Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Szymanska, J" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 154
Tytuł:
Metoda fluorescencyjna wykrywania komórek nowotworów złośliwych w moczu
Fljuorescentnyjj metod vyjavlenija kletok ehlokachestvennykh opukhlejj v mochi
The fluorescence method for detection of malignant tumour cells in urine
Autorzy:
Rojewska, J.
Szymańska, K.
Lissowska, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2187876.pdf
Data publikacji:
1985
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Diagnostyki Laboratoryjnej
Źródło:
Diagnostyka Laboratoryjna; 1985, 21, 3; 141-147
0867-4043
Pojawia się w:
Diagnostyka Laboratoryjna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Corper level and activity of superoxide dismutase in serum of rat fed protein and energy deficient diet
Poziom miedzi i aktywnosc dyzmutazy ponadtlenkowej w surowicy krwi szczurow karmionych dietami niskobialkowymi i niskokalorycznymi
Autorzy:
Szymanska, E.
Laskowska-Klita, T.
Bertrandt, J.
Klos, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1372824.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
Tematy:
surowica krwi
szczury
zwierzeta laboratoryjne
poziom miedzi
dysmutaza ponadtlenkowa
dieta niskokaloryczna
dieta niskobialkowa
Opis:
Superoxide dismutase activity and the copper level in serum of rats treated with protein deficient or energy restricted diet were measured. Decrease in the copper concentration after 3 months of experiments was found. No influence on enzyme activity was observed in limited nutritional conditions.
Celem pracy było zbadanie wpływu diety niskobiałkowej i niskokalorycznej na zawartość miedzi i aktywność dyzmutazy ponadtlenkowej w surowicy krwi szczura. Badano również wpływ uzupełniania diet witaminami z grupy В (B2, B6, kwas foliowy) na powyższe parametry. Po 90 dniach trwania doświadczenia wykazano znaczny, bo aż 73% spadek zawartości miedzi w surowicy szczurów karmionych dietą ubogobiałkową (Tabela 2). Jedynie suplementacja witaminą B6 lub mieszaniną: B6, B2 i kwasem foliowym powodowały podwyższenie zawartości miedzi w surowicy. Nie zaobserwowano natomiast wpływu diety ubogokalorycznej na zawartość miedzi w surowicy (Tabela 3). Uważa się, że miedź obok cynku będąca kofaktorem dyzmutazy ponadtlenkowej jest ważnym czynnikiem ryzyka w inicjacji i rozwoju chorób sercowo-naczyniowych. W ciągu 90 dni trwania eksperymentu nie zaobserwowano zmian w aktywności dyzmutazy ponadtlenkowej biorącej udział w wymiataniu wolnych rodników tlenowych (Tabela 4 i 5). Z danych literaturowych wiadomo, że w przypadku stosowania diet restrykcyjnych obniżał się poziom wolnych rodniów tlenowych mierzonych metodą peroksyzacji lipidów. Zmniejszona dostępność substratów jakimi są wolne rodniki tlenowe powoduje, że aktywność dyzmutazy ponadtlenkowej nie zmienia się w przypadku stosowania diet niskobiałkowych i niskokalorycznych.
Źródło:
Polish Journal of Food and Nutrition Sciences; 1995, 04, 4; 63-69
1230-0322
2083-6007
Pojawia się w:
Polish Journal of Food and Nutrition Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ warunków środowiskowych Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego na zawartość niklu i kadmu w roślinach pastewnych
The influence of environmental conditions on the content of Cd and Ni in fodder crops in Łęczyńsko-Włodawskiego lake district
Autorzy:
Szymanska, M.
Krol, J.
Kruszelnicka, U.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/808218.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1997, 448a
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Azithromycin - new drug in giardiasis treatment
Autorzy:
Jeske, J.
Bergiel, A.
Kamerys, J.
Ochecka-Szymanska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/839759.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
parasite
Giardia intestinalis
new drug
giardiasis
drug
azithromycin
parasitosis
Źródło:
Annals of Parasitology; 1998, 44, 3
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Efficacy of mebendazole in treatment of selected parasitoses - a retrospective study
Autorzy:
Jeske, J
Kamerys, J.
Ochęcka-Szymańska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148534.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
Echinococcus granulosus
parasite
mebendazole
human disease
patient
Ancylostoma duodenale
treatment
Trichiuris trichiura
Ascaris lumbricoides
Enterobius vermicularis
Opis:
The efficacy of mebendazole was evaluated as a result of six-year experience in the treatment of patients of Outpatients Clinic and Clinic of Infectious, Parasitic and Tropical Diseases in Łódź. The treatment covered 6132 subjects infected with: Ascaris lumbricoides, Ancylostoma duodenale, Trichiuris trichiura, Enterobius vermicularis and Echinococcus granulosus. Nematode infections were diagnosed by coproscopic methods whereas echinococcosis with serologie tests and ultrasonographic examination of abdominal cavity. Mebendazole was administered in the dose of 200 mg per day: for 3 days in ascariasis, for 5 days in A. duodenale, T. trichiura and mixed infections. In enterobiosis was applied a pulsation therapy: 200 mg a day for 3 days, a week of break (three subsequent cycles). In echinococcosis the drug was administered in the daily dose of 600 mg for 30 days. Follow-up examinations were carried out 30, 60, 120 and 160 days after the treatment. In the case of inetfectiveness of the first course, the treatment was repeated. The efficacy of the therapy was as follows: ascariasis 97.1%, A. duodenale infection 100%, trichuriasis 92.1%, enterobiosis 93.3%, mixed infections 95.3%, echinococcosis 77.2%. No side effects were observed.
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 2000, 46, 1; 127-139
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Efficacy of mebendazole in treatment of selected parasitoses - a retrospective study
Autorzy:
Jeske, J
Kamerys, J.
Ochecka-Szymanska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/836598.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
Echinococcus granulosus
parasite
mebendazole
human disease
patient
Ancylostoma duodenale
treatment
Trichiuris trichiura
Ascaris lumbricoides
Enterobius vermicularis
Opis:
The efficacy of mebendazole was evaluated as a result of six-year experience in the treatment of patients of Outpatients Clinic and Clinic of Infectious, Parasitic and Tropical Diseases in Łódź. The treatment covered 6132 subjects infected with: Ascaris lumbricoides, Ancylostoma duodenale, Trichiuris trichiura, Enterobius vermicularis and Echinococcus granulosus. Nematode infections were diagnosed by coproscopic methods whereas echinococcosis with serologie tests and ultrasonographic examination of abdominal cavity. Mebendazole was administered in the dose of 200 mg per day: for 3 days in ascariasis, for 5 days in A. duodenale, T. trichiura and mixed infections. In enterobiosis was applied a pulsation therapy: 200 mg a day for 3 days, a week of break (three subsequent cycles). In echinococcosis the drug was administered in the daily dose of 600 mg for 30 days. Follow-up examinations were carried out 30, 60, 120 and 160 days after the treatment. In the case of inetfectiveness of the first course, the treatment was repeated. The efficacy of the therapy was as follows: ascariasis 97.1%, A. duodenale infection 100%, trichuriasis 92.1%, enterobiosis 93.3%, mixed infections 95.3%, echinococcosis 77.2%. No side effects were observed.
Źródło:
Annals of Parasitology; 2000, 46, 1
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Park przydworski w Mikuszewie - interesujacy obiekt przyrodniczy Zerkowsko-Czeszewskiego Parku Krajobrazowego
Autorzy:
Szczepanik-Janyszek, M
Wiland-Szymanska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/878196.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
Tematy:
Park w Mikuszewie
Zerkowsko-Czeszewski Park Krajobrazowy
walory przyrodnicze
parki przydworskie
Opis:
The monumental park in Mikuszewo near Miłosław covers the area of 3.95 ha. The park and the herbal plant communities, which can be observed recently, are relicts of a complex realised in last years of 19th century. The dendroflora contains 30 species of trees and shrubs. The most interesting element are numerous, large and picturesque trees of Acer campestre – the species, which is native, but relatively rare in Poland. An old tree of Gymnocladus dioicus – interesting exotic species – grows also in central part of the park.
Źródło:
Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu. Botanika; 2000, 03; 185-190
1508-9193
Pojawia się w:
Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu. Botanika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena zawartosci metali ciezkich oraz siarki w korzeniach i lisciach burakow cukrowych na Dolnym Slasku
Autorzy:
Nowak, L
Kucharzewski, A
Markowska, J
Szymanska-Pulikowska, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/794469.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
siarka
sklad chemiczny
buraki cukrowe
woj.dolnoslaskie
liscie
rosliny okopowe
zawartosc pierwiastkow
Polska
korzenie
zawartosc metali ciezkich
Opis:
Celem pracy była ocena zawartości metali ciężkich (Cd, Cr, Cu, Fe, Mn, Ni, Pb, Zn) i siarki w korzeniach i liściach buraków cukrowych uprawianych na Dolnym Śląsku. Stosowano metody używane w Stacjach Chemiczno-Rolniczych. Ogółem wykonano oznaczenia chemiczne w 95 próbkach korzeni i w 82 próbkach liści. Zawartość metali ciężkich i siarki w korzeniach buraków cukrowych uprawianych na Dolnym Śląsku była wyraźnie zróżnicowana i na ogół wyższa niż przeciętnie w kraju. Najwięcej Ni, Pb, Mn i S zawierały korzenie w podregionie jeleniogórsko-wałbrzyskim, Cu, Zn i Fe w legnickim, a Cd i Cr w podregionie wrocławskim. Stwierdzona kumulacja metali ciężkich i siarki w korzeniach nie przekraczały ustalonych norm, a zatem nadawały się w pełni do przetwórstwa i na paszę. Zawartość metali ciężkich i siarki w liściach buraków cukrowych była zdecydowanie wyższa niż w korzeniach. W województwie dolnośląskim średnio około 45% liści nie nadawało się na paszę ze względu na ponadnormatywne stężenie metali ciężkich lub siarki. Najwięcej próbek zanieczyszczonych badanymi pierwiastkami stwierdzono w podregionie jeleniogórsko-wałbrzyskim (70%), najmniej zaś w podregionie legnickim (19%). Zanieczyszczenie liści buraków cukrowych w woj. dolnośląskim spowodowane było w 49% nadmiarem kadmu, w 26% siarki, w 15% cynku oraz sporadycznie nadmiarem niklu, miedzi i ołowiu.
The aim of this work was to estimate the contents of heavy metals (Cr, Cu, Fe, Mn, Ni, Pb, Zn) and sulphur in roots and leaves of sugar beet grown in Lower Silesia. The methods applied were those generally used by Agro-Chemical Stations. Chemical analyses included in total 95 root samples and 82 leaf samples. The concentration of heavy metals and sulphur in beet roots grown in Lower Silesia was markedly differentiated and generally higher than average in the country. The largest amounts of Ni, Pb, Mn and S contained the roots in the Jelenia Góra-Wałbrzych subregion, Cu, Zn and Fe in the Legnica, Cd and Cr in Wrocław subregions. Determined concentrations of heavy metals and sulphur in roots did not exceed obligatory standards, and thus they were fully suitable for processing and fodder. The content of heavy metals and sulphur in leaves of sugar beet was markedly higher than in roots. In the Lower Silesia province on average 45% leaves were unfit for fodder because the heavy metals and sulphur contents exceeded the norms. Largest number of samples contaminated with those elements were found in the Jelenia Góra-Wałbrzych subregion (70%), while the lowest in the Legnica subregion (19%). Sugar beet roots in the province were contaminated with the excess of cadmium (49%), sulphur (26%), zinc (15%) and sporadically with the excess of nickel, copper and lead.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2003, 492; 236-271
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Propan. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
Propane
Autorzy:
Piotrowski, J. P.
Szymańska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137800.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
propan
NDS
normatywy higieniczne
propane
MAC (TWA) value
OEL
occupational exposure limit
Opis:
Propan jest bezbarwnym gazem, skrajnie łatwo palnym, otrzymywanym z niżej wrzących frakcji ropy naftowej lub gazu naturalnego. Jest stosowany jako gaz palny, często w mieszaninach z butanem. Propan jest przyczyną ostrych zatruć, które mogą być wynikiem awarii w miejscu pracy lub w warunkach domowych. Związek o dużych stężeniach ma mdły, duszący zapach i działa depresyjnie na OUN. Krótkotrwałe narażenie na propan o stężeniach poniżej 18 000 mg/m3 nie wywoływało żadnych skutków u ludzi, a narażenie na związek o stężeniu 180 000 mg/m3 powodowało u osób narażonych zawroty głowy. Oblanie skóry ciekłym propanem powodowało uszkodzenie skóry, które mogło prowadzić do powstania martwicy. Stwierdzono, na podstawie wyników badań nad toksycznością ostrą propanu, na który narażano świnki morskie, że dopiero związek o stężeniach 43 000 ÷ 52 000 mg/m3 powoduje wystąpienie nieregularnego oddechu – pierwszego skutku działania propanu, a działanie depresyjne na OUN stwierdzono po narażeniu na związek o stężeniu 90 000 mg/m3. U małp narażanych na propan o stężeniu 1350 mg/m3 w ciągu 90 dni nie stwierdzono żadnych zmian. W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono danych na temat rakotwórczego działania propanu, a wyniki badania działania mutagennego testem Ames’a dały wynik negatywny. Wchłanianie propanu odbywa się głównie w drogach oddechowych. Informacje o stężeniach tkankowych propanu u ludzi pochodzą z wyników badań pośmiertnych – największe stężenia stwierdzano w tkance tłuszczowej, mózgu, wątrobie, nerkach, płucach i we krwi. Propan może wydalać się z powietrzem wydechowym i z moczem. Propan jest związkiem, powodującym asfiksję (uduszenie), ponieważ wypiera tlen z powietrza, może także działać depresyjnie na OUN. Istniejące wartości dopuszczalnych stężeń propanu w powietrzu zostały ustalone na podstawie wyników badań na zwierzętach (propan wykazuje słabe działanie biologiczne) i założeniu, że wartość NDS dla gazów nie powinna przekraczać 10% niższego poziomu wybuchowego (LEL). W Niemczech i USA (OSHA i NIOSH) obowiązująca wartość normatywna propanu wynosi 1800 mg/m3. Autorzy niniejszej dokumentacji, korzystając również z powyższych przesłanek, proponują dla propanu przyjęcie wartości NDS równej 1800 mg/m3.
Propane is a colourless, extremely flammable gas obtained from lower boiling-point fractions of crude oil, or natural gas. It is used as fuel gas, often in combination with butane. At high concentrations, propane has a vapid smell. Propane may cause acute poisoning as a result of emergencies in the workplace or at home. At high concentrations, it is asphyxiating and depressive to the central nervous system (CNS). Short-lasting exposure to propane at concentrations below 18 000 mg/m3 do not cause any effects in humans, while in people exposed to concentrations as high as 180 000 mg/m3 it may produce vertigo. Liquid propane splashed on the skin causes skin lesion which may lead to dermal necrosis. Acute toxicity tests on guinea pigs have shown that exposures to propane at 43 000 52 000 mg/m3 result in irregular breathing, which is the first symptom of propane poisoning, while the CNS depressing effect in exposed animals is observed at 90 000 mg/m3. No changes were noted in monkeys exposed for 90 days to propane at 1350 mg/m3. No data could be located in the available literature concerning the carcinogenic activity of propane, and the results of the Ames test were negative. Propane is absorbed primarily through the respiratory tract. Information on propane concentrations in human tissues comes from post-mortem examinations. Highest propane concentrations have been detected in adipose tissue, brain, liver, kidneys, lungs, and blood. Propane is removed from the system in exhaled air and urine. Propane is a chemical causing asphyxia, because it expels oxygen from the air; it may also show a depressive Current admissible values of propane concentrations in the ambient air are based on the results of animal tests (propane shows a weak biological activity), while assuming that MAC (TWA) values for gases should not exceed 10% of the lower explosion level (LEL). In Germany and the USA, the admissible level for propane is 1800 mg/m3. Considering also the data quoted above, the authors of this report suggest for propane a MAC (TWA) value of 1800 mg/m3.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2004, 2 (40); 83-94
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
2-Cyjanoakrylan metylu
Methyl 2-cyanoacrylate
Autorzy:
Piotrowski, J. K.
Szymańska, J.A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138502.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
cyjanoakrylan metylu (MCA)
NDS
NDSCh
narażenie zawodowe
metyl 2-cyanoacrylate (MCA)
MAC (STEL)
MAC (TWA)
Opis:
2-Cyjanoakrylan metylu (MCA) jest bezbarwną, lepką cieczą o charakterystycznym zapachu. Znajduje zastosowanie do produkcji różnego rodzaju klejów i polimerów. Informacje dotyczące toksyczności MCA u ludzi są fragmentaryczne. Z badań na ochotnikach wynika, że MCA o stężeniach 4,5÷270,0 mg/m3 wykazuje działanie drażniące na śluzówkę górnych dróg oddechowych i oczu. Długotrwałe narażenie na MCA może być przyczyną dermatoz. W dostępnym piśmiennictwie istnieją dane świadczące o tym, że narażenie na MCA może być przyczyną astmy zawodowej. Z drugiej strony, grupa WATCH (Working Group on the Assessment of Toxic Chemicals) uważa, że nie powinno się MCA i ECA uważać za czynniki astmogenne. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w wynikach badań epidemiologicznych nad zależnością między częstością występowania astmy zawodowej a wielkością narażenia na cyjanoakrylany. Wśród narażonych na akrylany nie stwierdzono zwiększonego ryzyka zachorowalności na astmę. MCA w doświadczeniach na zwierzętach wykazuje małą toksyczność. DL50 dla szczurów po podaniu drogą pokarmową waha się w granicach 1600÷3200 mg/kg. Po narażeniu drogą inhalacyjną szczurów przez 12 tygodni stwierdzono jedynie spadek masy ciała po dawce 141 mg/m3. W warunkach zawodowych narażenie na MCA może nastąpić drogą oddechową i dermalną. MCA ulega metabolizmowi do formaldehydu i cyjanooctanu, a następnie do cyjanku i rodanku. W większości państw jako NDS przyjęto wartość 2 ppm (8÷9,2 mg/m3), a jako NDSCh – 4 ppm (16÷18 mg/m3). W 1997 r. ACGIH obniżyło wartość NDS do 0,2 ppm (1 mg/m3). Podstawą były wyniki badań, które wykazały, że przy stężeniu 2 ppm u badanych ochotników widoczne było działanie drażniące MCA na błony śluzowe nosa i gardła. Opierając się na tych badaniach proponuje się przyjąć dla 2-cyjanoakrylanu metylu wartość NDS równą 2 mg/m3 i wartość NDSCh – 4 mg/m3. Proponuje się również oznakowanie normatywu symbolem „I”. Nie ma podstaw do ustalenia wartości DSB.
Methyl 2-cyanoacrylate (MCA) is clear, viscous liquid of characteristic irritating odour. It is used in the production of various kinds of glue and polymers. Information on MCA toxicity in humans is fragmentary. It results from tests on volunteers that MCA of 4,5÷270,0 mg/m3 concentration demonstrates irritating activity on upper airways and eyes mucosa. Long-term exposure to MCA may cause dermatoses. In available literature there are data proving that exposure to MCA may be the cause of occupational asthma. On the other hand, WATCH (Working Group on the Assessment of Toxic Chemicals) think that MCA and ECA should not be considered as asthmogenic factors. Their opinion finds confirmation in the results of epidemiologic studies on the dependence between the prevalence of occupational asthma and the range of the exposure to cyanoacrylates. No increased risk of incidence of asthma was found among subjects exposed to acrylates. In experiments on animals MCA demonstrates low toxicity. DL50 for rats after administration into alimentary tract was within the limit: 1600÷3200 mg/kg. After inhalatory exposure of rats throughout 12 weeks, only the decrease of body mass was observed after a dose of 141 mg/m3. In the occupational conditions exposure can occur by inhalation and skin. MCA metabolises to formaldehyde and cyanoacetate and then to cyanide and thiocyanate. In majority of countries the accepted NDS value is 2 ppm (8÷9,2 mg/m3) and NDSCh value - 4 ppm (16÷18 mg/m3). In 1997 ACGIH decreased NDS value to 0,2 ppm (1 mg/m3). The base were the results of studies which demonstrated that at the concentration of 2 ppm irritating activity of MCA on nasal mucosa was observed in the examined volunteers.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2006, 3 (49); 21-31
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
2,2-Bis(4-hydroksyfenylo)- propan – pyły
2,2-Bis(4-hydroxyphentyl)propane
Autorzy:
Szymańska, J.A.
Frydrych, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137252.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
bisfenol A
działanie drażniące
wartości NDS i NDSCh
bisphenol A
irritation
Opis:
2,2-Bis(4-hydroksyfenylo)propan (bisfenol-A, BPA) jest substancją stałą, występuje w postaci płatków lub kryształków, ma delikatny zapach fenolu. Otrzymywany jest w reakcji fenolu z acetonem, przebiegającej w niskim pH, wysokiej temperaturze i z udziałem katalizatorów. Związek ten znalazł zastosowanie w produkcji różnego rodzaju żywic, środków uniepalniających i jako fungicyd. Narażenie zawodowe na BPA może być związane z jego produkcją i stosowaniem. W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono informacji o zatruciach samobójczych lub przypadkowych, spowodowanych przyjęciem bisfenolu-A drogą pokarmową lub przez skórę. Jedyna informacja o działaniu toksycznym BPA po krótkim czasie narażenia dotyczy narażenia ludzi drogą inhalacyjną. Osoby narażone uskarżały się na gorzki smak w ustach, ból głowy i nudności. Długotrwałe narażenie na BPA może powodować powstawanie dermatoz. Toksyczność ostra BPA dla zwierząt jest mała. Wartość DL50 tej substancji mieści się w granicach 1,6÷5,2 g/kg masy ciała. Głównym objawem działania toksycznego BPA po podaniu dużych dawek królikom było podrażnienie oczu i skóry o różnym stopniu nasilenia. U myszy i szczurów obserwowano depresję OUN i przekrwienie bierne różnych narządów wewnętrznych. Wielokrotne inhalacyjne narażenie szczurów na BPA powodowało wystąpienie odwracalnych zmian w górnych drogach oddechowych. Hiperplazja nabłonka górnych dróg oddechowych wystąpiła przy stężeniach 50-150 mg/m3. Stężenie 10 mg/m3, przy którym nie obserwowano zmian, przyjęto jako wartość NOAEL. Toksyczność przewlekła była badana na kilku gatunkach zwierząt – myszach, szczurach i psach. Podanie dożołądkowe BPA powodowało przede wszystkim zahamowanie przyrostu masy ciała w porównaniu z grupą kontrolną, zwiększenie masy wątroby, a także zaburzenia oddychania, odwodnienie, biegunki i śmierć. W dostępnym piśmiennictwie nie ma danych na temat rakotwórczego działania BPA u ludzi. Dane na temat takiego działania u zwierząt dotyczą jednego eksperymentu. Przeprowadzony on został na myszach i szczurach obu płci. Narażenie trwające 103 tygodnie nie wykazało żadnych zmian świadczących o działaniu kancerogennym BPA. Negatywne wyniki uzyskano również w testach dotyczących działania mutagennego. Według wielu autorów główne działanie toksyczne BPA polega na szkodliwym wpływie tej substancji na rozrodczość. Jest to związane z mechanizmem działania BPA. Na podstawie badań in vitro stwierdzono, że BPA łączy się z receptorami estrogenowymi. Jednak dane dotyczące działania embriotoksycznego i wpływu na rozrodczość nie są jednoznaczne. Bisfenol-A w organizmie zwierząt jest metabolizowany do glukoronidu i w tej postaci wydalany z moczem. Główną drogą wydalania jest jednak kał – tą drogą wydala się (bez względu na drogę podania) w postaci niezmienionej 50÷80% podanej dawki. Wartość NDS bisfenolu-A na poziomie 5 mg/m3 (pył) ustalono na podstawie działania toksycznego związku na nabłonek górnych dróg oddechowych zwierząt doświadczalnych. Wartość NDSCh bisfenolu-A ustalono na poziomie 10 mg/m3. Normatywy oznakowano symbolem „I” (substancja o działaniu drażniącym).
2,2-Bis (4-hydroxyphentyl) propane (Bisphenol-A, BPA) is a solid substance found in the form of flakes or crystals of delicate phenol odour. It is obtained in the reaction of phenol with acetone, at low pH, at high temperature and with catalysts. This compound is used in the production of different kinds of resins, fire retardants and as fungicide. Occupational exposure to BPA can be associated with its production and application. In the available literature there are no data on suicidal or accidental intoxication caused by application of bisphenol-A through the alimentary tract or by skin. The only information on the toxic action of BPA after short exposure concerns only subjects exposed by inhalation. These subjects complained of a bitter taste in the mouth, headache and nausea. Long-term exposure to BPA may cause the development of dermatoses. Acute toxicity of BPA in animals is low. The DL50 value of this substance is within the limit of 1.6-5.2 g/kg b.w. Exposure of rabbits to high doses of BPA resulted in eye and skin irritation of different intensity. In mice and rats PNS depression and passive hyperaemia of various internal organs were observed. Repeated inhalatory exposure of rats to BPA resulted in reversible lesions in upper airways. Hyperplasia of upper airway epithelium was observed at the concentrations 50-150 mg/m3. The concentration of 10 mg/m3, when changes were not observed, was accepted as a NOAEL value. Chronic toxicity was investigated in a few animal species: mice, rats and dogs. Intragastric administration of BPA caused, first of all, inhibition of the increase of body weight as compared to the control group, increase in liver mass, breathing disorders, dehydration, diarrhea and death. In the available literature there is no on the carcinogenic activity of BPA in humans. The data on such activity in animals were found only in one experiment. Exposure lasting 103 weeks did not demonstrate any changes proving carcinogenic activity of BPA. Negative results were also obtained in tests estimating mutagenic activity. According to numerous authors, the main toxic action of BPA lies in the harmful effect of this substance on reproduction. It is associated with the mechanism of BPA action. Basing on in vitro studies BPA was found to bind with estrogenic receptors; however, data concerning embriotoxic action and the effect on reproduction are not explicit. Bisphenol-A is metabolised in animal bodies to glucoronide and in this form it is eliminated with urine. However, faeces are the main route of elimination – in this way (regardless of the way of administration) 50-80% of the dose is excreted in an unchanged form. Bisphenol-A MAC value at the level of 5 mg/m3 was established on the basis of the toxic action of the compound on upper airway epithelium of laboratory animals. The bispheno-A MAC (STEL) value was determined at the level of 10 mg/m3. The standard values were marked “I” – a substance of irritating activity.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2006, 3 (49); 101-117
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Brom
Bromine
Autorzy:
Szymańska, J.A.
Bruchajzer, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137272.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
brom
działanie drażniące
oczy
skóra
układ oddechowy
NDS
NDSCh
bromie
iritation
eyes
skin
mucous membranes
Opis:
Brom jest brązowoczerwoną, dymiącą cieczą o ostrym, charakterystycznym zapachu. Na skalę przemysłową otrzymuje się go przez działanie silnych utleniaczy na bromki. Brom stosuje się m.in. do: syntezy barwników, środków wybielających, związków zmniejszających palność, produkcji farb, atramentów, związków stosowanych w fotografice, substancji do produkcji gazów bojowych i farmaceutyków. Narażenie przemysłowe na pary bromu może występować podczas produkcji i stosowania związków zawierających brom m.in. w rolnictwie, podczas dezynfekcji oraz w przemyśle chemicznym. Zatrucia ostre ludzi bromem zdarzały się tylko w czasie awarii lub wypadków podczas pracy. Narażenie na działanie bromu o stężeniu 6500 mg/m3 powoduje gwałtowną śmierć ludzi. Najwięcej danych o skutkach przewlekłego narażenia na pary bromu pochodzą z obserwacji poczynionych u ludzi narażonych inhalacyjnie w środowisku pracy. W czasie przemysłowego narażenia na pary bromu o stężeniu 0,5 mg/m3 nie obserwowano żadnego skutku działania bromu na organizm człowieka. Przyjmuje się, że maksymalne stężenia, na jakie mogą być narażeni ludzie w środowisku pracy wynoszą 0,65 ÷ 1 mg/m3 (0,1 ÷ 0,15 ppm). Brom o stężeniu 1 mg/m3 w powietrzu może powodować nieznaczne podrażnienie oczu (łzawienie). Praca w narażeniu na brom o większym stężeniu może objawy działania drażniącego nasilać i prowadzić do ciężkich napadów duszności. Badania epidemiologiczne zatruć bromem pochodzą z obserwacji poczynionych po jednorazowym narażeniu około 25 000 ludzi, które było wynikiem awarii w zakładzie chemicznym w Genewie. Skutki działania toksycznego bromu stwierdzono jednak tylko u 91 osób. Objawy te obserwowano po narażeniu na brom o stężeniu 1,3 ÷ 3,25 mg/m3 w powietrzu. Dane eksperymentalne na temat toksyczności par bromu są ograniczone i pochodzą zwykle sprzed ponad 100 lat. Wartość CL50 dla myszy i szczurów wynosi 1100 ÷ 4875 mg/m3 w zależności od czasu narażenia. W dostępnym piśmiennictwie nie ma danych o odległych skutkach działania par bromu. Brom wchłania się przez płuca, układ pokarmowy i skórę. W warunkach środowiska pracy największe znaczenie ma narażenie inhalacyjne, zaś dla populacji generalnej – pobranie związku z dietą. T1/2 dla bromu w surowicy wynosi 12 ÷ 14 dni. Brom gromadzi się w tkankach w postaci bromków i jest z nich wydalany wolno. Mechanizm działania toksycznego par bromu jest związany z jego przemianą w bromowodór lub wypieraniem innych halogenów z połączeń w związkach endogennych. Z wieloletnich obserwacji wynika, że podczas narażenia ludzi na brom o stężeniu poniżej 0,7 mg/m3 (0,1 ppm) nie stwierdzano skutków jego działania toksycznego. Wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) obowiązująca w Polsce od 1998 r. również wynosi 0,7 mg/m3 (0,1 ppm). Na podstawie danych z piśmiennictwa i informacji o braku przekroczeń normy w Polsce, proponujemy pozostać przy obecnie obowiązującej wartości NDS bromu. Wartość OEL równa 0,7 mg/m3 obowiązuje także w państwach Unii Europejskiej. Proponujemy przyjąć stężenie 1,4 mg/m3 za wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) bromu.
Bromine (CAS Register No. 7726-95-6) is a brown or red liquid with a characteristic odour. Bromine is mainly used in the manufacture of dyes, inks, flame retardants, pharmaceuticals and chemical warfare agents. Occupational exposure to bromine may occur during the production and the application of bromine compounds and during other industrial activities.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2006, 2 (48); 31-49
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parafina stała – dymy
Paraffin
Autorzy:
Szymańska, J.A.
Frydrych, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137959.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
parafina
najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS)
paraffin
Opis:
Parafina jest mieszaniną węglowodorów nasyconych stałych otrzymywanych z ropy naftowej. Jest to biała lub bezbarwna masa, bez zapachu i smaku, nierozpuszczalna w wodzie i etanolu, natomiast rozpuszczalna w: benzenie, chloroformie i eterze. Parafinę oczyszcza się na drodze chemicznej, odbarwia przy użyciu odpowiednich adsorbentów i frakcjonuje za pomocą destylacji i rekrystalizacji, uzyskując woski o różnych właściwościach. Parafina jest używana do wyrobu świec, impregnowania zapałek, wyrobu papierów woskowanych, opakowań zabezpieczających żywność, pasty do podłóg, izolatorów elektrycznych oraz do ekstrakcji olejków eterycznych z kwiatów. Parafina znalazła również zastosowanie w medycynie jako środek obliteracyjny oraz w operacjach plastycznych. Dane literaturowe na temat toksyczności parafiny są nieliczne i niejednoznaczne. Większość autorów klasyfikuje tę substancję jako nietoksyczną. Z drugiej jednak strony stwierdza się, że przebywanie w pomieszczeniach, gdzie stężenia dymów parafiny sięgają 0,6 ÷1 mg/m3 (narażenie drogą inhalacyjną) powoduje odczucie określane jako dyskomfort. Najczęstszym skutkiem narażenia człowieka na działanie parafiny (iniekcja) opisywanym w literaturze są zmiany klasyfikowane jako ziarniniaki. Dawki śmiertelne i toksyczne parafiny mieszczą się w granicach 120 ÷ 660 mg/kg masy ciała. Skutki toksycznego działania parafiny zaobserwowano jedynie u szczurów szczepu F-344. Narażenie 60-dniowe szczurów drogą pokarmową na parafinę w dawce 2% (20 000 ppm) spowodowało znaczny wzrost aktywności enzymów wątrobowych, pojawienie się wakuoli wypełnionych parafiną w komórkach Browicza-Kupffera oraz wzrost stężenia parafiny w hepatocytach. Zmian takich nie obserwowano u badanych szczurów szczepu Sprague-Dawley i u psów. W dostępnym piśmiennictwie nie ma wiarygodnych danych na temat rakotwórczego działania parafiny. Nieznane są również losy parafiny w organizmie. Uważa się jednak, że parafina nie ulega wchłanianiu ani trawieniu. Wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) dla dymów parafiny ustalono na podstawie informacji uzyskanych z zakładów pracy, w których stwierdzano stężenia parafiny 0,6 ÷ 2 mg/m3. Osoby narażone na stężenia parafiny 0,6 ÷ 1 mg/m3 uskarżały się na dyskomfort i nudności. W innym zakładzie pracy narażeni na parafinę o stężeniu 2 mg/m3 nie zgłaszali żadnych dolegliwości. Za wartość NDS dymów parafiny przyjęto stężenie 2 mg/m3. Nie ma podstaw do wyznaczenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) parafiny.
Paraffin is a mixture of saturated solid hydrocarbons obtained from petroleum. It is a white or colourless mass, odourless, tasteless, insoluble in water and ethanol but soluble in benzene, chloroform and ether. Paraffin is purified chemically, decolourised with the use of proper adsorbents and fractionated through distillation and recrystallisation obtaining waxes of different properties.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2006, 3 (49); 133-143
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bacterial contamination of water in dental unit reservoirs
Autorzy:
Szymanska, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/50640.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Tematy:
dental unit reservoir
disinfection
bacterial contamination
contamination
bacteria
water
reservoir water sample
identification
Opis:
The aim of this study was bacteriological assessment of water in dental unit reservoirs – concentration and composition of the aerobe and facultative anaerobe bacterial microfl ora. Reservoir water samples were taken from 25 units. Bacterial fl ora were determined with the plate culture method. Bacteria were identifi ed with biochemical microtests: API 20E, API 20NE (bioMérieux, France) and GP2 MicroPlateTM (BIOLOG, USA). The concentration of total bacteria isolated from one site was 201,039 cfu/ml, on average; the minimum was 22,300 cfu/ml, and the maximum – 583,000 cfu/ml. The following bacteria were identifi ed: Gram-negative bacteria – Brevundimonas vesicularis, Moraxella lacunata, Moraxella spp., Ralstonia pickettii, Sphingomonas paucimobilis, Stenotrophomonas maltophilia; Gram-positive cocci – Micrococcus luteus, Micrococcus lylae, Staphylococcus cohnii, Staphylococcus hominis ss novobiosepticus, Staphylococcus spp., Streptococcus spp.; actinomycetes – Streptomyces albus. The prevailing bacteria were: Ralstonia pickettii (96.46%), found in all the units. Sphingomonas paucimobilis (1.32%) and Brevundimonas vesicularis (1.07%) were the next most frequently occurring bacteria. Bacteria concentration in dental unit reservoirs reached excessive values, and the bacterial fl ora were composed of the bacteria characteristic for water supply systems, opportunistic pathogens, and bacteria of the oral cavity fl ora. Continuous microbiological monitoring of the DUWL water, including application of a disinfecting procedure, is necessary.
Źródło:
Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2007, 14, 1
1232-1966
Pojawia się w:
Annals of Agricultural and Environmental Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dental bioaerosol as an occupational hazard in a dentists workplace
Autorzy:
Szymanska, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/51589.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Tematy:
occupational hazard
risk factor
dental bioaerosol
dentistry
dentist workplace
bioaerosol
Opis:
Many-year studies on aerosols as an infection vector, despite their wide range, ignored dental aerosol. All procedures performed with the use of dental unit handpieces cause the formation of aerosol and splatter which are commonly contaminated with bacteria, viruses, fungi, often also with blood. Aerosols are liquid and solid particles, 50 μm or less in diameter, suspended in air. Splatter is usually described as a mixture of air, water and/or solid substances; water droplets in splatter are from 50 μm to several millimetres in diameter and are visible to the naked eye. The most intensive aerosol and splatter emission occurs during the work of an ultrasonic scaler tip and a bur on a high-speed handpiece. Air-water aerosol produced during dental treatment procedures emerges from a patient’s mouth and mixes with the surrounding air, thus infl uencing its composition. Because air contained in this space is the air breathed by both dentist and patient, its composition is extremely important as a potential threat to the dentist’s health. According to the author, insuffi cient awareness of health risk, working habits, and economic factors are the reasons why dentists do not apply the available and recommended methods of protection against the infl uence of bioaerosol and splatter. Behaviour protecting a dentist and an assistant from the threat resulting from the infl uence of dental aerosol cannot be limited to solated actions. The author, on the basis of the literature and own research, characterizes bioaerosol and splatter in a dental surgery and reviews a full range of protective measures against these risk factors.
Źródło:
Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2007, 14, 2
1232-1966
Pojawia się w:
Annals of Agricultural and Environmental Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 154

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies