- Tytuł:
-
Influence of copper (II) ions on stability of dissolved humic acids - coagulation studies
Wpływ jonów miedzi (II) na stabilność zdysocjowanych kwasów huminowych - proces koagulacji - Autorzy:
-
Boguta, P.
Sokolowska, Z. - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/35347.pdf
- Data publikacji:
- 2013
- Wydawca:
- Polska Akademia Nauk. Instytut Agrofizyki PAN
- Opis:
-
The main aim of the paper was to study the effect of coagulation of copper ions on
dissolved form of humic acids. Research material was isolated from four peaty muck soils (Terric
Histosols). The soils were described by means of the Springer humification number, secondary
transformation index, ash content and pH in H2O and in KCl. For the studied humic acids, surface
charge was determined, E4/E6 which described the degree of concentration of the chain of aromatic
carbons of the humic acids and could be used as their humification number, and the elemental composition
and atomic ratios were determined as well. Systems composed of humic acids and increasing
concentrations of copper ions were investigated at pH 5 and in the copper concentration range of
0-40 mg dm-3, at constant concentration of humic acids. Coagulation of solutions was studied by
measurement of changes of organic carbon and copper ions concentration in liquid phase at pH 5 as
well as by observation of absorbance changes at wavelength 465 nm in series of prepared solutions.
The results showed that coagulation of experimental systems consisted mainly in humic acid coagulation.
In a certain range of concentration of copper added to solutions, metal also partly precipitated
and went to the solid phase together with humic carbon, which indicated coagulation of complexed
compound of humic acids with copper. At high copper concentration, ionic strength had a dominant
influence on coagulation of humic acids. Copper ions stayed all in liquid phase, whereas almost total
organic carbon passed to precipitate, which resulted from interactions with electrolyte ions.
Głównym celem pracy było zbadanie koagulacyjnego wpływu jonów miedzi na zdysocjowaną formę kwasów huminowych. Materiał badawczy wyizolowano z czterech gleb murszowo torfowych. Gleby scharakteryzowano pod kątem stopnia humifikacji, przeobrażenia, popielności i pH. Dla badanych kwasów huminowych wyznaczono ładunek powierzchniowy i iloraz E4/E6 opisujący stopień humifikacji i aromatyczność struktury. Układy kwasów huminowych z miedzią badano w pH 5 w zakresie stężeń Cu: 0-40 mg·dm-3, przy stałym stężeniu kwasów huminowych. Koagulację roztworów badano poprzez pomiar zmian zawartości węgla organicznego i miedzi w fazie ciekłej po 24 godzinach, a także poprzez obserwację zmian absorbancji serii roztworów przy długości fali 465 nm. Wyniki badań pokazały, że koagulacja badanych układów w głównej mierze polegała na koagulacji kwasu huminowego. W pewnym zakresie stężeń dodawanej miedzi, do osadu przechodził również metal, co wskazywało na koagulację kompleksowego połączenia kwas huminowy – miedź. Przy wysokich stężeniach jonów miedzi, dominujący wpływ miała prawdopodobnie moc jonowa. Jony miedzi pozostawały w całości w roztworze, natomiast niemal cały węgiel organiczny przechodził do osadu, co było rezultatem oddziaływania z jonami elektrolitu. - Źródło:
-
Acta Agrophysica; 2013, 20, 2
1234-4125 - Pojawia się w:
- Acta Agrophysica
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł