Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Rozkrut, Tomasz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 42
Tytuł:
Poprawna interpretacja kan. 538 § 3 i kan. 1110 z Kodeksu Jana Pawła II. Dwa zapytania z Krakowa do Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych
Correct interpretation of can. 538 § 3 and can. 1110 of the Code of John Paul II. Two inquiries from Cracow to the Pontifical Council for Legislative Texts in Spain coram Carlos Morán Bustos of 15th June 2007
Autorzy:
Rozkrut, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21150843.pdf
Data publikacji:
2020-12-15
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
delegacja
interpretacja
prawo kodeksowe
proboszcz personalny
wiek kodeksowy
delegation
interpretation
law of code
personal parish priest
age provided in the code
Opis:
This article presents two inquiries directed to the Pontifical Council for Legislative Texts by canonists from Cracow. The presentation in question was preceded by synthetic indication of rules for performing interpretation of the Church’s law, specifically the role of the Pontifical Council for Legislative Texts. This special Dicastery of the Roman Curia also provides answers to numerous inquiries, thus providing assistance to various authorities and individual people of faith in interpreting norms that are, basically obvious, but that raise doubts. In such cases it is used to clarify the arose doubt and contributes to correct interpretation of the existing law in practice. It arises from the provided answers that the institution of parish priest is regarded as stable, which is clearly stated in can. 522 of the Code of Canon Law. One of the elements that are a guarantor of the parish priest institution, though not listed outright by the general legislator, is a possibility to remain in the position until one reaches seventy five years of age. This also confirms that this age, that is determined in the Code, cannot be changed by the particular legislator in any valid manner. Thus, also the possible customs in a given Diocese that were introduced after John Paul II promulgated the post-conciliar code in 1983 that are in contradiction to provisions included in that Code must be regarded as erroneous, as they are not in line with can. 26. Explanation provided by the Pontifical Council for Legislative Texts in regards to the arose doubt of a possibility to grant delegation by a personal parish priest to bless canonical marriage also occurred to be important in practice. Likewise territorial parish priest, personal parish priest has identical authorizations in this matter. As it can be observed, the Pontifical Council for Legislative Texts provides very useful and competent help in solving various legal doubts that are of great importance for functioning of the Church. If even before getting competent answers a large number of canonist had similar views to those presented in explanations, which was actually demonstrated, then the answers provided by the Vatican indicate a definitive solutions to the arose doubts and at the same time encourage those who – assuredly not out of ill will –succumbed to very subjective and erroneous interpretation, to correct it.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2020, 31, 2; 5-29
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Trybunał miłosierdzia oraz łaski”: kiedy i w jaki sposób należy odnieść się do Penitencjarii Apostolskiej? (Praktyczne wskazówki dla spowiednika oraz duszpasterza)
Autorzy:
Rozkrut, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669437.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
The Apostolic Penitentiary
forum internum
sin
censure
competence
grace
Penitencjaria Apostolska
grzech
kara kościelna
kompetencja
łaska
Opis:
The Apostolic Penitentiary constitutes a relatively little-known dicastery of the Roman Curia, however, with a very rich and long history. From the rich and very distant history of the institution, also in the context of the Year of the Faith (2012-2013) announced by the Pope Benedict XVI, we should quote the fact that with the development of the penitential practices in the Church the necessity of taking the relevant measures in order to help the pilgrims who – coming to the Eternal City – tried to receive absolution of their sins as well as they tried to obtain exemption from the sanctions reserved only to the Pope’s disposal as well was perceived. The subject of the works of the Apostolic Penitentiary is settling the special issues (sui generis) that concern the forum internum, that is the matter of conscience and moral problems of particular worshippers (both the clergy as well as the lay faithful) that are at the foundation of the specific and frequently hard-to-solve problems of the human nature directed to the Penitentiary. The Apostolic Penitentiary, in general, settles everything that affects the matter of conscience. Therefore, apart from granting grace, remission of sins, dispensing, exchanging and decreasing censures, canonical sanctions, it analyses and settles all the matters of conscience that have been presented to it; in this last example, first of all, by providing the answers for particular doubts of moral and legal nature that are depicted by confessors or interested people. In these very wide competences the Apostolic Penitentiary solves solely single and specific problems, whereas settlement of the issues of sub specie universalitatis falls within the competences of the Congregation for the Doctrine of the Faith. Additionally, the subject of works of the Apostolic Penitentiary is granting indulgences.
The Apostolic Penitentiary constitutes a relatively little-known dicastery of the Roman Curia, however, with a very rich and long history. From the rich and very distant history of the institution, also in the context of the Year of the Faith (2012-2013) announced by the Pope Benedict XVI, we should quote the fact that with the development of the penitential practices in the Church the necessity of taking the relevant measures in order to help the pilgrims who – coming to the Eternal City – tried to receive absolution of their sins as well as they tried to obtain exemption from the sanctions reserved only to the Pope’s disposal as well was perceived. The subject of the works of the Apostolic Penitentiary is settling the special issues (sui generis) that concern the forum internum, that is the matter of conscience and moral problems of particular worshippers (both the clergy as well as the lay faithful) that are at the foundation of the specific and frequently hard-to-solve problems of the human nature directed to the Penitentiary. The Apostolic Penitentiary, in general, settles everything that affects the matter of conscience. Therefore, apart from granting grace, remission of sins, dispensing, exchanging and decreasing censures, canonical sanctions, it analyses and settles all the matters of conscience that have been presented to it; in this last example, first of all, by providing the answers for particular doubts of moral and legal nature that are depicted by confessors or interested people. In these very wide competences the Apostolic Penitentiary solves solely single and specific problems, whereas settlement of the issues of sub specie universalitatis falls within the competences of the Congregation for the Doctrine of the Faith. Additionally, the subject of works of the Apostolic Penitentiary is granting indulgences.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2013, 32, 2
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Właściwe zastosowanie „procesu biskupiego” w orzeczeniu nieważności małżeństwa
Correct use of the “Bishop’s process” in adjudicating nullity of marriage
Autorzy:
Rozkrut, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085812.pdf
Data publikacji:
2021-03-12
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
małżeństwo
odpowiedzialność
papież Franciszek
proces skrócony
reforma procesowa
wierność prawu
marriage
responsibility
Pope Francis
abbreviated process
process reform
fidelity to law
Opis:
Minęło już kilka lat od nowelizacji przez papieża Franciszka w roku 2015 sposobu orzekania nieważności małżeństwa przez sądy Kościoła. Miniony czas, w szczególności nabyte w nim doświadczenia, zachęcają do postawienia pytania dotyczącego poprawności stosowania wprowadzonej, niewątpliwie odważnej, nowelizacji w prawie procesowym W szczególności pytanie to winno dotyczyć „procesu skróconego”, który ze względu na swoją specyfikę może być też określany jako „proces biskupi”. Ważnym motywem do podjęcia tematu dotyczącego poprawnego zastosowania procesu skróconego przed biskupem jest artykuł, a który opublikował G. P. Montini, który dotyczy niezgodnego z prawem zastosowania processus brevior (G.P. Montini, L’uso illegittimo del processus brevior. Rimedi processuali ordinari e straordinari, Periodica 108 (2019), s. 35-72). Reforma papieża Franciszka jasno ustaliła, że rekwizyt oczywistej nieważności małżeństwa jest konieczny nie tylko na początku procesu, ale musi być obecny w całym postępowaniu dowodowym, które ma doprowadzić do wyroku pozytywnego, aby nie można było postawić zarzutu, że processus brevior został nielegalnie przeprowadzony. Wybrane elementy wyłowione z praktyki sądowej, podpowiadają, aby syntetycznie przypomnieć to, co jest najbardziej istotne dla analizowanego sposobu orzekania nieważności małżeństwa przez autorytet Kościoła. Została zatem wyodrębniona następująco problematyka: wybrane założenia reformy procesowej papieża Franciszka z 2015 roku, procesowe zadania oraz obowiązki biskupa diecezjalnego, wybrane praktyczne uwagi do „procesu biskupiego”, oraz dynamiczny aspekt „procesu biskupiego”. Poprawne zastosowanie „procesu biskupiego” w orzeczeniu nieważności małżeństwa winno przyczynić się nie tylko dla rozwiązania konkretnych problemów sumienia, co niewątpliwie jest jego ważnym celem, ale także może posłużyć ukazaniu Kościoła jako sprawnej instytucji, a tym samym może przyczynić się do podniesienia jego prestiżu oraz autorytetu w dzisiejszym czasie. Niewątpliwie w tej perspektywie należy postrzegać zasygnalizowane nieprawidłowości, które pojawiły się w partykularnych interpretacjach, niezgodnych z duchem oraz literą reformy procesowej papieża Franciszka. Ważną rzeczą jest, aby powstałe błędy umiejętnie korygować i naprawiać, tym bardziej, że mamy do czynienia z procesem kościelnym, w którym centralną postacią jest biskup. Ważnym zagadnieniem, na który zwraca uwagę praktyczny pontyfikat papieża Franciszka, jest niewątpliwie osobista odpowiedzialność za podejmowane decyzje w Kościele, która w szczególności dotyczy jego autorytetów. Bowiem, także w Kościele osoby popełniają błędy, za które ponoszą odpowiedzialność i winny za nie odpowiadać; ich precyzyjne określenie i sukcesywne naprawienie sprawi, że Kościół będzie instytucją wiarygodną we współczesnym świecie. Ponadto, w ten sposób będzie także kształtował sumienia wiernych oraz należycie wypełniał otrzymaną misję.
A few years have passed since Pope Francis amended the method of adjudicating nullity of marriage by the Church courts in 2015. The time that passed, especially the experience gained during the time, encourages one to raise a question on the correctness of usage of the amendment introduced in the process law that is, unarguably, bold. In particular, the question should relate to the “abbreviated process” that, due to its specificity, can also be called the “Bishop’s process”. An important moment to take up the topic of the correct usage of the abbreviated process before a bishop is an article published by G. P. Montini that pertains to unlawful use of processus brevior (G.P. Montini, L’uso illegittimo del processus brevior. Rimedi processuali ordinari e straordinari, Periodica 108 (2019) 35-72). The Pope Francis’ reform has clearly determined that the requisite of evident nullity of marriage is essential not only at the beginning of the process, but it must be present in the course of the entire evidentiary proceedings that is to result in a positive judgement, so that an accusation that the processus brevior is conducted illegally cannot be made. Selected elements picked out from the court practice suggest that things that are the most essential for the analysed method of adjudication of the marriage nullity by the authority of the Church must be reminded in a synthetic manner. Therefore, the following problematic aspects have been singled out: selected assumptions of the Pope Francis’ process reform of 2015, process tasks and obligations of a diocesan bishop, selected practical remarks relating to the “Bishop’s process”. A correct use of the “Bishop’s process” in adjudicating nullity of marriage should not only contribute to solving specific issues of conscience, which without any doubts constitutes its important purpose, but can also be used to present the Church as a proficient institution. Thereby, it can contribute to raising the Church’s prestige and authority in the present world. Undoubtedly, the signalled abnormalities that appeared in particular interpretations that are discordant with the Pope Francis process reform’s spirit and the letter of the reform must be seen from this perspective. It is important that the errors are skilfully corrected and fixed. This is the more important that this is the Church proceedings, the central figure of which is bishop. An important issue, to which the Pope Francis’ practical pontiff draws attention is, unarguably, personal responsibility for decisions made in the Church, which specifically relates to the authorities of the Church. For people in the Church also make errors, for which they bear responsibility and should face their consequences. Their precise specification and successive remediation will make the Church a trustworthy institution in the present world. Furthermore, this will allow it to shape consciences of the faithful and fulfil the received mission in an appropriate manner.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2021, 64, 1; 141-164
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recepcja instrukcji procesowej Dignitas connubii w Polsce
Reception of the process instruction Dignitas connubii in Poland
Autorzy:
Rozkrut, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/957771.pdf
Data publikacji:
2015-11-01
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
process instruction indissolubity of marriage matrimonial process
justice
sprawiedliwość
instrukcja procesowa nierozerwalność małżeństwa proces małżeński
Opis:
The process instruction Dignitas connubii was a document long anticipated by the employees of ecclesiastical jurisdiction in Poland, all the more so that it had been announced by Pope John Paul II in his speech to Roma Rota. In addition, in those not so distant times, some employees of ecclesiastical courts in Poland still remembered previous process instruction Provida Mater (1936), alongside its great signi cance for ecclesiastical jurisdic- tion after Pio-Benedictine codi cation of 1917, thus, hopes and expectations related to the new process instruction were considerable. Today, ten years after the publication of Dignitas connubii, it is a special moment to discuss the question of canonical matrimonial process because we are between the meetings of the synod of bishops on the institution of marriage and family, and a commission for the study of reform of the canonical matrimonial process has been appointed. What is more, the fact has been also reported by mass media which, for obvious reasons, have taken particular interest in that issue. Of course, the above situation generates a lot of attention in the Church itself, for a number of reasons. Being aware that our role is not to create or modify the existing church procedural law but virtually to apply it accurately, it should be emphasized that instruction Dignitas connubii was accepted with due respect and obedience by the employees of ecclesiastical jurisdic- tion in Poland, particularly because it was published in the last year of the ponti cate of John Paul II and also on his initiative. Therefore, from the very beginning it was perceived as vademecum for the canonical matrimonial process as Pope Benedict XVI said about the instruction Dignitas connubii in His rst speech to Roman Rota in 2006. Undoubtedly, today we should take care about indicating clearly that the matrimonial process is something exceptional in the Church; in the ecclesiastic community it should not be perceived as a standard but as an exceptional situation. It is an important mission of the Church now and a serious pastoral problem: how to protect the indissolubity of marriage, not only in the process but also in the doctrinal aspect? However, when it comes to the marriage process, we should ensure that it is right, transparent and just.
Instrukcja procesowa Dignitas connubii była dokumentem wyczekiwanym przez pra- cowników sądownictwa kościelnego w Polsce, tym bardziej że została ona zapowiedziana przez papieża Jana Pawła II w przemówieniu rotalnym z 1998 roku. Dzisiaj, dziesięć lat po opublikowaniu Dignitas connubii, jest też szczególny moment, aby dyskutować na temat kanonicznego procesu małżeńskiego, gdyż została powołana specjalna komisja papieska do reformy kanonicznego procesu małżeńskiego. Dobrze funkcjonujące sądownictwo kościelne winno pozostawać jasnym oraz wymownym znakiem, że Kościół pozostaje sprawnie funkcjonującą instytucją. Był to niewątpliwie jeden z celów prac nad instrukcją Dignitas connubii, ale – jak uczy doświadczenie – nie wystarczy mieć tylko dobre prawo, trzeba je także dobrze stosować, przede wszystkim poprzez dobrze przygotowaną kadrę pracowników sądownictwa kościelnego. Należy podkreślić, że instrukcja Dignitas connubii została z należytym szacunkiem oraz posłuszeństwem przyjęta przez pracowników polskiego sądownictwa kościelnego, tym bardziej że została ona opublikowana w ostatni roku ponty katu papieża Jana Pawła II, jak również powstała z jego inicjatywy. Stąd też od samego początku była ona postrzegana jako vademecum dla kanonicznego procesu małżeńskiego, jak powiedział o instrukcji Dignitas connubii papież Benedykt XVI w swoim pierwszym przemówieniu rotalnym z 2006 roku. Życzliwe przyjęcie w Polsce instrukcji Dignitas connubii nie oznacza automatycznie, że jej opublikowanie nie spowodowało pytań dotyczących natury dokumentu oraz sposobu jego ogłoszenia, które to wątpliwości pojawiły się także w światowej kanonistyce. Trzeba powiedzieć, że kościelny wymiar sprawiedliwość jest dzisiaj w bardzo trudnej sytuacji – przede wszystkim biskupi winni być tego świadomi oraz winni uważać ten sektor życia Kościoła, często w przeszłości zaniedbywany, za przedmiot ich szczególnej odpowiedzialności osobistej o pierwszoplanowym znaczeniu. Do sytuacji, w której pracują dzisiejsze sądy kościelne, trzeba także dodać bardzo powszechny relatywizm moralny oraz idący za nim, niestety zakorzeniający się także w środowiskach kościelnych, relatywizm dotyczący swobodnego oraz wybiórczego interpretowania normy prawnej. Niestety znakomita w tej materii alokucja rotalna papieża Benedykta XVI z 2012 roku została bardzo została szybko zapomniana.
Źródło:
Annales Canonici; 2015, 11; 177-193
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synody Biskupów papieża Benedykta XVI
Synods of Bishops of the Pope Benedict XVI
Autorzy:
Rozkrut, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1372474.pdf
Data publikacji:
2013-09-07
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
An important institution of the post-conciliar Church, and  - as we can even say – a sign of his life and dynamism, and first of all, concern of common good, is relatively young and lively institution of the Synod of Bishops. It was called into existence during the period of the Second Vatican Council by the Pope Paul VI (1963-1978), largely as a response to the suggestions in the perspective of aggiornamento. The institution of the Synod of Bishops became particularly lively during a long pontificate of the Pope John Paul II (1978-2005) who chaired its 15 meetings and announced the Synod of Bishops concerning the Eucharist that took place during the pontificate of the Pole Benedict XVI. Also, the Pope Benedict XVI (2005-2013) regularly called the Synod of Bishops maintaining a creative influence of the Bishop of Rome on functioning of the contemporary universal Church this way. Synods of Bishops that took place during the pontificate of the Pope Benedict XVI are undoubtedly the reflection of this pontificate; in particular they helped the Bishop of Rome to take a look, in the light of the universality of the Church, at the current significant problems as well as develop new directions of pastoral actions.  
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2013, 56, 3; 83-102
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Papieska Rada ds. Tekstów Prawnych: interpretacja autentyczna kanonów Kodeksu z 1983 roku
Autorzy:
Rozkrut, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/660980.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
Dopo il breve cenno storico del Pontificio Consiglio per l’Interpretazione dei Testi Legislativi, che parte dal motu proprio „Cum iuris canonici” (1917) di Benedetto XV fino alla Costituzione apostolica „Pastor bonus” (1988) di Giovanni Paolo II, vengono presentate le competenze del Dicastero secondo art. 154-158 della „Pastor bonus” (funzione interpretativa, aiuto tecnico-giuridico agli altri Dicasteri della Curia Romana, esame dei decreti generali degli organismi episcopali, giudizio di conformità delle leggi particolari e dei decreti emanati dai legislatori inferiori con le leggi universali della Chiesa) e anche le sue altre attività nella Chiesa (incontri con vescovi, rapporti con istituzioni scientifiche, simposi, pubblicazioni, etc.). Successivamente vengono presentate: dichiarazioni, note esplicative, istruzione „Dignitas connubii”, ma specialmente interpretazioni autentiche dei canoni del Codice di Giovanni Paolo II, sistemate secondo i libri del CIC del 1983, ricordando, che ogni interpretazione della legge ha sempre una componente di creazione. Alla fine vengono convocati eventuali alcuni casi, dove sembra che la legge non sia chiara o sarebbe bene domandare il Pontificio Consiglio per l’Interpretazione dei Testi Legislativi sulla conformità della legge particolare con la legge universale.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2009, 52, 1-2; 115-137
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
IV Ogólnopolskie Forum Sądowe
Autorzy:
Rozkrut, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663331.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2010, 21, 15; 257-258
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
III Ogólnopolskie Forum Sądowe
Autorzy:
Rozkrut, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663403.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2008, 19, 13; 269-270
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie instytucji Synodu Biskupów dla współczesnego Kościoła
Significance of Synod of Bishops for the present Church
Autorzy:
Rozkrut, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147640.pdf
Data publikacji:
2022-10-06
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
biskup rzymski
episkopat
pomoc
II Sobór Watykański
Synod Biskupów
Bishop of Rome
episcopate
help
Second Vatican Council
Synod of Bishops
Opis:
Instytucja Synodu Biskupów została powołana do życia przez papieża Pawła VI w jego motu proprio Apostolica sollicitudo z 15 września 1965 roku. Sukcesywny obraz prawny instytucji został określony przez posoborowy Kodeks prawa kanonicznego z 1983 roku w kan. 342-348; opublikowane zostały także regulaminy Synodu Biskupów w latach 1966, 1969, 1971 oraz 2006. Można zatem powiedzieć, że wszyscy soborowi papieże, tj. św. Paweł VI, św. Jan Paweł II oraz Benedykt XVI, kształtowali obraz prawny oraz praktyczne funkcjonowanie instytucji Synodu Biskupów. Nie należy także pomijać bardzo ważnego faktu, że obecny papież Franciszek opublikował 15 września 2018 roku Konstytucję apostolską Episcopalis communio o Synodzie Biskupów. Do chwili obecnej odbyło się 28 zgromadzeń różnych zebrań instytucji Synodu Biskupów; przy czym należałoby do wskazanej grupy dodać jeszcze tzw. synod holenderski. Instytucja Synodu Biskupów jest szczególną oraz wyróżniającą się instytucją w Kościele posoborowym. Składa się na to wiele elementów, nie tylko regularność zwoływania zebrań Synodu Biskupów, ale także podejmowana oraz analizowana problematyka synodalna, która dotyczyła różnych i ważnych zagadnień życia i funkcjonowania współczesnego Kościoła. W tym kontekście szczególnego podkreślenia wymaga wskazanie na naturę teologiczno-prawną instytucji, która sprawia, że mamy do czynienia z instytucją dynamiczną, kształtującą życie Kościoła posoborowego oraz swoją strukturą zachęcającą do zainteresowania się Synodem Biskupów zarówno na płaszczyźnie doktrynalnej, jak i tej faktycznej. Już samo zwołanie każdego zebrania Synodu Biskupów jest dużym wydarzeniem eklezjalnym, które angażuje nie tylko osobę biskupa rzymskiego, od którego zebranie Synodu Biskupów w sposób totalny zależy, oraz jednocześnie uczestników zgromadzonej instytucji, ale także w mniejszym lub większym wymiarze praktycznie cały Kościół – w szczególności episkopat – równolegle do wyodrębnionych etapów Synodu, tj. jego przygotowania, samych obrad zwołanego zgromadzenia oraz etapu posynodalnego, który związany jest z realizacją postanowień synodalnych. W tym nurcie należy także wymienić przesłania doktrynalne Synodów Biskupów wraz z ich propozycjami, które ukierunkowywały Magisterium biskupów rzymskich na obszary uznawane za konieczne jako przedmiot jego wypowiedzi, przede wszystkim przez publikowanie posynodalnych adhortacji apostolskich, które z kolei – mówiąc bardzo ogólnie – w wielu jego obszarach miały sukcesywny wpływ na codzienne życie Kościoła po II Soborze Watykańskim.
Institution of the Synod of Bishops was established by Pope Paul VI in his motu proprio Apostolica sollicitudo dated 15 September 1965. Successive legal image of the institution was defined by the Post-Conciliar Code of Canon Law of 1983, in can. 342-348. Also, in the years 1966, 1969, 1971, and 2006 there were published rules of the Synod of Bishops. Therefore, one may say that all Popes who ruled during councils, i.e. Paul VI, John Paul II, and Benedict XVI shaped the legal image and practical operation of the institution of the Synod of Bishops. One cannot also ignore a very important fact that on 15 September 2018 the present pope, Francis, published the Episcopalis communio apostolic constitution about the Synod of Bishops. Until now, there have been twenty-eight congregations of various meetings of the institution of the Synod of Bishops. However, the mentioned group should also be enlarged by so-called Dutch Synod. The institution of Synod of Bishops is a special and standing out institution in the Post-Conciliar Church. This is due to several elements, namely, not only the regular character of having meetings of the Synod of Bishops, but also the undertaken and analysed synodal problematic aspects that concerned various and important issues of life and functioning of the current Church. In this context, a special accent must be drawn to the indication of the theological and legal character of the institution that causes that we deal with a dynamic institution that shapes the life of the Post-Conciliar Church and by its structure encourages to have interest in the Synod of Bishops both on the doctrinal and factual level. Convening the Synod of Bishops is itself a major ecclesiastical event that engages not only the person of the Bishop of Rome, who is utterly responsible for its convention, but also the entire Church to a greater or lesser extent, and specifically the episcopate that is engaged in parallel in relation to the distincted stages of the Synod, i.e. its preparation, deliberations during the convened assembly, and the post-synodal stage that relates to fulfilment of synodal decisions. Considering this mainstream, one should also mention doctrinal messages of Synods of Bishops together with their propositions that directed the Magisterium of Bishops of Rome towards these areas that were considered a necessary aspect of their deliverance, essentially by publishing post-synodal apostolic exhortations which, in turn, very generally speaking had a successive influence on everyday life of the Church after the Second Vatican Council in many areas of the Church.
Źródło:
Sympozjum; 2022, 1(42); 33-54
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 42

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies