Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ronikier, A." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Rare and interesting species of Psathyrella found in the Tatra National Park
Rzadkie i interesujące gatunki rodzaju Psathyrella znalezione w Tatrzańskim Parku Narodowym
Autorzy:
Ronikier, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/67581.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
rare species
Psathyrella
Psathyrella hydrophiloides
Psathyrella conopilus
Psathyrella murcida
Tatra National Park
Agaricales
Tatras Mountains
Opis:
Three species of the genus Psathyrella are described and illustrated in the paper. one of them: P. hydrophiloides is new to Poland, while two others: P. conopilus and P. murcida are new to the Polish Carpathians
W niniejszej pracy przedstawiono trzy interesujące gatunki z rodzaju Psathyrella. Jeden z nich, P. hydrophiloides, nie był dotychczas podawany z terenu Polski. Jest to rzadki grzyb również w Europie. Dwa kolejne gatunki zostały podane po raz pierwszy dla polskich Karpat. P. murcida jest rzadkim grzybem związanym z bukiem, natomiast P. conopilus występuje głównie w lasach liściastych. Ten ostatni gatunek znany jest w Polsce z około 30 stanowisk. Zamieszczono dokładne opisy cech makro- i mikroskopowych przedstawianych gatunków, jak również zdjęcia ich owocników oraz rysunki cech mikromorfologicznych. Dla P. conopilus opracowano mapę rozmieszczenia w Polsce na podstawie dotychczas opublikowanych danych.
Źródło:
Acta Mycologica; 2007, 42, 1
0001-625X
2353-074X
Pojawia się w:
Acta Mycologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Revision of the genus Xerula Maire [Basidiomycetes, Agaricales] in Poland
Autorzy:
Ronikier, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/56448.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
ecology
Agaricales
Polska
Xerula
morphology
distribution
Xerula pudens
Xerula melanotricha
Basidiomycetes
Opis:
Data concerning morphology, ecology and distribution of Polish representatives of the genus Xerula Maire are discussed in the paper. All available specimens of X. pudens and X. melanotricha from Polish herbaria were reexamined to verify their identity and geographical distribution. Several new localities of X. melanotricha in the country are provided. A key to European taxa of the genus is proposed.
Źródło:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae; 2003, 72, 4
0001-6977
2083-9480
Pojawia się w:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hygrocybe salicis-herbaceae (Agaricomycetes, Hygrophoraceae): an arctic-alpine species new to the South-Eastern Carpathians (Romania)
Hygrocybe salicis-herbaceae (Agaricomycetes, Hygrophoraceae): arktyczno-alpejski gatunek nowy dla Karpat Południowo-Wschodnich (Rumunia)
Autorzy:
Ronikier, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/67624.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
New localities of Hygrocybe salicis-herbaceae were observed during the research on the fungi of the alpine zone in the Carpathians. This is the first record of this arctic-alpine fungus in the South-Eastern Carpathians. Macro- and micromorphological characters of the Carpathian collections are compared with the descriptions from other regions. A revision of literature data indicates that the sites in the Parâng Mts reported here are the only known localities of the species from the entire Carpathian range.
W trakcie badań poświęconych grzybom piętra alpejskiego Karpat, znaleziono trzy nowe stanowiska Hygrocybe salicis-herbaceae zlokalizowane w górach Parâng w Karpatach Południowych (Rumunia). Jest to pierwsze doniesienie na temat występowania tego gatunku w Karpatach Południowo-Wschodnich. W niniejszej pracy przedstawiono okazy z nowych stanowisk, opisano i zilustrowano ich cechy makro- i mikromorfologiczne oraz porównano z opisami kolekcji z innych regionów dostępnymi w literaturze. Analiza danych z literatury wykazała, że jedyne znane dotychczas karpackie stanowisko pochodzące z Tatr Bielskich na Słowacji jest wątpliwe. Tym samym prezentowane w niniejszej pracy stanowiska Hygrocybe salicis-herbaceae są jedynymi pewnymi notowaniami tego gatunku w Karpatach.
Źródło:
Acta Mycologica; 2010, 45, 1
0001-625X
2353-074X
Pojawia się w:
Acta Mycologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Meriderma species (Myxomycetes) from the Polish Carpathians: a taxonomic revision using SEM-visualized spore ornamentation
Autorzy:
Janik, P.
Ronikier, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/59045.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
Meriderma
Myxomycetes
Polska
Carpathians Mountains
taxonomy
revision
SEM analysis
spore
Opis:
Meriderma represents a recently described genus of nivicolous myxomycetes with high morphological variability. Due to many complications in its taxonomy and species recognition in the past, the group was considered a morphologically variable complex. Recent clarifications and recognition of morphological boundaries into species and morphotypes has fostered a classification revision of specimens found in the Carpathians. Material used in this study was systematically collected in the Polish part of the Carpathians from 2004 to 2009. As a result of micro- and macroscopic observations of 54 collections, we recorded nine taxa of Meriderma. Seven of these (all but M. carestiae and M. cribrarioides) are the first records for Poland and for the Carpathians overall. Our observations based on analysis of spore ornamentation by SEM are in accordance with recently proposed classification and confirm segregation of taxa based on spore ornamentation pattern.
Źródło:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae; 2016, 85, 1
0001-6977
2083-9480
Pojawia się w:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
First records of Arcyria marginoundulata Nann.-Bremek. and Y. Yamam. (Myxomycetes) in Poland
Pierwsze stanowiska Arcyria marginoundulata Nann.-Bremek. and Y. Yamam. (Myxomycetes) w Polsce
Autorzy:
Ronikier, A.
Perz, P.
Chachula, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/67039.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
first record
Arcyria marginoundulata
Arcyria globosa
Arcyriaceae
Mycetozoa
Protozoa
Myxomycetes
Carpathians Mountains
Sudetes Mountains
Polska
Opis:
A new to Poland species of a myxomycete, Arcyria marginoundulata, was found at two distant localities in the southern part of the country. Polish specimens are typical and have all important features characteristic of the species: minute, grey, stipitate sporocarps, calyculus concentrically plicate at margin, spiny capillitium and small spores covered with few irregularly distributed larger warts. The species was found growing on alder female catkins. It seems that this substrate is specific for A. marginoundulata in Europe.
Nowy dla Polski gatunek śluzowca, Arcyria marginoundulata, charakteryzujący się białopopielatymi zarodniami niewielkich rozmiarów (do ok. 0,5 mm średnicy) i występowaniem na szyszkach olszy, został znaleziony po raz pierwszy w Polsce, na dwóch stanowiskach w południowej części kraju: w Sudetach (Góry Bystrzyckie) oraz w Karpatach (Beskid Mały). W niniejszej pracy przedstawiono opis polskich okazów oraz ich stanowisk, a także porównano A. marginoundulata z najbardziej podobnym gatunkiem, A. globosa, który może występować na podobnym substracie. Arcyria marginoundulata jest gatunkiem kosmopolitycznym i mimo że znajdowanym na różnych substratach, w Europie wydaje się być przywiązany do szyszek Alnus. Możliwe, że gatunek jest pospolity w kraju, ale nieodnotowywany z powodu małych rozmiarów zarodni oraz występowania na specyficznym i rzadko badanym substracie.
Źródło:
Acta Mycologica; 2013, 48, 2
0001-625X
2353-074X
Pojawia się w:
Acta Mycologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Multilocus DNA analysis supports Didymodon gelidus (Musci, Pottiaceae) as a distinct endemic of the austral polar region
Autorzy:
Ronikier, M.
Saluga, M.
Jimenez, J.A.
Ochyra, R.
Stryjak-Bogacka, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/58485.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The taxonomic position of the Antarctic subendemic species Didymodon gelidus Cardot is controversial, notably because of its notorious sterile condition. Considering the overall appearance and the reddish coloration of the plants, the leaf areolation, reaction of the leaf lamina with KOH, and the presence of multicellular axillary gemmae, this species was considered to be conspecific with the Holarctic D. brachyphyllus (Sull.) R. H. Zander. As a result, the latter was established as a bipolar species. Recent detailed morphological and anatomical studies have revealed a number of features which enable recognition of D. gelidus and D. brachyphyllus, including the shape of leaves, leaf apices and basal leaf cells, as well as costal anatomy. Here, within a larger-scale project focused on the evolution and biogeographical connections of Antarctic endemic mosses, we analyzed the genetic relationships of D. gelidus and D. brachyphyllus to confront the morphology-based conclusions. We selected five geographically distinct collections per species and applied a multilocus DNA analysis based on nuclear (ITS) and plastid (atpIH, trnLF, trnG, rps4) sequences to assess the genetic differentiation of these two taxa. We also placed their lineages in a wider phylogenetic context using an extended sampling of Didymodon taxa and select other representatives of Pottiaceae. Our results showed a clear genetic differentiation of the Southern Hemisphere (D. gelidus) and Northern Hemisphere (D. brachyphyllus) plants. Moreover, the phylogenetic analysis showed that D. gelidus formed a strongly supported clade on its own which was distantly related to D. brachyphyllus. Accordingly, the two taxa do not represent geographical vicariants. Didymodon gelidus must be considered a distinct endemic species of the austral polar region, having its optimal occurrence in the Antarctic and weakly penetrating northward to South Georgia and Îles Kerguelen in the Subantarctic. The relatively isolated phylogenetic position of D. gelidus likely suggests its old age.
Źródło:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae; 2018, 87, 4
0001-6977
2083-9480
Pojawia się w:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Low genetic diversity of declining Viola uliginosa (Violaceae) at its southern range limits in Poland
Autorzy:
Paul, W.
Cieslak, E.
Ronikier, M.
Migdalek, G.
Slomka, A.
Zabicka, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19351.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Opis:
Viola uliginosa (bog violet) is a declining species throughout its range due to – mostly anthropogenic – drying out of the wet habitats it occupies. Using AFLP markers, we aimed to estimate the genetic diversity in Polish populations, that may give an insight into the situation of plant populations facing rapid loss of natural habitats. Bog violet from several dispersed Polish populations is generally characterized by very low genetic diversity (HT = 0.048), even lower than several other endangered violets; therefore, we suggest that it should preserve at least EN rank in the red lists/red data books. The mean gene diversity within all populations (HS) was much lower than gene diversity (GST) between populations (0.020 versus 0.583, respectively) which supports the prevalence of clonal propagation of the species (mainly by stolons) but may also point to some significance of autogamy in cleisto- and chasmogamous flowers. A high FST value and the Mantel test for all populations revealed significant isolation by distance. Geographically neighboring pairs of populations formed genetic clusters supported by all (in the case of two closest populations) or most statistical analyses applied. Special attention should be paid to the locus classicus of the species in Rząska, consisting of a small number of individuals, forming a genetically distinct group, revealing very low gene diversity (Hj = 0.009) and the longest genetic distance to the remaining populations. Our results can contribute to planning future protection measures for the species at this and other locations. Genetic structure of the studied populations suggests local affinities of populations but does not generally support hypothesized recent continuity of V. uliginosa range along the river valleys of southern Poland; this view may, however, be altered with widening of the scope of studied populations and chosen molecular markers.
Źródło:
Acta Biologica Cracoviensia. Series Botanica; 2016, 58, 2
0001-5296
Pojawia się w:
Acta Biologica Cracoviensia. Series Botanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies