Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Rożek, Kacper" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Relacja między studium uwarunkowań a miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w kontekście ochrony środowiska
    The relationship between the spatial management plan and the study of the conditions and directions of the spatial management in the environmental protection law
    Autorzy:
    Rożek, Kacper
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/443285.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    ochrona środowiska
    studium uwarunkowań
    miejscowy plan zagospodarowania
    przestrzennego
    planowanie przestrzenne
    environmental protection
    spatial management plan
    study of the conditions and directions
    of the spatial management
    urban planning
    Opis:
    Ochrona środowiska odgrywa w planowaniu przestrzennym bardzo dużą rolę. Pod tym ogólnym pojęciem znaleźć można m.in. miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego oraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Podkreślenia wymaga fakt, że wszystkie opracowania planistyczne muszą wprowadzać rozwiązania zapewniające ochronę oraz przywracanie środowiska do właściwego stanu. Podczas gdy studium określa uwarunkowania odnoszące się do środowiska naturalnego, takie jak stan rolniczej czy leśnej przestrzeni produkcyjnej oraz podstawowe kierunki rozwoju polityki planistycznej gminy, to w planie miejscowym powyższe kwestie uszczegóławia się i rozwija. W tym akcie wskazuje się konkretne przeznaczenie terenu oraz rozmieszczanie inwestycji celu publicznego. W wymienionych dokumentach przede wszystkim bierze się pod uwagę uregulowania zawarte np. w ustawie Prawo ochrony środowiska. Studium i plan pozostają wobec siebie również w ciekawym, ale i zarazem problematycznym stosunku. Założenia miejscowego planu nie mogą naruszać ustaleń poczynionych w studium. Następnie należy pamiętać o tym, że studium, w przeciwieństwie do miejscowego planu, nie jest aktem prawa miejscowego, a więc nie przysługuje mu przymiot źródła prawa. Tylko na podstawie miejscowego planu można zdefiniować konkretne i indywidualne uprawnienia oraz obowiązki jednostki. Wszystko to czyni tę problematykę ciekawą i godną szczegółowej analizy.
    Environmental protection plays a very important role both in urban and rural planning. This broad and vague term refers to the spatial management plan and the study of the conditions and directions of the spatial management. The stress must be put on the fact that all kinds of planning coverage obviously include regulations concerning environmental protection and restoration of the desired state of environment. The abovementioned study describes conditions referring to the natural surrounding such as rural or forest production space as well as basic directions of the development of the planning policy of a commune. On the other hand, the spatial management plan delivers more detailed and precise conditions. It also contains specific information about the indented use of the terrain and the location of public construction projects. The regulations of the environmental protection are taken into consideration during the creation of the aforementioned planning documents. The study and the spatial management plan can be either compared or contrasted. Thus their mutual relations seem to be somewhat problematic. One has to remember that unlike the study, the spatial plan can be defined as the local law act, hence constituting the legal basis for the individual administrative decisions.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2017, 17/zeszyt specjalny; 223-238
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    PRAWO DO DOBREJ ADMINISTRACJI W ORZECZENIACH EUROPEJSKIEGO TRYBUNAŁU PRAW CZŁOWIEKA
    RIGHT TO GOOD ADMINISTRATION AS SEEN BY THE EUROPEAN COURT OF HUMAN RIGHTS
    Autorzy:
    Rożek, Kacper
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/443974.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    prawo do dobrej administracji,
    dobra administracja,
    Europejski Trybunał Praw Człowieka,
    Europejski kodeks dobrej administracji,
    administracja publiczna,
    prawo podmiotowe,
    zasada proporcjonalności
    right to good administration,
    good administration,
    European Court of Human Rights,
    European Code of Good Administrative Behaviour,
    public administration,
    legal right,
    the principle of proportionality
    Opis:
    W artykule dokonana została analiza orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka pod kątem poszukiwania definicji, a przede wszystkim elementów doniosłości prawnej nowego, dla prawa administracyjnego, a szczególnego dla jednostki pozostającej na zewnątrz administracji, pojęcia, jakim jest „prawo do dobrej administracji”. Badania zostały wsparte posłużeniem się istniejącymi już poglądami w doktrynie, a także analizą przepisów unijnych, nawiązujących do rzeczonego terminu w celu wyostrzenia zarysu badanego pojęcia. Z przeprowadzonej analizy wynika, że Europejski Trybunał Praw Człowieka już wielokrotnie odnosił się do prawa do dobrej administracji i czynił to nawet wcześniej, niż pojawiły się jakiekolwiek przepisy w tym zakresie w prawie unijnym. Trybunał wskazuje na takie cechy prawa do dobrej administracji jak realizacja zasady proporcjonalności, rzetelne i bezstronne załatwianiu spraw oraz szybkość prowadzenia postępowań administracyjnych. Według Trybunału to nowo powstałe i niedyskutowane jeszcze szeroko pojęcie powinno być traktowane jako jedno z kluczowych w doktrynie prawa publicznego.
    The following article analyzes the judicature of the European Court of Human Rights in search for the definition of the term “right to good administration”, which is new for the whole administrative law branch and, at the same time, very important as far as an individual citizen is concerned. The research has been supported by the already existing view in literature as well as by the analysis of the legal provisions as adopted by the European Union. The result of the aforementioned explorations is surprising. It turned out that the European Court of Human Rights had already touched upon the said term, which is “right to good administration”, even before it became the subject of interest in the European Union. The Court, in its verdicts, also highlighted such characteristics as the principle of proportionality or thorough, objective and fast-paced administrative proceedings. As far as the European Court of Human Rights is concerned, the right to good administration should be treated as one of the key rights in the public law doctrine.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2018, 1, XVIII; 29-47
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zarządzenie zastępcze jako szczególny rodzaj rozstrzygnięć nadzorczych wojewody
    Autorzy:
    Rożek, Kacper
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/617272.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    supplementary order
    supervision
    local self-government
    provincial governor
    public administration
    zarządzenie zastępcze
    nadzór
    rozstrzygnięcie nadzorcze
    samorząd terytorialny
    wojewoda
    wykonanie zastępcze
    Opis:
    This article refers to the issue of legal regulations concerning one of the distinctive instruments of supervising local self-government, namely a supplementary order issued by the provincial governor. The discourse turned out to be a comparative analysis, through which the novelty of this legal regulation can be seen with more ease. The supplementary order became the embodiment of the possibility of supervision carried out over the activity of the local self-government, which is supposed to lead to such a state that is in accordance with law in force. On the basis of the previously valid Commune Self-Government Act, the tool was described as ultima ratio of the control conducted by particular organs. Moreover, the subject of that control was rather strongly limited. Nowadays, the supplementary order is used to replace the particular acts in case of the inactivity of organs that are, according to the law, supposed to issue them. The problem that seems to be highly disputable in literature and judicature is the procedure of issuing the supplementary order, as well as the aim of the notification to the Secretary of Public Administration. The present legal regulation of the supplementary order is much more consistent and developed. However, it is said not to be much elaborated. All in all, the discussed means of supervision will stay the subject of legal disputes and interpretation.
    Niniejszy artykuł odnosi się do kwestii prawnego uregulowania jednego ze szczególnych środków nadzoru nad działalnością samorządu terytorialnego, jakim jest zarządzenie zastępcze wydawane przez wojewodę. Problematyka tego nowego instrumentu kontroli została przedstawiona na tle obecnego i poprzednio obowiązującego stanu prawnego w prawie polskim. Przeprowadzony dyskurs przyjął postać komparatystyczną, dzięki czemu łatwiej można dostrzec swoistą nowość w przyjętym przez prawo samorządu terytorialnego rozwiązaniu prawnym. Zarządzenie zastępcze wojewody okazało się być ucieleśnieniem możliwości badania działalności samorządowej w celu zapewnienia jej zgodności z prawem. Na gruncie ustawy o samorządzie gminnym sprzed nowelizacji, która miała miejsce w 2001 r., narzędzie to widniało jednak raczej jako ultima ratio przeprowadzanej przez organ nadzoru kontroli oraz miało dość ograniczony zakres przedmiotowy. Teraz stanowi ono środek zastępujący odpowiedni akt w przypadku dopuszczenia się przez organy gminy bezczynności, który to akt według litery prawa powinien zostać wydany po spełnieniu się istotnych przesłanek. Aspektem dyskusyjnym, który został nakreślony w artykule, jest niedoprecyzowany tryb wydawania zarządzenia zastępczego, a także ratio legis obowiązku powiadamiania ministra właściwego do spraw administracji publicznej o zastosowaniu takiego środka. Obecne uregulowanie prawne, chociaż bardziej spójne i rozwinięte, wydaje się być nie do końca uszczegółowione i z pewnością nadal będzie stanowiło przedmiot rozważań tak doktryny prawa administracyjnego, jak i orzecznictwa sądów.
    Źródło:
    Studenckie Zeszyty Naukowe; 2016, 19, 30
    1506-8285
    Pojawia się w:
    Studenckie Zeszyty Naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies