Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Rejdak, Konrad" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Patogeneza stwardnienia rozsianego
Pathogenesis of multiple sclerosis
Autorzy:
Rejdak, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058913.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
axonal loss
demyelination
multiple sclerosis
pathogenesis
regeneration
stwardnienie rozsiane
patogeneza
demielinizacja
uszkodzenie aksonalne
regeneracja
Opis:
Multiple sclerosis (MS) is a complex disease requiring exposure to an environmental factor and a genetic predisposition. MS continues to be thought of as an organ- specific autoimmune disease mediated by CD4+ T- cells. The pathological hallmarks of MS are lesions, known as plaques, which are due to focal loss of myelin with relative preservation of axons and astrocytic gliosis. However, axonal loss is present in all phases of the disease. The pathological features of individual lesions vary and depend on location, age and whether or not there has been any regeneration. MS lesions are typically divided into three pathological categories: active (acute), chronic active and chronic inactive. More recently active lesions have been further classified into four subtypes based on the type of inflammatory reaction, the involvement of immunoglobulin and complement, the expression of myelin proteins, the morphology of the plaque edge and the patterns of oligodendrocyte injury. Whether or not these pathological subtypes represent different stages of the disease or autoimmune variants is speculative. Recently, particular interest focused on the cortical pathology associated with MS. Post mortem studies revealed that extensive cortical demyelination is typically present in patients with progressive disease phases. However, despite extensive studies, the factor initiating the cascade of the pathological events remains unknown. The aim of that article is to present the most recent advances in the understanding of the pathogenesis of MS.
Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) jest schorzeniem o złożonym mechanizmie, w którym dochodzi do interakcji pomiędzy czynnikami środowiskowymi a genetycznie uwarunkowaną predyspozycją. Nadal uważa się, że SM jest narządowo specyficzną chorobą autoimmunologiczną, mediowaną przez limfocyty T CD4+. Patologicznymi wykładnikami choroby są zmiany ogniskowe, określane jako plaki, które powstają na skutek miejscowej demielinizacji ze względnym zaoszczędzeniem aksonów i wtórnym przerostem astrogleju. Uszkodzenie aksonalne obecne jest jednakże we wszystkich fazach choroby. Morfologia poszczególnych plak różni się i zależy od ich lokalizacji, czasu trwania i od tego, czy zachodzi w nich regeneracja. Plaki tradycyjnie dzieli się na trzy patologiczne typy: aktywne (ostre), przewlekłe aktywne i przewlekłe nieaktywne. Ostatnio plaki aktywne podzielono na cztery podtypy, biorąc pod uwagę: charakter procesu zapalnego, zaangażowanie immunoglobulin i układu dopełniacza, ekspresję białek mieliny, morfologię obrzeża zmian oraz wzorzec uszkodzenia oligodendrocytów. Pozostaje przedmiotem spekulacji, czy powyższe podtypy reprezentują kolejne fazy rozwoju zmian patologicznych, czy też są wyznacznikami odmiennych wariantów autoimmunologicznych. Ostatnio wiele uwagi poświęca się zagadnieniu zmian patologicznych obecnych w obszarach korowych mózgu. Badania anatomopatologiczne wykazały, że rozległa demielinizacja korowa szczególnie manifestuje się u pacjentów w przewlekłej fazie choroby. Jednakże, pomimo usilnych badań, czynnik inicjujący całą sekwencję zmian patologicznych nadal pozostaje nieznany. Celem niniejszego artykułu jest omówienie najnowszych koncepcji dotyczących patogenezy stwardnienia rozsianego.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 2; 86-90
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stwardnienie rozsiane a padaczka – złożone zależności
Multiple sclerosis and epilepsy – the complex relationship
Autorzy:
Waszczuk, Aleksandra
Rejdak, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030298.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
epilepsy
leczenie
multiple sclerosis
padaczka
stwardnienie rozsiane
treatment
Opis:
Multiple sclerosis is one of the most common chronic neurodegenerative diseases of the central nervous system with autoimmune background. The prevalence of epileptic seizures in patients with multiple sclerosis ranges from 0.5% to 10%, while in the general population it ranges from 0.5% to 1%. Clinical studies have proved that all types of epileptic seizures may occur in the course of multiple sclerosis. Yet, it needs to be remembered that not all seizure symptoms are consistent with epileptic seizures. Non-epileptic seizures include tonic spasms (paroxysmal dystonias), paroxysmal akinesias and paresthesias, and trigeminal neuralgia. According to the literature of the subject, the majority of the available antiepileptic drugs have been broadly used for management of seizures in multiple sclerosis patients. However, there is a group of medications registered for multiple sclerosis treatment, that can in isolated cases slightly lower the seizure threshold thus causing or strengthening episodes of epileptic seizures. They include 4-aminopyridine and baclofen used for supportive therapy of multiple sclerosis, and according to some sources also immunomodulatory drugs such as interferon beta. The latest research has shown sodium channel blockers such as lamotrigine and phenytoin to potentially assist neuroprotection by inhibiting axonal degeneration that underlies the impaired mobility in multiple sclerosis patients. Additionally, phenytoin has found its application in the therapy of optic neuritis, also in the course of multiple sclerosis. Multiple sclerosis is indisputably a disease whose course eludes clear prognosis, whereas the coexistence of epileptic seizures and the clinical multiple sclerosis symptoms frequently poses both diagnostic and therapy-related challenges for the treating physicians.
Stwardnienie rozsiane jest jedną z najczęściej występujących przewlekłych chorób neurodegeneracyjnych ośrodkowego układu nerwowego o prawdopodobnym podłożu autoimmunizacyjnym. Rozpowszechnienie napadów padaczkowych w grupie pacjentów chorujących na stwardnienie rozsiane waha się od 0,5% do ponad 10%. Z kolei w populacji ogólnej wskaźnik ten wynosi od 0,5% do 1%. Badania kliniczne dowodzą, że w przebiegu choroby mogą pojawić się wszystkie typy napadów padaczkowych. Jednocześnie należy mieć na uwadze fakt, iż nie wszystkie objawy napadowe odpowiadają napadom padaczkowym. Wśród niepadaczkowych zdarzeń napadowych wymienia się: skurcze toniczne (napadowe dystonie), napadowe akinezje i parastezje czy neuralgię nerwu trójdzielnego. Z informacji zawartych w literaturze wynika, że większość dostępnych leków przeciwpadaczkowych miała szerokie zastosowanie w leczeniu napadów u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Jednakże istnieje grupa leków zarejestrowanych w terapii choroby, które w nielicznych przypadkach mogą nieznacznie obniżać próg drgawkowy i w ten sposób wywoływać lub nasilić epizody napadów padaczkowych. Są to 4-aminopirydyna i baklofen stosowane w leczeniu objawowym stwardnienia rozsianego, a według niektórych źródeł także leki immunomodulujące (interferon beta). Najnowsze badania dowodzą, iż leki działające poprzez blokadę kanałów sodowych (m.in. lamotrygina, fenytoina) mają potencjalny udział w neuroprotekcji poprzez zahamowanie aksonalnej degeneracji będącej główną przyczyną niepełnosprawności ruchowej pacjentów. Dodatkowo fenytoina znalazła zastosowanie w leczeniu zapalenia nerwu wzrokowego, również w przebiegu stwardnienia rozsianego. Stwardnienie rozsiane jest niewątpliwie schorzeniem, które przebiegu nie jesteśmy w stanie do końca przewidzieć, a jednoczesna koincydencja napadów padaczkowych i objawów klinicznych choroby niejednokrotnie stwarza lekarzom klinicystom trudności zarówno diagnostyczne, jak i lecznicze.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 4; 199-204
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Neuropathic pain and chronic pain as an underestimated interdisciplinary problem
Autorzy:
Szewczyk, Anna K.
Jamroz-Wiśniewska, Anna
Haratym, Natalia
Rejdak, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2084915.pdf
Data publikacji:
2022-06-08
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
treatment
epidemiology
chronic pain
neuropathic pain
occupational disorders
musculoskeletal pain
Opis:
Neuropathic pain and chronic pain constitute an interdisciplinary problem on the border of medicine, psychology, sociology and economics. While it seems to be underestimated, the scale of this problem will continue to increase due to the population aging and the growing incidence of lifestyle disorders. People employed in various occupational sectors may also wrestle with these disease units, which affect the quality of their life, mental health and work productivity. A narrative review provided an overview of neuropathic pain and chronic pain, and their relationship to such factors as job type, work absenteeism and productivity decline, as well mental well-being. A systematic literature search was conducted based on the Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analysis (PRISMA) guidelines to identify appropriate literature by searching the electronic databases: PubMed/MEDLINE, Pain Journal and the Cochrane Database of Systematic Reviews. Studies were published in Polish, English and French. Research shows an increasing number of musculoskeletal diseases in professionally active people, which lead to disability or provoke work absences. However, sickness presenteeism and/or absenteeism caused by pain not only leads to economic burdens, but also to burnout, fatigue and depression syndromes in employees. These disorders may require specialized effective interventions to support the return to work or maintaining employment despite experiencing pain. Every patient with chronic or neuropathic pain should be correctly assessed to determine the best method of treatment and its effectiveness.
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2022, 35, 3; 249-264
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prevention of seizures after ischemic stroke: association between statin use and the risk of seizures
Autorzy:
Marciniec, Michał
Popek-Marciniec, Sylwia
Kulczyński, Marcin
Pasterczyk, Katarzyna
Szczepańska-Szerej, Anna
Rejdak, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177817.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
Tematy:
HMG-CoA reductase inhibitor
Post-stroke seizure
epilepsy
ischemic stroke
rt-PA
statin
Opis:
More than 50 million people worldwide suffer from epilepsy. In approximately 50% cases of newly diagnosed patients over 60 years of age seizures are related to stroke. Post-stroke lesions in brain tissue may result in 7 fold increase risk of seizures compared to the general population. The most significant risk factors for post-stroke seizures (PSS) and post-stroke epilepsy (PSE) include stroke severity, intracerebral or subarachnoid hemorrhage and cortical involvement. Increased incidence of PSS was also observed in younger patients especially with previous early PSS occurrence. Statins (HMG-CoA reductase inhibitors) are a class of lipid-lowering medications characterized by neuroprotective and antiepileptic effects. The main result of the performed studies was significantly reduced risk of developing PSS associated with a post-stroke, but not pre-stroke statin use. Moderate to high doses of statin and early administration in acute phase of stroke potentiated the beneficial effects of the treatment. The evidences for the association between PSS prevention and statin treatment become more significant, however the most recent AHA/ASA recommendations do not include any medications in the PSS prophylaxis. This article summarizes the current knowledge about the prediction and prevention of PSS and PSE.
Źródło:
World Scientific News; 2018, 99; 181-192
2392-2192
Pojawia się w:
World Scientific News
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Progressive forms of multiple sclerosis: disease-modifying therapy review
Autorzy:
Sapko, Klaudia
Szczepańska-Szerej, Anna
Jamroz-Wiśniewska, Anna
Kulczyński, Marcin
Marciniec, Michał
Rejdak, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1167060.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
Tematy:
Disease-modifying drugs
Multiple sclerosis
New therapy
Primary-progressive MS
Secondary-progressive MS
Opis:
Multiple sclerosis (MS) is a demyelinating, inflammatory, autoimmune disease of the central nervous system which affects most commonly young adults. It has wide spectrum of clinical and radiological presentations with relapses or steady progression. Recent years have brought new reports on the pathogenesis of MS. This systematized the current MS classification and created new parameters describing the course of the disease, such as activity and progression. Attention has been paid to the need for new drugs that focus on the treatment of progressive MS. Until now, the primary and secondary progressive MS have been somewhat forgotten, and most of modifying-disease drugs have been registered in the treatment of relapsing-remitting subtype. In recent years, not only new drug has been registered for the treatment of progressive MS (ocrelizumab) and another one is planned to be approved soon (siponimod), but also indications of old medicines (interferon-beta1b, cladribine, mitoxantrone, cyclophosphamide, azathioprine) have been extended. Despite intensive development, there is still a great need to seek new drugs that will stop the progression of disability in MS patients.
Źródło:
World Scientific News; 2018, 105; 157-167
2392-2192
Pojawia się w:
World Scientific News
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The comparison of tenecteplase and alteplase in acute stroke treatment: meta-analysis of 5 randomized clinical trials
Autorzy:
Marciniec, Michał
Szczepańska-Szerej, Anna
Kulczyński, Marcin
Popek-Marciniec, Sylwia
Wyjadłowska, Karolina
Rejdak, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177755.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
Tematy:
alteplase
cerebral infarction
ischemic stroke
rt-PA
tenecteplase
thrombolysis
Opis:
Thrombolysis with the use of intravenously administrated alteplase is the only approved thrombolytic treatment of acute ischemic stroke. Tenecteplase is a fibrinolytic protein bioengineered from human tissue plasminogen activator with higher fibrin specificity, enhanced affinity to fibrin-rich clots, faster clot lysis and prolonged plasma half-life. The aim of this study was to determine which thrombolytic therapy (tenecteplase versus alteplase) provides better efficacy and safety outcomes. Eligible studies for meta-analysis published from their inception to May 2018 were identified through a search of PubMed database and two clinical trial registries websites: ClinicalTrials.gov and EU Clinical Trials Register. A meta-analysis was conducted with the use of Statistica software version 13.1. Five studies comprising 1529 patients were included. Tenecteplase 0,25mg/kg administration resulted in significantly higher number of patients with excellent score (0-1) in modified Rankin Scale at 90 days compared to alteplase group (RR 1,30, p=0,0215, 95% CI 1,04–1,62). Additionally, more patients treated with tenecteplase 0,25 mg/kg tended to develop favorable score changes in NIHSS at 24 hours after stroke onset (>8 point improvement, scale quantifying stroke severity) compared to alteplase treatment (RR 1,60, p=0,0545, 95% CI 0,99–2,58). No above correlation were observed in higher dose of tenecteplase group (0,4 mg/kg). There were no significant differences in the frequency of symptomatic intracerebral hemorrhage (ICH) and the mortality rates within 90 days after stroke onset in comparison of tenecteplase and alteplase groups. Tenecteplase 0,25 mg/kg administration in acute ischemic stroke resulted in better functional outcome at 90 days after ischemic stroke onset and tended to restrict the severity of stroke at 24 hours in NIHSS compared to alteplase 0,9 mg/kg. The frequency of symptomatic ICH occurrence and mortality within 3 months between tenecteplase and alteplase were comparable.
Źródło:
World Scientific News; 2018, 100; 61-73
2392-2192
Pojawia się w:
World Scientific News
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnostic and therapeutic challenges of Myasthenia Gravis: A report of 2 cases
Autorzy:
Poleszak, Julita
Szabat, Przemysław
Jasielski, Patryk
Szabat, Marta
Petit, Veronique
Fidor, Andrzej
Rejdak, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031579.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
Tematy:
autoimmune diseases
myasthenia gravis
plasmapheresis
Opis:
Myasthenia gravis (MG) is an autoimmune disease that affects the neuromuscular junction and is characterized by muscle weakness. We present two clinical cases of patients with MG. The first case of the patient presents an uncharacteristic clinical picture in the form of dyspnoea with stridor. The second clinical case presents a severe form of MG, resistant to pharmacological cholinergic and immunosuppressive treatment, which resulted in a satisfactory improvement after eight plasmapheresis treatments and the conversion of pyridostigmine to the ambenonium.
Źródło:
World News of Natural Sciences; 2020, 31; 138-145
2543-5426
Pojawia się w:
World News of Natural Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The effectiveness of patent foramen ovale closure and antiplatelet or anticoagulant therapies for cryptogenic ischemic stroke
Autorzy:
Marciniec, Michał
Szczepańska-Szerej, Anna
Kulczyński, Marcin
Popek-Marciniec, Sylwia
Pasterczyk, Katarzyna
Rejdak, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177466.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
Tematy:
Anticoagulation Agents
Antiplatelet Agents
Cerebral Infarction
Cerebrovascular Stroke
Patent Foramen Ovale
Opis:
Patent foramen ovale (PFO) occurs in approximately 50% cryptogenic strokes cases. One of the most clinically important consequences of PFO is paradoxical embolization of venous thrombus resulting in recurrent stroke. The aim of this meta-analysis is to compare the efficacy and safety of PFO closure and antiplatelet or anticoagulant therapy alone (medical therapy, MT) in the secondary stroke prevention. Eligible studies for meta-analysis published from May 2008 to May 2018 were identified through a search of PubMed database and two clinical trial registries websites: ClinicalTrials.gov and EU Clinical Trials Register. A meta-analysis was conducted with the use of Statistica software version 13.1. Three studies comprising 2’307 patients were included. The main outcomes were: recurrent stroke occurrence during follow-up period, the frequency of serious adverse events (SAE) and the mortality rate. Statistical significance was found in the assessment of recurrent stroke occurrence when the comparison referred to PFO closure and antiplatelet therapy (RR 0,30, p < 0,05, 95% CI 0,11 – 0,85). There were no significant differences between PFO closure and MT in the frequency of SAE occurrence (RR 1,03, p = 0,73) and mortality rates (RR 0,69, p = 0,39). Current clinical data indicate that PFO closure devices applied to the carefully selected group of young and middle-aged patients with cryptogenic ischemic stroke may be as or more effective than antiplatelet therapy.
Źródło:
World Scientific News; 2018, 102; 47-58
2392-2192
Pojawia się w:
World Scientific News
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Radiologically Isolated Syndrome – a not so rare prelude to Multiple Sclerosis
Autorzy:
Kulczyński, Marcin
Sapko, Klaudia
Papuć, Ewa
Marciniec, Michał
Dyndor, Katarzyna
Pankowska, Anna
Pietura, Radosław
Rejdak, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1164263.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
Tematy:
biomarkers
cerebro-spinal fluid
cognitive impairment
demyelinating diseases
disability
headache
magnetic resonance imaging
multiple sclerosis
neurological disorders
radiologically isolated syndrome
Opis:
Radiologically isolated syndrome (RIS) was defined for the first time in 2009 with an attempt to establish objective criteria of diagnosis for the patients, who underwent brain MRI scanning for a reason other than multiple sclerosis (MS), but were found to have white matter lesions in their central nervous systems (CNS) similar to those present in patients with diagnosed MS. RIS has been defined as separate entity with the presence of MRI findings strongly suggestive of MS in a patient with no neurological manifestations or other clear-cut explanation. Healthy patients may have an initial MRI procedure performed due to different reasons other than suspicion of MS, mainly because of headaches. However, a clinical examination does not reveal any signs of focal neurological deficits and there are no evidence for the focal damage in the CNS in these patients as well. Although RIS is not the first stage of multiple sclerosis in every patient, 30 up to even 45% of individuals diagnosed with this condition will present clinical symptoms in the future, within median time from 2.3 to 5.4 years depending on various researches. Most authors agree, that about 1/3 of patients with RIS will convert to clinically definite MS within 5 years of follow-up. There are some significant predictors of conversion, among others - presence of lesions in cervical and thoracic spinal cord. Moreover, patients with RIS, although asymptomatic in the meaning of classic clinical presentation of MS, are proved to experience early axonal loss, brain atrophy, increased anxiety and depression and subclinical inflammatory disease, as well as some signs of cognitive impairment. In this article we aim to make a review of the newest papers published in 2017 and 2018 concerning Radiologically Isolated Syndrome.
Źródło:
World Scientific News; 2018, 107; 1-11
2392-2192
Pojawia się w:
World Scientific News
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies