Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Namysłowska, Irena" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Zaburzenia jedzenia jako spektrum zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego
Eating disorders as a spectrum of obsessive-compulsive disorders
Autorzy:
Namysłowska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945719.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
biological relationships
eating disorders
psychological relationships
spectrum obsessive-compulsive disorder
spektrum zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego
zaburzenia jedzenia
związki biologiczne
związki psychologiczne
Opis:
The article presents the correlations between eating disorders (anorexia nervosa and bulimia nervosa) and the obsessive-compulsive disorder. Basing on a survey of literature, the comorbidity was discussed along with the spectrum of obsessive-compulsive disorders to which some authors include also the eating disorders. Mutual characteristics of eating disorders and other mental disorders classified among the spectrum of obsessivecompulsive disorders are presented. These include: approximate age when the first symptoms occur, chronic course of the disorders, sometimes similar personality traits, as well as certain disorders within neurotransmitters, similar changes found in neuropicture tests, maybe also genetic conditions, and a positive response to psychotropic drugs affecting, e.g. the serotoninergic system. However, basing on the current knowledge we cannot state explicitly that the most important mutual characteristic, i.e. the mutual genetic-structural-biochemic pathology, indicates clearly that the given disorders belong to one spectrum of mental disorders. The problem is still open and we can expect that it can be solved by further studies of biological conditions.
W artykule przedstawiono związki między zaburzeniami jedzenia (jadłowstrętem psychicznym i bulimią psychiczną) a zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym. Omówiono na podstawie przeglądu piśmiennictwa współchorobowość oraz koncepcję spektrum zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, do którego niektórzy autorzy kwalifikują również zaburzenia odżywiania się. Przedstawiono cechy wspólne dla zaburzeń odżywiania i innych zaburzeń psychicznych zaliczanych do spektrum zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego. Należą do nich: zbliżony wiek wystąpienia pierwszych objawów, przewlekły przebieg, czasem podobne cechy osobowości, a także niektóre zaburzenia w zakresie neuroprzekaźników, podobne zmiany stwierdzane w badaniach neuroobrazowych, być może również uwarunkowania genetyczne, jak i pozytywna odpowiedź na leki psychotropowe, działające na przykąłd na układ serotoninergiczny. Na podstawie wiedzy, którą dysponujemy aktualnie, nie można jednak z całą pewnością stwierdzić, że najważniejsza cecha, jaką jest wspólna patologia genetyczno-strukturalno-biochemiczna, wskazuje bez wątpliwości, że dane zaburzenia należą do jednego spektrum zaburzeń psychicznych. Problem pozostaje otwarty i oczekiwać można, że dopiero kolejne badania uwarunkowań biologicznych mogą go rozstrzygnąć.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2005, 5, 2; 95-98
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rysperydon w leczeniu dzieci i młodzieży
Risperidone in the treatment of children and adolescents
Autorzy:
Namysłowska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945594.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
autism
autyzm
behaviour disorders
developmental age psychiatry
psychiatria dzieci i młodzieży
risperidone
rysperydon
schizofrenia
schizophrenia
zaburzenia zachowania
Opis:
The paper presents data concerning the use of risperidone, one of atypical neuroleptics, in the treatment of mental disorders in children and adolescents in the context of developmental age psychopharmacology. Discussed are factors limiting and making difficult proper use of pharmacotherapy in children and adolescents, as well specific features of this form of therapy as compared with adult psychopharmacotherapy, resulting, among other things, from a different drug metabolism. Subsequent chapters of the paper are devoted to general characteristics of risperidone, as one of atypical neuroleptics, its receptor affinity and clinical profile, side effects, its use in the treatment of mental disorders in children and adolescents and age-related criteria for registration. The main indication for risperidone is treatment of developmental age psychoses and prevention of zabutheir recurrences, treatment of behavioural disorders, particularly in children with intellectual deficit, as well as disorders associated with childhood autism, e. g. aggression, auto-aggression, stereotypies, psychomotor agitation. Highlighted is the option of use of risperidone in the treatment of tics, anorexia nervosa, obsessive-compulsive syndromes resistant to drugs of the SSRI group. Furthermore, discussed is a possible neuroprotective effect of risperidone, which may be particularly important in mental disorders in children and adolescents. In conclusion it was emphasized that risperidone occupies a special position among neuroleptics implemented in children and adolescents, as it is registered for treatment of this age group. This drug is extraordinarily useful in the treatment of developmental age mental disorders due to its efficacy and safety. However, we should not forget that there are very few large-scale, methodologically sound studies covering this issue. A favourable sideeffect profile when administered at an adequate dosage should not decrease our cautiousness and vigilance as to the possibility of occurrence of unexpected adverse effects and complications.
W artykule przedstawiono dane dotyczące stosowania rysperydonu, jednego z atypowych neuroleptyków, w leczeniu zaburzeń psychicznych dzieci i młodzieży, w kontekście problematyki psychofarmakologii wieku rozwojowego. Omówiono powody, które ograniczają i utrudniają właściwe stosowanie farmakoterapii u dzieci i młodzieży, a także specyfikę tej formy terapii w porównaniu z leczeniem dorosłych, wynikającą między innymi z odmiennego metabolizmu leków. W dalszej części artykułu mowa jest o ogólnej charakterystyce rysperydonu jako jednego z neuroleptyków atypowych, jego profilu receptorowym i klinicznym, objawach ubocznych oraz zastosowaniu w zaburzeniach psychicznych dzieci i młodzieży, a także kryteriach wiekowych rejestracji. Główne zastosowania rysperydonu to leczenie psychoz okresu rozwojowego, profilaktyka ich nawrotów, leczenie zaburzeń zachowania, zwłaszcza u dzieci z obniżonym poziomem inteligencji, jak również zaburzeń towarzyszących autyzmowi dziecięcemu, takich jak agresja, autoagresja, stereotypie, pobudzenie psychoruchowe. Wskazano także na możliwość stosowania rysperydonu w tikach, jadłowstręcie psychicznym, zespołach obsesyjno-kompulsyjnych nie reagujących na leczenie lekami z grupy SSRI. Omówiono ponadto możliwość neuroprotekcyjnego działania rysperydonu, co może mieć szczególne znaczenie w zaburzeniach psychicznych dzieci i młodzieży. W podsumowaniu podkreślono, że rysperydon zajmuje wyjątkową pozycję wśród neuroleptyków stosowanych u dzieci i młodzieży z powodu rejestracji dla zaburzeń tego okresu. Jest lekiem niezwykle przydatnym w leczeniu zaburzeń psychicznych okresu rozwojowego ze względu na jego skuteczność i bezpieczeństwo. Nie należy mimo wszystko zapominać, że dużych, poprawnych metodologicznie badań na ten temat jest niezwykle mało. Korzystny profil objawów ubocznych, przy stosowaniu adekwatnej dawki leku, nie powinien zmniejszać naszej ostrożności i wyczulenia na możliwość wystąpienia nieoczekiwanych działań niepożądanych i powikłań.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 1; 6-17
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stanowisko konsultanta krajowego w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży oraz konsultanta wojewódzkiego (województwo mazowieckie) dotyczące kompleksowego (obejmującego psychoterapię) leczenia zespołu nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) i zaburzenia hiperkinetycznego
Autorzy:
Namysłowska, Irena
Wolańczyk, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945339.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 1; 59-60
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Program leczenia zaburzeń odżywiania w oddziale psychiatrycznym dla młodzieży – refleksje i dylematy po 20 latach doświadczeń
Program for eating disorders treatment in the Department of Child and Adolescent Psychiatry – comments and dilemmas after 20 years of experience
Autorzy:
Żechowski, Cezary
Namysłowska, Irena
Jakubczyk, Antoni
Siewierska, Anna
Bażyńska, Anna Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945280.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
anoreksja
anorexia
bulimia
eating disorders
młodzież
programy terapeutyczne
therapeutic programs
zaburzenia jedzenia
Opis:
This article presents the program for eating disorders treatment in the Department of Child and Adolescent Psychiatry. At the beginning there is a description of history of eating disorders treatment, the dilemmas connected with the need of restricting patients’ rights by introducing behavioural programs, which have led to the decrease of the number of deaths in a group of patients with anorexia, as well as the development of therapeutic programs, from the strictly behavioural to milder and more flexible ones. The authors present their own experiences of almost 20 years of treating eating disorders in the Department of Child and Adolescent Psychiatry. They describe the establishment and the improvements of the therapy program, which includes behavioural program, pharmacotherapy and broadly meaning psychotherapeutic treatment. They point out the importance of consistent effort taken by the entire therapeutic team (psychiatrists, nurses, psychologists, and teachers), the need of being strict and absolutely consistent throughout the entire program, and the meaning of patients’ engagement (for example by getting their written agreement and consulting with them the mięplanned changes to the program). The authors talk about the role of cooperating with the patients’ families and present the most common problems appearing during the program like the lack of the expected weight gain, the divergence between the weight gain and the patients’ psychological changes, or treating patients claiming to be vegetarians. Finally the authors also mention attempts to adapt the behavioural programs to the increasing number of uncommon eating disorders cases.
Artykuł jest prezentacją programu leczenia zaburzeń jedzenia w Klinice Psychiatrii Dzieci i Młodzieży IPiN w Warszawie. Na wstępie omówione zostały historia leczenia zaburzeń jedzenia, dylematy związane z koniecznością ograniczania praw pacjentów przy stosowaniu programów behawioralnych, których wprowadzenie doprowadziło do spadku śmiertelności w grupie pacjentek z anoreksją, oraz rozwój programów terapeutycznych od ściśle behawioralnych w kierunku łagodniejszych i bardziej elastycznych. Następnie autorzy przedstawiają własne, kilkunastoletnie doświadczenia w leczeniu zaburzeń jedzenia w Klinice Psychiatrii Dzieci i Młodzieży. Omawiają proces tworzenia i doskonalenia programu terapeutycznego, obejmującego program behawioralny, farmakoterapię i szeroko pojęte oddziaływania psychoterapeutyczne. Wskazują na znaczenie współdziałania całego zespołu terapeutycznego (psychiatrów, psychologów, pielęgniarek i wychowawców), konieczność konsekwencji w realizowaniu programu oraz znaczenie zaangażowania pacjentów w proces leczenia (np. poprzez uzyskiwanie ich pisemnej akceptacji oraz konsultowanie z nimi proponowanych zmian w programie). Omawiane jest znaczenie współpracy z rodzinami pacjentów realizowanej między innymi poprzez systemowe konsultacje rodzinne. Prezentowane są najczęściej pojawiające się problemy w realizacji programu związane np. z brakiem oczekiwanego przyrostu masy ciała, z rozbieżnością między tempem przyrostu masy ciała a zmianami w psychice pacjentek lub z leczeniem pacjentek deklarujących wegetarianizm. Wspomniano również o próbach dostosowania programów behawioralnych do coraz częściej występujących atypowych postaci zaburzeń jedzenia.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 1; 25-30
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stanowisko ekspertów w kwestii postępowania w przypadku pacjentów z jadłowstrętem psychicznym o ciężkim przebiegu, którzy nie wyrażają zgody na leczenie
The opinion of experts with respect to dealing with patients suffering from severe anorexia nervosa who do not consent to treatment
Autorzy:
Remberk, Barbara
Gmitrowicz, Agnieszka
Janas-Kozik, Małgorzata
Namysłowska, Irena
Wolańczyk, Tomasz
Rajewski, Andrzej
Słopień, Agnieszka
Gorczyca, Piotr
Bryńska, Anita
Łucka, Izabela
Jelonek, Ireneusz
Sierakowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942162.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
choroba psychiczna
jadłowstręt psychiczny
leczenie wbrew woli
zgoda na leczenie
Opis:
Anorexia nervosa is a disorder which, in the absence of treatment or in an unfavourable course, can lead to the death of the patient. Frequently, reduced criticism is the element of the psychopathological picture which can result in lack of consent to the proposed treatment. The Mental Health Act specifies the situations in which the treatment without the person’s consent is acceptable. Ameeting of the team of experts appointed by the National Consultant in the field of Child and Adolescent Psychiatry was devoted to this issue. In the course of the discussion, the following opinion was formulated: there is a group of patients whose symptoms of anorexia nervosa meet the criteria for thought and perceptual disorders corresponding to the concept of mental illness within the meaning of article 23 and 29 of the Mental Health Act, while their physical condition and persistence in pursuing life-threatening behaviours pose danger to life. The symptoms meeting the criteria for thought and perceptual disorders corresponding to the concept of mental illness most often concern the assessment of reality (cause-and-effect relationships, assessment of one’s own health condition, perception of one’s own body). These beliefs are pathological in nature and are patently false (such as the conviction of one’s own obesity in an extremely emaciated person), despite being experienced as obvious. They are not subject to reflection or correction in the course of discussion, even in the face of clear evidence of exceedingly poor physical condition provided by additional tests. The character and severity of the symptoms correspond in such situations to the thought and perceptual disorders present in psychosis. There is, therefore, a group of patients with anorexia nervosa in whose case the disease can be considered a mental disorder within the meaning of the Mental Health Act and with respect to whom the fulfilment of the requirements stated in Art 23 or 29 of the Act can be established.
Jadłowstręt psychiczny to zaburzenie, które w przypadku braku leczenia lub niekorzystnego przebiegu może doprowadzić do zgonu chorego. Elementem obrazu psychopatologicznego często jest obniżony krytycyzm, mogący skutkować brakiem zgody pacjenta na proponowane leczenie. Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego określa sytuacje, w których dopuszczalne jest leczenie osoby chorej bez jej zgody. Zagadnieniu temu poświęcone było posiedzenie zespołu ekspertów powołanego przez konsultanta krajowego w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży. W toku dyskusji sformułowano następującą opinię: istnieje grupa pacjentów, u których objawy jadłowstrętu psychicznego (anorexia nervosa) spełniają kryteria zaburzeń myślenia i spostrzegania odpowiadające pojęciu choroby psychicznej w rozumieniu art. 23 i 29 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, a stan fizyczny i uporczywe kontynuowanie zagrażających zachowań stwarzają zagrożenie życia. Objawy spełniające kryteria zaburzeń myślenia i spostrzegania odpowiadające pojęciu choroby psychicznej najczęściej dotyczą oceny rzeczywistości (związków przyczynowo-skutkowych, oceny własnego stanu zdrowia, postrzegania swojego ciała). Przekonania te występują w kontekście chorobowym i są ewidentnie fałszywe (jak przekonanie o własnej tuszy u osoby skrajnie wyniszczonej), lecz odczuwane jako oczywiste. Nie podlegają refleksji ani też korekcji w przebiegu dyskusji, nawet wobec ewidentnych dowodów skrajnie złego stanu fizycznego w badaniach dodatkowych. Charakter i nasilenie objawów odpowiadają wówczas zaburzeniom treści myślenia i spostrzegania w postaci psychotycznej. Istnieje zatem grupa pacjentów z jadłowstrętem psychicznym, w których przypadku choroba może być uznana za chorobę psychiczną w rozumieniu ustawy o ochronie zdrowia psychicznego i można stwierdzić spełnienie przesłanek art. 23 lub 29 tejże ustawy.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 3; 229-233
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies