Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Nadgrodkiewicz, Grzegorz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Aktorka, archetyp, amnezja. Na marginesie „Persony” Bergmana
    The Actress, the Archetype, the Amnesia: On the Margins of Bergman’s “Persona”
    Autorzy:
    Nadgrodkiewicz, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341199.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Ingmar Bergman
    Carl Gustav Jung
    Elisabet Vogler
    archetyp
    amnezja
    archetype
    amnesia
    Opis:
    Nadgrodkiewicz prezentuje interpretację jednego ujęcia z filmu Ingmara Bergmana Persona (1966) – ujęcia ukazującego aktorkę Elisabet Vogler w chwili porzucenia roli w przedstawieniu Elektry i moment jej tajemniczego zamilknięcia na scenie. Według autora traumatyczne doświadczenie Elisabet można analizować w kontekście psychologii głębi Carla Gustava Junga, a zwłaszcza w odniesieniu do proponowanej przez niego koncepcji oddziaływania wiecznotrwałych archetypów. Egzystencjalne doświadczenie Vogler zostaje ponadto zestawione z przypadkami utraty pamięci dokonującymi się w trakcie spektaklu, które w swoich wspomnieniach opisują Krystyna Janda i Helena Modrzejewska. W oparciu o zachodzące tu analogie Nadgrodkiewicz wysuwa wniosek, że aktorskie doświadczenie amnezji i wiążącego się z nią milczenia może być efektem porażenia mocą starodawnego archetypu, który według Junga preegzystuje w nieświadomości kolektywnej, a w świadomości ujawnia się dopiero w procesie tworzenia dzieła sztuki.
    Nadgrodkiewicz presents an interpretation of one shot from the film by Ingmar Bergman Persona (1966) - the shot showing the actress Elisabet Vogler at the time of abandoning the role in the performance of Electra and the moment of her mysterious silence on the stage. According to the author, Elisabet’s traumatic experience can be analysed in the context of the depth psychology of Carl Gustav Jung, and especially in relation to the concept of the impact of the everlasting archetypes proposed by him. Vogler’s existential experience is also compared with the cases of memory loss occurring during the performance, which Krystyna Janda and Helena Modrzejewska describe in their memoirs. Using the analogies that are taking place here, Nadgrodkiewicz concludes that the actor’s experience of amnesia and the silence connected with it can be attributed to the effect of being struck down with the power of the ancient archetype, which according to Jung exists in the collective unconscious and which reveals itself in the process of creating a work of art.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2017, 100; 213-221
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O zaślepieniu, nieprzejrzystości i reinkarnacji. „Zaćma” Ryszarda Bugajskiego
    Of Blindness, Opacity and Reincarnation: “Blindness” by Ryszard Bugajski
    Autorzy:
    Nadgrodkiewicz, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341427.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Ryszard Bugajski
    film pasyjny
    film religijny
    Droga Krzyżowa
    passion film
    religious film
    Way of the Cross
    Opis:
    Nadgrodkiewicz poddaje analizie wybrane sceny z filmu Zaćma (2016) w reżyserii Ryszarda Bugajskiego. Głównym kontekstem interpretacyjnym jest dla autora tradycja tak zwanego filmu pasyjnego – subgatunku w obrębie kina religijnego – który zasadza się na ponawianej ewokacji archetypowego obrazu Męki Jezusa Chrystusa i poddawaniu go rozmaitym artystycznym przetworzeniom w dziele filmowym. Autor dowodzi, że Zaćma może być postrzegana jako film, który w swej głębokiej, onirycznej warstwie narracyjnej jest swoistym remakiem tematu pasyjnego. Dla poparcia tej tezy Nadgrodkiewicz szkicuje teoretyczny model wędrówki toposu Drogi Krzyżowej i uznaje film Bugajskiego za dzieło, które w pewnym sensie ukrywa przed widzem swój status remake’u. Tekst zamyka metafora reinkarnacji jako wiecznotrwałej wędrówki toposów.
    In his article Nadgrodkiewicz presents an analysis of selected scenes from the movie Blindness (Zaćma; 2016) directed by Ryszard Bugajski. For the author the main interpretative context is the tradition of the passion film - a subgenre within religious film - which is based on reiterated evocation of the archetypical image of the Passion of Jesus Christ that undergoes different artistic transformations in a movie. The author argues that Blindness can be perceived as a film that in its deep, oneiric layer of narration reveals itself as a peculiar remake of the passion theme. In order to reinforce the thesis Nadgrodkiewicz proposes a theoretic model of the wandering of the topos of the Way of the Cross and then states that Bugajski’s film in some sense disguises itself in the viewer’s eyes, hiding its status of a remake. The article is recapitulated with the metaphor of the reincarnation as an everlasting wandering of the topoi.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2017, 97-98; 200-211
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Barok powracający w „Psie andaluzyjskim” Luisa Buñuela. Notatki drugie, poprawione
    The Returning Baroque in Luis Buñuel’s “Un Chien Andalou”: Revised and Updated Notes
    Autorzy:
    Nadgrodkiewicz, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32222567.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Luis Buñuel
    Heinrich Wölfflin
    barok
    awangarda
    surrealizm
    baroque
    avant-garde
    surrealism
    Opis:
    Tekst jest poświęcony interpretacji Psa andaluzyjskiego Luisa Buñuela w kontekście koncepcji Heinricha Wölfflina dotyczącej przemienności stylów klasycznych i barokowych w rozwoju dziejów sztuki. Nadgrodkiewicz stara się uargumentować tezę, że pod pewnymi warunkami i na podstawie ewidentnych wskazówek zawartych w samej warstwie obrazowej film Buñuela można traktować jako dzieło noszące znamiona sztuki barokowej, odcinające się od klasycznych konwencji przedstawiania, przełamujące kanon. W tym kontekście istotny jest również fakt, że Pies andaluzyjski to sztandarowe dzieło surrealizmu, w którym również można odnaleźć elementy baroku, bowiem jako jeden z nurtów awangardowych, modernistycznych, przełamuje kanon czy ogólnie pojętą klasyczność, a tym samym wpisuje się w Wölfflinowski model naprzemiennie powracających stylów barokowych i klasycznych.
    The text is devoted to the interpretation of Luis Bunuel’s Un Chien Andalou in light of Heinrich Wölfflin’s ideas on the alternation of classical and baroque styles in the development of the fine arts. Nadgrodkiewicz argues that under certain conditions and on the basis of obvious clues contained in the visual layer, Bunuel’s film can be seen as a work bearing signs of baroque art, standing apart from classic conventions of presentation, breaking the canon. In this context it is also important that Un Chien Andalou is a flagship piece of surrealism in which one might also find elements of the baroque. This modernistic, avant-garde trend also breaks the canon and classicism as it is generally understood. And thus also fits Wölfflin’s model of alternating baroque and classical styles.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2015, 89-90; 190-198
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pasja braci Fassnacht i filmowe echa widowiska „na wzór Oberammergau”. Kilka uwag o zapożyczeniu na przykładzie „Galilejczyka” Dymitra Buchowieckiego
    The Passion Play of the Fassnacht Brothers and the Film Echoes of the “Oberammergau-Like” Spectacle: Some Remarks on Borrowing Using the Example of Dimitri Buchowetzki’s “Der Galiläer”
    Autorzy:
    Nadgrodkiewicz, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28630906.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Dymitr Buchowiecki
    widowisko pasyjne
    Fassnacht
    kino nieme
    Dimitri Buchowetzki
    passion play
    silent cinema
    Opis:
    Galilejczyk (Der Galiläer, 1921) Dymitra Buchowieckiego jest swoistą adaptacją widowiska pasyjnego wystawianego przez rodzinę Fassnachtów z Fryburga Bryzgowijskiego (Niemcy). Nadgrodkiewicz analizuje wybrane elementy filmu dla uzmysłowienia taktyki świadomego posługiwania się pierwowzorem teatralnym jako punktem wyjścia do rozwijania stricte filmowej narracji i dramaturgii. Galilejczyk jest też ciekawym punktem odniesienia dla amerykańskiego tournée rodziny Fassnachtów, która na przełomie lat 20. i 30. XX w. w pewnym sensie bazowała na popularności produkcji Buchowieckiego, dystrybuowanej w USA w połowie lat 20. (jako The Passion Play). Galilejczyk – jeden z ważniejszych filmów religijnych okresu kina niemego – pozwala zatem widzieć sprzężenie teatru i filmu niekoniecznie w kategoriach negatywnie pojętej teatralności dzieła filmowego czy intencjonalnych praktyk teatralizacyjnych. Krąg wzajemnych inspiracji i zapożyczeń okazuje się w tym przypadku nie tyle pułapką, ile pewną potencjalnością, która umożliwia badanie artefaktu teatralnego za pośrednictwem filmu i jego walorów dokumentacyjnych.
    Der Galiläer (The Galilean, 1921) by Dimitri Buchowetzki is a kind of an adaptation of a passion play staged by the Fassnacht family from Freiburg (Germany). Nadgrodkiewicz examines selected elements of the film in order to highlight the tactics of deliberate use of a theatre prototype as a point of departure for developing film narration and dramaturgy. Der Galiläer is also an interesting point of reference for the American tournée of the Fassnacht family, which at the turn of 1920s and 1930s in some sense made use of the success of Buchowetzki’s film distributed in the USA in the mid-1920s (as The Passion Play). Der Galiläer – one of the most important religious films from the silent movie era – allows us to appreciate the relation between theatre and film not in terms of negatively understood theatricality of a film or intentional “theatralization” practices. Rather the circle of mutual inspiration turns out not to be a trap, but a certain potentiality, which allows the analysis of a theatre artefact using the medium of a film and its “documentary” character.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 140-150
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Architektonika teatru – struktura filmu – zakamarki umysłu. Nowojorskie pasaże „Birdmana”
    Architectonics of the Theatre – Structure of the Film – Nooks of the Mind. New York Passages of „Birdman”
    Autorzy:
    Nadgrodkiewicz, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341098.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Birdman
    architektonika teatru
    architektura
    Nowy Jork
    montaż
    suture
    narracja filmowa
    hipokamp
    struktura umysłu
    Alejandro González Iñárritu
    architectonics of the theatre
    architecture
    New York
    film editing
    film narrative
    hippocampus
    structure of the mind
    Opis:
    Nadgrodkiewicz prezentuje analizę filmu Birdman czyli (nieoczekiwane pożytki z niewiedzy) (2014) w reżyserii Alejandra Gonzáleza Iñárritu w perspektywie innej niż ta, którą sugerowano w popularnych recenzjach kładących nacisk na kwestie gwiazdorstwa, ironii postmodernistycznej, intertekstualności filmowej czy nawet zagadnień wiążących się z wiernością adaptacji. Wychodząc od opisu architektoniki nowojorskiego St. James Theatre, w którym zrealizowano część zdjęć, autor twierdzi, że swoista klaustrofobiczność tego teatru pozwoliła reżyserowi na ukształtowanie rysu psychologicznego głównego bohatera Riggana Thomsona jako aktora będącego na skraju rozdwojenia jaźni. Ponadto – jak dowodzi Nadgrodkiewicz – architektonikę ukazanego w Birdmanie teatru należy postrzegać jako odwrotność tego, co symbolizuje architektura Manhattanu i kojarząca się z nią otwartość przestrzeni. Istotnym kontekstem analizy są także kwestie wiążące się z montażem filmowym (m.in. zagadnienie filmu jednoujęciowego), systemem suture oraz „kinematograficznymi” funkcjami ludzkiego hipokampu.
    Nadgrodkiewicz presents an analysis of Alejandro González Iñárritu’s movie Birdman or (The Unexpected Virtue of Ignorance) (2014), offering a reading different than in popular reviews which emphasize the issues of stardom, postmodern irony, film intertextuality or even questions related to the fidelity of adaptation. Starting with a description of the architectonics of New York’s St. James Theatre, which served as a film location for the movie, the author claims that the peculiar claustrophobic dimension of this theatre allowed the director to shape the psychological profile of the main character Riggan Thomson as an actor on the verge of a split personality. Furthermore, Nadgrodkiewicz argues, the architectonics of the theatre presented in Birdman should be seen as the reverse of what is symbolized by the architecture of Manhattan and the openness of the space associated with it. An important context of the analysis is also provided by issues related to film editing (including one-shot film), the system of suture and the “cinematographic” functions of the human hippocampus.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2020, 109; 6-22
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wychodząc z „baserri”. Queerowe kino baskijskie dzisiaj
    Out of the “Baserri”: Queer Basque Cinema Today
    Autorzy:
    Agirre, Katixa
    Fresneda, Iratxe
    Nadgrodkiewicz, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341020.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    nowe kino baskijskie
    queer
    LGBT
    Roberto Castón
    José María Goenaga
    Jon Garaño
    baserri
    new Basque cinema
    Opis:
    W niniejszym artykule autorki przyglądają się temu, jak nowe kino baskijskie – zwłaszcza to realizowane w języku baskijskim – reprezentuje seks i miłość w obrębie społeczności LGBT. Agirre i Fresneda skupiają się na dwóch filmach: Ander (reż. Roberto Castón, 2009) – historii miłosnej między rolnikiem i jego imigranckim pomocnikiem, oraz 80 dni (reż. José María Goenaga, Jon Garaño, 2010) – opowieści o romansie między dwiema starszymi kobietami, które przyjaźniły się w młodości. Agirre i Fresneda dowodzą, że tematyka gejowska zostaje w tych filmach spleciona z wyznacznikami tradycyjnej baskijskiej tożsamości, zwłaszcza tymi, które odnoszą się klasycznego konfliktu tożsamościowego wiążącego się z przynależnością do przestrzeni wiejskiej bądź miejskiej, a nawet prywatnej bądź publicznej, co jest symbolizowane przez baserri – tradycyjne baskijskie gospodarstwo wiejskie, które w obu filmach pełni kluczową rolę.
    In the article the authors look at how new Basque cinema - specifically that filmed in Basque language - has represented LGTB love and sex focusing on two films: Ander (dir. Roberto Castón, 2009), a love story between a farmer and his immigrant farmhand, and 80 Egunean (For 80 days, dir. Jose Mana Goenaga and Jon Garano, 2010), a romance between two elderly women who were friends in their adolescence. Agirre and Fresneda argue that gay themes are intertwined with traditionally Basque identity traits, especially those referring to the classical identity conflict between rural and urban identities, or even private and public spaces, symbolized by the baserri (the traditionally Basque farmhouse), a Basque symbol that plays a key role in both films.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2018, 101-102; 223-230
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies