Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Muras, Wioleta" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Lokalne współbrzmienia. Szkic pejzażu brzmieniowego zabytkowego obszaru Bazylei
    Autorzy:
    Muras, Wioleta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/468500.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Instytut Kulturoznawstwa. Pracownia Badań Pejzażu Dźwiękowego
    Tematy:
    Bazylea
    audiosfera
    pejzaż dźwiękowy
    Opis:
    The article presents a soundscape sketch of Old Basel (Greater and Lesser Ba- sel, and the historical Suburb). Field research carried out in 2015 allowed to observe the characteristic sounds of this area. Its uniqueness stems from the presence of water sounds (a thick web of watercourses and inland waterway sailing). A dominant sonic element in the city centre are the acoustic church bells and city gates. Th eir tones in polyphony send a consistent message with the city’s image. Th e diversity of sounds is ensured by many street musicians present in various spaces, but also tourists and city dwellers spending most of their free time outdoors (promenades along the river, town squares, and restaurant gardens), which contributes to a vivid human rumble. Restricted car access zones limit the presence of vehicle sounds in the Old Town, with the exception of the typical sounds of trams and large numbers of cyclists.
    Źródło:
    Audiosfera. Koncepcje – Badania – Praktyki; 2016, 2(4); 35-50
    2450-4467
    Pojawia się w:
    Audiosfera. Koncepcje – Badania – Praktyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Co słychać za rogiem”? Pejzaż dźwiękowy prywatnych i publicznych przestrzeni miejskich. Projekt „Archipelag Dźwięku”, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski
    Autorzy:
    Muras, Wioleta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/468502.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Instytut Kulturoznawstwa. Pracownia Badań Pejzażu Dźwiękowego
    Tematy:
    sprawozdanie
    audiosfera
    pejzaż dźwiękowy
    Opis:
    Sprawozdanie z projektu „Archipelag Dźwięku”
    Źródło:
    Audiosfera. Koncepcje – Badania – Praktyki; 2015, 2; 102-106
    2450-4467
    Pojawia się w:
    Audiosfera. Koncepcje – Badania – Praktyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rowerowe brzmienia w przestrzeni miejskiej Wrocławia
    Autorzy:
    Muras, Wioleta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/468514.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Instytut Kulturoznawstwa. Pracownia Badań Pejzażu Dźwiękowego
    Tematy:
    pejzaż dźwiękowy
    audiosfera
    Opis:
    Bike Sounds in the Urban Space of Wrocław The bike as one of very few vehicles produces the most natural sounds that don’t interfere with the city’s auditory environment. As the sounds are quiet and pleasant, they can easily be an antidote to the traffic noise. In Wrocław there are more and more people who tend to ride a bike, which is undoubtedly a consequence of an improved infrastructure. The bike sounds can be heard all over the urban space all day long. What makes Wroclaw unique is for sure the number of bike related initiatives, most of all the collective monthly bike rides during the so called Critical Masses and the annual Wrocław Bikers Fest. They give a chance to listen to a mosaic of bike-produced sounds as well as bike-dedicated music.
    Źródło:
    Audiosfera. Koncepcje – Badania – Praktyki; 2015, 2; 42-54
    2450-4467
    Pojawia się w:
    Audiosfera. Koncepcje – Badania – Praktyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Specyfika badań muzyki teatralnej na przykładzie repertuaru polskich teatrów dramatycznych w okresie powojennego dwudziestopięciolecia
    Autorzy:
    Muras, Wioleta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2143971.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    muzyka teatralna
    polskie teatry dramatyczne
    analiza
    źródła
    Opis:
    Muzyka teatralna w przeciwieństwie do filmowej cieszy się mniejszym zainteresowaniem wśród badaczy, mimo że ma swoją niezwykle długą tradycję. W okresie powojennym muzykę do teatrów często pisali kompozytorzy, którzy z czasem stali się zasłużonymi postaciami w historii muzyki polskiej i światowej (m.in. Tadeusz Baird, Kazimierz Serocki, Witold Lutosławski). Muzykę tworzoną do dzieł inscenizowanych w wybranych polskich teatrach dramatycznych w powojennym dwudziestopięcioleciu cechuje jeszcze tradycyjny zapis nutowy. Przystępując do badań tego rodzaju twórczości należy uwzględnić różnorodne źródła: muzyczne (partytury, szkice, nagrania), jak i piśmienne (egzemplarze reżyserskie sztuk, notatki reżysera i kompozytora, korespondencja, czasopisma, afisze, programy). Utrudnieniem w badaniach bywa częsta niekompletność źródeł oraz znaczne ich rozproszenie, bowiem przechowywane są w archiwach teatralnych, bibliotekach oraz w zbiorach prywatnych kompozytorów. Wśród metod analizy można wskazać analizę funkcji muzyki teatralnej, sposobu opracowania warstwy muzycznej i zastosowanych technik kompozytorskich, analizę ukształtowań formalnych, relacji słowno-muzycznych. Na bardziej ogólnym poziomie pozostają analizy komparatystyczne w obrębie opracowań do tej samej sztuki autorstwa różnych kompozytorów, całokształtu twórczości teatralnej jednego kompozytora bądź poszukiwania powiązań między jego kompozycjami teatralnymi i autonomicznymi. Ten rodzaj twórczości stawia przed badaczem wyzwania, co wynika z konieczności łączenia wiedzy z zakresu muzykologii, jak i teatrologii.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2019, 9; 45-67
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dwie wizje muzyki. Partytury Zbigniewa Turskiego i Stefana Kisielewskiego do inscenizacji „Kordiana” Juliusza Słowackiego z 1956 roku
    Two Visions of Music. The Scores by Zbigniew Turski and Stefan Kisielewski for Two Productions of Juliusz Słowacki’s ‘Kordian’ in 1956
    Autorzy:
    Muras, Wioleta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806186.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Kordian
    Stefan Kisielewski
    muzyka teatralna
    Zbigniew Turski
    incidental music
    Opis:
    Jednymi z ważniejszych wydarzeń teatralnych 1956 r. były niemal jednoczesne inscenizacje Kordiana Juliusza Słowackiego. Premiera Kordiana w Warszawie miała miejsce w Teatrze Narodowym dnia 21 IV; reżyserem był Erwin Axer, a autorem muzyki Zbigniew Turski. Krakowskie wystawienie sztuki odbyło się 1 V w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w reżyserii Bronisława Dąbrowskiego, z muzyką Stefana Kisielewskiego. Obaj kompozytorzy stworzyli obszerne partytury, które niewątpliwie przyczyniły się do wzbogacenia przedstawień. Do dziś są one zachowane są w postaci rękopisów: Turskiego w Magazynie Muzykaliów Biblioteki Narodowej w Warszawie (sygn. Muz. 2116), Kisielewskiego w Archiwum Teatralnym przy Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (teczka o sygn. 236). Partytura Turskiego liczy 42 numerowane odcinki, Kisielewskiego 37 odcinków (realnie 55). Celem artykułu jest wskazanie podobieństw i różnic w zakresie skomponowanej muzyki do tej samej sztuki. Podobieństwa widoczne są np. w postaci muzycznego „motywu duchów”, który u obu kompozytorów przybiera postać opadającej figury (u Turskiego zawsze prezentowanej przez skrzypce I i II, u Kisielewskiego w różnych konfiguracjach instrumentów dętych drewnianych i smyczkowych). Ponadto obaj kompozytorzy w zasadniczych aktach sztuki wprowadzili intermezza poprzedzające poszczególne sceny. Aż czternaście odcinków muzycznych odnosi się to tych samych miejsc dzieła. Obaj też sięgnęli po muzyczny cytat, przy czym Turski zaledwie raz wykorzystując melodię hymnu Boże zachowaj cara, zaś Kisielewski czterokrotnie cytując fragmenty Warszawianki, Marsylianki, Mazurka Dąbrowskiego oraz hymnu God, save the king. Z kolei różnice między partyturami widoczne są w obsadzie wykonawczej. Turski rezygnuje z instrumentów dętych na rzecz rozbudowania sekcji perkusyjnej i w przeciwieństwie do Kisielewskiego wprowadza głosy wokalne. Kisielewski zaś korzysta z tradycyjnej obsady symfonicznej. To co natomiast najbardziej różni obie muzyki, to sposób organizacji materiału dźwiękowego. Turski podąża w kierunku bardziej brzmieniowego charakteru muzyki, choć nie jest to jeszcze typowo sonorystyczne myślenie. W przeciwnym kierunku poszedł Kisielewski, wybierając dobrze znany sobie styl neoklasyczny.
    The major theatrical events of 1956 in Poland included two spring productions of Juliusz Słowacki’s play Kordian. The Warsaw premiere, directed by Erwin Axer, with music by Zbigniew Turski, took place on 21 April at the National Theatre. The Kraków production, directed by Bronisław Dąbrowski, with music by Stefan Kisielewski, opened on 1 May at the Juliusz Słowacki Theatre. Both composers wrote extensive scores that undoubtedly enriched the stage productions. They have been preserved to our time in manuscript form: Turski’s in the Music Repository at the National Library of Poland in Warsaw (shelf-mark Muz. 2116), Kisielewski’s in the Theatre Archive at the Juliusz Słowacki Theatre in Kraków (file no. 236). Turski’s score comprises 42 numbered sections, Kisielewski’s has 37 (but in practice 55). The aim of this article is to point out similarities and differences in these two scores composed for the same play. The similarities are evident in such aspects as the ‘ghosts motif’, which takes the form of a descending figure in both scores (played consistently by the first and second violins in Turski’s music, and by various configurations of woodwinds and strings in the Kisielewski). Both composers also introduced intermezzi preceding individual scenes in the principal acts of the play. As many as 14 musical sections accompany the same passages in the text. Both composers also used musical quotations: Turski only once, citing the hymn ‘God Save the Tsar!’, and Kisielewski four times, with fragments quoted from ‘La Varsovienne’, ‘La Marseillaise’, ‘Dąbrowski’s Mazurka’ and ‘God Save the King’. Differences between the scores are visible in the choice of forces. Turski leaves out wind instruments in favour of expanded percussion and, unlike Kisielewski, introduces vocal parts. Kisielewski scored his music for a traditional symphony orchestra. What most distinguishes the two scores is the organisation of the musical material. Turski tends to emphasise timbral qualities, although this it is not yet a typically sonoristic approach. Kisielewski takes the opposite direction and opts for a neoclassical style, with which he was very familiar.
    Źródło:
    Muzyka; 2022, 67, 2; 3-28
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzyka Artura Malawskiego do krakowskiej inscenizacji „Wyzwolenia” Stanisława Wyspiańskiego (1957) na tle wydarzeń odwilży
    Artur Malawski’s Music for the 1957 Kraków Production of Stanisław Wyspiański’s 'Wyzwolenie' (Liberation) in the Context of the Political Thaw
    Autorzy:
    Muras, Wioleta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28328087.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Artur Malawski
    Wyzwolenie
    Stanisław Wyspiański
    muzyka teatralna
    socrealizm
    Liberation
    theatre music
    socialist realism
    Opis:
    Lata socrealizmu krępowały swobodę twórczą przede wszystkim w dziedzinie teatru, gdzie operowanie słowem mówionym miało najsilniejszy potencjał oddziaływania na odbiorców. Centralizacja placówek, narzucanie określonej stylistyki, zakaz wystawiania dzieł narodowej klasyki, i wszechobecna cenzura, to tylko kilka z czynników, które utrudniały pracę teatrów. Odwilż, której początki upatruje się po śmierci Stalina, to kilkuletni proces wyswabadzania się spod jarzma cenzorskiego i programowego. Wśród dzieł symbolicznych, które po wielu latach nieobecności na polskiej scenie, doczekało się swej inscenizacji było Wyzwolenie Stanisława Wyspiańskiego. Premiera odbyła się 28 XI 1957 roku na scenie teatru im. J. Słowackiego w Krakowie w reżyserii Bronisława Dąbrowskiego z muzyką Artura Malawskiego. Inscenizacja ta zyskała interesującą oprawę muzyczną, której funkcja, rozmiary oraz obsada symfoniczna wskazują na ważny element jej całości. Partytura liczy 25 odcinków muzycznych, z czego większość z nich (tzw. przez kompozytora motywy), przyporządkowana jest poszczególnym postaciom. Malawski za sugestią reżysera skomponował muzykę barwną, pełną sarkazmu i drwiny, która miała za zadanie podważać rangę wypowiadanych słów przez bohaterów, z drugiej strony wprowadzać nierzeczywisty i tajemniczy klimat w scenach z maskami. Kompozytor połączył tu elementy ludowe (idiomy rytmiczne, melodyczne, brzmieniowe), cytaty pieśni, nutę orientalizmu z „pikanterią” harmoniczno-rytmiczną w postaci mocno dysonujących brzmień i nagłych zmian metrycznych oraz rytmicznych. Skomponowana dla teatru muzyka korespondowała z dziełami, które tworzył w nurcie zasadniczym. Ciężka choroba nowotworowa, z jaką zmagał się już w trakcie pisania muzyki do Wyzwolenia ostatecznie spowodowała, że kompozytor zmarł w niecały miesiąc po premierze. Muzyka ta stała się tym samym ostatnim dziełem w jego dorobku twórczym.  Socrealizm w Polsce był szczególnie trudnym okresem dla funkcjonowania teatrów. Nadejście tzw. „odwilży” wprowadziło więcej swobody, dzięki czemu na scenach mogły pojawić się wcześniej zakazane sztuki Stanisława Wyspiańskiego. Premiera Wyzwolenia w reżyserii Bronisława Dąbrowskiego miała miejsce w teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie 28 listopada 1957 roku. Barwną i obszerną warstwę muzyczną skomponował Artur Malawski. Muzyka pełniła tu znaczną rolę dramaturgiczną, towarzysząc poszczególnym postaciom (jako drwina) bądź współtworząc nierealną rzeczywistość.
    In the period of socialist realism, creative freedom was particularly restricted in the field of theatre, where the use of the spoken word had the greatest potential impact on the audience. Theatre administration was centralised; a pre-defined style was imposed; staging the national classics was forbidden; censorship was omnipresent. These are just a few of the factors that hampered the functioning of theatres. The political thaw triggered by Stalin’s death, which lasted several years, saw the gradual shedding of the yoke of censorship and imposed programmes. One of the symbolic works to be staged after a lengthy absence from the Polish stage was Stanisław Wyspiański’s ‘Wyzwolenie’ (Liberation), premiered on 28 November 1957 at the Juliusz Słowacki Theatre in Kraków, directed by Bronisław Dąbrowski, with music by Artur Malawski. The function, scope and symphonic forces of Malawski’s interesting musical setting indicate that it was an important element of the production. The score consists of 25 sections, most of which (referred to by the composer as ‘motifs’) are linked to individual characters in the drama. At the director’s suggestion, Malawski composed colourful music abounding in sarcastic and mocking elements, with a twofold aim: to undermine the status of the protagonists’ words and to introduce an unreal and mysterious atmosphere in the scenes with masks. The composer combined folk elements (rhythmic, melodic and sound idioms), song quotations, a hint of orientalism and harmonic-rhythmic ‘spice’ in the form of strongly dissonant sonorities and sudden changes of metre and rhythm. The music that Malawski composed for the theatre corresponded with the works from the main strand of his compositional work. While writing his incidental music to Liberation, the composer was battling cancer, which ultimately led to him dying less than a month after the premiere. This music was therefore his swan song.
    Źródło:
    Muzyka; 2020, 65, 3; 41-68
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koncerty na fortepian Aleksandra Zarzyckiego. Nowe fakty w świetle źródeł
    Aleksander Zarzycki’s Piano Concertos: New Findings in the Light of Existing Sources
    Autorzy:
    Muras, Wioleta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806609.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Aleksander Zarzycki
    koncert fortepianowy
    muzyka polska XIX wieku
    piano concerto
    Polish music in 19th century
    Opis:
    W literaturze poświęconej polskiej muzyce II poł. XIX w. Aleksander Zarzycki znany jest jako twórca jednego koncertu fortepianowego. Informacje te powielane są w zarówno w słownikach (S. Dybowski, J. Skrabowski), encyklopediach (B. Chmara-Żaczkiewicz), książkach (I. Poniatowska) jak i artykułach (F. Kęcki, K. Popielska). Według nich wynika, że Koncert fortepianowy op. 17 miał premierę w 1860 r. w Paryżu, a dwadzieścia lat później funkcjonował w zmienionej wersji. Powyższym danym przeczą źródła w postaci relacji prasowych z występów Zarzyckiego, jakie odbywały się w latach sześćdziesiątych XIX wieku. Na podstawie przeglądu gazet polskich i zagranicznych udało się ustalić, że dzieło prezentowane w 1860 r. w ośrodku paryskim, to de facto nieopusowany I Koncert fortepianowy autora. Utwór ten napisany był w tonacji e-moll i składał się z trzech części – Allegro energico, Adagio, Presto vivace. Zdaniem recenzentów charakteryzowały go wpływy chopinowskie i mendelssohnowskie, zaś partia fortepianu, o wyraźnie wirtuozowskim charakterze, pełniła nadrzędną rolę wobec orkiestry. Na ten moment nie dysponujemy jego zapisem nutowym, nie wiadomo nawet czy utwór przetrwał w jakiejkolwiek formie. Z kolei informacje prasowe z lat osiemdziesiątych XIX stulecia dostarczają dowodów na to, że Koncert fortepianowy As-dur op. 17 jest drugim dziełem twórcy w tym gatunku. Świadczą o tym nie tylko inna tonacja, ale również liczba oraz tempa części (I – Andante, II – Allegro), czy znacznie bardziej spójna relacja partii fortepianu z orkiestrą. Dodatkowo fakt ten potwierdza Juliusz Stattler oraz Jan Kleczyński – recenzenci, którzy bezpośrednio wskazują, iż dzieło prezentowane w 1880 r. w Warszawie jest drugim, nowym koncertem fortepianowym twórcy. Na ten sam rok należy również datować jego wydanie przez wydawnictwo Ed. Bote & G. Bock.
    The literature devoted to Polish music of the second half of the nineteenth century presents Aleksander Zarzycki as the composer of just one piano concerto. This information is reiterated in dictionaries (S. Dybowski, J. Skrabowski), encyclopaedias (B. Chmara-Żaczkiewicz), books (I. Poniatowska) and articles (F. Kęcki, K. Popielska), from which we learn that the Piano Concerto, Op. 17 was first performed in 1860 in Paris and functioned in a revised version twenty years later. These assertions are contradicted by press reports on performances given by Zarzycki during the 1860s. A survey of Polish and foreign newspapers has made it possible to establish that the work presented in 1860 in Paris was de facto the composer’s First Piano Concerto (without opus number). Written in the key of E minor, it consisted of three movements: Allegro energico, Adagio and Presto vivace. According to reviewers, it displayed influences from Chopin and Mendelssohn, while the distinctly virtuosic piano part dominated over the orchestra. At present we do not have the score of this Concerto, and it is not known whether it has even survived in any form. Press material from the 1880s, on the other hand, proves that the Piano Concerto in A flat major, Op. 17 was Zarzycki’s second work in the genre. This is confirmed not only by the different key, but also by the number and tempi of the movements (I Andante, II Allegro), as well as the much more cohesive relationship between the piano part and the orchestra. Additionally, the reviewers Juliusz Stattler and Jan Kleczyński directly indicate that the work presented in 1880 was a new, second piano concerto by this composer. The same year also saw its publication by Bote & Bock.
    Źródło:
    Muzyka; 2022, 67, 4; 137-147
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konferencja Studentów Kulturoznawstwa Dźwięki kultury, Uniwersytet w Białymstoku
    Autorzy:
    Muras, Wioleta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/468510.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Instytut Kulturoznawstwa. Pracownia Badań Pejzażu Dźwiękowego
    Opis:
    The report from the conference.
    Źródło:
    Audiosfera. Koncepcje – Badania – Praktyki; 2015, 1; 94-97
    2450-4467
    Pojawia się w:
    Audiosfera. Koncepcje – Badania – Praktyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kadry muzyką opatrzone. O krótkiej współpracy Witolda Lutosławskiego z filmowcami.
    Film stills with the accompaniment of music. On the short cooperation of Witold Lutosławski and filmmakers
    Autorzy:
    Muras, Wioleta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/513962.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
    Tematy:
    Witold Lutosławski
    film
    film music
    Opis:
    Creation of film music is only an episode in all of Witold Lutosławski’s way of oeuvre. He composed music to five films – three of which were not preserved (short films from the 1930s), two others that have been preserved were middle-feature films from the 1940s. This article is an attempt to reconstruct the character of the cooperation between Lutosławski and the directors, outlining the historical con¬text and the circumstances of the works’ creation, and in case of the preserved films, to discuss their musical aspect. Uwaga – komunikat filmowy z frontu pracy (Beware! A Film Communiqué from the Front Lines of Work, 1934) and Gore! (Fire!, 1936) were directed by Euge¬niusz Cękalski in cooperation with Stanisław Wohl. Zwarcie (Short Circuit, 1935) was created by Franciszka and Stefan Themerson. We know very little about Lutoslawski’s music in these films, but it was always appreciated in press reviews. After the Second World War documentary films became popu¬lar, but they contained propaganda features, which aimed to in¬form about the scale of devastation of Polish territory. One of them was Odrą do Bałtyku (Via the Oder to the Baltic, 1946) directed by Stanisław Urbanowicz. The sound element of the film has largely an illustrative character (in neoclassical style), it is a background for the narrative’s comment. Various arrangements of songs (Zasiali górale [The mountain people have sown], Przybyli ułani pod okienko [The lancers have come to the window]) which are incorporated inthe soundtrack, underline the propaganda message of the film. The last film with Lutosławski’s music was Suita warszawska (Warsaw Suite, 1946) directed by Tadeusz Makarczyński. Again we can hear illustrative music, even real music (urban folk – polka and waltz), but sometimes music is more independent and abstract. After that the composer got several proposal to write film music, but he did not undertake this anymore (mainly for financial and time reasons).Film stills with the accompaniment of music. On the short cooperation of Witold Lutosławski and filmmakers
    Źródło:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2016, 1(28); 5-31
    2956-4107
    2353-7094
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies