Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Mierzejewski, P." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 30
Tytuł:
Nature of graptovermids (Graptolithina)
Natura graptowermidów (Graptolithina) (pls. 14, 15)
Autorzy:
Mierzejewski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21154.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Graptovermids are redefined as resting terminal portions of unknown encrusting graptolites stolothecae. Presumably, their biological significance was an adaptation allowing to survive the periods of unfavourable or adverse conditions. SEM observations are made on Graptovermis intestinalis Kozłowski, 1949 from the lower Ordovician of Öland (Sweden).
Graptowermida zostały opisane przez Kozlowskiego (1949) z górnego tremadoku Wysoczek jako nieformalna grupa skamieniałości związanych w bliżej nieokreślony sposób z graptolitami. W pracy opisano drugie z kolei znalezisko graptowermidów, tym razem z dolnego lanwirnu wyspy Öland. Wyrażono pogląd, że graptowermidy były terminalnymi partiami stolotek nierozpoznanych dotąd graptolitów inkrustujących. Podobnie jak graptoblasty, graptowermidy stanowiły przypuszczalnie przystosowanie niektórych graptolitów do przeżycia niekorzystnych warunków.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1988, 33, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Graptolite nature of the Ordovician microfossil Xenotheka
Ordowicka mikroskamienialosc Xenotheka jest graptolitem
Autorzy:
Mierzejewski, P
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21274.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Xenotheka klinostoma
ordowik
Xenotheka
skamienialosci
Polska
graptolity
mikrostruktura
paleontologia
ultrastruktura
mikroskamienialosci organiczne
Opis:
Light microscopic, SEM and TEM investigations show that the periderm of the problematic Ordovician organic microfossil Xenotheka klinostoma Eisenack, 1937 is built of five layers: inner lining, endocortex, fusellum, ectocortex and outer lining. The outer lining is made of a previously unknown material named here verrucose fabric. The outer lining was presumably an adaptation which aided survival through periods of unfavourable conditions. The general morphology of the test as well as of the fusellar structure of the wall indicate that Xenotheka is an aberrant camaroid graptolite. This finding thus extends the upper stratigraphic limit of the order Camaroidea from the early Arenig to Llandeilo.
Tematem pracy jest mikrostruktura, ultrastruktura oraz stanowisko systematyczne zagadkowej mikroskamieniałości organicznej Xenotheka klinostoma Eisenack, 1937. Gatunek ten, znany z ordowiku obszaru bałtyckiego, opisywany był w przeszłości jako należący do Foraminifera (Allogrommidae bądź Ammodiscidae), Chitinozoa incertae sedis, Graptoblasti lub jako skamieniałość o nieznanym stanowisku systematycznym. Badania przeprowadzono na kilkudziesięciu doskonale zachowanych okazach, pochodzących z landeilu wiercenia Krzyże 4 (głębokość, 473 m). Zastosowano metodę mikrotomowych skrawków seryjnych dla mikroskopii świetlnej oraz standardowe metody transmisyjnej i skaningowej mikroskopii elektronowej. Uzyskane wyniki pozwoliły na jednoznaczne wykazanie, iż ścianki X. klinostoma mają budowę typową dla wielu graptolitów, a mianowicie zbudowane są z warstwy fuzelarnej, pokrytej od zewnątrz i od wewnątrz warstwami korteksu (tzw. ektokorteks i endokorteks), określanego mianem korteksu zależnego. Najbardziej wewnętrzną warstwę ścianki tworzy cienka, homogeniczna wyściółka, pokrywająca endokorteks. Z kolei ektokorteks pokryty jest od zewnątrz niezwykłym, zupełnie nieznanym dotąd u graptolitów tworzywem ultrastrukturalnym, dla którego wprowadzono nazwę tworzywa brodawkowatego ("verrucose fabric"). Badane mikroskamieniałości rozpoznano jako izolowane autoteki graptolitów inkrustujących z rzędu Camaroidea. Rząd ten, ustanowiony przez Romana Kozłowskiego (1949), znany był dotąd niemal wyłącznie na podstawie materiałów pochodzących ze słynnego stanowiska w Wysoczkach (górny tremadok Gór Świętokrzyskich). Rozpoznanie przynależności systematycznej rodzaju Xenotheka Eisenack, 1937 podnosi górną granicę stratygrafrczną występowania Camaroidea z dolnego arenigu do landeilu, a niepewne znalezisko tej formy bylo sygnalizowane nawet z ludlowu. Wszystkie zbadane autoteki mają apertury okludowane cienką diafragmą utworzoną z tworzywa brodawkowatego. Okluzja autotek jest wśród Camaroidea zjawiskiem nagminnym, lecz diafragmy występują z reguły wewnątrz autotek, między "collum" a "camara".
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 1; 71-84
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Estoniocaulis Obut et Rötsk, 1958 and Rhadinograptus Obut, 1960 are not graptolites
Estoniocaulis Obut et Rötsk, 1958 and Rhadinograptus Obut, 1960 nie są graptolitami
Autorzy:
Mierzejewski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21310.pdf
Data publikacji:
1991
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Estoniocaulis jaervensis Obut et Rötsk, 1958 and Rhadinograptus jurgensonae Obut, 1960 from the Silurian of Estonia are redescribed. It is stated that both taxa, regarded so far as inocaulid and dithecoid graptolites respecively, have nothing in common with the Graptolithina. These forms are treated as incertae sedis fossils (algae?).
Zbadano serie typowe Estoniocaulis jaervensis Obut et Rõtsk i Rhadinograptus jurgaensonae Obut, 1960 z dolnego syluru Estonii. Formy te uważane były dotąd za graptolity osiadłe reprezentujące rzędy Inocaulida (Estoniocaulis) i Dithecoidea (Rhadinograptus). Badania mikrostruktury obu form wykazały, iż nie wykazują one cech typowych dla graptolitów (brak budowy fuzellarnej, nieobecność elementów, które można interpretować jako teki i stolony). Poczynione obserwacje popierają tezę autora (Mierzejewski 1986), iż tzw graptolity ditekoidowe i inokaulidowe w rzeczywistości nie są graptolitami. Oba dyskutowane taksony potraktowano jako formy incertae sedis, najprawdopodobniej reprezentujące glony. Nie jest wykluczony związek Estoniocaulis z Melanoskleritoidea. Dyskutowane formy są ilustrowane na planszach 13 i 14.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1991, 36, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Molting of the jaws of the early peleozonic eunicida (Annelida, Polychaeta)
Linienie szczęk wczesnopaleozoicznych Eunicida (Annelida, Polychaeta)
Linka cheljustejj rannepaleoehojjskikh Eunicida (Annelida, Polychaeta)
Autorzy:
Mierzejewski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21583.pdf
Data publikacji:
1978
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1978, 23, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pterobranchites Kozłowski, 1981- an aberrant graptolite?
Pterobranchites Kozłowski, 1981-aberranty graptolit?
Autorzy:
Mierzejewski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21631.pdf
Data publikacji:
1984
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
The periderm of Ordovician Pterobranchites antiquus Kozłowski, 1967 has been examined with SEM. Four components have been recognized within the thecal wall: outer lining, cortex, fusellum and inner lining. The cortex material is composed of thick, straight, unbranched fibrils arranged in several layers as in cortical layer of the graptolite periderm, p. antiquus, previously referred to cephalodiscid pterobranchs, is identified as an aberrant graptolite of uncertain taxonomic position.
Pterobranchites antiquus Kozłowski, 1967 był uważany dotąd za jednego z dwóch paleozoicznych przedstawicieli Cephalodiscida (Pterobranchia) (Kozłowski 1967, Bulman 1970). Badania elektronowo-mikroskopowe wykazały jednak, że periderma P. antiquus różni się zasadniczo od peridermy Cephalodiscida. Zbudowana jest ona z czterech warstw: powłoki zewnętrznej, korteksu, warstwy fuzellarnej i powłoki wewnętrznej. Najsilniej wykształcony jest korteks i powłoka zewnętrzna, najsłabiej warstwa fusellarna. Powłoki wewnętrznej niekiedy brakuje. Korteks zbudowany jest z grubych, długich włókien, leżących w kilkunastu warstwach. Włókna w każdej warstwie leżą w przybliżeniu równolegle do siebie, w stosunku zaś do włókien warstw sąsiednich, ukośnie. Obserwuje się wyraźną periodyzację włókien. Tak zbudowana tkanka kortykalna właściwa jest jedynie graptolitom, nie występuje natomiast u pióroskrzelnych (Urbanek 1976). Przeprowadzono homologizację warstw peridermy P. antiquus z warstwami peridermy Mastigograptus sp. i Orthograptus gracilis (Roemer). Wyrażono pogląd, że Pterobranchites był aberrantnym graptolitem reprezentującym post-krustoidowe stadium strukturalne. Praca była finansowana przez Polską Akademię Nauk w ramach problemu MR II. 6.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1984, 29, 1-2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cephalodiscus-type fibrils in the graptoblast fusellar tissue
Włókna typu Cephalodiscus w tkance fuzelarnej graptoblasta
Autorzy:
Mierzejewski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22186.pdf
Data publikacji:
1984
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
The fusellar tissue of an Ordovician graptoblast has been studied with ТЕМ. It was found that it is solely composed of Cephalodiscus-type fibrils, unknown hitherto in graptolites. The fusellar tissue of the studied specimen has more in common with recent pterobranchs than with graptolites.
Metodami transmisyjnej mikroskopii elektronowej zbadano tkankę fuzelarną ordowickiego graptoblasta. Wykazano, iż jest ona zbudowana z długich, prostych włókien. Włókna te charakteryzują się zmienną średnicą (90—129 nm) oraz obecnością szerokiego rdzenia o małej gęstości elektronowej. Do złudzenia przypominają włókna rozpoznane w coenecium współczesnego Cephalodiscus (Pterobranchia, Cephalodiscida), różnią się natomiast zasadniczo od włókien fuzelarnych dotychczas opisanych u graptolitów, a mających postać włókien krótkich, krętych, rozgałęzionych, o jednorodnej gęstości elektronowej.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1984, 29, 3-4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On the nature and development of graptoblasts
O naturze i rozwoju graptoblastow
Autorzy:
Mierzejewski, P
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22392.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
graptoblasty
Graptoblastoides
Kanada
Graptoblastus
paleontologia
wyspa Anticosti
Opis:
Two specimens of graptoblasts, which provisionally may be assigned to 'Graptoblastoides' sp. and 'Graptoblastus' sp., are described from the early Llandovery of Anticosti Island (Québec, Canada). Previous reports of Silurian graptoblasts were restricted to a single specimen from Poland. One of the new specimens is morphologically distinct from all known graptoblasts - both chambers of the inner cavity contain numerous incomplete septae, here referred to as hemiseptae. SEM observations show distinct two-layered character of the transverse septum, whereas the hemiseptae show no trace of layering. Hemiseptae and the transverse septum are derivatives of the inner lining of the graptoblast. The 'genera' Graptoblastus Kozłowski, 1949 and Graptoblastoides Kozłowski, 1949 are interpreted as stages in graptoblast development, and are consequently replaced by the purely descriptive terms 'graptoblastus' and 'graptoblastoides'. The following stages of graptoblast development are recognized: (1) pre-graptoblastoides stage, (2) early graptoblastoides stage, (3) late graptoblastoides stage, (4) early graptoblastus stage, and (5) late graptoblastus stage. A graptoblast s.s. (i.e., devoid of a blastotheca) and its developmental stages strikingly resemble the earliest stages of the astogeny of the modern pterobranch Rhabdopleura. These observations support A.Urbanek's hypothesis that zooids became encysted within graptoblasts and rejuvenated by a process of metamorphosis.
Z wapieni wczesnego landoweru wyspy Anticosti (Kanada, Quebec) opisano dwa graptoblasty. Jest to pierwsze znalezisko sylurskich graptoblastów na obszarze pozaeuropejskim. Reprezentują one oba dotychczas znane parataksonomiczne "rodzaje", a mianowicie Graptoblastus Kozłowski, 1949 i Graptoblastoides Kozłowski, 1949. Zbadany graptoblastus No. 1 ma we wnętrzu swoich obu komór nieznane dotąd niepełne przegrody, dla których wprowadzono nazwę hemiseptae. Wyrażono pogląd, że formy graptoblastoides i graptoblastus reprezentują kolejne stadia w rozwoju osobniczym graptoblastów. Zwrócono uwagę na uderzające podobieństwo graptoblastów do najwcześniejszych stadiów rozwojowych larwy współzesnej Rhabdopleura Allman, 1869 (Pterobranchia, Rhabdopleurida). Zdaniem autora, w graptoblastach zachodził proces metamorfozy pączka terminalnego do swobodnie poruszającej się larwy, wydostającej się na zewnątrz poprzez cryptopyle.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 3; 227-238
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New aberrant sessile graptolites from glacial boulders
Nowe aberantne graptolity osiadłe z głazów narzutowych
Autorzy:
Mierzejewski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23432.pdf
Data publikacji:
1985
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Two new aberrant sessile graptolites from glacial boulders are described. The Silurian form, Urbanekicrusta reversa gen. et sp.n., is interpreted as a crustoid (hormograptid?) graptolite, whereas the Ordovician (?), Maenniligraptus ursulae gen. et sp.n., represents presumably an unknown order of Graptolithina.
Z głazów narzutowych opisano dwa nowe aberantne graptolity osiadłe. Forma sylurska, Urbenekicrusta reversa gen. et sp.n., została rozpoznana jako graptolit krustoidowy i prowizorycznie zaliczona do rodziny Hormograptidae. Od znanych dotąd krustoidów różni się obecnością niezwykłego aparatu aperturalnego, tworzonego wyłącznie przez wyrostek dorsalny, oraz przypuszczalnym brakiem bitek. Forma ordowicka (?), Maenniligraptus ursulae gen. et sp.n., została opisana jako graptolit incertae ordinis et familiae. Graptolit ten charakteryzuje się pączkowaniem diadami i triadami oraz obecnością licznych pierścieniowatych i spiralnych zgrubień we wnętrzu stolonów. W triadach stolonalnych centralne położenie często zajmuje potomny stolon stolotekalny, a nie autotekalny jak u Crustoidea i Dendroidea. Istnienie w rabdozomie Maenniligraptus ursulae gen. et sp.n. stolonów zarówno bifurkujących jak i trifurkujących sugeruje, iż forma ta reprezentuje nieznany dotąd rząd graptolitów. Wydaje się prawdopodobnym, iż formy zbliżone do Maenniligraptus gen.n. mogły dać początek dwóm głównym liniom rozwojowym graptolitów, tj. Crustoidea — Dendroidea — Graptoloidea oraz Tuboidea-Camaroidea.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1985, 30, 3-4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A new graptolite, intermediate between the Tuboidea and the Camaroidea
Autorzy:
Mierzejewski, P
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20039.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Graptolithina
new graptolite
Camaroidea
Polska
graptolite
Ordovician
evolution
Tuboidea
Opis:
A new tuboid graptolite, Camarotubus graptocamaraeformis gen. et sp.n., is described from a calcareous erratic boulder of middle Ordovician (Caradoc?) age from Poland. This encrusting form combines characters of both the tuboid and the camaroid graptolites, and is regarded as a purely morphological intermediate between them. This finding supports Kozłowski's (1949) concept of a close phylogenetic relationship between the orders Tuboidea and Camaroidea.
Znanych jest kilka rzędów osiadłych graptolitów, w większości opisanych przez Kozłowskiego (1938, 1949, 1962). Związki rodowe między tymi rządami są słabo poznane. Stosunkowo najlepiej wydaje się być udokumentowane pochodzenie kamaroidów (Camaroidea) od tuboidów (Tuboidea), sugerowane przez Kozłowskiego (1949). Zdaniem tego autora, Camaroidea rozwinęły się z inkrustujących Tuboidea, zbliżonych do rodzaju Epigraptus Eisenack (= Idiotubus Kozłowski). Rodzaj ten przypomina najprymitywniejszego znanego dotąd graptolita kamaroidowego, tj. Graptocamara Kozłowski. Zasadnicze różnice pomiędzy tymi dwoma rodzajami polegają na obecności lub braku bitek: liczba bitek w koloniach Epigraptus dwu- lub trzykrotnie, czasem nawet wielokrotnie, przewyższa liczbą autotek, podczas gdy Graptocamara całkowicie pozbawiona jest bitek (cecha właściwa dla Camaroidea, z wyjątkiem problematycznego rodzaju Bithecocamara Kozłowski). W pracy opisano nowego przedstawiciela inkrustujących graptolitów tuboidowych, Camarotubus graptocamaraeformis gen. et sp. n., którego uznano za kolejną formą pośrednią między Tuboidea a Camaroidea, a zwłaszcza między rodzajami Epigraptus a Graptocamara. Charakteryzuje się on silnie zredukowaną liczbą bitek - duże obszary kolonii pozbawione są bitek, a na innych występują one pojedynczo, rozmieszczone rzadko i nieregularnie. Nowy graptolit został opisany z ordowickiego (karadok?) głazu narzutowego, znalezionego w okolicach Mocht (ok. 60 km na północ od Warszawy). Camarotubus gen. n. z racji swojego stosunkowo młodego wieku nie może być traktowany jako przypuszczalny przodek rodzaju Graptocamara, znanego juz z tremadoku. Istnienie jego wskazuje jednak, że proces eliminacji bitek, co jest cechą progresywną, następował w różnych liniach ewolucyjnych Tuboidea i w różnych momentach czasu geologicznego, podobnie jak następowało eliminowanie bitek w szczepach wiodących od Dendroidea do Graptoloidea.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2001, 46, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 30

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies