Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Mierzejewski, P" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 30
Tytuł:
A new graptolite, intermediate between the Tuboidea and the Camaroidea
Autorzy:
Mierzejewski, P
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20039.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Graptolithina
new graptolite
Camaroidea
Polska
graptolite
Ordovician
evolution
Tuboidea
Opis:
A new tuboid graptolite, Camarotubus graptocamaraeformis gen. et sp.n., is described from a calcareous erratic boulder of middle Ordovician (Caradoc?) age from Poland. This encrusting form combines characters of both the tuboid and the camaroid graptolites, and is regarded as a purely morphological intermediate between them. This finding supports Kozłowski's (1949) concept of a close phylogenetic relationship between the orders Tuboidea and Camaroidea.
Znanych jest kilka rzędów osiadłych graptolitów, w większości opisanych przez Kozłowskiego (1938, 1949, 1962). Związki rodowe między tymi rządami są słabo poznane. Stosunkowo najlepiej wydaje się być udokumentowane pochodzenie kamaroidów (Camaroidea) od tuboidów (Tuboidea), sugerowane przez Kozłowskiego (1949). Zdaniem tego autora, Camaroidea rozwinęły się z inkrustujących Tuboidea, zbliżonych do rodzaju Epigraptus Eisenack (= Idiotubus Kozłowski). Rodzaj ten przypomina najprymitywniejszego znanego dotąd graptolita kamaroidowego, tj. Graptocamara Kozłowski. Zasadnicze różnice pomiędzy tymi dwoma rodzajami polegają na obecności lub braku bitek: liczba bitek w koloniach Epigraptus dwu- lub trzykrotnie, czasem nawet wielokrotnie, przewyższa liczbą autotek, podczas gdy Graptocamara całkowicie pozbawiona jest bitek (cecha właściwa dla Camaroidea, z wyjątkiem problematycznego rodzaju Bithecocamara Kozłowski). W pracy opisano nowego przedstawiciela inkrustujących graptolitów tuboidowych, Camarotubus graptocamaraeformis gen. et sp. n., którego uznano za kolejną formą pośrednią między Tuboidea a Camaroidea, a zwłaszcza między rodzajami Epigraptus a Graptocamara. Charakteryzuje się on silnie zredukowaną liczbą bitek - duże obszary kolonii pozbawione są bitek, a na innych występują one pojedynczo, rozmieszczone rzadko i nieregularnie. Nowy graptolit został opisany z ordowickiego (karadok?) głazu narzutowego, znalezionego w okolicach Mocht (ok. 60 km na północ od Warszawy). Camarotubus gen. n. z racji swojego stosunkowo młodego wieku nie może być traktowany jako przypuszczalny przodek rodzaju Graptocamara, znanego juz z tremadoku. Istnienie jego wskazuje jednak, że proces eliminacji bitek, co jest cechą progresywną, następował w różnych liniach ewolucyjnych Tuboidea i w różnych momentach czasu geologicznego, podobnie jak następowało eliminowanie bitek w szczepach wiodących od Dendroidea do Graptoloidea.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2001, 46, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Algal nature of the Ordovician presumed polychaete eggs
Algowy charakter Ordowickich "Jaj wieloszczetów"
Autorzy:
Mierzejewski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22695.pdf
Data publikacji:
1991
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
An enigmatic Ordovician organic microfossil, previously interpreted as polychaete eggs accumulation, is reexamined with ТЕМ methods and reinterpreted as presumably blue-green algae rests.
Kozłowski (1974) opisał z ordowickich głazów narzutowych skupiska pęcherzyków organicznych o średnicy 10—40 µm, które interpretował jako skupiska jaj wieloszczetów. Zbadano ultrastrukturę tych pęcherzyków metodami transmisyjnej mikroskopii elektronowej. Wykazano, iż ścianki pęcherzyków mają budowę kilkuwarstwową, czym przypominają otoczki sinic. Porównano rzekome „jaja” z sinicami Myxococcoides minor Schopf, 1968 (prekambr) i Aphanocapsites granulosus Maslov, 1956 (karbon). Wyrażono pogląd, iż badane mikroskamieniałości stanowią szczątki alg, najprawdopodobniej sinic.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1991, 36, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
An aberrant encrusting graptolite from the Ordovician of Estonia
Erecticamara maennili gen. et sp. n. - niezwykly graptolit z ordowiku z Estonii
Autorzy:
Mierzejewski, P
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23498.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Estonia
ordowik
skamienialosci
graptolity
paleontologia
Erecticamara maennili
Camaroidea
Opis:
An organic microfossil, Erecticamara maennili gen. et sp. n., superficially similar to some imperfectly preserved chitinozoans, is described as an aberrant camaroid graptolite from the Lower Ordovician Kunda Stage, Aluoja Substage, of the Tallinn area, North Estonia. Its elongated, bottle-shaped or subconical thecae, interpreted as autothecae, are differentiated into a broader proximal part (camara), provided with a convex, rarely flat, bottom, and a narrower distal one (collum), devoid of any kind of apertural processes. The wall of the fossil is made of the fusellar tissue; irregularly distributed oblique sutures of fuselli are not arranged in a zigzag line. A sudden change of fuselli width leading to an appearence of the microfusellar tissue is sometimes observed in the distal part of the tube. The presence of primitive cortex (paracortex? pseudocortex?) is suggested. Robust, elongated vesicles are found inside two autothecae and interpreted as a dormant structure, tentatively compared with cysts of crustoid graptolites or a blastocrypt of graptoblasts. Its upper wall is situated between the camara and collum and looks like a sclerotized diaphragm described in other camaroids. The fossil unites certain characters of cephalodiscid pterobranchs and camaroid graptolites but is not interpreted as truly transient link between these two hemichordate groups.
W utworach dolnego ordowiku (piętro Kunda), w odsłonięciu znanym w literaturze geologicznej jako Sukhrumägi (Tallin, Estonia) stwierdzono występowanie organicznych mikroskamieniałości przypominających źle zachowane okazy Chitinozoa. Okazy te zinterpretowano jako szczątki nieznanego dotąd graptolita inkrustującego. Forma ta, opisana pod nazwą Erecticamara maennili gen. et sp. n., reprezentuje prawdopodobnie nieznaną dotąd rodzinę graptolitów kamaroidowych rząd Camaroidea. Jest ona pod pewnymi względami pośrednia między pióroskrzelnymi z rzędu Cephalodiscida a niektórymi graptolitami osiadłymi. Do Cephalodiscida zbliża ją wydłużony kształt tek, fuzellum zbudowane z nieregularnych fuzellusów, brak szwu zygzakowatego i ultrastruktura peridermy (brak tkanki korowej zbudowanej z włókien kortykalnych, obecność gęsto upakowanych struktur błoniastych). Zróżnicowanie tek na rozszerzoną część proksymalną (camara) i zwężoną część dystalną (collum) jest również charakterystyczne dla graptolitów kamaroidowych. Obecność w części proksymalnej, małego otworka wskazuje na istnienie stolonów łączqcych poszczególne zooidy. We wnętrzu dwóch autotek stwierdzono obecność pojedynczych, zamkniętych pęcherzyków, niemal całkowicie wypełniających część proksymalną. Struktury te zdają się być morfologicznymi odpowiednikami blastokrypt graptoblastów bądź cyst graptolitów krustoidowych (Crustoidea).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 3; 239-250
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autothecal morphs and dormancy in the camaroid graptolite Xenotheka
Autorzy:
Mierzejewski, P
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23262.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Xenotheka klinostoma
Graptolithina
Camaroidea
Sweden
Ordovician
microfossil
ultrastructure
paleontology
dormancy
camaroid graptolite
Opis:
The camaroid graptolite Xenotheka klinostoma Eisenack, 1937 is described from the lower Llanvirn limestones of Gilbergabrottet, northern Öland, Sweden. Two distinct autothecal morphs are recognized: (1) normal morph (described for the first time), i.e. an autotheca with an unsculptured outer surface, devoid of both an outer lining and autothecal occlusion, and inhabited by an active zooid; and (2) sealed morph, i.e. an autotheca coated and occluded, provided with a sculptured outer lining made of a unique verrucose fabric, and inhabited by an inactive or dormant zooid. In addition, the existence of a hypothetical (3) unsealed morph or re−opened autotheca, devoid of an autothecal occlusion but provided with an outer lining, and inhabited by a reactivated zooid, is predicted. The sealed morphs may represent an adaptation which allowed their inhabitants to survive adverse conditions. The outer lining of Xenotheka is compared with a peculiar outer membrane found in the modern hemichordate Rhabdopleura, from the intertidal zone of Fiji, and with camaroid extracamaral tissue.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2003, 48, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cephalodiscus-type fibrils in the graptoblast fusellar tissue
Włókna typu Cephalodiscus w tkance fuzelarnej graptoblasta
Autorzy:
Mierzejewski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22186.pdf
Data publikacji:
1984
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
The fusellar tissue of an Ordovician graptoblast has been studied with ТЕМ. It was found that it is solely composed of Cephalodiscus-type fibrils, unknown hitherto in graptolites. The fusellar tissue of the studied specimen has more in common with recent pterobranchs than with graptolites.
Metodami transmisyjnej mikroskopii elektronowej zbadano tkankę fuzelarną ordowickiego graptoblasta. Wykazano, iż jest ona zbudowana z długich, prostych włókien. Włókna te charakteryzują się zmienną średnicą (90—129 nm) oraz obecnością szerokiego rdzenia o małej gęstości elektronowej. Do złudzenia przypominają włókna rozpoznane w coenecium współczesnego Cephalodiscus (Pterobranchia, Cephalodiscida), różnią się natomiast zasadniczo od włókien fuzelarnych dotychczas opisanych u graptolitów, a mających postać włókien krótkich, krętych, rozgałęzionych, o jednorodnej gęstości elektronowej.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1984, 29, 3-4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chronic stress changes prepulse inhibition after amphetamine challenge: the role of the dopaminergic system
Autorzy:
Lehner, M.H.
Karas-Ruszczyk, K.
Zakrzewska, A.
Gryz, M.
Wislowska-Stanek, A.
Kolosowska, K.
Chmielewska, N.
Skorzewska, A.
Turzynska, D.
Sobolewska, A.
Mierzejewski, P.
Plaznik, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/69292.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Fizjologiczne
Tematy:
chronic mild stress
amphetamine challenge
dopaminergic system
stress
sucrose
body weight
glutamate
gamma-aminobutyric acid
dopamine D2 receptor
nucleus accumben
Źródło:
Journal of Physiology and Pharmacology; 2018, 69, 3
0867-5910
Pojawia się w:
Journal of Physiology and Pharmacology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cortical fibrils and secondary deposits in periderm of the hemichordate Rhabdopleura [Graptolithoidea]
Autorzy:
Mierzejewski, P
Kulicki, C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22318.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Hemichordata
fibril
hemichordate
Graptolithoidea
Rhabdopleura
periderm
deposit
Pterobranchia
ultrastructure
paleontology
Opis:
Coenecia of extant hemichordates Rhabdopleura compacta and Rh. normani were investigated using SEM techniques. Cortical fibrils were detected in their fusellar tissue for the first time. The densely packed cortical fibrils form a characteristic band−like construction in fusellar collars, similar to some Ordovician rhabdopleurids. No traces of external secondary deposits are found in coenecia. Two types of internal secondary deposits in tubes are recognized: (1) membranous deposits, composed of numerous, tightly packed sheets, similar to the crustoid paracortex and pseudocortex; and (2) fibrillar deposits, devoid(?) of sheets and made of cortical fibrils, arranged in parallel and interpreted as equivalent to graptolite endocortex. There is no significant difference in either the shape or the dimensions of cortical fibrils found in Rhabdopleura and graptolites. The cortical fabric of both rhabdopleuran species studied is composed of long, straight and more or less wavy, unbranched fibrils arranged in parallel; their diameters vary from 220 to 570 µm. The study shows that there is no significant difference between extinct and extant Graptolithoidea (= Pterobranchia) in the histological and ultrastructural pattern of their primary and secondary deposits of the periderm. The nonfusellar periderm of the prosicula is pitted by many depressions similar to pits in the cortical tissue of graptolites.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2003, 48, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Discovery of Pterobranchia [Graptolithoidea] in the Permian
Autorzy:
Mierzejewski, P
Kulicki, C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19944.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fossil remains
Graptolithina
Graptolithoidea
paleobiology
Permian
remains
Norway
Rhabdopleuroidea
Pterobranchia
Opis:
The fossil remains of a hemichordate exoskeleton, recognized as fragments of the stolons and their cyst−like swellings connected with the fusellar zooidal tubes, were derived by chemical isolations from Late Permian (Kazanian) mudstones of the Svalis Dome (central Barents Sea, Norway). These fossils, referred to as Diplohydra szaniawskii sp. nov., are the first undoubted representatives of the class Graptolithoidea found in Permian deposits. The genus Diplohydra Kozłowski, 1959, known previously only from the Ordovician and originally established as a thecate hydroid taxon, is reinterpreted as an aberrant member of the order Rhabdopleuroidea. This strange hemichordate, characterized by fusellar tubes distinctly narrower than stolon−like tubes and their swellings, reveals a certain degree of dimorphism in the stolon system. D. szaniawskii sp. nov. also displays some peculiar morphological features common to the Ordovician rhabdopleuroid genus Rhabdopleurites Kozłowski and the stolonoid genus Stolonodendrum Kozłowski.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2002, 47, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Encrusting graptolites from the Mulde Beds of Gotland
Graptolity inkrustujące z warstw Mulde Gotlandii (pls. 12, 13; figs 1, 2)
Autorzy:
Mierzejewski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21995.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Two species of the Crustoidea (Bulmanicrusta latialata Kozłowski, Urbanekicrusta reversa Mierzejewski) and three species of the Tuboidea (Kozlowskitubus erraticus (Kozłowski), Epigraptus kozlowskii Mierzejewski and E. ex gr. bilinguis (Kozłowski) are reported from upper part of the Mulde Beds (upper Wenlock) of Gotland. Up to the present time, the first four species have been known from glacial boulders of Poland exclusively.
Dwa gatunki Crustoidea (Bulmanicrusta latialata Kozłowski i Urbanekicrusta reversa Mierzejewski) oraz trzy gatunki Tuboidea (Kozlowskitubus erraticus (Kozłowski), Epigraptus kozlowskii Mierzejewski i E. ex gr. bilinguis Kozłowski) zostały znalezione w warstwach Mulde (górny wenlok) Gotlandii. Z wyjątkiem E. ex gr. bilinguis, wszystkie opisane formy znane były dotąd tylko z głazów narzutowych z obszaru Polski.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1988, 33, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Estoniocaulis Obut et Rötsk, 1958 and Rhadinograptus Obut, 1960 are not graptolites
Estoniocaulis Obut et Rötsk, 1958 and Rhadinograptus Obut, 1960 nie są graptolitami
Autorzy:
Mierzejewski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21310.pdf
Data publikacji:
1991
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Estoniocaulis jaervensis Obut et Rötsk, 1958 and Rhadinograptus jurgensonae Obut, 1960 from the Silurian of Estonia are redescribed. It is stated that both taxa, regarded so far as inocaulid and dithecoid graptolites respecively, have nothing in common with the Graptolithina. These forms are treated as incertae sedis fossils (algae?).
Zbadano serie typowe Estoniocaulis jaervensis Obut et Rõtsk i Rhadinograptus jurgaensonae Obut, 1960 z dolnego syluru Estonii. Formy te uważane były dotąd za graptolity osiadłe reprezentujące rzędy Inocaulida (Estoniocaulis) i Dithecoidea (Rhadinograptus). Badania mikrostruktury obu form wykazały, iż nie wykazują one cech typowych dla graptolitów (brak budowy fuzellarnej, nieobecność elementów, które można interpretować jako teki i stolony). Poczynione obserwacje popierają tezę autora (Mierzejewski 1986), iż tzw graptolity ditekoidowe i inokaulidowe w rzeczywistości nie są graptolitami. Oba dyskutowane taksony potraktowano jako formy incertae sedis, najprawdopodobniej reprezentujące glony. Nie jest wykluczony związek Estoniocaulis z Melanoskleritoidea. Dyskutowane formy są ilustrowane na planszach 13 i 14.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1991, 36, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Graptolite nature of the Ordovician microfossil Xenotheka
Ordowicka mikroskamienialosc Xenotheka jest graptolitem
Autorzy:
Mierzejewski, P
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21274.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Xenotheka klinostoma
ordowik
Xenotheka
skamienialosci
Polska
graptolity
mikrostruktura
paleontologia
ultrastruktura
mikroskamienialosci organiczne
Opis:
Light microscopic, SEM and TEM investigations show that the periderm of the problematic Ordovician organic microfossil Xenotheka klinostoma Eisenack, 1937 is built of five layers: inner lining, endocortex, fusellum, ectocortex and outer lining. The outer lining is made of a previously unknown material named here verrucose fabric. The outer lining was presumably an adaptation which aided survival through periods of unfavourable conditions. The general morphology of the test as well as of the fusellar structure of the wall indicate that Xenotheka is an aberrant camaroid graptolite. This finding thus extends the upper stratigraphic limit of the order Camaroidea from the early Arenig to Llandeilo.
Tematem pracy jest mikrostruktura, ultrastruktura oraz stanowisko systematyczne zagadkowej mikroskamieniałości organicznej Xenotheka klinostoma Eisenack, 1937. Gatunek ten, znany z ordowiku obszaru bałtyckiego, opisywany był w przeszłości jako należący do Foraminifera (Allogrommidae bądź Ammodiscidae), Chitinozoa incertae sedis, Graptoblasti lub jako skamieniałość o nieznanym stanowisku systematycznym. Badania przeprowadzono na kilkudziesięciu doskonale zachowanych okazach, pochodzących z landeilu wiercenia Krzyże 4 (głębokość, 473 m). Zastosowano metodę mikrotomowych skrawków seryjnych dla mikroskopii świetlnej oraz standardowe metody transmisyjnej i skaningowej mikroskopii elektronowej. Uzyskane wyniki pozwoliły na jednoznaczne wykazanie, iż ścianki X. klinostoma mają budowę typową dla wielu graptolitów, a mianowicie zbudowane są z warstwy fuzelarnej, pokrytej od zewnątrz i od wewnątrz warstwami korteksu (tzw. ektokorteks i endokorteks), określanego mianem korteksu zależnego. Najbardziej wewnętrzną warstwę ścianki tworzy cienka, homogeniczna wyściółka, pokrywająca endokorteks. Z kolei ektokorteks pokryty jest od zewnątrz niezwykłym, zupełnie nieznanym dotąd u graptolitów tworzywem ultrastrukturalnym, dla którego wprowadzono nazwę tworzywa brodawkowatego ("verrucose fabric"). Badane mikroskamieniałości rozpoznano jako izolowane autoteki graptolitów inkrustujących z rzędu Camaroidea. Rząd ten, ustanowiony przez Romana Kozłowskiego (1949), znany był dotąd niemal wyłącznie na podstawie materiałów pochodzących ze słynnego stanowiska w Wysoczkach (górny tremadok Gór Świętokrzyskich). Rozpoznanie przynależności systematycznej rodzaju Xenotheka Eisenack, 1937 podnosi górną granicę stratygrafrczną występowania Camaroidea z dolnego arenigu do landeilu, a niepewne znalezisko tej formy bylo sygnalizowane nawet z ludlowu. Wszystkie zbadane autoteki mają apertury okludowane cienką diafragmą utworzoną z tworzywa brodawkowatego. Okluzja autotek jest wśród Camaroidea zjawiskiem nagminnym, lecz diafragmy występują z reguły wewnątrz autotek, między "collum" a "camara".
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 1; 71-84
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Graptolite-like fibril pattern in the fusellar tissue of Palaeozoic rhabdopleurid pterobranchs
Autorzy:
Mierzejewski, P
Kulicki, C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22681.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
rhabdopleurid
rhabdopleurid pterobranch
Paleozoic
graptolite
Permian
Ordovician
taxonomy
ultrastructure
pterobranch
Opis:
The fusellar tissue of Palaeozoic rhabdopleurid pterobranchs has been studied using the SEM techniques. The fibrillar material of Ordovician Kystodendron ex gr. longicarpus and Rhabdopleurites primaevus exhibits a distinct dimorphism, comprising: (1) thinner, wavy and anastomosing/branching fusellar fibrils proper, producing a tight three-dimensional meshwork; and (2) long, more or less straight and unbranched cortical fibrils, sometimes beaded, and arranged in parallel. These fibrils are similar to the fusellar and cortical fibrils of graptolites, respectively. Until now, dimorphic fibrils and their arrangement within fusellar tissue were regarded as unique characters of the Graptolithina. In general, the fibrillar material of these fossils is partially preserved in the form of flaky material (new term) composed of flakes (new term). Flakes are interpreted as flattened structures originating from the fusion of several neighbouring tightly packed fibrils. A Permian rhabdopleurid, referred to as Diplohydra sp., reveals a fabric and pattern of fusellar tissue similar to that of both Ordovician rhabdopleurids but devoid (?) of cortical fibrils. The results presented here question views that: (1) substantial differences in fabric and pattern of fusellar tissue exist between fossil pterobranchs and graptolites; and (2) the ultrastructure of pterobranch periderm has remained unchanged at least since the Ordovician. The Palaeozoic rhabdopleurids investigated are closer ultrastructurally to graptolites than to contemporary pterobranchs. The pterobranchs and the graptolites should be treated as members of one class - the Graptolithoidea.
Przeprowadzono badania ultrastrukturalne perydemy trzech paleozoicznych pióroskrzelnych (Pterobranchia) z rzędu Rhabdopleurida: ordowickich Kystodendron ex gr. longicarpus (Eisenack) i Rhabdopleurites primaevus Kozłowski, oraz permskiego Diplohydra sp. Wykazano, że tkanka fuzellarna form ordowickich składa się z tego samego tworzywa co u graptolitów oraz wykazuje typowy dla nich dymorfizm fibrylarny i układ przestrzenny: tworzą ją stosunkowo cienkie, rozgałęziające się, powyginane włókna fuzellarne oraz grube, często równolegle ułożone włókna kortykalne. Włókien kortykalnych nie stwierdzono u Diplohydra sp., która zachowała jednak typowo graptolitowy charakter włókien fuzellarnych. Między włóknami wszystkich zbadanych form występują struktury określone jako płatki (flakes), powstałe wskutek cementacji kilkunastu lub więcej sąsiadujących ze sobą włókien. Materiał perydermalny zbudowany z płatków (flaky material - nowy terrnin) obserwowany był uprzednio u graptolitów. Stwierdzony w badanym materiale dymorfizm fibrylarny był dotąd uważany za właściwy jedynie graptolitom, podczas gdy tkanka fuzellarna pióroskrzelnych, zarówno kopalnych jak i współczesnych miała być zbudowana wyłącznie z cienkich, nierozgałęziających się włókien. Uzyskane wyniki potwierdzają trafność koncepcji Beklemiszewa (1951) o traktowaniu współczesnych i kopalnych pióroskrzelnych jako przedstawicieli gromady Graptolithoidea.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2001, 46, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miotlaste i muszlowe struktury na ekstensyjnych powierzchniach spękań piaskowców środkowego turonu w Górach Stołowych, w Sudetach
Plumose and conchoidal structures on the joint surfaces of the Middle Turonian sandstone of the Stołowe Mts., Sudetes (SW Poland)
Autorzy:
Mierzejewski, M. P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075342.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Góry Stołowe
spękania
struktury muszlowe
struktury miotlaste
Stołowe Mts.
tensional joints
conchoidal structures
plumose structures
Opis:
Newely discovered well preserved plumose and conchoidal structures on the large joint surfaces of sandstone in the Sto³owe Mountains are interpreted in terms of tensile features. Multiple generations of the isochrones on the conchoidal surfaces suggest repeated propagation of the deformation front. Described tensile joint surfaces represent only one of several stages of deformation caused by stress relaxation of the Sto³owe Mountains platform. It is assumed that main directions of tensile strain in the area were predisposited by the framework of dislocations and joints in the crystalline basement of the area (Jerzykiewicz et al., 1973). Three others solutions are also discussed.
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2015, 63, 7; 426--428
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Molting of the jaws of the early peleozonic eunicida (Annelida, Polychaeta)
Linienie szczęk wczesnopaleozoicznych Eunicida (Annelida, Polychaeta)
Linka cheljustejj rannepaleoehojjskikh Eunicida (Annelida, Polychaeta)
Autorzy:
Mierzejewski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21583.pdf
Data publikacji:
1978
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1978, 23, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 30

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies