Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Michalik, Maciej" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Chirurgiczne leczenie ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego u pacjentów w wieku podeszłym
    Autorzy:
    Dowgiałło-Wnukiewicz, Natalia
    Kozera, Piotr
    Wójcik, Weronika
    Lech, Paweł
    Rymkiewicz, Przemysław
    Michalik, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392281.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    ostre zapalenie wyrostka robaczkowego
    pacjenci w wieku starszym
    pacjenci w wieku podeszłym
    laparoskopowa appendektomia
    Opis:
    Wprowadzenie: Ostre zapalenie wyrostka robaczkowego (AA) jest najczęstszym wskazaniem do nagłych operacji. Występuje częściej u dzieci i młodych dorosłych niż u pacjentów w wieku podeszłym. U starszych pacjentów stanowi problem chirurgiczny ze względu na jego nietypową prezentację. Nasze badanie przeprowadziliśmy w celu ustalenia: 1) czy wiek pacjenta wpływa na wyniki leczenia, 2) czy laparoskopowa appendektomia (LA) jest bezpieczną metodą leczenia pacjentów powyżej 65. roku życia. Materiał i metody: Przeprowadziliśmy retrospektywne badanie 355 chorych z AA, którzy byli pacjentami kliniki w latach 2014–2017. Chorzy zostali podzieleni na trzy grupy wiekowe: 18–40 lat, 41–65 lat i powyżej 65. roku życia. Rozpoznania histopatologiczne podzielono na trzy typy: prosty AA, ropowiczy AA i zgorzelinowy AA. Wyniki LA przeanalizowano u 96% młodszych pacjentów i u 67% starszych. Pacjenci w wieku powyżej 65. roku życia mieli wyższą przedoperacyjną liczbę białych krwinek, wyższe poziomy białka C-reaktywnego (CRP) i byli dłużej hospitalizowani niż młodsi pacjenci (p=0,05; p=0,03 i p=0,03). Odkryliśmy dodatnią korelację pomiędzy poziomami CRP, otwartą appendektomią (OA) i zgorzelowym zapaleniem wyrostka robaczkowego. Wnioski: Pacjenci powyżej 65. roku życia częściej byli poddawani otwartej appendektomii niż laparoskopowej appendektomii, mieli wyższy przedoperacyjny poziom CRP i byli dłużej hospitalizowani niż chorzy młodsi. Wyższe wartości CRP wiązały się z większym ryzykiem zgorzelinowego zapalenia wyrostka robaczkowego. Laparaskopowa appendektomia jest bezpieczną metodą leczenia pacjentów w wieku powyżej 65. roku życia.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 2; 12-15
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Surgical treatment of acute appendicitis in older patients
    Autorzy:
    Dowgiałło-Wnukiewicz, Natalia
    Kozera, Piotr
    Wójcik, Weronika
    Lech, Paweł
    Rymkiewicz, Przemysław
    Michalik, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392218.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    acute appendicitis
    older patients
    elderly patients
    laparoscopic appendectomy
    Opis:
    Introduction: Acute appendicitis (AA) is the most common indication for emergency surgery and it occurs more often in children and young adults than in patients of advanced age. AA in older patients is a challenging surgical problem because of its atypical presentation. This study was performed to determine whether the age of a patient impacts the outcomes and whether laparoscopic appendectomy (LA) is a feasible method for treatment of patients > 65 years. Material and methods: We performed a retrospective study of 355 patients with AA who were admitted to the Department of General, Minimally Invasive and Elderly Surgery in Olsztyn from 2014 to 2017. The patients were divided into three age groups: 18 to 40, 41 to 65 and >65 years. The histopathological diagnoses were divided into three types: simple AA, phlegmonous AA, and gangrenous AA. Results. LA was performed in 96% of young adults and in 67% of older patients. The patients older than 65 years had higher preoperative white blood cell counts, higher C-reactive protein (CRP) levels and had a longer length of stay (LOS) than younger patients (P=0.05, P=0.03, and P=0.03, respectively). We found a positive correlation among the CRP levels, open appendectomy (OA), and gangrenous appendicitis. Conclusions: Patients older than 65 years more frequently underwent OA than LA, had higher preoperative CRP levels and had a longer LOS than younger patients. Higher CRP levels were associated with a greater risk of gangrenous appendicitis. LA is a safe and feasible treatment method for patients older than 65 years.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 2; 12-15
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Generalskie reminiscencje
    Autorzy:
    Hupałowski, Tadeusz.
    Jasiński, Antoni.
    Światowiec, Jan.
    Waga, Romuald.
    Dysko, Edward.
    Kuśmierski, Tadeusz.
    Skalski, Jerzy.
    Stelmaszuk, Zdzisław.
    Graczyk, Zdzisław.
    Pietrzak, Henryk.
    Włodarski, Mieczysław.
    Siwicki, Florian.
    Zieliński, Jan.
    Michalik, Mieczysław (1927-2016).
    Bossy, Kazimierz.
    Szaciło, Tadeusz (1925-2016).
    Powiązania:
    Wojsko i Wychowanie 1997, nr 5 - nr 6 ; nr 8 - nr 9
    Współwytwórcy:
    Borkowski, Mieczysław. Opracowanie
    Wolin, Maciej. Przedmowa
    Data publikacji:
    1997
    Tematy:
    Sztab Generalny Wojska Polskiego od 1989 r.
    Generałowie
    Wojsko
    Biografia
    Opis:
    Cz. 1, Florian Siwicki, Jan Zieliński, Mieczysław Michalik, Kazimierz Bossy ; nr 5, s. 6-10.
    Cz. 2, Tadeusz Szaciło, Zdzisław Graczyk, Henryk Pietrzak, Mieczysław Włodarski ; nr 6, s. 6-10.
    Cz. 3, Tadeusz Hupałowski, Antoni Jasiński, Jan Światowiec, Romuald Waga ; nr 8, s. 6-12.
    Cz. 4, Edward Dysko, Tadeusz Kuśmierski, Jerzy Skalski, Zdzisław Stelmaszuk ; nr 8, s. 6-12.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Landscape of oncoplastic breast surgery across Poland
    Autorzy:
    Kolacinska, Agnieszka
    Hodorowicz-Zaniewska, Diana
    Bocian, Artur
    Michalik, Dariusz
    Matkowski, Rafal
    Kurylcio, Andrzej
    Pyka, Pawel
    Charytonowicz, Michal
    Berkan, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393135.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    breast cancer
    oncoplastic surgery
    patient reported outcomes
    Opis:
    Oncoplastic and reconstructive techniques are essential tools in the armamentarium of contemporary breast surgeons. The aim of the study was to identify oncoplastic reconstructive patterns in breast cancer centers across Poland. A questionnaire of 18 questions was sent by email to the members of the Polish Society of Surgical Oncology and the Polish Society of Plastic, Reconstructive and Esthetic Surgery via their dedicated websites. The numbers of breast cancer patients operated on in each center ranged from 120 to 904 per year. Breast-conserving surgery (BCS) predominated in all but one center (range 50-70%). Immediate breast reconstructions (IBR) accounted for 6-42% of procedures, The most frequent type of IBR was either a two-stage expander followed by a permanent implant or one-stage implant- based with or without synthetic mesh. The most frequent type of delayed breast reconstruction (DBR) was a two-stage expander followed by implant-based reconstruction. None of the surveyed cancer centers performed free flap reconstruction. Deep inferior epigastric perforator (DIEP) flaps were performed in the plastic surgery department. Reconstructions based on pedicled flaps were performed in cancer centers. Acellular dermal matrices (ADM) and fat transfer were used in selected centers. In the clinical scenario of adjuvant radiotherapy, delayed breast reconstruction was favored. The full range of oncoplastic BCS was performed. Patient-reported outcome measures (PROM) and complications were assessed. Our findings can act as a platform for further improvement in skills, certification, data collection and audit, including patient reported expectation measures. There is also an urgent need to address pan-European inconsistencies in procedural reimbursement.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 6; 14-19
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz chirurgii onkoplastycznej piersi w Polsce
    Autorzy:
    Kolacinska, Agnieszka
    Hodorowicz-Zaniewska, Diana
    Bocian, Artur
    Michalik, Dariusz
    Matkowski, Rafal
    Kurylcio, Andrzej
    Pyka, Pawel
    Charytonowicz, Michal
    Berkan, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393170.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    rak piersi
    chirurgia onkoplastyczna
    ocena wyników na podstawie opinii pacjentów
    Opis:
    Techniki onkoplastyczne i rekonstrukcyjne stanowią podstawowe narzędzia pracy współczesnych chirurgów piersi. Celem badania było ustalenie rodzajów rekonstrukcji onkoplastycznych przeprowadzanych w ośrodkach leczenia raka piersi w Polsce. Drogą e-mailową rozesłano kwestionariusz zawierający 18 pytań do członków Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej oraz Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej poprzez ich portale internetowe. Liczba pacjentek z rakiem piersi poddawana operacji sięgała od 120 do 904 rocznie w każdym z ośrodków. Wykonywano głównie operacje oszczędzające pierś (breast conserving surgery - BCS) z wyjątkiem jednego ośrodka (zakres 50 – 70%). Jednoczasową rekonstrukcję piersi (immediate breast reconstruction - IBR) wykonywano w 6-42% zabiegów. Najczęstszym rodzajem IBR była dwuetapowa rekonstrukcja z użyciem ekspandera i wszczepieniem implantu lub jednoetapowa rekonstrukcja przy użyciu implantu z lub bez wszczepienia siatki syntetycznej. Najczęściej wykonywanym zabiegiem odroczonej rekonstrukcji piersi (delayed breast reconstruction - DBR) była dwuetapowa rekonstrukcja z użyciem ekspandera i następnie z wszczepieniem implantu. W żadnym z badanych ośrodków nie wykonywano rekonstrukcji z użyciem wolnego płata. W ośrodku chirurgii plastycznej wykonywano rekonstrukcję z wykorzystaniem płata perforatorów głębokich naczyń nabrzusznych dolnych (DIEP). W ośrodkach onkologicznych wykonywano rekonstrukcje z użyciem płatów uszypułowanych. W wybranych ośrodkach stosowano bezkomórkowe macierze skórne (ADM) oraz przeszczep tkanki tłuszczowej. Oceniono wyniki na podstawie opinii pacjentów (patient-reported outcome measures - PROM) oraz powikłania po zabiegach. Nasze wyniki mogą stanowić podstawę do dalszego doskonalenia umiejętności, akredytacji, zbierania danych i audytu, w tym oceny na podstawie opinii pacjentów. Istnieje również pilna potrzeba rozwiązania problemu nierówności w refundacji procedur w różnych państwach Europy.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 6; 12-16
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Micropulse laser therapy in chronic idiopathic central serous chorioretinopathy in right eye of 38-year-old patient – case report
    Terapia laserem mikropulsowym w przewlekłej idiopatycznej centralnej chorioretinopatii surowiczej oka prawego u 38-letniego pacjenta – opis przypadku
    Autorzy:
    Michalik, Maciej
    Marcinkowski, Krzysztof
    Hennik, Dominika
    Sirek, Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30147319.pdf
    Data publikacji:
    2024-04-29
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    micropulse laser
    central serous chorioretinopathy
    retinal macula
    laser mikropulsowy
    centralna chorioretinopatia surowicza
    plamka żółta
    Opis:
    INTRODUCTION: Central serous chorioretinopathy (CSC) is a disease characterized by idiopathic serous elevation of the sensory layer of the retina in the proximity of the macula. This phenomenon predominantly manifests unilaterally, particularly in young males who exhibit increased susceptibility to stress. The optimal treatment strategy for CSC remains questionable due to a diverse range of symptoms, variable clinical courses, an overall limited understanding of CSC’s pathophysiology and a lack of consensus on classification systems. Recently, there has been growing adoption of micropulse laser therapy in CSC treatment, allowing targeted action on retinal pigment epithelium, without causing damage to nearby photoreceptors. The aim was to evaluate the use of micropulse laser therapy in chronic CSC. DESCRIPTION AND RESULTS: A 38-year-old patient with recurrent CSC in the right eye, previously treated locally with eye drops and oral medication for over a year, underwent evaluation. At the time of diagnosis, the patient exhibited a visual acuity of 0.63, intraocular pressure of 19 mmHg, and a central retinal thickness of 530 µm, as measured by optical coherence tomography (OCT). Fluorescein angiography (FA) confirmed the diagnosis, leading to the qualification for retinal micropulse laser therapy. Following the treatment, a subsequent FA test revealed improvement in the patient’s clinical condition, with a vision acuity of 1.0 and intraocular pressure reduced to 17 mmHg. Additionally, the central retinal thickness measured by OCT decreased to 299 µm. CONCLUSIONS: The use of micropulse laser therapy demonstrates the potential to achieve sustainable clinical effects in patients with recurrent CSC.
    WSTĘP: Centralna chorioretinopatia surowicza (central serous chorioretinopathy – CSC) jest schorzeniem charakteryzującym się idiopatycznym surowiczym uniesieniem sensorycznej warstwy siatkówki w okolicy plamki, które najczęściej występuje jednostronnie, głównie u młodych mężczyzn ze zwiększoną podatnością na stres. Definiowanie optymalnego leczenia CSC jest skomplikowane ze względu na szeroki zakres objawów choroby, zmienny przebieg kliniczny, słabo poznaną patofizjologię CSC oraz brak konsensusu co do systemu klasyfikacji. W leczeniu CSC coraz częściej znajduje zastosowanie laser mikropulsowy, który działając selektywnie na nabłonek barwnikowy siatkówki, nie powoduje uszkodzeń fotoreceptorów. Celem pracy była ocena zastosowania terapii laserem mikropulsowym w leczeniu przewlekłego CSC. OPIS I WYNIKI: Pacjent 38-letni leczony od kilkunastu miesięcy z powodu nawracającego CSC w oku prawym, leczony miejscowo kroplami oraz lekami doustnymi. Ostrość wzroku pacjenta w chwili rozpoznania wynosiła 0,63, ciśnienie wewnątrzgałkowe 19 mmHg. Centralna grubość siatkówki w optycznej koherentnej tomografii (optical coherence tomography – OCT) wynosiła 530 µm. U pacjenta wykonano angiografię fluoresceinową (fluorescein angiography – FA) potwierdzającą rozpoznanie oraz zakwalifikowano go do laseroterapii siatkówki z użyciem mikropulsów. Podczas kontroli w badaniu FA uzyskano poprawę stanu klinicznego. Ostrość wzroku pacjenta wynosiła 1,0, ciśnienie wewnątrzgałkowe 17 mmHg. Uzyskano spadek centralnej grubość siatkówki w badaniu OCT do poziomu 299 µm. WNIOSKI: Zastosowanie lasera mikropulsowego umożliwia uzyskanie trwałego efektu klinicznego u pacjenta z przewlekłym nawracającym CSC.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2024, 78; 108-112
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Waloryzacja środowiska geograficznego nadleśnictwa Rymanów pod kątem atrakcyjności turystycznej
    Evaluation of the natural environment of the forestry Rymanów in terms of tourist attractiveness
    Autorzy:
    Skóra, Piotr
    Wilczyńska-Michalik, Wanda
    Szpiech, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/471750.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    waloryzacja
    czynnik atrakcyjności
    leśnictwo
    metoda punktu podziału na klasy
    nadleśnictwo Rymanów
    inwentaryzacja przyrody
    valorization
    a location factor
    forestry
    the method of grading
    Rymanów
    inventory of nature
    Opis:
    A sudden increase in various tourism forms in Poland in the second half of the twentieth century brought development of natural environment evaluation methods for tourist purposes. Natural and cultural environment values and slight anthropogenic transformations of the Forestry Rymanów created tourists’ interest in this region. The paper presents the scope and ways of evaluating individual components of the natural environment in connection with historical and political changes. Evaluating criteria have been adapted to 9 individual categories (Kucina, 2004), and have been evaluated on a zero-five point scale. The final effect of this work was to calculate the index of tourist attractiveness (Wa) or correct tourism management. The value of the Wa index for the Forestry Rymanów is high –0,8076. This reflects very good ecosystem services to the well-being and health of the incoming people.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia Geographica; 2010, 1 Dynamika zmian środowiska geograficznego pod wpływem antropopresji; 40-48
    2084-5456
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia Geographica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Recommendations for the standards of equipping of the Bariatric and Metabolic Surgery Center
    Autorzy:
    Sztuczka, Ewa
    Żukowska, Wioletta
    Jackowski, Marek
    Janik, Michał R
    Paśnik, Krzysztof
    Michalik, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392894.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    Obesity surgery
    laparoscopy
    recommendations
    Opis:
    Introduction: The prevalence of obesity in Poland and worldwide is constantly rising. High effectiveness of bariatric surgery has been proven in literature. It is recommended that bariatric procedures should be done by highly qualified surgeons with the appropriate, up-to-date medical equipment. Aim: The purpose of the study is to establish Polish recommendations and standards for the use of medical equipment for bariatric surgery centers. Materials and methods: The review of the present recommendations of the worldwide organizations and societies (including EAES, IFSO, SAGES) and guidelines was made. On the basis of current literature and authors’s clinical experience we proposed standardized protocol for bariatric surgical equipment. Conclusions: Relevant equipping of bariatric surgery centers and implementation of standardized perioperative and surgery protocols will result in significant improvements in bariatric treatment. This will ensure patients safety, a shorter length of hospital stay and considerably reduce the risk of morbidity. Moreover, it will contribute to the efficacy of the bariatric and metabolic surgery procedures, in accordance with the highest globally accepted standards.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 52-56
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rekomendowane standardy wyposażenia ośrodka leczniczego w zakresie chirurgii bariatrycznej i metabolicznej – doświadczenia własne
    Autorzy:
    Sztuczka, Ewa
    Żukowska, Wioletta
    Jackowski, Marek
    Janik, Michał R
    Paśnik, Krzysztof
    Michalik, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392906.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    Chirurgiczne leczenie otyłości
    laparoskopia
    rekomendacje
    Opis:
    Ze względu na masę ciała chorego, oraz niejednokrotnie ponadnormatywną posturę, w oddziale chirurgicznym uwzględnić należy wyposażenie w następujący sprzęt: 1. Odpowiednio wzmocnione łóżko szpitalne o szerokości do 120 cm i nośności co najmniej 250–300 kg. Łóżko bariatryczne powinno mieć możliwość podnoszenia leżanki do pozycji zagłówkowej, kucznej, pozycji Trendelenburga (do kąta +10˚) i anty-Trendelenburga (–10˚). W standardzie doposażyć je należy w poręcze i wysięgnik o wzmocnionej konstrukcji oraz solidne lejce ułatwiające wczesne, pooperacyjne uruchomienie pacjenta. 2. Wzmocniony materac (większy komfort zapewni materac próżniowy). 3. Odpowiednie siedzisko, krzesło, wózek inwalidzki, które umożliwią pacjentowi spędzanie czasu w korzystnej dla niego pozycji pionowej (poprawa czynności płuc i krążenia krwi). Siedzisko powinno oferować zadowalające obciążenie robocze do co najmniej 250–300 kg i odpowiednie wymiary siedzenia, które zapewnią wystarczającą przestrzeń dla bioder pacjenta i znajdującej się wokół nich tkanki tłuszczowej oraz uwzględnią kształt ciała chorego, rozkład jego masy (apple – shaped, pear - shaped). Doposażenie siedziska w kółka umożliwia bezpieczne przemieszczanie chorego w dowolne miejsce w szpitalu. 4. Stosowną do badania i leczenia leżankę bariatryczną, która sprosta wykonaniu codziennych czynności terapeutycznych i pielęgnacyjnych, np. zmianom opatrunków, przeprowadzeniu badania fizykalnego. Wskazana byłaby leżanka elektryczna, z regulacją wysokości i oparcia, oraz odpowiednim, bezpiecznym obciążeniem roboczym rzędu ok. 300 kg. 5. Dużych rozmiarów kabinę prysznicową, dostosowaną do potrzeb otyłych pacjentów. Dodatkowo należy wyposażyć ją w poręcze, uchwyty i mobilne krzesło toaletowe. 6. Solidny balkonik umożliwiający samodzielne poruszanie się, utrzymanie własnego ciężaru ciała zarówno w okresie przed-, jak i pooperacyjnym, ewentualnie profesjonalne nosidło do bezpiecznego przekładania pacjenta. 7. Wagę dostosowaną do pomiaru ciężaru ciała pacjentów bariatrycznych (możliwość dokonania pomiaru masy ciała do co najmniej 350 kg). 8. Stopnie (podesty), umożliwiające wejście i położenie pacjenta bariatrycznego, np. na leżance, kozetce opatrunkowej. 9. Specjalistyczne (duże) mankiety, które umożliwiają prawidłowy pomiar ciśnienia tętniczego krwi. Masa ciała chorych kwalifikowanych do operacyjnego leczenia otyłości najczęściej przekracza 100 kg. Bez względu na rodzaj proponowanej procedury chirurgicznego leczenia otyłości, konieczne jest odpowiednie wyposażenie sali operacyjnej w sprzęt i aparaturę medyczną. 1. Automatyczny stół operacyjny, umożliwiający bezpieczne ułożenie pacjenta w pozycji anty-Trendelenburga. Zalecane obciążenie robocze stołu do 350 kg. Wyposażenie w akcesoria umożliwiające utrzymanie żądanej pozycji chorego, np. szerokie podpory pod kończyny górne i dolne, masywne pasy mocujące chorego do stołu i zapobiegające ześlizgiwaniu podczas operacji, ale nieupośledzające krążenia krwi w kończynach. Posiadanie stołu z wymiennym blatem pozwoli na rezygnację z konieczności zabezpieczenia odpowiedniego wózka transportowego ze śluzy do sali operacyjnej. 2. Materac próżniowy, który po wypompowaniu powietrza dopasowuje się do ciała chorego i pozwala na odpowiednie umocowanie pacjenta na stole operacyjnym. Dostępem z wyboru chirurgicznego leczenia otyłości jest dziś technika laparoskopowa. Konieczne jest zatem posiadanie: 1. Dobrej jakości toru wizyjnego z insuflatorem gazu, najlepiej w technologii HDTV prezentującej obraz w naturalnych barwach z dobrym kontrastem i ostrością. System powinien być wyposażony w możliwość rejestracji zapisu przebiegu operacji oraz w pompę ssąco-tłoczącą, niezbędną do ewakuacji nagromadzonych płynów ustrojowych oraz wypłukania pola operacyjnego [6]. 2. Koagulującego urządzenia dwubiegunowego lub noża harmonicznego (preparowanie tkanek techniką laparoskopową wymaga zastosowania zaawansowanych narzędzi służących do cięcia i koagulacji tkanek). Zaletą tego sprzętu jest możliwość zamykania naczyń o średnicy 5–7 mm, a w przypadku skalpela harmonicznego zapewnienie cięcia, preparowania oraz koagulacji tkanek przy zastosowaniu jednego narzędzia roboczego. Nowoczesne instrumentarium elektrochirurgiczne pozwala też zmniejszyć zużycie materiału szewnego (co minimalizuje ryzyko powikłań, zakażenia miejsca operowanego, ponieważ w organizmie pacjenta pozostaje mniej ciała obcego), znacząco skraca czas operacji i zmniejsza utratę krwi [7, 8, 9]. 3. Bazowego i specjalistycznego instrumentarium medycznego. Ilość narzędzi, ich rodzaj oraz rozmiar zależy od wykonywanej procedury bariatrycznej. 1. Trzonek i ostrze nr 11.
2. Strzykawka z 10 ml roztworu 0,9% NaCl.
3. Nożyczki do preparowania tkanek.
4. Nożyczki do szwów.
5. Dwa haki Langenbecka.
6. Końcówka ssąca z drenami.
7. Dren do insuflacji gazu.
8. Igła Veressa do wytworzenia odmy.
9. Dwa kleszczyki typu Pean.
10. Imadło.
11. Dwie pincety chirurgiczne.
12. Dwa opinaki typu Backhaus.
13. Dwa haczyki jednozębne do uchwycenia powięzi, ewentualnie dwa kleszczyki Kochera.
14. Materiał opatrunkowy: 15. Materiał szewny do zamknięcia otworów po trokarach: 16. Dren Redona nr 14 lub 16.
17. Worek do pasywnego drenażu Redona.
18. Antyadhezyjne opatrunki pooperacyjne. Zalecane instrumentarium bazowe przedstawiono na fotografii 1. 1. Trokar optyczny o średnicy 10/12 mm z redukcją na 5 mm
 i długości 15 cm.
2. Dwa trokary o średnicy 10/12 mm z redukcją na 5 mm
 i długości 15 cm.
3. Dwa trokary o średnicy 5 mm lub dwa trokary o średnicy
 10/12 mm z redukcją na 5mm i długości 15 cm.
4. Wideokamera lub optyka skośna o kącie 30˚ ze światłowodem.
5. Retraktor do podtrzymania wątroby.
6. Zakrzywiony disektor o średnicy 5 mm i długości 40–44 cm.
7. Zakrzywione nożyczki o średnicy 5 mm i długości 40–44 cm.
8. Dwa atraumatyczne graspery typu Johan o średnicy 5 mm
 i długości 40–44 cm.
9. Monopolarna elektroda hakowa o średnicy 5 mm
 i długości 40–44 cm.
10. Atraumatyczne kleszczyki typu Babcock o średnicy 5 mm
 lub 10 mm.
11. Imadło.
12. Skalpel harmoniczny lub instrument zaawansowanej energii
 bipolarnej o średnicy 5 mm lub 10 mm i długości ramienia
 od 35 cm.
13. Klipsownica.
14. Klipsy naczyniowe.
15. Endoskopowy, kątowy stapler liniowy z artykulacją,
 o średnicy12 mm i długości ładunku 45 mm, 60 mm,
 lub uniwersalna rączka
16. Kilka (6–7) ładunków do endoskopowego staplera
 liniowego o różnej wysokości zszywek (wybierając
 ładunek, należy kierować się wiedzą o grubości oraz
 biomechanice tkanki). 17. Stapler okrężny o średnicy 25 CDH i długiej rękojeści
 (ewentualnie w wyposażeniu dodatkowym kowadełko typu
 or-vill).
18. Filtr oddymiający pole operacyjne [10]. Zalecane specjalistyczne instrumentarium do operacji Roux-en-Y Gastric Bypass techniką laparoskopową (LRYGB) przedstawiono na fotografii 2. 1. 5 ml błękitu metylenowego 1% do sprawdzenia szczelności
 zespolenia.
2. Strzykawkę10 ml.
3. Sondę żołądkową 34–36. 1. Trokar optyczny o średnicy10/12 mm z redukcją na 5 mm
 i długości15 cm.
2. Trokar o średnicy 5 mm lub 10/12 mm z redukcją na 5mm
 i długości 15 cm.
3. Dwa trokary o średnicy10/12 mm z redukcją na 5 mm
 i długości 15 cm.
4. Wideokamera lub skośna optyka o kącie 30˚ ze światłowodem.
5. Retraktor do podtrzymania wątroby.
6. Zakrzywiony dysektor o średnicy 5 mm i długości 40–44cm.
7. Zakrzywione nożyczki o średnicy 5mm i długości 40–44cm.
8. Dwa atraumatyczne graspery typu Johan o średnicy 5 mm
 i długości 40–44 cm.
9. Rurka kalibracyjna z podziałką do 10 cm o średnicy 5mm
 i długości 40–44 cm.
10. Imadło.
11. Skalpel harmoniczny lub instrument zaawansowanej
 energii bipolarnej o średnicy 5mm lub 10 mm i długości
 ramienia od 35cm.
12. Klipsownica.
13. Klipsy naczyniowe do uszczelnienie szwów staplerowych
 na żołądku.
14. Endoskopowy, kątowy stapler liniowy z artykulacją
 średnicy 12 mm i długości ładunku 45 mm, 60 mm,
 lub uniwersalna rączka.
15. Kilka (6–7 sztuk) ładunków do endoskopowego staplera
 liniowego o różnej wysokości zszywki (wybierając ładunek,
 należy kierować się wiedzą o grubości oraz biomechanice
 tkanki).
16. Filtr do ewakuacji dymu z pola operacyjnego.
17. Endocatch / bag (do wyjęcia resekowanej części żołądka).
18. Rozwieracz trójramienny do bezpiecznego usunięcia worka
 z żołądkiem [11]. Zalecane specjalistyczne instrumentarium do operacji resekcji rękawowej żołądka techniką laparoskopową (LSG) przedstawiono na fotografii 3. 1. sondę żołądkową 34–44 CDH.
2. 5 ml błękitu metylenowego 1%.
3. Strzykawkę 10 ml. 1. Trokar optyczny o średnicy10 mm.
2. Trokar o średnicy15 mm z redukcją na 5 mm.
3. Dwa trokary o średnicy 10/12 mm z redukcją na 5 mm.
4. Retraktor Goldfinger.
5. Opaska gastric band.
6. Wideokamera lub skośna optyka 30˚ ze światłowodem.
7. Retraktor do podtrzymania wątroby.
8. Zakrzywiony disektor o średnicy 5 mm i długości 40–44 cm.
9. Zakrzywione nożyczki o średnicy 5 mm i długości 40–44cm.
10. Dwa atraumatyczne graspery typu Johan o średnicy 5 mm
 i długości 40–44 cm.
11. Imadło.
12. Skalpel harmoniczny, lub instrument zaawansowanej energii
 bipolarnej, o średnicy 5 mm lub 10 mm i długości ramienia
 od 35 cm.
13. Klipsownica i klipsy naczyniowe.
14. Filtr do ewakuacji zadymienia w polu operacyjnym [12]. Wprawdzie odchodzi się obecnie od zakładania opasek bariatrycznych, niemniej jednak są jeszcze ośrodki w kraju, które decydują się na tę metodę operacyjną. null null null Częstość występowania otyłości oraz chorób jej towarzyszących gwałtownie wzrasta zarówno w kraju, jak i na świecie, osiągając skalę epidemii. Zgodnie z wynikami badań naukowych, zabiegi bariatryczne stanowią obecnie jedyną metodę leczenia otyłości olbrzymiej o udowodnionej skuteczności. Postęp wiedzy, który dokonał się na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat, pozwolił na zweryfikowanie wskazań do chirurgicznego leczenia otyłości [1]. Złotym standardem leczenia operacyjnego jest zastosowanie małoinwazyjnych technik laparoskopowych, które wiążą się ze zmniejszonym odsetkiem powikłań oraz niższą śmiertelnością okołozabiegową [2, 3]. Dostęp laparoskopowy zapewnia także mniejsze ryzyko kontaminacji ran operacyjnych, uzyskanie lepszych efektów kosmetycznych i szybszy powrót pacjenta do codziennych czynności życiowych i zawodowych. Zaleca się, aby zabiegi chirurgicznego leczenia otyłości wykonywano w ośrodkach z doświadczeniem w chirurgii bariatrycznej i metabolicznej, posiadających wyszkoloną kadrę oraz niezbędny sprzęt [3]. Terapia i opieka pielęgnacyjna nad pacjentem oraz przygotowanie chorego do bariatrycznej procedury chirurgicznej wymaga odpowiedniego, i dodatkowego, wyposażenia oddziału oraz bloku operacyjnego w aparaturę medyczną, która dostosowana jest do chorych z otyłością olbrzymią [4]. Ośrodek taki powinien dysponować również możliwością leczenia powikłań występujących po operacjach bariatrycznych [5].
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 52-56
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies