Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Marek, Zbigniew." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 390
Tytuł:
NAUCZYCIEL JAKO OSOBA KSZTAŁTUJĄCA PROCES MORALNEGO WYCHOWANIA MŁODZIEŻY
TEACHER SHAPING THE PROCESS OF MORAL EDUCATION OF THE YOUTH
Autorzy:
MAREK, ZBIGNIEW
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559422.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Opis:
WSTĘP. 1. CHARAKTERYSTYKA PROCESÓW WYCHOWANIA MORALNEGO. 2. NAUCZYCIEL-WYCHOWAWCA W PROCESACH ROZWOJU MORALNEGO WYCHOWANKA. 3. ZAKRES PROCESÓW WYCHOWANIA MORALNEGO. ZAKOŃCZENIE.
A teacher – educator performs first of all the role of a guide, a partner who accompanies his pupils in the process of shaping their mature personality. People often talk about forming the development of a person with physical, mental, moral and religious respects. It is important for a pupil to acquire the ability to understand the world, which will unable him to discover his place in it and the tasks which he faces. The acquired level of a person’s moral maturity is conditioned by the (full) level of interiorisation or internalization of commonly observed moral values It is all about acquiring the ability to act in accordance with accepted values, which were voluntarily recognized by a person as their own. Parallel to the acceptance takes place the process of absolutisation, which relies on selection and choice of superior values. In this process the teacher is very helpful to his pupil. He shows his student the superior role of nonmaterial values, the so-called higher, spiritual ones. The acceptance of God, yourself and the world and acting in the spirit of freedom without taking this freedom from others are vital.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2005-2006, 18-19; 162-170
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowość chrześcijańska w kształtowaniu dojrzałego człowieka
Christian Spirituality in the Formation of a Mature Person
Autorzy:
Marek, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/549958.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
duchowość
poznanie
religia
transcendencja
Opis:
W artykule została ukazana rola duchowości chrześcijańskiej, rozumianej jako zespół wartości, postawa i tradycji w procesach wychowywania dojrzałego człowieka. Chodzi o pokazanie, w jaki sposób duchowość inspirowana chrześcijaństwem może wspomagać procesy osiągania dojrzałości ludzkiej i religijnej. Należy pamiętać, że duchowość człowieka w znacznej mierze inspirowana jest treściami religijnymi, choć występuje ona także w postaci duchowości naturalnej – niemającej odniesień do religii. Jej walorem jest m.in. to, że ułatwia nawiązywanie relacji z Transcendencją – Bogiem. To zaś w znacznej mierze kształtuje posiadany przez człowieka obraz Boga, a także akceptacja poznania religijnego. Inną właściwością rozwijanej duchowości jest odkrywanie przez osobę własnej godności, rozpoznawanej zarówno w wymiarze naturalnym, jak i religijnym. Tak kształtowana i rozwijana w toku procesów wychowawczych duchowość sprzyja nabywaniu zdolności człowieka do wychodzenia poza własną ograniczoność i osiąganiu dojrzałości. Na tej podstawie można mówić, że nadaje ona ludzkiemu życiu nową jakość.
Źródło:
Forum Pedagogiczne; 2019, 9, 2/1; 47-62
2083-6325
Pojawia się w:
Forum Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Katechizm Kościoła Katolickiego źródłem formacji chrześcijanina
Catechism of the catholic Church as a source of the formation of the christian
Il Catechismo della Chiesa Cattolica in quanto fonte di formazione cristiana
Autorzy:
Marek, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/462187.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Katechizm Kościoła Katolickiego formacja chrześcijańska
wychowawcze znaczenie KKK
Catechism of the Catholic Church Christian formation
education meaning of CCC
Catechismo della Chiesa Cattolica
la formazione cristiana
l’importanza educativa CCC
Opis:
W 20. rocznicę opublikowania Katechizmu Kościoła Katolickiego, autor analizuje sens dokumentu dla kształtowania życia chrześcijańskiego. W sposób szczególny ukazuje znaczenie Katechizmu dla formacji moralnej, w kontekście zmian, które nastąpiły przy Kościele po Soborze Watykańskim II. Autor wpierw omawia antropologiczno-teologiczne podstawy formacji, następnie omawia szczegółowo znaczenie Katechizmu dla objaśniania na godności osoby, natury wiary oraz treści wiary, podkreślając formację biblijną i liturgiczną. W dalszej części rozważań przedstawia cel formacji chrześcijanina w KKK, zarówno w wymiarze ludzkim, jak i religijnym, moralnym. Artykuł potwierdza wspierającą rolę Katechizmu Kościoła Katolickiego w formacji chrześcijańskiej.
In the 20th anniversary of the publication of the Catechism of the Catholic Church (CCC), the author is taking reflection over meaning of the document for the life of the Christian. In the special way source character of the Catechism is depicted for the Christian body, in the context of changes which occurred at the Church after the II Vatican Council. The author first of all is discussing anthropological-theological bases of the formation of the Christian. He is paying attention in addition to the dignity of a person, the nature of the faith as well as the way of explaining to the meaning of the address into CCC. Next is describing this formation, referring to her biblical and liturgical dimension. Moreover he shows the formation of the Christian cells in the Catechism of the Catholic Church, so as achieving the human and religious maturity and forming of moral attitudes. The article is confirming the ancillary role of the Catechism of the Catholic Church with regard to the faith.
Nel 20° anniversario della pubblicazione del Catechismo della Chiesa Cattolica, l’autore analizza il significato del documento per lo sviluppo della vita cristiana. In particolare, si dimostra l’importanza del Catechismo per la formazione di morale nel contesto dei cambiamenti che si sono verificati nella Chiesa e nel mondo dopo il Concilio Vaticano II. Prima l’autore discute i fondamenti antropologici e teologici della formazione, poi tratta in dettaglio l’importanza del Catechismo per la spiegazione della dignità della persona, della natura della fede e del contenuto della fede, mettendo in evidenza la formazione biblica e liturgica. In seguito rappresenta l’obiettivo della formazione cristiana secondo CCC, sia in dimensione morale che umana e religiosa. L’articolo conferma il ruolo di sostegno del Catechismo della Chiesa Cattolica nella formazione cristiana.
Źródło:
Studia Katechetyczne; 2014, 10; 111-128
0138-0672
Pojawia się w:
Studia Katechetyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osiąganie dojrzałości moralnej
Achieving Moral Maturity
Autorzy:
Marek, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448939.pdf
Data publikacji:
2016-07
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
moralność
dojrzałość
natura człowieka
duchowość
kompetencje
poznanie naturalne i religijna
wiara religijna
morality
maturity
human nature
spirituality
competences
natural and religious knowledge
religious faith
Opis:
Zaistnienie harmonii we współżyciu ludzi uważamy za jedno z podstawowych zadań wychowania. Ciągle aktualne jest przy tym pytanie o to, co należy czynić, by ona istniała. Osiąganie takiej umiejętności nazywamy moralnością, która jest przedmiotem oddziaływań wychowawczych. Jej istotę upatrujemy w nabywaniu zdolności rozróżniania i wybierania wartości oraz respektowania ich w codziennym życiu. W takim przypadku mówimy o moralności przyrównywanej do wewnętrznego kompasu, który wskazuje człowiekowi drogę postępowania i nakłania do kroczenia nią. Na wybór określonego sposobu postępowania osoby znaczący wpływ wywierają przyjmowane koncepcje antropologiczne objaśniające naturę człowieka. W artykule przyjmujemy, że człowiek jako istota cielesno-duchowa potrzebuje wsparcia do swego rozwoju fizycznego i duchowego. W tym ostatnim wymiarze dużym wsparciem jest rozwijana przez procesy wychowania duchowość. To za jej pośrednictwem człowiek nadaje swemu życiu określony styl i formę. Innym istotnym wsparciem w rozwoju moralnym człowieka jest wiara religijna. Wspiera ona rozwój wyższych potrzeb człowieka, jakimi są potrzeby duchowe. Ich zaspokajanie kształtuje w osobie zapotrzebowanie na wartości niematerialne, a to z kolei sprzyja nabywaniu umiejętności krytycznego myślenia o sobie w świetle treści i zasad życia religijnego oraz podejmowania wysiłków do tworzenia warunków harmonijnego życia społecznego.
We consider introducing harmony among individuals to be one of the main tasks of education. How to attain it is still the question. Achieving such a skill, called morality, is the object of educational activities. Its essence is seen in acquiring the capability to discern and choose values and respect them in one’s daily life. In this sense morality can be compared to the internal compass which points to the man the way of conduct and urges to follow it. The choice of specific practices is influenced by accepted anthropological concepts explaining human nature. This paper argues that man as a corporeal-spiritual being needs support for his physical and spiritual development. In the latter dimension his development is greatly assisted by the education-enhanced spirituality. It is through spirituality that man gives his life a certain style and form. Another important support in the moral development of man is religious faith. It supports the development of higher human needs, such as spiritual needs. Satisfying these needs creates the person’s demand for immaterial values, and this in turn fosters her ability of critical self-reflection in the light of the contents and principles of religious life, and of striving to create conditions for a harmonious social life.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2016, 19, 1; 39-56
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autorytet w teorii i praktyce towarzyszenia wychowawczego
Authority in Theory and Practice of Educational Accompaniment
Autorzy:
Marek, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449020.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
autorytet
pedagogia ignacjańska
ćwiczenia duchowne
poznanie naturalne i religijne
pedagogika towarzyszenia
authority
Ignatian pedagogy
spiritual exercises
natural and religious cognition
pedagogy of accompaniment
Opis:
Kwestia autorytetu w wychowaniu jest różnie postrzegana i rozwiązywana. W prowadzonym toku myślowym opieramy się na inspiracjach pedagogii ćwiczeniami duchownymi Ignacego Loyoli. Według idei ćwiczeń autorytet wychowawcy powinien być oparty na gotowości stawania przy wychowanku, zezwalania mu na podejmowanie własnych inicjatyw, a jednocześnie czuwanie, by jego poszukiwania drogi własnego rozwoju nie sprowadziły go na bezdroża. Takie jego rozumienie pokazuje, że odnosimy go do działań wspomagających osobę w porządkowaniu własnego życia w sferze somatycznej, psychicznej i duchowej. Oparta na takich założeniach pedagogia ignacjańska powodzenie tego rodzaju działań opiera na dialogu Boga z człowiekiem i człowieka z Bogiem. Oczekuje się, że będzie on inspirował wysiłek człowieka do wprowadzaniu ładu we wszystkich zakresach swego życia. Przedłożone rozumienie autorytetu w specyczny sposób określa rolę wychowawcy w procesach wychowania. Sprowadza się ona do funkcji towarzyszenia na wspólnej z wychowankiem drodze do osiągania pełni człowieczeństwa. W zrozumieniu i wprowadzaniu do praktyki pedagogicznej przedłożonego rozumienia autorytetu pomaga akceptacja założeń personalizmu chrześcijańskiego.
The issue of authority in education is perceived and resolved in various ways. In the following line of reasoning we rely on the inspirations provided by the pedagogy of The Spiritual Exercises of Ignatius Loyola. According to the idea of The Exercises, the authority of the educator should be based on his or her willingness to assist the student, to allow him to take his own initiative, while at the same time ensuring that his search for a path of his own development does not lead him astray. This understanding of authority shows that we refer it to actions that assist a person in ordering his or her life in the somatic, psychic and spiritual spheres. Based on such assumptions, Ignatian pedagogy considers the success of these actions to be contingent on the dialogue of God with man and of man with God. This dialogue is expected to inspire man's efforts to bring order in all areas of his life. The proposed understanding of authority determines the role of the educator in the processes of upbringing in a specific way. It comes down to the function of accompanying the student on the common path towards the attainment of the fullness of humanity. Accepting the assumptions of Christian personalism helps to understand this notion of authority and to apply it to pedagogical practice.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2017, 20, 5; 231-248
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autonomia pedagogiki religii
The autonomy of the pedagogy of religion
Autorzy:
Marek, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/462142.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
pedagogy of religion
catechetics
religious knowledge
pedagogika religii
katechetyka
wiedza religijna
Opis:
Pedagogika religii jest autonomiczną dyscypliną współczesnej humanistyki i nowocześnie rozumianej teologii. W swych badaniach wykorzystuje hermeneutyczną perspektywę służącą opisowi rzeczywistości wychowawczej. Zajmuje się badaniem i formułowaniem zasad oraz teorii własnego funkcjonowania, a nadto określa właściwe swemu charakterowi: przedmiot, cel, zakres i metody badawcze. Uważana jest za dyscyplinę normatywno-empiryczną, dlatego że korzysta zarówno ze źródeł dostępnych naukom humanistycznym i przez to staje się nauką empiryczną oraz teologicznych, dzięki czemu zalicza się ją do dyscyplin normatywnych. Wyodrębnianie pedagogiki religii od katechetyki nie stoi na przeszkodzie temu, że będzie się je uważać za dyscypliny pełniące wobec siebie funkcję nauk pomocniczych. Obie swą uwagę kierują ku człowiekowi i jego egzystencji. Katechetyka rzeczywistość tę bada i wyprowadza wnioski z perspektywy teologicznej, natomiast pedagogika religii rozpatruje ją w wymiarze antropologiczno-pedagogicznym. Obie, choć w różnym zakresie, korzystają z tych samych źródeł i metod badawczych. Obie swą uwagę kierują ku człowiekowi i jego egzystencji. Katechetyka rzeczywistość tę bada i wyprowadza wnioski z perspektywy teologicznej. Natomiast pedagogika religii rozpatruje ludzką egzystencję w wymiarze antropologiczno-pedagogicznym. Wskazane aspekty badań umożliwiają wzajemne ubogacanie osiągnięć każdej z tych dyscyplin.
Te pedagogy of religion is an autonomous discipline of contemporary humanities and modern theology. To describe educational reality it adopts a hermeneutic perspective in its research. It studies and formulates the rules and the theory of its own functioning, and also defines its proper subject, purpose, scope and research methods. It is regarded as a normative-empirical discipline, because it uses both the sources available to the humanities, thus counting as an empirical science, and theological ones, so that it is classified as a normative discipline. Distinguishing between the pedagogy of religion and catechetics does not preclude treating them as auxiliary sciences to each other. Both focus their attention on man and his existence. Catechetics explores this reality and draws conclusions from a theological perspective, while the pedagogy of religion analyzes it in the anthropological-pedagogical dimension. Both, though to a different extent, rely on the same sources and research methods. Te above-mentioned aspects of research make mutual enrichment of both disciplines possible.
Źródło:
Studia Katechetyczne; 2016, 12; 19-33
0138-0672
Pojawia się w:
Studia Katechetyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wychowanie integralne podstawą rozwoju osoby
Integral Education as the Basis for the Development of the Person
Autorzy:
Marek, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478622.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
wychowanie integralne
rozwój osoby
formy poznania
duchowość
kształtowanie sumienia
integral education
development of the person
forms of cognition
spirituality
formation of conscience
Opis:
Każdy proces wychowania zmierza do wytkniętego celu, jakim jest osiągnięcie dojrzałości. Proces ten odbywa się na drodze nabywania sprawności – cnót, które wyrażają dojrzałość i odpowiedzialność osoby zarówno za siebie, jak też większe społeczności, w których przychodzi jej żyć. W osiąganiu tych celów pomocne jest odwoływanie się do pedagogiki transcendentnej, której przedstawiciele odwołują się do religii otwierającej przed człowiekiem nowy sens ludzkiej egzystencji. Zakłada ona wsparcie w osiąganiu za pośrednictwem naturalnego i religijnego dojrzałości ludzkiej i religijnej. Przy tego rodzaju rozumowaniu przyjmuje się, że poznanie religijne przenika rozum, wolę i uczucia człowieka i w sposób decydujący wpływa na zajmowane przez osobę postawy. Innym walorem pedagogiki transcendentnej jest wsparcie osoby w osiąganiu dojrzałości wewnętrznej duchowej, która ułatwia osobie stawanie się bardziej bezinteresowną i otwartą na potrzeby innych. Tego rodzaju postrzeganie ludzkiej dojrzałości sprzyja też rozbudzaniu wrażliwości na potrzebę, czy wręcz konieczność określenia najważniejszego, ostatecznego przedmiotu ludzkich dążeń, zabiegów i wysiłków, które P. Tillich nazywa troską ostateczną. Na tej drodze łatwiej przychodzi uświadomić sobie zależności między tym, co sam mogę osiągnąć, a tym, co oferuje Bóg.
Each educational process aims at its set goal which is the achievement of maturity. This process takes place by acquiring skills - virtues that express the maturity and responsibility of individuals, both for themselves and for the larger communities in which they live. In achieving these objectives, it is helpful to refer to transcendent pedagogy, whose representatives refer to religion disclosing to man a new sense of human existence. It assumes support in achieving religious and human maturity through natural and religious means. Within this line of reasoning it is assumed that religious knowledge permeates the mind, will and feelings of a man, and has a decisive influence on the attitudes held by a person. Another advantage of transcendent pedagogy is the support it provides in achieving inner spiritual maturity, which helps a person to become more selfless and open to the needs of others. This kind of perception of human maturity is conducive to fostering a sensitivity to the need, or even the necessity, to define the most important, ultimate object of human endeavors, attempts and efforts, which P. Tillich called ultimate concern. In this way it easier to realize the relationship between what I can accomplish by myself, and what is offered by God.
Źródło:
Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce; 2017, 12, 1(43); 31-47
1896-2327
Pojawia się w:
Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Moralność wyznacznikiem dojrzałości człowieka
Morality - determinanth of human maturity
Autorzy:
Marek, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1592156.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
morality
spirituality
maturity
religious knowledge
moralność
duchowość
dojrzałość
poznanie religijne
Opis:
W artykule podjęta została refl eksja nad charakterem działań edukacyjno-wychowawczych, wspierających osobę w osiąganiu dojrzałości. Za takie działania uważamy przede wszystkim wszystko to, co wyzwala i rozwija w osobie zdolność życia w harmonii z sobą, z otoczeniem oraz z Transcendencją. Zainspirowany myślą W. Brezinki, stoję na stanowisku, że w moralności człowieka, która ma wspierać i prowadzić go do dojrzałości, ważną rolę spełnia religia. Uzasadnieniem tego twierdzenia jest przede wszystkim to, że odwołujące się do niej ludzkie myślenie i wartościowanie zyskuje trwały i niezmienny punkt odniesienia dla podejmowanych działań. Takiemu nastawieniu człowieka służy sfera duchowa człowieka. Za jej pośrednictwem odsłania on swoje przekonania i postawy wania, promując określoną wizję życia, refl eksyjny stosunek do codzienności, wypełnione szacunkiem nastawienie do świata i nadzieję na życie w szczęściu (nieśmiertelność), które ofiaruje człowiekowi Bóg. Na podstawie prowadzonej refleksji uważam, że moralność stanowi wspólny mianownik wszystkich wymiarów ludzkiego życia. Z tych powodów jest niepodważalnym i istotnym elementem osiągania dojrzałości, łączonej z osiąganiem wewnętrznej harmonii, która ułatwia osobie życie w społeczności. Okazuje się, że proces ten jest wynikiem wielu działań, w których ważną funkcję może też spełniać religia. Spostrzeżenie to domaga się jeszcze wyjaśnień, w jakiej mierze można kształtować nabywane przez osobę życiowe kompetencje do osiągania dojrzałości. Jej nabywanie wpisane jest w proces gromadzenia doświadczeń oraz odkrywania i przyjmowania za własne określonych wartości. Wsparcia takiego udziela osobie także religia. Szczególnie ważną rolę ma do spełnienia poznanie religijne, które ukazuje rzeczywistość ludzkiego życia w nowym – transcendentnym aspekcie. Jego wartość polega na tym, że wspiera ono rozwój umiejętności dokonywania ocen moralnych. Ten styl działania możliwy jest jednak tylko wówczas, gdy człowiek odwołuje się do wiary religijnej. Wiara wspiera człowieka w przyjmowaniu wartości absolutnych. Rozumienie znaczenia religii w rozwoju osoby i osiągania przez nią dojrzałości domaga się konkretnych działań, podejmowanych na płaszczyźnie wychowawczo-duszpasterskiej.
The article has been taken to reflect on the nature of educational and education activities, which provide support to a person in achieving maturity. For such action, we believe, above all, everything that triggers and develops in a person’s ability to live in harmony with each other, with the environment and the Transcendence. Inspired by W. Brezinka we think we are of the opinion that human morality, which is to support and lead it to maturity, an important role is played by religion. The rationale for this claim is primarily that refer to the human thinking and valuation gains a permanent and unchanging point of reference for action. Such attitude of man is spiritual sphere of man. Through it he reveals his beliefs and attitudes and accepted values. Thus it draws to man the way his conduct promoting a specific vision of life, a reflective attitude to everyday life, filled with respectful attitude to the world and hope for a life of happiness (immortality), which offers to man by God. On the basis of its reflection, we believe that morality is the common denominator of all dimensions of human life. For these reasons it is an undeniable and important element for the achievement of maturity combined with achieving inner harmony, which helps a person living in the community. It turns out that this process is the result of many activities in which an important function can also meet the religion. This observation requires more explanation to what extent can shape purchased by a person living competencies to achieve maturity. Its acquisition is inscribed in the process of gathering experience and discovery and acceptance for their own specific values. Grants to support such a person is a religion. A particularly important role to fulfill religious knowledge, which reveals the reality of human life in a new – the transcendent aspect. Its value lies in the fact that it supports the development of the ability to make moral judgments. This style of action is possible but only if the person appeals to religious faith. Faith promotes man in the adoption of absolute values. Understanding the importance of religion in the development of persons and reaching its maturity demands concrete actions at the level of educational and pastoral.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2016, 2; 61-79
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Formacja (chrześcijańska) pedagogicznym wspomaganiem rozwoju osoby
Formation (Christian) as a pedagogical support for the development of a person
Autorzy:
Marek, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2103084.pdf
Data publikacji:
2020-08-27
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
Formacja
duchowość
wychowanie
religia
Formation
spirituality
upbringing
religion
Opis:
W dyskusji o zadaniach pedagogiki podkreśla się, że swą refleksją winna być ona włączona w integralny rozwój osoby. Problemem pozostaje pytanie o to, jakie ma ona do dyspozycji realne środki do wspomagania osoby. Wydaje się, że jedną z realnych i ważnych form wspomagania pedagogicznego jest formacja, którą rozumiemy przede wszystkim jako inspirowanie wewnętrznych sił i zdolności osoby do podejmowania trudu odpowiedzialnego i harmonijnego funkcjonowania w życiu społecznym. Za efekt prowadzonych procesów formacji uważamy osiągany poziom rozwoju duchowego (wewnętrznego) osoby zwany duchowością odnoszoną do określonego stylu życia opartego na pielęgnowanych tradycjach, promowanych wartościach i zajmowanych w życiu postawach.
In discussion upon the tasks of pedagogy it is necessary to underline that pedagogy with its reflection should be included in the integral development of a person. However, the problem is covered by the question concerning the real means for supporting the person that pedagogy possesses. The formation seems to be one of the real and crucial forms of the pedagogical support. We understand it, first of all, as inspiring the person's internal powers and abilities for undertaking an effort in responsible and harmonious functioning in the social life. We claim that the effect of the processes of formation is reflected in the achieved level of the person's spiritual (inner) development called the spirituality that refers to the concrete life style based on the nurtured traditions, promoted values, and attitudes taken in life.
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2020, XI(2(31)); 25-38
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religia, poznanie, duchowość wychowaniu
Religion, Cognition, Spirituality in Education
Autorzy:
Marek, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448967.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
duchowość
pedagogika religii
poznanie religijne
religia
transcendencja
spirituality
pedagogy of religion
religious knowledge
religion
transcendence
Opis:
W artykule wychodzimy z założenia, że dla pedagogiki źródłem wiedzy o świecie i otaczającej go rzeczywistości nie jest wyłącznie wiedza empiryczna. Coraz częściej dochodzi do sprzeciwu wobec jednostronnego przypisywania wiedzy empirycznej priorytetu poznawczego. Obserwujemy też zwrot w kierunku pedagogiki heterogenicznej, która dopuszcza konkurujące z sobą paradygmaty badawcze. Myślenie to umożliwia rozpatrywanie problemów pedagogicznych także w odniesieniu do transcendencji. Mówi się wówczas o „pedagogice transcendentnej”, identyfikowanej z autonomiczną subdyscypliną nauki nazywaną „pedagogiką religii”. W artykule podjęto próby opisu wkładu religii w rzeczywistość pedagogiczno-wychowawczą. Mamy przy tym świadomość tego, że przedłożenie to nie będzie przez wszystkich akceptowane. Nie o to zresztą chodzi. Ważne jest natomiast, by niezależnie od prezentowanego światopoglądu szukać prawdy o znaczeniu religii w procesach rozwojowo-wychowawczych człowieka. Do poszukiwania prawdy niezbędna jest wiedza o tym, czy religia, właściwie rozumiana, ogranicza człowieka, czy też odsłania przed nim nowy, szerszy sens życia? Co religia (chrześcijaństwo) wnosi/może wnieść w życie człowieka i do czego może go inspirować? Uszczegóławiając zasygnalizowaną problematykę, zwrócimy uwagę na podpowiedź czerpaną z chrześcijaństwa, a odnoszącą się do rozumienia człowieka. Przedstawimy też ofertę jaką chrześcijaństwo składa pedagogice. Chodzi tu o wyjaśnienia związane z poznaniem innym niż empiryczne, a także o dowartościowanie i wspieranie w człowieku jego duchowości (sfery niematerialnej). Duchowość bywa nazywana zbiorem wartości, tradycji (dorobku kultury) i postaw człowieka. Przyjmuje się też, że kreśli on „drogę ludzkiego postępowania”, promując wizję życia, refleksyjny stosunek do codzienności, nacechowane szacunkiem nastawienie do świata i nadzieję pełnego odnalezienia Boga (nieśmiertelności).
In this article we assume that empirical knowledge is not the only source of knowledge about the world and the surrounding reality for pedagogy. There is an increasing opposition to the unilateral assignment of cognitive priority to empirical knowledge and we can also see a shift towards heterogeneous pedagogy, which allows for competing research paradigms. This thinking enables us to also deal with pedagogical problems in relation to transcendence. We then speak of “transcendent pedagogy”, identified with an autonomous subdiscipline of science called “pedagogy of religion.” The article attempts to describe the contribution of religion to the pedagogical and educational reality. We are aware that this submission will not be accepted by all but this is not the point. It is important, however, that, regardless of the worldview, one should seek the truth about the importance of religion in the processes of human development and education. To find the truth it is necessary to know whether religion, properly understood, restricts man or if it reveals a new, more meaningful way of life to him. What does/can religion (Christianity) bring into human life and what inspiration can it provide? Going into detail of the above-mentioned issues, we will engage the understanding of man drawn from Christianity. We will also present the offer that Christianity makes to pedagogy, by this meaning explanations based on non-empirical knowledge, as well as the appreciation and fostering human spirituality (the immaterial sphere). Spirituality is sometimes called a set of values, traditions (cultural heritage) and attitudes of man. It is also understood to outline the “path of human conduct” by promoting a vision of life, a reflective attitude toward everyday life, a respectful posture with regard to the world, and the hope of finding God (immortality).
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2017, 20, 2; 19-59
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odkrywanie własnej godności formą wspierania rozwoju osoby
Discovering One’s Own Dignity as a Form of Supporting the Development of a Person
Autorzy:
Marek, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340337.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rozwój osoby
godność osoby
poznanie naturalne i religijne
światopogląd religijny
development of a person
dignity of a person
natural and religious cognition
religious view of the world
Opis:
Supporting the development of a person is done by undertaking manifold educational activities. One kind of them are activities tending to show the pupil his dignity. In looking for explanations of the problem one may be based on the acceptance of two orders of cognition: the natural one and the religious one. On the basis of the presented explanations it may be said that the religious view of the world may significantly support the processes of personal development, of achieving human maturity, and the abilities to take over responsibility in social life that are connected with them. This statement does not have the features of an absolute value, as cases that are contrary to this thesis may appear in these issues. Nevertheless, the fact that the religious (Christian) view of the world opens a more complete access to Transcendence – the source of the ultimate truth, including the truth about himself – to a person weighs in favor of the possibility that religion may support such development. It may also be assumed that in education referring to religious principles and norms we can see man and the world, in which he has to develop and live, in a different, more complete way. And what is more, the Christian view of the world envisions a person’s new meaning of his or her life.
Źródło:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne; 2011, 3; 79-89
2081-1829
Pojawia się w:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pedagogia i pedagogika ignacjańska (jezuicka)
Ignatian Education and Pedagogy (Jesuit)
Autorzy:
Marek, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40494073.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
pedagogia ignacjańska (jezuicka)
pedagogika ignacjańska (jezuicka, towarzyszenia)
pedagogika religii
edukacja
nauki o wychowaniu
Ignatian education (Jesuit)
Ignatian pedagogy (Jesuit, accompaniment)
pedagogy of religion
education
Educational Sciences
Opis:
CEL NAUKOWY: W artykule zamierzono wyjaśnić zasadność posługiwania się terminem „pedagogika ignacjańska” oraz jej miejscem pośród nauk o wychowaniu. PROLEM I METODY BADAWCZE: W kontekście nakreślonych celów badawczym problemem jest pytanie o to, czy można mówić o pedagogice ignacjańskiej (jezuickiej), a jeśli tak, to pod jakimi warunkami. Przy jego rozwiązaniu posłużono się metodą analizy źródeł, które dają podstawy tworzenia nowej teorii pedagogicznej. PROCES WYWODU:Pedagogika ignacjańska wyrasta z określonej tradycji rozwijanej i pielęgnowanej przez jezuitów. Ukazanie jej charakterystycznych rysów pedagogii, która wpisuje się w działalność edukacyjną zakonu, uczyniono podstawą opisu teorii pedagogiki ignacjańskiej. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ:Pedagogika ignacjańska jest jednym z nurtów wpisujących się w pedagogikę religii uważaną za subdyscyplinę nauk o wychowaniu. Zasadność takiego ujęcia wynika ze wspólnych założeń pedagogiki religii i pedagogiki ignacjańskiej. Jej specyfiki należy się doszukiwać w założeniach duchowości i pedagogii promowanej przez jezuitów. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE:Przeprowadzony wywód potwierdza zasadność stosowania terminu „pedagogika ignacjańska”. Należy ją wpisać w zakres nurtów pedagogicznych, które odwołują się do rzeczywistości religijnej.
RESEARCH OBIECTIVE: The article was intended to explain the justification for using the term Ignatian pedagogy and its place among educational sciences. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: In the context of the research goals outlined, the problem is hidden in the question if it is possible to talk about Ignatian (Jesuit) pedagogy, and if so, under what conditions it happens. While solving it, the method of analysis of sources was used, which provide the basis for creating a new pedagogical theory. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: Ignatian pedagogy arises from a specific tradition developed and nurtured by the Jesuits. Showing its characteristic features fits with the educational activity of the order that was taken as a foundation for description of the theory of Ignatian pedagogy. RESEARCH RESULTS: Ignatian pedagogy belongs to one of the trends set in the pedagogy of religion regarded as a sub-discipline of the educational sciences. The justification for such an approach results from the common assumptions of the pedagogy of religion and Ignatian pedagogy. Its specificity can be found in the assumptions of the spirituality and pedagogy promoted by the Jesuits. CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: The conducted argument confirms the justification for the use of the term “Ignatian pedagogy.” It should be comprised in the scope of pedagogical trends that refer to religious reality.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2021, 20, 56; 11-21
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ojcostwo w wychowaniu
Fatherhood in Upbringing
Autorzy:
Marek, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40495085.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
ojciec
towarzyszenie
duchowość
rozeznawanie
ojcostwo
father
fatherhood
accompaniment
spirituality
discernment
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest wykazanie zasadności działań umożliwiających świadome przygotowanie do pełnienia roli ojca. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Dla jakich powodów warto zabiegać o przygotowanie przyszłych ojców do stojących przed nimi zadań. Do rozwiązania problemu zostanie wykorzystana literatura przedmiotu analizowana metodą analityczno-syntetyczną.  PROCES WYWODU: Na podstawie ważniejszych aspektów duchowości omówiono zadania wynikające z bycia ojcem oraz kierunki podejmowanych inicjatyw wychowawczych. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Ojcostwo obejmuje zarówno sferę życia biologicznego, jak i duchowego (wewnętrznego). To zaś domaga się inicjatyw ułatwiających dziecku odkrycie, że jest kochane. Temu poczuciu sprzyja poszanowanie podmiotowości nie tylko ojca, ale też i dziecka. Chodzi o doświadczanie wolności, z której dziecko w pełni nie jest jeszcze w stanie korzystać. Ojciec świadomy tych ograniczeń dziecka towarzyszy mu w osiąganiu dojrzałości. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Przeprowadzony wywód zdaje się potwierdzać zasadność uświadamiania dorosłym potrzeby kształtowania osobowych relacji ojciec–dziecko.
RESEARCH OBJECTIVE: The aim of the article is to show the legitimacy of actions enabling conscious preparation for fulfilling the role of a father. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The article aims to answer the question about the reasons why it is worth striving for the preparation of future fathers for the tasks that they face up. The literature on the subject will be used to solve the problem, analyzed by the analytical – synthetic method.  THE PROCESS OF ARGUMENTATION: Based on the most important aspects of spirituality, both the tasks resulting from being a father and the directions of undertaken educational initiatives were discussed, as well. RESEARCH RESULTS: Being a father is associated not only with biological but also spiritual (internal) fatherhood. This demands initiatives that make it easier for the child to discover that he/ she is loved. This feeling is fostered by respect for the subjectivity of not only the father, but also the child. Here, it is about experiencing a freedom that the child is not able to use it yet. The father, aware of these limitations of the child, accompanies him/her in reaching maturity. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: The presented process of argu‑ mentation seems to confirm the legitimacy of making adults aware of the need to shape personal father–child relationships
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2022, 21, 58; 45-55
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 390

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies