Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Malmon, Monika" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Teoria reprezentacji G.W. Leibniza: pojęcie prawdy
    Autorzy:
    Malmon, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2103537.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    prawda
    klasyczna koncepcja prawdy
    prawda werbalna
    Opis:
    Tworząc teorię reprezentacji (wyrażania) w latach 70. XVII wieku, Leibniz chciał pogodzić przeciwstawne poglądy dotyczące wzajemnego stosunku dwóch elementów, które tworzą zdanie prawdziwe: elementu realności oraz elementu arbitralnej decyzji osoby mówiącej. Wystąpił zarówno przeciwko poglądom Hobbesa dotyczącym prawdy arbitralnej, a opartym na założeniu, że każde zdanie składa się ze znaków słownych, których znaczenie jest ustalone przez ludzi, jak i przeciwko koncepcji Locke’a o prawdach werbalnych i realnych, stając w obronie prawdy obiektywnej. W koncepcji prawdy werbalnej mamy zgodność pojęć-znaczeń, ale nie mamy zgodności z rzeczywistością. W przypadku prawdy realnej następuje zgodność pojęć z rzeczywistością. Synteza Leibniza tych dwóch koncepcji polegała na dotarciu do istoty prawdy i dotyczyła odkrycia mechanizmu powstawania prawdy, który ukazałby rolę elementu realnego i arbitralnej decyzji. Według filozofa, słowa danego języka wyrażają jakieś przedmioty realne. Jest wiele języków naturalnych i sztucznych, które zawierają zbiór znaków reprezentujących poszczególne składniki świata, stąd wniosek, że słowa różnych języków, oznaczające te same przedmioty realne, muszą być połączone odpowiedniością jednoznaczną. Arbitralność sprowadza się do oznaczenia danego składnika rzeczywistości takim lub innym znakiem słownym. Obiektywność prawdy polega na odpowiedniości, czyli stosunku między znakami a przedmiotami istniejącymi lub możliwymi.
    Źródło:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2016, 4; 265-275
    1230-1493
    Pojawia się w:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Arystotelesa poszukiwania idealnego ustroju państwowego
    Autorzy:
    Malmon, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/643967.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Staat
    Staatsbürger
    Demokratie
    Staatsform
    citizen
    political system
    democracy
    state
    państwo
    obywatel
    demokracja
    ustrój polityczny
    Opis:
    Der Artikel stellt die Auffassungen von Aristoteles zum Thema der Staatsform der griechischen Polis dar. Aristoteles kritisiert die Demokratie als ein degeneriertes System, weil ihm die Illusion zugrunde liegt, dass in gewisser Hinsicht gleiche Personen absolut gleich sind, was nicht stimmt. In dem Gleichheitsprinzip sieht Aristoteles eine Bedrohung für die Bürger, weil jeder denselben Einfluss auf das Schicksal des Staates ohne Rücksicht auf sein Wissen und seine Fähigkeiten hat. Im demokratischen System werden Entscheidungen über die wichtigsten Staatsangelegenheiten durch die Mehrheit der Bürger getroffen, die nicht immer über entsprechendes Wissen verfügen. Die beste politische Staatsform ist Politeia, die beide Staatsformen verbindet: Demokratie und Aristokratie. Sie kann aufgrund der Akzeptanz der Staatsbürger eingeführt werden.
    This article presents Aristotle’s opinions about the political system of ancient Greek city-states. Democracy is criticized by Aristotle as a degenerate system because it is based on the opinion that people who are equal in certain respects are thereby equal in all – which is not true. The Stagirite construes the principle of equality as a danger for citizens because it would mean that everyone is entitled to influence the state in an equal measure, regardless of their knowledge and skills. In a democratic system, decisions regarding the most important issues of the state are subject to the decision of the majority, who do not always have capabilities for a proper discernment of matters political. The best of systems is the politeia, combining two forms of government: democracy and aristocracy, which is put into practice upon the acceptance of the citizens.
    Artykuł przedstawia poglądy Arystotelesa na temat ustrojów państw greckich. Demokracja jest przez niego krytykowana jako system zwyrodniały, ponieważ opiera się mniemaniu, że osoby równe pod pewnym względem są sobie równe bezwzględnie, co nie jest prawdą. W zasadzie równości Arystoteles widzi zagrożenie dla obywateli, gdyż każdy ma taki sam wpływ na losy państwa bez względu na swoją wiedzę i umiejętności. W systemie demokratycznym decyzje dotyczące najważniejszych spraw państwowych podejmowane są przez większość obywateli, którzy nie zawsze dysponują odpowiednią wiedzą. Najlepszym ustrojem politycznym jest politeja, która łączy dwa ustroje: demokrację i arystokrację i jest możliwa do wprowadzenia w państwie z powodu akceptacji obywateli.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2013, 6
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies