Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "MIgut, Bogusław" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 25
Tytuł:
Eucharystia między historią a eschatologią
Eucharist between History and Echatology
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038101.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Eucharystia
eschatologia
paruzja
eschatologia eucharystyczna
paruzja eucharystyczna
eschatologia św. Łukasza
Eucharystia u św. Łukasza
Ostatnia Wieczerza
Królestwo Boże
Królestwo Niebieskie
Eucharist
eschatology
parousia
Eucharistic eschatology
Eucharistic parousia
eschatology in St Luke
Eucharist in St Luke
Last Supper
Kingdom of God
Heavenly Kingdom
Opis:
Artykuł przedstawia historiozbawczy model eschatologii, w którym paruzja postrzegana jest nie tylko ostateczne przyjście Jezusa Chrystusa, ale też jako „objawienie – ἀποκάλυψις [apokalypsis]” i „ukazanie – ἐπιφάνεια [epiphaneia]”. Ten model eschatologii wyrasta z Objawienia Bożego w Piśmie Świętym i pozwala właściwie pojmować eschatologię czasów apostolskich jako eschatologię eucharystyczną. Paradygmatem tej eschatologii jest wizja Chrystusa, jaką miał św. Szczepan w chwili swej męczeńskiej śmierci (Dz 7, 55-56). Najlepszym przykładem eschatologii eucharystycznej jest Ewangelia św. Łukasza, gdzie Eucharystia powiązana jest mocno z rzeczywistością Królestwa Bożego. Po zmartwychwstaniu Chrystusa każda Eucharystia jest udziałem w eschatologicznej uczcie, podczas której Pan Nieba i Ziemi usługuje, dając siebie jako pokarm. Sama wieczność jest spełnioną Eucharystią.
The article presents a model of eschatology in the light of the history of Salvation, in which the parousia is seen not only as the ultimate coming of Jesus Christ but also as “revelation— ἀποκάλυψις [apokalypsis]” and “epiphany—ἐπιφάνεια [epiphaneia].” This model of eschatology is derived from the Divine Revelation present in the Holy Bible and allows us to comprehend the eschatology of the apostolic era in the proper manner as Eucharistic eschatology. The paradigm for this eschatology is St Stephen’s vision of Christ during his martyr’s death (Acts 7:55–56). The best example of Eucharistic eschatology is the Gospel of St Luke, where the Eucharist is firmly tied with the reality of the Kingdom of God. After Christ’s resurrection each Eucharist constitutes participation in the eschatological feast in which the Master of Heaven and Earth serves the participants and gives Himself as nourishment. The very eternity is the Eucharist fulfilled.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 8; 43-56
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Główne zadania homilii w ujęciu teologii liturgicznej
The Main Tasks of the Homily as Defined by the Liturgical Theology
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040828.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
homilia
Msza św.
Eucharystia
teologia liturgiczna
misterium Chrystusa
ofiara duchowa
celebracja liturgiczna
paradygmat życia chrześcijańskiego
homily
Holy Mass
Eucharist
liturgical theology
Mystery of Christ
spiritual sacrifice
liturgical celebration
paradigm of the Christian life
Opis:
Teologia liturgiczna odwołuje się najpierw do liturgii kosmicznej, przyjmując jednak za punkt wyjścia konkretną celebrację liturgiczną. W tym przypadku jest to celebracja Eucharystii. Bardzo ważnym zadaniem teologii liturgicznej jest jej funkcja ewangelizacyjna. Teologia liturgiczna postrzega ewangelizację jako objawianie Chrystusa-Liturga kosmosu, wzywającego ludzi do życia z Bogiem i dla Boga oraz zapraszającego ponownie ludzi do bycia liturgami kosmosu z Nim i w Nim. W takim ujęciu zadaniem homilii, jako integralnej części celebracji, jest sakramentalne uobecnianie Misterium Chrystusa, które zostało spełnione jako duchowa ofiara posłuszeństwa Bogu Ojcu i miłości do rodzaju ludzkiego. Ofiara ta znalazła swą kulminację w krwawej ofierze na krzyżu, dokonanej raz na zawsze. Pierwszym szczególnym zadaniem homilii we Mszy św. jest wezwanie do posłuszeństwa Bogu na wzór Chrystusa i złożenia tym samym ofiary duchowej, czyniąc w ten sposób uczestników współofiarnikami wraz z Chrystusem. Jest to podstawowy warunek participatio actuosa w Eucharystii. Drugim specyficznym zadaniem jest wskazanie na potrzebę osobistej komunii z Chrystusem, która swą kulminację osiąga w Komunii św., a przedłuża się na czas po celebracji. Trzecim najważniejszym zadaniem homilii jest ukazanie celebracji – kultu Boga jako paradygmatu całego życia chrześcijańskiego, aby stawało się życiem dla Boga.
The liturgical theology refers first to cosmic liturgy, accepting, however, as its starting point, the actual liturgical celebration. In this case it is the celebration of the Eucharist. A very important task of the liturgical theology is its function of evangelization. The liturgical theology perceives evangelization as reveling Christ-Liturgician of the cosmos, calling people to live with God and for God, and inviting people again to be liturgicians of the cosmos with Him and in Him. With such an approach, the task of the homily, as an integral part of the celebration, is a sacramental manifestation of Mystery of Christ, which was fulfilled as a spiritual sacrifice of the obedience to God the Father and of love towards the human kind. This sacrifice found its culmination in the bloody sacrifice on the cross, which was made once and for all. The first special task of the homily in the Holy Mass is the call for obedience to God, according to the example of Christ, and hence for making a spiritual sacrifice; in this way the homily makes the participants co-sacrificers, together with Christ. This is the fundamental condition of participatio actuosa in the Eucharist. Another specific task is to point to the need of a personal communion with Christ, which reaches its culmination in the Holy Communion, and is prolonged to the time after the celebration. The third most important task of the homily is to present the celebration – the cult of God, as the paradigm of the whole Christian life, so that it becomes a life for God.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 8; 97-108
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Eucharist as a Sacrament of Christian Initiation: Historical-Liturgical Aspect
Eucharystia jako sakrament inicjacji chrześcijańskiej — aspekt historycznoliturgiczny
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035175.pdf
Data publikacji:
2020-02-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Eucharystia
chrzest
bierzmowanie
inicjacja chrześcijańska
Jezus Chrystus
Kościół
Salvatore Marsili OSB
Eucharist
Baptism
Confirmation
Christian initiation
Jesus Christ
Church
Salvatore Marsili O.S.B
Opis:
Autor artykułu podejmuje problematykę miejsca Eucharystii w inicjacji chrześcijańskiej w aspekcie historycznoliturgicznym. Zwraca uwagę na obecną w pierwszym tysiącleciu zasadniczą świadomość jedności i właściwej kolejności sakramentów inicjacji chrześcijańskiej: chrzest –bierzmowanie–Eucharystia. Jej zanik zauważa na przełomie XII i XIII wieku wraz z odejściem od praktyki Komunii św. dzieci. Wskazuje, że w okresie potrydenckim doszło do odwrócenia kolejności udzielania sakramentów inicjacji chrześcijańskiej: chrzest–Eucharystia–bierzmowanie, a ten stan utrwalił dekret Quam singulari (1910), który jeszcze bardziej oddzielił od siebie te sakramenty. Autor zwraca uwagę, że powstałe po Soborze Watykańskim II dwa modele inicjacji chrześcijańskiej związane są z Ordo baptismi parvulorum (1969), określającym praktykę chrztu dzieci, po którym po kilku latach następuje I Komunia, a w późniejszym czasie – bierzmowanie, oraz z Ordo initiationis christianae adultorum (1972), dotyczącym przygotowania do bierzmowania i Eucharystii dorosłych. Odwołując się do poglądów Salvatore Marsilego, autor artykułu dokonuje oceny modeli. Za pełnowartościowy uznaje ten związany z Ordo initiationis christianae adultorum, w którym punktem docelowym jest Eucharystia. Model ten zachowuje teologiczną kolejność sakramentów i traktuje Eucharystię, a nie bierzmowanie, jako dopełnienie i szczyt inicjacji chrześcijańskiej. Pozwala także na właściwe określenie chrztu jako sakramentu włączającego w misterium zbawienia, wymagającego jednak bierzmowania i Eucharystii do pełnego włączenia w rzeczywistość Kościoła.
The author of the article takes on the issue of the place of the Eucharist in Christian initiation in its historical-liturgical aspect. He draws attention to the fundamental awareness during the first millennium of the unity and proper sequence of the sacraments of Christian initiation: Baptism—Confirmation—Eucharist. Its disappearance can be noted at the turn of the 12th and 13th centuries, together with the practice of Holy Communion for children. He points out that during the post-Tridentine era the order of conferring the sacraments of initiation was reversed: baptism-Eucharist-confirmation, and this state was perpetuated by the decree Quam Singulari (1910), which separated the sacraments from each other even more. The author draws attention to the two models of Christian initiation rising from Vatican Council II, the Ordo Baptismi Parvulorum (1969) emphasizing the practice of baptism of infants followed several years later by First Communion and at a later time, confirmation; and the Ordo Initiationis Christianae Adultorum (1972), concerning preparation for confirmation and the Eucharist for adults. Referring to the views of Salvatore Marsili, the author of the article makes an evaluation of these models. He sees the one connected to the Ordo Initiationis Christianae Adultorum as well-balanced, with its focal point being the Eucharist. This model retains the theological sequence of the sacraments and treats the Eucharist, rather than confirmation, as the fullness and summit of Christian initiation. It also allows for a proper designation of baptism as the sacrament of inclusion into the mystery of salvation but still requiring confirmation and the Eucharist for full inclusion in the reality of the Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 79-90
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Liturgical Perspective of Theology
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036373.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
liturgy
theology
Ratio fundamentalis 2016
Bible
theologia prima
theologia secunda
Divine Revelation
the transmission of Divine Revelation
liturgical theology
systematic theology
pastoral theology
Opis:
An important help in finding the right place for the liturgy in theology and the manner of practicing theology is the new document of the Congregation for the Clergy The Gift of the Priestly Vocation. Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis issued on  December 16, 2016. This document provides a new order for the subjects taught in seminaries. Sacred Scripture is put in the first place as the soul of theology (Dei Verbum 24). It is followed immediately by the study of the sacred liturgy, which “must be considered a fundamental discipline.” This is because Scripture and the liturgy constitute a living theology, meaning that they are the first and primary locus for all of theology. The fact that the liturgy immediately follows Sacred Scripture is also influenced by a new, in-depth understanding of the liturgy found in the Catechism of the Catholic Church and among contemporary theologians (J. Corbon, A.M. Triacca, A. Schmemann, J. Ratzinger) and a deeper connection of the liturgy with Divine Revelation and its transmission. The author of the article recognizes the particular significance of liturgical theology focused on the joint presentation of the three components of the liturgy, which are the salvific mystery of God, the liturgical celebration and the Christian life. Liturgical theology can be done from the perspective of each of these elements of the liturgy (Mysterium-Actio-Vita). Liturgical theology is the most perfect fulfillment of the liturgical perspective of theology.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 8 English Online Version; 59-74
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«A świątyni w nim nie dojrzałem…» Liturgia i eschatologia, red. Krzysztof Porosło
«A świątyni w nim nie dojrzałem…» Liturgia i eschatologia, red. Krzysztof Porosło [«And I saw no temple therein»: Liturgy and eschatology, edited by Krzysztof Porosło]
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037241.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 8; 143-148
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Logocentrism of the Liturgy as Presented by Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28328356.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Logos stworzenia
Wcielony Logos
Ofiara zastępcza
kult chrześcijański
logikē latreia
Joseph Ratzinger
Benedykt XVI
Logos of creation
Incarnate Logos
Christian worship
representative sacrifice
Benedict XVI
Opis:
Logocentryzm należy uznać za najbardziej charakterystyczny rys myśli teologicznej Josepha Ratzingera/Benedykta XVI. Logocentryzm został tutaj ukazany jako główna zasada teologii liturgii, tak w wymiarze kosmicznym, historiozbawczym, jak i konkretnej celebracji liturgicznej. W opracowaniu wskazano też, że logocentryzm, będąc zwornikiem teologicznej myli Ratzingera jest nie tylko podstawą pełnego rozumienia liturgii, ale też jej ważnego miejsca w teologii systematycznej. W liturgii kosmicznej, sięgającej stworzenia, Logos jest zasadą wszystkich rzeczy i Liturgiem wszechświata. Z kolei Logos Wcielony jest Liturgiem historii zbawienia i eschatologii. On też sprawuje liturgię Kościoła, konkretną celebrację liturgiczną, czyniąc z niej logikē latreia (Rz 12,1), a tym samym miejsce przemiany serca człowieka, a przez to przemiany świata.
Logocentrism should be considered the most characteristic feature of Joseph Ratzinger/Benedict XVI’s theological thought. Logocentrism is presented here as the main principle of the theology of the liturgy, both in its cosmic, salvation-history dimension and in the concrete liturgical celebration. The study also points out that logocentrism, being the keystone of Ratzinger’s theological thought, is not only the basis for a full understanding of the liturgy, but also for its important place in systematic theology. In the cosmic liturgy, going back to creation, the Logos is the principle of all things and the Liturgist of the universe. The Incarnate Logos, in turn, is the Liturgist of salvation history and eschatology. He also performs the liturgy of the Church, the concrete liturgical celebration, making it a logikē latreia (Rom 12:1) and thus a place for the transformation of the human heart and thus the transformation of the world.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2023, 93, 4; 229-249
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rok liturgiczny aktualizacją misterium Chrystusa
The Liturgical Year Actualises the Mystery of Christ
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062599.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rok liturgiczny
misterium Chrystusa
misteria Chrystusa
misterium paschalne
Eucharystia
Triduum sacrum
niedziela
przepowiadanie zbawienia
aktualizacja sakramentalna zbawienia
the liturgical year
mystery (mysterium) of Christ
mysteria of Christ
paschal mysterium
the Eucharist
Sunday
salvific preaching
sacramental actualization of salvation
Opis:
Rok liturgiczny jest aktualizacją misterium Chrystusa. Wynika to z bosko-ludzkiej natury Jezusa Chrystusa, a tym samym z Jego misteryjnego bytu. Jezus Chrystus jest bowiem misterium Boga. W Nim, począwszy od misterium wcielenia poprzez poszczególne misteria jego ziemskiego życia aż po misterium paschalne, Bóg dokonał zbawienia rodzaju ludzkiego i objawił swą jedność w Trójcy. Misterium zbawiania, które włącza w wewnętrzne życie Trójcy Świętej, jest kontynuowane w Kościele i dla Kościoła. Kontynuacja ta odbywa się na dwa sposoby: głoszenie – przepowiadanie misterium Chrystusa oraz jego sakramentalna aktualizacja. Rok liturgiczny jest kontekstem konkretnej celebracji, ale też sam jest celebracją całości misterium Chrystusa (sakrament czy też sakramentale roku liturgicznego) w odniesieniu do dłuższego okresu życia człowieka. Jego centrum stanowi obchód misterium paschalnego Chrystusa. Ważnym spoiwem roku liturgicznego jest Eucharystia, która nie tylko stanowi centrum każdego obchodu w roku liturgicznym, ale też jej teologiczne treści są niejako powielane w całym roku liturgicznym. Rok liturgiczny łączy w sobie przepowiadanie misterium Chrystusa (Ewangelii) i jego sakramentalną aktualizację. Nadaje on przy tym przepowiadaniu słowa Bożego głębszy wymiar sakramentalny – aktualizację wydarzeń zbawczych.
The Liturgical year actualises the mystery of Christ. This follows from the divine and human nature of Jesus Christ, and at the same time from His mysterious being. Jesus Christ is the mysterium of God. In His, starting from the mysterium of incarnation, through particular mysteria of his life on earth up to the paschal mysterium, God saved humankind and revealed His unity in the Trinity. The mysterium of salvation that is combined with the internal life of the Holy Trinity. It is continued in the Church and for the Church. This continuation takes place in two ways: preaching – preaching the mysterium of Christ and its sacramental actualisation. The Liturgical year is a concrete context of celebration, and it is itself a celebration of the whole of the mysterium of Christ (the sacrament or else the sacramentale of the liturgical year) in reference to the longer period of man’s life. Its centre is the paschal mysterium of Christ. The Eucharist is an important tie of the liturgical year. It constitutes not only the centre of celebrations in the liturgical year, but its theological contents are, so to say, repeated all over the liturgical year. The liturgical year combines in itself preaching the mysterium of Christ (the Gospel) and its sacramental actualisation. It confers on the preaching of the word of God a more profound sacramental dimension – the actualisation of salvific events.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 271-296
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Misteryjna natura liturgii
The Mystery Nature of Liturgy
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062629.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
misterium
misteria
misteryjny
misterium Chrystusa
sakrament
liturgia
Kościół
Objawienie
mystery
mysteries
mystery of Christ
sacrament
liturgy
Church
Revelation
Opis:
The mystery nature of liturgy issues from the mystery nature of God’s Revelation that has its height in Jesus Christ. It is in liturgy that Christ’s salutary mystery is actualized. Owing to this, man can participate in Christ’s mystery, and the very mystery achieves its aim. The mystery nature of liturgical celebration is fulfilled in its being a reorientation of Christian life to the mystery of Christ and to participating in it. The mystery character of celebration is also warranted owing to its five dynamisms: remembrance, participation, presence and action of the Holy Spirit, and in consequence the presence and action of Christ-the Church, and reference to the heavenly liturgy. Owing to these dynamisms liturgy is not just educating people and cheering up their hearts, but it is supposed to become the meaning of their lives, an impersonated adoration. The truth about the mystery nature of liturgy is confirmed in the Church’s Tradition and teaching, as well as in the post-Caselian liturgical theology that achieves its most mature form in the Roman school. The mystery character of liturgy should be constantly discovered and emphasized both in ars celebrandi and in ars participandi of liturgy. It consists in the concentration of the Person of Jesus Christ and on the attitude of adoration. If liturgy in its mystery character is a continuation of the mystery of Jesus Christ by its actualization, the care for the mystery character of liturgy is the care for the growth of God’s Kingdom until its fulfillment in the Heavenly Kingdom. Also its language results from the mystery nature of liturgy. The proper and the only permissible language of liturgical celebration is the symbol and the sign, whose special kind is the uttered word.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2010, 1; 159-183
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgiczny obraz Trójjedynego Boga
The Image of the Triune God in the Liturgy
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037970.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Przenajświętsza Trójca
liturgia
Eucharystia
symbol
obraz
teologia liturgiczna
Alexander Schmemann
Tomáš Špidlík
Achille Maria Triacca
Most Holy Trinity
Liturgy
Eucharist
Symbol
Image
Liturgical Theology
Opis:
Liturgia nie tylko uobecnia wydarzenia zbawcze w perspektywie liturgii niebiańskiej. Poza swym wymiarem sprawczym, czyli działaniem ex opero operato w odniesieniu do zbawczego misterium Boga, jest ona symbolem tegoż misterium, a nawet jego obrazem. Przy czym znaczenie obrazowości liturgii musi być właściwie rozumiane, a w tym celu odniesione do znaczenia symbolu. Alexander Schmemann mówi, że w pierwotnym rozumieniu symbol jest ujawnieniem i obecnością innej rzeczywistości, która w danych warunkach nie może zostać ukazana inaczej niż w nim i poprzez niego. Dość często jednak zdarza się zewnętrzne podobieństwo pomiędzy widzialną warstwą symbolu a rzeczywistością symbolizowaną. Taka sytuacja doprowadza do spłycenia symbolu. Szczególnie cierpi na tym przestrzeń sakralna i sama liturgia, gdyż jej symbolika została ukształtowana w historii zbawienia, a swoje źródło ma w Piśmie Świętym. Jednakże można, a nawet należy mówić o symbolicznej obrazowości całej clebracji liturgicznej. Obrazowość ta powstaje w wyniku docierania do rzeczywistości symbolizowanej. W wyniku takiego zabiegu odkrywa się, że liturgia jest odbiciem Trójcy Przenajświętszej. Jest ona bowiem wspólnym dziełem trzech Osób Boskich. Głównym narzędziem i trwaniem w czasie dzieła zbawienia jest Kościół. Kościół i jego liturgia noszą w sobie symbol/obraz wewnętrznej jedności i miłości Osób Boskich, ale też objawiają posłannictwo poszczególnych Osób na zewnątrz. Kardynał Tomáš Špidlík ukazuje to na podstawie teologii Ojców Kościoła w odniesieniu do nauczania Soboru Watykańskiego II. Teologia liturgiczna przedstawia trynitarne źródło chrześcijańskiej miłości i jedności oraz chrześcijańskiej solidarności. Komunia Osób Trójcy Świętej objawia się zwłaszcza w Eucharystii jako źródło wszelkiej jedności. Objawia ona przejście od jedności trynitarnej do jedności wewnątrzkościelnej i między poszczególnymi wspólnotami eklezjalnymi, aż po wszelkie więzi międzyludzkie.
Liturgy does not only express the events of salvation in the perspective of the heavenly liturgy. Beyond its causative dimension − that is, its action ex opero operato − with respect to the saving mystery of God, it is a symbol of this same mystery, an image, even, of it. In this context the imagery of the liturgy must be properly understood, and to this end, the significance also of the attributed symbol. Alexander Schmemann says that in the original understanding, a symbol is a manifestation and a presence of another reality, which in given conditions may not be exhibited other than in and through this reality. An external likeness between the visible dimension of the symbol and the thing it actually symbolizes, while not essential, and can sometimes even trivialize the symbol, is not however uncommon. This pertains particularly to the Church itself and its liturgy, where symbolism has been shaped by salvation history and has a source of its own in Sacred Scripture. Thus it is possible, and even necessary, to speak of the symbolic imagery of the whole liturgical celebration. The Church and its liturgy are a reflection of the Most Holy Trinity, since they are the common action of the three Divine Persons. The Church is the principle tool of the work of salvation and its continuation in time, but it also carries within it an internal symbol/image of the unity and love of the Persons of the Most Holy Trinity and their outward mission/message. Cardinal Tomáš Špidlík shows this on the basis of the theology of the Fathers of the Church in relation to the teachings of Vatican II. Liturgical theology presents the trinitarian source of Christian love and unity as well as Christian solidarity. The communion of the Persons of the Holy Trinity, revealing itself in every liturgy and especially in the Eucharist, is the source of all unity − from unity within the Church and between particular ecclesial communities to every type of human connection.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 12; 75-86
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ks. Stanisław Dyk, Homilia – droga do żywego poznania misterium Chrystusa
Rev. Stanisław Dyk, Homilia – droga do żywego poznania misterium Chrystusa [Homily – the Way to the Real Mystery of Christ]
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037979.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 12; 169-172
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 25

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies