Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Lubelski, Tadeusz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Andrzej Wajda : [rozmowa] z profesorem Tadeuszem Lubelskim
    Autorzy:
    Lubelski, Tadeusz.
    Powiązania:
    Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza. Tydzień Polski (Londyn) 2007, nr 1, s. 6-7
    Współwytwórcy:
    Dziatkiewicz, Łukasz. Opracowanie
    Stachowski, Tadeusz. Uzupełnienie
    Data publikacji:
    2007
    Tematy:
    Wajda, Andrzej (1926-2016)
    Film fabularny polski tematyka 20-21 w.
    Opis:
    Uzup.:; Andrzej Wajda i polskie kino; Tadeusz Stachowski; Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza. Tydzień Polski (Londyn); 2007; nr 3; s. 8.
    Fot.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Katyń
    Współwytwórcy:
    Wajda, Andrzej. Reżyseria
    Mularczyk, Andrzej. Scenariusz
    Pasikowski, Władysław. Scenariusz
    Kawa, Jolanta. Tłumaczenie
    Bukowski, Andrzej (1911-1997). Recenzja
    Dipont, Małgorzata. Recenzja
    Hollender, Barbara. Recenzja
    Kłopotowski, Krzysztof. Recenzja
    Kurpiewski, Lech. Recenzja
    Paul, Allen. Recenzja
    Lipińska, Urszula. Recenzja
    Jabłońska, Katarzyna. Recenzja
    Werner, Andrzej. Recenzja
    Pietrzak, Jarosław. Recenzja
    Lubelski, Tadeusz. Recenzja
    Bielecki, Roman. Recenzja
    Biedrzycki, Krzysztof. Recenzja
    Zaleski, Adam. Recenzja
    Zarębski, Konrad J. Recenzja
    Wojciechowski, Piotr. Recenzja
    Netz, Feliks. Recenzja
    Duda, Harry. Recenzja
    Piotrowska, Anita. Recenzja
    Douin, Jean-Luc. Recenzja
    Kulisiewicz, Małgorzata. Recenzja
    Michnik Adam. Polemika
    Pietrasik, Zdzisław. Komentarz
    Dąbrowska, Anna. Komentarz
    Felis, Paweł. Komentarz
    Staniszewska, Maja. Komentarz
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Polska
    Tematy:
    Wajda Andrzej twórczość recenzja
    Wajda, Andrzej (1926-2016)
    Spielberg Steven. Schindler's List
    Katyń (film; 2007) recenzja
    Lista Schindlera (film)
    Sprawa katyńska w filmie recenzja
    Egzekucja polskich oficerów w Katyniu w filmie recenzja
    Jeńcy wojenni polscy ZSRR 1939-1940 r. w filmie recenzja
    Opis:
    Rec.: Celuloidowa panorama ludobójstwa : "Katyń" Andrzeja Wajdy czyli wielkie zbrodnie z przeszłości na ekranach kin / Andrzej Bukowiecki.
    Rec.: Pomnik dla pomordowanych : długo oczekiwany "Katyń" Andrzeja Wajdy jeszcze na ekranach kin : pierwszy i z pewnością ważny obraz o morderstwach w lesie katyńskim. Jednak niekoniecznie udany / Urszula Lipińska.
    Rec.: Kobiety czekają : wokół kina / Małgorzata Dipont.
    Rec.: Spóźniony fresk Andrzeja Wajdy : dziś premiera : "Katyń" zamyka ważny rozdział w twórczości wielkiego artysty, wpisuje się w cykl jego dzieł o niełatwej polskiej historii / Barbara Hollender.
    Rec.: Prawda o sowieckiej zbrodni : Andrzej Wajda nakręcił film obrazujący polskie losy, a zarazem uniwersalny / Allen Paul.
    Rec.: Katyń dla pań / Krzysztof Kłopotowski.
    Rec.: Diament ze skazą : "Katyń" Andrzeja Wajdy to najbardziej oczekiwany film sezonu. Nie jest to jednak dzieło wybitne. Zamiast ostatniego filmu słynnej szkoły polskiej dostajemy patriotyczną czytankę / Lech Kurpiewski.
    Rec.: Zły czas, dobra pamięć : wokół "Katynia" Andrzeja Wajdy / Andrzej Werner.
    Rec.: Złota rybka zwana Wandą / Jarosław Pietrzak.
    Rec.: Z potrzeby świadczenia / Tadeusz Lubelski.
    Rec.: Dano nam aż tyle / Roman Bielecki.
    Rec.: Pathos / Krzysztof Biedrzycki.
    Rec.: Uwagi na temat filmu A. Wajdy "Katyń" / Adam Zaleski.
    Rec.: Katyń : droga do prawdy / Konrad J. Zarębski.
    Rec.: Katyń : Polska według Wajdy / Piotr Wojciechowski.
    Rec.: Katyń / Feliks Netz.
    Rec.: Katyń Post mortem -- fuga na motywach zderzenia światów : refleksja na kanwie filmu Andrzeja Wajdy / Harry Duda.
    Rec.: Film o nieobecnych : czy "Katyń" Wajdy stanie się dla Polaków zbiorowym doświadczeniem? / Anita Piotrowska.
    Rec.: Egzorcyzm / Katarzyna Jabłońska.
    Rec.: Cisza ciężka jak głaz : o filmie "Katyń" Andrzeja Wajdy / Małgorzata Kulisiewicz.
    Rec.: "Katyń" - przejmujący i bolesny film dla Wajdy : [fragmenty recenzji z "Le Monde"] / Jean-Luc Douin.
    Rec.: Katyń i Treblinka to różne zbrodnie : marodowość pluszowego misia : zarzut, że w filmie Wajdy "Katyń" nie ma Holocaustu, jest równie absurdalny, jak byłby zarzut wobec Spielberga, że w "Liście Schindlera" nie ma łagrów na Kołymie - z recenzentem "Le Monde" polemizuje Adam Michnik.
    Omów.: Zostaną tylko guziki / Zdzisław Pietrasik.
    Omów.: Obraz polskiej tragedii / Anna Dąbrowska.
    Omów.: Katyń / Paweł Felis.
    Omów.: Non omnis moriar : Katyń -- dramat historyczny. Polska 2007, reż. Andrzej Wajda / Maja Staniszewska.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Kino Wolność (1990–2009)
    Freedom Cinema (1990–2009)
    Autorzy:
    Lubelski, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/510997.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Polish cinema after the year 1989 Marcel Łoziński
    Kazimierz Karabasz
    Jacek Blawut
    Opis:
    The article deals with Polish cinema after the year 1989. Starting with the characteristics of Polish cinema before the period of transformations, the author continues with an analysis of the new cinema to distinguish four currents: “works of mourning” encompassing films which were meant as settling accounts or reconciliation with World War II and communism; “cinema of testimony” with special interest in films by Marcel Łoziński, but also mentioning others such as Kazimierz Karabasz and Jacek Blawut; “filmmakers young and old” based on three strategies of authorship, namely those of a fabulator (e.g. Krzysztof Kieślowski), a myth¬ biographer (e.g. Andrzej Kondratiuk, Marek Koterski and Marcin Koszałka), and an artist (e.g. Andrzej Barański, Dorota Kędzierzawska and Lech J. Majewski); and “popular cinema” with its four basic genres: action cinema, comedy, literary adaptation and romantic comedy.
    Źródło:
    Postscriptum Polonistyczne; 2010, 1(5); 35-62
    1898-1593
    2353-9844
    Pojawia się w:
    Postscriptum Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ginokrytyka filmowa – mocne wejście
    Film Gynocriticism – an Impressive Entrance
    Autorzy:
    Lubelski, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409023.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Monika Talarczyk-Gubała
    kino kobiet
    Barbara Sass
    ginokrytyka
    Wanda Jakubowska
    women's cinema
    gynocriticism
    Opis:
    Recenzja dwóch książek autorstwa Moniki Talarczyk-Gubały: Biały mazur. Kino kobiet w polskiej kinematografii (2013) oraz Wszystko o Ewie. Filmy Barbary Sass a kino kobiet w drugiej połowie XX wieku (2013). Obydwie publikacje Lubelski uznaje za wyrazistą manifestację postawy w dziedzinie pisania o filmie, docenia ich wysoką klasę pisarską, a zarazem podkreśla, że są one wyrazem konsekwentnej specjalizacji metodologicznej, tzw. ginokrytyki, do której autorka świadomie się przypisuje. Recenzent przywołuje słowa autorki, która w Białym mazurze zdecydowała się tak przepisać, skorygować, uzupełnić historię polskiego kina, by odzyskać dla niej emancypacyjny potencjał minionej epoki. Tę taktykę Talarczyk-Gubała realizuje w analizie kina kobiet od progu lat 30. do początku lat 90. Wszystko o Ewie jest natomiast analizą filmowej twórczości Barbary Sass przeprowadzoną w perspektywie krytyki feministycznej. W konkluzji Tadeusz Lubelski wyraża nadzieję, że kolejnym zadaniem autorki tak dobrze orientującej się w tematyce kina kobiet będzie przygotowanie monografii Wandy Jakubowskiej.
    A review of two books by Monika Talarczyk-Gubała: Biały mazur. Kino kobiet w polskiej kinematografii [White Mazurka: Women’s Cinema in Polish Cinematography] (2013) and Wszystko o Ewie. Filmy Barbary Sass a kino kobiet w drugiej połowie XX wieku [All About Eve: Films by Barbara Sass and Women’s Cinema in the Second Half of the 20th Century] (2013). Lubelski considers both publications as manifesting a definite stance within the field of film criticism, he appreciates their high literary value, and highlights that the books are a result of a methodological specialisation - so called gynocriticism, to which Monika Talarczyk-Gubała subscribes. The reviewer quotes the author, who in the White Mazurka decided to rewrite and correct the history of the Polish cinema, in a way that would allow her to regain the emancipatory potential of a bygone era. Talarczyk-Gubała adopts this tactic in her analysis of women’s cinema from the threshold of 1930s until the beginning of the 1990s. All About Eve is a feminist analysis of films by Barbara Sass. Tadeusz Lubelski concludes by expressing his hope that the next work from the author so knowledgeable about women’s cinema will be a monography on Wanda Jakubowska.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 86; 217-221
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowa Fala po pół wieku
    The New Wave After Fifty Years
    Autorzy:
    Lubelski, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408602.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    francuska nowa fala
    Geoffrey Nowell-Smith
    Jean-Luc Godard
    French New Wave
    Opis:
    W piętnaście lat po napisaniu swojej monografii francuskiej Nowej Fali, autor – powracając do tego zjawiska – omawia najważniejsze spośród jego nowych opracowań, jakie powstały w międzyczasie na świecie, od angielskiej książki krytycznofilmowej Geoffreya Nowella-Smitha Making Waves (2008) po doktoraty i habilitacje napisane we Francji i w Niemczech. Efekt tego rekonansu badawczego zostaje przedstawiony w trzech  podrozdziałach zgodnych z ujęciami metodologicznymi poszczególnych opracowań: Nowa Fala jako prekursorka światowego przełomu; Nowa Fala jako reprezentacja francuskości; „Do utraty tchu” wobec epoki, płci kulturowej, przymusów pola, egzystencjalizmu.
    Fifteen years after writing the monograph on the French New Wave, the author returns to the phe- nomenon, and presents the most important up to date work on the topic published worldwide since then. He presents Geoffrey Nowell-Smith’s Making waves (2008), and PhD and habilitation theses writen in France and Germany. The result of this preliminary research is presented in three subsections: New Wave as a precursor of the global breakthrough; New Wave as a representation of Frenchness; “Breathless” in relation to the period, gender, compulsion fields and existentialism.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 85; 40-50
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pisanie o filmie jako (zaniedbany) przedmiot badań
    Writing about Film as a (Neglected) Field of Study
    Autorzy:
    Lubelski, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408647.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Piotr Zwierzchowski
    Barbara Giza
    recepcja filmu
    film reception
    Opis:
    Recenzja tomu zbiorowego Polskie piśmiennictwo filmowe (2013) pod redakcją Piotra Zwierzchowskiego i Barbary Gizy staje się dla autora okazją do kilku spostrzeżeń ogólnych na temat wciąż niedopełnionych zobowiązań współczesnego filmoznawstwa, które powinno szerzej zająć się tym, co o filmie pisano w przeszłości, a zwłaszcza badaniami recepcji. Równocześnie zostaje omówiona zawartość recenzowanego tomu – jako (jednego z kilku w ostatnich latach) przykładu nadrabiania tych zaniedbań.
    A book review of a volume Polskie piśmiennictwo filmowe [The Polish Film Writing] (2013), edited by Piotr Zwierzchowski and Barbara Giza provokes the reviewer to make some general comments on the unfulfilled duties of contemporary film studies, which should pay more attention to what was written on film in the past, especially on film reception. At the same time an overview of the volume is presented, and the book appears to deal well with this shortcoming of the discipline.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 85; 246-249
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatralne kino Alaina Resnais
    Alain Resnais’ Theatrical Cinema
    Autorzy:
    Lubelski, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28628055.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Alain Resnais
    Jean Anouilh
    Alan Ayckbourn
    Opis:
    Alain Resnais był teatromanem i nic dziwnego, że już w Hiroszimie, mojej miłości (1959) zwracała uwagę nienaturalna deklamacja aktorów, a w Zeszłego roku w Marienbadzie (1961) – cytaty teatralne. Jednak dopiero od połowy lat 80. poetyka spektaklu teatralnego wyszła w jego filmach na plan pierwszy. Z jednej strony były to adaptacje sztuk angielskiego dramaturga Alana Ayckbourna Palić/Nie palić (1993) i Prywatne lęki w miejscach publicznych (2006), z drugiej – czyste inscenizacje przedstawień scenicznych, pomijające nawet fazę scenariusza: Mélo (1986) Henry’ego Bernsteina oraz operetka André Barde’a i Maurice’a Yvaina Tylko nie w usta (2003). Uwieńczeniem tych poszukiwań są dwa ostatnie filmy reżysera – Jeszcze nic nie widzieliście (2012, wg Jeana Anouilha) oraz Kochać, pić i śpiewać (2013, wg Ayckbourna) – łączące powyższe cechy i dodające jeszcze temat nowy: przenikanie się teatru i życia na przykładzie biografii aktorów. Lubelski podejmuje próbę usystematyzowania form obecności teatru w kinie Alaina Resnais oraz refleksję nad ich związkiem z poetyką kina.
    Alain Resnais was an avid theatregoer and it is no wonder that in Hiroshima, mon amour (1959) actors’ unnatural declamation stood out, and in the Last Year at Marienbad (1961) – the theatrical quotes. However, it is only since the mid 1980s that the poetics of the theatre in his films came to the fore. On the one hand, these were the adaptations of the plays of the English playwright Alan Ayckbourn – Smoking/No Smoking (1993) and Private Fears in Public Places (2006), on the other – straightforward performances on stage, omitting even the phase of the scenario: Melo (1986) by Henry Bernstein and Andre Barde and Maurice yvain’s operetta Not on the Lips (2003). The culmination of this artistic search are the director’s last two films – You Ain’t Seen Nothin’ Yet! (2012, based on a play by Jean Anouilh), and Life of Riley (Aimer, boire et chanter, 2013, based on a play by Ayckbourn) – that combine the above features and add new subject yet: the intermingling of theatre and life in the biography of the actors. Lubelski attempts to systematise the forms of presence of theatre in Resnais’ films and reflects on their relationship with the poetics of cinema.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 70-82
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krzysztof Kieślowski’s “Camera Buff”: a revised version of “First Love”
    Autorzy:
    Lubelski, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/923208.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-25
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    First Love
    Camera Buff
    documentary film
    fiction film
    ethics of film director
    Opis:
    The article develops its title thesis, which proposes interpreting Kieślowski’s Camera Buff (Amator, 1979), his second full-length feature film, as a revised version of his documentary First Love, made five years earlier. Both films have similar starting points ‒ the story of a couple expecting the birth of their first child. But the conclusion in each case also has something in common and results in the abandoning of a film project. The latter similarity meant that Kieślowski changed the character of the main protagonist in his full-length movie. It is no longer a documentary hero but the film auteur himself. This was probably the essence of the director’s artistic discovery made while shooting Camera Buff. It meant the abandonment of the documentary character when the prolonged relationship with him (and her) proved to be ethically dubious and his (and her) development predictable. At the same time, Kieślowski expressed his own creative experience as the film’s author creating a fictitious character in Camera Buff, inspired by various figures of real ‘prototypes’.
    Źródło:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2018, 24, 33; 129-136
    1731-450X
    Pojawia się w:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies