Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Lorencka, Małgorzata" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Dyskusje wokół konstytucyjnej reformy systemu rządów we Włoszech
Autorzy:
Lorencka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/524669.pdf
Data publikacji:
2010-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Włochy
Reforma
System Rządów
Opis:
Niniejszy artykuł przedstawia główne koncepcje konstytucyjnej reformy systemu rządów we Włoszech w ciągu ostatnich trzydziestu lat. „Zablokowana włoska demokracja” szukała dróg wyjścia w rozwiązaniach prawnych. Zrodziła się idea wielkiej reformy konstytucyjnej pod koniec lat siedemdziesiątych. Można wyróżnić trzy zasadnicze sposoby tejże reformy: 1) powołanie Konstytuanty; 2) stworzenie dwuizbowej komisji do spraw reform konstytucyjnych; 3) poprzez art.138 konstytucji o jej rewizji. Pierwsze rozwiązanie cieszyło się poparciem tylko prawej strony sceny politycznej. Udało się natomiast powołać trzy dwuizbowe komisje do spraw reformy konstytucyjnych: w latach 1983-1985 Komisję Aldo Bozziego, w latach 1992-1994 Komisję Ciriaco De Mity i Nildy Iotti, w 1997 roku Komisję Massimo D’Alemy. Przedstawione przez nie projekty reform poniosły fiasko z powodu braku porozumienia między głównymi siłami politycznymi. Zatem trzecią drogą reformy konstytucyjnej stał się artykuł 138 konstytucji. Jednakże w wypadku, gdy zmiana została zatwierdzona tylko przez bezwzględną większość głosów obu izb parlamentu, można ją poddać pod głosowanie w referendum ratyfikacyjne. Dwukrotnie odbyło się takie referendum konstytucyjne, raz odnośnie centrolewicowej propozycji 7 października 2001 roku, drugi raz wobec centroprawicowej koncepcji 25-26 czerwca 2006 roku. To ostatnie referendum nie uzyskało poparcia społeczeństwa. Wydaje się więc, że idea wielkiej reformy konstytucyjnej poniosła porażkę wobec głębokich podziałów między głównymi partiami politycznymi.
This article presents the main ideas of constitutional reform, governments in Italy over the last thirty years. “Blocked Italian democracy” was looking for ways of overcoming the legal framework. Conceived the idea of the great constitutional reform in the late seventies. There are three main ways of that reform: 1) the establishment of the Constituent Assembly, 2) creating a bicameral committee on constitutional reform, 3) by art.138 of the Constitution for its revision. The first solution only enjoyed the support of the right of the political scene. But failed to establish three committees for the bicameral constitutional reform: in the years 1983–1985 A. Bozziego Commission, in 1992–1994 the Commission C. De Mita and N. Iotti, in 1997, the Commission M. D’Alema. Presented by reform projects have failed due to lack of agreement between the main political forces. Thus, the third way of constitutional reform became Article 138 of the Constitution. However, in cases where an amendment has been approved only by an absolute majority of both houses of parliament, it can be put to the vote in a referendum on ratification. Twice held such a constitutional referendum, once on the center-left proposals 7 October 2001 year, the second time against the center-right approach June 25–26, 2006. The last referendum did not obtain public support. So it seems that the idea of the great constitutional reform has failed to deep divisions between the main political parties.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2010, 2,3 (2,3); 75-112
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ordynacja wyborcza do włoskiej Izby Deputowanych z 4 sierpnia 1993 roku
Autorzy:
Lorencka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2050149.pdf
Data publikacji:
2022-01-20
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
electoral law
Italy
Chamber of Deputies
1993
prawo wyborcze
Włochy
Izba Deputowanych
1993 rok
Opis:
Brak stabilności politycznej włoskich rządów, nadmierna fragmentaryzacja i polaryzacja partyjna czy korupcja polityczna charakteryzowały system polityczny Włoch od zjednoczenia państwa w II połowie XIX wieku. Próbą rozwiązania powyższych problemów były kolejne zmiany prawa wyborczego do parlamentu. Taki proces nastąpił również w 1993 roku. Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie założeń prawnych ordynacji wyborczej do Izby Deputowanych we Włoszech z 4 sierpnia 1993 roku. Kształt wprowadzonych zmian, mieszana formuła wyborcza i oryginalna metoda rozdziału mandatów (scorporo totale i scorporo pro quota) były przykładem poszukiwania nowych rozwiązań inżynierii wyborczej na drodze do znalezienia doskonałego prawa wyborczego. W artykule zastosowano  przede wszystkim metody dogmatyczno-prawną i analizy instytucjonalno-prawnej.
The political instability of Italian governments, excessive fragmentation and party polarization, political corruption characterized Italy's political system from the unification of the state in the second half of the nineteenth century. Successive amendments to the parliamentary election law were an attempt to solve the above problems. Such a process also took place in 1993. The aim of this article is to present the legal provisions of the electoral law to the Chamber of Deputies in Italy of August 4, 1993. The shape of the changes introduced, the mixed election formula and the original method of distributing seats (scorporo totale and scorporo pro quota) were an example of searching for new solutions in electoral engineering on the way to finding the perfect electoral law. The article uses mainly legal-dogmatic and legal-institutional methods.
Źródło:
Polityka i Społeczeństwo; 2021, 19, 4; 94-108
1732-9639
Pojawia się w:
Polityka i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Political ministerial responsibility in Greece and Italy
Polityczna odpowiedzialność ministrów w Grecji i we Włoszech
Autorzy:
Kaly viotou, Marianthi
Lorencka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/524864.pdf
Data publikacji:
2019-02-28
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
ministerial responsibility, government, Greece, Italy
Opis:
The paper briefly reviews what is encompassed in the term ministerial responsibility in Ita-lian and Hellenic constitutional system. In this respect, the paper seeks to define the key concept of political ministerial responsibility, and also the distinction between collective and individual ministerial responsibility in the frame of the Hellenic and Italian parlia-mentary system. It then presents an overview of the substantive and procedural rules on such responsibility found in the Constitution of Greece, Constitution of Italy, Hellenic Par-liament’s Standing Orders, Italian Parliament’s Order. This is followed by an assessment of basic concerns related to the actual application of the institution of ministerial responsibi-lity. In conclusion, the paper presents some normative reflections on the issue.
Niniejszy artykuł dotyczy zagadnienia politycznej odpowiedzialności ministerialnej w greckim i włoskim systemie konstytucyjnym. Analizie została poddana kluczowa koncepcja politycznej odpowiedzialności ministrów, a także rozróżnienie między solidarną i indywidualną odpowiedzialnością ministerialną w ramach greckiego i włoskiego syste-mu parlamentarnego. W kolejnej części artykułu zostały omówione przepisy materialne i proceduralne w odniesieniu do omawianego problemu, zawarte w Konstytucji Grecji, Konstytucji Włoch oraz w regulaminach parlamentarnych obu państw. Zostały przedsta-wione podstawowe problemy związane z faktycznym stosowaniem instytucji ministerial-nej odpowiedzialności oraz kilka uwagę natury normatywnej omawianego zagadnienia.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2019, 1(47); 113-131
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Political System Changes in Greece after the 2015 General Election
Zmiany w systemie politycznym w Grecji po wyborach powszechnych w 2015 r.
Autorzy:
Lorencka, Małgorzata
Kalyviotou, Mariathi
Aravantinou Leonidi, Giulia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941129.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
party system change
electoral system reform constitutional reform
Greece
zmiana systemu partyjnego
reforma systemu wyborczego reforma konstytucji
Grecja
Opis:
The article analyzes the political changes that have taken place in Greece following a double parliamentary election of 2015 (in January and September), focusing on three levels: 1) party system change, 2) electoral system change into parliament, 3) constitutional reform. The first part of the text sets out the basic changes in the structure of the party system, emphasizing the electoral victory of the radical forces – the far left populist SYRIZA or the rise of the far-right (Golden Dawn) in the double election of 2015. The paper also briefly reviews the nature and functioning of the Greek parliamentary electoral system with special regard to the newly adopted electoral law. In this respect, the paper highlights the main constitutional principles governing suffrage, as a necessary background to examining and understanding the framework upon which Greek electoral systems are based. It also presents the main features of the current electoral system, since it is the one to be applied in the following parliamentary election. The focus will be then on the recent reform of the electoral system in Greece after the adoption of Law 4406/2016. The paper analyses its most significant aspects and raises a number of relevant questions. Special reference is made to the voting procedure followed by the Greek Parliament for the adoption of Law 4406/2016, since it is a key factor for its enforcement. Since the outbreak of the crisis discussions about constitutional reform have been ongoing in Greece, although the initiation of a formal amendment process was blocked until 2013, due to the time-constraints imposed by the constitutional amending formula. The paragraph assesses the proposals made in July 2016 by the Tsipras government for a radical revision of the 1975 Constitution, taking into account the intense debate which engaged Greek constitutional law scholars. The Author highlights the particular features of the Greek constitutional revision model, characterized by political-elite-driven change which has led in the past to amending attempts lacking of a broad consensus. The broad scope of the proposed amendments requires political foresight and caution to prevent the constitutional revision from being reduced to a mere political diversion to ensure the permanence in power of certain political actors in the absence of consent and to deflect attention from continued controversial austerity policies.
Artykuł analizuje zmiany polityczne, jakie zaszły w Grecji po podwójnych wyborach parlamentarnych z 2015 r. (w styczniu i wrześniu), koncentrując się na trzech płaszczyznach: 1) zmiany modelu systemu partyjnego, 2) zmiany systemu wyborczego do parlamentu, 3) reformy konstytucji. W pierwszej części tekstu określono podstawowe zmiany w strukturze systemu partyjnego, podkreślając zwycięstwo wyborcze radykalnych ugrupowań – lewicowej Syrizy czy skrajnej prawicy (Złoty Świt) w podwójnej elekcji z 2015 r. W drugiej części artykułu została omówiona charakterystyka i sposób funkcjonowania greckiego parlamentarnego systemu wyborczego, ze szczególnym uwzględnieniem nowo przyjętej ordynacji wyborczej. Zwrócono uwagę na główne zasady konstytucyjne dotyczące prawa wyborczego, jako niezbędnego tła dla zbadania i zrozumienia ram, na których opierają się greckie systemy wyborcze. Przedstawiono główne cechy obecnego systemu wyborczego na podstawie ostatniej reformy systemu wyborczego w Grecji, ustawy no. 4406 z 2016 r. Artykuł analizuje jego najważniejsze aspekty i porusza szereg istotnych pytań. Odwołuje się szczególnie do procedury głosowania prowadzonej przez grecki parlament w celu przyjęcia ustawy 4406/2016, ponieważ jest to kluczowy czynnik jej egzekwowania. Ostatnia część artykuły została poświęcona planowej zmianie greckiej konstytucji. Od wybuchu kryzysu gospodarczego w Grecji trwają dyskusje na temat reformy konstytucyjnej, chociaż proces formalnej zmiany został wstrzymany do 2013 r., ze względu na ograniczenia czasowe narzucone w konstytucji. W artykule dokonano oceny propozycji złożonych przez rząd Tsiprasa w lipcu 2016 r. w celu radykalnej rewizji konstytucji z 1975 r. Autorka podkreśla szczególne cechy greckiego modelu rewizji konstytucyjnej, charakteryzującego się zmianami kierowanymi przez elitę polityczną, które doprowadziły w przeszłości do zmian bez większego konsensusu. Szeroki zakres proponowanych poprawek wymaga politycznego przewidywania i ostrożności, aby zapobiec przekształceniu rewizji konstytucji w zwykłą zmianę polityczną oraz aby zapewnić ciągłość władzy niektórych podmiotów politycznych przy braku zgody i odwrócić uwagę od wciąż kontrowersyjnych polityk oszczędnościowych.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2017, 6 (40); 11-35
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo do sądu we Włoszech
Right to a fair trial in Italy
Autorzy:
Urbaniak, Monika
Lorencka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941048.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
prawo do sądu
włoskie prawo konstytucyjne
wymiar sprawiedliwości
prawo do obrony
rozsądny termin rozpatrzenia sprawy
right to a fair trial
italian constitutional law
judiciary power
right to defence
the reasonable-time requirement
Opis:
Prawo do sądu zostało wyrażone bezpośrednio w I części konstytucji Republiki Włoskiej z 1947 r., „Prawa i obowiązki obywateli”. W myśl art. 24 ust. 1 konstytucji „wszyscy mogą zwrócić się do sądu dla uzyskania ochrony praw i uzasadnionych interesów”. Należy zwrócić uwagę na szeroki zakres podmiotowy i przedmiotowy regulacji konstytucyjnej, ze szczególnym uwzględnieniem prawa dostępu do sądu, prawa do obrony czy prawa do rzetelnego i sprawiedliwego procesu (art. 111 konstytucji). Do największych wad funkcjonowania włoskiego wymiaru sprawiedliwości trzeba zaliczyć wielokrotne przekraczanie rozsądnego czasu trwania postępowania sądowego oraz wykorzystywanie środka nadzwyczajnego – kasacji, jako trzeciej instancji sądowej. Są podejmowane próby naprawy włoskiego sądownictwa, jak przykładowo ustawa Pinto z 2001 r., która daje stronom prawo do odszkodowania ze względu na przeciągające się postępowanie. Nie przyniosła ona jednak oczekiwanych skutków w postaci skrócenia czasu postępowania sądowego ze względu na brak reformy wymiaru sprawiedliwości (skomplikowana struktura i duża liczba włoskich sądów, tradycyjnie niskie opłaty sądowe). Skutkiem tej ustawy był dalszy wzrost liczby spraw i kosztów budżetowych. Nieskuteczność systemu sądowniczego we Włoszech wymaga kolejnych reform
The access to justice is expressed directly in the part one of the Constitution of the Italian Republic of 1947, entitled “The rights and duties of citizens”. In accordance with Article 24 paragraph. 1 of the Constitution, “everyone can take judicial action to protect individual rights and legitimate interests”. It should be noted that it is a wide range of subjective and objective constitutional regulation, in particular, on the right of access to court, the right to defense and right to a fair and due process (Article 111 of the Constitution). The biggest disadvantages that arises from the functioning of the Italian justice system are multiple violations of the right to a trial within a reasonable time and the usage of the cassation, as a court of third instance. Many attempts to correct the Italian judiciary have been made, for example by the introduction of Pinto Law of 2001, which gives litigants the right to the compensation in case of excessively lengthy judicial proceedings. However, it did not have the expected effect of speeding up the court proceedings because of the lack of necessary judiciary reforms (complicated structures and a large number of courts, traditionally low court fees etc.). The impact of the Law was The result of the Law is further increase in the number of cases and budgetary costs. The inefficiency of Italian justice system is needed to be reformed.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2016, 3 (31); 223-243
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola i znaczenie instytucji referendum we współczesnych włoszech
Autorzy:
Lorencka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/524659.pdf
Data publikacji:
2010-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Włochy
Demokracja bezpośrednia
referendum
Opis:
Instytucja referendum ogólnokrajowego w powojennych Włoszech jest jednym z kluczowych elementów zmian społeczno-politycznych, szczególnie wobec indolencji elity politycznej i procesu tzw. niedokończonej tranzycji ustrojowej po 1993 roku. Konstytucja Republiki Włoskiej z 1947 roku przewiduje trzy podstawowe formy referendum: referendum abrogacyjne, fakultatywne referendum konstytucyjne oraz referendum konsultacyjne. Od chwili uchwalenie ustawy o referendum i inicjatywie ustawodawczej z 25 maja 1970 roku, przeprowadzono we Włoszech 62 referenda abrogacyjne, 2 referenda konstytucyjne oraz 1 konsultacyjne. Referenda abrogacyjne dotyczyły tak istotnych kwestii jak wprowadzenie rozwodów, aborcji, sztucznego zapłodnienia, zniesienie kary dożywocia, budowy elektrowni nuklearnych aż po zmiany w finansowaniu partii politycznych oraz zmiany w ordynacjach wyborczych do obu izb parlamentu. W referendum konstytucyjnym z 2001 roku obywatele zatwierdzili przebudowę regionalnej struktury państwa a w 2006 roku sprzeciwili się propozycji reformy systemu organów państwa przedstawionej przez centroprawicowy rząd Silvio Berlusconiego. Jedyne referendum konsultacyjne dotyczyło zatwierdzenia powstania Parlamentu Europejskiego. Ze względu na wagę podnoszonych spraw i liczbę przeprowadzonych referendum, zwłaszcza w ostatnich latach, Włochy często określa się jako „republikę referendów”. Jednakże newralgicznym punktem tej formy demokracji bezpośredniej jest malejąca partycypacja wyborców, która prowadzi do braku quorum a tym samym nieważności konsultacji w przypadku referendum abrogacyjnego. Od 1997 roku, ostatnie 25 referendów abrogacyjnych nie osiągnęło wymaganego quorum, co rodzi pytania o dalszą przyszłość tej instytucji.
The institution of a nationwide referendum in postwar Italy is one of the key elements of the socio-political changes, particularly in the presence of the indolence of the political elite and the so-called process of “unfinished constitutional transition” after 1993. The Constitution of the Italian Republic of 1947 provides for three basic forms of the referendum: a law-repealing referendum, a facultative constitutional referendum and a consultative referendum. Since the enactment of the Law on the referendum and the legislative initiative of 25 May 1970, was conducted in Italy 62 law-repealing referendums, two facultative constitutional referendums, and one consultative referendum . The law-repealing referendums concern such important issues as the introduction of divorce, abortion, artificial insemination, the abolition of life imprisonment, the construction of nuclear power plants until the changes in the financing of political parties and changes in electoral laws for both houses of Parliament. In the constitutional referendum of 2001, the citizens approved the rebuilding of the regional structure of the state, in referendum of 2006 pro- tested against the reform proposals presented by the authorities of a center-right government of Silvio Berlusconi. The only one consultative referendum concern approved the creation of the European Parliament. By reason of the importance of issues raised and the number carried out the referendum, especially in recent years, Italy is often referred to as “the republic of referendums”. However, the sore point of this form of direct democracy is decreasing voter participation, which leads to the absence of a quorum thus void consultation in case of a law-repealing referendum. Since 1997, the last 25 law-repealing referendums did not reach the required quorum, which raises further questions about the future of this institution.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2010, 1 (1); 177-189
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Syriza in power (2015-2019): A Review of Selected Aspects
Autorzy:
Lorencka, Małgorzata
Aravantinou Leonidi, Giulia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/514537.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Śląski. Wydział Nauk Społecznych
Tematy:
Syriza
radical left party
coalition government
Greek democracy
Prespa Agreement
Opis:
What are the consequences of Syriza coming to power in Greece in 2015? Did it become a new Weimar Germany for the future Europe? In this article we test the hypothesis that winning two consecutive parliamentary elections in 2015 and forming a government contributed to a farther institutionalisation of this party within the rules of Greek democracy. This article is based on data from the Greek Ministry of Interior and the website of the Greek parliament. This text aims at presenting the process of transformation of Syriza - a radical, left-wing, anti-establishment and anti-austerity party into a governmental entity, pro systemic and accepting the principle of the democratic state of law. All this was due to the establishing of the governmental coalition with ANEL, a nationalist party; social-economic reforms; the reform of the electoral system for parliamentary elections; the proposal of a constitutional reform and the ending of the nearly 30-year dispute with Macedonia. The electoral failure during the parliamentary elections on the 7th of July 2019 finishes a 4-year governance of Syriza and enables us to try to evaluate this experiment for the first time. A key finding of our investigation is the need to highlight the respect for the democratic rules by Syriza during its government and its further institutionalisation as one of the main groupings of the contemporary party system in Greece.
Źródło:
Political Preferences; 2019, 24; 5-26
2449-9064
Pojawia się w:
Political Preferences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The constitutionalization process of political parties in Poland. Party system evolution after 1918
Proces konstytucjonalizacji partii politycznych w Polsce. Ewolucja systemu partyjnego po 1918
Autorzy:
Lorencka, Małgorzata
Obrębska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942147.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
political parties
Polska
constitutionalization
party system
partie polityczne
Polska
konstytucjonalizacja
system partyjny
Opis:
This article analyzes the constitutionalization process of political parties in Poland and the evolution of party system in the years 1918–2018. It is an analysis of political parties in Poland that draws on political science methods and legal studies methodology. We use a concept by Heinrich Triepel, who constructed a four-phases model of relations between parties and the state. The phases are: the abatement of parties (Stadium der Bekämpfung), the ignoring of parties (Stadium der Ignorierung), acknowledgement and legalization (Periode der Anerkenung und Legalisierung) and constitutional incorporation (Ära der verfassungβmasigen Inkorporation). Upon regaining its independence in 1918, Poland entered the third phase. It was not until 1989 that Poland entered the phase of constitutionalization of parties. The methods we employ are historical analysis, document research and comparative analysis. In the article we discuss the evolution of Polish party system and divide it into periods: first spanning from 1918 till 1939, second starting in 1944 and ending in 1989, the last one beginning in 1990. We conclude that the party system in Poland after 1989 underwent a long process of changes. It moved from a system of extreme party fragmentation to a system of imperfect bipartisan competition. What is more, the process of stabilization of electoral law and the institutionalization of political parties contributed greatly to the consolidation of the Polish party system.
Artykuł dotyczy procesu konstytucjonalizacji partii politycznych w Polsce w latach 1918– 2018 oraz ewolucji systemu partyjnego. Stanowi on studium prawno-politologiczne funkcjonowania partii politycznych w Polsce. W analizie wykorzystana została przede wszystkim koncepcja Heinricha Triepela, który ujął relację między państwem a partiami w 4 stopniowym podziale: stadium zwalczania (Stadium der Bekämpfung), ignorowania (Stadium der Ignorierung), uznawania i legalizacji (Periode der Anerkenung und Legalisierung) oraz konstytucyjnej inkorporacji (Ära der verfassungβmasigen Inkorporation). Polska odzyskując niepodległość 1918 roku weszła od razu w trzecie stadium, natomiast dopiero po drugiej wojnie światowej w stadium konstytucjonalizacji partii. Wykorzystane metody badawcze to analiza historyczna, analiza dokumentów oraz porównawcza. W artykule omówiono etapy rozwoju systemu partyjnego dzieląc je na etap dwudziestolecia międzywojennego 1918–1939, lata 1944–1989, okres lat 1990–2018. Konstatując, system partyjny w Polsce po 1989 roku podlegał długotrwałemu procesowi zmian i ewoluował od system sfragmentaryzowanego do system z niedoskonałą rywalizacją dwupartyjną. Stopniowy proces stabilizacji regulacji prawnych dotyczących wyborów oraz instytucjonalizacja partii politycznych przyczyniły się do konstytucjonalizacji system partyjnego.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2018, 6 (46); 187-197
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Province in Italy as the Weakest Link in the Multilevel Governance
Prowincja we Włoszech jako najsłabsze ogniwo wielopoziomowego sprawowania rządów
Autorzy:
Lorencka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1918842.pdf
Data publikacji:
2020-10-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Italy
province
second tier
multilevel government system
Włochy
prowincja
drugi szczebel
wielopoziomowy system władzy
Opis:
Even though the province has been a territorial division unit since the unification of Italy, despite the passing of over 150 years it has not been able to obtain a clear institutional identity. Its existence has been repeatedly questioned with attempts of abolition followed by reactivation. The economic crisis of 2008 brought again into question the legitimacy and efficiency of the functioning of the province. The latter was about to be abolished by means of an unsuccessful constitutional reform, which was rejected in the constitutional referendum of December 4, 2016. Nevertheless, in 2014 Parliament adopted the so-called Delrio Act, which did not eliminate the province, but transformed it into the so-called wide territorial unit (enti territoriali di area vasta) together with the newly created metropolitan cities. In Sicily, the provinces were abolished and free consortia were created in their place, while in the Friuli-Venezia Giulia region inter-municipal territorial unions were formed. After the reforms carried out as a result of the economic crisis of 2008, the province became only one of many units of an intermediate level of the state structure and its actual significance was related to the policy of a particular region and assigned functions (regional rescaling). The weakening of the political position of the province is associated with its increasing dependence on the region, the elimination of the direct election of its organs, unpaid character of work in provincial bodies and the reduction of financial resources for existing competences.
Choć prowincja jest jednostką podziału terytorialnego od zjednoczenia Włoch, to mimo upływu ponad 150 lat nie zdołała uzyskać jednoznacznej tożsamości instytucjonalnej. Podważono jest istnienie wielokrotnie, podejmując próby jej zniesienie a następnie reaktywacji. Kryzys ekonomiczny 2008 roku ponownie poddał pod dyskusję zasadność i efektywność funkcjonowania prowincji wraz z próbą jej likwidacji w drodze nieudanej reformy konstytucyjnej, która została odrzucona w referendum konstytucyjnym z 4 grudnia 2016 r. Parlament uchwalił jednak w 2014 r. tzw. ustawę Delrio, która wprawdzie nie zlikwidowała prowincji, ale przekształciła je w tzw. jednostki terytorialne o szerokim obszarze (enti territoriali di area vasta) wraz z nowopowstałymi miastami metropolitalnymi. Na Sycylii zniesiono prowincje a w ich miejsce utworzono wolne konsorcja, a w regionie Friuli-Wenecja Julijska międzygminne unie terytorialne. Po reformach przeprowadzonych w efekcie kryzysu ekonomicznego 2008 r. prowincja stała się jedną z wielu jednostek pośredniego poziomu struktury państwa, a jej faktyczne znaczenie związane było z polityką konkretnego regionu oraz przydzielonymi funkcjami (regional rescaling). Osłabienie pozycji ustrojowej prowincji wiąże się z coraz większym jej uzależnieniem od regionu, likwidacją bezpośredniego wyboru jej organów, bezpłatnym sprawowaniem funkcji w organach prowincji oraz zmniejszeniem środków finansowych na jej funkcjonowanie.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2020, 5 (57); 365-378
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wysłuchanie publiczne w Polsce – legitymizujący wymiar partycypacji obywateli w procesie ustawodawczym
Public Hearing in Poland – a Legitimising Dimension of Citizen Participation in the Legislative Process
Autorzy:
Lorencka, Małgorzata
Bokszczanin, Izolda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2197714.pdf
Data publikacji:
2023-04-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
wysłuchanie publiczne
partycypacja obywatelska
proces ustawoadawczy
Sejm
Senat
public hearing
citizens’ participation
legislative process
Senate
Opis:
The article is devoted to the practice of using participatory tools in the law-making process in Poland. The subject of the study was the public hearing introduced into the Polish legal order in 2005. It mainly used the institutional-legal and comparative methods. Embedded in the framework of the theoretical concepts of participatory, deliberative, and pluralist democracy, the presented analyses focus on the legitimizing dimension of the public hearing procedure. The analysis of the normative construction and practice of using this institution allows for formulating general conclusions that indicate its legitimizing potential, including its potential to influence institutional arrangements. At the same time, however, this practice revealed a specific “sensitivity” of public hearing procedure to the political and social context, carrying the risk of transforming it into a kind of facade institution for the representative rule (with a somewhat illusory participatory character.
Artykuł jest poświęcony praktyce stosowania narzędzi partycypacyjnych w procesie stanowienia prawa w Polsce. Przedmiotem badania uczyniono wysłuchanie publiczne, wprowadzone do polskiego porządku prawnego w 2005 r. Wykorzystano w nim przede wszystkim metodę instytucjonalno-prawną oraz porównawczą. Analizy zostały osadzone w ramach teoretycznych koncepcji demokracji partycypacyjnej, deliberatywnej i pluralistycznej, koncentrując się na wymiarze legitymizacyjnym procedury wysłuchania publicznego. Analiza normatywna oraz praktyka stosowania tej instytucji pozwala na sformułowanie uogólniających wniosków, które wskazują na jej potencjał legitymizacyjny, w tym na możliwości wpływania na układy instytucjonalne. Zarazem ujawniły one swoistą „wrażliwość” procedury wysłuchania publicznego na kontekst polityczny i społeczny, niosącą ryzyko przekształcenia jej w rodzaj instytucjonalnej fasady dla przedstawicielskiej reguły (o iluzorycznie partycypacyjnym charakterze).
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2023, 2(72); 141-153
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies