Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kusz, Damian" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Endoprotezoplastyka odwrócona w artrozie stawu ramiennego – ocena wyników
    Reverse Shoulder Arthroplasty in Osteoarthritis – Evaluation of the Results
    Autorzy:
    Porwoł, Anna
    Bereza, Przemysław
    Marszałek, Wojciech
    Kusz, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409209.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-21
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    staw ramienny
    artroza
    odwrócona endoprotezoplastyka
    wyniki
    shoulder
    osteoarthritis
    reverse shoulder arthroplasty
    outcome
    Opis:
    Wstęp. Starzejąca się struktura społeczeństwa powoduje rosnąca potrzebę leczenia choroby zwyrodnieniowej z wykorzystaniem technik endoprotezoplastyki stawu ramiennego. Endoprotezoplastyka odwrócona powstała by usprawnić motorykę i siłę stawu ramiennego u chorych bez jednoczesnego zwiększenia ryzyka zwichnięć. Celem badania jest ocena zmiany jakości życia i ocena funkcjonalna stawu ramiennego po operacji endoprotezoplastyki odwróconej stawu ramiennego, u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową, w oparciu o wykorzystanie skali Oxford Shoulder Score (OSS) oraz ocenę parametrów ruchomości stawu. Materiał i metody. W okresie od sierpnia 2020 do października 2021 przyjęto do oddziału 10 chorych w trybie planowym do endoprotezoplastyki stawu ramiennego. Ocenę zmian zwyrodnieniowych przeprowadzono na podstawie klasyfikacji Walcha oraz klasyfikacji Samelson & Prieto. U każdego pacjenta wykonano ocenę funkcji chorego stawu ramiennego oraz dolegliwości bólowych, w oparciu o ankietę OSS. W badaniu określono zakres ruchu w stawie ramiennym w okresie przed- i pooperacyjnym. Badanie kontrolne wykonywano po około 6 miesiącach od daty zabiegu. Wyniki. Analiza ocen skali OSS wykazała uzyskanie średniej wartości 46 punktów w okresie przed operacją oraz 25 punktów po operacji. Chorzy uzyskiwali średnio o 20,5 punktu mniej w formularzu OSS pół roku po zabiegu. Uzyskano statystycznie znamienną poprawę w zakresie zgięcia w stawie ramiennym, które średnio wynosi 37˚, odwodzenie 42˚, rotacja zewnętrzna 34˚, a rotacja wewnętrzna 5˚(p<0,05). Wniosek. Każdy z operowanych chorych uzyskał istotne statystycznie zmniejszenie dolegliwości bólowych, zwiększenie funkcjonalności stawu oraz zwiększenie zakresu ruchomości stawu.
    Background. The aging structure of society results in a growing need for treatment of shoulder osteoarthritis. Reverse shoulder arthroplasty (RSA) has been developed to improve the motor function and strength of the shoulder joint without increasing the risk of dislocation. The aim of the study was to assess the change in quality of life and functional assessment of the shoulder joint after RSA in patients with osteoarthritis, based on the Oxford Shoulder Score (OSS) and an assessment of joint mobility parameters. Material and methods. A total of 10 patients were admitted to our centre for shoulder arthroplasty between August 2020 and October 2021. The assessment of the degenerative changes was based on the Walch classification and the Samelson & Prieto classification. The OSS questionnaire was used to assess function of the affected shoulder joint and pain in each patient. The range of motion in the shoulder joint was assessed in the pre- and postoperative period. A follow-up examination was performed approximately 6 months after surgery. Results. Analysis of the OSS scores revealed a mean value of 46 points preoperatively and 25 points postoperatively. The OSS scores six months after the procedure were an average of 20.5 points lower. A statistically significant improvement was noted in shoulder flexion (mean 37˚), abduction (42˚), external rotation (34˚), and internal rotation (5˚)(p<0.05). Conclusion. Each patient reported reduced pain and demonstrated an increased range of motion in the affected shoulder joint and functional improvement.
    Źródło:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(4); 239-249
    1509-3492
    2084-4336
    Pojawia się w:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza czynników predysponujących do zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego na podstawie badań przeprowadzonych u chorych z oddziału ortopedycznego
    Analysis of factors predisposing to degenerative hip joint lesions based on orthopaedic ward patients
    Autorzy:
    Orczyk, Paulina A.
    Gąsior, Zbigniew
    Dąbek, Józefa
    Kusz, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1429067.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-28
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    koksartroza
    otyłość brzuszna
    czynniki predysponujące
    coxarthrosis
    abdominal obesity
    predisposing factors
    Opis:
    WSTĘP: Chorobę zwyrodnieniową stawu biodrowego (ChZSB), zwaną koksartrozą, uznawano za występującą głównie u ludzi w podeszłym wieku, niemniej jednak coraz częściej dotyka osób młodszych, przyczyniając się do ich inwalidztwa i absencji w pracy. MATERIAŁ I METODY: Badania przeprowadzono u 100 pacjentów z ChZSB, przyjmowanych kolejno na oddziały ortopedyczne szpitali rejonowych. Analizy dokonano dla dwóch grup, uwzględniających dwa przedziały wiekowe: osoby młodsze (n = 30) – poniżej 60 roku życia (r.ż.), i osoby starsze (n = 70) – w wieku ≥ 60 lat. WYNIKI: W młodszej grupie chorych najczęstszymi czynnikami predysponującymi do rozwoju koksartrozy były: otyłość brzuszna – 27 (90%), wady postawy – 20 (67%), praca na siedząco ≥ 8 h/dobę przy braku regularnej aktywności fizycznej po pracy – 19 (63%), nadwaga – 15 (50%), ciężka praca fizyczna – 14 (47%), praca na stojąco ≥ 8 h/dobę – 14 (47%); w starszej grupie chorych były to: otyłość brzuszna – 67 (96%), praca na siedząco ≥ 8h/dobę przy braku regularnej aktywności fizycznej po pracy – 43 (61%), wady postawy – 38 (54%), ciężka praca fizyczna – 37 (53%), nadwaga – 36 (51%), zespół metaboliczny – 33 (47%). WNIOSKI: U chorych z badanej grupy występowały liczne czynniki predysponujące do rozwoju ChZSB, najczęstsze zaś były otyłość brzuszna i praca na siedząco; obciążenie rodzinne w kierunku zmian zwyrodnieniowych występowało rzadziej.
    INTRODUCTION: Coxarthrosis has been considered a disease affecting the elderly; nonetheless, it is increasingly affecting younger people, resulting in their disability and absence from work. MATERIAL AND METHODS: The study was conducted among 100 patients with coxarthrosis subsequently admitted to orthopaedic wards in regional hospitals. The results were obtained via an interview conducted with the patients as well as by means of an original survey questionnaire. The analysis was conducted for two groups, taking into account two age groups: the younger one (n = 30) – people below 60 years old and the older ones (n = 70) – people aged ≥ 60 years old. RESULTS: The following factors predisposing to the development of coxarthrosis were the most observable in the younger group of patients: abdominal obesity – 27 (90%), faulty postures – 20 (67%), sedentary work ≥ 8 h/day in the absence of regular physical activity after work – 19 (63%), overweight – 15 (50%), hard physical work – 14 (47%), and standing work ≥ 8 h/day – 14 (47%). The following factors predisposing to the development of coxarthrosis were the most observable in the older group of patients: abdominal obesity – 67 (96%), sedentary work ≥ 8 h/day in the absence of regular physical activity after work – 43 (61%), faulty postures – 38 (54%), hard physical work – 37 (53%), overweight – 36 (51%), and metabolic syndrome – 33 (47%). CONCLUSIONS: The patients from the study group were burdened with numerous factors predisposing to the development of coxarthrosis, out of which the most frequent ones were: abdominal obesity and sedentary work, while a family history of degenerative changes occurred most rarely.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2021, 75; 49-61
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastarzałe, przyśrodkowe zwichnięcie podskokowe z towarzyszącymi złamaniami kości skokowej i piętowej. Opis przypadku
    Chronic, Neglected Medial Subtalar Dislocation with Associated Talar and Calcaneal Fractures. A Case Report
    Autorzy:
    Sikora, Hanna
    Kopeć, Konrad
    Dudko, Sławomir
    Bereza, Przemysław
    Kusz, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408801.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-02
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    artrodeza
    zespolenie wewnętrzne
    czynniki socjoekonomiczne
    arthrodesis
    internal fixators
    socioeconomic factors
    Opis:
    Zwichnięcie podskokowe należy do bardzo rzadkich urazów i stanowi tylko około 1% zwichnięć urazowych. Zazwyczaj jest ono skutkiem urazów wysokoenergetycznych takich jak upadek z wysokości czy wypadki komunikacyjne, zdarza się także w trakcie uprawiania sportu. Zwichnięcie podskokowe jest zwichnięciem dwustawowym – obejmuje zwichnięcie stawu skokowo-piętowego i skokowo-łódkowego. Standardowym postępowaniem w ostrych zwichnięciach podskokowych jest zamknięta repozycja i unieruchomienie na okres 4-6 tygodni. Wczesna repozycja jest kluczowa i pozwala uniknąć dalszego uszkodzenia tkanek miękkich, nerwów i naczyń krwionośnych. Zastarzałe, przewlekłe zwichnięcie podskokowe zdarza się niezwykle rzadko i jak dotąd w literaturze opisano tylko nieliczne przypadki. Ze względu na brak wytycznych i nieliczne doniesienia w piśmiennictwie dotyczące postępowania w tego typu urazach, zdecydowaliśmy się opisać przypadek pacjenta z zastarzałym, zamkniętym, przyśrodkowym zwichnięciem podskokowym stopy prawej z towarzyszącymi złamaniami kości skokowej i piętowej, który z przyczyn socjoekonomicznych poddał się leczeniu dopiero 4 miesiące po urazie stawu skokowego prawego. Pacjenta zakwalifikowano do otwartej repozycji podskokowej z artodezą stawu skokowo-piętowego i skokowo-łódkowego stopy prawej. Leczenie zakończyło się powodzeniem. Udało się odtworzyć oś mechaniczną kończyny, w skali AOFAS pacjent otrzymał wynik dobry (88/100 pkt). W trakcie wizyty kontrolnej rok po leczeniu operacyjnym pacjent negował dolegliwości bólowe zarówno w życiu codziennym jak i w trakcie pracy fizycznej.
    Subtalar dislocation is a very rare injury that accounts for just approximately 1% of traumatic dislocations. Standard treatment in acute subtalar dislocations is immediate closed reduction and cast immobilization. Early reduction is of key importance and allows avoiding further damage to soft tissues, nerves and blood vessels. Neglected, chronic subtalar dislocations are seen extremely rarely and only a few cases have been reported in the literature to date. Considering the lack of guidelines and very few literature reports relating to the treatment of such injuries, we have decided to present the case of a male patient with a chronic, neglected, closed medial subtalar dislocation of the right foot with associated fractures of the talar and calcaneal bones. The patient was admitted 4 months post trauma to his right ankle joint caused by a fall from a ladder. An open subtalar reduction was performed with arthrodesis of the talocalcaneal joint and the talonavicular joint of the right foot. The treatment was effective and recreated the mechanical axis of the limb. One year after the surgery, the patient reported no pain and no limitations in everyday functioning, work and activities. At the one-year follow-up, his AOFAS score was 88/100.
    Źródło:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(1); 61-67
    1509-3492
    2084-4336
    Pojawia się w:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena wyników badań mikrobiologicznych i klinicznych dwuetapowej endoprotezoplastyki rewizyjnej wykonanej z powodu infekcji okołoprotezowej stawów
    Assessment of Microbiological and Clinical Findings of Two-Stage Revision Arthroplasty Performed Due to Prosthetic Joint Infection
    Autorzy:
    Bereza, Przemysław
    Ekiel, Alicja
    Aptekorz, Małgorzata
    Kusz, Damian
    Martirosian, Gajane
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409183.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-01
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    zakażenie
    endoprotezoplastyka
    reoperacja
    biofilm
    sonikacja
    prosthesis-related infections
    revision arthroplasty
    biofilms
    sonication
    Opis:
    Wstęp. Dwuetapowa endoprotezoplastyka rewizyjna stanowi główną strategię leczenia infekcji okołoprotezowych stawów. Hodowla płynu sonikacyjnego ma większą czułość w stosunku do standardowej hodowli mikrobiologicznej tkanek, jednak jej przydatność w czasie drugiego etapu endoporotezoplastyki rewizyjnej jest ograniczona. Material i metody. 27 pacjentów z infekcją okołoprotezową zostało włączonych do badania. W celu diagnostyki zakażenia przeprowadzono badanie mikrobiologiczne materiału tkankowego okołoprotezowego i płynu uzyskanego po sonikacji usuniętego spacera. Wyniki. Wyniki hodowli mikrobiologicznej materiału tkankowego wykazały dodatnie wyniki posiewów w 6/27 przypadków (22.2%) z identyfikacją gronkowców koagulazo-ujemnych w 4 przypadkach (14.8%), w jednym przypadku Staphylococcus aureus (1/27, 3.7%) oraz kolejnym Enterococcus faecalis (1/27, 3.7%). Sonikacja pozwoliła rozpoznać zakażenie w 3 przypadkach (11.1%). Powikłania w okresie obserwacji stwierdzono u 4 pacjentów (14.8%), a ponowna infekcja wystąpiła u 3 spośród nich. Artrodezę i wymianę spacera z następczą antybiotykoterapią supresorową zastosowano w 2 przypadkach. Wnioski. 1. Hodowle tkankowe pozostają złotym standardem w diagnostyce IOP, chociaż ujemne posiewy nie wykluczają obecności bakterii na powierzchni usuniętych spacerów podczas drugiego etapu endoprotezoplastyki rewizyjnej wykonywanej z powodu IOP. 2. Sonikacja wydaje się mieć ograniczoną zdolność do wykrywania przetrwałego zakażenia przed reimplantacją, jednak można ją uznać za metodę uzupełniającą, która może umożliwić identyfikację nowych drobnoustrojów i ułatwić wybór odpowiedniej opcji leczenia. 3. Pozytywne wyniki sonikacji należy interpretować jako rzeczywiste czynniki sprawcze infekcji, jednak w świetle danych klinicznych, mikrobiologicznych i histopatologicznych, zwłaszcza u pacjentów z niedoborem odporności.
    Background. Two-stage revision arthroplasty remains the main surgical strategy for the treatment of prosthetic joint infections (PJI). Sonicate fluid culture has improved sensitivity compared to standard periprosthetic tissue culture, but its usefulness is questionable during the second stage of revision arthroplasty. Material and methods. Twenty-seven patients with prosthetic joint infection were investigated. Tissue and sonicate fluid cultures were examined to detect bacteria on the removed spacer during the second stage of exchange arthroplasty. Microbiological findings were analyzed and patients were assessed within an average of 5 years’ follow up. Results. Tissue cultures in second-stage revision arthroplasties were positive in 6/27 cases (22.2%) growing CNS in 4 cases (14.8%), Staphylococcus aureus in 1 case (3.7%), and Enterococcus faecalis in 1 case (3.7%). In 3 cases (11.1%) infection was identified as a result of a sonication procedure. Clinical failures at final follow-up were recorded in 4 (14.8%) patients, with reinfection noted in 3 of them. Arthrodesis and spacer exchange followed by suppressive antibiotic therapy were performed in 2 cases. Conclusions. 1. Tissue cultures remain the gold standard in diagnosis of PIJ although a negative culture does not rule out the presence of bacteria on spacers removed during second stage revision for PJI. 2. Sonication appears to have limited ability to detect persistent infection before reimplantation and was not associated with recurrent infection; however, it can be considered a complementary method that could make it possible to identify new microorganisms and facilitate the selection of appropriate treatment options. 3. The positive results of sonication should be interpreted as the detection of actual pathogens in the light of the clinical, microbiological and histopathological data, especially for patients with immunodeficiency.
    Źródło:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(3); 163-179
    1509-3492
    2084-4336
    Pojawia się w:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Guz rzekomy, jako powikłanie całkowitej endoprotezoplastyki stawu biodrowego
    Pseudotumor as a Complication of Total Hip Replacement
    Autorzy:
    Dudko, Sławomir
    Kusz, Damian
    Kopeć, Konrad
    Wojciechowski, Piotr
    Kwiatkowska, Katarzyna
    Niemiec, Dawid
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409215.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-21
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    ALVAL
    guz rzekomy
    aseptyczne obluzowanie endoprotezy
    powłoka ceramiczna
    pseudotumor
    aseptic loosening of implants
    ceramic coatings
    Opis:
    Endoprotezoplastyka stawu biodrowego z artykulacją metal-metal jest związana z określonymi powikłaniami: miejscową reakcją opóźnionej nadwrażliwości na cząsteczki metali (ALVAL), osteolizą oraz rozwojem guzów rzekomych. Powyższy proces wynika z niskiej odporności metalowej artykulacji na procesy ścierne, korozję i wpływa na uwalnianie jonów metali do otaczających tkanek. W pracy zaprezentowano przypadek 54-letniego mężczyzny, który wymagał endoprotezoplastyki rewizyjnej z powodu aseptycznego obluzowania endoprotezy z zastosowaną artykulacją ceramika (TiN)-metal. Usunięte implanty poddano analizie materiałowej. Średnia analiza chemiczna wykazała, że głównym składnikiem pobranych próbek osadu był tytan stanowiący 65% masy próbki, w dalszej kolejności: wapń 16%, fosfor 11% oraz aluminium 3,8%. Bruzdy widoczne we wkładzie powstały w wyniku udaru wywieranego przez głowę, a uszkodzenia obydwu elementów korespondują ze sobą. Ponad 50% powierzchni głowy zostało uszkodzone w wyniku zużycia ściernego. W obszarze granicznym, pomiędzy prawidłową, a całkowicie zdelaminowaną powłoką TiN widoczne jest jej nierównomierne wytarcie – stopniowy spadek grubości powłoki. Podsumowując, użycie głów endoprotez pokrytych ceramiczną warstwą TiN wiąże się z bardzo niskim zużyciem polietylenu. Niska odporność warstwy ceramicznej TiN na udar oraz jej kruchość uniemożliwiają użycie głów pokrywanych TiN w połączeniu z innymi niż polietylenowe wkładami do panewek endoprotez stawu biodrowego.
    Total hip arthroplasty with metal-on-metal bearing is associated with specific complications: local delayed hypersensitivity reaction (ALVAL) to metal particles, osteolysis and the development of pseudotumors. This process results from the low resistance of the metal bearing to abrasion and corrosion, which causes the release of metal ions into the surrounding tissues. This paper presents the case of a 54-year-old man who required revision surgery due to aseptic loosening of the endoprosthesis with a ceramic (TiN)-on-metal bearing. The removed implants were subjected to material analysis. Mean chemical analysis revealed that the main component of the residue samples was titanium, which constituted 65% of the sample weight, followed by calcium (16%), phosphorus (11%) and aluminum (3.8%). The fissures on the insert were a result of trauma caused by the head, with both elements matching in terms of visible damage. More than 50% of the surface of the head had been damaged due to abrasive wear. The transitional area between the normal and completely delaminated TiN coating shows uneven abrasion, a gradual decrease in coating thickness. In conclusion, the use of endoprosthesis heads with TiN ceramic coating involves very low polyethylene wear. The low resistance of TiN ceramic coating to trauma and the fragility of this coating prevent the use of TiN-coated heads in combination with any non-polyethylene hip endoprosthesis inserts.
    Źródło:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(4); 273-280
    1509-3492
    2084-4336
    Pojawia się w:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies