Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kosendiak, Aureliusz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Motywy i czynniki warunkujące poziom aktywności fizycznej aresztowanych oraz skazanych w warunkach izolacji
    Motives and factors conditioning the level of physical activity arrested and convicted people in isolation conditions
    Autorzy:
    Kosendiak, Aureliusz
    Trzeciak, Dagmara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/464752.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
    Tematy:
    aktywność fizyczna
    areszt śledczy
    zdrowie
    physical activity
    remand centre
    goals
    health
    Opis:
    Cel badań. Ocena poziomu aktywności ruchowej mężczyzn odbywających karę pozbawienia wolności. Określenie motywów oraz podjęcie próby ustalenia przyczyn poziomu aktywności fizycznej. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 277 mężczyzn w wieku 18–70 lat (średnia wieku 32,57± 8,85 roku) przebywający w Areszcie Śledczym we Wrocławiu. W badaniach wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego przy użyciu Międzynarodowego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej IPAQ oraz autorskiego kwestionariusza dotyczącego roli aktywności fizycznej. Wyniki. Niski poziom aktywności odnotowano u 46,5% badanych, umiarkowany u prawie 12%, a wysoki u ponad 41%. Jedynie u 43% osadzonych BMI było w normie. Głównymi motywami do podejmowania wysiłku fizycznego okazała się chęć utrzymania sprawności oraz aspekty związane z poprawą cech osobowości i charakteru. Wnioski. Niski poziom aktywności ruchowej u aresztowanych może wynikać ze specyfiki warunków odbywania kary. Istotne wydaje się angażowanie mężczyzn do pracy fizycznej oraz organizowanie działań profilaktycznych zgodnych z potrzebą grupy.
    Background. Assessment of the level of physical activity men during detention. Defining motifs and to try to determine the causes of a specific level of physical activity. Material and methods. The test group consisted of men (n = 277) aged 18–70 from Remand Centre in Wroclaw. The average age of subjects was 32,57 ± 8,85. In the research technique the diagnostic survey using the international physical activity questionnaire (IPAQ) and a questionnaire concerning the role of activity in life. Results. Low level of physical activity was noted in 46.5% of respondents, moderate in almost 12% of people, and high in over 41% of respondents. Only 43% of prisoners had BMI in the norm. The main motives for action were the willingness to maintain efficiency and aspects related to the improvement of personality and character traits. Conclusions. Low levels of physical activity may result from specific conditions for prisoners serving a sentence. It seems important to engage men in physical work and organize preventive activities in line with the group’s needs.
    Źródło:
    Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu; 2019, 64; 70-80
    0239-4375
    Pojawia się w:
    Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Physical Activity of Ukrainian and Polish Medical Students in the Beginning of the War in Ukraine
    Aktywność fizyczna ukraińskich i polskich studentów medycyny na początku wojny w Ukrainie
    Autorzy:
    Adamczak, Bartosz Bogusz
    Kuźnik, Zofia
    Makles, Szymon
    Kosendiak, Aureliusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25763130.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-19
    Wydawca:
    Akademia Bialska im. Jana Pawła II
    Tematy:
    armed conflicts
    Ukraine
    physical activity
    Polska
    students
    konflikty zbrojne
    Ukraina
    aktywność fizyczna
    Polska
    studenci
    Opis:
    Background. The war in Ukraine has had profound implications for public health and mental well-being. Physical activity (PA) has been recognized for its beneficial impact on mental health, yet the effects of war on exercise behavior remain poorly understood. This study aimed to investigate variables related to PA in Ukrainian medical students compared to their Polish counterparts in the beginning of the war in Ukraine. Material and methods. The study involved 225 participants from medical universities in Wroclaw, Poland (n=120), as well as Lviv (n=49) and Ivano-Frankivsk (n=56), Ukraine. Data collection took place between May and July 2022. PA levels were assessed using the International PA Questionnaire, measured in Metabolic Equivalent of Task minutes per week (MET-min/wk). Additionally, a custom questionnaire was utilized to evaluate PA barriers, motives, and preferred forms of activity. Results. Ukrainian students demonstrated significantly higher overall PA compared to Polish students (Total MET: Lviv 3759.0 MET-min/wk and Ivano-Frankivsk 4452.0 MET-min/wk vs. Wroclaw 2841.8 MET-min/wk, p<0.001). Walking and cycling emerged as the most prevalent forms of PA. The primary barrier to PA in Poland was a lack of time, while lack of motivation was more prominently displayed in Ukraine. Notably, an increase in self-esteem appeared to be a more prevalent motive in Ukraine (p<0.0001). Conclusions. Further investigation is warranted to understand the underlying reasons for the observed differences. It is crucial to ascertain whether increased PA in Ukraine is a coping mechanism for stress or attributed to other factors. Additionally, longitudinal studies are needed to identify emerging trends and changes in the population’s response over time.
    Wprowadzenie. Wojna w Ukrainie ma znamienny wpływ na zdrowie publiczne i samopoczucie psychiczne. Pozytywny wpływ aktywności fizycznej (AF) na zdrowie psychicznie jest powszechnie znany, jednak skutki wojny wpływające na zachowania związane z ćwiczeniami fizycznymi są wciąż słabo zrozumiane. Celem badań było ustalenie zmiennych związanych z AF wśród ukraińskich studentów medycyny w porównaniu z polskimi studentami na początku wojny w Ukrainie. Materiał i metody. Badania obejmowały 225 uczestników z uniwersytetów medycznych: we Wrocławiu w Polsce, (n=120) oraz we Lwowie (n=49) i Iwano-Frankiwsku (n=56) w Ukrainie. Dane zebrane zostały między majem a lipcem 2022 roku. Poziomy AF zostały ocenione za pomocą Międzynarodowego Kwestionariusza AF oraz podane w ekwiwalencie metabolicznym w minutach na tydzień (MET-min/tydz.). Dodatkowo wykorzystano własny kwestionariusz do oceny barier, motywów i preferowanych form AF. Wyniki. Ukraińscy studenci wykazali wyższy ogólny poziom AF w porównaniu do polskich rówieśników (Total MET: Lwów 3759.0 MET-min/tydz. i Iwano-Frankiwsk 4452.0 MET-min/tydz. vs. Wrocław 2841.8 MET-min/tydz., p<0.0001). Chodzenie i jazda na rowerze były najczęściej wymienianymi formami AF. Główną barierą uprawiania AF w Polsce był brak czasu, podczas gdy w Ukrainie większą rolę odgrywał brak motywacji. Warto zauważyć, że wzrost samooceny jako motyw uczestnictwa w AF był istotnie częściej podawany w Ukrainie (p<0.0001). Wnioski. Dalsze badania są uzasadnione, w celu zrozumienia przyczyny obserwowanych różnic. Istotne jest ustalenie, czy zwiększona aktywność fizyczna w Ukrainie jest mechanizmem radzenia sobie ze stresem czy związana z innymi czynnikami. Dodatkowo, niezbędne są badania długofalowe, celem zidentyfikowania ewoluujących trendów i zmian reakcji populacji w czasie.
    Źródło:
    Health Problems of Civilization; 2023, 17, 4; 388-398
    2353-6942
    2354-0265
    Pojawia się w:
    Health Problems of Civilization
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dietary Intake of Antioxidant Vitamins in Diets of Amateur Adults Preparing For a Marathon
    Autorzy:
    Kosendiak, Aureliusz
    Kawicka, Anna
    Różańska, Dorota
    Konikowska, Klaudia
    Salomon, Agnieszka
    Regulska-Ilow, Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1054728.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    3-day dietary records
    antioxidant vitamins
    marathon
    Opis:
    The aim of this study was to evaluate the content of antioxidant vitamins in the diet of amateurs preparing for a marathon. The study group consisted of 92 women (30.8 ±6.7 years old) and 66 men (33.2 ±6.6 years old). Assessment of the content of antioxidant vitamins in the diet of the subjects was made on the basis of the 3-day dietary records. The average content of vitamin A in the diets of women surveyed was 1,296.8 mg/day and 1,499.7 mg/day in the diets of men. The vitamin A content of less than 90% of the norm was observed in the diets of 2.2% women and 9.1% men. The average content of vitamin C in the diet amounted to 130.6 (women) and 111.4 (men) mg/day. Significantly more men than women (30% vs 13%) did not fulfill the norm for vitamin C. The average vitamin E content was higher in the diets of men than in women (15.2 vs 13.0 mg/day; p < 0.0001). The vitamin E content was insufficient compared to norms in the diets of 10% of women and 12% of men. The average content of vitamins A, C and E in the diet of the subjects significantly exceeded the recommendations. The largest proportion of diets, not meeting the stated norms for vitamin C were in the group of men.
    Źródło:
    Central European Journal of Sport Sciences and Medicine; 2015, 11, 3; 71-79
    2300-9705
    2353-2807
    Pojawia się w:
    Central European Journal of Sport Sciences and Medicine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dietary intake of minerals in diets of adults preparing for marathon
    Autorzy:
    Salomon, Agnieszka
    Mandecka, Anna
    Różańska, Dorota
    Konikowska, Klaudia
    Kosendiak, Aureliusz
    Regulska-Ilow, Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1055021.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    macronutrients
    marathon
    micronutrients
    minerals
    Opis:
    The aim of the study was to evaluate the mineral content in the diets of amateurs preparing for a marathon. The examined group consisted of 92 women (W), whose average age was 30.8 ±6.7 years and 66 men (M), whose average age was 33.2 ±6.6 years. The evaluation of the mineral content of the diets of the surveyed people was done using three-day dietary records which included one day of the weekend. The average daily sodium content in the diets of women was 1,952.2 ±729.2 mg, and in the diets of men it was 3,093.1 ±1,063.3 mg whereas potassium content was 3,361.6 ±798.5 mg and 3,900.3 ±982.3 mg respectively. The potassium content of less than 90% of fulfilling the norm was observed in the diets of 84.8% of women and 66.7% of men. The average content of calcium in the diets of women and men amounted to 887.5 ±278.8 mg and 1,162.6 ± 434.3 mg/day respectively. The diets of 30.4% of women and 16.7% of men had insufficient calcium content as compared to the norms. The average daily phosphorus and magnesium content was significantly higher in men than in women (1,374.6 ±348.6 vs 1,823.5 ±473.0 mg and 373.4 ±107.1 vs 423.6 ±108.8 mg). Magnesium intake was insufficient in the diets of 14.1% of women and 28.8% of men. The average daily content of iron, zinc and copper in the group of women was: 12.1 mg, 10.1 mg and 1.4 mg, while in the diets of men respectively 14.8 mg, 13.5 mg and 1.5 mg. The highest percentage of diets not fulfilling the norm was found for calcium and potassium in women, and potassium and magnesium for men.
    Źródło:
    Central European Journal of Sport Sciences and Medicine; 2017, 18, 2; 23-32
    2300-9705
    2353-2807
    Pojawia się w:
    Central European Journal of Sport Sciences and Medicine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z wodą nie ma żartów
    Autorzy:
    Roman, Antoni
    Roman, Bartłomiej
    Roman, Kamil
    Roman, Michał
    Kosiński, Robert
    Kędzierski, Leszek
    Kosendiak, Aureliusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/books/2195073.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-28
    Wydawca:
    Towarzystwo Zapobiegania Tonięciom i Ratowania Tonących
    Opis:
    Ludzie przez cały rok korzystają z uroków i dobrodziejstw wody (spacery i wypoczynek nad wodą, uprawianie letnich i zimowych sportów wodnych, łowienie ryb, całoroczne uczestnictwo w sportach ekstremalnych w wodzie, jazda na łyżwach na otwartych zbiornikach wodnych oraz tzw. morsowanie). Woda stanowi ważny środek terapeutyczny - jest lekiem i znajduje zastosowanie w kinezyterapii. Może sprawić wiele radości i przyjemności, ale staje się groźna i niebezpieczna, kiedy wskutek tonięcia doprowadza do utraty zdrowia lub życia. Tonięcie - to rozstrój zdrowia zachodzący gwałtownie lub po-woli podczas dostawania się wody do organizmu ludzkiego, głównie do układu oddechowego. Jest to proces umierania w wodzie, a mówiąc obrazowo: „następuje wyłączanie się poszczególnych żarówek na pro-menadzie”. W ostateczności następuje utonięcie, czyli śmierć w wodzie, w wyniku zalania dróg oddechowych (ust i otworów nosowych). Innym przypadkiem śmierci w wodzie jest utopienie, tj. opadnięcie na dno wody zwłok ludzkich, gdy zgon nastąpił przed dostaniem się wody do dróg oddechowych. Główną przyczyną tonięcia, która może doprowadzić do śmierci w wodzie jest zazwyczaj niski poziom świadomości zagrożeń, a przy tym pewność i brak pokory wobec żywiołu, jakim jest woda. Są osoby, które nie doceniają wartości danego życia, postępują nieracjonalnie i z tego powodu powstają nieszczęścia. Środowisko wodne stanowi dobrodziejstwo dla człowieka, ale nie wybacza osobom nierozsądnym. Dopiero po tragedii („Polak mądry po szkodzie”) - tylko na chwilę, następuje moment refleksji, zastanowienia - jednostka ludzka odzyskuje rozsądek. Jednak wraz z nastaniem gorącego lata pojawiają się kolejne wypadki śmiertelne w wodzie. Tę trudną sytuację może przerwać jedynie permanentne, ustawiczne i powszechne kształtowanie świadomości, w tym kultury przebywania i korzystania z uroków wody. Podstawą kształtowania prawidłowych postaw i zachowań nad wodą, ograniczających ilość utopień powinny być sprawne i skuteczne programy edukacyjno-wychowawcze, zbudowane nie na blokach przedmiotowych, lecz na zagadnieniach problemowo-praktycznych. Propagowaniem bezpiecznego wypoczynku nad wodą i popularyzacją bezwypadkowej służby ratowniczej zajmuje się od 30 lat Towarzystwo Zapobiegania Tonięciom i Ratowania Tonących w Białymstoku. Realizowane są takie inicjatywy, jak: 1. przeprowadzanie całorocznych kampanii „Poprawa bezpieczeństwa nad wodą” w kategoriach: - działalność kreatywna i przedsiębiorcza „Mistrz racjonalizacji” - budowa i wyposażenie bezpiecznego kąpieliska oraz racjonalizacja osobistego sprzętu ratowniczego, - zdobywanie uprawnień „Animator bezpiecznych gier, zabaw i konkursów nad wodą”, - filmy i zdjęcia poglądowe „Niebezpieczne i bezpieczne zachowania nad wodą”, - mapa niebezpiecznych, „dzikich” miejsc kąpieli i kąpielisk strzeżonych, - opracowanie gier planszowych, krzyżówek, łamigłówek, zagadek, re-busów, szyfrogramów, zgaduj-zgaduli pod hasłem „Bezpiecznie nad wodą przez cały rok”. 2. przeprowadzanie całorocznych kampanii: „Wszyscy na wodę, każdy chce być pływakiem, a dobry pływak - ratownikiem”, a w tym: - nauczanie i doskonalenie pływania wraz ze zdobywaniem odznaki „Już pływam” i „Dowodu pływaka”, - organizowanie szkoleń i zdobywanie uprawnień ratowniczych i instruktorskich w ratownictwie wodnym, 3. przeprowadzanie zawodów pływackich dla dzieci i młodzieży, w tym osób niepełnosprawnych, 4. przeprowadzanie zawodów w ratownictwie wodnym i medycznym dla dzieci i młodzieży, w tym osób niepełnosprawnych, 5. przeprowadzanie konkursów plastyczno-literackich „Bezpiecznie nad wodą przez cały rok”, 6. przeprowadzanie spotkań edukacyjnych w przedszkolach, szkołach podstawowych i średnich, uczelniach, zakładach pracy, na pływalniach i kąpieliskach, 7. popularyzacja idei bezpiecznego wypoczynku nad wodą wśród dzieci, młodzieży, studentów oraz zachęcanie do działalności publicystycznej w ramach organizowanych konferencji, forów i kongresów, 8. opracowanie i popularyzacja gier komputerowych „bezpieczny wypoczynek nad wodą”, 9. działalność publicystyczna w książkach, prasie, radiu, telewizji, na stronach internetowych, forach społecznościowych w zakresie bezpiecznego wypoczynku nad wodą, 10. organizacja bezpiecznych spływów kajakowych z instruktażem dla dzieci, młodzieży, osób dorosłych, w tym seniorów i osób niepełno-sprawnych, 11. współpraca z organizacjami pozarządowymi i fundacjami, szkoła-mi, w tym uczelniami, instytucjami państwowymi i samorządowymi oraz zakładami pracy, zajmującymi się problematyką bezpiecznego wypoczynku nad wodą, 12. uczestnictwo w opracowaniu strategii bezpiecznego wypoczynku nad wodą na terenie samorządów, 13. opracowanie z władzami samorządowymi planów zabezpieczenia i monitoringu kąpielisk oraz bezpiecznej pracy ratowników wodnych, 14. organizowanie i otwieranie certyfikowanych bezpiecznych kąpielisk, 15. opracowywanie, recenzowanie i wydawanie prac naukowych i dydaktyczno-wychowawczych dotyczących rozwiązywania problemów bezpiecznego wypoczynku nad wodą, 16. realizacja akcji sprzątania kąpielisk, rzek, jezior, morza „Czyste środowisko wodne” oraz uczestnictwo w akcji „Sprzątanie świata” oraz akcji „Sprzątamy dla Polski”, 17. opracowanie, udoskonalanie i wdrożenie autorskich programów szkoleń na ratownika wodnego i instruktora ratownictwa wodnego, jako osób pełniących służbę ratowniczą i jednocześnie będących animatorami oraz realizatorami bezpiecznych gier, zabaw i konkursów nad wodą, 18. opracowanie, udoskonalanie i wdrożenie autorskiego programu szkoleniowego na instruktora sportu - specjalność nauczanie pływania, 19. organizowanie spotkań z zasłużonymi ratownikami wodnymi i z długoletnią służbą ratowniczą, 20. organizowanie konkursów „Ratownik roku”. 21. organizacja akcji „Zdrowy styl życia nad wodą”. 22. wychowanie patriotyczne podopiecznych.
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Książka
    Tytuł:
    Ratownictwo wodne w systemie bezpieczeństwa publicznego
    Autorzy:
    Roman, Antoni
    Roman, Bartłomiej
    Roman, Kamil
    Roman, Michał
    Gierasimiuk, Tomasz
    Kosiński, Robert
    Kędzierski, Leszek
    Kosendiak, Aureliusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/books/2162866.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Zapobiegania Tonięciom i Ratowania Tonących
    Opis:
    Gwarancje bezpieczeństwa osobistego, finansowego, własnościowego i informacyjnego, w tym cybernetycznego i antyterrorystycznego stanowią jedną z podstawowych potrzeb człowieka. Pojęcie bezpieczeństwa ujawnia się we wszystkich dziedzinach aktywności człowieka. Daje ono gwarancje przetrwania (egzystencji) i swobody inaczej wolności w realizacji własnych celów. Redukuje ryzyko oraz przeciwdziała (zapobiega i przeciwstawia się) różnego rodzaju zagrożeniom. Bezpieczeństwo publiczne i prywatne gwarantują zgodnie z Konstytucją powołane do tego instytucje rządowe i samorządowe, organizacje pozarządowe i firmy. Mają one na celu ochronę życia i zdrowia osób oraz ich mienia na poziomie lokalnym, regionalnym, krajowym i międzynarodowym. Osobą uprawnioną do prowadzenia specjalistycznych działań w zakresie ratownictwa wodnego jest ratownik wodny lub instruktor ratownictwa wodnego. Tytuły te zostały unormowane prawnie na mocy Ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 O bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych oraz Rozporządzenia Ministra Spraw wewnętrznych z dnia 21 czerwca 2012 w sprawie szkoleń w ratownictwie wodnym. Ratownik wodny czy też instruktor ratownictwa wodnego to swoiści „aktorzy” na scenie teatralnej, którzy odgrywają bardzo ważne role społeczne, w tym zawodowe. Ich sceną jest stanowisko pracy na plaży, pływalni lub kursach szkoleniowych. Do wypełniania ról aktorskich trzeba każdorazowo solid-nie się przygotować oraz uczciwie i odpowiedzialnie wykonywać swoje obowiązki. Pomagają im w tym autorytety. m zespół) - bo to porażka zawodowa. Ratownik wodny to także animator gier, konkursów i zabaw nad wodą, Grupą społeczną szczególnie narażoną na tonięcie są dzieci bez opieki, osoby spożywające napoje alkoholowe oraz jednostki wykazujące się bezmyślności, brawurą i głupotą. Aby temu zapobiec, ratownik powinien utrzymywać bezpieczne warunki przebywania osób w środowisku wodnym i gotowość operacyjną sprzętu ratowniczego oraz obserwować wyznaczony obszar wodny, niezwłoczne reagować na każdy sygnał wzywania pomocy i podejmować akcję ratowniczą. W wolnej chwili może organizować gry, konkursy i zabawy dzieciom. W książce przedstawiono atrakcyjne i bezpieczne propozycje spędzania czasu wolnego, które pozwolą przenieść się w przeszłość. Książką mogą być zainteresowani: uczestnicy szkoleń na ratownika wodnego i instruktora ratownictwa wodnego, osoby zajmujące się problematyką aktywnego wypoczynku nad wodą, studenci uczelni medycznych, kultury fizycznej, rekreacji i turystyki, uczniowie szkół kadetów, a także pracownicy, instruktorzy, studenci i uczniowie służb mundurowych. Stanowi ona podstawowy materiał do przygotowania i prowadzenia zajęć dydaktycznych oraz źródło wiedzy, niezbędnej do przypomnienia w przygotowaniach do pracy zawodowej lub społecznej przed sezonem letnim. W pracy przyjęto metodę kształcenia w oparciu o bloki problemowe a nie jak dotychczas - bloki przedmiotowe. Licząc się z zapotrzebowaniem społecznym na tego typu informację, książka ułatwi pełne zrozumienie roli ratownictwa wodnego w życiu codziennym i jego powiązań w systemie bezpieczeństwa publicznego, oraz pracy edukacyjnej i wychowawczej. Mam nadzieję, że nowe, kompleksowe wydanie pod-ręcznika spotka się z życzliwym przyjęciem grona odbiorców.
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Książka
    Tytuł:
    Po pierwsze zapobieganie tonięciom
    Autorzy:
    Roman, Antoni
    Roman, Bartłomiej
    Roman, Kamil
    Roman, Michał
    Gierasimiuk, Tomasz
    Kosiński, Robert
    Kędzierski, Leszek
    Kosendiak, Aureliusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/books/2195014.pdf
    Data publikacji:
    2023-01-08
    Wydawca:
    Towarzystwo Zapobiegania Tonięciom i Ratowania Tonących
    Opis:
    Książka Antoniego Romana „Po pierwsze zapobieganie tonięciom” przedstawia podstawowe zagadnienia dotyczące problematyki bezpieczeństwa nad wodą, zapobiegania tonięciom i prawidłowego reagowania na nieszczęśliwe wypadki w wodzie. Wskazuje na określone procedury, inaczej reguły postępowania podczas wypoczynku nad wodą oraz postępowanie (rodzaj czynności) w trudnych dla człowieka sytuacjach przez posiadanie awaryjnych planów, algorytmów działania. Wdrażanie procedur odbywa się na poziomie świadomości, w sercach i umysłach jednostki ludzkiej, a także dokonuje się w kształtowaniu poprawnych relacji, stosunków międzyludzkich. Tego typu kwestie należy solidarnie, w sposób zdeterminowany i zmobilizowany urzeczywistniać w społeczeństwie, aby ograniczać rosnącą liczbę utonięć. Pozycja książkowa stanowi również swoisty rodzaj przewodnika pływackiego, adresowanego do szerokiego kręgu osób, zarówno do tych, którzy chcą samodzielnie nauczyć się pływać stylowo, a nie tylko utrzymywać się na wodzie, do tzw. „samouków”, jak też dla pływaków zmierzających doskonalić technikę. Treści i wskazówki w niej zawarte, wynikające z wieloletniego doświadczenia autora mogą być pomocne instruktorom oraz trenerom prowadzącym zajęcia z nauczania i doskonalenia pływania, nauczycielom wychowania fizycznego, instruktorom rehabilitacji ruchowej, wychowawcom i kierownikom wypoczynku kolonijnego, a także ratownikom wodnym i instruktorom ratownictwa wodnego. Pracę wzbogacają ilustracje magistra sztuki Małgorzaty Ewy Roman (MER).
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Książka
    Tytuł:
    Instytucjonalne i przedsiębiorcze formy wypoczynku w czasie wolnym od pracy w ramach turystyki na wsi w okresie pandemii koronawirusa SARS CoV-2 i innych czynników pozaekonomicznych
    Autorzy:
    Roman, Antoni
    Karpowicz, Joanna
    Nowicki, Bohdan
    Kosiński, Robert
    Lukin, Siarhey
    Roman, Michał
    Grabcewicz, Zoja
    Roman, Bartłomiej
    Kędzierski, Leszek
    Kosendiak, Aureliusz
    Gierasimiuk, Tomasz
    Stolarczyk, Piotr
    Data publikacji:
    2022-06-25
    Wydawca:
    Towarzystwo Zapobiegania Tonięciom i Ratowania Tonących
    Opis:
    W życiu każdego człowieka najważniejszą sprawą życiową i najcenniejszą wartością jest zdrowie. Określa się je jako dobrostan, błogostan, dobro-byt czyli pełnię dobrego stanu (z ang. wellbeing): - fizycznego (biologicznego), - psychicznego (emocjonalnego i umysłowego, inaczej intelektualnego), - duchowego (świadomościowego), - społecznego (rodzinnego, towarzyskiego i zawodowego). Według definicji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) pojęcie „zdrowie” oznacza dobrostan, inaczej stan pełnego, zadawalającego samo-poczucia fizycznego, psychicznego, duchowego i społecznego, a nie wyłącznie brak choroby czy niedomagania. Inna definicja określa zdrowie jako motywowaną zdolność do aktywności i pracy, a nie jedynie brak choroby, czy nie-domagania w postaci niepełnosprawności, starości i niesamodzielności. Do oceny stanu zdrowia stosuje się najczęściej tzw. mierniki negatywne, określające z reguły brak zdrowia (stan docelowy, pożądany) jako chorobę i jej skutki. Są też oceny stanu zdrowia na bazie mierników pozytywnych, określające np. rozwój badanej jednostki ludzkiej, jej sprawność fizyczną na podstawie prób czynnościowych (przez pomiar tętna po wysiłku fizycznym, pomiary ciśnienia krwi, czy oddechu). Stanowią one cenne uzupełnienie mierników negatywnych. Podanie dokładnej granicy między zdrowiem a chorobą, inaczej pomiędzy stanem normalnym i docelowym a stanem patologicznym jest bardzo trudne, a czasami niemożliwe. Umownie przyjmuje się, że stan zdrowia czyli określoną sprawność funkcji fizjologicznych organizmu ludzkiego mierzy się metodami klinicznymi lub próbami laboratoryjnymi. Utrzymanie zdrowia wymaga pracy, przez: - przyswajanie, opanowanie wiedzy, posiadanie mądrości i wykształcenie umiejętności w działalności prozdrowotnej i czynności profilaktyczno-leczniczych, - zdobywanie doświadczenia w sferze prozdrowotnej, wykształcenie trwałych nawyków kulturowych, w tym kultury aktywności fizycznej i higieny, - odpowiednich postaw tj. świadomości wobec zdrowia fizycznego, psychicznego, duchowego i społecznego. Według Marca Lalonde'a występują cztery pola zdrowia (i związane z nimi czynniki), wpływające na stan zdrowia człowieka i społeczeństwa, takie jak: - biologia (warunki genetyczne, czynniki genetyczne) (16%), - warunki środowiskowe, środowisko życia (środowisko przyrodnicze i kulturowe w miejscu funkcjonowania człowieka, tj. w domu, szkole, pracy, podczas odpoczynku) (21%), - opieka zdrowotna, inaczej służba zdrowia (10%) - jej struktura oraz sprawność (efektywność) i skuteczność funkcjonowania systemu zdrowotnego, a także dostępność do świadczeń medycznych (oferty terapeutycznej) oraz ich jakość, - styl (jakość) życia, pracy, i odpoczynku po pracy (53%), o którym decyduje aktywność fizyczna, sposób odżywiania się, umiejętności radzenia sobie ze stresem, zachowania seksualne czy stosowanie używek, a także racjonalne zagospodarowanie czasu wolnego. Między pracą zawodową a wypoczynkiem po pracy powinna zachodzić ścisła korelacja. Kategoria „zdrowie” ma charakter interdyscyplinarny, jest przedmiotem zainteresowania wielu dyscyplin naukowych, w tym szeroko rozumianej medycyny (sztuki leczenia, a w niej psychiatrii, psychologii klinicznej), a po-nadto filozofii (i związanej z nią etyki), socjologii, pedagogiki, kultury fizycznej, ekonomii, zarządzania i nauk technicznych. Zdrowie stanowi najważniejszy i podstawowy składnik kapitału ludzkiego, determinującego kreatywność i przedsiębiorczość, a przez to wydajności pracy. Jako pierwsi kapitałem ludzkim zajęli się: - Theodore William Schultz (1902-1998) - amerykański ekonomista, laureat Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 1979, - Stanley Becker (1930-2014) - amerykański ekonomista, laureat Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 1992. Promocję i ochronę zdrowia, a także leczenie i usprawnianie organizmu ludzkiego, inaczej produkcję zdrowia można realizować w ramach systemu państwowego opieki zdrowotnej oraz w wiejskich obiektach turystycznych, w ciszy, spokoju i w naturalnym otoczeniu, wśród życzliwie nastawionej do turystów społeczności lokalnej i władz samorządów terytorialnych oraz organizacji społecznych. Produkty turystyki zdrowotnej na wsi mogą stać się ważną rezerwą jako komplementarny lub substytucyjny (alternatywny) zasób w państwowym systemie promocji ochrony zdrowia, w którym kluczowym pod-miotem są szpitale. Innowacyjnym sposobem usprawniania organizmu ludzkiego i motywowania jednostki ludzkiej do działania są turnusy rehabilitacyjne, w programie których istnieje możliwość świadczenia usług zdrowotnych na wsi. Potrzebne jest upowszechnianie instytucjonalnych i przedsiębiorczych form pobytu w środowisku wiejskim w czasie wolnym, w ramach funkcjonowania: - gospodarstw agroturystycznych lub agroekoturystycznych, - gospodarstw ekoturystycznych, - gospodarstw etnoturystycznych, - gospodarstw terapoturystycznych, - wiosek tematycznych, - NAL (nie obozowej akcji letniej) i obozów i zimowisk harcerskich, - świetlic terapeutycznych na wsi, - dziennych domów pobytu, - klastrów na terenach wiejskich, - wiejskich domów pracy twórczej, - wiejskich inkubatorów kreatywności i przedsiębiorczości, - kół gospodyń wiejskich, - targów agroekoturystycznych, - turnusów rehabilitacyjnych, - przygodowo-rozwojowych placów zabaw, - zielonych przedszkoli i szkół, - klasztorów, - zagród edukacyjnych, - gospodarstw opiekuńczych, - wiejskich domów kultury, - wiejskich kiermaszów produktów lokalnych i regionalnych, - centrum informacyjno-marketingowego na wsi, - wsi przyszłości, - infrastruktury turystycznej na obszarach wiejskich, - ogrodów sensorycznych, ogrodów wyobraźni, ogrodów wrażeń, ogrodów medytacji, ogrodów kontemplacji, - ogrodów botanicznych, - ogrodów kwiatowo-roślinnych, - ścieżek terapeutycznych, - ścieżek zdrowia, - siłowni na świeżym powietrzu, - WTZ (warsztatów terapii zajęciowej), - DPS (domów pomocy społecznej), - domów aktora, domów „jesieni życia”, domów „późnej starości”. - hospicjów. Pomysły na instytucjonalne i przedsiębiorcze formy wypoczynku na wsi stanowią kluczowy zasób w systemie ochrony zdrowia i klucz służący rozwojowi turystyki na wsi oraz podnoszeniu jej konkurencyjności, co wpływa na wzrost poziomu życia społeczności wiejskiej. Staje się to szczególnie ważne w okresie licznych ograniczeń, w tym dostępu do przygranicznej bazy turystycznej i wzrostu kosztów działalności turystycznej na wsi. Spowodowane jest to oddziaływaniem czynników ekonomicznych (inflacja, bezrobocie) oraz negatywny wpływ elementów pozaekonomicznych np. biologicznych (w postaci pandemii koronawirusa SARS CoV-2), militarnych (konflikt zbrojny na Ukrainie, zagrożenia na granicy polsko-białoruskiej) i politycznych, w tym ambicji politycznych i pryncypiów ideologiczno-ustrojowych oraz przynależności do bloków gospodarczych, wojskowych i politycznych w Europie Środkowo-Wschodniej.
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Książka
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies