Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kokoszko, Maciej." wg kryterium: Autor


Tytuł:
Kanon portretowania w historiografii bizantyńskiej na przykładzie portretu Boemunda w Aleksjadzie Anny Komneny
The portrait Boemund in the Alexias by Anna Komnena
Autorzy:
Kokoszko, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18029943.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Anna Komnena (1083—1153/1154), the daughter of emperor Alexios I, was involved in the most important political events of her father’s reign. Not only could she witness the developments of her lifetime, but she also managed to put her brand on her father’s and brother’s policy. That is why she gained excellent competence both in political and religious developments of the time. Her superb education contributed to an exceptionally high merit of the work she wrote. One of the most critical problems Alexios I had to face was the Norman expansion, which during his reign assumed a form of continual wars waged by the Empire, first against Robert Guiscard, and later his son, Boemund. The emperor did not succeed in eliminating the Norman danger because he was also forced to combat numerous incursions of the Turks. Anna Komnena included in her work a number of literary portraits. One of them describes Boemund. The description matched against the descriptions of emperors Alexios I and John I as well as Boemund’s father, Robert Guiscard, proved to imitate physiognomical rules. Since the portrait of Boemund includes a cornucopia of elements which draw an analogy to other Byzantine literary portraits, it is highly likely that there existed a canon of description that was employed in historical works. It mostly applied to imperial portraits, however, the example of the Alexias proves that it could also have been utilised in the description of other exceptional characters. The Alexias also bears out the existence of a dichotomy between the schema of description of bad and good emperors. In Anna’s work it is clearly visible in the descriptive manner she adopted, on the one hand, in the portraits of Alexios, Robert and Boemund and, on the other hand, in the description of infant John, later emperor John I. Anna Komnena’s work is also another proof of popularity of physiognomical knowledge in Byzantium. It is worth noticing that she makes a reference to the most celebrated figure in the field of physiognomy, namely Polemo of Laodicea.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2000, 67; 59-73
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Heroic Portraits in the Fifth Book of John Malalas’ Chronicle
Portrety heroiczne w piątej księdze Kroniki Malalas
Autorzy:
Kokoszko, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18046145.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Artykuł rekonstruuje pierwotną liczbę, kolejność i treść literackich portretów odmalowujących bohaterów greckich i trojańskich. A uto r szuka genezy portretów w bizantyńskiej wersji Ephemeris belli troiani autorstwa Diktysa z Krety. Następnie przeprowadza polemikę z tezami Fürst’a (Untersuchungen zur Ephemeris des Dikiys von Kreta, „Philologus” 1902, Bd. 61, s. 374-440), który twierdził, że kompozycja portretów Diktysa/Malalasa wywodzi się z tradycji prawnej hellenistycznego Egiptu. Autor artykułu dochodzi do wniosku, że zasady kompozycji portretów literackich Malalasa mają korzenie w greckiej tradycji literackiej, a szczególnie w dorobku Perypatu. Następnie uwypukla rolę fizjonomiki w kształtowaniu się portretów heroicznych zawartych w piątej księdze Kroniki Malalasa. W końcowej części pracy autor artykułu przeprowadza fizjonomiczną analizę literackich wizerunków bohaterów greckich i trojańskich. Na podstawie jej wyników dochodzi do wniosku, że zostały one oparte na schematach obrazujących kanon urody męskiej (oddawany przez symbol lwa) i kobiecej (oddawany przez symbol pantery). Oba te schematy zostały uzupełnione przez wprowadzenie do portretów elementów ideału urody greckiej oraz całego szeregu innych motywów fizjonomicznych.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1996, 56; 75-100
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teozofia cesarza Juliana Apostaty
Théosophie de l’empéreur Julien lApostat
Autorzy:
Kokoszko, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16538459.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
L’empereur Julien l'Apostat a appuyé sa théosophie sur la philosophie néoplatonicienne et la tradition paienne. D'après cette interprétation la seule existance parfaite et la raison d’être c'est l’Absolu. Il influençait par émanation d'autres existences de moins en moins parfaites. Nus était la première hypostase identifiait parfois par Julian à Kybele. Mère des Dieux. Elle régnait le monde intelligible. L’âme plotinienne du monde était appelée par Julien Attis. Le niveau suivant de l’existance appelé par Julien monde intellectuel a été dominé par Helios. Dans cette zone siégeaient également d’autres dieux connus par la mythologie grecque et romaine. Dans l’interprétation de l’empereur c’étaient les forces d’Helios. L’univers visible occupait la dernière place dans la hiérarchie d'existance. Son existance.était possible grâce à Helios- visible- soleil. Les planètes c’étaient d’autres dieux de l’univers. L’espace entre la Voie lactée et la Lune était habitée par des êtres mortels, plus bas habitaient tous les êtres à l’exception des anges, des héros et des âmes non incarnées - tous étaient soumis à la mort. La conception de Julien contient également la notion de la providence. En principe l’empereur n’envisageait pas l’immortalité mais il la remplaçait par la conception du mouvement des idées entre l’Absolu et la matière. Les idées sortant de Nus étaient transportées par Attis vers le monde intellectuel, incorporées dans la matière et finalement après la disparition de cette dernière, retournaient vers l’Absolu.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1992, 44; 39-51
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Portret Augusta u Malalasa
The Portrait of Augustus in Malalas
Autorzy:
Kokoszko, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729096.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
John Malalas was one of the most famous Byzantine chroniclers. He was born in Antioch in the 90s of the Vth and died in the 70s of the VIth century, in Constantinopole. He inserted into the work a series of literary portraits referring to emminent personages. The descriptions are deeply rooted in the Greek and Roman literary tradition. There is an easily discernible chain of renowned Greek and Roman authors who predcessed Malalas in the field. The art of description in antiquity was extensively influenced by the science of physiognomies. Consequently, vast majority of literary portraits we encounter in the ancient times bear visible signs of physiognomical impact. The authors dealing with the subject of physiognomies are Aristotle, Plato, Cicero, Vitruvius, Lucian, Dio Chrysostomus, Galen, Clements, Tertuliian and numerous others. They make up a link between antiquity and Byzantine times. Through them the knowledge of physiohnomics infiltrated the work by Malalas. The aim of the writer (on the basis of physiognomical analysis) was to chracterise the emperor Augustus. The image proves to be very favourable. The general aim of the chronographer was to corroborate the image of imperial power by means of physiognomical lore. Additionally, the description is very close to the image provided by other sources (both literary and iconographie).
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1993, 48; 61-70
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historia kuchni antycznej i bizantyńskiej. Sos karyke (ĸαρύκη). Komentarz do „Chronografii” Michała Psellosa
The History of Ancient and Byzantine Cuisine. The Sauce karyke (ĸαρύκη). A Commentary on the “Chronography” by Michael Psellos
Die Geschichte der antiken und byzantinischen Küche. Die karike (ĸαρύκη) Soße. Das Kommentar zur „Chronographie” von Michael Psellos
L’Histoire de la cuisine antique et byzantine. Le sauce cariqué (ĸαρύκη). Le commentaire de la « Chronographie » de Michel Psellos
Autorzy:
Kokoszko, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22880724.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2006, 5, 2; 167-178
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prokopiusz z Cezarei, „O budowlach”, przełożył, wstępem, objaśnieniami i komentarzem opatrzył Piotr Łukasz Grotowski, Prószyński i S-ka, Warszawa 2006, ss. 408
Autorzy:
Kokoszko, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689427.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2008, 7, 1
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mirosław J. Leszka, Symeon I Wielki a Bizancjum. Z dziejów stosunków buł- garsko-bizantyńskich w latach 893–927, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2013, ss. 368 [=Byzantina Lodziensia XV]
Autorzy:
Kokoszko, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689580.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2014, 13, 1
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Galaktologia terapeutyczna (γαλακτολογία ἰατρική) Galena zawarta w "De simplicium medicamentorum temperamentis ac facultatibus"
Therapeutische Galaktologie (γαλακτολογία ἰατρική) Galens in der Schrift "De simplicium medicamentorum temperamentis ac faculatibus"
Galactologie thérapeutique (γαλακτολογία ἰατρική) de Galien incluse dans "De Simplicium medicamentorum temperamentis ac faculatibus"
Терапевтическая галактология (γαλακτολογία ἰατρική) Галена в « De simplicium medicamentorum temperamentis ac faculatibus »
Autorzy:
Kokoszko, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/968182.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
The present article concerns medical galactology, i.e. the ancient knowledge of milk, galaktología iatriké (γαλακτολογία ἰατρική), and is mainly based on an analysis of select works composed by Galen. The main goal of the research was to establish sources, contents and transmission of the Pergamene’s doctrines on milk included in his "De simplicium medicamentorum temperamentis ac facultatibus", and subsequently to show parallels of the narrative therein to the contents of "De compositione medicamentorum secundum locos". The author of the article concludes that the analyzed material shows that Greek galactology was treated as an important branch of medical knowledge and milk played a considerable role in medical procedures (i.e. found itself present in medicinal diets, was prescribed as a simple medicine, and could be included in a large number of the recipes of compound medicaments). He claims that, in the IInd, the galactological theory was already well-developed and internally cohesive (as a result there are no doctrinal differences in the output of the most important authors contributing to its creation) and therefore not questioned. As for details the researchers opines that the form of the theory developed in the time of Galen appears to be a combination of the earlier teachings of Dioscurides and Ruphus of Ephesus with the Pergamene’s own doctrine based on his practical experience. It was later passed over in an unaltered form to the later medical generations (which is easily detectable in the writings by Oribasius, Aetius of Amida and Paul of Aegina).
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2015, 14, 2
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anthimus and His Work, or on Aromatics and Wildfowl in De observatione ciborum
Anthimus and His Work, or on Aromatics and Wildfowl in De observatione ciborum [Antimus i jego dzieło, czyli o aromatach i dzikim ptactwie w “De observatione ciborum]
Autorzy:
Kokoszko, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2043415.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Anthimus
De observatione ciborum
history of medicine
history of food
aromatics
wildfowl
Opis:
The present study focuses on select fragments of De observatione ciborum only. It starts with Chapter 13 (describing preparation of hare), analysing exclusively the recipe for a sauce included therein as it illustrates accurately Anthimus’ world of knowledge, and gives an opportunity to supplement the list of ingredients of the delicacy. Subsequently, the analysis moves on to Chapters 25, and 26 of De observatione ciborum, which have some information on Anthimus’ medical practice and his creativity as a physician. The research is concluded with the contents of Chapter 33, which provide data on the place, where the work was composed.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2021, 31, 2; 59-95
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On Anthimus and his work
O Antimusie i jego dziele
Autorzy:
Kokoszko, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158069.pdf
Data publikacji:
2022-03-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
historia medycyny
historia dietetyki
Antimus
Antym
De observatione ciborum
Jan Chryzostom
History of medicine
History of dietetics
Anthimus
John Chrysostom
Opis:
In the Church Fathers’ teachings there are numerous references to medical knowledge, including those concerning dietetics. They were, however, not meant to be used to heal the faithful but they were a resource of morally elevating metaphors appropriate in preaching Christian ethics. The first fully extant work on dietetics penned by a Christian author is entitled De observatione ciborum. It is a Latin collection of dietetic advice addressed to Teuderich, ruler of the Franks (6th c. AD). Its author, Anthimus, was a Greek physician exiled from Constantinople, first seeking refuge among the Arrian Goths, and later sent to the Catholic Franks on diplomatic missions. The present article provides a fuller picture of Anthimus’ medical competence and shows arguments to pinpoint the date of compiling the treatise. The analysis is based on three entries of the treatise, namely Chapters 25, 26 and 33. The method adopted in the research is a heuristic analysis of Anthimus’ work, and select, mainly medical, literature.   The author of the present study argues that the work was composed in the Constantinopolitan milieu after 508, possibly circa 511. Its author was a competent physician, able to creatively apply theories he learned.
Ojcowie Kościoła zawarli w swej spuściźnie rozliczne uwagi odnoszące się do medycyny, nie pomijając także tej jej gałęzi, która nazywana jest dietetyką. Ich wiedza nie miała jednak zwykle na celu zastosowanie kompetencji medycznych w praktyce leczniczej, ale raczej stanowiła  zasób uwznioślających metafor, które przydatne im były w nauczaniu chrześcijańskiej etyki. Pierwszym w pełni zachowanym traktatem dietetycznym napisanym przez chrześcijanina jest dziełko zatytułowane De observatione ciborum.  Jest to zbiór porad żywieniowych dedykowany Teuderykowi królowi Franków (6 w. n.e.). Jego autor, Antimus, był greckim lekarzem wygnanym z Konstantynopola, który po opuszczeniu stolicy wpierw szukał schronienia wśród ariańskich Gotów, by potem zostać posłanym w misjach dyplomatycznych do katolickich Franków. Obecny artykuł stara się uzupełnić obraz medycznych kompetencji Antimusa oraz prezentuje argumenty pozwalające datować kompozycję jego traktatu. Przeprowadzony dowód opiera się na analizie 25, 26 i 33 rozdziału De observatione ciborum oraz wybranych innych źródeł (głównie prac z zakresu medycyny). Autor studium prezentuje argumenty wskazujące, że traktat De observatione ciborum został skomponowany w okolicach Konstantynopola po roku 508, najpewniej blisko roku 511. Sam Antimus był kompetentnym medykiem, który potrafił kreatywnie zastosować teorie przyswojone w skutek lektury dzieł klasyków swojej profesji.
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 81; 65-90
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kuchnia i dietetyka późnego antyku oraz Bizancjum. Kilka uwag na temat spożycia, sporządzania, przyrządzania, wartości dietetycznych i zastosowań medycznych konserw rybnych w antycznej i bizantyńskiej literaturze greckiej
Late Antique and Byzantine Cuisine and Dietetic. A Few Comments on Consumption, Preparation, Culinary Techniques, Dietetics Values and Medical Applications of Fish Preserves in Late Antique and Byzantine Greek Literature
Autorzy:
Kokoszko, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18041188.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Rozważania na temat konserw rybnych, określanych jako tarichos, zajęły poczesne miejsce w dziełach wielu autorów greckich, w tym także w dorobku literackim Atenajosa z Naukratis, Galena, Orybazjusza, Aecjusza z Amidy, Pawła z Eginy i wielu innych. Choć pozornie wiemy o tych przetworach dużo, w rzeczywistości jest wiele niejasności, które w znaczny sposób utrudniają nam zrozumienie roli przetworów rybnych w diecie, kuchni i medycynie okresu antycznego oraz bizantyńskiego.
Although one can venture common sense remarks on the subject of fish preserve consumption, available literary data make any assessment the role of fish preserves in the late antique and Byzantine diet virtually impossible. It can be only inferred that such food was generally considered to be a delicacy and was eaten by the reach. The less affluent could taste it only on special, festive occasions, but such instances were rather far and few between. It appears that fish preserves constituted no staple food whatsoever. It should be also remarked that our main sources do not reflect salt fish consumption at the moment of their compilation. The Deipnosophists draw on information form the time of Homer on, however, they hardly ever make use of the data chronologically close to the III-rd century AD. Galen relies on Philotimus, Oribasius on Galen or Xenocrates, while Aetius of Amida and Paul of Aegina borrow their doctrines from Oribasius. The data cannot be rectified on the basis of Byzantine lexica due to the dependence of Hesychios and the Book of Suda on ancient tradition, which is, to make it worse, related to the scope of information preserved in, on the one hand, the Deipnosophists, and on the other, the Geoponics. Consequently, the sources represent a fairly homogenous tradition which cannot not be used directly to draw unequivocal conclusions applicable to late Antiquity and Byzantium. The sources give no detailed information on the way fish preserves were produced. Consequently, there is no precise evidence concerning the technology of production. Available information is general and of a limited value. The main source of data are medical treatises. Their authors claim that fish preserves were manufactured mainly from large fish and that it was salt which was made use of to prevent the meat from decoy. There were a number of varieties of fish preserves which differed in their qualities. However, it seems that generally they tended to include some amount of liquid. These characteristics are reflected in numerous descriptions of waterproof containers in which the salt fish products were preserved. Once the salt fish was taken from the brine, it was soaked in water. When salt was removed form the product, the meat could become the main ingredient of a number of dishes. Greek sources testify to all main techniques of preparing the meat. It could be cooked, grilled or stewed. There is no reliable description of the first method. Nonetheless, it can be suggested that the fish was cooked is salty water, which could also contain some extra ingredients, notably, fresh or dry herbs (fennel or leek) and olive oil. Meat was also grilled on the eschara. The meat prepared in the above specified ways was served with mustard, fresh herbs (mainly oregano) or with sauces, the recipes of which have been preserved in the De re coquinaria. Ancient and Byzantine cooks also stewed the meat, usually with some vegetables (for instance, asparagus) or fruit (for instance, wild water melon). All salt fish dishes were accompanied mainly with bread and sometimes with fresh raw vegetable salads or lentil soup. Dieticians considered salt fish a valuable kind of food. It was regarded as relatively nutritious, contributing to digestion, though of a questionable aroma. It tended to dilute thick humours and was characteristic of desiccating qualities. The last two characteristics were discussed at length in medical treatises and widely profited from by ancient and Byzantine medical doctors while prescribing diets and preparing numerous medicines. Salt meat was recommended to prevent results of the existence of unwanted humours in the body and used to cure ulcers, sores and irritations of various kinds.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2005, 80; 7-25
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Andrew Dalby, „Food in the Ancient World from A to Z”, Routledge, London – New York 2003, ss. 408
Autorzy:
Kokoszko, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689192.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2006, 5, 2; 255-259
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sally Grainger, “Cooking ‘Apicius’. Roman Recipes for Today”, Blackawton, Totnes, Devon (Prospect Books) 2006, ss. 128
Autorzy:
Kokoszko, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689767.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2009, 8, 2; 256-260
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
How to Glow and Stay Fresh: Some Advice on Deodorants Penned by Aetius of Amida
Autorzy:
Kokoszko, Maciej
Rzeźnicka, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234041.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
History of medical literature
history of medicine
history of cosmetology
ancient/ Byzantine cosmetics
antiperspirants
deodorants
aromatics
Aetius of Amida
Criton of Heraclea
Opis:
As far as women’s wellbeing is concerned, ancient and Byzantine physicians took great care not only of their patients’ health sensu stricto but also of their appearance. A testimony of the approach is given, for instance, by Aetius of Amida’s (6th cent. AD) Libri medicinales, where he devotes much attention to cosmetics, including a group of deodorising antiperspirants called καταπάσματα. In our study we analyse one prescription, taken by Aetius from Criton of Heraclea’s (1st/2nd cent. AD) treatise, trying to prove that it is very informative of medical (especially pharmaceutical) theory as well as practice in the social context of the 6th century AD. In order to achieve our goal, first, we analyse ancient and Byzantine materia medica, scrutinizing the medical properties ascribed to each component of the cosmetic in the light of the theory in force between the 1st and the 6th centuries AD. Next, we determine the method of preparation of the antiperspirant, its form, the mode and place of its application. Finally, we proceed to assess its market value as a marker exposing the group of the cosmetic’s addressees. As a result, we conclude that the recipe was competently worked out on the basis of a theory commonly accepted by medical authorities, and that the preparation was designed for women (but also for men) of a high social status.
Źródło:
Studia Ceranea; 2023, 13; 477-490
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wine and Myrrh as Medicaments or a Commentary on Some Aspects of Ancient and Byzantine Mediterranean Society
Autorzy:
Rzeźnicka, Zofia
Kokoszko, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682316.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
history of medicine
history of medical literature in antiquity and Byzantium
ancient medicine
Byzantine medicine
history of wine
wine in ancient and Byzantine medicine
myrrh in ancient and Byzantine medicine
hellebore in ancient and Byzantine medicine
women in antiquity
abortifacient wines
abortifacient medicaments
Dioscorides
Sextius Niger
Pliny the Elder
Opis:
The present study has resulted from a close reading of prescriptions for therapeutic wines inserted in book V of De materia medica by Pedanius Dioscorides, the eminent expert in materia medica of the 1st century A.D. The authors emphasise the role of wine varieties and selected flavourings (and especially of myrrh) in order to determine the social status of those to whom the formulas were addressed. This perspective gives the researchers ample opportunity for elaborating not only on the significance of wine in medical procedures but also for underscoring the importance of a number of aromatics in pharmacopoeia of antiquity and Byzantium. The analysis of seven selected formulas turns out to provide a fairly in-depth insight into Mediterranean society over a prolonged period of time, and leads the authors to draw the following conclusions. First, they suggest that medical doctors were social-inequality-conscious and that Dioscorides and his followers felt the obligation to treat both the poor and the rich. Second, they prove physicians’ expertise in materia medica, exemplifying how they were capable of adjusting market value of components used in their prescriptions to financial capacities of the patients. Third, the researchers circumstantiate the place of medical knowledge in ancient, and later on in Byzantine society. Last but not least, they demonstrate that medical treatises are an important source of knowledge, and therefore should be more often made use of by historians dealing with economic and social history of antiquity and Byzantium.
Źródło:
Studia Ceranea; 2019, 9; 615-655
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies