Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kochanowicz, Aneta Maria" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Dziecko w śpiączce. Sens życia, sens troski
    Autorzy:
    Kochanowicz, Aneta Maria
    Siarkiewicz, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/books/2030432.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wydawnictwo Palatum
    Opis:
    Celem książki jest próba poznania, opisania i zrozumienia kontekstów sensu życia dziecka z syndromem apallicznym (syndromem niereaktywnego czuwania) oraz sensu troski o to dziecko. Ponieważ jego egzystencja zależy głównie od zaangażowania jego rodziców, to autorka włącza ich wypowiedzi w rozważania o charakterze: medycznym, filozoficznym, bioetycznym, prawnym i pedagogicznym. Książka składa się z sześciu rozdziałów. Rozdział pierwszy zawiera prezentację kontekstu medycznego sensu życia dziecka z syndromem apallicznym. Czytelnik zapoznaje się z terminologią i sytuacją zdrowotną „bohatera” książki oraz założeniami kompleksowej rehabilitacji i terapii zmierzającej do jego wybudzenia. W kolejnym rozdziale autorka przedstawia troskę rodziców o ich dziecko w stanie apallicznym, trudności wiążące się z ich zaangażowaniem oraz formy wsparcia, jakich rodzice potrzebują. Rozdział trzeci – to prezentacja dyskusji na temat tego, czy dziecko z syndromem apallicznym jest osobą, oraz reperkusji etyczno-prawnych płynących z tych refleksji. W rozdziale czwartym autorka ukazuje podejście bioetyków i lekarzy do sytuacji dziecka z syndromem apallicznym, jak również rozpowszechniony obraz tego dziecka w mediach, w literaturze i w filmie. W rozdziale piątym autorka zajmuje się aspektem antropologicznym sensu życia dziecka z syndromem apallicznym, tłumacząc, jak funkcjonuje świadomość tego dziecka oraz kim jest ono w percepcji swych rodziców. W ostatnim rozdziale zwraca uwagę na kontekst egzystencjalny sensu troski o dziecko z syndromem apallicznym korzystając z filozofii Lévinasa i Frankla, którzy opowiadają się za bezwarunkowością sensu życia, dlatego mogą być traktowani jako sprzymierzeńcy rodziców troszczących się o swoje dziecko. W aneksie autorka określa swą perspektywę badawczą i założenia monografii.
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Książka
    Tytuł:
    Eye-tracking w diagnozie, terapii i edukacji dzieci z niepełnosprawnością sprzężoną. Zarys problematyki
    Eye-Tracking in the Diagnosis, Therapy and Education of Children with Multiple Disability: An Outline of Issues
    Autorzy:
    Kochanowicz, Aneta Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/478778.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    dziecko ze sprzężoną niepełnosprawnością
    dziecko niemówiące
    alternatywne i wspomagające metody komunikacji
    eye-tracking
    diagnoza psychologiczno-pedagogiczna
    child with multiple disabilities
    non-speaking child
    augmentative and alternative communication
    psycho-pedagogical diagnosis
    Opis:
    Celem artykułu jest przedstawienie możliwości wykorzystania eye-trackingu w szeroko pojmowanej edukacji dziecka niemówiącego ze sprzężoną niepełnosprawnością. Autorka posłużyła się analizą danych zastanych dokonaną z perspektywy własnego doświadczenia terapeutycznego w stosowaniu eye-trackingu w pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym z niepełnosprawnością sprzężoną. W tekście przedstawiła najpierw zasadę działania eye-trackingu, a następnie ukazała jego wykorzystanie w badaniach z zakresu marketingu, kartografii, informatyki, jak również technik uczenia się. Następnie wskazała na eye-tracking jako potencjalne narzędzie do komunikacji z dziećmi niemówiącymi oraz do ich edukacji. W dalszej części zaprezentowała polskie urządzenia wykorzystujące technologię eye-trackingu w działaniach diagnostycznych, terapeutycznych i edukacyjnych. Z badań wynika, iż eye-tracking może odmienić życie dzieci, dla których jedynym kanałem komunikacyjnym jest wzrok, ponieważ oferuje im nowe formy spędzania wolnego czasu, uczenia się i komunikowania z otoczeniem. Ponadto technologię eye-trackingową można i trzeba wykorzystać do ponownej diagnozy dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością, u których poradnie psychologiczno-pedagogiczne posługujące się tradycyjnymi metodami rozpoznały głęboki stopień niepełnosprawności intelektualnej.
    The aim of the article is to present the possibility of using eye-tracking in the education of non-speaking children with multiple disabilities. The author uses the analysis of the existing data from the perspective of her own therapeutic experience in the use of eye-tracking in work with preschool children with multiple disabilities. In the text, she first presents the principle of eye-tracking, and then she shows its use in marketing, cartography, IT, as well as learning techniques. She indicates eye-tracking as a potential tool for communication with non-speaking children and for their education. In the following part, she presents Polish devices that use eye-tracking technology in diagnostic, therapeutic and educational activities. The research shows that eye-tracking can change the lives of children for whom the only communication channel is sight, because it offers them new forms of spending free time, learning and communicating with the environment. In addition, eye-tracking technology can and must be used to re-diagnose children with multiple disabilities in whom psychological and pedagogical counselling centres – using traditional testing techniques – have recognised profound intellectual disability
    Źródło:
    Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce; 2019, 14, 4(54); 109-119
    1896-2327
    Pojawia się w:
    Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Implementing Augmentative and Alternative Communication at a Rehabilitation & Educational Center (Specialists’ Interaction with the Family)
    Wdrażanie komunikacji alternatywnej i wspomagającej w Ośrodku Rehabilitacyjno-Edukacyjnym (pole współpracy z rodziną)
    Autorzy:
    Kochanowicz, Aneta Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950911.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    dziecko z głęboką niepełnosprawnością intelektualną
    komunikacja alter- natywna i wspomagająca
    edukacyjne badania ewaluacyjne
    współpraca
    rodziców ze szkołą
    Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjny
    child with severe intellectual disability
    augmentative and alternative communication
    educational evaluation
    parental cooperation with the school
    Opis:
    Ścisła współpraca środowiska domowego ze środowiskiem edukacyjnym jest istotnym elementem efektywności wdrażania alternatywnej i wspomagającej komunikacji (AAC). Celem autorki było zbadanie jakości tej współpracy na przykładzie (case study) jednego z wrocławskich Ośrodków Rehabilitacyjno-Edukacyjnych (ORE). Autorka prze- prowadziła badania ewaluacyjne równolegle z wewnętrzną ewaluacją ośrodka. Posłużyła się ankietą adresowaną do nauczycieli i specjalistów oraz  rodziców,  rozmowami  indywidualnymi,  analizą  dokumentów i obserwacją. Praktycznym efektem badań ewaluacyjnych było opracowanie szczegółowych rekomendacji dla ośrodka. Autorka stwierdziła, że efektywność wdrażania AAC w odniesieniu do dzieci i młodzieży – uczestników ORE – jest niska, głównie ze względu nieharmonijną współpracę środowiska domowego i środowiska edukacyjnego. Drugim ważnym czynnikiem jest nierównomierne korzystanie z AAC w obu środowiskach. Nauczyciele i specjaliści wykorzystują niemal wszystkie sytuacje w ciągu dnia, aby nawiązywać relację komunikacyjną z uczestnikami ORE, stosują różnorodne sposoby komunikacji, posługują się najnowocześniejszym urządzeniami, natomiast rodzice mają trudności z optymalnym wdrażaniem AAC w środowisku domowym, wskazując na wysokie koszty urządzeń do komunikacji oraz wyrażając przekonanie, że ORE wypełnia adekwatnie zadania z zakresu AAC, co zwalnia ich z obowiązku rozwijania komunikacji w domu.
    Close cooperation between the home environment and the educational setting is an important element of the effectiveness of augmentative and alternative communication (AAC). The author’s aim was to examine the quality of this cooperation using the example (case study) of one of Poland’s Rehabilitation and Education Centers (OREs) in Wrocław. The author carried out an evaluation study in parallel with the center’s internal evaluation. She used a survey addressed to teachers, specialists, and parents, as well as individual conversations, document analysis, and observation. The practical effect of the evaluation study was the formulation of detailed recommendations for the center. The author stated that the effectiveness of implementing AAC in work with children and young people-OREs’ participants is low, mainly due to the inharmonious cooperation between the families and the educational center. The second important factor is the uneven use of AAC in both settings. Teachers and specialists use almost all situations during the day to establish communication with the ORE participants-they employ a variety of communication methods and utilize the most modern devices-while parents, who have difficulties adequately using AAC at home, point to the high costs of the communication devices.
    Źródło:
    Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce; 2020, 15, 3(57); 129-143
    1896-2327
    Pojawia się w:
    Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Technologia eye-trackingowa jako art medium i narzędzie interwencji klinicznej w arteterapii dziecka z niepełnosprawnością sprzężoną
    Using Eye-Tracking Technology as an Art Medium and a Tool of Clinical Intervention in Art Therapy of a Child with Multiple Disabilities
    Autorzy:
    Kochanowicz, Aneta Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2131231.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-29
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    arteterapia
    technologia wspomagająca (AT)
    eye‐tracking w technologii wspomagającej (EGAT)
    komputer sterowany wzrokiem (EGCC)
    badania w działaniu
    dziecko ze sprzężoną niepełnosprawnością
    art therapy
    assistive technology (AT)
    eye-gaze assistive technology (EGAT)
    eye-gaze controlled computer (EGCC)
    action research
    child with multiple disabilities
    Opis:
    Rozwijająca się dynamicznie technologia eye- trackingowa jest coraz częściej stosowana w diagnozie i terapii dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością, dla których jedynym kanałem komunikacyjnym jest wzrok. Celem artykułu jest ukazanie, w jaki sposób technologia eye‐trackingowa staje się art medium i może być używana jako optymalne narzędzie interwencji klinicznej w arteterapii dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością. Autorka przeprowadziła kilkumiesięczne badania w działaniu mające formę sesji arterapeutycznych dla kilkudziesięciu dzieci ze sprzężoną niepełnosprawnością. Ustaliła, że wykorzystanie w arteterapii eye‐trackingu jako narzędzia technologii wspomagającej (EGAT) umożliwia uczestnikom relatywnie niezależne i samodzielne działania twórcze. Dzięki temu mogą oni wyrażać swoje emocje i ujawniać swoje umiejętności. Eye‐tracking wprowadza korzystną zmianę w samopoczuciu i jakości życia badanych. Dlatego współcześni arteterapeuci pracujący z dziećmi ze sprzężoną niepełnosprawnością nie powinni się ograniczać do tradycyjnych zajęć arteterapeutycznych ukierunkowanych na doświadczenia stricte sensoryczne, lecz szukać innowacyjnych narzędzi i oprogramowań, które pozwolą dzieciom na aktywne i twórcze zaangażowanie się w arteterapię.
    The dynamically developing eye-tracking technology is more and more often used in the diagnosis and therapy of children with multiple disabilities for whom sight is the only communication channel. The aim of the article is to show how eye-tracking technology becomes an art medium and can be used as an optimal tool of clinical intervention in art therapy for children with multiple disabilities. The author conducted several-month-long action research in the form of art therapy sessions for twenty-few children with multiple disabilities. She found that the use of eye-tracking as an assistive technology tool (EGAT) in art therapy enables participants to be relatively autonomous and independent in their creative activity. This allows them to express their emotions and reveal their abilities. Eye-tracking introduces a positive change in the well-being and quality of life of children participating in the research. Therefore, contemporary art therapists working with children with multiple disabilities should not limit themselves to traditional art therapy classes focused on strictly sensory experiences, but look for innovative tools and software that will allow children to actively and creatively engage in art therapy.
    Źródło:
    Studia Paedagogica Ignatiana; 2021, 24, 4; 131-149
    2450-5358
    2450-5366
    Pojawia się w:
    Studia Paedagogica Ignatiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies