Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kasprzak, Dariusz." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 38
Tytuł:
Patrystyczno-biblijna argumentacja kwestii eschatologicznych w traktacie Juliana z Toledo „Prognosticum futuri saeculi”
The Patristic-Biblical Argumentation of Eschatological Issues in Julian of Toledo’s Treatise “Prognosticum futuri saeculi”
Autorzy:
Kasprzak, Dariusz Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43573713.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Julian z Toledo
Prognosticum futuri saeculi
argumentacja patrystyczna i biblijna
eschatologia
Julian of Toledo
patristic and biblical argumentation
eschatology
Opis:
Traktat Juliana z Toledo (642-690), zatytułowany Prognosticum futuri saeculi, wywarł wielki wpływ na późniejszą teologię i religijność Kościoła zachodniego. Przepisano go w tysiącach egzemplarzy i był dostępny w większości średniowiecznych bibliotek. Argumentacja teologiczna stosowana przez Juliana z Toledo w traktacie Prognosticum futuri saeculi jest w dużej mierze zapożyczona. Autor opiera metodę dowodzenia prawdziwości teorii o ogniu pośmiertnie oczyszczającym dusze przede wszystkim na myśli eschatologicznej wypracowanej przez uznane autorytety Kościoła Zachodniego: Augustyna z Hippony, Grzegorza Wielkiego, Juliana Pomeriusza. Źródłowo koncepcja istnienia dusz po śmierci fizycznej ciał czy koncepcja natychmiastowego wynagrodzenia dusz po śmierci fizycznej ciał wyprowadzona jest z filozofii greckiej, natomiast kwestia leczenia dusz w zaświatach czy ognia oczyszczającego dusze jest zapożyczeniem z judeochrześcijańskich apokryficznych apokalips. Argumentacja biblijna stanowi jedynie dodatkowe potwierdzenie tez przyjętych wcześniej z autorytetu ojców zachodnich. Cytaty biblijne, których Julian użył w argumentacji na rzecz eschatologicznego stanu pośredniego niczego nie dowodzą, gdyż w tekście biblijnym na poziomie znaczenia sensu dosłownego, zamierzonego przez autora biblijnego, takie treści po prostu nie istnieją. Julian nie stara się wydobyć oryginalnego znaczenia tekstu biblijnego w sensie egzegetycznym, a jego argumentacja biblijna jest aprioryczna przy nadawaniu mu znaczenia ponadsłownego.
Julian of Toledo's (642-690) treatise, entitled Prognosticum futuri saeculi, had a great influence on the later theology and religiosity of the Western Church; it was transcribed in thousands of copies and was available in most medieval libraries. The theological argumentation used by Julian of Toledo in his treatise Prognosticum futuri saeculi is eminently repetitive. In his method of proving the veracity of the theories posited about fire purifying souls posthumously, the author draws primarily on eschatological thought developed by the authorities of the Western Church that he recognized: Augustine of Hippo, Gregory the Great, Julian Pomerius. The source of the concept of the existence of souls after the physical death of bodies or the concept of the immediate remuneration of souls after the physical death of bodies derives from Greek philosophy, while the question of the healing of souls in the hereafter or the fire that purifies souls is a borrowing from the Judeo-Christian apocryphal apocalypses. The biblical argumentation is an add-on for him and is only meant to be a confirmation of the theses previously accepted from the authority of the Western Fathers. The biblical quotations used by Julian of Toledo in favor of eschatology an intermediate state do not prove anything, since in the biblical text at the level of literal meaning intended by the biblical author such content simply does not exist. Julian is not trying to extract the original meaning of the biblical text in an exegetical sense, and his biblical argumentation is an apriori interpretation of the biblical text while giving it more-than-literal meaning.
Źródło:
Vox Patrum; 2024, 89; 149-174
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Praca w monastycyzmie pachomiańskim
Work in Pachomian Monasticism
Autorzy:
Kasprzak, Dariusz Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43559421.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
pachomianie
cenobityzm
praca
kryzys
roztropność
pachomians
cenobitism
work
crisis
discernment
Opis:
Patrystyczna refleksja nad kluczowymi tekstami pachomian dotyczącymi zagadnienia pracy cenobickiej i jej skutków pozwala na wyciągniecie następujących wniosków: w zamyśle ideowym Pachomiusza praca miała być czynnością ascetyczną, dokonującą się w ciszy i w zupełnym podporządkowaniu się przełożonym. Podstawowym zajęciem pachomian była praca rolnicza na polach. Natomiast plecionkarstwo wydaje się być bardziej ascetycznym uzupełnieniem tej pierwszej. Pozostałe prace pachomian miały charakter służebny wobec rolnictwa i plecionkarstwa. Chrystologiczną motywację do podjęcia pracy rekonstruujemy na podstawie listów Pachomiusza i Księgi Horsiesiego. Kryzysy wspólnot pachomiańskich z końca lat 40 i 60 IV wieku zweryfikowały pierwotne założenia Reguły. Kazuistyczny i urzędniczo normatywny zarząd zakonu za pierwszej kadencji Horsiesiego zabijał zarówno ideowość mnichów, jak i ich ludzką czy zakonną odpowiedzialność. Wywołał sprzeciw („Nie chcemy mieć nic wspólnego z Horsiesim ani z zasadami, które ustala”) i bunt braci. Za rządów Teodora, kolejnego z διακριτικός wspólnoty doszło do uspokojenia w zakonie. Paradoksalnie systematyczna praca przyniosła wymierne efekty materialne, co zaczęło zagrażać duchowemu celowi zakonu. Ten drugi kryzys zarządu zakonu zażegnano poprzez zawierzenie Bożej Opatrzności napięcia pomiędzy zakonną obserwacją a systematyczną pracą i bogaceniem się instytucji. Wydaje się, że było to skuteczne rozwiązanie, bo pachomianie przetrwali w Egipcie aż do najazdu arabskiego w IX wieku.
A patristic reflection on the key texts of Pachomian on the issue of cenobitic labor and its consequences allows us to draw the following conclusions. In pachomian's ideological conception, work was to be an ascetic activity, carried out in silence and in complete submission to superiors. The primary type of Pachomian labor was agricultural work in the fields. Braiding, on the other hand, appears to have been a more ascetic complement to the former. The pachomian's other work was subservient to agriculture and braiding. The Christological motivation for the work emerges from the letters of Pachomius and the Book of Horsiesi. The crises of the Pachomian communities of the late 40s and 60s of the 4th century verified the original assumptions of the Rule. The casuistic and bureaucratic normative management of the order during Horsiesi's first term of office killed both the idealism of the monks and their human or monastic responsibility. It provoked opposition ("We want nothing to do with Horsiesi or the rules he sets") and rebellion from the brothers. Under Theodore, another διακριτικός of the community, there was a calming down in the order. Paradoxically, systematic work brought tangible material results, which began to threaten the spiritual purpose of the order. This second crisis of the order's management was resolved by entrusting to Divine Providence the tension between monastic observation and systematic work and the enrichment of the institution. Successfully, it seems, because the Pachomians survived in Egypt until the Arab invasion in the 9th century.
Źródło:
Vox Patrum; 2023, 87; 155-174
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Praca według św. Franciszka z Asyżu
Work According to St. Francis of Assisi
Autorzy:
Kasprzak, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430933.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Francis of Assisi
work
motivation to work
pay
free work
darmowość pracy
Franciszek z Asyżu
motywacja do pracy
praca
wynagrodzenie
Opis:
Niniejszy artykuł stanowi rekonstrukcję poglądów św. Franciszka z Asyżu odnoszących się do znaczenia pracy. Stosuje się tutaj historyczną metodę bezpośredniego ustalania faktów oraz teologiczną metodę refleksji nad doświadczeniem duchowym Poverella, zapisanym w pierwszych dwóch regułach franciszkańskich, pismach pierwszych hagiografów Biedaczyny oraz w tekstach uznanych komentatorów Franciszka. Opisywane zagadnienie zostało ujęte w czterech paragrafach: (1) praca rozumiana jako łaska Boża; (2) motywacja do pracy; (3) wynagrodzenie za pracę; (4) darmowość pracy.
In the article, the author theologically reconstructs the understanding of work as seen by Francis of Assisi. He does this by using the historical method of direct fact-finding and the theological method of reflecting on Poverello’s spiritual experience as recorded in the first two Franciscan rules, the writings of the first hagiographers of the Poverello, and the texts of Francis’ recognized commentators. The issue described is covered in four paragraphs: (1) Work understood as God’s grace; (2) Motivation to work; (3) Remuneration for work; (4) Gratuity of work.
Źródło:
Polonia Sacra; 2023, 27, 4; 7-28
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metafory konceptualne wyrażające wiarę w życie wieczne w tekstach reprezentatywnych
Autorzy:
Kasprzak, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142855.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
conceptual metaphors
eternal life
Fathers of the Church
metafory konceptualne
życie wieczne
ojcowie Kościoła
Opis:
Analizowane w artykule metafory konceptualne, które wyrażają wiarę w życie wieczne, są oddawane jako archetypy pozytywne. Zarówno metafory przestrzenne, jak i metafory ontologiczne są wiodącymi schematami wyobrażeniowymi dotyczącymi miejsc nadprzyrodzonych czy cech tych miejsc. Rozważane metafory tworzyły uniwersalny język chrześcijański, a przez swą obrazowość angażowały wyobraźnię wiernych, wzbogacając uczuciowe reakcje czytelnika na przekaz teologiczny dotyczący tematyki nieba i wieczności.
When working thought these texts, it was found that the conceptual metaphors used, to describe faith in eternal life, were overwhelmingly positive ones. These biblical metaphors were then developed by successive Church Fathers, which helped to create a universal Christian language. In conclusion, these eschatological conceptual metaphors, related to heaven, show the unity and progressive nature of the Christian theological Tradition.
Źródło:
Polonia Sacra; 2021, 25, 2; 5-24
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Rozeznawanie duchów” (διάκρισις) według św. Doroteusza z Gazy (505–560/580)
Autorzy:
Kasprzak, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143084.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
διάκρισις
spiritual fatherhood
Dorotheus of Gaza
duchowe ojcostwo
Dorotheus Gaza
Opis:
Opis ojcostwa duchowego z jego naczelną władzą „rozeznawania duchów”, jaki znajdujemy w tekstach św. Doroteusza z monasteru Thawatha pod Gazą, nie prowadził do absolutyzowania tej ascetycznej władzy. Przewodnictwo duchowe ojca nie znosiło odpowiedzialności indywidualnego ucznia. Duchowa władza rozeznawania reprezentowana przez ojca duchowego winna dopomóc uczniowi we właściwym kształtowaniu sumienia i wspomagać go w samym procesie rozpoznawania tego, co się Bogu podoba. Rady ojca duchowego, jakie następowały po „ujawnianiu myśli” przez ucznia, miały pomóc temu uczniowi w stanowczym odrzuceniu złych myśli. Poprzez stopniowe wyrzekanie się własnej woli, oparte na duchowym posłuszeństwie ojcu duchowemu jako przewodnikowi w wierze, mnisi z Thawatha stopniowo wyrywali się spod władzy namiętności. Znamienne są również warunki postulowane przez Doroteusza jako konieczne dla samego rozeznawania: łagodność i pokora, odrzucenie postawy samousprawiedliwienia się i przyjęcie skruchy oraz ustawiczna walka z namiętnościami. Postawy te winny się kształtować nie tylko u mnichów, ale i u każdego, kto „przez najpokorniejsze życie stara się jednoczyć z Bogiem”.
Description of spiritual fatherhood with its supreme authority of “discernment of spirits”, which we find in the texts of St. Dorotheus of the Thawath monastery at Gaza did not lead to the absolutization of this ascetic power. Father’s spiritual guidance did not bear the responsibility of the individual student. The spiritual power of discernment represented by the spiritual father should help the student shape his conscience properly and support him in the process of recognizing what he pleases. The spiritual father’s advice that followed the student’s “disclosure of thoughts” was to help the latter firmly reject bad thoughts. By gradually renouncing their own will, based on spiritual obedience to the spiritual father as a guide in faith, the monks of Thawatha gradually broke free from the power of passion. The conditions postulated by Dorotheus as necessary for the discernment itself are also significant: gentleness and humility, rejection of the attitude of justification and acceptance of repentance, and the constant fight against passions. These attitudes should be shaped in monks, but also in everyone who “tries to unite with God through humble life”.
Źródło:
Polonia Sacra; 2020, 24, 3; 111-126
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cezary z Arles wobec paenitentia secunda w VI wieku
Caesarius of Arles in the face of Paenitentia Secunda in the Sixth Century
Autorzy:
Kasprzak, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142931.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Caesarius of Arles
“paenitentia secunda”
Gaul
6th century
Cezary z Arles
paenitentia secunda
Galia
VI wiek
Opis:
Wydaje się, że wezwania Cezarego, biskupa Arles, dotyczące przystępowania wiernych do pokuty kanonicznej, odznaczały się wyczuciem wiernych oraz ich realnych możliwości. Systematyczne zaostrzanie norm pokuty publicznej, podejmowane przez kolejne synody galijskie i jej legalistyczne traktowanie, doprowadziło do kryzysu tej praktyki w Kościele Galii w 1. połowie VI wieku. Cezary, przestrzegając w swym nauczaniu norm oficjalnej pokuty kanonicznej, zaakceptował jednak zwyczaj zdecydowanej większości wiernych, którzy odkładali pokutę publiczną na ostatnie chwile życia. Wzywał ich natomiast do podjęcia wysiłku w wierze i do stałego nawracania się. Pokutowanie przez całe życie stało się w jego nauczaniu synonimem chrześcijańskiej metanoi. W ten sposób wierni stale mogli się przygotowywać do owocnego podjęcia pokuty kanonicznej, podejmowanej zwyczajowo pod koniec życia. Zachęty Cezarego pozostały jednak bezskuteczne, skoro Kolumban i jego bracia, kiedy pojawili się w Galii na początku VII wieku, nie spotkali się z praktyką pokuty kanonicznej w tamtejszym Kościele.
It seems that the homilies of Caesarius, Bishop of Arles, about the faithful having access to canonical penance, were characterized by a sensitivity to the faithful and what was possible for them to practically obtain. The systematic tightening of the standards of public penance, undertaken by subsequent Gallic synods and their legalistic treatment of it, led to a crisis of this practice in the Church of Gaul in the first half of the sixth century. Caesarius, observing the norms of official canonical penance in his teaching, accepted the custom of the vast majority of the faithful, who postponed public penance until the last moments of their lives. So with that in mind, he urged them to make an effort in faith and to be constantly converted. Repentance become the way to practise this Christian conversion. Making it possible for the faithful to prepare themselves throughout their lives through acts of repentance, to be ready for canonical penance at the end of life. Caesarius’s encouragement, however, remained ineffective, since Columba and his brothers, when they appeared in Gaul in the early seventh century, did not continue to follow this practice of canonical penance within the Church.
Źródło:
Polonia Sacra; 2020, 24, 4; 5-23
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pismo Święte czytane przez Ojców
The Christian Fathers on the Holy Scripture
Autorzy:
Kasprzak, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050918.pdf
Data publikacji:
2020-03-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
patrystyczna Biblia
kanon
objawienie
funkcja i sens Pisma Świętego
the patristics Bible
canon
revelation
function and meaning of the Holy Scriptures
Opis:
Unifikacja ksiąg biblijnych i określenie standardowego konstantyńskiego zbioru Pisma świętego około 425 roku było historycznie zbieżne z cesarską polityką wprowadzania jednorodności religijnej na terenie Imperium Romanum na początku IV wieku. Co więcej, do V wieku na terenie Cesarstwa Rzymskiego istniała ciągłość kulturowa, która umożliwiała tłumaczenie „słowo w słowo”. W związku najazdami germańsko-irańskimi nastąpiło zerwanie antycznej wspólnoty kulturowej, co w przekładach biblijnych doprowadziło w V wieku do tłumaczenia „sens w sens”. Najwyższą formą objawienia się Boga dla autorów patrystycznych było wydarzenie Wcielenia Boga. Natomiast Biblia jako objawione słowo Boże była rozumiana jako uprzywilejowany, darmowy Boży fenomen, przez który Bóg ujawnia prawdę o sobie i komunikuje się z człowiekiem. W związku z tym natchnienie było rozumiane przez ojców Kościoła jako dar Boży udzielony ludzkiemu autorowi, dzięki czemu był on w stanie przekazać Boże objawienie w tekście Pisma świętego, które zostało uznane przez wspólnotę wiary jako słowo Boże. Dla ojców Kościoła cała teologia opierała się na rozważaniu Biblii, która stanowiła dla autorów patrystycznych norma normans wiary chrześcijańskiej. Jezus Chrystus pozostawał dla Ojców i pisarzy Kościoła patrystycznego kluczem hermeneutycznym do Pisma świętego i podstawą poznawania tajemnicy Boga i godności człowieka. Ojcowie przez swą egzegezę i teologię pokazują nam też, że nie wolno oddzielać osoby Jezusa Chrystusa jako Tego, który ostatecznie objawił nam Ojca, oraz świadectwa o Nim, zawartego w kerygmacie chrześcijańskim i w Piśmie świętym. Taka afirmacja Biblii pozwoliła do VII wieku uformować kanon biblijny, ale także kształtować Tradycję Kościoła, zwłaszcza tę trynitarną, duchową i liturgiczną. Biblijna interpretacja ojców Kościoła może być uznana za sens pełniejszy Nowego Testamentu, który w dogmatycznej tradycji Kościoła wyraża sens zamierzony przez Boga, pierwszego Autora Pisma świętego, a który to sens nie był znany w pełni ludzkiemu autorowi Pisma (np. koncepcja Trójcy Świętej, relacji wewnątrztrynitarnych czy doktryna o grzechu pierworodnym). Tak pojęta lektura Pisma świętego była dla pisarzy patrystycznych zarówno źródłem ich wiary, jak i ich teologii.
The unification of the books of the Bible and the definition of the standard Constantine edition of the Holy Scripture set about 425 was historically coincident with the imperial policy of the introducing of religious homogeneity in the Roman Empire at the beginning of the fourth century. Moreover, due to the cultural continuity within the Roman Empire until the 5th century, it was possible the translation of “word for word”. The German-Iranian raids in the 5th century resulted in the disintegration of the ancient cultural community, and caused the necessity of the translations of “meaning in meaning”. The highest form of God’s revelation for the patristic authors was the incarnation of God. The Bible, as the revealed word of God, was understood as a privileged, free God’s phenomenon, through which God reveals the truth about himself and communicates with man. Consequently the Church Fathers interpreted the divine inspiration as the gift of God which was given to a biblical author. In this way an inspired writer was able to convey the divine revelation drown from the Holy Scriptures to a community of the faithful, which received as the word of God himself. In the opinion of the Church Fathers, the Christian theology was based on the contemplation of the Bible, which constituted the norm of the Christian faith. To the Patristic writers Jesus was a hermeneutic key to the Holy Scripture and it was him who leads the faithful to the cognition of the divine mystery and the human dignity. In their exegesis and theology the Christian Fathers showed us that the Person of Jesus, who ultimately revealed the Father to us should not be distinguished from testimony of the Christian kerygma and the Holy Scriptures. This affirmative attitude towards the Bible contributed to the formation of the biblical canon in the 7th century and also shaped the Trinitarian, spiritual and liturgical tradition of the Church. The Biblical interpretation of the church Fathers can be regarded as a more complete meaning of the NT, which expresses the sense intended by God, the first author of the Scripture in the dogmatic tradition of the Church, and which sense was not fully known to the human author of the Scriptures (e.g. the concept of the Holy Trinity, the intra-trinitarian relations and the doctrine of the original sin). Thus understood the reading of Scripture was for the patristic writers both the source of their faith and their theology.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2018, 12, 2; 49-69
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cranioplasty as the return-to-work factor – 112 patients with cranial defects treated in the Department of Neurosurgery at the Medical University of Lodz
Autorzy:
Kasprzak, Piotr
Ormezowska, Elżbieta
Jaskólski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2161896.pdf
Data publikacji:
2017-07-14
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
return to work
cranioplasty
cranial defect
skull prosthesis
work capability assessment
fitness for work
Opis:
Objectives The number of craniectomies and the consequent reconstructive procedures has grown during the past decades. Cranial defects and methods of their repair could have some influence on work capability of the patients and their employability. Material and Methods The authors analyzed a group of 112 patients with cranial defects treated in the Department of Neurosurgery at the Medical University of Lodz, Poland, in the course of the katamnestic period longer than 6 months after reconstructive operation, and observed them between February 2008 and February 2015. Their work capability and employment were compared, all the patients were interviewed concerning the reasons for not working according to the Social Insurance Institution predication procedure. Results Before the cranioplasty, all the patients were capable of working without limitations according to biological criteria and 89 of them were employed. Twenty-three not working people consisted of 6 pupils, 7 retired and 10 not working for other reasons. During the period between the craniectomy and the cranioplasty, 88 patients were capable of working and only 2 were employed. After the reconstruction, 93 were capable of working without limitations and 16 – with limitations. Forty-seven were employed during the period of the follow-up, the rest of patients consisted of 2 pupils, 13 retired and 50 not working for various reasons. Conclusions Cranioplasty is a very important factor contributing to return to work. This outcome may be seen as having a great social value and be added to the functions of cranial repair as protective, esthetic and normalizing the intracranial pressure previously described in the literature. Int J Occup Med Environ Health 2017;30(5):803–809
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2017, 30, 5; 803-809
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ojcostwo duchowe w myśli patrystycznej – zarys zagadnienia
Spiritual Paternity in Patristic Literature – an Outline
Autorzy:
Kasprzak, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571671.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
ojcostwo duchowe
ojciec duchowy
starzec
patrologia
ojcowie pustyni
Spiritual paternity
spiritual father
patrology
Desert Fathers
Opis:
W Biblii oraz w pierwotnej tradycji chrześcijańskiej (I–III wiek) nie spotykamy opisów praktycznego prowadzenia duchowego. Jako ćwiczenie duchowe ojcostwo duchowe powstało dopiero w IV wieku wśród mnichów egipskich. Celem podstawowym tej praktyki było znalezienie sposobu na własne zbawienie, zaś celami doraźnymi były: dojście do dojrzałości chrześcijańskiej, przejawiającej się w duchu rozeznania siebie, osiągnięcie kontemplacji, wewnętrznego spokoju i apathei. Wiodącym wątkiem formacyjnym w ojcostwie duchowym u omawianych mnichów było dzielenie się osobistymi przeżyciami duchowymi, szczególnie istotna była zaś praktyka wyjawiania swych myśli.
The practical description of spiritual leaderships is not mandated as an institution in Sacred Scripture. The Christianity of the first three centuries presents us rather the spiritual relationship between the master and his disciple. Spiritual paternity as a spiritual discipline started in the 4th century within the Egyptian coenobitic communities and anchorites. It resulted in new terms such as: father – Abba, spiritual father, teacher, senior, spiritual master. The spiritual paternity of the Desert Fathers was a personalized spiritual exercise, which was to seek the way of salvation. The ultimate goal was to reach spiritual maturity, which manifested itself in the soul’s recognition, contemplation, inner peace and apatheia. The Father of the Desert used to share their own spiritual experiences with their disciples rather than to give them advice or hints or intellectual lessons. The relationship of spiritual paternity was built on the pattern: father and disciple. Every advice was supported by the prayer for the spiritual children and the example of the monastic life. The spiritual paternity relayed on cordial relations, sharing prayer and community life, the practice of self‑revelation and soul recognition and the transitions their own personal experiences. The spiritual father was gentle, friendly and prayerful. Such a practice of spiritual fraternity was neither the archaic form of psychological therapy nor the spiritual direction. Spiritual father begetted his sons to God. His aim was to help his spiritual children in their own spiritual development in order to attain the ultimate salvation.
Źródło:
Polonia Sacra; 2016, 20, 3(44); 101-122
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ubóstwo monastyczne a ubóstwo franciszkańskie – próba zestawienia tez normatywnych
Monastic Poverty and Franciscan Poverty – an Attempt to Juxtapose of the Normative Theses
Autorzy:
Kasprzak, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571822.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
ubóstwo dobrowolne
monastycyzm IV–VII wieku
minorytyzm XIII wieku
tezy normatywne
voluntary poverty
monasticism of IV–VII century
minoritism of the XIII century
normative theses
Opis:
W artykule zestawiono wiodące idee dotyczące ubóstwa dobrowolnego dla monastycyzmu okresu patrystycznego i dla minorytów okresu św. Franciszka z Asyżu. Analiza tekstównormatywnychobutradycji zakonnychwykazała ichzbieżność.Dotyczy ona tak przewodniej myśli biblijnej(2 Kor 8, 9 – uniżenie Syna Bożego wewcieleniu jest podstawą do naśladowania przez mnichów i zakonników ubóstwa i pokory Jezusa), jak i pozostałych tez o ubóstwie dobrowolnym: wyrzeczenia się prawa własności i życia sine proprio, życia doczesnego rozumianego jako okres pielgrzymowania do nieba, powstrzymywania się od przyjmowania pieniędzy w celu zapobieżenia chciwości, pracy jako biblijnego obowiązku i życiowej konieczności oraz wyrzeczenia się świata ze względu na Boga (contemptus mundi – znak eschatologiczny dla zakonników i świata). Zbieżność norm dotyczących ubóstwa dobrowolnego obu tradycji zakonnych wynika prawdopodobnie z osobowego przeżywania Ewangelii przez każdego z fundatorów zakonnych oraz z faktu, iż pierwotne dokumenty normatywne pochodzą z okresu charyzmatycznego obu tradycji.Normy te są zatem kolejną urzeczywistnianąw historii Kościoła próbą powrotu do Ewangelii.
In this paper I focus on the leading ideas of voluntary poverty in patristic monasticism and in the Franciscan order of the times of St. Francis of Assisi. The analysis of normative theses of both orders,the patristic and the minoritestraditions portray their convergence. According to 2 Corinthians 8:9 – humility of Jesus in his Incarnation formed the basis of monastic life for early monasticism and for minorites as well. Christ`s humility and poverty guided the spiritual life of monks of the early monasticism and Franciscan brothers. The voluntary poverty,rejection of the possession of private property, a life of “sine proprio” mean simply to consider life only as a time of pilgrimage to Heaven. The refusal of acceptance of money frees a monk from greed. Contemptus mundi i.e. contempt of the worldly concerns for the sake of God, and work as a biblical duty and necessity of life should constitute principles ofthe Christian existence first of all from,the eschatological point of view. The similitude of both (early monasticism and Franciscan monasticism) standards of the voluntary poverty seemed to proceed from the personal experience of the Bible of theirfounders. Both normative theses originated in the charismatic periods of both traditions. Both these norms were a practicable attempts of the Church to the evangelical sources.
Źródło:
Polonia Sacra; 2016, 20, 1(42); 59-79
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Michał Kieling, Rola Pisma Świętego i „artes liberales” w kształtowaniu nauk teologicznych i świeckich według Kasjodora, Uniwersytet Adama Mickiewicza, Wydział Teologiczny, Studia i Materiały 141, Poznań 2011, 261 s.
Autorzy:
Kasprzak, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571367.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Źródło:
Polonia Sacra; 2014, 18, 1
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Monastic Exegesis and the Biblical Typology of Monasticism in the Patristic Period
Autorzy:
Kasprzak, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1828640.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
The Bible
monastic exegesis (literal – spiritual – anagogical)
the royal path (via regia)
biblical typology
the Patristic period
Opis:
Monastic exegesis of the Bible in the Patristic period was characterized by ascetic pragmatism, reminiscence and meditation of the canonical text and at the same time its extra-verbal literal and spiritual interpretation. The consequence of such a manner of reading the text of the Bible was to acknowledge the monastic way of life as the royal path (via regia) and the monk as the one possessing certain spiritual knowledge and living faith. Systematic ignoring of the original Hebrew text by ancient monks, as well as by the Fathers of the Church, in using literal – spiritual and anagogical exegesis led to every biblical text being understood in a spiritual manner, i.e. as a text leading a monk to salvation. The biblical typologies of the monastic life also started to be derived from the theological rule of the Testaments. Those typologies resulted from the formerly adopted Christocentric theological premise assuming that the whole Bible tells about Christ and leads to Christ. They were the spiritual interpretation of the biblical text and were aimed at accounting for monasticism as the biblical form of life.
Źródło:
Theological Research. A Journal of Systematic Theology; 2014, 2, 1; 85-103
2300-3588
Pojawia się w:
Theological Research. A Journal of Systematic Theology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcja dobrowolnego ubóstwa w pismach monastycznych św. Augustyna
The idea of voluntary poverty in st. Augustine’s monastic writings
Autorzy:
Kasprzak, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613413.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
dobrowolne ubóstwo
św. Augustyn
pisma monastyczne
interpretacja Dz 4, 32-36
voluntary poverty
St. Augustine
monastic writings
interpretations of Acts 4, 32-36
Opis:
The first coherent doctrine of voluntary poverty appeared in Western Church theology in the writings of St. Augustine. This idea developed gradually under the influence of the coenobitic ideal and vision of a community Church. First having excluded the Manichean vision of community (AD 386-396) St. Augustine adopted the coenobitic conception of poverty (relinquishing individual possession in favour of communal ownership and working for the benefit of the community). In his mature period (AD 397-426) St. Augustine referred directly to the perfect vision of the Christian monastic community described in Acts 4:32-36 as the source of voluntary poverty. In this way the monks copied the perfection of the Early Church community. One might say his approach to ascetic poverty was according to the principle of qualitative parity i.e. every monk receives the minimum of material necessities. St. Augustine’s sermons 355 from December AD 425/January AD 426 and 356 from January AD 426 show clearly how he and his brothers practiced individual and community poverty.
Źródło:
Vox Patrum; 2013, 60; 165-182
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 38

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies