Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "KAI." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 91
Tytuł:
Global citizenship education and the idea of diverse epistemologies
Edukacja do obywatelskości globalnej a idea epistemologii zróżnicowanych
Autorzy:
Horsthemke, Kai
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1374128.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
obywatelskość
epistemologia
różnorodność
edukacja
education
citizenship
epistemology
diversity
Opis:
Three broad kinds of orientation can be identified with regard to (global) citizenship education (GCE): cosmopolitanism, localism, and relationalism. They differ in their respective approaches not only to cultural transmission and instruction but also to knowledge and knowledge production. My aim in this paper is to interrogate the notion of local or indigenous knowledge in GCE research and to investigate whether the postcolonial idea of diverse epistemologies does not employ a mistaken sense of ‘epistemology’. I argue that there are good reasons for an unequivocal and universally applicable understanding of knowledge and epistemology in (global) citizenship education and GCE research – and for being able to distinguish between knowledge and non-knowledge. Geographic, ethnic, racial and gender-based origin and affiliation do not constitute relevant criteria for any such demarcation. Instances in which they are cited as criteria raise questions not of epistemological relevance but rather of social justice.  
Odnośnie edukacji do obywatelskości (globalnej) da się wyróżnić co najmniej trzy orientacje: kosmopolityzm, lokalizm irelacjonalizm. Odróżniają się one odmiennym podejściem do przekazywania nie tylko kultury, lecz równie wiedzy i jej tworzenia. Autor stawia sobie za cel zbadanie pojęcia lokalnej (rdzennej) wiedzy w badaniach na temat edukacji do obywatelskości (globalnej) i rozstrzygnięcie na tej podstawie kwestii: Czy postkolonialna idea zróżnicowania epistemologicznego nie zawiera błędnego pojęcia epistemologii? Jego zdaniem istnieją racje uzasadniające konieczność jednoznacznego i uniwersalnego rozumienia wiedzy i epistemologii – w tym również w zakresie edukacji do obywatelskości (globalnej) i badaniach na ten temat. Przyjęcie tych racji umożliwia rozróżnienie między wiedzą a niewiedzą. W przeciwieństwie do tego miejsce zamieszkania, przynależność etniczna, rasowa ani płeć nie dostarczają wystarczających kryteriów do przeprowadzenia takiego rozgraniczenia. Opracowania, w których autorzy powołują się na dane te jako kryteria epistemologiczne, powinny być rozważane nie jako wypowiedzi o charakterze epistemologicznym, lecz pytania o sprawiedliwość społeczną.
Źródło:
Forum Pedagogiczne; 2020, 10, 1; 197-212
2083-6325
Pojawia się w:
Forum Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Thinking without Heidegger?
Autorzy:
Horsthemke, Kai
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/549621.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Martin Heidegger
anti-Semitism
ethnonationalism
philosophy of education
Opis:
There has been a resurgence of Martin Heidegger’s ideas in recent years, especially within English-language philosophy of education. Yet, there have also been other developments that deserve to be taken seriously, first and foremost the indication that his anti-Semitism informs not only his personal beliefs and political stance but is already rooted in his philosophy, notably his ontology. It is these developments and the context of Heidegger’s philosophy that are examined first, before I return to the purported significance of his ideas for education towards the end of this essay.
Źródło:
Forum Pedagogiczne; 2019, 9, 1; 245-256
2083-6325
Pojawia się w:
Forum Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘Epistemological diversity’ in education: Philosophical and didactic considerations
‘Epistemological Diversity’ in Education: Philosophical and Didactic Considerations
Autorzy:
Horsthemke, Kai
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/550264.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
badania nad edukacją
zróżnicowanie epistemologiczne
pluralizm
relatywizm
Educational research
epistemological diversity
pluralism
relativism
Opis:
Niedawno powstałe, ale już szeroko rozpowszechnione przekonanie utrzymuje, że grupy etniczne i kulturowe mają swoje własne, wyróżniające je epistemologie i że epistemologie także mają płeć, a fakt ten był dotąd przeważnie ignorowany przez dominującą grupę społeczną. Konsekwencją tego przekonania jest pogląd, że badania nad edukacją są prowadzone w ramach obejmujących pewne założenia na temat wiedzy i jej uzyskiwania, nakreślonych przez dominującą grupę i odzwierciedlających jej interesy i historyczne tradycje. Nawoływanie do epistemologicznego zróżnicowania staje się problematyczne, gdy łączy w sobie epistemologiczny pluralizm i relatywizm. Bardzo często argumentacja za innymi, zróżnicowanymi, alternatywnymi, zdekolonializowanymi czy zdemaskulinizowanymi epistemologiami nadal nie rozwiązuje, a czasem wręcz całkowicie pomija istotne kwestie filozoficzne. Co dokładnie oznaczają twierdzenia dotyczące epistemologicznego zróżnicowania? Czy te sposoby ustanawiania wiedzy są w stanie przetrwać próbę krytycznego badania? Ponadto, jaki jest ich związek z tradycyjnymi rozróżnieniami epistemologicznymi, np. między wiedzą a wiarą i między dociekaniami deskryptywnymi a normatywnymi oraz z takimi podstawowymi komponentami epistemologicznymi jak dowód/uzasadnienie i prawda? Niniejszy artykuł analizuje niektóre błędy i mylne pojęcia, które można odnaleźć w nawoływaniu do rozwijania zróżnicowanych epistemologii. Stawiane tu pytanie nie ma na celu jedynie ustalenia, czy słowo „epistemologia” jest lub nie jest poprawnie używane, ale także (co jest znacznie ważniejsze), czy zagadnienia, którymi się zajmuje ta dziedzina filozofii, nie są traktowane pobieżnie lub wręcz całkowicie pomijane.
A recent but widespread view holds that ethnic or cultural groups have their own distinctive epistemologies, that epistemologies are also gendered, and that these have been largely ignored by the dominant social group. A corollary of this view states that educational research is pursued within a framework that represents particular assumptions about knowledge and knowledge production that reflect the interests and historical traditions of this dominant group. The call for epistemological diversity becomes problematic when it conflates epistemological pluralism and epistemological relativism. More often than not, in such arguments for different, diverse, alternative, decolonized or demasculinized epistemologies some relevant philosophical issues remain unresolved, if not unaddressed altogether. What exactly do these claims about epistemological diversity mean? Do these ways of establishing knowledge stand up to critical interrogation? Moreover, how do they relate to traditional epistemological distinctions, e.g. between knowledge and belief and between descriptive and normative inquiry, and to epistemologically essential components like warrant/justification and truth? This paper examines some of the mistakes and misconceptions involved in appeals to diverse epistemologies. The concern is not just whether or not a word (‘epistemology’) is being misused, but also (and importantly) whether or not the issues dealt with in epistemology (a complex field that has evolved over a long period of time) are being given short shrift, if not ignored altogether.
Źródło:
Forum Pedagogiczne; 2017, 7, 1; 261-278
2083-6325
Pojawia się w:
Forum Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sie dürfen alles, außer lügen. Beobachtungen zu den Erscheinungsformen von Gewalt im höfischen Roman
Autorzy:
Lorenz, Kai
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119542.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski i Uniwersytet Rzeszowski
Tematy:
Gewalt
Macht
Sprache
Gesellschaft
Manipulation
Lüge
Opis:
In der höfischen Literatur zeigt sich deutlich die Verbindung von Macht, Gewalt und Sprache. Sprachliche und physische Gewalt korrelieren häufig. Gewalt ist akzeptabel, wenn Sie von der richtigen Seite ausgeübt wird. Auch für die Liebe werden Metaphern der Gewalt gebraucht. Während Manipulation ein weit verbreitetes sprachliches Vorgehen ist, erscheint die Lüge als erzählerisches Tabu.
Źródło:
tekst i dyskurs - text und diskurs; 2020, 14; 131-145
1899-0983
Pojawia się w:
tekst i dyskurs - text und diskurs
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polish Peasants in Eastern Galicia: Indifferent to the Nation or Pillars of Polishness? National Attitudes in the Light of Józef Chałasiński’s Collection of Peasant Youth Memoirs
Autorzy:
Struve, Kai
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/601737.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Eastern Galicia (Ukraine)
Józef Chałasiński
peasantry
national identity
Polish peasant movement
Opis:
The following article will discuss Polish national attitudes among peasants in Eastern Galicia in the light of memoirs of peasant youth that the sociologist Józef Chałasiński collected in 1938 and analysed in his seminal work Młode pokolenie chłopów [The young generation of peasants]. It will start with a discussion of differences in processes of the integration of peasants into the Polish nation in Western and Eastern Galicia until WWI. The article will argue that Western Galician peasants, represented in the Polish peasant parties, embraced the idea of being the ‘pillars of Polishness’ while for Roman Catholic or Polish speaking peasants in Eastern Galicia that remained rather an ascription by nationalist circles of the Polish intelligentsia. This condition, as Józef Chałasiński’s collection of memoirs show, does not seem to have changed much during the interwar period.
Źródło:
Acta Poloniae Historica; 2014, 109
0001-6829
Pojawia się w:
Acta Poloniae Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Laughing at Numbers: Evidence for Numeracy in the “Philogelos”
Śmiejąc się z liczb: przykłady obliczeń w Filogelosie
Autorzy:
Brodersen, Kai
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1045677.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
numeracy
education
applied mathematics
Philogelos
jokes
Opis:
Ancient numeracy is reasonably well attested in scientific sources. However, any study of applied mathematics faces the problem of a dearth of evidence. The paper suggests that the jokes collected in the “Philogelos” provide such evidence, and discusses the failings which are referred to in these jokes.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2020, 30; 123-133
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New Forms of Communities? The Constitution and Performance of Audiences in Digital Theater during the COVID-19 Pandemic
Nowe formy wspólnotowości? Tworzenie się i performanse publiczności teatru cyfrowego podczas pandemii COVID-19
Autorzy:
Padberg, Kai
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34112077.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
publiczność
pandemia
teatr niemiecki
wspólnota
odbiór
sztuki performatywne
cyfrowość
hybrydyzacja
audience
pandemic
German theater
community
reception
performing arts
digitality
hybrydization
Opis:
The Covid-19 pandemic plunged many theaters around the world into a temporary crisis and favored the rise of digital theater forms. This article investigates how the reception of theater changes in the digital space and, above all, how audiences as a social dimension of theatrical performances must first be constituted separately there. Based on performance analysis of the digital theater productions Homecoming and Sterben from Germany, the significance of the digital infrastructure for the assembly, performance, and action repertoires of these theater audiences is discussed. The author examines how audiences can be formed into different temporal communities in the digital space. These temporal communities are characterized by hybridity and have the potential to enable intense theatrical encounters across spatial boundaries.
Pandemia COVID-19 pogrążyła wiele teatrów na świecie w okresowym kryzysie, równocześnie sprzyjając rozwojowi cyfrowych form teatralnych. Przedmiotem artykułu są zmiany w odbiorze teatru w przestrzeni cyfrowej, a przede wszystkim konieczność odrębnego ukonstytuowania się tam publiczności, rozumianej jako społeczny aspekt przedstawień teatralnych. Analiza performatywna dwóch cyfrowych produkcji teatralnych z Niemiec, Homecoming i Sterben, jest podstawą refleksji nad znaczeniem infrastruktury cyfrowej dla możliwych form gromadzenia się, doświadczeń i działań tego rodzaju publiczności teatralnej. Autor bada, jak publiczność może tworzyć różne tymczasowe wspólnoty w przestrzeni cyfrowej. Wspólnoty te odznaczają się hybrydycznością i umożliwiają intensywne spotkania teatralne pomimo fizycznego dystansu.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 3; 145-163
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eine Beziehung mit Hindemissen - Deutsch-Polnische Beziehungen zwischen Konfrontation und Zusammenarbeit
Współdziałanie z przeszkodami - stosunki polsko-niemieckie między konfrontacją a współpracą
Autorzy:
Lang, Kai-Olaf
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/505961.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Opis:
Stosunki polsko-niemieckie rozwijały się w latach 90. ze zdumiewającą dynamiką i zdawały się stwarzać model udanej „pracy w zgodzie” oraz konstruktywnej współpracy w Europie. Za takim rozwojem kryły się trzy zasadnicze procesy: - dehistoryzacja, czyli wzrastająca relatywizacja negatywnej siły nacechowanej tematami z przeszłości ukierunkowana na wzajemną kooperację w teraźniejszości, - depolityzacja, czyli okoliczność, że zabarwienie polityczne rządów po obu stronach nie ma pierwotnego wpływu na jakość stosunków bilateralnych, - europeizacja, tzn. rozwój współpracy bilateralnej w kontekście multilateralnym, przede wszystkim w europejskim, uwzględniający coraz więcej punktów widzenia odnośnie stosunków polsko-niemieckich. Po około dziesięciu latach te trzy tendencje wyczerpały się, a nawet nabrały cech przeciwnych. Problemy historyczne znowu zajęły centralną pozycję w stosunkach bilateralnych. Skład koalicji rządowej odbił się na stanie stosunków polsko-niemieckich, a przede wszystkim uwidocznił się podwójny charakter europeizacji, która nadal stanowi co prawda ramy stabilizujące, gwarantujące, że oba kraje mimo bilateralnych zarzutów, nadal wspólnie z 23 innymi państwami rozmawiają w sposób poprawny merytorycznie na liczne tematy, jednakże okazuje się to także źródłem napięć. Szczególnie jasno widoczne stało się to w końcowej fazie procesu rozszerzania UE, w sprawie wojny w Iraku lub w problemach związanych z konstytucją europejską. Dokonane w 2004 r. rozszerzenie Unii Europejskiej stanowi tym samym centralny znacznik rozwoju stosunków polsko-niemieckich po 1989 r. „Wspólnota interesów” obu państw, której jądro stanowiło polityczne przystąpienie do UE (i NATO), wymagałoby nowego uzasadnienia i nowego zdefiniowania meritum, jednakże zamiast nowych impulsów dla transformacji stosunków polsko-niemieckich dla proaktywnej wspólnoty kształtowania Europy, charakteryzował się ten stosunek relatywizmem i ciągłymi nieporozumieniami. Wzmocnieniu uległo to częściowo poprzez umotywowane wewnątrzpolitycznie sposoby postępowania, częściowo poprzez próby stworzenia nowych kierunków w polityce zagranicznej i europejskiej, a częściowo wskutek specyficznej „optyki” oraz stosunków bilateralnych w obu krajach. W Niemczech uwidocznił się - w szczególności na tle tarć europejskich, takich jak konflikt iracki czy traktat konstytucyjny — rodzaj „nierówności akceptacji różnic”. Sposoby zachowania, przejęte niejako mniej lub bardziej w milczeniu przez kraje „starej” Europy, traktowano w spojrzeniu na Polskę jako „złamanie lojalności” i nieposłuszeństwo. Bardziej w mediach i dyskusjach publicznych niż wśród klasy politycznej dochodziło przy tym do form „Poland-Bashing”, które wyrażały możliwą awersję dużej części opinii publicznej wobec rozszerzenia UE na Wschód, przy czym Polska jako największy spośród nowych krajów członkowskich i „najbardziej rzucający się w oczy”, stawała się często celem takich ataków. W Polsce natomiast, w związku z uzyskaniem członkostwa w Unii Europejskiej, doszło do powstania nowego, asertywnego konsensusu w sprawie polityki europejskiej. Jednocześnie, co także w swej istocie jest ponadpartyjnym fenomenem, doszło do zmiany wizerunku Niemiec: zachodni sąsiad, wcześniej modelowy i dzięki swej roli „adwokata” szczególny sojusznik, stał się nagle także lub głównie postrzegany jako konkurent i „niepewny kantonista”. Przyśpieszony tradycyjną strukturalną nierównowagą („asymetrią”) rozwinął się w Polsce syndrom Niemiec, w którym zlała się w jedno obawa przed renacjonalizującymi się Niemcami, kroczącymi szczególnymi drogami w polityce zagranicznej i europejskiej i w których pojawia się (co było widoczne szczególnie w sprawie Centrum Przeciw Wypędzeniom) nowy rewizjonizm historyczny. Po zmianie rządu w Polsce jesienią 2005 r. stały się te tendencje znacznie bardziej widoczne, gdyż powiązane zostały w częściowo zideologizowanym, częściowo asekuracyjnym i historyczno-politycznym związku. Odnośnie ogólnego wizerunku stosunków polsko-niemieckich w kompleksowym oraz szybko transformującym się otoczeniu europejskim i międzynarodowym, należy założyć, że w przewidywalnej przyszłości pojawiać się będą coraz to nowe irytacje, rozgrywające się przede wszystkim w obszarach, w których chodzi o elementarne wyzwania polityki bezpieczeństwa (w szczególności odnośnie Europy Wschodniej i stosunku do Rosji), zasadnicze problemy z punktu widzenia polityki europejskiej i interpretacje historii XX wieku. Nie oznacza to, że stosunki pomiędzy obu krajami nadal nacechowane będą konfliktami i kolizjami, gdyż w ciągu ostatnich piętnastu lat funkcjonalnie silnie zdywersyfikowanych relacji polsko-niemieckich powstał cały szereg obszarów bilateralnego i multilateralnego współdziałania rozwijających się nadal, mimo politycznych zaburzeń. Stosunki pomiędzy obu krajami przypominać będą zatem raczej pewien rodzaj „konfrontacji kooperacyjnej”, zawierającej zarówno elementy konstruktywne, jak i momenty dywergencji. Będzie to więc raczej forma pragmatycznej, selektywnej kooperacji, na której oprą się obydwa kraje. Poza być może pożądanym, ale obecnie mało realnym „partnerstwem strategicznym” oraz mimo wszelkich nieporozumień, mało prawdopodobnym „sąsiedztwem indyferentnym”, Niemcy i Polska jako sąsiedzi w UE będą skazani na siebie zarówno w pozytywnym, jak i negatywnym względzie.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2006, 4; 342-354
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 91

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies