Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kłosińska-Nachin, Agnieszka" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
Monólogo interior en la novela española. Técnica narrativa y visión del mundo.
Autorzy:
Klosińska-Nachin, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683497.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Este estudio es fruto de una tesis de doctorado elaborada bajo la dirección del Profesor Zbigniew Naliwajek de la Universidad de Varsovia. Antes de proceder a la presentación de la problemática del presente libro, quisiéramos expresar nuestro profundo agradecimiento a nuestro Director de tesis cuyo apoyo tanto profesional como psicológico orientó este trabajo hacia caminos pertinentes, permitiéndole cobrar la presente forma. Queremos asimismo agradecer la benevolencia y las valiosas advertencias de los resefiadores de este estudio. Nos referimos a la Profesora Teresa Eminowicz de la Universidad Jagellona de Cracovia, cuya opinión hizo posible la presente publicación, y al Profesor Piotr Sawicki de la Universidad de Wrocław, cuyas observaciones tan acertadas han contribuido a la versión definitiva de este trabajo.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2001, 002
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modernizm jako konstytuujący się proces. Ironia modernistyczna na przykładzie modernizmu hiszpańskojęzycznego
Modernism as a continuing process. Modernist irony in Spanish-language modernism
Autorzy:
Kłosińska-Nachin, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391506.pdf
Data publikacji:
2016-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Spanish modernism
modernist irony
Unamuno
Díaz Rodríguez
Generation ‘98
modernizm hiszpańskojęzyczny
ironia modernistyczna
Pokolenie 98
Opis:
The article deals with the presence of modernist irony, which is defined as a characteristic attitude to symbolism in Spanish modernism. This topic is an answer to dual understanding of the turn of the 19th and 20th century in Spanish literature (modernism, Generation ‘98), which is an expression of the excessive attachment to critical moments in analyzing the evolution of Spanish literature. The author shows the validity of the category proposed, analyzing the novels Sangre patricia by Díaz Rodríguez and Amor y pedagogía by Miguel de Unamuno, as well as referring to poetry and painting of the Spanish cultural area. She also points to the social conditioning of modernist irony. The presence of this category in Unamuno’s output challenges the traditional categorization of the historico-literary process of Spanish modernism.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2016, 25; 63-79
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miguel de Unamuno. Pomiędzy fikcją a rzeczywistością
Miguel de Unamuno. Between fiction and reality
Autorzy:
Kłosińska-Nachin, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393501.pdf
Data publikacji:
2007-11-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Opis:
The article Miguel de Unamuno. Pomiędzy fikcją a rzeczywistością (Miguel de Unamuno. Between fiction and reality) is an author's metalepsy analysis, a phenomenon described by Gerard Cenette (Mśtalepse. De la figurę k la fiction, 2004), in three texts by Miguel de Unamuno: Vida de Don Quijote y Sancho (1905), Niebla (1914) and Cómo se hace una novela (1927). Author's metalepsy, defined as transgression of the limits of fiction by an author, existentional metalepsy (understood as a vision of the world based on doubt, concerning the status of reality) and reader's metalepsy (if he’s forced to transgression of the limits of fiction) are the inseparable parts of Unamuno's writing.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2007, 7; 97-104
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Memoria de la Transición: entre la no-ficción y el falso documental
Memory of the Transition: between non-fiction and fake documentary
Autorzy:
Kłosińska-Nachin, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048659.pdf
Data publikacji:
2017-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Javier Cercas
memory of transition
Jordi Évole
fake
non-fiction
Opis:
The article confronts two ways of organizing the memory of Spanish Transition: one represented by Javier Cercas (Anatomía de un instante, El impostor), who turns to a novel without fiction, and the other proposed by Jordi Évole in Operación Palace, which is a fake documentary. The analysis allows to detect the great thematic axes of the memory of Transition, especially that of consensus, and go deeper into its potential subversive load.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2017, 44, 1; 51-61
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La misère de Ihomme sans terre. Señas de identidad de Juan Goytisolo
Nędza człowieka pozbawionego korzeni. Znaki tożsamości Juana Goytisolo
Autorzy:
Kłosińska-Nachin, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19233466.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Nędza Alvaro Mendioli, głównego bohatera powieści Juana Goytisolo, polega na wyrzeczeniu się przez niego wszelkich związków z ojczystą Hiszpanią. W chłodny i bezwzględny sposób bohater analizuje i odrzuca mity narodowe, leżące u podstaw hiszpańskiej tożsamości. W szczególny sposób polemizuje z koncepcją Miguela de Unamuno, filozofa pokolenia 98 roku, który dopatrywał się w ludzie wartości autentycznych, będących jednocześnie prawdziwym motorem historii. Ta obrazoburcza postawa bohatera prowadzi do unicestwienia jego własnej tożsamości, czego wyrazem jest ewolucja jego wypowiedzi od formy dyskursywnej, poprzez narastającą fragmentaryczność, ku całkowitemu rozpłynięciu się w cudzych wypowiedziach w ostatniej scenie powieści, równoznacznemu z wyrzeczeniem się przez Alvaro własnego języka. Jeśli powieść analizuje się z perspektywy autobiograficznej, nędza głównej postaci nabiera wymiaru katharsis: poprzez unicestwienie swojego bohatera Juan Goytisolo zerwał ostatecznie swoje związki z Hiszpanią i jej "problematycznością", aby móc poświęcić się twórczości skoncentrowanej na wartościach estetycznych.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2004, 003; 169-177
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le monologue intérieur au service du peuple espagnol. "Cinco horas con Mario" de Miguel Delibes
Monolog wewnętrzny w służbie hiszpańskiego narodu. "Pięć godzin z Mariem" Miguela Delibesa
Autorzy:
Kłosińska-Nachin, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19322526.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych dwudziestego wieku powieść hiszpańska oscyluje pomiędzy koncepcją literatury zaangażowanej, podejmującej problemy społeczne i polityczne a powieścią niezależną, taką jakiej bronili przedstawiciele "Nouveau Roman" we Francji. Na sympozjum poświęconym roli powieści odbywającym się w Madrycie w 1963 roku Miguel Delibes broni tej ostatniej koncepcji literatury. Pomimo tych deklaracji, w swojej powieści z 1966 roku zatytułowanej "Pięć godzin z Mariem" Delibes wyraźnie zabiera głos w sprawie losu Hiszpanii i jej rozdarcia, będącego skutkiem wojny domowej 1936-1939 oraz rządów reżimu Franco. Polifoniczny monolog wewnętrzny Carmen, głównej bohaterki powieści, wchłania prawicowe dyskursy Hiszpanii tamtego okresu, pokazując jednocześnie impas, w jakim znalazł się ów kraj. W swoim ograniczeniu i niezrozumieniu wszystkiego co inne, postać Carmen pozbawiona jest autorskiej sympatii a mechanizm degradacji pozwala Delibesowi krytycznie wypowiedzieć się na temat władzy. Monolog wewnętrzny w "Pięć godzin z Mariem" jest wezwaniem autora do porozumienia i dialogu wewnątrz skłóconej i niedemokratycznej Hiszpanii.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2008, 006; 231-238
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyslokacja postzależnościowa My zdes’ emigranty Manueli Gretkowskiej i Una primavera per a Domenico Guarini Carme Riery
Post-dependence dislocation: My zdes’ emigranty by Manuela Gretkowska and Una primavera per a Domenico Guarini by Carme Riera
Autorzy:
Kłosińska-Nachin, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/51567404.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
comparative literature
Catalan literature
Francoism
post-dependence studies
Manuela Gretkowska
Carme Riera
literatura porównawcza
literatura katalońska
frankizm
studia post-zależnościowe
Opis:
Wychodząc od studiów postkolonialnych oraz od studiów nad postzależnością, autorka tekstu proponuje kategorię dyslokacji postzależnościowej, którą definiuje jako strategię narracyjną, polegającą na ulokowaniu postaci na styku dwóch przestrzeni, z których jedna nosi ślady historii lokalnej, naznaczonej sytuacją zdominowania, druga zaś jest przestrzenią odblokowanej historii. W części analitycznej autorka identyfikuje obecność dyslokacji postzależnościowej w dwóch tekstach: My zdes’ emigranty (1991) Manueli Gretkowskiej oraz Una primavera per a Domenico Guarini (1980) katalońskiej autorki Carme Riery. Bohaterki tych tekstów zwracają się ku kulturze europejskiej, noszącej cechy uniwersalnego rezerwuaru wiedzy i epistemologicznego fundamentu, w poszukiwaniu zasobów, które nadadzą sens ich tożsamościowej metamorfozie. Dyslokacja postzależnościowa pozwala zarazem uchwycić specyficzne pozycjonowanie się podmiotu wobec historii lokalnej.
Departing from postcolonial studies and research on post-dependence, the author proposes the category of post-dependence dislocation defined as a narrative strategy consisting in locating the protagonist at the meeting point of two spaces, one of which bears the traces of a local history marked by a situation of domination, while the other one is the space of an unblocked history. In the analytical part, the author identifies the presence of post-dependence dislocation in two texts, namely in My zdes’ emigranty by Manuela Gretkowska and Una primavera per a Domenico Guarini by Carme Riera, a Catalan author. The female protagonists of these texts turn to European culture – which bears the characteristics of a universal reservoir of knowledge and epistemological foundation – in search of resources that will give meaning to their identity metamorphosis. At the same time, the post-dependence dislocation allows for capturing the specific positioning of the subject in relation to local history.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2022, 65, 2; 151-169
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hacia una literatura sin ficción. Juan José Millás, Javier Cercas y Antonio Muñoz Molina
Towards a non-fiction literature. Juan Jose Millas, Javier Cercas and Antonio Munoz Molina
Autorzy:
Kłosińska-Nachin, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/676283.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
literatura sin ficción
Javier Cercas
Juan José Millás
Antonio Muñoz Molina
non-fiction
literature
Opis:
This article aims to analyse so-called non-fiction on the basis of opinions (particularly those voiced in the daily press) of Juan José Millás (1946), Javier Cercas (1962) and Antonio Muñoz Molina (1956). The preference for this type of literature and the intense journalistic activity of these authors give rise to more general reflection about the role of literature and the writer today in the face of unfavourable changes in the humanities.
El artículo se propone reflexionar en torno a la llamada literatura sin ficción a partir de opiniones (especialmente las expresadas en la prensa diaria) de Juan José Millás (1946), Javier Cercas (1962) y Antonio Muñoz Molina (1956). La predilección por este tipo de literatura, así como una intensa actividad periodística de estos autores, dan lugar a una reflexión más general sobre el papel de la literatura y del escritor en la actualidad, frente a los cambios poco favorables a las humanidades.
Źródło:
e-Scripta Romanica; 2015, 2; 7-16
2392-0718
Pojawia się w:
e-Scripta Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Representaciones literarias de la transición española y polaca. “La verdad mutilada” en El impostor de Javier Cercas, "Spis cudzołożnic" de Jerzy Pilch y "Sońka" de Ignacy Karpowicz
Autorzy:
Kłosińska-Nachin, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083430.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
comparative literature
"The impostor" by Javier Cercas
"Spis cudzoloznic" by Jerzy Pilch
"Sonka" by Ignacy Karpowicz
literatura porównawcza
"Oszust" Javiera Cercasa
"Spis cudołożnic" Jerzego Pilcha
"Sońka" Ignacego Karpowicza
transformacja
Opis:
The aim of the article is to compare three literary pictures of the political transformation presented in The impostor (2014) by Javier Cercas, Spis cudzoloznic (1993) by Jerzy Pilch and Sonka (2014) by Ignacy Karpowicz. These novels emphasize their discursive character, thereby revealing that the history is always a narration, not an uninfected series of events. The transformation is shown in conjunction with the theme of cultural memory and imposture.
Celem artykułu jest zestawienie trzech literackich obrazów transformacji, analizowanych na podstawie Oszusta Javiera Cercasa (2014), Spisu cudzołożnic Jerzego Pilcha (1993) i Sońki Ignacego Karpowicza (2014). Powieści te eksponują swój dyskursywny charakter, ujawniając w ten sposób, że historia jest zawsze narracją, nie zaś serią nieskażonych zdarzeń. Transformacja zostaje w nich przedstawiona w połączeniu z motywem pamięci kulturowej i oszustwa.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2019, 1; 3-16
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
El personaje de la prostituta en la narrativa española y polaca de/sobre la Transición. Un día volveré de Juan Marsé y Niskie Łąki de Piotr Siemion
The Figure of the Prostitute in the Spanish and Polish Novel of (about) the Transition. Un dia volvere by Juan Marse and Niskie Łąki by Piotr Siemion.
Autorzy:
Kłosińska-Nachin, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579022.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
comparative literature, Transition, prostitute, Un día volveré, Niskie Łąki
Opis:
The figure of the prostitute occupies a privileged position in contemporary Spanish and Polish literature. Departing from the comparative perspective, especially employing the category of world literature according to David Damrosch, the paper aims to explain the relation between the presence of the prostitute as a character in the literary representation of the transition to democracy. To achieve this, the author conducts an analysis of two novels: Un día volveré by Juan Marsé published in 1982 and Niskie Łąki by Piotr Siemion from 1999. In both texts, the analyzed female characters refer to the disillusionment with the moment of the transition to democracy.
The figure of the prostitute occupies a privileged position in contemporary Spanish and Polish literature. Departing from the comparative perspective, especially employing the category of world literature according to David Damrosch, the paper aims to explain the relation between the presence of the prostitute as a character in the literary representation of the transition to democracy. To achieve this, the author conducts an analysis of two novels: Un día volveré by Juan Marsé published in 1982 and Niskie Łąki by Piotr Siemion from 1999. In both texts, the analyzed female characters refer to the disillusionment with the moment of the transition to democracy.  
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2019, 62, 4; 31-41
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miguel de Unamuno y el modernismo. Aproximación a la prosa unamuniana
Miguel de Unamuno and Modernism. The Study of Prose
Miguel de Unamuno i modernizm. Studium prozy
Autorzy:
Kłosińska-Nachin, Agnieszka
Potok, Magda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/books/31343231.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Monografia Autorki stanowi wnikliwe i nowatorskie studium prozy hiszpańskiego pisarza Miguela de Unamuno 1864-1936. Celem badaczki było wykazanie pokrewieństwa między prozą Miguela de Unamuno a modernizmem hiszpańskojęzycznym. Praca wyznacza dwa równoległe kierunki badań. W pierwszej kolejności Autorka określa charakter modernistycznej rewolucji prozatorskiej. Drugi kierunek badań dotyczy bezpośrednio prozy Unamuna. Wypracowane na podstawie tekstów literackich modele modernizmu stanowią narzędzie, z którym konfrontowana jest twórczość hiszpańskiego autora.
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Książka
Tytuł:
The myth of the cyclops in antiquity and in the Spanish golden age
Mit cyklopa w antyku i literaturze hiszpańskiej złotych wieków
Autorzy:
Zalewska-Jura, Hanna
Kłosińska-Nachin, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/967133.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
myth of Polyphemus
ancient literature
Spanish literature
Lope de Vega
Luis de Góngora
Opis:
W literaturze starożytnej obecne są dwa, biegunowo odmienne, motywy podania o Cyklopie: epicki, znany z IX ks. Odysei, przywołany później i poddany modyfikacji przez Eurypidesa w dramacie satyrowym Cyklop oraz liryczno-erotyczny spopularyzowany przez Teokryta w XI sielance, Skargi Cyklopa. Wersję Teokryta rozbudował Owidiusz w XIII ks. Metamorfoz. Pomostem między obydwoma wariantami mitycznymi jest tzw. dytyramb Filoksenosa z Kytery. Mit Polifema, głównie w postaci, jaką nadał mu Owidiusz, przewija się przez hiszpański wiek XVI aż do początku kolejnego stulecia, znajdując wielu naśladowców i tłumaczy. Pod koniec XVI wieku sięga do niego również Lope de Vega w powieści pasterskiej La Arcadia (1598), nadając mu formę tradycyjnej hiszpańskiej strofy romance. Mit stanowi odbicie historii będącej przedmiotem narracji, wzbogacając powieść o elementy perspektywy autobiograficznej. W Fábula de Polifemo (1612) Luisa de Góngory mit ulega całkowitej transformacji. W jego interpretacji przeważają barokowe kontrasty i hiperbola. Struktura dzieła oparta jest na zbieżności przeciwieństw: potworności Polifema i piękna Galatei. Mit staje się też okazją do transpozycji koncepcji piękna, wywodzącej się od petrarkizmu: obserwować można dominantę planu metaforycznego, zastępującego elementy rzeczywistości.
Źródło:
Collectanea Philologica; 2014, 17
1733-0319
2353-0901
Pojawia się w:
Collectanea Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies