Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kędzierski, Michał" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-21 z 21
Tytuł:
Opracowanie zobrazowań z niskiego pułapu pozyskanych w niekorzystnych warunkach
Autorzy:
Kędzierski, Michał.
Współwytwórcy:
Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego (Warszawa). pbl
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Warszawa : Wojskowa Akademia Techniczna
Tematy:
Aparaty latające bezzałogowe stosowanie
Fotografia lotnicza
Zastosowanie i wykorzystanie
Wojsko
Opis:
Bibliogr. s. [87]-92.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Polymeric materials used in the preservation of historical stone buildings
Materiały polimerowe wykorzystywane do konserwacji zabytkowych konstrukcji kamiennych
Autorzy:
Terlikowski, Wojciech
Wasilewski, Kacper
Gregoriou-Szczepaniak, Martyna
Kędzierski, Michał
Sobczyńska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947111.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
Tematy:
stone masonry monuments
preservation
natural polymers
synthetic polymers
zabytkowe konstrukcje kamienne
konserwacja
polimery naturalne
polimery syntetyczne
Opis:
In this review, authors discuss the pre-requisites to be fulfilled for the preservation of stone monuments, referring both to the selection of appropriate materials (compatibility principle) as well as to the repair process itself. Since ancient times, a wide range of natural and synthetic polymers has been employed for stone recovery purposes. The paper presents the examples of most commonly used polymeric materials along with recent trends in conservation of stone materials.
W artykule o charakterze przeglądowym przedstawiono zasady obowiązujące przy konserwacji zabytków z kamienia, odnoszące się zarówno do doboru odpowiednich materiałów (zasada kompatybilności), jak również samego procesu naprawczego. Opisano szeroką gamę polimerów naturalnych i syntetycznych stosowanych w celach rekonstrukcyjnych oraz główne trendy w konserwacji zabytków kamiennych. zabytkowe konstrukcje kamienne, konserwacja, polimery naturalne, polimery syntetyczne.
Źródło:
Polimery; 2020, 65, 4; 289-296
0032-2725
Pojawia się w:
Polimery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Efficiency of selected biocide compounds in the protection of building coatings against colonization by mold fungi, cyanobacteria and algae
Skuteczność wybranych związków biobójczych w ochronie powłok budowlanych przed zasiedleniem przez grzyby pleśniowe, sinice i glony
Autorzy:
Kędzierski, Michał
Wiejak, Anna
Janiszewska, Jolanta
Wiśniewska, Anna
Grzywa-Niksińska, Irena
Kurzepa, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945872.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
Tematy:
biological corrosion
biocides
antifungal activity
antialgal activity
building coatings
korozja biologiczna
biocydy
działanie przeciwgrzybicze
działanie przeciwglonowe
powłoki budowlane
Opis:
A series of biocidal compounds were evaluated as antifungal and antialgal additives for building coatings. The study comprised testing the susceptibility of coatings to colonization by Alternaria alternata, Ulocladium atrum, Aspergillus niger and Penicillium purpurogenum fungi as well as Nostoc commune cyanobacteria and Klebsormidium flaccidum green algae. White cabbage juice-based concentrate, dendrimeric peptides, peptide hydrolyzates from milk thistle and chestnut seeds, as well as selected ionic liquids, were used as additives to acrylic and silicone-based coatings. Also, some of biocidal additives were previously intercalated in montmorillonite or hydrotalcite to increase their wash-out resistance. The best results were obtained for the coatings modified with prolinate and sorbate ionic liquids added in the amount of 2 wt %. They ensure protection against the algae and cyanobacteria also after aging in water for 72 h, which indicates a possibility of their application in facade paints. Some antifungal activity was observed for the coatings containing hydrotalcite intercalated with aminododecanoic acid, while inhibition of algal growth was achieved using hydrolyzate from milk thistle seeds. However, in both cases, the coatings lost the resistance to microbial colonization when aged in water.
Badano skuteczność szeregu związków o właściwościach biobójczych, dodawanych do powłok polimerowych stosowanych w budownictwie, w zabezpieczaniu przed porastaniem grzybami i glonami. Wykorzystano mieszaninę grzybów testowych Alternaria alternata, Ulocladium atrum, Aspergillus niger i Penicillium purpurogenum, a także cyjanobakterie Nostoc commune oraz glony Klebsormidium flaccidum. Jako biocydy dodawane do powłokowych kompozycji akrylowych i silikonowych zastosowano: koncentrat na bazie soku z białej kapusty, dendrymeryczne peptydy, hydrolizaty peptydowe z ostropestu plamistego i nasion kasztanowca, a także ciecze jonowe. Wybrane dodatki immobilizowano na drodze interkalacji w montmorylonicie lub hydrotalkicie w celu zwiększenia ich odporności na wymywanie. Najlepszą odporność na porastanie glonami wykazywały powłoki modyfikowane dodatkiem 2% mas. cieczy jonowych z anionami prolinianowym i sorbinianowym. Ochronne działanie cieczy jonowych zachowało się również po teście wymywania wodą przez 72 h, co wskazuje na możliwość ich zastosowania w farbach elewacyjnych. Powłoki zawierające hydrotalkit interkalowany kwasem aminododekanowym wykazywały odporność na porastanie grzybami, a dodatek hydrolizatu nasion kasztanowca hamował rozwój glonów, jednak w obydwu wypadkach działanie ochronne biocydu zanikało po teście wymywania wodą.
Źródło:
Polimery; 2020, 65, 5; 371-379
0032-2725
Pojawia się w:
Polimery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stężenie lipokaliny związanej z żelatynazą neutrofili (NGAL) w surowicy uzyskanej z różnych obszarów naczyniowych w trakcie zabiegu naprawczego tętniaka aorty brzusznej
Concentration of neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL) in serum obtained from different vascular areas during surgical repair of abdominal aortic aneurysm
Autorzy:
Kędzierski, Leszek
Kokot, Michał
Biolik, Grzegorz
Ziaja, Damian
Ziaja, Krzysztof
Duława, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035378.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
lipokalina związana z żelatynazą granulocytów obojętnochłonnych (ngal)
zabieg naprawczy tętniaka aorty brzusznej
ostre uszkodzenie nerek
neutrophil gelatinase-associated lipocalin (ngal)
abdominal aortic aneurysm (aaa) surgery
acute kidney injury
(aki)
Opis:
INTRODUCTION: Neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL) is a secretory protein found in neutrophils, endothelial cells and in various organs of the gastrointestinal, respiratory, excretory and reproductive systems. NGAL, involved in inflammatory processes in cells, is regarded to be the early indicator of renal dysfunction. The surgical repair of an abdominal aortic aneurysm (AAA) is a research model of acute kidney injury. There is iatrogenic kidney injury during that intervention. The surgical technique allows the blood from various vascular areas to be collected. MATERIAL AND METHODS: The study group consisted of 21 patients with AAA who were planned to undergo surgical treatment. The serum concentration of NGAL was determined in blood: from a peripheral vein before surgery, just before removal of the aortic clamp, 5 minutes after removal of the aortic clamp; from the renal vein prior to aorta clamping, just before removal of the aortic clamp, 5 minutes after removal of the aortic clamp; from the inferior vena cava just before removal of the aortic clamp. RESULTS: The serum concentration of NGAL in the samples obtained from the peripheral vein significantly increased after the surgery. Just before removal of the aortic clamp, a significantly higher concentration of NGAL was found in the serum obtained from the inferior vena cava compared to the renal vein. CONCLUSIONS: The increase in serum concentration of NGAL after surgical repair of AAA mainly results from a greater inflow of this cytokine into the systemic circulation from vascular areas of the lower part of body, which is ischemic due to the aortic clamp.
WSTĘP: Lipokalina związana z żelatynazą granulocytów obojętnochłonnych (neutrophil gelatinase-associated lipocalin – NGAL) jest białkiem sekrecyjnym znajdującym się w ziarnistościach granulocytów obojętnochłonnych, w komórkach śródbłonka oraz w różnych narządach układów oddechowego, pokarmowego, wydalniczego i rozrodczego. Zaangażowana w procesy zapalne w komórkach, uważana jest za jeden z najbardziej miarodajnych wczesnych wskaźników dysfunkcji nerek. Klasyczny zabieg naprawczy tętniaka aorty brzusznej można potraktować jako model badawczy ostrego uszkodzenia nerek. Podczas tej interwencji chirurgicznej dochodzi do jatrogennego uszkodzenia nerek. Technika zabiegu umożliwia pobranie krwi do badania z różnych obszarów naczyniowych. MATERIAŁ I METODY: Badaniem objęto 21 chorych z tętniakiem aorty brzusznej, zakwalifikowanych do planowego leczenia chirurgicznego metodą klasyczną. W celu określenia stężenia NGAL w surowicy pobierano krew: z żyły obwodowej przed zabiegiem, bezpośrednio przed zwolnieniem zacisku z aorty, 5 minut po zwolnieniu zacisku z aorty, z żyły nerkowej bezpośrednio przed założeniem zacisku na aortę, bezpośrednio przed zwolnieniem zacisku z aorty, 5 minut po zwolnieniu zacisku z aorty, z żyły głównej dolnej bezpośrednio przed zwolnieniem zacisku z aorty. WYNIKI: Stężenie NGAL w surowicy uzyskanej z żyły obwodowej zwiększyło się istotnie po zabiegu. Bezpośrednio przed zwolnieniem zacisku z aorty odnotowano istotnie większe stężenie NGAL w surowicy uzyskanej z żyły głównej dolnej niż z żyły nerkowej. WNIOSKI: Zwiększenie stężenia NGAL w surowicy po zabiegu naprawczym tętniaka aorty brzusznej spowodowane jest większym napływem tej cytokiny do krążenia ogólnego z obszarów naczyniowych dolnej części ciała, niedokrwionej z powodu zaciśnięcia aorty.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 89-95
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z wodą nie ma żartów
Autorzy:
Roman, Antoni
Roman, Bartłomiej
Roman, Kamil
Roman, Michał
Kosiński, Robert
Kędzierski, Leszek
Kosendiak, Aureliusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/books/2195073.pdf
Data publikacji:
2022-10-28
Wydawca:
Towarzystwo Zapobiegania Tonięciom i Ratowania Tonących
Opis:
Ludzie przez cały rok korzystają z uroków i dobrodziejstw wody (spacery i wypoczynek nad wodą, uprawianie letnich i zimowych sportów wodnych, łowienie ryb, całoroczne uczestnictwo w sportach ekstremalnych w wodzie, jazda na łyżwach na otwartych zbiornikach wodnych oraz tzw. morsowanie). Woda stanowi ważny środek terapeutyczny - jest lekiem i znajduje zastosowanie w kinezyterapii. Może sprawić wiele radości i przyjemności, ale staje się groźna i niebezpieczna, kiedy wskutek tonięcia doprowadza do utraty zdrowia lub życia. Tonięcie - to rozstrój zdrowia zachodzący gwałtownie lub po-woli podczas dostawania się wody do organizmu ludzkiego, głównie do układu oddechowego. Jest to proces umierania w wodzie, a mówiąc obrazowo: „następuje wyłączanie się poszczególnych żarówek na pro-menadzie”. W ostateczności następuje utonięcie, czyli śmierć w wodzie, w wyniku zalania dróg oddechowych (ust i otworów nosowych). Innym przypadkiem śmierci w wodzie jest utopienie, tj. opadnięcie na dno wody zwłok ludzkich, gdy zgon nastąpił przed dostaniem się wody do dróg oddechowych. Główną przyczyną tonięcia, która może doprowadzić do śmierci w wodzie jest zazwyczaj niski poziom świadomości zagrożeń, a przy tym pewność i brak pokory wobec żywiołu, jakim jest woda. Są osoby, które nie doceniają wartości danego życia, postępują nieracjonalnie i z tego powodu powstają nieszczęścia. Środowisko wodne stanowi dobrodziejstwo dla człowieka, ale nie wybacza osobom nierozsądnym. Dopiero po tragedii („Polak mądry po szkodzie”) - tylko na chwilę, następuje moment refleksji, zastanowienia - jednostka ludzka odzyskuje rozsądek. Jednak wraz z nastaniem gorącego lata pojawiają się kolejne wypadki śmiertelne w wodzie. Tę trudną sytuację może przerwać jedynie permanentne, ustawiczne i powszechne kształtowanie świadomości, w tym kultury przebywania i korzystania z uroków wody. Podstawą kształtowania prawidłowych postaw i zachowań nad wodą, ograniczających ilość utopień powinny być sprawne i skuteczne programy edukacyjno-wychowawcze, zbudowane nie na blokach przedmiotowych, lecz na zagadnieniach problemowo-praktycznych. Propagowaniem bezpiecznego wypoczynku nad wodą i popularyzacją bezwypadkowej służby ratowniczej zajmuje się od 30 lat Towarzystwo Zapobiegania Tonięciom i Ratowania Tonących w Białymstoku. Realizowane są takie inicjatywy, jak: 1. przeprowadzanie całorocznych kampanii „Poprawa bezpieczeństwa nad wodą” w kategoriach: - działalność kreatywna i przedsiębiorcza „Mistrz racjonalizacji” - budowa i wyposażenie bezpiecznego kąpieliska oraz racjonalizacja osobistego sprzętu ratowniczego, - zdobywanie uprawnień „Animator bezpiecznych gier, zabaw i konkursów nad wodą”, - filmy i zdjęcia poglądowe „Niebezpieczne i bezpieczne zachowania nad wodą”, - mapa niebezpiecznych, „dzikich” miejsc kąpieli i kąpielisk strzeżonych, - opracowanie gier planszowych, krzyżówek, łamigłówek, zagadek, re-busów, szyfrogramów, zgaduj-zgaduli pod hasłem „Bezpiecznie nad wodą przez cały rok”. 2. przeprowadzanie całorocznych kampanii: „Wszyscy na wodę, każdy chce być pływakiem, a dobry pływak - ratownikiem”, a w tym: - nauczanie i doskonalenie pływania wraz ze zdobywaniem odznaki „Już pływam” i „Dowodu pływaka”, - organizowanie szkoleń i zdobywanie uprawnień ratowniczych i instruktorskich w ratownictwie wodnym, 3. przeprowadzanie zawodów pływackich dla dzieci i młodzieży, w tym osób niepełnosprawnych, 4. przeprowadzanie zawodów w ratownictwie wodnym i medycznym dla dzieci i młodzieży, w tym osób niepełnosprawnych, 5. przeprowadzanie konkursów plastyczno-literackich „Bezpiecznie nad wodą przez cały rok”, 6. przeprowadzanie spotkań edukacyjnych w przedszkolach, szkołach podstawowych i średnich, uczelniach, zakładach pracy, na pływalniach i kąpieliskach, 7. popularyzacja idei bezpiecznego wypoczynku nad wodą wśród dzieci, młodzieży, studentów oraz zachęcanie do działalności publicystycznej w ramach organizowanych konferencji, forów i kongresów, 8. opracowanie i popularyzacja gier komputerowych „bezpieczny wypoczynek nad wodą”, 9. działalność publicystyczna w książkach, prasie, radiu, telewizji, na stronach internetowych, forach społecznościowych w zakresie bezpiecznego wypoczynku nad wodą, 10. organizacja bezpiecznych spływów kajakowych z instruktażem dla dzieci, młodzieży, osób dorosłych, w tym seniorów i osób niepełno-sprawnych, 11. współpraca z organizacjami pozarządowymi i fundacjami, szkoła-mi, w tym uczelniami, instytucjami państwowymi i samorządowymi oraz zakładami pracy, zajmującymi się problematyką bezpiecznego wypoczynku nad wodą, 12. uczestnictwo w opracowaniu strategii bezpiecznego wypoczynku nad wodą na terenie samorządów, 13. opracowanie z władzami samorządowymi planów zabezpieczenia i monitoringu kąpielisk oraz bezpiecznej pracy ratowników wodnych, 14. organizowanie i otwieranie certyfikowanych bezpiecznych kąpielisk, 15. opracowywanie, recenzowanie i wydawanie prac naukowych i dydaktyczno-wychowawczych dotyczących rozwiązywania problemów bezpiecznego wypoczynku nad wodą, 16. realizacja akcji sprzątania kąpielisk, rzek, jezior, morza „Czyste środowisko wodne” oraz uczestnictwo w akcji „Sprzątanie świata” oraz akcji „Sprzątamy dla Polski”, 17. opracowanie, udoskonalanie i wdrożenie autorskich programów szkoleń na ratownika wodnego i instruktora ratownictwa wodnego, jako osób pełniących służbę ratowniczą i jednocześnie będących animatorami oraz realizatorami bezpiecznych gier, zabaw i konkursów nad wodą, 18. opracowanie, udoskonalanie i wdrożenie autorskiego programu szkoleniowego na instruktora sportu - specjalność nauczanie pływania, 19. organizowanie spotkań z zasłużonymi ratownikami wodnymi i z długoletnią służbą ratowniczą, 20. organizowanie konkursów „Ratownik roku”. 21. organizacja akcji „Zdrowy styl życia nad wodą”. 22. wychowanie patriotyczne podopiecznych.
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Książka
Tytuł:
Ratownictwo wodne w systemie bezpieczeństwa publicznego
Autorzy:
Roman, Antoni
Roman, Bartłomiej
Roman, Kamil
Roman, Michał
Gierasimiuk, Tomasz
Kosiński, Robert
Kędzierski, Leszek
Kosendiak, Aureliusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/books/2162866.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Towarzystwo Zapobiegania Tonięciom i Ratowania Tonących
Opis:
Gwarancje bezpieczeństwa osobistego, finansowego, własnościowego i informacyjnego, w tym cybernetycznego i antyterrorystycznego stanowią jedną z podstawowych potrzeb człowieka. Pojęcie bezpieczeństwa ujawnia się we wszystkich dziedzinach aktywności człowieka. Daje ono gwarancje przetrwania (egzystencji) i swobody inaczej wolności w realizacji własnych celów. Redukuje ryzyko oraz przeciwdziała (zapobiega i przeciwstawia się) różnego rodzaju zagrożeniom. Bezpieczeństwo publiczne i prywatne gwarantują zgodnie z Konstytucją powołane do tego instytucje rządowe i samorządowe, organizacje pozarządowe i firmy. Mają one na celu ochronę życia i zdrowia osób oraz ich mienia na poziomie lokalnym, regionalnym, krajowym i międzynarodowym. Osobą uprawnioną do prowadzenia specjalistycznych działań w zakresie ratownictwa wodnego jest ratownik wodny lub instruktor ratownictwa wodnego. Tytuły te zostały unormowane prawnie na mocy Ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 O bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych oraz Rozporządzenia Ministra Spraw wewnętrznych z dnia 21 czerwca 2012 w sprawie szkoleń w ratownictwie wodnym. Ratownik wodny czy też instruktor ratownictwa wodnego to swoiści „aktorzy” na scenie teatralnej, którzy odgrywają bardzo ważne role społeczne, w tym zawodowe. Ich sceną jest stanowisko pracy na plaży, pływalni lub kursach szkoleniowych. Do wypełniania ról aktorskich trzeba każdorazowo solid-nie się przygotować oraz uczciwie i odpowiedzialnie wykonywać swoje obowiązki. Pomagają im w tym autorytety. m zespół) - bo to porażka zawodowa. Ratownik wodny to także animator gier, konkursów i zabaw nad wodą, Grupą społeczną szczególnie narażoną na tonięcie są dzieci bez opieki, osoby spożywające napoje alkoholowe oraz jednostki wykazujące się bezmyślności, brawurą i głupotą. Aby temu zapobiec, ratownik powinien utrzymywać bezpieczne warunki przebywania osób w środowisku wodnym i gotowość operacyjną sprzętu ratowniczego oraz obserwować wyznaczony obszar wodny, niezwłoczne reagować na każdy sygnał wzywania pomocy i podejmować akcję ratowniczą. W wolnej chwili może organizować gry, konkursy i zabawy dzieciom. W książce przedstawiono atrakcyjne i bezpieczne propozycje spędzania czasu wolnego, które pozwolą przenieść się w przeszłość. Książką mogą być zainteresowani: uczestnicy szkoleń na ratownika wodnego i instruktora ratownictwa wodnego, osoby zajmujące się problematyką aktywnego wypoczynku nad wodą, studenci uczelni medycznych, kultury fizycznej, rekreacji i turystyki, uczniowie szkół kadetów, a także pracownicy, instruktorzy, studenci i uczniowie służb mundurowych. Stanowi ona podstawowy materiał do przygotowania i prowadzenia zajęć dydaktycznych oraz źródło wiedzy, niezbędnej do przypomnienia w przygotowaniach do pracy zawodowej lub społecznej przed sezonem letnim. W pracy przyjęto metodę kształcenia w oparciu o bloki problemowe a nie jak dotychczas - bloki przedmiotowe. Licząc się z zapotrzebowaniem społecznym na tego typu informację, książka ułatwi pełne zrozumienie roli ratownictwa wodnego w życiu codziennym i jego powiązań w systemie bezpieczeństwa publicznego, oraz pracy edukacyjnej i wychowawczej. Mam nadzieję, że nowe, kompleksowe wydanie pod-ręcznika spotka się z życzliwym przyjęciem grona odbiorców.
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Książka
Tytuł:
Po pierwsze zapobieganie tonięciom
Autorzy:
Roman, Antoni
Roman, Bartłomiej
Roman, Kamil
Roman, Michał
Gierasimiuk, Tomasz
Kosiński, Robert
Kędzierski, Leszek
Kosendiak, Aureliusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/books/2195014.pdf
Data publikacji:
2023-01-08
Wydawca:
Towarzystwo Zapobiegania Tonięciom i Ratowania Tonących
Opis:
Książka Antoniego Romana „Po pierwsze zapobieganie tonięciom” przedstawia podstawowe zagadnienia dotyczące problematyki bezpieczeństwa nad wodą, zapobiegania tonięciom i prawidłowego reagowania na nieszczęśliwe wypadki w wodzie. Wskazuje na określone procedury, inaczej reguły postępowania podczas wypoczynku nad wodą oraz postępowanie (rodzaj czynności) w trudnych dla człowieka sytuacjach przez posiadanie awaryjnych planów, algorytmów działania. Wdrażanie procedur odbywa się na poziomie świadomości, w sercach i umysłach jednostki ludzkiej, a także dokonuje się w kształtowaniu poprawnych relacji, stosunków międzyludzkich. Tego typu kwestie należy solidarnie, w sposób zdeterminowany i zmobilizowany urzeczywistniać w społeczeństwie, aby ograniczać rosnącą liczbę utonięć. Pozycja książkowa stanowi również swoisty rodzaj przewodnika pływackiego, adresowanego do szerokiego kręgu osób, zarówno do tych, którzy chcą samodzielnie nauczyć się pływać stylowo, a nie tylko utrzymywać się na wodzie, do tzw. „samouków”, jak też dla pływaków zmierzających doskonalić technikę. Treści i wskazówki w niej zawarte, wynikające z wieloletniego doświadczenia autora mogą być pomocne instruktorom oraz trenerom prowadzącym zajęcia z nauczania i doskonalenia pływania, nauczycielom wychowania fizycznego, instruktorom rehabilitacji ruchowej, wychowawcom i kierownikom wypoczynku kolonijnego, a także ratownikom wodnym i instruktorom ratownictwa wodnego. Pracę wzbogacają ilustracje magistra sztuki Małgorzaty Ewy Roman (MER).
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Książka
Tytuł:
Instytucjonalne i przedsiębiorcze formy wypoczynku w czasie wolnym od pracy w ramach turystyki na wsi w okresie pandemii koronawirusa SARS CoV-2 i innych czynników pozaekonomicznych
Autorzy:
Roman, Antoni
Karpowicz, Joanna
Nowicki, Bohdan
Kosiński, Robert
Lukin, Siarhey
Roman, Michał
Grabcewicz, Zoja
Roman, Bartłomiej
Kędzierski, Leszek
Kosendiak, Aureliusz
Gierasimiuk, Tomasz
Stolarczyk, Piotr
Data publikacji:
2022-06-25
Wydawca:
Towarzystwo Zapobiegania Tonięciom i Ratowania Tonących
Opis:
W życiu każdego człowieka najważniejszą sprawą życiową i najcenniejszą wartością jest zdrowie. Określa się je jako dobrostan, błogostan, dobro-byt czyli pełnię dobrego stanu (z ang. wellbeing): - fizycznego (biologicznego), - psychicznego (emocjonalnego i umysłowego, inaczej intelektualnego), - duchowego (świadomościowego), - społecznego (rodzinnego, towarzyskiego i zawodowego). Według definicji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) pojęcie „zdrowie” oznacza dobrostan, inaczej stan pełnego, zadawalającego samo-poczucia fizycznego, psychicznego, duchowego i społecznego, a nie wyłącznie brak choroby czy niedomagania. Inna definicja określa zdrowie jako motywowaną zdolność do aktywności i pracy, a nie jedynie brak choroby, czy nie-domagania w postaci niepełnosprawności, starości i niesamodzielności. Do oceny stanu zdrowia stosuje się najczęściej tzw. mierniki negatywne, określające z reguły brak zdrowia (stan docelowy, pożądany) jako chorobę i jej skutki. Są też oceny stanu zdrowia na bazie mierników pozytywnych, określające np. rozwój badanej jednostki ludzkiej, jej sprawność fizyczną na podstawie prób czynnościowych (przez pomiar tętna po wysiłku fizycznym, pomiary ciśnienia krwi, czy oddechu). Stanowią one cenne uzupełnienie mierników negatywnych. Podanie dokładnej granicy między zdrowiem a chorobą, inaczej pomiędzy stanem normalnym i docelowym a stanem patologicznym jest bardzo trudne, a czasami niemożliwe. Umownie przyjmuje się, że stan zdrowia czyli określoną sprawność funkcji fizjologicznych organizmu ludzkiego mierzy się metodami klinicznymi lub próbami laboratoryjnymi. Utrzymanie zdrowia wymaga pracy, przez: - przyswajanie, opanowanie wiedzy, posiadanie mądrości i wykształcenie umiejętności w działalności prozdrowotnej i czynności profilaktyczno-leczniczych, - zdobywanie doświadczenia w sferze prozdrowotnej, wykształcenie trwałych nawyków kulturowych, w tym kultury aktywności fizycznej i higieny, - odpowiednich postaw tj. świadomości wobec zdrowia fizycznego, psychicznego, duchowego i społecznego. Według Marca Lalonde'a występują cztery pola zdrowia (i związane z nimi czynniki), wpływające na stan zdrowia człowieka i społeczeństwa, takie jak: - biologia (warunki genetyczne, czynniki genetyczne) (16%), - warunki środowiskowe, środowisko życia (środowisko przyrodnicze i kulturowe w miejscu funkcjonowania człowieka, tj. w domu, szkole, pracy, podczas odpoczynku) (21%), - opieka zdrowotna, inaczej służba zdrowia (10%) - jej struktura oraz sprawność (efektywność) i skuteczność funkcjonowania systemu zdrowotnego, a także dostępność do świadczeń medycznych (oferty terapeutycznej) oraz ich jakość, - styl (jakość) życia, pracy, i odpoczynku po pracy (53%), o którym decyduje aktywność fizyczna, sposób odżywiania się, umiejętności radzenia sobie ze stresem, zachowania seksualne czy stosowanie używek, a także racjonalne zagospodarowanie czasu wolnego. Między pracą zawodową a wypoczynkiem po pracy powinna zachodzić ścisła korelacja. Kategoria „zdrowie” ma charakter interdyscyplinarny, jest przedmiotem zainteresowania wielu dyscyplin naukowych, w tym szeroko rozumianej medycyny (sztuki leczenia, a w niej psychiatrii, psychologii klinicznej), a po-nadto filozofii (i związanej z nią etyki), socjologii, pedagogiki, kultury fizycznej, ekonomii, zarządzania i nauk technicznych. Zdrowie stanowi najważniejszy i podstawowy składnik kapitału ludzkiego, determinującego kreatywność i przedsiębiorczość, a przez to wydajności pracy. Jako pierwsi kapitałem ludzkim zajęli się: - Theodore William Schultz (1902-1998) - amerykański ekonomista, laureat Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 1979, - Stanley Becker (1930-2014) - amerykański ekonomista, laureat Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 1992. Promocję i ochronę zdrowia, a także leczenie i usprawnianie organizmu ludzkiego, inaczej produkcję zdrowia można realizować w ramach systemu państwowego opieki zdrowotnej oraz w wiejskich obiektach turystycznych, w ciszy, spokoju i w naturalnym otoczeniu, wśród życzliwie nastawionej do turystów społeczności lokalnej i władz samorządów terytorialnych oraz organizacji społecznych. Produkty turystyki zdrowotnej na wsi mogą stać się ważną rezerwą jako komplementarny lub substytucyjny (alternatywny) zasób w państwowym systemie promocji ochrony zdrowia, w którym kluczowym pod-miotem są szpitale. Innowacyjnym sposobem usprawniania organizmu ludzkiego i motywowania jednostki ludzkiej do działania są turnusy rehabilitacyjne, w programie których istnieje możliwość świadczenia usług zdrowotnych na wsi. Potrzebne jest upowszechnianie instytucjonalnych i przedsiębiorczych form pobytu w środowisku wiejskim w czasie wolnym, w ramach funkcjonowania: - gospodarstw agroturystycznych lub agroekoturystycznych, - gospodarstw ekoturystycznych, - gospodarstw etnoturystycznych, - gospodarstw terapoturystycznych, - wiosek tematycznych, - NAL (nie obozowej akcji letniej) i obozów i zimowisk harcerskich, - świetlic terapeutycznych na wsi, - dziennych domów pobytu, - klastrów na terenach wiejskich, - wiejskich domów pracy twórczej, - wiejskich inkubatorów kreatywności i przedsiębiorczości, - kół gospodyń wiejskich, - targów agroekoturystycznych, - turnusów rehabilitacyjnych, - przygodowo-rozwojowych placów zabaw, - zielonych przedszkoli i szkół, - klasztorów, - zagród edukacyjnych, - gospodarstw opiekuńczych, - wiejskich domów kultury, - wiejskich kiermaszów produktów lokalnych i regionalnych, - centrum informacyjno-marketingowego na wsi, - wsi przyszłości, - infrastruktury turystycznej na obszarach wiejskich, - ogrodów sensorycznych, ogrodów wyobraźni, ogrodów wrażeń, ogrodów medytacji, ogrodów kontemplacji, - ogrodów botanicznych, - ogrodów kwiatowo-roślinnych, - ścieżek terapeutycznych, - ścieżek zdrowia, - siłowni na świeżym powietrzu, - WTZ (warsztatów terapii zajęciowej), - DPS (domów pomocy społecznej), - domów aktora, domów „jesieni życia”, domów „późnej starości”. - hospicjów. Pomysły na instytucjonalne i przedsiębiorcze formy wypoczynku na wsi stanowią kluczowy zasób w systemie ochrony zdrowia i klucz służący rozwojowi turystyki na wsi oraz podnoszeniu jej konkurencyjności, co wpływa na wzrost poziomu życia społeczności wiejskiej. Staje się to szczególnie ważne w okresie licznych ograniczeń, w tym dostępu do przygranicznej bazy turystycznej i wzrostu kosztów działalności turystycznej na wsi. Spowodowane jest to oddziaływaniem czynników ekonomicznych (inflacja, bezrobocie) oraz negatywny wpływ elementów pozaekonomicznych np. biologicznych (w postaci pandemii koronawirusa SARS CoV-2), militarnych (konflikt zbrojny na Ukrainie, zagrożenia na granicy polsko-białoruskiej) i politycznych, w tym ambicji politycznych i pryncypiów ideologiczno-ustrojowych oraz przynależności do bloków gospodarczych, wojskowych i politycznych w Europie Środkowo-Wschodniej.
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Książka
    Wyświetlanie 1-21 z 21

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies