Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Jurkiewicz, Beata" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 37
Tytuł:
Zastosowanie doustnych preparatów immunomodulujących pochodzenia bakteryjnego w profilaktyce zakażeń dróg oddechowych
Autorzy:
Jurkiewicz, Dariusz
Zielnik-Jurkiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400553.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zakażenia dróg oddechowych
zapobieganie
lizaty bakteryjne
Opis:
Zakażenia układu oddechowego – wirusowe, choć bakteryjne również nie należą do rzadkości –stanowią istotny problem zdrowotny i ekonomiczny każdego kraju. Należy podkreślić, że są one przyczyną 20% wszystkich konsultacji medycznych i 75% kuracji antybiotykowych. Aby zmniejszyć zapotrzebowanie na antybiotyki coraz więcej uwagi poświęca się preparatom zwiększającym odporność organizmu na zakażenia bakteryjne. Nieswoiste szczepionki wieloważne zawierają zabite w wysokiej temperaturze komórki bakterii lub ich lizaty. Preparaty te mają nieswoiście stymulować ogólną odporność organizmu. Działają na nieswoiste mechanizmy obronne, prowadząc do zwiększenia miana przeciwciał typu IgA w wydzielinach błon śluzowych, aktywności fagocytarnej i wytwarzania IFN-γ. Mogą także stymulować wytwarzanie swoistych przeciwciał przeciw antygenom bakteryjnym wchodzących w skład preparatu. Dostępnymi na rynku polskim doustnymi preparatami immunomodulacyjnymi o najlepiej udokumentowanej skuteczności klinicznej są: Luivac, Ribomunyl, Broncho-Vaxom i Ismigen. Wszystkie są lizatami szczepów bakteryjnych najczęściej wywołujących zakażenia dróg oddechowych. W wielu badaniach klinicznych wykazano, że doustne lizaty bakteryjne minimalizują ryzyko nawracających zakażeń dróg oddechowych u dorosłych i dzieci oraz zmniejszają zapotrzebowanie na antybiotyki.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 2; 21-25
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zachowania zdrowotne rodziców dzieci z nadwagą i otyłością
Autorzy:
Kołpa, Małgorzata
Jurkiewicz, Beata
Norek, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097373.pdf
Data publikacji:
2017-12-28
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie
Tematy:
aktywność fizyczna
BMI
otyłość
IZZ
dzieci
physical activity
obesity
HBI
children
Opis:
Wstęp: Szczególnie istotnym czasem w kształtowaniu zachowań zdrowotnych w zakresie prawidłowej diety i aktywności fizycznej jest okres pokwitania. Wykształcone w tym okresie nawyki są powielane w dalszych latach życia.Cel: Celem pracy było określenie związku zachowań zdrowotnych rodziców z aktywnością ruchową dzieci z nadmierną masą ciała.Materiał i metody: Badania przeprowadzono w okresie od listopada 2015 roku do marca 2016 roku w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Krakowie wśród 88 rodziców, których dzieci chorują na nadwagę i otyłość. Wykorzystano w tym celu metodę sondażu diagnostycznego oraz podstawowe pomiary antropometryczne (masa i wysokość ciała). Narzędzia badawcze stanowiły Inwentarz Zachowań Zdrowotnych (IZZ) autorstwa Juczyńskiego, autorski kwestionariusz ankiety, antropometr oraz waga Tanita BF-350. Do opisania wyników wykorzystano podstawowe statystyki opisowe, różnice między zmiennymi weryfikowano przy pomocy testu niezależności χ2. Przyjęto poziom istotności p<0,05.Wyniki: Aż 32 rodziców dzieci z nadmierną masą ciała (36,36%) również miało nadwagę, podczas gdy 28 (31,82%) utrzymywało masę ciała w granicach normy. Znaczny odsetek badanych, bo 33 rodziców (37,50%) stwierdziło, że w ich rodzinie nie ma zwyczaju uprawiania sportu, a mniej niż połowa dzieci (n=36; 40,91%) regularnie uczestniczyła w zajęciach wychowania fizycznego. Dzieci rodziców, których BMI wskazywało normę istotnie częściej regularnie uczestniczyły w zajęciach wychowania fizycznego, niż dzieci pozostałych rodziców (p<0,001). Średnia liczba punktów uzyskanych przez badanych w kwestionariuszu IZZ wynosiła 70,81 (Odch. St.=22,41 pkt.). Rodzice najwyżej ocenili swoje zachowania zdrowotne w podskali „pozytywne nastawienie psychiczne (Śr.=18,01; Odch. St.=5,77 pkt.), najniżej zaś – „praktyki zdrowotne”, w skład których zalicza się m.in. aktywność ruchową (Śr.=17,24; Odch. St.=6,21 pkt.).Wnioski: Działania z zakresu promocji zdrowia powinny być realizowane przez szkoły przy aktywnym udziale rodziców. Należy realizować programy edukacyjne z zakresu prawidłowego żywienia i aktywności fizycznej, rozszerzając i pogłębiając wiedzę na ten temat.
Introduction: The period of puberty is especially important in the shaping of behaviours with respect to adequate diet and physical activity. Habits established during this period are repeated later in life.Aim of the study: The purpose of the thesis was to determine the extent of influence of parents’ health behaviour on the physical activity of children with an excess body mass problem.Material and methods: The research was conducted in the period from November 2015 to March 2016 at the University Children’s Hospital of Cracow among 88 parents whose children suffer from overweight and obesity. For this purpose, the research used the diagnostic survey method and the measurement method (body mass and height). The research tools included the Health Behaviour Inventory (HBI) by Juczyński, an authorial survey questionnaire, an anthropometer and the Tanita BF350 scales. Basic descriptive statistics were used to describe the results, the differences between variables were verified using the χ2 test of independence. The materiality level was assumed to be p<0.05.Results: As many as 32 parents of children with excess body mass (36.36%) were overweight as well, while 28 (31.82%) kept their body mass within the norm. A large proportion of the respondents, 33 parents (37.50%), stated that it was not customary to do sports in their family, and less then a half of the children (n=36; 40.91%) regularly participated in physical education classes. Children of the parents whose BMI was normal participated in physical education classes significantly more often than children of the other parents (p<0.001). The average number of points obtained by the respondents in the HBI questionnaire equals 70.81 (SD=22.41 pp). Parents rated their health behaviour the highest on the “positive psychical attitude” subscale (avg. 18.01; SD=5.77 pp), and the lowest on the “health practices” subscale, which includes e.g. physical activity (avg. 17.24; SD=6.21 pp).Conclusions: Health promoting activities shaping health behaviours should be performed by schools, with an active participation of parents. It is necessary to carry out educational programmes in the area of adequate nutrition and physical activity, which would expand knowledge of the problem.
Źródło:
Health Promotion & Physical Activity; 2017, 1, 1; 31-38
2544-9117
Pojawia się w:
Health Promotion & Physical Activity
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne możliwości leczenia kamicy układu moczowego u dzieci
Current options of medical treatment of paediatric urolithiasis
Autorzy:
Bochniewska, Violetta
Jung, Anna
Jurkiewicz, Beata
Straż-Żebrowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031550.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
citrate
conservative treatment
potassium
surgical treatment
urolithiasis
kamica układu moczowego
cytrynian potasu
leczenie zachowawcze
leczenie zabiegowe
dzieci
Opis:
Successful pharmacological treatment in patients with urolithiasis is currently possible. It is estimated that 80% of stones are passing urinary tract spontaneously. The essential management strategies in all type of urolithiasis is to sterilize the urinary tract, ensure proper diuresis and reduce salt intake. Low urine citrate levels is observed in 5-10% of the patients with the first episode of kidney stones. Potassium as well as sodium citrate are being used in medical practice. Surgical therapy should be considered when the stone dimension is increasing and at the same time recurrent episodes of renal colic or urinary tract infections are observed. Indications for surgical treatment of urolithiasis, regardless of the stone size, are: urinary tract infection coexisting with the high risk of pylonephritis or kidney abscess, difficulties in urine outflow with risk of worsening renal function, chronic pain, urolithiasis diagnosed in the single or transplanted kidney, bilateral block of the urine outflow from kidneys. The patients selection to ESWL depends on the present indications and contraindications. In recent years the view on the treatment of staghorn kidney stones has changed. In the past staghorn stones were qualified to open surgery. Nowadays ESWL and PCNL are recommended. The first-line treatment for ureteral stones is endoscopic treatment. Invasive treatment of urolithiasis has been changing lately, there is less open surgery in favour of endoscopic management.
Obecnie wielu pacjentów z kamicą nerkową może być z powodzeniem leczonych zachowawczo. Ocenia się, że 80% złogów rokuje na samoistne wydalenie. Utrzymanie jałowości dróg moczowych, zapewnienie prawidłowej diurezy, ograniczenie podaży soli stanowią podstawę terapii wszystkich typów kamicy. U 5-10% chorych z pierwszym incydentem kamicy moczowej obserwuje się zmniejszone wydalanie cytrynianów z moczem. W praktyce klinicznej cytryniany stosowane są w postaci soli sodowych i potasowych. W przypadku zwiększenia wymiarów konkrementów, zwłaszcza przy częstych nawrotach kolek nerkowych i zakażeń układu moczowego, należy rozważyć postępowanie zabiegowe. Wskazaniami do zabiegu usunięcia złogu, niezależnie od jego wielkości, są: współistnienie zakażenia układu moczowego z ryzykiem rozwoju odmiedniczkowego zapalenia nerek lub roponercza, znaczne utrudnienie odpływu moczu z dróg moczowych z zagrożeniem pogorszenia funkcji nerki, przewlekły ból, kamica jedynej lub przeszczepionej nerki, obustronny blok odpływu z nerek. W kwalifikacji do ESWL należy uwzględnić obowiązujące aktualnie wskazania i przeciwwskazania. W ostatnich latach zmienił się pogląd na temat leczenia złogów odlewowych. Dawniej kamica odlewowa była wskazaniem do postępowania operacyjnego. Obecnie zaleca się stosowanie ESWL i/lub PCNL. W leczeniu kamicy moczowodowej podstawową metodę stanowią zabiegi endoskopowe. Obecnie w zabiegowym leczeniu kamicy układu moczowego obserwuje się zmniejszenie liczby zabiegów otwartych na korzyść endoskopowych metod usuwania złogów.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 4; 304-308
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ przerostu migdałka gardłowego na występowanie zgryzu otwartego częściowego przedniego u dzieci
Autorzy:
Poddębniak, Justyna
Zielnik-Jurkiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397656.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
dzieci
przerost migdałka gardłowego
zgryz otwarty
Opis:
Zaburzenie drożności i oddychania przez nos spowodowane przerostem migdałka gardłowego może prowadzić do powstania zaburzeń zgryzu. Zaprezentowane w artykule badania zostały przeprowadzone na dzieciach w wieku 7–12 lat z przerostem migdałka gardłowego, zakwalifikowanych do adenoidektomii. Na podstawie przeprowadzonych badań (laryngologicznych, ortodontycznych, pediatrycznych), mających na celu skontrolowanie stanu zdrowia pacjentów, potwierdzono częstsze występowanie zgryzu otwartego przedniego u dzieci z przerostem migdałka gardłowego i u chłopców, niż u dzieci bez przerostu, prawidłowo oddychających przez nos.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2019, 73, 4; 8-13
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Właściwości wodne i powietrzne gleb parku miejskiego – Ogrodu Saskiego w Lublinie
Water and air properties of soils of urban park – Saski Garden in Lublin (Poland)
Autorzy:
Jaroszuk-Sierocińska, Monika
Kołodziej, Beata
Bryk, Maja
Słowińska-Jurkiewicz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1506053.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Agrofizyki PAN
Tematy:
Lublin
Ogród Saski
gleby kulturoziemne
właściwości wodno-powietrzne
: Lublin
Saski Garden
Anthrosols
soil water and air properties
Opis:
Przeprowadzono badania właściwości wodno-powietrznych gleb kulturoziemnych w parku miejskim – Ogrodzie Saskim w Lublinie. Próbki do badań pobrano z pięciu pedonów, z warstw 0-20, 20-40 i 40-60 cm do cylindrów o objętości 100 cm3. Wykonano oznaczenia gęstości objętościowej gleby, gęstości stałej fazy i pojemności wodnej w różnych stanach potencjału wody. Obliczono porowatość ogólną, retencję wody produkcyjnej i użytecznej dla roślin oraz pojemność powietrzną w poszczególnych stanach potencjału wody. Oceniając właściwości fizyczne badanych gleb, można stwierdzić, że są one w większości przypadków bardzo dobre. Gęstość objętościowa w analizowanym materiale glebowym była najczęściej mniejsza od 1,30 Mg·m−3, zaś porowatość ogólna większa od 0,500 m3·m−3. Parametry charakteryzujące właściwości wodne były również bardzo korzystne: polowa pojemność wodna (−15,54 kPa) przekraczała w większości przypadków 0,350 m3·m−3, a retencja wody użytecznej dla roślin (−1554 <Ψ< −15,54 kPa) była większa od 0,250 m3·m−3. Za zbyt niską należy jednak uznać polową pojemność powietrzną gleby w warstwie 0-20 cm w pedonie 1, znajdującym się w strefie, w której osoby piesze przemieszczają się po trawniku. Polowa pojemność powietrzna okazała się tą cechą fizyczną, która jako pierwsza zareagowała na zagrożenie wynikające z nadmiernej antropopresji.
The water-air properties of Anthrosols were studied in a city park – the Saski Garden in Lublin. Samples for analyses were taken from five pedons, from three horizons: 0-20, 20-40 and 40-60 cm, into metal cylinders with volume of 100 cm3. The analyses included determination of bulk density of the soil, density of the solid phase and water capacity in various states of water potential. Values of total porosity, retention of productive water and water usable for plants, and air capacity in different states of water potential were calculated. Analysing the physical properties of the soils we can conclude that they are, in most cases, very good. The bulk density of the soil in the analysed material was usually less than 1.30 Mg m–3, while the total porosity greater than 0.500 m3 m–3. The parameters characterising the properties of water were also very beneficial: field water capacity (–15.54 kPa) exceeded in most cases the level of 0.350 m3 m–3, and the retention of water usable for plants (–1554 < Ψ < –15.54 kPa) was higher than 0.250 m3 m–3. The field air capacity of the soil layer of 0-20 cm in pedon 1, located in the zone in which persons walk on the lawn, should be considered as too low. The field air capacity proved to be the physical feature that first responded to the risks arising from excessive anthropopressure.
Źródło:
Acta Agrophysica; 2017, 24, 2; 239-251
1234-4125
Pojawia się w:
Acta Agrophysica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Treatment strategy of allergic rhinitis in the face of modern world threats
Autorzy:
Rapiejko, Piotr
Jurkiewicz, Dariusz
Pietruszewska, Wioletta
Zielnik-Jurkiewicz, Beata
Woroń, Jarosław
Lipiec, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398252.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
allergic rhinitis
air pollution
treatment
uncontrolled allergic rhinitis
antihistamines
dose escalation
fexofenadine
Opis:
Allergic rhinitis (AR) is the most common form of allergy, which - as epidemiological research has shown - applies to nearly 25% of the population. AR significantly affects the quality of life of the patient, and the more severe the disease, the greater the risk of developing bronchial asthma. One of the factors affecting the severity of symptoms and the degree of their control is air pollution. In some patients, despite proper treatment, persistence or only partial remission of symptoms (uncontrolled allergic rhinitis) is observed. This can lead to an increase in comorbidities - inflammation of the paranasal sinuses, otitis media and asthma - both in children and in adults. The treatment of allergic rhinitis, in accordance with the standards, consists in: education of the patient, elimination of the allergen from the environment and factors intensifying the course of the disease, selection of proper pharmacotherapy and specific allergen immunotherapy. Many factors influence the selection of the antihistamine used, e.g., the opportunity of safe increase of the dosage.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2018, 72, 2; 1-12
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Techniki małoinwazyjne stosowane w leczeniu kamicy układu moczowego u dzieci
Minimally invasive techniques used for treatment of urolithiasis in children
Autorzy:
Samotyjek, Joanna
Jurkiewicz, Beata
Uliasz, Maria
Kwaśniewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035495.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ESWL
PCNL
RIRS
URSL
dzieci
kamica układu moczowego
Opis:
The paediatric population is a special group among patients with urolithiasis. Within the past 25 years, the prevalence of this disease in the paediatric population has increased from 6% to 10%. The causes of this higher prevalence are not entirely clear but may be associated with various factors, such as: inappropriate eating habits, inappropriate diet, particularly rich in salt and animal protein, insufficient fluid intake, obesity, hypertension, pollution, faster pace of living as well as uncontrolled intake of multivitamin preparations and dietary supplements. The mean age of a paediatric patient with urolithiasis is 7–8 years. The aim of this publication is to present minimally invasive techniques used for treatment of urolithiasis in the paediatric population. Due to a high risk of disease recurrence, the selection of a treatment method that enables removal of calculi in the least invasive and the most effective way is vital in this group of patients. The choice of management depends on various factors, such as: location, size and composition of calculi, patient’s age, anatomical conditions, the degree of urinary outflow obstruction and recurring urinary tract infections. Surgical methods of urolithiasis treatment are identical in adults and in children. Minimally invasive techniques include extracorporeal shock wave lithotripsy (ESWL), percutaneous nephrolithotomy (PCNL), ureterorenoscopic lithotripsy (URSL; ureterolithotripsy) and retrograde intrarenal surgery (RIRS). Owing to the technical advancement, minimally invasive techniques are effective in children and help evacuate calculi fully, even with a single procedure. It must be remembered, however, that they should be performed by experienced urologists in highly specialised and well-equipped centres.
Populacja pediatryczna stanowi szczególną grupę pacjentów z kamicą układu moczowego. W ciągu ostatnich 25 lat częstość występowania tej choroby w populacji pediatrycznej wzrosła z 6% do 10%. Przyczyny zwiększonej zachorowalności nie są do końca wyjaśnione, ale na wzrost częstości kamicy moczowej mogą mieć wpływ różne czynniki: nieprawidłowe nawyki żywieniowe, niewłaściwa dieta, zwłaszcza z dużą zawartością soli i pokarmów bogatych w białko zwierzęce, niedostateczna podaż płynów, otyłość, nadciśnienie tętnicze, zanieczyszczenie środowiska, przyspieszenie tempa życia, niekontrolowana podaż preparatów wielowitaminowych i suplementów. Przeciętny wiek pacjenta pediatrycznego z kamicą wynosi około 7–8 lat. Celem pracy jest przedstawienie technik małoinwazyjnych w leczeniu kamicy układu moczowego w populacji pediatrycznej. Ze względu na wysokie ryzyko nawrotu choroby w tej grupie zasadnicze znaczenie ma wybór takiej metody leczenia, która umożliwiłaby usunięcie złogów w sposób jak najmniej inwazyjny i jednocześnie skuteczny. Wybór odpowiedniego sposobu postępowania zależy od wielu czynników, takich jak: lokalizacja, wielkość i skład złogu, wiek pacjenta, warunki anatomiczne, stopień utrudnienia spływu moczu, nawracające zakażenia układu moczowego. Procedury chirurgicznego leczenia kamicy u dzieci są takie same jak u dorosłych. Wśród technik małoinwazyjnych należy wymienić litotrypsję pozaustrojową (extracorporeal shock wave lithotripsy, ESWL), nefrolitotrypsję przezskórną (percutaneous nephrolithotomy, PCNL), litotrypsję ureterorenoskopową (ureterolithotripsy, URSL) i wsteczną chirurgię śródnerkową (retrograde intrarenal surgery, RIRS). Metody małoinwazyjnego leczenia kamicy u dzieci dzięki zaawansowanemu rozwojowi techniki są efektywne i umożliwiają całkowitą ewakuację złogów już podczas pierwszej procedury. Należy jednak pamiętać, że powinny być wykonywane przez doświadczonych urologów, w wysokospecjalistycznych i dobrze wyposażonych ośrodkach.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2019, 15, 1; 42-46
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Strategia leczenia ANN w obliczu zagrożeń współczesnego świata
Autorzy:
Rapiejko, Piotr
Jurkiewicz, Dariusz
Pietruszewska, Wioletta
Zielnik-Jurkiewicz, Beata
Woroń, Jarosław
Lipiec, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398265.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
alergiczny nieżyt nosa
zanieczyszczenia powietrza
leczenie
niekontrolowany alergiczny nieżyt nosa
leki przeciwhistaminowe
zwiększenie dawki leku
feksofenadyna
Opis:
Alergiczny nieżyt nosa (ANN) jest najczęstszą postacią alergii, która dotyczy – jak wykazały badania epidemiologiczne – prawie 25% populacji. ANN wpływa znacząco na jakość życia chorego, a im cięższa postać choroby, tym większe ryzyko rozwoju astmy oskrzelowej. Jednym z czynników wpływających na nasilenie objawów i stopień ich kontroli jest zanieczyszczenie powietrza. U niektórych chorych, mimo właściwego leczenia, obserwuje się utrzymywanie lub tylko częściowe ustąpienie dolegliwości (niekontrolowany alergiczny nieżyt nosa). Może prowadzić to do nasilenia chorób towarzyszących – zapalenia zatok przynosowych, zapalenia ucha środkowego i astmy – zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Postępowanie w alergicznym nieżycie nosa, zgodnie ze standardami, polega na: edukacji chorego, eliminacji z otoczenia alergenu i czynników nasilających przebieg choroby, dobraniu właściwej farmakoterapii oraz swoistej immunoterapii alergenowej. Na wybór stosowanego leku przeciwhistaminowego wpływa wiele czynników, m.in. możliwość bezpiecznego zwiększenia jego dawki.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2018, 72, 2; 1-12
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sepsa jako powikłanie drobnego zranienia
Sepsis as a complication of a small injury
Autorzy:
Jurkiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031553.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Staphylococcus aureus
children
infection
sepsis
wound
rana
zakażenie
sepsa
dzieci
staphylococcus aureus
Opis:
Sepsis is a severe generalised infection caused usually by pathogenic bacteria. Natural defence mechanisms are destroyed by bacterial toxin and systemic inflammatory response syndrome (SIRS) is developed. High virulence pathogens like meningococcus, pneumococcus, Haemophilus influenzae, Salmonella, Streptococcus, Staphylococcus (generally Staphylococcus aureus) are factors causing general infection. Other microorganisms causing SIRS are viruses, fungus, or parasites. Mechanisms developing sepsis are complex. Respiratory system, infection in abdominal cavity, encephalomyelitis, and urinary system infection are usually entry of septicaemia. Particular type of infection is sepsis developed after surgical procedure or invasive diagnostic investigation. Rare cause of fully symptomatic SIRS are small skin wounds causing damage of skin barrier and penetration of skin bacteria inside the organism. In propitious conditions i.e. decrease of immunity bacteria can spread via bloodstream, destroy vessel endothelium and provoke septic shock. The article presents two cases of sepsis induced by Staphylococcus aureus. No other deviation but small wounds were found in general state of those children. Early diagnostics and highly specialistic treatment carried out on Pediatric Surgery and Orthopedics Department resulted in complete recovery of presented patients.
Sepsa jest to ciężkie uogólnione zakażenie, powstające najczęściej na skutek zakażenia bakteriami chorobotwórczymi. Toksyny bakteryjne uszkadzają naturalne mechanizmy obronne organizmu, wywołując uogólniony zespół odczynu zapalnego (SIRS). Do czynników wywołujących zakażenie należą bakterie chorobotwórcze o dużej zjadliwości, takie jak: meningokoki, pneumokoki, pałeczka hemofilna, salmonella, paciorkowce czy gronkowce (najczęściej Staphylococcus aureus). Innymi drobnoustrojami odpowiadającymi za wystąpienie zespołu SIRS mogą być wirusy, grzyby lub pasożyty. Mechanizm powstawania sepsy jest złożony. Wrotami zakażenia krwi najczęściej są układ oddechowy, infekcje w obrębie jamy brzusznej, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i zakażenia układu moczowego. Szczególnym rodzajem zakażenia jest sepsa rozwijająca się po zabiegach operacyjnych lub inwazyjnych badaniach diagnostycznych. Rzadką przyczyną wystąpienia pełnoobjawowego zespołu SIRS mogą być drobne zranienia skóry powodujące uszkodzenie bariery skórnej i przeniknięcie do organizmu bakterii, które zwykle znajdują się na powierzchni skóry. W sprzyjających warunkach, na przykład zmniejszonej odporności, mogą one rozprzestrzenić się drogą krwionośną, uszkadzając śródbłonek naczyń, i w efekcie wywołać wstrząs septyczny. W pracy przedstawiono dwa przypadki sepsy wywołanej bakterią Staphyloccocus aureus u dzieci, u których stwierdzono jedynie drobne zranienia skóry bez żadnych innych odchyleń od stanu prawidłowego. Wczesna diagnostyka i wczesne wysokospecjalistyczne leczenie wprowadzone w Oddziale Chirurgii i Ortopedii Dziecięcej pozwoliło na opanowanie sepsy i doprowadziło do całkowitego wyleczenia dzieci.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 4; 324-327
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Role of Chlamydia pneumoniae in the pathogenesis of hypertrophy and adenoid tissue inflammation in children
Autorzy:
Bielicka, Anna
Zielnik-Jurkiewicz, Beata
Podsiadły, Edyta
Prochorec-Sobieszek, Monika
Rogulska, Joanna
Demkow, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398597.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
chlamydia pneumoniae
adenoid
PCR
child
Opis:
Objective. A tropism to epithelial cells and lymphocytes, an inhibition of apoptosis in host cells, an ability to occurrence in persistent form resistant to antibiotic treatment are the features of Chlamydia pneumoniae, which can have connection with chronic inflammation of an adenoid tissue and adenoid hypertrophy. This study aimed to (1) detect the C. pneumoniae in an adenoid in children undergoing adenoidectomy, (2) estimate a connection between C. pneumoniae occurrence and the size of adenoid, (3) demonstration in which of adenoid cells C. pneumoniae occurs most often. Material and methods. The examined group consisted of 200 children aged from 2 to 16 years (mean age 6,4) undergoing adenoidectomy. In all children during qualification for adenoidectomy a fiberoscopic examination of the nasopharynx was performed. A part of removed adenoid tissue was analysed by real-time PCR for C. pneumoniae. Adenoids from children with positive PCR examination and from 10 children with negative PCR examination were examined using immunohistochemistry (IHC). Results. C. pneumoniae in the adenoid was present in 5,5% children. Positive results were obtained most frequently (24,14%, 7/29) in the eldest group (10-16 years). A statistical analysis demonstrated the correlation between C. pneumoniae occurrence in an adenoid tissue and the size of adenoid. In immunohistochemistry C. pneumoniae was found the most frequently in lymphocytes and in epithelial cells. Conclusions. A presence of C. pneumoniae in lymphocytes and epithelial cells of the adenoid first of all in older children with adenoid hypertrophy confirms the participation of this bacteria in adenoid pathology.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2016, 70, 5; 7-12
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola Chlamydia pneumoniae w patogenezie przerostu i zapalenia tkanki migdałka gardłowego u dzieci
Autorzy:
Bielicka, Anna
Zielnik-Jurkiewicz, Beata
Podsiadły, Edyta
Prochorec-Sobieszek, Monika
Rogulska, Joanna
Demkow, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398611.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
chlamydia pneumoniae
migdałek gardłowy
PCR
dziecko
Opis:
STRESZCZENIE: Wstęp. Powinowactwo do komórek nabłonka i limfocytów, zdolność do hamowania apoptozy zakażonych komórek gospodarza oraz występowanie w formie przetrwałej niewrażliwej na antybiotyki – to cechy Chlamydia pneumoniae, które mogą być związane z przewlekłym stanem zapalnym migdałka gardłowego i jego przerostem. Celem pracy była odpowiedź na pytania: 1) Czy w migdałku gardłowym u dzieci zakwalifikowanych do adenoidektomii występuje C. pneumoniae? 2) Czy występuje zależność między obecnością C. pneumoniae w migdałku gardłowym a wielkością migdałka gardłowego? 3) W których komórkach migdałka gardłowego najczęściej występuje C. pneumoniae? Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 200 dzieci w wieku od 2 do 16 lat (średni wiek – 6,4) wybranych spośród pacjentów zakwalifikowanych do adenoidektomii. U wszystkich podczas kwalifikacji do zabiegu wykonywano badanie fiberoskopowe nosogardła. Tkankę usuniętego migdałka gardłowego badano metodą real-time PCR w kierunku C. pneumoniae. Migdałki pobrane od dzieci z dodatnim wynikiem badania metodą PCR oraz od 10 losowo wybranych dzieci z ujemnym wynikiem tego badania, oceniano stosując badanie immunohistochemiczne (IHC). Wyniki. DNA C. pneumoniae w usuniętym migdałku gardłowym stwierdzono u 5,5% dzieci. Dodatnie wyniki uzyskiwano najczęściej w grupie wiekowej od 10. do 16. roku życia (24,1%, 7/29). Wykazano zależność między występowaniem C. pneumoniae w migdałku gardłowym a wielkością migdałka gardłowego. U wszystkich dzieci z dodatnim wynikiem badania metodą PCR potwierdzono obecność C. pneumoniae w migdałku gardłowym przy zastosowaniu IHC. Najczęściej wykrywano C. pneumoniae w limfocytach oraz w komórkach nabłonka. Wnioski. Obecność C. pneumoniae w limfocytach i komórkach nabłonka migdałka gardłowego głównie u dzieci starszych z przerostem migdałka gardłowego potwierdza udział tej bakterii w procesach patologicznych tkanki migdałka gardłoweg
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2016, 70, 5; 7-12
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przewlekłe zapalenie zatok przynosowych u dzieci
Autorzy:
Zielnik-Jurkiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400079.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zapalenie błony śluzowej nosa i zatok
przewlekłe
dzieci
leczenie
Opis:
PZNZP u dzieci może przebiegać łagodnie i mało charakterystycznie. Etiologia tego schorzenia jest wieloczynnikowa, co wymaga wszechstronnego i wielospecjalistycznego podejścia. Leczenie PZNZP u dzieci jest trudne, zakażenia często nawracają, a stosowane metody lecznicze są często nieskuteczne. U dzieci rzadko wykonuje się zabiegi operacyjne, tj. tylko w przypadku, gdy metody zachowawcze zawiodą. Pierwszą linię leczenia chirurgicznego stanowi adenoidektomia. Czynnościowa endoskopowa chirurgia zatok przynosowych (FESS) może być rozważona, gdy nie zaobserwowano poprawy stanu pacjenta po wykorzystaniu wszystkich możliwości leczenia zachowawczego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 1; 26-34
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy kliniczne występujące u pacjentów leczonych metodą ESWL z powodu kamicy układu moczowego
Clinical difficulties of ESWL treatment in children with urolithiasis – own experiences
Autorzy:
Bochniewska, Violetta
Straż-Żebrowska, Ewa
Jurkiewicz, Beata
Jung, Anna
Lichosik, Marianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031073.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ESWL
children
lithotripsy
litotrypsja
treatment
urolithiasis
kamica moczowa
eswl
leczenie
dzieci
Opis:
Increase of interest among physicians of variable specialty in urolithiasis problem is a result of frequent recognition of that disease in children as well as in adults over the last few years. Urolithiasis is a recurrent and familial disease. Until recently, open stone surgery was the treatment of choice and the only opportunity to conventional therapy. Actually surgical indications are extremely limited. At present there are less invasive treatments recommended, like: ESWL (extracorporeal shock wave lithotripsy), PCNL (percoutaneous nephro lithotripsy) and URSL (ureteroscopic lithotripsy). The choice of urolithiasis treatment depends mostly on size and localizations of the stone, anatomical circumstances, accessibility of treatments methods, clinical experience of the operator. Lithotripsy methods (ESWL) use high energetic extracorporeal shock waves, which are produced by litothriptor in order to disintegrate the stone. Calculi are qualified to the ESWL when are over the 5 mm but smaller than 2 cm. Preferred localizations are: ureteropelvic junction, upper ureter, renal pelvic, upper and medium renal calyx. The ESWL is also helpful in therapy of multiple and staghorn calculi, however usually requires several sessions. Contraindications to the ESWL are: pregnancy, coagulation disorders, anatomical obstruction under the calculi and active infection of urinary tract. Typical ESWL adverse effects are: coetaneous lesions, oedema of kidney parenchyma, haematomas, erythrocyturia, proteinuria, dilated pyelocalyceal systems, urinary retention, hydronephrosis. Therefore clinically we can observe: hematuria, renal colic, fever and hypertension. The aim of ESWL therapy is disintegration of the stone. Thus measure of ESWL’s efficacy is complete excretion of the stone. This procedure is carried out under control of renal ultrasound or X-ray. In this paper authors present variable clinical problems that may occur in patients treated by lithotripsy. Entire diagnostic and therapeutic processes were taking into account. Reported complications are supported by clinical cases. Summation: 1) Effectiveness of ESWL in children with urolithiasis depends mostly on careful selection of patients to the lithotripsy. 2) Good cooperation between nephrologist and urologist allows using combination of variable treatment methods due to current needs and determines effectiveness and safety of therapy as well. 3) Clinical complications are possible and may come out in each stage of urolithiasis treatment, that’s why individual control during whole therapeutic process is recommended.
Wzrost zainteresowania lekarzy wielu specjalności problemem kamicy układu moczowego wynika z częstszego w ostatnich latach rozpoznawania tej choroby, zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Kamica jest chorobą o charakterze nawrotowym i rodzinnym. Do niedawna alternatywą dla postępowania zachowawczego był zabieg operacyjny. Obecnie bezwzględne wskazania do zabiegu operacyjnego są ograniczone. Aktualnie stosuje się zabiegi mniej inwazyjne, takie jak: ESWL (extracorporealshock wave lithotripsy), PCNL (percutaneous nephrolithotripsy) i URSL (ureteroscopic lithotripsy). Na wybór metody leczenia kamicy moczowej wpływają: wielkość i położenie złogu, warunki anatomiczne dróg moczowych, dostępność do poszczególnych sposobów leczenia oraz doświadczenie lekarza wykonującego zabieg. Zabiegi litotrypsji (ESWL) wykorzystują do rozkruszania złogu wysokoenergetyczne fale uderzeniowe, które są wytwarzane poza ustrojem chorego w urządzeniach zwanych litotryptorami. Do zabiegu ESWL na ogół kwalifikowane są złogi powyżej 5 mm i nieprzekraczające 2 cm. Najlepsza lokalizacja to: połączenie miedniczkowo-moczowodowe, górny odcinek moczowodu, miedniczka nerkowa, górny i środkowy kielich nerkowy. ESWL można stosować również w leczeniu kamicy mnogiej i odlewowej, jednak przebiega ono wieloetapowo. Przeciwwskazaniem do wykonania ESWL są: ciąża, zaburzenia krzepnięcia, obecność anatomicznej przeszkody poniżej złogu i aktualne objawowe zakażenie układu moczowego. Do najczęstszych powikłań ESWL należą: zmiany skórne, obrzęk miąższu nerki, krwiaki, krwinkomocz, białkomocz, poszerzenia układów kielichowo-miedniczkowych, zastój moczu, wodonercze. Objawy kliniczne powikłań to: krwiomocz, kolka nerkowa, gorączka oraz nadciśnienie tętnicze. Celem zabiegu ESWL jest dezintegracja złogu, a miarą skuteczności zabiegu jest jego wydalenie. ESWL odbywa się pod kontrolą USG lub RTG. W niniejszej pracy autorzy przedstawiają problemy kliniczne pacjentów leczonych z powodu kamicy metodą ESWL - dotyczą one całego procesu diagnostyczno-terapeutycznego. Przedstawione problemy poparte są opisami przypadków. Podsumowanie: 1) Skuteczność zabiegów ESWL w leczeniu kamicy układu moczowego u dzieci zależy w dużej mierze od prawidłowej kwalifikacji pacjentów do tej formy leczenia. 2) Dobra współpraca nefrologa i urologa, pozwalająca na stosowanie różnych metod leczenia kamicy w zależności od aktualnych potrzeb, zwiększa powodzenie i bezpieczeństwo terapii. 3) Możliwość pojawienia się różnych problemów klinicznych na wszystkich etapach leczenia kamicy układu moczowego nakazuje monitorowanie pacjenta w ciągu całego procesu terapeutycznego.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 3; 205-210
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pourazowe obrażenia czaszkowo-mózgowe u pacjentów w stanie nietrzeźwości, przyjmowanych doraźnie do szpitalnego oddziału ratunkowego
Craniocerebral injuries in patients under the influence of alcohol admitted to hospital emergency department in an urgent mode
Autorzy:
Kołpa, Małgorzata
Grochowska, Aneta
Gniadek, Agnieszka
Jurkiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195796.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Tematy:
alkohol
uraz głowy
obrażenia czaszkowo-mózgowe
szpitalny oddział ratunkowy
alcohol
head injury
craniocerebral injuries
hospital emergency ward
Opis:
Wstęp. Alkohol etylowy uznawany jest za jeden z najważniejszych czynników ryzyka prowadzących do powstawania urazów czaszkowo-mózgowych. Wśród pacjentów przyjmowanych do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego (SOR) dużą grupę stanowią chorzy pod wpływem alkoholu, którzy doznali obrażeń głowy w następstwie upadków oraz pobić. Cel pracy. Określenie częstości śródmózgowych i kostnych zmian pourazowych u pacjentów w stanie nietrzeźwości doraźnie przyjmowanych do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego. Materiał i metody. Badaną grupę stanowiło 210 pacjentów SOR Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie (167 mężczyzn i 43 kobiety), którzy będąc pod wpływem alkoholu doznali urazu głowy w okresie od 1.05.2011 do 1.05.2012 roku. Analizą retrospektywną objęto dokumentację medyczną, z której rejestrowano: płeć, wiek, poziom alkoholu we krwi, doznane obrażenia głowy na podstawie wyniku tomografii komputerowej oraz następujące współtowarzyszące zaburzenia pourazowe: pobudzenie, patologiczna reakcja źrenic, brak przytomności, krwiak okularowy, krwisty wyciek z ucha/nosa, splątanie, zawroty głowy, krótkotrwała utrata przytomności oraz niepamięć okołourazowa. Wyniki. Urazy czaszkowo-mózgowe występowały zdecydowanie częściej u mężczyzn niż u kobiet. Złamanie podstawy czaszki, obrzęk mózgu i ogniskowe stłuczenia mózgu miały związek z niższym stężeniem alkoholu we krwi. Pourazowe zmiany śródmózgowe (z wyjątkiem ogniskowego stłuczenia mózgu) zależały od mechanizmu urazu. Zawroty i ból głowy, splątanie, stan nieprzytomności, nudności/wymioty i napad padaczkowy były związane z niższym stężeniem alkoholu. Wnioski. Wykazano zależność pomiędzy urazami głowy u osób znajdujących się pod wpływem alkoholu a płcią męską w grupie osób badanych. Stwierdzono zależność pomiędzy poziomem nietrzeźwości a występowaniem złamania podstawy czaszki, obrzęku mózgu i ognisk stłuczenia mózgu. Występowanie objawów towarzyszących urazowi głowy miało związek ze stężeniem alkoholu we krwi oraz mechanizmem urazu.
Introduction. Ethyl alcohol is described as the most significant risk factor of craniocerebral injuries. Among the patients admitted to a Hospital Emergency Department (ED) the patients under the influence of alcohol who sustained head injuries as a result of falls, beatings and assaults constitute a considerable group. The objective of the thesis was to determine prevalence of intracerebral and osseous post-traumatic changes in the patients under the influence of alcohol admitted to a Hospital Emergency Department in an urgent mode. Material and methods. The studied group consisted of 210 patients in the Hospital Emergency Department of the University Hospital in Cracow (167 men and 43 women) who sustained head injuries during the period 1 May 2011–1 May 2012. Retrospective analysis covered the medical documentation where the following were registered: gender, age, blood alcohol level, sustained head injuries on the basis of the result of the CT examination, and selected co-existing post-traumatic disorders. Results. Craniocerebral injuries occurred much more frequently in men than in women. Fracture of the base of the skull, cerebral edema and focal cerebral contusion were related to lower blood alcohol level. Post-traumatic intracranial changes (excluding focal cerebral contusion) depended on the mechanism of injury. Dizziness and headache, confusion, condition of unconsciousness, nausea/vomiting and epileptic seizure were related to lower blood alcohol level. Conclusions. Relationship between the head injuries in people under the influence of alcohol and male respondents was proved. Relationship between the level of intoxication and fracture of the skull base, cerebral edema and focal cerebral contusion was confirmed. The majority of intracerebral post-traumatic changes depended on the mechanism of injury. The occurrence of the symptoms that co-exist with the head injury depended on the blood alcohol level and mechanism of injury.
Źródło:
Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu; 2016, 22(51), 1
2083-4543
Pojawia się w:
Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 37

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies