Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Jung, Elżbieta" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Wilhelm Ockham i Tomasz Bradwardine o wolnej woli Boga i człowieka
    William Ockham and Thomas Bradwardine on God’s and Human Free Will
    Autorzy:
    Jung, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/488738.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Wilhelm Ockham
    Tomasz Bradwardine
    wolna wola
    wolny wybór
    determinizm
    Wiliam Ockham
    Thomas Bradwardine
    free will
    free choice
    determinism
    Opis:
    Artykuł przedstawia czternastowieczną dyskusję teologiczną dotyczącą problemu Bożej i ludzkiej wolnej woli. Jego głównymi bohaterami są Wilhelm Ockham i Tomasz Bradwardine. W swym opus magnum zatytułowanym O sprawie Boga przeciw Pelagianom... Bradwardine przywołuje dyskusję między św. Augustynem a Pelagiuszem dotyczącą wolnej woli, wolnego wyboru i predestynacji. Siebie uważa za augustynika, natomiast Ockhama oskarża o poglądy semipelagiańskie. W artykule przedstawiam opinie obydwu angielskich teologów, umieszczając je w kontekście Bradwardine’a krytyki semipelagianizmu.
    The paper deals with the fourteenth century theological discussion on the God’s and human free will. The dramatis personae are William of Ockham and Thomas Bradwardine. In his opus magnum entitled De causa Dei contra Pelagianum... Bradwardine recalls a quarrel between St. Augustine and Pelagius concerning free will, free choice and predestination. Considering yourself as the true Augustinian, Bradwardine accuses Ockham of being the Pelagian. The paper presents opinions of both English theologians against the background of Bradwardine critics of semi-pelagianism.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2017, 65, 3; 127-149
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak być sprawiedliwym? Ryszarda Kilvingtona komentarz do Etyki Arystotelesa
    How To Be Righteous? Richard Kilvington’s Commentary on Aristotle’s Ethics
    Autorzy:
    Jung, Elżbieta
    Michałowska, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013170.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Ryszard Kilvington
    średniowiecze
    etyka
    Arystoteles
    filozofia XIV wieku
    Richard Kilvington
    Middle Ages
    ethics
    Aristotle
    the philosophy of 14th century
    Opis:
    The article presents Richard Kilvington’s interpretation of Aristotle’s views on the concept of justice. Richard Kilvington was a fourteenth century philosopher and theologian who commented on various Aristotle’s works including Nicomachean Ethics. Kilvington’s commentary on Nicomachean Ethics was composed in 1325-1326 at Oxford University. It contains, among others, a question Utrum iustitia sit virtus moralis perfecta, which is devoted to the concept of justice. In his investigations Kilvington always uses logic as a major analytical tool, and mathematics as a method to discuss the issues and settle between opposite points of view, which is common for Kilvington’s commentaries. These techniques allow him to indicate all the contradictions in Aristotle’s analyses. Kilvington’s concept of justice clearly points to twofold order: horizontal and vertical. In the horizontal one Kilvington’s distinguishes the virtue of absolute justice that is a perfect model for all kinds of justice. In the vertical one he presents a model of a just man that is such a man who is ‘perfectly harmonious’. He also indicates the order of justice existing in the world, visible in human relationships, and regulated by three kinds of justice viz. compensatory, distributive and political. Kilvington’s investigations complete Artistotle’s opinions on justice, however they remain in the field of Aristotelian analyses and his concept of morality implemented in society. In this question Kilvington consistently separates the supernatural order and the order of natural reason, and, in his ethics, he never refers to theological issues concerning the relation between God and created world, which was uncommon for medieval theoretical practice.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2008, 56, 2; 117-129
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rachunek nieskończonościowy: Ryszard Swineshead i Godfryd Wilhelm Leibniz
    Autorzy:
    Jung, Elżbieta
    Podkoński, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2103019.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Ryszard Swineshead
    G.W. Leibniz
    rachunek nieskończonościowy
    filozofia przyrody
    oksfordzcy Kalkulatorzy
    Opis:
    W swojej korespondencji z Janem Wallisem z 1697 roku Leibniz z uznaniem wypowiada się o najbardziej znanym dziele powstałym w szkole oksfordzkich Kalkulatorów, a mianowicie Księdze kalkulacji. Ryszard Swineshead, autor tego traktatu, znany powszechnie jako Kalkulator, na jego kartach podsumowuje i dopełnia wysiłku swoich poprzedników zmierzającego ku matematyzacji scholastycznej filozofii przyrody. Podstawowym narzędziem jest tutaj rachunek proporcji zaczerpnięty z Elementów Euklidesa, ale oksfordzcy Kalkulatorzy wypracowują także swoisty rachunek nieskończonościowy, wynikający z zaakceptowania Arystotelesowskiej koncepcji kontinuum. Mimo że w dziełach Leibniza i Swinesheada odnajdujemy rozumowania na pierwszy rzut oka bardzo podobne, to jednak nie mogą one stanowić dostatecznej podstawy dla twierdzenia, że Leibniz wykorzystywał, czy chodźby inspirował się Księgą kalkulacji dokonując swoich odkryć naukowych. Po pierwsze, mamy do czynienia z tylko dwoma fragmentami, co do których możemy mówić o uderzającym podobieństwie. Po drugie, każdy z tych myślicieli, tworząc w zupełnie innej atmosferze naukowej, wykorzystywał narzędzia matematyczne w fizyce w innym celu. Ryszard Swineshead nie potrafił wyjść poza granice filozofii przyrody wyznaczone przez Arystotelesa i nauka ta była dla niego celem samym w sobie, bez jakchkolwiek odniesień do praktyki czy nauk wytwórczych. Jeśli więc Leibniz inspirował się Księgą kalkulacji, to tylko w tym sensie, że odnajdował w niej pomysły i rozumowania analogiczne do swoich własnych.
    Źródło:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2016, 4; 219-228
    1230-1493
    Pojawia się w:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rodowód nauki nowożytnej
    The Origins of Modern Science
    Autorzy:
    Jung-Palczewska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/941643.pdf
    Data publikacji:
    1998
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Opis:
    The main characteristic of modern science is that its new theories contain the old ones as their particular cases. In this respect, one can speak of "modern" science only since 17th century discoveries of Galileo, Kepler and Descartes. Yet, one can find certain traits of the modern scientific mode of thinking as early as in 14th century; they include interest in the practical use of science, introduction of experiment and mathematical method. Late medieval science was powerfully influenced by the doctrines of Aristotle, who found the essence of scientific pursuit in establishing the causes of the phenomena observed in the world in the inductive process of abstraction, which has three main stages of generalization: physics, mathematics, and metaphysics. In physics the solutions were hinged on the concept of natural directions and the belief that uniform motion requires permanent application of power. The foundations of Aristotelean physics were first questioned in the 14th century. Duns Scotus and Wiliam of Ockham critically discussed the doctrine of induction, originating the shift of interest towards observation. Peter of Abano started the theory of experiment. Some criticism came from the theologians, who questioned certain limitations of the Aristotelean frame of mind. The main subject of controversy was the concept of vacuum, discussed especially with the reference to motion. Here the Aristotelean standpoint was criticised from the positions of atomism and Platonism by a number of scholars starting from Robert Grosseteste, through Giles of Rome and Nicholas of Autrecourt, to Nicholas of Cusa and Giordano Bruno. Other controversial problems included plurality of the worlds, privileged positions in the universe, circular motion of the earth. Here an important contribution was made by Nicolas Copernicus. Another group of scholars, which helped to overcome Aristoteleanism, was the so-called Merton school of Oxford. Their new theories of motion, which distinguished between its kinematic and dynamic aspects, quickly spread through Europe and are said to have influenced Galileo. Yet another source of inspiration was found by Galileo in the views of the nominalist school of Paris, notably Nicholas of Oresme and John Buridan. By reaping the benefit of their innovations and overcoming their deficiencies Galileo was able to lay foundations for the modern science, first fully formulated by Newton.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 1998, 12
    0208-6107
    2353-9631
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szkotyzm w Polsce
    Scotism in Poland
    Autorzy:
    Gensler, Marek
    Jung-Palczewska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/941641.pdf
    Data publikacji:
    1998
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Opis:
    During the 15th century the Cracow University had become a major intellectual centre in central Europe. It was especially important in educating lawyers and administrators for the Polish-Lithuanian state as well as the higher clergy: as a result, special stress was put on legal and theological studies. The faculty of Liberal Arts (Philosophy), though less prized, also took part in the intellectual life of the Latin Europe, becoming home to representatives of most philosophical schools of the late Middle Ages. Scotism was one of the last medieval schools to arrive in Cracow. It was introduces there by Michael Twaróg of Biestrzyków, who studied the doctrines of scotism in logic and metaphysics. His main source was not Duns Scotus, however, but his pupils and followers, notably Antonius Andreae, whose "Quaestiones super XII libros Metaphysicae" was a book widely read in Cracow since 1489. Antonius' solutions on the division of sciences, the subject-matter of metaphysics, the concept of being, etc. were accepted also by Nicholas of Michałowice, Martin Kulap of Tarnowiec, John of Głogów, and John of Stobnica. Some of them tried to combine some scotist ideas with philosophical views of other schools. In logic, the solutions associated with scotism started appearing in Cracow s little earlier – in 1470s – but their influence was weaker than in metaphysics. Again, they were mostly coming from the works of Scotus's followers of the 14th and early 15th century. The group of Cracow logicians influences by scotist opinions included John of Głogów, Michael of Wrocław, Nicholas of Giełczewo and Michael od Biestrzyków, who tried to combine the views of Scotus with those of Peter of Spain in his commentary on "Parva naturalia". Philosophy of nature was the discipline in which the influence of scotism was felt last and least. It is found mostly in the works of John of Stobnica – especially in his commentary on "Parvulus philosophiae naturalis" (1498) – and Simon of Leśniewo, John's pupil, who wrote glossa to the commentary.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 1998, 12
    0208-6107
    2353-9631
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies