Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Jesionek, W." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
Obserwacje nad morfologią Pygomalus analis (Agassiz) (Echinida, Disasteridae)
Observations sur la morphologie de Pygomalus analis (Agassiz) (Echinida, Disasteridae)
Nabljudenija nad morfologiejj Pygomalus analis (Agassiz) (Echinida, Disasteridae)
Autorzy:
Jesionek, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20605.pdf
Data publikacji:
1956
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Zbadanie kilkuset okazów Pygomalus analis (Agassiz) , zebranych przez autorkę w górnym batonie Piły Kościeleckiej (ark. Chrzanów), dało możność :zanalizowania zmian , jakim podlega pancerz tego jeżowca , poczynienia szeregu nowych obserwacji dotyczących morfologii jego tarczy szczytowe] i perystomu oraz wyjaśnienia stosunku do niego formy opisywanej pod nazwą Pygomalus faba (Desor).
Un materiel exceptionnellement abondant (environ 800 specimens) de L`echinide en ąuestion reuni par 1’auteur dans le Bathonien de Piła Kościelecka (feuille Chrzanów), lui a permis de faire des observations detaillees de la variabilite de ses differents caracteres. Caracteristique de l`espece. — Test a contour ovale, retreci vers Tarriere. Ligne de profil longitudinal s’elevant en arc doux d’avant vers l`arriere et atteignant son point culminant dans 1’appareil apical ou un peu pLus en arriere, pour s’abaisser ensuite lentement jusgu^u póriprocte et y tomber plus ou moins a pic. A la facę inferieure le profil est k peu prós rectiligne. Sur les echantillons mesures la longueur varie entre 16 et 35 mm, la largeur etant toujours moindre que la longueur. La valeur. du rapport entre la longueur et la largeur oscille entre 0,89 et 0,98 et celle entre la hauteur et la longueur —r entre 0^2 et 0,79; ce dernier rapport diminue avec raccroissement de la taille des individus. La partie antórieure de 1’appareil apical est placee toujours en avant du centre du test, et la partie posterieure — tout pres du periprocte. Entre les deux parties ii y a, en gónóral, des plaąues supplementaires (fig. 3 du texte polon ais), Ces plaąues existent parfois egalement dans la partie proximale (fig. 4) et la distale (fig. 5) de Tappareil apical. Les variations de la position de deux parties de Tappareil apical sont i-lłustrśes par des chiffres du tableau A (p. 57 du texte polonais), qui expriment le rapport entre la distance de chacune de ces parties du bord antćrieur du test et la longueur totale de celuici. caracteres a la formę typique sans carene (tabl. B) et ne peut nullement en etre se- paree. La meme opinion a śte exprim£e par Beurlen (1934, p. 70). La structure de 1’appareil apical varie peu, seule la paire postćrieure des plaques gśnitales est variable quant 5 leur formę et leur rapport rściproąue (fig. 11). Da/ns certains cas rauteur a pu constater la prśsence des pores genitaux surnume- raires. Le cinquieme porę est alors place tantót sur une plaque oculadre, tantót deux pores sont places sut une seule plaque gśnitale; enfin, sur un seul spścimen, on a constate la preśsence de la cinąuieme plaque genitale, placee au-dessous de la paire posterieure (fig. 12). La partie dis tale de 1’appareil apical comprend toujours deux plaques oculaires allongśes de faęon a encadrer le periprocte (fig. 13). La position des ambulacres du bivium par rapport au periprocte est variable: leurs extrśmites sont placees tantot lateralement, tantót en avant du periprocte (fig. 14), sans gamais perdre toutefois leur jonction avec le periprocte par rintenmediaire des plaques oculaires. Le peristome est tantót et le plus soiwent subpentagonal, tantót pentagonal, et assez rarement arrondi (fig. 15). Parmi les specimens a pśristome pentagonal, 75°/o correspondent a des Lndividus petits, 17,5% seulement a des form es plus grandes. Chez les individus de taille moyenne domine la formę subpentagonale du pśristome. De ces ofoservations on peut conclure que, lors de la croissance de l’individu, la formę du peristome change progressivement de pentagonale a la subpentagonale et a Tarrondie (fig. 15). Schemas expliquant les mensurations des distances entre: 1° la partie proximale de l`appareil apical et le bord anterieur du test (a) 2° la partie dis tale de cet appareil et le bord' anterieur du test (b), 3° le peristome et le bord antśrieur du test (c). Fig. 2 (p. 54) Variations de la formę du test — A vus d’en haut, B de profil. Fig. 3 (p. 55) Disposition des plaques supplementaires (pointillśes) entre les parties proximale et distale de l`appareil apical — g plaques genitales, o pi. oculaires, pp periprocte. Fig. 4 (p. 56) Partie proximale de l`appareil apical — d plaque supplementaire, g pl. genitale, m pl. madreporique, o pl. oculaire. Fig. 5 (p. 56) Partie distale de l`appareil apical — b bivium, d plaques supplśmentaires, o pl. oculaire, pp periprocte. Fig. 6 (p. 56) Un ambulacre anterieur — A partie aborale, B partie orale, ps peristome. Fig. 7 (p. 58) Differenciation des pores d’une paire Fragment de la partie anterieure du test — ia interambulacre, na ambulacre impair Fig. 9 (p. 60) Individus a differents stades de croissance vus par la face aborale (A) et de profil (B), Fig. 10 (p. 61) Deux specimens vus du cóte posterieure — A formę typique, B formę „faba”. Fig. 11 (p. 61) Variations dans la disposition des plaques genitales. Fig. 12 (p. 62) Pores genitaux surnumeraires — A et B dans les plaąues oculaires, C deux pores dans une plaąue gendtale, D cinqui&me plaque genitale. Fig. 13 (p. 62) Disposition des plaąues oculaires par rapport au periprocte — b biykim, o plaąue oculaire, pp periprocte. Fig. 14 (p. 62) Schema de la position du biviuim par rapport au periprocte. Fig. 15 (p. 63) Differentes formes du peristome — A pentagonale, B subpentagonale, C arrondie.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1956, 01, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morphology and microstructure of oligoiamellar teeth in Paleozoic echinoids Part 2. Givetian (Middle Devonian) stage of evolution of oligolamellar teeth
Morfologia i mikrostruktura oligolamellarnych zębów u jeżowców paleozoicznych. Część 2. Żywecki etap ewolucji oligolamellarnych zębów.
Autorzy:
Jesionek-Szymanska, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21585.pdf
Data publikacji:
1982
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Oligolamellar echinoid teeth, primitive in general morphology, are represented in the Givetian of the Skały beds (Grzegorzowice-Skały Section, Holy Cross Mts, Poland) by a few types differing mainly in fine details of their adaxial surfaces which may be smooth, ledged or denticulate. It is suggested that these characters reflect the adaptation to particular feeding habits. A new kind of Givetian echinoid teeth, closely related to the oligolamellar one is described. In some characters such as greater number of lamellae which also are thinner, they seem to be “intermediate” between oligolamellar and another group of Givetian echinoid teeth, for which the name multilamellar is proposed. It is newly recognized and briefly characterized.
W żyweckich osadach serii skalskiej profilu Grzegorzowice—Skały (Skały, kompleks XVI i XVII) oraz Miłoszowa (Góry Świętokrzyskie) znaleziono obfity i zróżnicowany materiał jeżowcowy w postaci izolowanych płytek pancerza, kolców oraz elementów aparatu szczękowego. Kontynuując pracę nad ewolucją zębów jeżowców paleozoicznych (Jesionek-Szymańska 1979) w niniejszej pracy opisano 3 odmiany zębów oligolamellarnych różniących się głównie szczegółami budowy ich adaksjalnej powierzchni, która może być gładka, pokryta listewkami lub ząbkami, w zależności od wykształcenia adaksjalnych brzegów blaszek. To zróżnicowanie stanowi zapewne wyraz przystosowania do sposobu i rodzaju pożywienia. W pracy opisano również nieznany dotąd typ zębów podobny w ogólnym planie budowy do zębów oligolamellarnych lecz o blaszkach zębowych nieco liczniejszych (do 40-tu), cieńszych, łukowato wygiętych. Powierzchnia adaksjalna jest całkowicie pokryta gładką wapienną polewą, tak, że układ blaszek zębowych widoczny jest tylko na zwietrzałych okazach lub w pobliżu strefy wzrostu. Wspomniane cechy zbliżają nową odmianę do struktur obserwowanych w dużej grupie zębów nazwanych tu multilamellarnymi. Zęby te, bardzo liczne w żywecie serii skalskiej, zostały w niniejszej pracy po raz pierwszy zdefiniowane i krótko scharakteryzowane. Opisane typy zębów pochodzą z warstw jednego wieku, co nakazuje ostrożność w wyciąganiu wniosków co do przebiegu ich ewolucji. Analiza porównawcza cech morfologicznych wykazuje jednak, że zęby oligolamellarne mogły być grupą wyjściową, która poprzez szereg przekształceń jak: powiększenie ilości blaszek, ich ścienienie i uzyskanie pewnego rodzaju plastyczności, oraz zwiększenie roli polewy spajającej poszczególne elementy, dały znacznie bardziej udoskonalony typ, za jaki można uznać zęby multilamellarne. Warto zauważyć, że ten kierunek ewolucyjny musiał być kontynuowany w późniejszej historii Echinoidea — wystarczy przypomnieć, że kilkunastomilimetrowy ząb współczesnego przedstawiciela jeżowców regularnych Echinus miliaris zbudowany jest z ponad dwóch tysięcy blaszek zębowych o grubości nie przekraczającej 0,00114 mm.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1982, 27, 1-4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morphology and microstructure of oligolamellar teeth in Paleozoic echinoids. Part 1. Teeth of some early lepidocentrid echinoids
Morfologia i mikrostruktura oligomolarnych zębów u jeżowców paleozoicznych. Część 1. Budowa zębów u wczesnych przedstawicieli rodziny Lepicentrodae Loven, 1874
Autorzy:
Jesionek-Szymanska, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23182.pdf
Data publikacji:
1979
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1979, 24, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Remarks on the structure of the apical system of irregular echinoids
Przyczynek do znajomości tarczy szczytowej jeżowców nieregularnych
K izucheniju apikal'nogo polja nepravil'nykh morskikh ezhejj
Autorzy:
Jesionek-Szymanska, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20357.pdf
Data publikacji:
1959
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
The author presents the results of an analysis of the test in Pygomalus ovalis , P. analis , Pygorhytis ringens, Collyrites sp. and Disaster n. sp , where she has observed the presence of the 5th genital plate. Its displacement is discussed and is shown to be similar to that occurring in the ontogenetic development of Echinocardium cordatum. Moreover, in order to homologize the plates of the apical system in echinoids, the writer has also used the crystallographic method, on the ground that the optic axis of the particular plates displays a fairly constant inclination angle. It is supposed that in some genital plates the in clination angle of the optic axis is determined by its position in the remains of the larval skeleton around which these plates arise.
Dokładna analiza pancerzy jeżowców nieregularnych : Pygomalus olvalis, P. analis, Pygorhytis ringens, Collyrites sp. i Disaster n. sp, z batonu, keloweju i dolnego oksfordu Jury Krakowsko-Częstochowskiej pozwoliła stwierdzić obecność u podstawy peryproktu nie opisanej dotychczas płytki. U wszystkich wymienionych form płytka ta ma kształt półksiężycowaty, o mniej lub bardziej wydłużonych rogach ; położona jest on a symetrycznie w stosunku do szwu, łączącego dwa rzędy płytek tylnego pasa interambulakralnego (fig . 1 i 2). U większości jest ona związana dość silnie z pancerzem a tylko u Pygomalus ovalis słabiej , w związku z czym u tego gatunku rzadko się zachowuje (pl. I , fig . 1 i 2). Obecność tej płytki przy tylnym brzegu peryproktu nasuwała przypuszczenie, że jest to piąta płytka genitalna, zepchnięta do tego położenia przez przesuwający sie peryprokt. Wniosek ten zyskuje poparcie w faktach obserwowanych na wczesnych stadiach rozwojowych Echinocardium cordatum. U jeżowca tego stwierdzono (Gordon, 1927), że migrujący peryprokt spycha stopniowo przed sobą piata płytkę genitalna, która ostatecznie staje się jedną z płytek peryproktalnych (fig. 3 B,C). Uznanie płytki znalezionej u wspomnianych na początku form za piątą genitalną zyskało także poparcie na drodze badan krystalograficznych, w których wyzyskano ostatnio skonstatowany fakt (Lucas, 1953), że oś optyczna poszczegó1nych płytek genitalnych ma stały kąt nachylenia w stosunku do ich powierzchni. Płytka piąta odznacza się bardzo silnym pochyleniem osi optycznej (kąt, z reguły, poniżej 40°) i jest łatwa do odróżnienia w świetle spolaryzowanym od płytek ambulakralnych i interambulakralnych, u których oś optyczna jest prawie prostopadła do powierzchni (pl . I, fig. 3). Szlify cienkie okolicy peryproktalnej wymienionych form, zbadane ta metodą na stoliku Fedorowa, wykazały obecność w nich piątej płytki genitalne] (tab. 1 i 2). Podobne badania tarcz szczytowych Holectypus depressus i Discoidea subucula (tab.3) wykazują, że obecna u nich piąta płytka genitalna nie jest pierwotna, lecz stanowi jakiś inny element pancerza, który wszedł na jej miejsce i przejął jej funkcje (przypuszczenie takie było już w literaturze echinologicznej wypowiadane).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1959, 04, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Echinides irreguliers du dogger de Pologne
Nieregularne jeżowce doggeru Polski
Nepravil'nye morskie ezhi doggera Pol'shi
Autorzy:
Jesionek-Szymanska, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21633.pdf
Data publikacji:
1963
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Polska
Dogger
Echinoidea
paleontology
Galeropygidae
Echinobrissidae
Disasteridae
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1963, 08, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On a new pygasterid (Echinoidea) from the Jurassic (Middle Lias) of Nevada, U.S.A.
O nowym przedstawicielu rodziny Pygasteridae Lambert, 1900 (Echinoidea) z liasu stanu Nevada (U.S.A.)
O novom predstavitele semejjstva Pygasteridae Lambert, 1900 (Echinoidea) iz lejjasa shtata Nevada (SShA)
Autorzy:
Jesionek-Szymanska, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22150.pdf
Data publikacji:
1970
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1970, 15, 4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On a new Galeropygid genus (Echinoidea) from the Jurassic (uper lias) of Marocco
O nowym przedstawicielu rodziny Galeropygidae Lambert, 1911 (Echinoidea) z liasu Maroka
O novom predstavitele semejjstva Galeropygidae Lambert, 1911 (Echinoidea) lejjasa Marokko
Autorzy:
Jesionek-Szymanska, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22405.pdf
Data publikacji:
1978
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1978, 23, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antimicrobial activity of some plant extracts against bacterial pathogens isolated from faeces of red deer (Cervus elaphus)
Autorzy:
Gnat, S.
Zięba, P.
Majer-Dziedzic, B.
Nowakiewicz, A.
Trościańczyk, A.
Ziółkowska, G.
Jesionek, W.
Choma, I.
Dziedzic, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087857.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Źródło:
Polish Journal of Veterinary Sciences; 2017, 4; 697-706
1505-1773
Pojawia się w:
Polish Journal of Veterinary Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modeling of Baumann’s turbine stage operation. Part I - Flow
Modelowanie pracy turbinowego stopnia Baumanna, część I - przepływ
Autorzy:
Zakrzewski, W.
Nastałek, L.
Badur, J.
Jesionek, K.
Straś, K.
Masłyk, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/172821.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
turbina kondensacyjna
stopień Baumanna
symulacja komputerowa
condensing turbine
Baumann's stage
computer simulation
Opis:
A Baumann stage is one of the way, to increase the turbine’s output without an increase of the last stage blade length. Due to the complicated design, the Baumann’s blade technology is complex, and its efficiency is lower in comparison to a free-standing blade. Currently that stage is used mostly in back pressure cogeneration heating turbines. This paper presents the operation of low pressure part steam turbine in different conditions, calculated with two models of steam and compared to measurements and TURBINA 0D code.
W pracy nawiązano do stopnia Baumanna i całej części niskoprężnej turbiny kondensacyjnej typu 13K215, w której występują różnice między pomiarami a danymi projektowymi określonymi na podstawie klasycznych narzędzi obliczeniowych typu „0D TURBINA”. Dlatego celem artykułu jest próba wyjaśnienia tych różnic poprzez, dokładniejszą niż 0D, symulację 3D przepływu kondensującej pary w części niskoprężnej turbiny.
Źródło:
Archiwum Energetyki; 2012, 42, 2; 175-183
0066-684X
Pojawia się w:
Archiwum Energetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modelling of the Baumann turbine stage operation Part II. Free and kinetic vibrations
Modelowanie pracy turbinowego stopnia Baumanna, część II – drgania swobodne i wymuszone kinetycznie
Autorzy:
Jesionek, K.
Kron, J.
Zakrzewski, W.
Sławiński, D.
Kornet, S.
Ziółkowski, P.
Badur, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/172994.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
turbina kondensacyjna
stopień Baumanna
CSD
drgania swobodne
drgania wymuszone
condensing turbine
Baumann's stage
random vibrations
forced vibration
Opis:
In this paper has been presented a methodology of validation a novel mathematical model dedicated to evaluation and prediction of material degradation and damage of steam turbine elements such as blades, valves, and pipes due to three mechanisms: stress-corrosion, high-temperature creep and low-cyclic fatigue. The validation concept is based on an experimental setup manufactured in the Laboratory of Faculty of Mechanical and Power Engineering, Wrocław UT. The concept of validation by comparison of measured and numerically predicted eigen-frequencies and eigen-modes of different turbine elements within laboratory conditions are presented, and mathematical models of three damage mechanisms have been described. Using the mentioned method of experimental validation based on comparisons of eigen-frequencies, we could calibrate yet unknown coefficients in the turbine damage model. A practical aim is an implementation of a novel life-time module for the BOTT (block of thermal stresses restriction) system. In particular the stress-corrosion factor will be added for the advanced numerical control system, creating in such way a universal, flexible and a complete tool for monitoring degrees of degradation, corrosion and damage of critical points in a steam turbine.
Niniejszy artykuł jest kolejnym z cyklu, którego celem jest opracowanie numerycznego narzędzia badawczego opartego na CSD (Computational Solid Dynamics). Zadaniem jego byłaby weryfikacja stanu wytrzymałościowego i dynamicznego trudnodostępnych dla pomiarów urządzeń w turbinie takich jak: rurociągi pary świeżej, zawory, wirniki czy łopatki. Narzędzie obserwowałoby rozwijające się mechanizmy: korozji, pełzania wysokotemperaturowego i niskocyklicznego zmęczenia. Ostateczną walidacje modeli numerycznych z eksperymentem zaplanowano wykonać w Laboratorium Wydziału Mechaniczno-Energetycznego Politechniki Wrocławskiej. W tej części cyklu artykułów pokazano m.in. walidację modelu numerycznego z pomiarami drgań, jakie wykonano na stanowisku badawczym oraz w skrócie opisano poszczególne moduły narzędzia. Po implementacji wszystkich modeli do systemu nadzorującego pracę turbozespołu o nazwie BOTT (Blok Ograniczeń Termicznych), powstanie zupełnie nowy, elastyczny i kompletny system monitorujący stopień degradowania się elementów turbozespołu o nazwie ANCS (Advance Numerical Control Systems) działający w sposób on-line.
Źródło:
Archiwum Energetyki; 2013, 43, 1/2; 61--74
0066-684X
Pojawia się w:
Archiwum Energetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies