Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Jarząb, Magdalena" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Kokaina – charakterystyka i uzależnienie
Cocaine – Characteristics and addiction
Autorzy:
Girczys-Połedniok, Katarzyna
Pudlo, Robert
Jarząb, Magdalena
Szymlak, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164270.pdf
Data publikacji:
2016-07-26
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
substancje psychoaktywne
kokaina
używanie narkotyków
uzależnienia
crack
redukcja szkód
psychoactive substances
cocaine
drug use
addictions
harm reduction
Opis:
Używanie kokainy niesie konsekwencje zdrowotne, społeczne i prawne. Celem publikacji jest omówienie działania kokainy, charakterystyki osób używających, schematów i konsekwencji uzależnienia oraz metod leczenia. Przeglądu literatury dokonano, używając baz bibliograficznych Medline, PubMed i Polskiej Bibliografii Lekarskiej oraz zasobów Biblioteki Śląskiej. Korzystano również ze statystyk policji i Głównego Urzędu Statystycznego oraz raportów Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization), Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (European Monitoring Centre for Drugs and Drug Addiction) oraz polskiego Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii. Kokaina powoduje poprawę samopoczucia, zmniejszenie łaknienia, wzrost aktywności fizycznej i intelektualnej, euforię, zawyżoną samoocenę, łatwość nawiązywania kontaktów i nasilenie popędu seksualnego. Chlorowodorek kokainy stosuje się głównie donosowo, ale także w postaci wstrzyknięć dożylnych i podskórnych. Pierwsze zażycie kokainy i pierwsze leczenie odwykowe przypadają w późniejszym wieku niż w przypadku pozostałych nielegalnych substancji psychoaktywnych. Wśród osób uzależnionych od kokainy znacząco przeważają mężczyźni. Stwierdzono związek kokainizmu z obecnością innych zaburzeń psychicznych i somatycznych oraz genetyczną predyspozycję do rozwoju uzależnienia. Polskie doniesienia wskazują na większe rozpowszechnienie tego narkotyku wśród osób o wysokim statusie ekonomicznym i społecznym. Mimo że Polska należy do krajów o niskim odsetku stosowania kokainy, jej popularność rośnie. Konsekwencje używania kokainy dotyczą zdrowia somatycznego i psychicznego oraz warunków socjalnych, społeczno- ekonomicznych i prawnych. Używanie kokainy niejednokrotnie było przyczyną przestępstw i wypadków komunikacyjnych. Z uwagi na zagrożenia związane ze stosowaniem kokainy została ona umieszczona w wykazie środków odurzających w Ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii. Leczenie uzależnienia obejmuje terapię psychologiczną i farmakologiczną oraz strategię redukcji szkód. Med. Pr. 2016;67(4):537–544
Cocaine use leads to health, social and legal problems. The aim of this paper is to discuss cocaine action, addicts characteristics, use patterns and consequences, as well as addiction treatment methods. A literature review was based on the Medline, PubMed, Polish Medical Bibliography databases and the Silesian Library resources. The Police and Central Statistical Office statistics, as well as the World Health Organization, the European Monitoring Centre for Drugs and Drug Addiction and the National Office for Combating Drug Addiction reports were used. Cocaine leads to mood improvement, appetite decrease, physical and intellectual activity enhancement, euphoria, inflated self-esteem, social networking ease and increased sexual desire. Cocaine hydrochloride is mainly used intranasaly, but also as intravenous and subcutaneous injections. Cocaine use and first addiction treatment fall in later age compared to other psychoactive substances. There is a high men to women ratio among addicts. There is a relationship between cocaine addiction, the presence of other disorders and genetic predisposition to addiction development. Polish reports indicate higher popularity of cocaine among people with a high economic and social status. Although Poland is a country with the low percentage of cocaine use, its popularity is growing. The consequences of cocaine use concern somatic and mental health problems, socioeconomic and legal conditions. The drug plays a role in crimes and traffic accidents. Because of the risks associated with cocaine use, it has been listed in a register of drugs attached to the Act on Counteracting Drug Addiction. Addiction treatment includes psychological, pharmacological and harm reduction strategies. Med Pr 2016;67(4):537–544
Źródło:
Medycyna Pracy; 2016, 67, 4; 537-544
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Choroba zapomniana, ale groźna. Wyzwania diagnostyczne u pacjentki z zespołem Münchhausena
Munchausen syndrome – forgotten but dangerous disease. Diagnostic challenges in female patient
Autorzy:
Sołtysik, Mariusz
Sołtysik, Anna
Jarząb, Magdalena
Kluczewska, Ewa
Piegza, Magdalena
Klemens, Jolanta
Pudlo, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035599.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
zespół münchhausena
zaburzenia pozorowane
diagnostyka
munchausen syndrome
factitious disorder
diagnostics
Opis:
According to the International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems ICD-10, Munchausen syndrome is a mental disorder classified as an F68.1 diagnosis code – “Intentional production or feigning of symptoms or disabilities, either physical or psychological [factitious disorder]”. In contrast to people consciously simulating ailments for specific benefits, patients with suspected Munchausen syndrome persistently contacting health care providers are not aware of their inner motives (social gratification, need for control, high levels of self-harm), exposing themselves to a long diagnostic process. OBJECTIVE: To present the difficulties associated with differentiation, diagnosis and appropriate treatment of Munchausen syndrome. The presented case study concerns a young patient repeatedly hospitalized due to numerous somatic complaints. Despite many physical examinations, including imaging and treatment no diagnosis could be made which would explain all of the symptoms. Only psychiatric hospitalization, with full analysis of the patient’s medical history, made it possible to diagnose the Munchausen syndrome and to treat the patient accordingly. Paradoxically, that diagnosis might have contributed to undermining subsequent problems reported by the patient that emerged because of an expanding brain tumor. COMMENT: Proper understanding of the symptoms presented by the patient could have lead to a faster diagnosis. However, the later fatal symptoms show that one cannot focus on only one diagnosis. Properly planned imaging seems to play a huge role.
Według Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10, zespół Münchhausena jest zaburzeniem psychicznym, zaliczanym do kategorii diagnostycznej F68.1 „Zamierzone wytwarzanie lub naśladowanie objawów czy niewydolności fizycznych lub psychicznych (zaburzenia pozorowane)”. W przeciwieństwie do osób świadomie symulujących dolegliwości w celu uzyskania konkretnych korzyści, chorzy z podejrzeniem zespołu Münchhausena zgłaszając się kolejny raz do placówek służby zdrowia nie są świadomi swoich wewnętrznych motywów (społeczna gratyfikacja, potrzeba kontroli, wysoki poziom autoagresji), narażając się na długi proces diagnostyczny. CEL PRACY: Przedstawienie trudności związanych z różnicowaniem, rozpoznawaniem i odpowiednim leczeniem zespołu Münchhausena. Przedstawiony opis przypadku dotyczy młodej pacjentki, wielokrotnie hospitalizowanej z powodu licznych dolegliwości somatycznych, u której mimo wielu przeprowadzonych badań, w tym obrazowych i zabiegowych, nie można było postawić żadnego, tłumaczącego występujące objawy, rozpoznania. Dopiero hospitalizacja psychiatryczna, z pełną analizą dotychczasowej historii chorobowej pacjentki, pozwoliła na postawienie diagnozy zespołu Münchhausena i podjęcie właściwego leczenia. Paradoksalnie rozpoznanie to mogło przyczynić się do umniejszania zgłaszanych przez pacjentkę w późniejszym okresie dolegliwości, które pojawiły się w związku z rozrastającym się guzem mózgu. KOMENTARZ: Właściwe rozumienie prezentowanych przez chorą objawów mogło doprowadzić do znacznie szybszego postawienia diagnozy. Późniejsze, tragiczne w skutkach objawy pokazują, iż nie można zamykać się w obrębie jednego rozpoznania. Istotną rolę zdają się odgrywać właściwie zaplanowane badania obrazowe.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2018, 72; 203-208
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies