Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Hryszko, Rafał" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    „O sztuce cukrowej”, czyli dlaczego piętnastowieczni aptekarze włoscy wytwarzali słodycze?
    Autorzy:
    Hryszko, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2131158.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-20
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    mediaeval candy
    Italian pharmacists
    Quirico de Augustis
    Lumen apothecariorum
    De artificium zuchari
    fifteenth century
    średniowieczne słodycze
    aptekarze włoscy
    XV wiek
    Opis:
    “ON SUGAR ART”; OR, WHY DID FIFTEENTH CENTURY ITALIAN PHARMACISTS MAKE CANDY? This article looks at the production of candy by late mediaeval Italian pharmacists. The author discusses the roots of candy production and shows its development was connected to the use of medical products based on honey, sugar, spices and fruits. For many centuries such products were treated as medicines and only at the end of the Middle Ages did people start to perceive them as candy. Pharmacists from Italian nations, known as speziari, were central to the process. They had access to a range of spices imported from the Orient, know-how and experience inherited from their ancestors and their own acquired skills. In effect, they started producing candy on the base of existing, sweet medical products. The richest and most helpful source for the study of the candy production is De artificium zuchari, the thirteenth chapter of Lumen apothecariorum, a work by the fifteenth-century Piedmont physicist and pharmacist, Quirico de Augustis.
    Źródło:
    Studia Historyczne; 2022, 63, 1(249); 5-19
    0025-1429
    Pojawia się w:
    Studia Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działalność Rajmunda Llulla w Afryce Północnej (XIII i XIV wiek). Początki dialogu chrześcijańsko-muzułmańskiego
    Work of Raimund Llull in North Africa (13th and 14th centuries). Beginnings of Christian-Moslem dialogue
    Autorzy:
    Hryszko, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480362.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Rajmund Llull (Raimundus Lullus)
    Misje
    Muzułmanie
    dialog międzyreligijny
    historia Kościoła w XIII–XIV wieku
    Raimund Llull (Raimundus Lullus)
    Missions
    Moslems
    interreligious dialogue
    the history of the Church of the 13th and 14th centuries
    Opis:
    Artykuł został poświęcony okolicznościom trzech wypraw misyjnych Rajmunda Llulla do Afryki (kolejno do: Tunisu w latach 1292–1293, Bidżaji w 1307 r. i ponownie Tunisu w latach 1314–1315). W pierwszej części artykułu, po sumarycznym zaprezentowaniu życia i dokonań Llulla, zostało nakreślone tło relacji Korony Aragonii z północnoafrykańskim państwem Hafsydów, które stało się terenem jego aktywności misyjnej. Na podstawie wybranych pism uczonego przedstawiono motywy, jakimi kierował się przy pracy chrystianizacyjnej. Osobne miejsce zajmuje analiza proponowanych przezeń metod konwersji muzułmanów na tle XIII-wiecznej myśli misjologicznej. W artykule ukazano także wpływ wydarzeń związanych z kolejnymi podróżami do Afryki na modyfikację refleksji nad problemem nawracania muzułmanów na chrześcijaństwo w oparciu o dialog. Llull, uciekając się do rozumu i używając argumentów filozoficznych, odwoływał się do wspólnych elementów łączących obie religie jako płaszczyzny porozumienia. W ten sposób wytyczał nowe zasady postępowania na styku świata chrześcijaństwa zachodniego i domeny islamu.
    The article is focusing on the circumstances of three missionary trips of Raimund Llull to Africa (to Tunisia in the years 1292-1293, Bejaia in 1307 and again to Tunisia between 1314 and 1315). In the first part of the article, after a brief presentation of the life and achievements of Raimund Llull, the background of mutual relations between Aragon and the North-African state ruled by the Hafsids, which became an area of missionary activity in that part of the world, was presented. Pursuant to the selected writings of the scholar, motives were presented, on which he based his missionary activity. Some special focus is directed on the activity among the Moslems and the methods he suggested in that type of work according to the mission-theological thought of the 13th century. The article also shows the influence of the events connected with his subsequent travels to Africa on the modification of the reflection on the problem of converting the Moslems on the basis of a dialogue. Llull, resorting to the reason and using philosophical arguments, referred to the common elements of the both religions as the common ground for agreement and mutual understanding. In this way he pointed to some new principles of acting on the meeting point of the western Christian world and the Islam domain.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 2; 56-85
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jarosław Dumanowski, Andrzej Pawlas, Jerzy Poznański, Sekrety kuchmistrzowskie Stanisława Czernieckiego. Przepisy z najstarszej polskiej książki kucharskiej z 1682 roku, Warszawa 2010
    Autorzy:
    Hryszko, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171517.pdf
    Data publikacji:
    2014-02-28
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Źródło:
    Kultura i Edukacja; 2014, 1(101); 273-281
    1230-266X
    Pojawia się w:
    Kultura i Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Llibre de totes maneres de confits. Księga o różnych sposobach przyrządzania słodyczy – starokataloński zbiór przepisów kulinarnych z XIV wieku
    Autorzy:
    Hryszko, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/640696.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Opis:
    LLIBRE DE TOTES MANERES DE CONFITS. BOOK ON DIVERSE WAYS OF PREPARING CONFECTIONERY – OLD CATALAN COLLECTION OF RECIPES FROM THE 14TH CENTURY Llibre de totes maneres de confits is an anonymous collection of Catalan confectionery recipes from the second half of the 14th century and one of the earliest among those produced in the Christian part of the world during the Late Middle Ages. The only known manuscript is at the Barcelona University Library in the codex entitled Dies fl os de les medicines, pressmark ms. 68. The book contains 33 recipes for various sophisticated desserts made of honey and sugar. The major part of the recipes are instructions on how to prepare candied fruit (chapters I–XVI, XVIII–XXVI and XXVIII–XXIX; 28 recipes in total), stewed fruit (chapters XVII and XXVII) and cakes (chapters XXXI–XXXIII). The name of the author as well as the circumstances related to its production and purpose remain unknown. The only trace that one could follow is provided in the words of the preface. As has been demonstrated by Joan Santanach i Suñol, they are far from credible since the author of the compilation relied heavily on other texts. The author of the Polish edition believes that the book was in fact written for people already familiar with the principles of culinary art and not for aristocrats to whom the anonymous compiler dedicates his work following a popular convention. Originally, the book may have been didactic in character and intended for future confectionary masters (e.g. apprentices). The text was published for the first time in 1946 in „Boletín de la Real Academia de Buenos Letras de Barcelona” by Lluís Faraudo de Saint-Germain. The modern Catalan edition of Llibre de totes maneres de confi ts, which is the source text for this translation and the Polish edition, came out in 2003 and was edited by Joan Santanach i Suñol. So far this collection has never been translated in its entirety from the Old Catalan into any modern language and the Polish version is the very fi rst attempt. The text of the translation preserves the peculiar structure of the original with its numerous repetitions and inconsistent use of personal forms
    Źródło:
    Prace Historyczne; 2010, 137
    0083-4351
    Pojawia się w:
    Prace Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lumen apothecariorum Domenica (Quirica) de Augustis jako źródło do historii wczesnorenesansowego cukiernictwa włoskiego
    Lumen Apothecariorum Domenica (Quirica) De Augustis as a Source for the History of Early Renaissance Italian Confectionery
    Autorzy:
    Hryszko, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2057705.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    Domenico (Quirico) de Augustis
    Lumen apothecariorum
    De artificium zuchari
    słodycze
    XV w.
    sweets
    15th century
    Opis:
    W lepszym poznaniu dawnego cukiernictwa niezwykle istotną rolę odgrywają przepisy na słodycze. Zważywszy na fakt, że ta sfera wytwarzania słodkich wyrobów przez długie wieki była związana aptekarstwem, konieczne jest sięgnięcie do źródeł farmaceutycznych. Do mniej rozpoznanych przez naukę należy praca piemonckiego lekarza i aptekarza Domenica (Quirica) de Augustis, pt. Lumen apothecariorum, wydana drukiem w Turynie w 1492 r. Biorąc pod uwagę fakt, że już w dobie późnego średniowiecza wytwarzaniem słodyczy zajmowali się aptekarze (zwani z włoska speziari), Domenico (Quirico) de Augustis, jako praktykujący lekarz i aptekarz w jednej osobie, nie tylko zebrał wiedzę swoich poprzedników, lecz również podzielił się swoim własnym doświadczeniem praktycznym. Co więcej w swojej pracy Lumen apothecariorum jako pierwszy wyodrębnił dziedzinę wytwarzania słodyczy, a zebrane receptury na poszczególne rodzaje zawarł w osobnym rozdziale, który opatrzył tytułem De artificio zucchari. Wśród 31 receptur znajdujemy przepisy na różne rodzaje cukierków, owoców kandyzowanych, konfitur, marcepanów i galaretek. Osobne miejsce zajmują szczegółowe wskazania dotyczące barwienia cukru na określone kolory, jak i zasady nadawania masie cukrowej określonych kształtów, np. ludzi, zwierząt i przedmiotów. Niniejsza farmakopea wznawiana wielokrotnie na przełomie XV i XVI w., jak i w stuleciach późniejszych, stała się jednym z podstawnych źródeł wiedzy aptekarzy w dobie nowożytnej w dziedzinie zarówno wytwarzania leków, jak i produkcji słodyczy.
    Recipes for sweets play an important role in a better understanding of old confectionery. Given the fact that sweet making had been linked to pharmacy for many centuries, it is necessary to refer to pharmaceutical sources in its analyses. The work of a Piemontese physician and apothecary Quirico (Domenico) de Augustis entitled Lumen apothecariorum, published in Turin in 1492, is an example of less-known books of this kind. Taking into consideration that already in the late Middle Ages sweets were manufactured by apothecaries (called by an Italian name speziari), Quirico (Domenico) de Augustis, being both a practicing doctor and apothecary, not only collected the knowledge of his predecessors in his book but also shared his own practical experience. Moreover, in Lumen apotecariorum, sweet making is presented in a separate chapter for the first time, describing different types of sweets, titled De artificio zucchari. The 31 recipes include different types of candies, candied fruit, jams, marzipan, and jelly. De Augustis also listed detailed instructions on how to give sugar various colours and how to mould sugar mass into specific shapes, e.g. people, animals, and objects. This pharmacopoeia, which was printed many times at the turn of the 16th century and reprintedin later centuries, became one of the basic sources of apothecaries’ knowledge in the area of manufacturing both medicines and sweets in modern times.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2021, 35, 4; 251-280
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Piśmiennictwo kulinarne Korony Aragonii pod koniec wieków średnich – analiza źródeł oraz zakres i problematyka dotychczasowych badań
    Autorzy:
    Hryszko, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/640545.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Catalan Medieval Cookbooks, Crown of Aragon, 14th–15th Century, Scientific Research
    Opis:
    Culinary literature of the Crown of Aragon toward the end of the Middle Ages – analysis of the sources as well as of the scope and main topics of existing research The article contains an analysis of the fundamental directions of research devoted to four medieval manuscripts which had been created towards the end of the Middle Ages: Llibre de Sent Sovi, Llibre de totes maneres de potages de menjar, Llibre d’aparellar de menjar and Llibre de totes maneres de confits. The starting point of the analysis was a critical edition of the individual collections which made it possible to carry out more in-depth studies devoted to the origin of the recipes, their mutual relations as well as their transfer between the manuscripts. A derivative of this research was a linguistic analysis concerning the culinary terminology, which was often conducted within a wider context of studies devoted to the Catalan language. Another issue which was raised in the study concerned the gastronomical customs operating on the territory of medieval Catalonia. On the basis of these scientific analyses, there appeared some popular publications which popularized our knowledge about the above problem as well as the Catalan culinary literature. Another valuable aftermath of the research consisted in attempts to adapt the medieval recipes to the requirements of the contemporary cuisine. In the final part of the dissertation the author characterizes concisely the research methods which he had used in the studies on the Catalan culinary literature; he ends the dissertation with a presentation of his subsequent research postulates.
    Źródło:
    Prace Historyczne; 2013, 140, 2
    0083-4351
    Pojawia się w:
    Prace Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Sweet War, or How Military Campaigns of Alfonso V of Aragon Affected the Eating Habits in Early to Mid-15th Century
    Słodka wojna, czyli jak wyprawy wojenne Alfonsa V Wspaniałomyślnego wpłynęły na zmianę zwyczajów żywieniowych w Italii w pierwszej połowie XV w.
    Autorzy:
    Hryszko, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038642.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-01
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    Alfons V Wspaniałomyślny
    Królestwo Neapolu
    słodycze
    słodka przekąska (colazione/col·lació)
    XV w.
    Alfonso V the Magnanimous
    Kingdom of Naples
    sweets
    sweet snack (colazione/col·lació)
    fifteenth century
    Opis:
    Starting from the time of James I the Conqueror (1213-1276) the Kingdom of Aragon started its Mediterranean expansion. Following successive military expeditions, its conquests included: Mallorca and the other Balearic Islands (1229-1235), Sicily (1282) and  Sardinia (1323-1324). The culmination of this process was the involvement of a Alfons V the Magnanimous (1416-1458) in the war for the Kingdom of Naples, which began in 1420. After 22 years of intermittent struggle, in 1442, Alfons V the Magnanimous eventually captured Naples, which in the years to come became one of the leading centers of the Italian Renaissance. The appearance of foreign domination in southern Italy suddenly entailed the transfer of Catalan culture, language and customs. Among the latter, Catalan culinary traditions formed at the end of the fourteenth century also occupied an important place. It was during this period that a significant change took place in the Kingdom of Aragon regarding the role and the circumstances of eating sweets by its financial and political elites. Until then, confectioneries were served as part of dessert at the end of the main meal (dinner or feast), while in the period discussed their consumption considerably shifted in time. Initially, their consumption was still associated with the various elements of the feasting etiquette (e.g. dancing, amusements, other meals). With time, the ceremonial of eating sweets transformed into a separate meal of sweet snacks, referred to by the Catalan term of col·lació. It quickly became a solemn, independently functioning type of feast, with an established ceremonial and setting. Under what circumstances were Catalan eating practices transplanted to Italian context? What influence did the ruler and his military operations have on the enrichment of Italian feasting with new ele ments of Catalan provenance? – Such questions define the direction of the considerations made by the author of the paper.
    Począwszy od czasów Jakuba I Zdobywcy (1213-1276) Korona Aragonii wkroczyła na drogę ekspansji śródziemnomorskiej. W wyniku kolejnych wypraw wojennych pod panowaniem jej władców znalazła się Majorka i pozostałe wyspy archipelagu Balearów (1229-1235), Sycylia (1282) i Sardynia (1323-1324). Kulminacją tego procesu było za-angażowanie się Alfonsa V Wspaniałomyślnego (1416-1458) w wojnę o Królestwo Neapolu, która rozpoczęła się w 1420 r. Po 22 latach zmagań toczonych z przerwami, w 1442 r. Alfons V Wspaniałomyślny ostatecznie zawładnął Neapolem, który w kolejnych latach stał się jednym z przodujących ośrodków włoskiego renesansu. Pojawienie się obcego panowania w południowej części Italii po-ciągnęło za sobą transfer katalońskiej kultury, języka i obyczajów. Wśród tych ostatnich ważne miejsce zajmowały również katalońskie zwyczaje kulinarne, które wykształciły się u schyłku XIV w. To właśnie w tym okresie na terenach Korony Aragonii doszło do istotnej zmiany roli i okoliczności spożywania słodyczy w kręgach elit władzy i pieniądza. Dotychczas słodkości były podawane jako deser na za-kończenie głównego posiłku dziennego (obiadu, uczty, uroczystego przyjęcia), natomiast od wzmiankowanego okresu ich spożycie uległo wyraźnemu czasowemu przesunięciu. Początkowo ich konsumpcja nadal była związana z poszczególnymi elementami rytuału biesiadowania (np. tańcami, zabawami, innymi posiłkami). Z czasem uroczyste spożywanie wyłącznie słodyczy przekształciło się w autonomiczny posiłek o charakterze przekąski, zwany z katalońska col·lació. Szybko stało się ono uroczystym, samodzielnie funkcjonującym typem przyjęcia, z ustalonym ceremoniałem i oprawą. W jakich okolicznościach doszło do przeszczepienia katalońskich praktyk żywieniowych na grunt włoski? Jaki był wpływ samego władcy i prowadzonych przezeń działań militarnych na ubogacenie włoskich form biesiadowania o nowe pierwiastki proweniencji katalońskiej? – to pytania, które wyznaczają kierunek rozważań podjętych przez autora referatu.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2019, 26, 3; 135-160
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies