Autor: Hermanowicz, Adam - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Migracja implantów podskokowych w korekcji płaskostopia u dzieci: badanie pilotażowe w modelach kości syntetycznych
Migration of Subtalar Implants in Paediatric Flatfoot Correction: A Pilot Study in Synthetic Bone Models
Autorzy:: Kwiatkowski, Michał
Guszczyn, Tomasz
Sobolewski, Andrzej
Sar, Marcin
Hermanowicz, Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28409175.pdf
Data publikacji:: 2022-04-28
Wydawca:: Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:: płaskostopie u dzieci
artroereza podskokowa
implant podskokowy
chirurgia małoinwazyjna
paediatric flatfoot
subtalar arthroereisis
subtalar implant
minimally invasive surgery
Opis:: Wstęp. Powikłanie po zabiegu artroerezy podskokowej, jakim jest migracja implantu podskokowego jest opisywana w literaturze naukowej, jednakże badania kliniczne nie pozwalają jednoznacznie określić przyczyn tego zjawiska. Celem pracy jest określenie ryzyka migracji dwóch typów geometrycznych implantów podskokowych. Badania biomechaniczne przeprowadzono w modelu kości syntetycznej z substytutem tkanek miękkich, co umożliwiło zmniejszenie zmienności wyników, spowodowanej różnicami biologicznymi. Materiał i Metody. Model stopy odwzorowujący naturalną anatomię stworzono z syntetycznych kości oraz silikonowego substytutu tkanek miękkich o twardości odpowiadającej tkankom miękkim stopy. Badano 2 rodzaje implantów ze stopu tytanu Ti6Al4V, o rozmiarze 11 mm – wkręt podskokowy o geometrii prostopadłościennej oraz model wkrętu podskokowego o geometrii walcowej, który reprezentuje typ implantu powszechnie stosowany w zabiegach korekcji płaskostopia u dzieci. Wkręty umieszczono w zatoce stępu i poddano cyklicznemu obciążaniu (do 1’000’000 cykli z częstotliwością 5 Hz, przy maksymalnym obciążeniu 500 N). Badania porównawcze siły wyrywania wykonano bezpośrednio po implantacji oraz po badaniu dynamicznym. Wyniki. Każda z 12 próbek po badaniu dynamicznym została zakwalifikowana do badania siły wyrywania. Wkręty o geometrii walcowej wykazały wyższe wartości siły wyrywania w odniesieniu do próbek badanych bezpośrednio po implantacji oraz do próbek, które przeszły badanie dynamiczne. Implanty o tej samej geometrii nie wykazały istotnych statystycznie różnic w teście U Manna-Whitneya (p>0,05). Wniosek. Zaprezentowany syntetyczny model badawczy pozwala na uzyskanie powtarzalnych wyników w ocenie ryzyka migracji implantu. Długotrwałe obciążenie nie wpływa istotnie na ryzyko migracji implantu.
Background. Subtalar implant migration as a complication following subtalar arthroeresis has been described in the scientific literature. However, clinical studies do not allow for unequivocally determining the underlying causes. The aim of the study is to determine the risk of migration of two geometric types of subtalar implants. Biomechanical tests were carried out on a synthetic bone model with a soft tissue substitute, which allowed for reduction of variability of results caused by biological differences. Material and methods. A foot model mirroring natural anatomy was made from synthetic bone and a silicone soft tissue substitute with the same hardness as that of the soft tissues of the foot. Two types of 11 mm Ti6Al4V titanium alloy implants were studied, namely, a rectangular subtalar screw and a cylindrical subtalar screw, a type commonly used in flatfoot reconstruction surgery in children. The screws were placed in the sinus tarsi and subjected to cyclic loading (up to 1,000,000 cycles at a frequency of 5 Hz, with a maximum load of 500 N). Comparative pull-out force tests were performed immediately following implantation and after the dynamic loading test. Wyniki. Following the dynamic loading test, all 12 samples were qualified for the pull-out force test. Cylindrical screws demonstrated higher pull-out force values both for the samples tested immediately following implantation and for those that underwent dynamic loading. Implants of the same shape did not show statistically significant differences in the Mann-Whitney U test (p >0.05). Wniosek. The synthetic research model produces reproducible results in the assessment of risk of implant migration. Long-term loading does not significantly affect the risk of implant migration.
Źródło:: Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(2); 121-132
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:: Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Kreatywność i przedsiębiorczość w ergoterapii i kulturoterapii a turystyka zdrowotna na wsi
Autorzy:: Roman, Antoni
Mantur, Maria
Lukin, Siarhei
Roszkowska-Mądra, Barbara
Hermanowicz, Adam
Karpowicz, Joanna
Roman, Bartłomiej
Banasiuk, Joanna
Goc, Mateusz
Data publikacji:: 2016-12-01
Wydawca:: Towarzystwo Zapobiegania Tonięciom i Ratowania Tonących
Opis:: Leczenie i usprawnianie osób chorych, niepełnosprawnych, niesamodzielnych lub niedostosowanych społecznie może być farmakologiczne i (lub) bezlekowe tj. za pomocą terapii zajęciowej. Prowadzenie zajęć terapeutycznych przekłada się na ograniczenie negatywnych postaw i zachowań społecznych, zmniejszenie stopnia kalectwa i liczby osób niezdolnych do pracy oraz przyspiesza ich powrót do zdrowia i aktywności społecznej, w tym zawodowej. Podnosi sprawność zatrudnionych, inaczej wydajność pracy, co jest ważne nie tylko z punktu widzenia jednostki ludzkiej, lecz także gospodarki. Terapia zajęciowa wywodzi się od słów: grec. therapeuéin – opiekować się kimś, troszczyć się o kogoś oraz leczyć i ang. therapy – postępowanie lecznicze wpływające na samopoczucie jako jeden ze wskaźników zdrowia bez użycia środków farmakologicznych lub ingerencji chirurgicznej wobec osób, które źle się czują pod względem fizycznym, psychicznym i są niedostosowane (nieprzystosowane) społecznie. To specjalistyczne i zorganizowane działania i czynności, prowadzone przez terapeutę zajęciowego mają na celu osiągnięcie pełnej sprawności fizycznej, psychicznej i społecznej oraz ogólnej aktywności, zadowolenia, satysfakcji oraz radości z życia. Dotyczy ona stosowania różnego rodzaju zajęć opartych na pracy fizycznej i wysiłku intelektualnym jako elementów leczenia i usprawniania organicznego (fizycznego, biologicznego), psychicznego i społecznego, a także zapobieganie bezczynności i nudzie przez zachęcanie do aktywności oraz umożliwienie korzystnego, aktywnego i przyjemnego spędzenia czasu wolnego. Zajęcia tego typu powinny być dostosowane do zainteresowań, możliwości, wieku i potrzeb osoby podopiecznej. Pojęcie terapii zajęciowej jest szersze w stosunku do rewalidacji i resocjalizacji. Wcześniej terapia zajęciowa była stosowana w lecznictwie psychiatrycznym. Obecnie stanowi ona jeden z działów rehabilitacji leczniczej w szpitalach, sanatoriach, prewentoriach i ośrodkach rehabilitacyjnych. Prowadzi się ją w różnych formach, przy zastosowaniu określonych metod, technik i środków w domach pomocy społecznej, warsztatach terapii zajęciowej, dziennych domach pobytu osób niepełnosprawnych, w żłobkach i przedszkolach, dziennych oddziałach psychiatrycznych, oddziałach odwykowych w zakresie terapii uzależnień, domach opieki osób starszych, klubach seniora, domach dziecka, środowiskowych świetlicach socjoterapeutycznych, zakładach opieki leczniczej, szkolnych ośrodkach wychowawczych i szkolnych gabinetach terapii pedagogicznej oraz w hospicjach. Jak dotąd przedmiotem zainteresowania są głównie osoby chore, niepełnosprawne i niesamodzielne, które dzięki terapii zajęciowej usprawnia się pod względem fizycznym i psychicznym oraz stwarza się im możliwości dostosowania społecznego, powrotu do pracy zawodowej lub wyboru zawodu. Zbyt mało uwagi poświęca się usprawnianiu ludzi zdrowych, w tym sportowców oraz osób z „wypaleniem zawodowym” np. nauczycieli, menedżerów i robotników, a także jednostek silnie znerwicowanych wśród takich grup zawodowych jak policjanci, strażacy, ratownicy wodni i medyczni czy pracownicy służby więziennej. Należy zauważyć, że terapię zajęciową można również realizować w obrębie turystyki zdrowotnej na wsi. Wypoczynek w ciszy, spokoju i w naturalnym otoczeniu człowieka, połączony z uszlachetnianiem zdrowia przez terapię zajęciową może stanowić innowacyjną ofertę pobytu w środowisku wiejskim. Obecnie jest on oparty na zasadach 3S (słońce, morze, piasek), wzbogacony o inne wartości i atrakcje w postaci 3E (rozrywka, przeżywanie i emocje, a także kształcenie, wychowanie i opieka). W programie pobytowym brakuje aspektów zdrowotnych, poprawy zdrowia podczas choroby, rekonwalescencji, niepełnosprawności lub niesamodzielności oraz podnoszenia sprawności organizmu osoby zdrowej. Leczenie i usprawnianie ludzi w obiektach turystycznych na wsi może odbywać się miedzy innymi podczas turnusów rehabilitacyjnych. Terapia zajęciowa wykorzystuje różne metody i odpowiadające im techniki terapeutyczne. Jej rozwój i innowacyjny charakter oraz sprawność, skuteczność i popularność działań terapeutycznych jest możliwy dzięki kreatywności (pomysłowości) i przedsiębiorczości ergoterapii i kulturoterapii. Ich analiza była przedmiotem konferencji naukowo- praktycznej. Ergoterapia - (z grec. ergo oznacza czynie, robię) to metoda terapii zajęciowej przez pracę fizyczną (prace ręczne)i umysłową (intelektualną), wykorzystująca na bazie zasad ergonomii różnego rodzaju zajęcia i czynności manualne (zajęcia praktyczno-techniczne, majsterkowanie) oraz usprawniania umysłowego (intelektualnego, psychicznego) w toku pracy jako środka terapeutycznego w zorganizowanych różnego rodzaju pracowniach lub w terenie. Z kolei kulturoterapia pochodzi od łacińskiego słowa „cultura” - co oznacza uprawa roli. Cyceron przyjął określenie „cultura animi” - uprawa umysłu. W tej metodzie wykorzystuje się do celów leczniczych terapeutyczne formy artystyczne (plastyczne, muzyczne, literackie i teatralne) oraz idee i wytwory kultury w celu symbolicznego wyrażania trudnych przeżyć, doświadczeń i stanów emocjonalnych w warunkach bezpiecznych. Głównym zadaniem terapeuty jest oderwanie myśli podopiecznego od trosk i zmartwień, które stanowią istotę wszelkich dolegliwości. Biorąc pod uwagę integralne powiązania duszy i ciała człowieka w relacjach ze środowiskiem przyrodniczo-kulturowym trzeba organizować różnego rodzaju innowacyjne, nowatorskie i ciekawe zajęcia, oparte na pracy fizycznej i intelektualnej, które wyzwolą emocje oraz będą lekarstwem i siłą przezwyciężającą cielesny ból, nostalgię, a także niepokój wewnętrzny.
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Książka

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Terapia zajeciowa jako innowacyjna forma turystyki zdrowotnej na wsi
Autorzy:: Roman, Michał
Roman, Antoni
Krzyżanowska, Krystyna
Roszkowska-Mądra, Barbara
Hermanowicz, Adam
Sokolova, Sofiia
Jaska, Ewa
Banasiuk, Joanna
Roman, Bartłomiej
Data publikacji:: 2016-06-06
Wydawca:: Towarzystwo Zapobiegania Tonięciom i Ratowania Tonących
Opis:: Turystyka wiejska, tak jak każda inna forma aktywnego wypoczynku (regeneracji sił fizycznych i psychicznych, inaczej umysłowych) poza miejscem stałego zamieszkania i pracy w czasie wolnym jest oparta na trzech filarach: -kontakcie z przyrodą, -obcowaniu z kulturą (w obrębie której występuje sztuka) i spotkaniach ze społecznością lokalną, -usprawnianiu, w tym rehabilitacji organizmu ludzkiego w aspekcie fizycznym, psychicznym i społecznym w ramach szeroko rozumianego pojęcia „zdrowie”, określonego przez WHO. Z tego wynika, że na wsi realizowana jest turystyka przyrodnicza, kulturowa i zdrowotna. Jak dotąd pobyt w środowisku wiejskim oparty na zasadach 3S (słońce, morze, piasek) został wzbogacony o wartości i atrakcje turystyczne w postaci 3E (rozrywka, przeżywanie i emocje, a także kształcenie i wychowanie), przy jednoczesnym zwróceniu uwagi na kwestie zdrowotne, poprawy zdrowia podczas choroby, rekonwalescencji lub niepełnosprawności oraz podnoszenia sprawności organizmu osoby zdrowej. Leczenie indywidualne, grupowe lub zbiorowe osób (poza praktyką lekarską) w zakresie usprawniania i aktywizacji w sferze fizycznej, psychicznej i społecznej oraz motywowania do podejmowania określonych czynności i działań odbywa się podczas terapii zajęciowej nie tylko w szpitalach, ośrodkach rehabilitacyjnych, sanatoriach, prewentoriach, domach pomocy społecznej, warsztatach terapii zajęciowej, lecz także podczas turnusów rehabilitacyjnych (zdrowotnych) w obiektach turystycznych na wsi. Wypoczynek w ciszy, spokoju i w naturalnym otoczeniu człowieka wraz z uszlachetnianiem zdrowia przez terapię zajęciową, realizowaną w środowisku może stanowić innowacyjną ofertę turystyki zdrowotnej na wsi. Do realizacji zadań terapii zajęciowej w ramach turystyki wiejskiej potrzebne są uporządkowane opracowania metodyczne, których brakuje. Niezbędne staje się zatem zorganizowanie konferencji naukowo-praktycznej, która umożliwi rozwiązanie w jakimś stopniu tego problemu.
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Książka

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Hermanowicz, Adam" wg kryterium: Autor

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język