Terapia zajeciowa jako innowacyjna forma turystyki zdrowotnej na wsi

Turystyka wiejska, tak jak każda inna forma aktywnego wypoczynku (regeneracji sił fizycznych i psychicznych, inaczej umysłowych) poza miejscem stałego zamieszkania i pracy w czasie wolnym jest oparta na trzech filarach: -kontakcie z przyrodą, -obcowaniu z kulturą (w obrębie której występuje sztuka) i spotkaniach ze społecznością lokalną, -usprawnianiu, w tym rehabilitacji organizmu ludzkiego w aspekcie fizycznym, psychicznym i społecznym w ramach szeroko rozumianego pojęcia „zdrowie”, określonego przez WHO. Z tego wynika, że na wsi realizowana jest turystyka przyrodnicza, kulturowa i zdrowotna. Jak dotąd pobyt w środowisku wiejskim oparty na zasadach 3S (słońce, morze, piasek) został wzbogacony o wartości i atrakcje turystyczne w postaci 3E (rozrywka, przeżywanie i emocje, a także kształcenie i wychowanie), przy jednoczesnym zwróceniu uwagi na kwestie zdrowotne, poprawy zdrowia podczas choroby, rekonwalescencji lub niepełnosprawności oraz podnoszenia sprawności organizmu osoby zdrowej. Leczenie indywidualne, grupowe lub zbiorowe osób (poza praktyką lekarską) w zakresie usprawniania i aktywizacji w sferze fizycznej, psychicznej i społecznej oraz motywowania do podejmowania określonych czynności i działań odbywa się podczas terapii zajęciowej nie tylko w szpitalach, ośrodkach rehabilitacyjnych, sanatoriach, prewentoriach, domach pomocy społecznej, warsztatach terapii zajęciowej, lecz także podczas turnusów rehabilitacyjnych (zdrowotnych) w obiektach turystycznych na wsi. Wypoczynek w ciszy, spokoju i w naturalnym otoczeniu człowieka wraz z uszlachetnianiem zdrowia przez terapię zajęciową, realizowaną w środowisku może stanowić innowacyjną ofertę turystyki zdrowotnej na wsi. Do realizacji zadań terapii zajęciowej w ramach turystyki wiejskiej potrzebne są uporządkowane opracowania metodyczne, których brakuje. Niezbędne staje się zatem zorganizowanie konferencji naukowo-praktycznej, która umożliwi rozwiązanie w jakimś stopniu tego problemu.