Autor: Grochowski, Zbigniew Tadeusz - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Nicodemus. A Disciple Liberated by the Cross of the Christ from the Darkness of Fear and Disbelief
Autorzy:: Grochowski, Zbigniew Tadeusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1178743.pdf
Data publikacji:: 2020-05-17
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: nicodemus
discipleship
cross
witness
conversion
Opis:: Nicodemus, a Pharisee and one of the Jewish leaders, appears only in the Fourth Gospel. Three events in which he participates—a night meeting with Jesus (John 3:1-21), a verbal clash with members of the Sanhedrin (John 7:50-52) and a funeral, performed for Jesus together with Joseph of Arimathea (John 19:38-42)—are perceived negatively by numerous exegetes, and Nicodemus’s attitude is (sometimes harshly) criticised. However, taking into consideration the significance of all the details of the current narrative and the context of the occurring events, one should be led to the conclusion that this man, nowhere explicitly referred by the Evangelist with the term μαθητής, deserves to be called “a disciple of Christ,” who passed through the three-stage process of maturation in faith. Gradually he began to gain courage in advocating for Christ, and at the decisive moment—during Jesus’ death on the Cross—he definitely stepped out of hiding and gave a public testimony of his adherence to the Master of Nazareth. His person, through a gesture shown to the Crucified, became the locus theologicus in which Jesus revealed himself as the immortal Messiah, Prophet, and King.
Źródło:: The Biblical Annals; 2020, 10, 4; 637-676
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Kogut w Biblii z uwzględnieniem jego narracyjnej funkcji pełnionej w Ewangeliach
The Cock in the Bible: Considering its Narrative Function in the Gospels
Autorzy:: Grochowski, Zbigniew Tadeusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1603375.pdf
Data publikacji:: 2017-10-19
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Kogut
pianie koguta
straż nocna
zaparcie się Piotra
skrucha
żal
gnorisma
cock
cockcrow
night watch
Peter’s denial of Jesus
repentance
Opis:: Dziki ptak Gallus gallus, z czasem udomowiony (domesticus) i rozpowszechniony po świecie, stał się bardzo popularnym źródłem smacznego mięsa i jaj. Bogata symbolika z nim związana zainspirowała autorów ST do zauważenia w nim zdolności do odróżniania dnia od nocy (por. Hi 38,36; 3 Mch 5,23 LXX) oraz troskliwej (a także dumnej) opiekuńczości względem powierzonych mu kur (por. Prz 30,31 LXX). Jednak kogut najbardziej „zasłynął” z wydarzenia opisanego w NT: wpisał się w epizod związany z Męką Pańską, gdy – zgodnie z przepowiednią Jezusa (por. Mt 26,34; Mk 14,30; Łk 22,34; J 13,38) – swoim pianiem uwieńczył niechlubną postawę św. Piotra (por. Mt 26,69-75; Mk 14,66-72; Łk 22,54-62; J 18,15-27). Warto jednak zauważyć, że podczas gdy w Ewangeliach Synoptycznych kogut stał się znakiem rozpoznawczym (gnṓrisma) uświadamiającym Piotrowi popełniony błąd i wzywającym go skutecznie do wzbudzenia natychmiastowego żalu, tak u św. Jana jego pianie jawi się jako ironiczny i smutny „ostatni głos epizodu”, a dla czytelnika staje się znakiem wskazującym na Jezusa jako Proroka pełnego mocy w swym słowie. Dzięki temu rodzi się jednocześnie nadzieja, że skoro precyzyjnie zrealizowała się zapowiedź tego dramatycznego wydarzenia, tak też z pewnością dojdzie do skutku przepowiednia męczeństwa św. Piotra (J 13,36; 21,18-19). Dzięki niemu jego upadek będzie w pełni odpokutowany, a apostoł, który stanie się przez to autentycznym uczniem Jezusa – będzie zrehabilitowany.
A once-wild jungle bird, Gallus gallus, was at some point domesticated, spread throughout the world, and became a universally popular source of meat and eggs (Section 1). The rich symbolism associated with this creature, drawn upon already by the authors of the Old Testament, issues from two characteristics of the male bird: its ability to distinguish between day and night (cf. Job 38:36; 3 Mac 5:23 LXX) and its caring and proud protectiveness toward the hens entrusted to him (cf. Prov 30:31 LXX) (Section 2). However, the cock is probably most famous for an event described in the New Testament: he figures in the episode within the Passion narrative where – according to the prophecy of Jesus (cf. Matt 26:34; Mc 14:30; Luc 22,34 and Jn 14:30) – the cock confirms by his crowing Peter’s threefold denial of Jesus (cf. Matt 26:69-75; Mc 14:66-72; Luc 22:54-62; Jn 18:15-27). It is worth noting that, while in the Synoptic Gospels the rooster becomes a recognizable sign (gnṓrisma) by which Peter is made aware of his error and is immediately aroused to profound grief (Section 3), in John’s Gospel the cock's crowing appears as an ironic and sad “last voice of the episode”, becoming for the reader a sign indicating that Jesus is the Prophet whose words are full of power. This gives rise to the hope that, just as the prior announcement of this dramatic event is fulfilled precisely, the prophecy regarding St. Peter’s martyrdom will likewise surely take place as spoken (cf. Jn 13:36; 21:18-19). Thanks to the future martyrdom of Peter, his fall will be fully redeemed, and the apostle, who will become the authentic disciple of Jesus, will be rehabilitated (Section 4).
Źródło:: Verbum Vitae; 2017, 32; 255-284
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Godzina uczniów Jezusa (J 16,32; 18–19) okazją do objawiania się Mistrza
The Hour of Jesus’ Disciples (Jn 16:32; 18–19) as an Opportunity for the Revelation of the Master
Autorzy:: Grochowski, Zbigniew Tadeusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1043870.pdf
Data publikacji:: 2020-12-21
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Ewangelia wg świętego Jana
narracja o Męce Pańskiej
uczniowie Jezusa
„godzina” Jezusa
„godzina” uczniów Jezusa
objawienie Jezusa
Fourth Gospel
Passion Narrative
discipleship
the hour of Jesus
the hour of Jesus’s disciples
revelation of Jesus
Opis:: Pojęcie „godzina próby w Czwartej Ewangelii” najczęściej kojarzy się z męką Pańską. Okazuje się, że jest to moment trudnego doświadczenia, jaki będą przeżywać także uczniowie Jezusa, zarówno podczas pojmania Mistrza (por. J 16,32), jak i później, gdy przyjdą prześladowania chrześcijan (por. J 16,2.4.21). Niniejszy artykuł prezentuje sześć typów postaw uczniów Jezusa opisanych w „Męce Pańskiej” (J 18–19), ale także – aby nie zaniedbać chrystologii – pokazuje, w jaki sposób stają się oni przy tej okazji „lustrem” dla objawienia Jezusa. Chrystus objawia się bowiem nie tylko za pośrednictwem własnych verba et facta, lecz czyni to także dzięki interakcji ze swymi uczniami lub w zestawieniu (σύγκρισις) własnej postawy z ich zachowaniem. W ten sposób stają się oni locus theologicus objawienia Jezusa. Godzina uczniów staje się więc okazją, w której objawienie Mistrza wybrzmiewa jeszcze dobitniej i w sposób bardziej zrozumiały.
The term “the hour of trial” in the Fourth Gospel is most often associated with the Passion of the Lord. The present work reminds us that Jesus’ disciples lived through and reacted to this difficult and pivotal experience as well, both during the arrest of the Master (cf. Jn 16:32) and later, when the persecution of Christians comes (cf. Jn 16:2.4.21). This article presents six types of attitudes exhibited by Jesus’ disciples as described in the Passion Narrative (Jn 18–19). In addition, from a Christological perspective, it demonstrates how the disciples’ various responses become a “mirror” for Jesus’ own revelation on this occasion. Christ gives his revelation not only through his own verba et facta, but also through interaction with his disciples, or in the juxtaposition (σύγκρισις) of his own attitude with their behavior. In this way, they become the locus theologicus of Jesus’ revelation. Thus the hour of the disciples becomes an occasion in which the revelation of the Master resounds even more forcefully and in a more understandable way.
Źródło:: Verbum Vitae; 2020, 38, 1; 149-177
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: L’incoronazione di spine (Mc 15,16-20a). Tortura fisica, subita da Gesù, o piuttosto la derisione della Sua dignità regale?
Coronation of Thorns (Mk 15:16-20a). A Physic Torture, Endured by Jesus, or Rather the Derision of His Royal Dignity?
Autorzy:: Grochowski, Zbigniew Tadeusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1053464.pdf
Data publikacji:: 2016-10-06
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: coronation of thorns
suffering of Christ
derision of Jesus
Passion Narrative
Gospel of Mark
Opis:: The Passion Narrative constitutes the “heart” of all the Gospels. The attention of Christians who feed their faith on the Word of God usually concentrates on the physical suffering of Jesus. But the purpose of the Gospels seems to be different: cf. the lack of description of significant, long-lasting and cruel scenes, such as the “flagellation” and the “crucifixion” of Christ in Mc 15:15 and 15:24 (these episodes are “depicted” by one simple word: fragellw,saj and staurou/sin). That is why the pericope Mc 15:16-20a should be considered not (only) as the “Coronation of Thorns,” as it commonly is, but as a “Derision of Christ’s Royal Dignity”, as the context of the singular “act of thorns” suggests. In fact, aside from dressing Jesus in purple and beating his head with the reed, which indeed could cause physical suffering of the Savior (here we think of Jesus flogged and crowned by thorns), other elements of scorning (a mocking “saluting” of Jesus, spitting on him and the scoffing prostration of soldiers) had not touched Jesus’ body at all! As a consequence, these acts were surely not the source of his physical pain. Also, the crown itself did not necessarily have to cause Christ such huge suffering as is usually imagined. The pericope Mc 15:16-20a portrays the “Derision of Christ’s Royal Dignity” and, speaking of Jesus as the King, inscribes itself in the theme of “The Reign of God” in the Gospel of Mark.
Źródło:: The Biblical Annals; 2016, 6, 4; 655-688
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Elementy retoryki greckiej obecne w opisie grobu Jezusa w J 19,41
Elements of Greek Rhetoric in the Description of Jesus’ Tomb in John 19:41
Autorzy:: Grochowski, Zbigniew Tadeusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1789189.pdf
Data publikacji:: 2021-09-30
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: J 19,41
retoryka grecko-rzymska
figury retoryczne
conexio
inclusio
amplificatio per incrementum
recapitulatio
allitteratio
Jezus Król
świętość Jezusa
John 19:41
Roman-Greek Rhetoric
rhetorical figures (of speech
Jesus the King
Jesus’ Holiness
Opis:: Artykuł poddaje analizie krótki tekst J 19,41. Owocem badań – po określeniu kontekstu tego wersetu (punkt 1) – jest zidentyfikowanie w nim takich figur retorycznych, jak: conexio, inclusio, amplificatio per incrementum i recapitulatio (punkt 2) oraz allitteratio (punkt 3). Ostatnia z nich, oparta na syntagmie οὐδέπω οὐδείς („nigdy nikt”), stanowi hapax legomenon w całym greckim Starym i Nowym Testamencie oraz podkreśla czystość rytualną miejsca pochówku Jezusa, a tym samym (pośrednio) potwierdza godność Ciała Chrystusa oraz Jego świętość. Pozostałe figury retoryczne uwypuklają wagę miejsca, w którym odbył się pogrzeb Jezusa, służąc potwierdzeniu Jego królewskiej tożsamości. Wykazany retoryczny kunszt czwartego ewangelisty zaprzecza twierdzeniu, jakoby „Jan nie znał wielu technik retorycznych, opisanych przez Arystotelesa, Cycerona czy innych późniejszych retorów” (P.F. Ellis).
The article provides an analysis of the short text John 19:41. The fruit of the research – after defining the context of this verse (point 1) – is the identification of rhetorical figures such as conexio, inclusio, amplificatio per incrementum and recapitulatio (point 2), and allitteratio (point 3). The latter, based on the syntagm οὐδέπω οὐδείς (“never anyone”), is a hapax legomenon throughout the Greek Old and New Testaments and emphasizes the ritual purity of Jesus’ burial place and thus (indirectly) confirms the dignity of the Body of Christ and His Holiness. The other rhetorical figures emphasize the importance of the place where Jesus’ funeral took place, serving to confirm his royal identity. The rhetorical artistry of the fourth evangelist, demonstrated in the article, contradicts the claim saying that “John did not know many of the rhetorical techniques described by Aristotle, Cicero, and other later rhetoricians” (P.F. Ellis).
Źródło:: Verbum Vitae; 2021, 39, 3; 771-789
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki