Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Grochowska-Reiter, Anna" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Gnomeo, Gnomeo, perché parli dialetto, Gnomeo? Uso del dialetto nei film d’animazione
    Gnomeo, Gnomeo, dlaczego mówisz w dialekcie, Gnomeo? Użycie dialektu w filmach animowanych
    Autorzy:
    Grochowska-Reiter, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520800.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    italiano
    dialetto
    cartoni animati
    doppiaggio
    lingua del film
    język włoski
    dialekt
    film animowany
    dubbing
    postsynchronizacja
    język kina
    Opis:
    Il dialetto, oltre a essere sistematicamente sfruttato nei film nazionali e, dagli anni ’70, anche nel doppiaggio di quelli stranieri, ben presto approda nei film a disegni animati, assolvendovi tre principali funzioni: imitativa, quando il dialetto della versione doppiata ricalca una varietà diatopica sfruttata nell’originale; creativa, quando il dialetto viene usato dal personaggio nonostante nell’originale esso non sfoggi alcuna varietà diatopica; connotativa, quando si assiste alla ricostruzione del personaggio attraverso la lingua, e il dialetto connota tratti caratteriali stereotipici che conferiscono al protagonista una sorta di nuova identità.
    W kinematografii włoskiej dialekt jest wykorzystywany zarówno w filmach rodzimej produkcji, jak i, począwszy od lat siedemdziesiątych, w postsynchronizacji filmów zagranicznych, w tym filmów animowanych. W kontekście tych ostatnich użycie dialektu spełnia trzy główne funkcje: imitacyjną – kiedy jego użycie w wersji dubbingowanej ma na celu naśladowanie wariantu regionalnego użytego w wersji oryginalnej; kreatywną – kiedy, pomimo że w wersjioryginalnej nie zachodzi żadne zróżnicowanie językowe, w wersji dubbingowanej dana postać posługuje się wariantem regionalnym; konotacyjną – kiedy w wersji dubbingowanej bohaterowi zostaje przypisany nowy wariant językowy związany ze stereotypowymi cechami charakteru, nadający bohaterowi nową tożsamość.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2017, 9, 3; 24-32
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tra espressionismo e sperimentalismo: Mario Monicelli e Pasquale Festa Campanile
    Autorzy:
    Grochowska-Reiter, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2083655.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Festa Campanile
    Monicelli
    The Incredible Army of Brancaleone
    When Women Had Tails
    language of cinema
    L’armata Brancaleone
    Quando le donne avevano lacoda
    język kina
    Opis:
    Between Expressionism and Sperimentalism: Mario Monicelli and Pasquale Festa Campanile – The purpose of this study is to focus on the phenomenon of linguistic experimentalism in Italian cinema and to analyse the languages appearing in four films: medieval Italian, a mixture of Italian dialects, Latin and barbaric languages, in “The Incredible Army of Brancaleone” and “Brancaleone at the Crusades” (directed by M. Monicelli) as well as the prehistoric language in such films as “When Women Had Tails” and “When Women Lost Their Tails” (directed by P. Festa Campanile).
    Między ekspresjonizmem a eksperymentalizmem: Mario Monicelli i Festa Pasquale Campanile – Celem tego badania jest skupienie się na zjawisku językowego eksperymentalizmu we włoskim kinie oraz analiza języków występujących w czterech filmach: średniowiecznego włoskiego, mieszanki włoskich dialektów, łaciny i języków barbarzyńskich, w The Incredible Army of Brancaleone oraz Brancaleone at the Crusades (reż. M. Monicelli) oraz języka prehistorycznego w filmach Kiedy kobiety miały ogony i Kiedy kobiety straciły ogonki (reż. P. Festa Campanile)
    Źródło:
    Kwartalnik Neofilologiczny; 2019, 4; 687-694
    0023-5911
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Neofilologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ausiliari del passivo nella didattica dell’italiano LS
    Passive auxiliaries in Italian FL didactics
    Autorzy:
    Grochowska-Reiter, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1048130.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-31
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    passive
    passive auxiliaries
    essere
    venire
    andare
    rimanere
    vedersi
    trovarsi
    finire
    Opis:
    This article attempts to examine the passive auxiliaries in modern Italian and how they are presented to the Italian language learners. A growing body of research has been throwing light on the fact that the passive auxiliaries are not only the canonical essere and venire, but also andare, which is open to a twofold interpretation («modal passive» and «loss passive»), as well as rimanere, restare, trovarsi, vedersi and finire. In view of this, the analysis of syllabi of Italian L2 and of Italian grammar books has been carried out. The analysis of seven syllabi has confirmed the tendency to introduce the passive voice at B2 level. As far as auxiliaries are concerned, the syllabi refer explicitly to five: essere, venire, andare, restare andrimanere. The second analysis, carried out on sixteen grammar textbooks for Italian language learning, has shown some weakness regarding the teaching of passive auxiliaries, such as a) lack of any semantic differentiation between use of essere and venire; b) a certain selectivity in presenting aspects of the remainder of auxiliaries (andare, rimanere, vedersi, trovarsi and finire are rarely presented in their entirety); c) various theoretical disagreements in the presentation of the rules that guide the use of passive auxiliaries.
    Źródło:
    Studia Romanica Posnaniensia; 2020, 47, 2; 33-46
    0137-2475
    2084-4158
    Pojawia się w:
    Studia Romanica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La questione del doppio ausiliare nelle grammatiche italiane per stranieri
    Autorzy:
    Grochowska-Reiter, Anna
    Słapek, Daniel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2084322.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    auxiliary verbs
    compound tenses in Italian
    Italian grammar
    teaching grammar
    teaching Italian as a foreign language
    czasowniki posiłkowe
    czasy złożone w języku włoskim
    gramatyka włoska
    nauczanie gramatyki
    nauczanie języka włoskiego jako obcego
    Opis:
    In this article, we attempt to examine how the issue of double‑auxiliary verbs, that is, verbs that can be conjugated – in compound tenses – with both avere and essere as auxiliaries, are presented in Italian grammar books for foreign language learners. We will focus in particular on 1) verbs that can be both transitive and intransitive (e.g., ho cominciato un nuovo lavoro vs le vacanze sono cominciate); 2) verbs expressing atmospheric phenomenon (ha/è nevicato); 3) verbs of movement (e.g., sono volato a Roma vs ho volato diverse volte); 4) verbs that use two auxiliaries indifferently (e.g., ha/è assomigliato); and 5) verbs that change meaning depending on the auxiliary verb used in the compound tense (e.g., ho calzato gli sci vs è calzato a pennello). Our analysis is carried out on 19 grammar textbooks for Italian language referring to the CEFR, highlighting some weaknesses regarding the presentation of the rules for double‑auxiliary verbs, such as the total omission of this issue, a certain selectivity and/or disorder, as well as terminological inconsistencies. In our conclusions, we propose some solutions that may help to systematize the rules regarding double‑auxiliary verbs in Italian.
    Celem artykułu jest analiza gramatyk języka włoskiego dla obcokrajowców pod względem reguł, jakie formułują w kwestii podwójnego czasownika posiłkowego (czasowników, które w czasach złożonych występują z oboma czasownikami posiłkowymi, avere i essere). Omówione zostaną przede wszystkim: 1) czasowniki, które mogą być użyte jako przechodnie i nieprzechodnie (np. ho cominciato un nuovo lavoro vs le vacanze sono cominciate); 2) czasowniki określające zjawiska atmosferyczne (np. ha/è nevicato); 3) czasowniki wyrażające ruch (np. sono volato a Roma vs ho volato diverse volte); 4) czasowniki, dla których wybór czasownika posiłkowego jest dowolny (np. ha/è assomigliato) lub 5) czasowniki, które zmieniają znaczenie w zależności od czasownika posiłkowego użytego w czasie złożonym (np. ho calzato gli sci vs è calzato a pennello). Analizie poddano 19 gramatyk języka włoskiego nawiązujących do ESOKJ, ukazując pewne ich mankamenty, np. brak reguł dotyczących danego zjawiska, wybiórcze i niesystematyczne omówienie problemu, brak precyzji terminologicznej. W konkluzjach zaproponowano kilka rozwiązań, które pomogą usystematyzować reguły dotyczące podwójnego czasownika posiłkowego w języku włoskim.
    Źródło:
    Kwartalnik Neofilologiczny; 2021, 1; 89-109
    0023-5911
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Neofilologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il participio presente nelle grammatiche della lingua italiana: le forme uscenti in -ente/-iente
    The Italian Participio Presente in Grammar Books: Verb Forms Ending in -ente and -iente
    Autorzy:
    Grochowska-Reiter, Anna
    Słapek, Daniel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/34655808.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    participio presente
    verbal inflexion
    overabundant verbs
    Italian grammaticography
    flessione verbale
    verbi sovrabbondanti
    grammaticografia italiana
    Opis:
    This article aims to examine how Italian-language grammar books deal with the morphology of the participio presente (PP), with particular attention to verb forms of the third inflexional paradigm ending in -iente (e.g., conveniente) or that alternate the endings -iente and -ente (e.g., dormiente/dormente). In total, more than 60 grammar books were analysed and divided into three categories: 1) volumes published between the 16th and 19th centuries (it is a diachronic perspective on the issue of the PP); 2) volumes published in the 20th and 21st centuries; 3) grammar books for foreign language learners. The analyses reveal that the authors of the grammar books taken into consideration demonstrate little interest in the morphology of the PP, especially regarding the forms ending in -iente/-ente, which are less prominent over the centuries to give space to issues related to the function of the PP. Grammar books for foreigners are even less attentive, often completely neglecting the PP or providing a summary and incomplete information.
    Il presente articolo si propone di esaminare come le grammatiche della lingua italiana trattano la morfologia del participio presente (PP) con particolare riguardo alle forme verbali del terzo paradigma flessivo che prendono la desinenza -iente (p. es. conveniente) o che alternano le desinenze -iente e -ente (p. es. dormiente/dormente). In totale sono state analizzate più di 60 grammatiche divise in tre categorie: 1) volumi pubblicati tra il Cinque e l’Ottocento: è uno sguardo diacronico sulla questione del PP; 2) volumi pubblicati nei secoli XX e XXI; 3) grammatiche didattiche per stranieri. Dall’analisi risulta che gli autori dei testi grammaticali presi in esame dimostrano poco interesse alla morfologia del PP, soprattutto riguardo alle forme uscenti in -iente/ente, interesse che sembra diminuire addirittura nel corso dei secoli per dare spazio alle questioni relative alla funzione del PP. Le grammatiche didattiche per stranieri sono ancora meno attente, spesso trascurando completamente la questione del PP o fornendo informazioni sommarie e non complete.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2023, 14.2; 73-95
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il polimorfismo dei verbi in -isco. La storia dell’identità in via di definizione
    Overabundance of -isco verbs. The story of an identity in the making
    Autorzy:
    Grochowska-Reiter, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43665768.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Italian
    -sc- interfix
    third conjugation
    -sco verbs
    alternative forms
    overabundance
    Opis:
    The paper discusses the problem of overabundance in third-conjugation Italian verbs. It provides a detailed diachronic analysis of grammar compilations to examine how verbs with a dual inflectional paradigm were described and how their usage has changed over the centuries. Extensive research into 59 grammar books intended for both native speakers and foreigners published in Italy and abroad form the 16th to the 19th century has shown that overabundance in the third conjugation was mentioned already in the earliest works of this type. Over time the interest in the topic grew even further as scholars explored its various aspects. The reconstruction of grammatical practice throughout centuries has uncovered the evolution of some verbs and their trajectory. In particular, it was possible to trace the development of: 1) verbs whose alternative, stylistically marked, form has become obsolete and exists only as an -isco form in modern Italian (ferire, languire, patire, perire, tradire); 2) verbs whose usage was unstable over centuries, with one form or the other predominating intermittently, until only one remained in use (tossire); and 3) verbs that have maintained a dual inflectional paradigm for the whole analysed period (aborrire, applaudire, assorbire, avvertire, inghiottire, mentire and nutrire).
    Źródło:
    Studia Romanica Posnaniensia; 2024, 51, 2; 45-59
    0137-2475
    2084-4158
    Pojawia się w:
    Studia Romanica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies