Autor: Grad, Anna. - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Rozpoznanie i leczenie alergicznego nieżytu nosa
Allergic rhinitis diagnosis and treatment
Autorzy:: Grad, Anna
Bartoszewicz, Ludmiła
Kalicki, Bolesław
Jung, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031058.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: allergens
allergic rhinitis
mediators of inflammatory reaction
prick tests
specific IgE
nieżyt nosa
alergeny
mediatory stanu zapalnego
punktowe testy skórne
ige alergenowoswoiste
Opis:: Allergic rhinitis (AR) is the most common allergic disease in the world. Frequently it coexists with other allergic diseases such as asthma, allergic conjunctivitis or allergic dermatitis. It is inflammatory disease with immunological background, and it is caused by IgE-dependent reaction of the nasal mucous membrane to allergen.If time of symptoms duration is taken into account AR can be classified into intermittent or perennial, and severity of symptoms classifies it into mild or moderate/severe. Allergic rhinitis is a disease that depends of many factors. Interactions of environmental and genetic factors are responsible for its development. Environmental factors include airborne outdoor and indoor allergens (pollen, mold spores, house dust mites, animals fur and dander, insects), occupational allergens and atmospheric air pollution. Genetic factors are atopy and particular genetic polymorphisms coexistence. Symptoms of AR are itching, sneezing, clear nasal discharge, nasal congestion and loss of smell ability. Recognition of AR bases on compliance of symptoms and results of skin prick tests or the presence of specific IgE antibodies in blood. Assessment of amount of total IgE is not helpful in diagnostic process, while nasal provocation tests are more useful in scientific researches than clinical practice. Therapeutic process consists of patients education, exposure to allergens reduction, pharmacological treatment and specific immunotherapy. In pharmacological treatment are used systemic or topical antihistamine drugs, systemic or topical glucocorticoids, topical decongestants, montelukast, cromo-glicas, and ipratropium bromide. Specific immunotherapy is indicated in selected groups of patients and it influences natural history of allergic diseases.
Alergiczny nieżyt nosa (ANN) jest najczęstszą chorobą alergiczną na świecie. Często współistnieje z innymi chorobami alergicznymi, np. astmą, alergicznym zapaleniem spojówek lub atopowym zapaleniem skóry. Jest chorobą zapalną o podłożu immunologicznym, wywołaną IgE-zależną reakcją błony śluzowej nosa na alergen. Biorąc pod uwagę czas utrzymywania się objawów, ANN można podzielić na okresowy i przewlekły – ich przebieg może być łagodny oraz umiarkowany lub ciężki. Alergiczny nieżyt nosa jest chorobą zależną od wielu czynników. Za jego rozwój odpowiadają interakcje czynników środowiskowych i genetycznych. Do czynników środowiskowych zalicza się alergeny powietrznopochodne zewnętrzne i domowe (pyłki roślin, zarodniki grzybów pleśniowych, roztocze kurzu domowego, naskórki i sierści zwierząt, owady), alergeny zawodowe i zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego. Czynniki genetyczne to atopia i współistnienie określonych polimorfizmów genów. Objawami ANN są świąd, kichanie, surowicza wydzielina nosowa, niedrożność nosa, utrata powonienia. Rozpoznanie ANN opiera się na wykazaniu zgodności pomiędzy objawami i wynikami punktowych testów skórnych lub obecnością we krwi swoistych IgE. Pomiar całkowitego IgE nie jest przydatny w rozpoznaniu ANN, a donosowe próby prowokacyjne są wykorzystywane głównie w badaniach naukowych, rzadziej w praktyce klinicznej. Postępowanie terapeutyczne obejmuje edukację pacjenta, zmniejszenie narażenia na alergeny, leczenie farmakologiczne oraz immunoterapię swoistą. W leczeniu farmakologicznym stosuje się leki przeciwhistaminowe doustne i donosowe, glikokortykosteroidy donosowe i systemowe, leki obkurczające naczynia błony śluzowej nosa, montelukast, bromek ipratropium i kromony. Immunoterapia swoista jest stosowana w leczeniu wybranych grup chorych i wpływa na naturalny przebieg chorób alergicznych.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 3; 154-158
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Rozpoznanie i leczenie alergicznego nieżytu nosa
Allergic rhinitis diagnosis and treatment
Autorzy:: Grad, Anna
Bartoszewicz, Ludmiła
Kalicki, Bolesław
Jung, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031282.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: allergens
allergic rhinitis
mediators of inflammatory reaction
prick tests
nieżyt nosa
alergeny
mediatory stanu zapalnego
punktowe testy skórne
ige alergenowoswoiste
Opis:: Allergic rhinitis (AR) is the most common allergic disease in the world. Frequently it coexists with other allergic diseases such as asthma, allergic conjunctivitis or allergic dermatitis. It is inflammatory disease with immunological background, and it is caused by IgE-dependent reaction of the nasal mucous membrane to allergen. If time of symptoms duration is taken into account AR can be classified into intermittent or perennial, and severity of symptoms classifies it into mild or moderate/severe. Allergic rhinitis is a disease that depends of many factors. Interactions of environmental and genetic factors are responsible for its development. Environmental factors include airborne outdoor and indoor allergens (pollen, mold spores, house dust mites, animals fur and dander, insects), occupational allergens and atmospheric air pollution. Genetic factors are atopy and particular genetic polymorphisms coexistence. Symptoms of AR are itching, sneezing, clear nasal discharge, nasal congestion and loss of smell ability. Recognition of AR bases on compliance of symptoms and results of skin prick tests or the presence of specific IgE antibodies in blood. Assessment of amount of total IgE is not helpful in diagnostic process, while nasal provocation tests are more useful in scientific researches than clinical practice. Therapeutic process consists of patients education, exposure to allergens reduction, pharmacological treatment and specific immunotherapy. In pharmacological treatment are used systemic or topical antihistamine drugs, systemic or topical glucocorticoids, topical decongestants, pyłmontelukast, cromoglicas, and ipratropium bromide. Specific immunotherapy is indicated in selected groups of patients and it influences natural history of allergic diseases.
Alergiczny nieżyt nosa (ANN) jest najczęstszą chorobą alergiczną na świecie. Często współistnieje z innymi chorobami alergicznymi, np. astmą, alergicznym zapaleniem spojówek lub atopowym zapaleniem skóry. Jest chorobą zapalną o podłożu immunologicznym, wywołaną IgE-zależną reakcją błony śluzowej nosa na alergen. Biorąc pod uwagę czas utrzymywania się objawów, ANN można podzielić na okresowy i przewlekły – ich przebieg może być łagodny oraz umiarkowany lub ciężki. Alergiczny nieżyt nosa jest chorobą zależną od wielu czynników. Za jego rozwój odpowiadają interakcje czynników środowiskowych i genetycznych. Do czynników środowiskowych zalicza się alergeny powietrznopochodne zewnętrzne i domowe (pyłki roślin, zarodniki grzybów pleśniowych, roztocze kurzu domowego, naskórki i sierści zwierząt, owady), alergeny zawodowe i zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego. Czynniki genetyczne to atopia i współistnienie określonych polimorfizmów genów. Objawami ANN są świąd, kichanie, surowicza wydzielina nosowa, niedrożność nosa, utrata powonienia. Rozpoznanie ANN opiera się na wykazaniu zgodności pomiędzy objawami i wynikami punktowych testów skórnych lub obecnością we krwi swoistych IgE. Pomiar całkowitego IgE nie jest przydatny w rozpoznaniu ANN, a donosowe próby prowokacyjne są wykorzystywane głównie w badaniach naukowych, rzadziej w praktyce klinicznej. Postępowanie terapeutyczne obejmuje edukację pacjenta, zmniejszenie narażenia na alergeny, leczenie farmakologiczne oraz immunoterapię swoistą. W leczeniu farmakologicznym stosujemy leki przeciwhistaminowe doustne i donosowe, glikokortykosteroidy donosowe i systemowe, leki obkurczające naczynia błony śluzowej nosa, montelukast, bromek ipratropium i kromony. Immunoterapia swoista jest stosowana w leczeniu wybranych grup chorych i wpływa na naturalny przebieg chorób alergicznych.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 3; 199-203
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Przydatność badania endoskopowego górnego odcinka przewodu pokarmowego w diagnostyce bólów brzucha u dzieci
Autorzy:: Kalicki, Bolesław.
Jung, Anna.
Samol, Bożena.
Grad, Anna.
Powiązania:: Lekarz Wojskowy 1998, "Suplement" II, s. [118]-124
Data publikacji:: 1998
Tematy:: Układ trawienny choroby diagnostyka pediatria
Ból brzucha diagnostyka pediatria
Opis:: tab.; Materiały XII Konferencji Naukowo-Szkoleniowej Pediatrów Wojska Polskiego nt. "Postępy w kardiologii i gastroenterologii dziecięcej". Bydgoszcz 21-22 maja 1998 r.; bibliogr.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Ciało obce drzewa oskrzelowego jako przyczyna zaostrzenia astmy
Bronchial foreign body as asthma exacerbations inducing factor
Autorzy:: Bartoszewicz, Ludmiła
Grad, Anna
Kalicki, Bolesław
Fabisiewicz, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031034.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: asthma
asthma exacerbations
bronchial hypersensitivity
foreign body
treatment resistant asthma
ciało obce
astma
zaostrzenie astmy
astma oporna na leczenie
nadreaktywność oskrzeli
Opis:: Asthma is the most frequent chronic respiratory tract disease at children. The rate of its appearance in Poland is 8.6% among children. Its inflammatory basis is a cause that any even non-specific factor inducing inflammatory changes in respiratory tract can lead to asthma exacerbation. Children suspected of asthma or with already established diagnosis are frequent patients of pediatricians and family doctors. But once set diagnosis doesn’t exempt the doctor of vigilance and individual approach to every asthmatic patient. In the article we present a case of a patient with asthma exacerbation that was caused by foreign body set in bronchial tree. History of foreign body aspiration was initially negative. Despite of intensive treatment response to it was inadequate. In addition asymmetry of auscultatory pulmonary signs and characteristics of chest x-ray led to deepening and widening of the diagnosis. The foreign body was found in the bronchial tree and its removal allowed to gain control over asthma and to prevent further forced treatment and its complication. Relapsing course of asthma and its chronic character make doctor lose his or her vigilance. Consecutive exacerbations are treated routinely especially if the response is satisfactory. On the other side, negative history of foreign body aspiration and its heterogeneous and non-specific course causes to misleading diagnoses. Furthermore antiasthmatic treatment can temporary mute the symptoms and suggests asthma the leading cause of the condition. Unrecognized foreign body leads to serious and irreversible repercussions, which are a consequence of leaving it in the organism as well as inappropriate harmful treatment of other overdiagnosed states.
Astma jest najczęstszą przewlekłą chorobą układu oddechowego u dzieci. Częstość jej występowania w Polsce wśród populacji dziecięcej wynosi 8,6%. To choroba o podłożu zapalnym i każdy, nawet niespecyficzny bodziec prowokujący zmiany zapalne w układzie oddechowym, może przyczyniać się do jej zaostrzeń. Dzieci, zarówno z podejrzeniem astmy, jak i z już ustalonym rozpoznaniem, są częstymi pacjentami pediatry i lekarza rodzinnego. Postawiona diagnoza astmy nie zwalnia lekarza z czujności i indywidualnego rozważenia każdego przypadku. W artykule przedstawiono przypadek pacjenta z zaostrzeniem astmy, które wywołane było aspiracją ciała obcego do drzewa oskrzelowego. Początkowo wywiad w kierunku ciała obcego był negatywny. Pomimo intensywnego leczenia nie uzyskiwano zadowalającej odpowiedzi. Asymetria objawów osłuchowych nad płucami oraz obraz radiologiczny klatki piersiowej skłoniły do pogłębienia wywiadu oraz diagnostyki. Wykrycie ciała obcego i jego usunięcie pozwoliło na uzyskanie kontroli astmy i zapobiegło powikłaniom wynikającym z intensywnego leczenia dziecka. Nawrotowość przebiegu astmy i jej przewlekły charakter sprawiają, że lekarz kolejne zaostrzenia traktuje rutynowo, zwłaszcza jeśli mamy do czynienia z dobrą reakcją na leczenie. Z drugiej strony często negatywny wywiad oraz różnorodność i niespecyficzność objawów związanych z aspiracją ciała obcego prowadzą do błędnej diagnozy. Dodatkowo leczenie przeciwastmatyczne może powodować czasowe złagodzenie objawów związanych z aspiracją ciała obcego i sugerować astmę jako pierwotną przyczynę choroby. Nierozpoznanie ciała obcego prowadzi do poważnych i nieodwracalnych następstw, które są konsekwencją zarówno pozostawania ciała obcego w drogach oddechowych, jak i konieczności stosowania intensywnego leczenia, np. glikokortykosteroidów systemowych czy wielokrotnej antybiotykoterapii.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 4; 269-273
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Ciało obce drzewa oskrzelowego jako przyczyna zaostrzenia astmy
Bronchial foreign body as asthma exacerbations inducing factor
Autorzy:: Bartoszewicz, Ludmiła
Grad, Anna
Kalicki, Bolesław
Fabisiewicz, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031257.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: asthma
asthma exacerbations
bronchial hypersensitivity
foreign body
treatment resistant asthma
ciało obce
astma
zaostrzenie astmy
astma oporna na leczenie
nadreaktywność oskrzeli
Opis:: Asthma is the most frequent chronic respiratory tract disease at children. The rate of its appearance in Poland is 8.6% among children. Its inflammatory basis is a cause that any even non-specific factor inducing inflammatory changes in respiratory tract can lead to asthma exacerbation. Children suspected of asthma or with already established diagnosis are frequent patients of pediatricians and family doctors. But once set diagnosis doesn’t exempt the doctor of vigilance and individual approach to every asthmatic patient. In the article we present a case of a patient with asthma exacerbation that was caused by foreign body set in bronchial tree. History of foreign body aspiration was initially negative. Despite of intensive treatment response to it was inadequate. In addition asymmetry of auscultatory pulmonary signs and characteristics of chest x-ray led to deepening and widening of the diagnosis. The foreign body was found in the bronchial tree and its removal allowed to gain control over asthma and to prevent further forced treatment and prawiits complication. Relapsing course of asthma and its chronic character make doctor lose his or her vigilance. Consecutive exacerbations are treated routinely especially if the response is satisfactory. On the other side, negative history of foreign body aspiration and its heterogeneous and non-specific course causes to misleading diagnoses. Furthermore antiasthmatic treatment can temporary mute the symptoms and suggests asthma the leading cause of the condition. Unrecognized foreign body leads to serious and irreversible repercussions, which are a consequence of leaving it in the organism as well as inappropriate harmful treatment of other overdiagnosed states.
Astma jest najczęstszą przewlekłą chorobą układu oddechowego u dzieci. Częstość jej występowania w Polsce wśród populacji dziecięcej wynosi 8,6%. To choroba o podłożu zapalnym i każdy, nawet niespecyficzny bodziec prowokujący zmiany zapalne w układzie oddechowym, może przyczyniać się do jej zaostrzeń. Dzieci, zarówno z podejrzeniem astmy, jak i z już ustalonym rozpoznaniem, są częstymi pacjentami pediatry i lekarza rodzinnego. Postawiona diagnoza astmy nie zwalnia lekarza z czujności i indywidualnego rozważenia każdego przypadku. W artykule przedstawiono przypadek pacjenta z zaostrzeniem astmy, które wywołane było aspiracją ciała obcego do drzewa oskrzelowego. Początkowo wywiad w kierunku ciała obcego był negatywny. Pomimo intensywnego leczenia nie uzyskiwano zadowalającej odpowiedzi. Asymetria objawów osłuchowych nad płucami oraz obraz radiologiczny klatki piersiowej skłoniły do pogłębienia wywiadu oraz diagnostyki. Wykrycie ciała obcego i jego usunięcie pozwoliło na uzyskanie kontroli astmy i zapobiegło powikłaniom wynikającym z intensywnego leczenia dziecka. Nawrotowość przebiegu astmy i jej przewlekły charakter sprawiają, że lekarz kolejne zaostrzenia traktuje rutynowo, zwłaszcza jeśli mamy do czynienia z dobrą reakcją na leczenie. Z drugiej strony często negatywny wywiad oraz różnorodność i niespecyficzność objawów związanych z aspiracją ciała obcego prowadzą do błędnej diagnozy. Dodatkowo leczenie przeciwastmatyczne może powodować czasowe złagodzenie objawów związanych z aspiracją ciała obcego i sugerować astmę jako pierwotną przyczynę choroby. Nierozpoznanie ciała obcego prowadzi do poważnych i nieodwracalnych następstw, które są konsekwencją zarówno pozostawania ciała obcego w drogach oddechowych, jak i konieczności stosowania intensywnego leczenia, np. glikokortykosteroidów systemowych czy wielokrotnej antybiotykoterapii.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 3; 226-230
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Obraz kliniczny i następstwa zakażenia pałeczką Yersinia enterocolitica
Clinical consequences of Yersinia enterocolitica infections
Autorzy:: Bartoszewicz, Ludmiła
Kalicki, Bolesław
Grad, Anna
Jung, Anna
Żuber, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031068.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: enterocolitis
enterotoxin
pseudoapendicitis
sepsis
yersiniosis
zoonoses
Opis:: Yersinia enterocolitica (Y. enterocolitica) is a Gram-negative bacteria belonging to Enterobacteriaceae group since 60’s. Basing on specific biochemical and serological characteristics there where isolated serological types and biotypes of Yersinia enterocolitica. Most widespread of these are biotypes 1B, 2, 4 and belonging to them respectively serotypes O:8, O:9, O:3. Among them, the most frequent pathogen is serotype O:3. Currently, in Poland and other European countries, there is notified growth in number of infections caused by highly virulent serotype O:8 till now appearing only in USA. Yersinia causes zoonosis called yersiniosis. Contaminated food infects human. Clinical appearance of yersiniosis varies depending on bacterial virulence, age and immunological status of ill patient. Usually disease appears as mild enterocolitis. Yersinia together with Campylobacter pylori and Salmonella is the most frequent bacterial factor causing enterocolitis in Europe. In state of immunological deficiency infection with Yersinia can cause severe purulent complications and highly mortal sepsis. The source of serotype O:8 infections in Poland is still not found. It has been isolated on the territory of whole country, from ill people in different age and with different clinical picture of yersiniosis. Serological and microbiological methods are used in diagnostic process of yersiniosis. Both of this are not perfect and should cover each other. Because of unclear epidemiological status of Yersinia enterocolitica type O:8 in Poland, if this infection is suspected, there is a duty to send probes of infected material and serum, together with detailed interview to Instytut Bakteriologii Państwowego Zakładu Higieny. There is serotyping processed and virulence factors estimated. As important as diagnosis is promotion of preventive actions like sanitary principles or avoidance of eating of uncooked food.
Yersinia enterocolitica (Y enterocolitica) jest pałeczką Gram-ujemną zaliczaną od 1964 roku do grupy Enterobacteriaceae. Na podstawie właściwości biochemicznych i serologicznych wyodrębniono szereg biotypów i serotypów Y. enterocolitica. Najbardziej rozpowszechnione są biotypy 1B, 2, 4 i należące do nich odpowiednio serotypy O:8, O:9, O:3. Spośród serotypów zachorowania na całym świecie najczęściej wywołuje serotyp O:3. Obecnie w Polsce i w innych krajach europejskich notuje się stały wzrost zakażeń spowodowanych wysoce zjadliwym szczepem O:8, który do tej pory występował tylko na terenie USA. Pałeczka Yersinia jest przyczyną odzwierzęcej choroby zwanej jersiniozą. Człowiek najczęściej zaraża się nią drogą pokarmową, spożywając zakażone produkty pochodzenia zwierzęcego. Przebieg kliniczny jersiniozy jest zróżnicowany i zależny od zjadliwości bakterii oraz wieku i stanu odporności chorego. Zakażenie najczęściej wywołuje łagodne objawy nieżytu jelitowego. Do najczęstszych czynników bakteryjnych wywołujących zapalenie jelit na terenie Europy oprócz zakażeń bakteryjnych zalicza się także Campylobacter pylori i Salmonella. W stanach obniżonej odporności organizmu zakażenie pałeczką Yersinia może wywołać ciężkie powikłania ropne, a także sepsę o wysokiej śmiertelności. Na terenie Polski nie udało się jeszcze ustalić źródła zakażeń serotypem O:8. Izolowano go na terenie całego kraju od chorych w różnym wieku i o odmiennym przebiegu klinicznym jersiniozy. Diagnostyka jersiniozy polega na wykonywaniu zarówno badań mikrobiologicznych, jak i serologicznych. Ponieważ metody te nie są doskonałe, w terapii jersiniozy powinny się one wzajemnie uzupełniać. Ze względu na niejednoznaczną sytuację epidemiologiczną zakażeń Y enterocolitica typu O:8 w przypadku podejrzenia zakażenia należy zebrać dokładny wywiad i wraz z pobranymi próbkami przesłać go do Instytutu Bakteriologii Państwowego Zakładu Higieny w celu przeprowadzenia szczegółowego serotypowania i oceny czynników zjadliwości. Równie istotne jak diagnostyka jest propagowanie działań zapobiegawczych chroniących przed zakażeniem, a także przestrzeganie podstawowych zasad higieny i unikanie spożywania niedogotowanych produktów pochodzenia zwierzęcego.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 3; 164-168
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Manifestacje skórne wybranych chorób o etiologii wirusowej
Skin conditions in chosen viral diseases
Autorzy:: Kalicki, Bolesław
Bartoszewicz, Ludmiła
Grad, Anna
Fabisiewicz, Agnieszka
Jung, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031210.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: aplastic crisis
arthropathy
erythema contagiosum
molluscum contagiosum
parvovirus B19
parwowirus B19
pityriasis rosea
rumień zakaźny
parwowirus b19
artropatia
przełom aplastyczny
łupież różowy giberta
mięczak zakaźny
Opis:: Skin eruptions at children are frequent cause of physician visits. Many diseases may be the reason and differential diagnosis includes allergic, dermatological, infectious, rheumatological and even oncological diseases. Differentiation between these demands wide knowledge from many areas of medicine and clinical experience. More or less characteristic dermatological changes are often seen in many viral conditions. In this work there are described some of viral diseases: erythema contagiosum, pityriasis rosea and molluscum contagiosum. Skin eruptions in their course are very characteristic that their became essential for the right diagnosis. However, the diagnosis is frequently incorrect, maybe because they are relatively rare conditions but in children population they can be seen quite often. For example erythema contagiosum in cyclic pattern, every few years causes epidemy. Molluscum contagiosum frequency constantly rises for last few decades. These diseases has usually mild course and don’t need any treatment. But there is a group of ill people requiring special attention and medical care because of atypical course or probability of serious consequences. In children with immunological deficiency all of these diseases can become generalised and serious condition. Pregnant women after contact with erythema contagiosum are at risk of foetal hydrops and should be carefully observed. Molluscum contagiosum in gender areas suggest possibility of sexual way of infection so other venereal diseases should be suspected. Knowledge of characteristic course of described conditions and proper diagnosis allows to avoid unnecessary wide differential diagnostic procedures. Identification of patients from risk groups gives them proper further treatment and ensures about mild course in remained group of patients.
Zmiany skórne u dzieci są częstą przyczyną zgłoszeń do lekarza. Mogą być spowodowane wieloma chorobami – diagnostyka różnicowa obejmuje choroby alergiczne, dermatologiczne, zakaźne, reumatyczne i nowotworowe. Różnicowanie wymaga rozległej wiedzy z zakresu wielu dziedzin medycyny, również doświadczenia klinicznego. W przebieg wielu zakażeń wirusowych wpisane jest występowanie mniej lub bardziej charakterystycznych zmian skórnych. W poniższym opracowaniu wybrano kilka chorób o etiologii wirusowej – rumień zakaźny, łupież różowy Giberta, mięczak zakaźny. Zmiany skórne w ich przebiegu są bardzo charakterystyczne i stały się podstawą rozpoznania, często także stanowią istotę przebiegu choroby. Mimo to dochodzi do mylnego ich zdiagnozowania, być może ze względu na stosunkowo rzadkie ich występowanie. Z drugiej strony wśród populacji dziecięcej jest to dość istotny problem, na przykład rumień zakaźny cyklicznie co kilka lat wywołuje epidemię, podobnie częstość występowania mięczaka zakaźnego w ciągu ostatnich dziesięcioleci stale rośnie. Są to zazwyczaj łagodne schorzenia, niewymagające leczenia. Istnieją jednak populacje chorych, które powinny stać się obiektem szczególnego zainteresowania i które należy objąć opieką lekarską ze względu na nietypowy przebieg schorzenia czy też na poważne konsekwencje choroby. U dzieci z zaburzeniami odporności każda z wymienionych chorób może przebiegać w sposób bardzo ciężki i uogólniony. Kobiety w ciąży po kontakcie z rumieniem zakaźnym powinny pozostawać pod szczególną obserwacją ze względu na zagrażający obrzęk płodu. U chorych z mięczakiem zakaźnym w okolicy narządów płciowych należy brać pod uwagę możliwość zakażenia drogą płciową, ponadto takie osoby należy badać także pod kątem innych chorób wenerycznych. Znajomość przebiegu, prawidłowe i sprawne rozpoznanie tych chorób może zapobiec obciążaniu pacjenta rozległą diagnostyką różnicową. Wyłuskanie chorych z grup ryzyka zapewnia im dalsze prawidłowe postępowanie, a świadomość łagodnego przebiegu w pozostałej populacji pacjentów uspokaja rodziców, a także lekarza.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 2; 108-112
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Immunoterapia podjęzykowa
Sublingual immunotherapy
Autorzy:: Grad, Anna
Bartoszewicz, Ludmiła
Kalicki, Bolesław
Koszycka, Anna
Jung, Anna
Żuber, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031259.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: adverse reactions
allergenic vaccinations
local immunotherapy
specific immunotherapy
sublingual immunotherapy
immunoterapia swoista
immunoterapia miejscowa
immunoterapia podjęzykowa
szczepionki alergenowe
objawy niepożądane
Opis:: The specific immunotherapy next to the elimination of allergen from patient’s environment is the only causal way of treatment of allergic diseases. It refers to give the patients increasing doses of allergenic vaccination by injectional way or more rarely used non-injectional. Local immunotherapy includes: sublingual immunotherapy – “spit” type and “swallow” type, oral, intranasal, intrabronchial and intraconjunctival immunotherapy. First attempts of using immunotherapy have dated back to the year 1900. Over next hundred years there have been periods of variable interests of this form of treatment. In the nineties of twentieth century an interest of non-injectional form of specific immunotherapy has increased distinctly. Last years research confirms that sublingual immunotherapy can be an alternative to injectional immunotherapy. A necessary condition is using high doses of allergen. SLIT is safe way of treatment and acceptable to patients. Most of observed side effects are connected with immediate exposing mucous membrane to action of allergenic vaccination. Local side effects are usually short-time, they recede spontaneous and doesn’t need to be treated. Vaccinations, which are used in specific immunotherapy, should be standardized by biological tests. Due to it, next series of vaccinations are comparable to the biological model in respect of contents of allergen and power of activity. It is recommended to use maximum four allergens in one vaccination and not to connect seasonal allergens with yearlong ones. Specific immunotherapy can be used seasonal and yearlong, a scheme of yearlong immunotherapy enables giving higher doses of allergenic vaccination and allows to achieve better clinical efficiency. Optimal period of specific immunotherapy isn’t defined ultimately. It is recommended to use immunotherapy not shorter than three to five years.
Immunoterapia swoista (SIT) stanowi jedyne, obok eliminacji alergenu z otoczenia chorego, leczenie przyczynowe chorób alergicznych. Polega na podawaniu choremu wzrastających dawek szczepionki alergenowej drogą iniekcyjną (SCIT) lub rzadziej stosowaną drogą nieiniekcyjną. Do immunoterapii miejscowej zaliczamy: immunoterapię podjęzykową typu spit i typu swallow, immunoterapię doustną, donosową, dooskrzelową i dospojówkową. Pierwsze próby stosowania immunoterapii doustnej sięgają roku 1900. Przez kolejne ponad sto lat ta forma leczenia cieszyła się zmiennym zainteresowaniem. W latach 90. XX wieku wyraźnie wzrosło zainteresowanie nieiniekcyjnymi metodami immunoterapii swoistej. Badania ostatnich lat potwierdzają, że immunoterapia podjęzykowa może być alternatywą dla immunoterapii iniekcyjnej. Warunkiem koniecznym jest stosowanie wysokich dawek alergenu. SLIT jest bezpiecznym i akceptowanym przez chorego sposobem leczenia. Większość obserwowanych objawów ubocznych wiąże się z bezpośrednim narażeniem błony śluzowej na działanie szczepionki alergenowej. Objawy miejscowe są zwykle krótkotrwałe, ustępują samoistnie i nie wymagają leczenia. Szczepionki używane do immunoterapii swoistej powinny być standaryzowane za pomocą testów biologicznych. Dzięki temu kolejne serie szczepionek są porównywalne z wzorcem biologicznym pod względem zawartości alergenu i siły działania. Zaleca się stosowanie w szczepionce maksymalnie 4 alergenów oraz niełączenie w niej alergenów sezonowych i całorocznych. Immunoterapię swoistą można prowadzić sezonowo i całorocznie, schemat całoroczny umożliwia podanie wyższych dawek szczepionki alergenowej, a w związku z tym osiągnięcie lepszej skuteczności klinicznej. Optymalny okres prowadzenia immunoterapii swoistej nie został ostatecznie określony, zaleca się prowadzenie SIT nie krócej niż 3 do 5 lat.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 3; 216-218
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Rola otyłości w patogenezie chorób alergicznych
The obesity influence on the pathogenesis of allergic diseases
Autorzy:: Grad, Anna
Bartoszewicz, Ludmiła
Kalicki, Bolesław
Koszycka, Anna
Jung, Anna
Żuber, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031407.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: aP2 protein
adipokines
allergic diseases
asthma
obesity
otyłość
astma
choroby alergiczne
adipokiny
białko ap2
Opis:: During the recent years there is a rise in prevalence of asthma and other allergic diseases. Simultaneously the number of overweight patients with increased value of body mass index (BMI) rises. It seems that although pathomechanisms of asthma and obesity are different, there is a common pathogenic link in development of these diseases. The influences of environmental, dietary, genetic and infectious factors are taken under consideration. Most epidemiological surveys confirm connection between overweight, obesity and risk of asthma at children and adults. The influence of high birth weight and higher gains of body mass during the first year of life is frequently highlighted. In contrast the risk of allergic rhinitis and allergic conjunctivitis is in negative correlation with body mass. No relation is observed between obesity and allergic dermatitis prevalence. Adipose tissue as an endocrinous organ produces number of cytokines, hormones, and growth factors. It is a source of proinflammatory factors such as: IL-6, TNF-a, TGF-b, leptin, resistin. Adipocytes produce leptin which level stays in positive correlation with adipose tissue mass. Leptin can exacerbate inflammatory process and probably plays an important role in development of lungs. Higher serum level of leptin is considered as a prognostic factor of asthma evolution. Adiponectin has anti-inflammatory abilities and its level is decreased in obesity. There is a negative correlation between concentration of adiponectin and BMI. Also resistin, aP2 protein, and Chilfemale sex hormones take part in development of asthma in obese patients. Influence of genetic factors is still not well known. Since now there were isolated four chromosomic regions, which had connection with higher susceptibility for both: obesity and asthma. Protective effects have dietary factors such as antioxidants and microelements. Obesity deteriorates course of the asthma, exacerbates its symptoms and coexists with other diseases such as obturative sleep apnoea or oesophageal reflux. In coexistence of obesity and asthma, apart from pharmacological treatment of patients, reduction of body mass should be strongly recommended.
W ostatnich latach wzrosła zachorowalność na astmę i inne choroby alergiczne. Jednocześnie obserwuje się zwiększenie liczby pacjentów z nadmierną masą ciała i podwyższoną wartością wskaźnika wagowo-wzrostowego (BMI). Wydaje się, że mimo odmiennego patomechanizmu astmy i otyłości istnieje wspólne ogniwo patogenetyczne rozwoju tych chorób. Bierze się pod uwagę rolę czynników środowiskowych, dietetycznych, genetycznych i infekcyjnych. Wyniki większości badań epidemiologicznych potwierdzają związek nadwagi i otyłości z ryzykiem wystąpienia astmy zarówno u osób dorosłych, jak i u dzieci. Podkreśla się rolę wysokiej urodzeniowej masy ciała i większych przyrostów masy ciała w pierwszym roku życia. Natomiast występowanie alergicznego nieżytu nosa i alergicznego zapalenia spojówek koreluje ujemnie z masą ciała. Nie obserwowano związku otyłości z częstością występowania atopowego zapalenia skóry. Tkanka tłuszczowa jako narząd endokrynny produkuje dużo różnych cytokin, hormonów, czynników wzrostu. Jest źródłem czynników prozapalnych, między innymi IL-6, TNF-a, TGF-b, leptyny, rezystyny. Leptyna jest produkowana przez adipocyty, jej stężenie koreluje z masą tkanki tłuszczowej, może ona intensyfikować zapalenie oraz odgrywać ważną rolę w rozwoju płuc. Podwyższone stężenie leptyny w surowicy jest uważane za czynnik prognostyczny rozwoju astmy. Adiponektyna ma właściwości przeciwzapalne, jej stężenie maleje w otyłości i koreluje ujemnie ze wskaźnikiem BMI. W rozwoju astmy u osób otyłych biorą również udział rezystyna, eotaksyna, białko aP2 oraz żeńskie hormony płciowe. Rola czynników genetycznych nie jest do końca poznana. Dotychczas wyodrębniono 4 regiony chromosomalne związane ze zwiększoną podatnością na zachorowanie na astmę i otyłość. Efekt ochronny mają czynniki dietetyczne, takie jak antyoksydanty i mikroelementy. Otyłość pogarsza przebieg astmy, intensyfikuje jej objawy, często współistnieje z innymi chorobami, takimi jak obturacyjny bezdech podczas snu czy choroba refluksowa przełyku. W leczeniu chorego z otyłością i astmą należy oprócz leczenia farmakologicznego zalecić również postępowanie mające na celu redukcję masy ciała.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 3; 212-215
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Astma a dym tytoniowy
Influence of cigarette smoke on asthma
Autorzy:: Fabisiewicz, Agnieszka
Kalicki, Bolesław
Grad, Anna
Jung, Anna
Bartoszewicz, Ludmiła
Pasik, Urszula
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031196.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: active smoking
asthma
cigarette smoke
cotinine
passive smoking
kotynina
dym tytoniowy
palenie czynne
palenie bierne
astma
Opis:: It is valued that near 10-15% children have diagnosis of asthma up to 10 years old. Cigarette smoke breathing increases signs and it makes treatment of asthma difficult. It concerns equal active smoking as well as passive cigarette smoke breathing in. Cigarette smoke exposure can cause progress of chronic inflammatory states of respiratory tract and in consequence can lead to COPD or cause asthma exacerbation and more severe course of asthma. Negative results of smoking concern also pregnancy outcome and further child development. Near 30% of asthma treated patients admit smoking or is exposed on passive smoking. Similar percent of smokers can appear among pregnant women. Cigarette smoke exposed children have greater number of asthma exacerbations comparing to non exposed asthma children, they also have greater number of hospitalisations per year and need greater average dose of corticosteroids in standard treatment sustaining clinical symptoms remission. There is proved positive correlation between level of nicotine metabolite – cotinine in children urine and number of smoked cigarettes by their parents. Researches on cotinine levels in active and passive smokers urine show direct correlation with progress of respiratory tract pathology, particularly with more severe outcome and more difficult treatment of asthma. Cigarette smoke disturbs respiratory tract physiology, which effects with lesser response to classic corticosteroid asthma treatment and suggest including antileukotriene drug AT such patients due to modification of pathological influence on respiratory tract cigarette smoke toxic substances.
Szacuje się, że około 10-15% dzieci do 10. roku życia ma rozpoznaną astmę oskrzelową. Wdychanie dymu tytoniowego nasila objawy i utrudnia leczenie astmy. Dotyczy to zarówno palenia czynnego, jak i biernego wdychania dymu tytoniowego. Narażenie na dym tytoniowy może przyczyniać się do rozwoju przewlekłych stanów zapalnych dróg oddechowych i w konsekwencji prowadzić do POChP czy powodować zaostrzenia i cięższy przebieg astmy. Negatywne skutki palenia dotyczą także przebiegu ciąży oraz dalszego rozwoju dziecka. Około 30% leczących się na astmę przyznaje się do nikotynizmu lub jest narażonych na bierne palenie. Podobny odsetek palących może występować wśród kobiet w ciąży. Dzieci narażone na dym tytoniowy w środowisku domowym mają większą liczbę zaostrzeń astmy w ciągu roku niż dzieci bez narażenia na dym tytoniowy, a także są częściej hospitalizowane oraz wymagają wyższej średniej dawki glikokortykosteroidów stosowanej w leczeniu profilaktycznym podtrzymującym remisję objawów klinicznych. Udowodniono dodatnią korelację pomiędzy wysokością stężenia metabolitu nikotyny – kotyniny w moczu dzieci a liczbą wypalanych papierosów przez rodziców. Stężenia kotyniny w moczu u osób palących i narażonych na dym papierosowy mają związek z rozwojem patologii układu oddechowego, w szczególności z cięższym przebiegiem i oporniejszym leczeniem astmy. Fizjologia drzewa oskrzelowego pod wpływem dymu tytoniowego jest dodatkowo zaburzona, co ma następstwa w postaci mniejszej odpowiedzi na klasyczne leczenie astmy przy pomocy glikokortykosteroidów i sugeruje konieczność włączania u takich chorych leków antyleukotrienowych celem modyfikacji patologicznego wpływu substancji toksycznych z dymu tytoniowego na drzewo oskrzelowe.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 2; 98-101
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Rola otyłości w patogenezie chorób alergicznych
The obesity influence on the pathogenesis of allergic diseases
Autorzy:: Grad, Anna
Bartoszewicz, Ludmiła
Kalicki, Bolesław
Koszycka, Anna
Jung, Anna
Żuber, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031050.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: aP2 protein
adipokines
adipokiny
allergic diseases
asthma
obesity
otyłość
astma
choroby alergiczne
białko ap2
Opis:: During the recent years there is a rise in prevalence of asthma and other allergic diseases. Simultaneously the number of overweight patients with increased value of body mass index (BMI) rises. It seems that although pathomechanisms of asthma and obesity are different, there is a common pathogenic link in development of these diseases. The influences of environmental, dietary, genetic and infectious factors are taken under consideration. Most epidemiological surveys confirm connection between overweight, obesity and risk of asthma at children and adults. The influence of high birth weight and higher gains of body mass during the first year of life is frequently highlighted. In contrast the risk of allergic rhinitis and allergic conjunctivitis is in negative correlation with body mass. No relation is observed between obesity and allergic dermatitis prevalence. Adipose tissue as an endocrinous organ produces number of cytokines, hormones, and growth factors. It is a source of proinflammatory factors such as: IL-6, TNF-a, TGF-b, leptin, resistin. Adipocytes produce leptin which level stays in positive correlation with adipose tissue mass. Leptin can exacerbate inflammatory process and probably plays an important role in development of lungs. Higher serum level of leptin is considered as a prognostic factor of asthma evolution. Adiponectin has anti-inflammatory abilities and its level is decreased in obesity. There is a negative correlation between concentration of adiponectin and BMI. Also resistin, aP2 protein, and female sex hormones take part in development of asthma in obese patients. Influence of genetic factors is still not well known. Since now there were isolated four chromosomic regions, which had connection with higher susceptibility for both: obesity and asthma. Protective effects have dietary factors such as antioxidants and microelements. Obesity deteriorates course of the asthma, exacerbates its symptoms and coexists with other diseases such as obturative sleep apnoea or oesophageal reflux. In coexistence of obesity and asthma, apart from pharmacological treatment of patients, reduction of body mass should be strongly recommended.
W ostatnich latach wzrosła zachorowalność na astmę i inne choroby alergiczne. Jednocześnie obserwuje się zwiększenie liczby pacjentów z nadmierną masą ciała i podwyższoną wartością wskaźnika wagowo-wzrostowego (BMI). Wydaje się, że mimo odmiennego patomechanizmu astmy i otyłości istnieje wspólne ogniwo patogenetyczne rozwoju tych chorób. Bierze się pod uwagę rolę czynników środowiskowych, dietetycznych, genetycznych i infekcyjnych. Wyniki większości badań epidemiologicznych potwierdzają związek nadwagi i otyłości z ryzykiem wystąpienia astmy zarówno u osób dorosłych, jak i u dzieci. Podkreśla się rolę wysokiej urodzeniowej masy ciała i większych przyrostów masy ciała w pierwszym roku życia. Natomiast występowanie alergicznego nieżytu nosa i alergicznego zapalenia spojówek koreluje ujemnie z masą ciała. Nie obserwowano związku otyłości z częstością występowania atopowego zapalenia skóry. Tkanka tłuszczowa jako narząd endokrynny produkuje dużo różnych cytokin, hormonów, czynników wzrostu. Jest źródłem czynników proza-palnych, między innymi IL-6, TNF-a, TGF-β, leptyny, rezystyny. Leptyna jest produkowana przez adipocyty, jej stężenie koreluje z masą tkanki tłuszczowej, może ona intensyfikować zapalenie oraz odgrywać ważną rolę w rozwoju płuc. Podwyższone stężenie leptyny w surowicy jest uważane za czynnik prognostyczny rozwoju astmy. Adiponektyna ma właściwości przeciwzapalne, jej stężenie maleje w otyłości i koreluje ujemnie ze wskaźnikiem BMI. W rozwoju astmy u osób otyłych biorą również udział rezystyna, eotaksyna, białko aP2 oraz żeńskie hormony płciowe. Rola czynników genetycznych nie jest do końca poznana. Dotychczas wyodrębniono 4 regiony chromosomalne związane ze zwiększoną podatnością na zachorowanie na astmę i otyłość. Efekt ochronny mają czynniki dietetyczne, takie jak antyoksydanty i mikroelementy. Otyłość pogarsza przebieg astmy, intensyfikuje jej objawy, często współistnieje z innymi chorobami, takimi jak obturacyjny bezdech podczas snu czy choroba refluksowa przełyku. W leczeniu chorego z otyłością i astmą należy oprócz leczenia farmakologicznego zalecić również postępowanie mające na celu redukcję masy ciała.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 3; 159-163
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Różne manifestacje kliniczne zakażenia Mycoplasma pneumoniae na podstawie przypadków klinicznych
Various clinical manifestations of Mycoplasma pneumoniae infections
Autorzy:: Fabisiewicz, Agnieszka
Kalicki, Bolesław
Grad, Anna
Bartoszewicz, Ludmiła
Jung, Anna
Żuber, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030807.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: atypical pneumonia
infectious arthritis
erythema nodosum
erythema multiforme
mycoplasmatic infection
atypowe zapalenie płuc
infekcyjne zapalenie stawów
rumień wielopostaciowy
rumień
guzowaty
zakażenie mykoplazmatyczne
Opis:: Mycoplasma pneumoniae was first isolated over 100 years ago. There are intensive researches on this atypical pathogen causing various diseases at humans, lasting for over 50 years. Progress of serological diagnostic possibilities, increasing sensitivity and specificity, influences various results of epidemiological researches. It allows recognition of MP infections in course of diseases previously not connected with atypical bacteria and it allows also to prove influence MP infections on classical pulmonary diseases. MP infections affect both children and adults. Mycoplasmatic infections do not respond to classical antibacterial treatment, intracellular drugs like macrolides bring treatment effect. Contact with MP bacteria is quite common, mostly non-symptomatic. Diseases caused by MP classically give respiratory tract symptoms and are easy to recognize, but there always is a possibility of appearance of extrarespiratory signs of Mycoplasma pneumoniae infections. Mostly they are mild, but they can appear as skin symptoms, motor system symptoms, such as erythema nodosum, erythema multiforme, infectious arthritis and others like examples described in the article. Nervous system and hematopoietic system signs are less common. There where also diagnosed acute pancreatitis, hepatitis, pericarditis and peritonitis. The last one can be caused by MP in patients with immunological deficiency.
Mycoplasma pneumoniae (MP) jest patogenem po raz pierwszy wyizolowanym pod koniec XIX wieku. Od ponad 50 lat trwają intensywne badania nad tym drobnoustrojem jako atypową bakterią powodującą schorzenia u ludzi. Rozwój diagnostyki serologicznej, podnoszącej czułość i swoistość badań, wpływa na szereg wyników badań epidemiologicznych, umożliwia rozpoznanie zakażeń MP u chorych, u których dolegliwości nie wiązano wcześniej z atypowymi bakteriami, jak również pozwala wykazać wpływ zakażeń MP na klasyczne choroby dróg oddechowych. Zakażenia Mycoplasma pneumoniae występują zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Typowe leczenie przeciwbakteryjne nie jest skuteczne w zakażeniu mykoplazmatycznym, efekt leczniczy przynoszą działające wewnątrzkomórkowo makrolidy. Kontakt z bakteriami MP jest stosunkowo częsty, jednak nie w każdym przypadku dochodzi do rozwoju objawów. Naturalny przebieg choroby w klasycznej postaci wywoływanej przez MP dotyczy dróg oddechowych i nie sprawia kłopotów w ustaleniu rozpoznania, niemniej należy pamiętać o możliwości występowania pozaoddechowych objawów zakażeń Mycoplasma pneumoniae. W większości są to infekcje o łagodnym przebiegu, które mogą manifestować się pod postacią objawów skórnych, z układu kostno-ruchowego – zapalenie stawów, oraz innych, takich jak rumień wielopostaciowy, rumień guzowaty – przykłady tych powikłań przedstawiono w zaprezentowanych poniżej przypadkach klinicznych. Do rzadszych można zaliczyć powikłania dotyczące układu nerwowego czy układu krwiotwórczego. W przebiegu zakażenia MP rozpoznawano również: ostre zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, zapalenie osierdzia, zapalenia otrzewnej; te ostatnie mogą być wywoływane przez Mycoplasma pneumoniae u pacjentów z niedoborami odporności.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 1; 50-55
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Grad, Anna." wg kryterium: Autor

Źródło danych

Dostawca treści

Podbaza

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język