Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Goddeeris, Idesbald" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
Ministerstwo Spraw Zagranicznych „Solidarności”. Biuro Koordynacyjne NSZZ „Solidarność”, 1982–1989, część 2
Solidarity’s Foreign Ministry. The Coordinating Offi ce Abroad of NSZZ Solidarność, 1982–1989, part 2
Autorzy:
Goddeeris, Idesbald
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477893.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Opis:
The proclamation of the Martial Law in Poland on 13 December 1981 caused a storm of protest in the West. Although some West European governments did not completely condemn Jaruzelski’s attempt to end the Polish crisis in an internal and ‘peaceful’ way, most Western societies reacted fi ercely on the delegalization of Solidarność, the arrest of thousands of its militants, and the return of repression. Dozens of committees were founded at both sides of the Atlantic Ocean by Western sympathizers, Polish migrants and even Solidarność members who were coincidentally kept abroad by the Martial Law. All these organizations tried to support the underground trade union in Poland by informing the public opinion of their country, lobbying at local and national authorities, and raising money to assist Polish victims and their families. In order to coordinate these actions, several umbrella organizations were set up. In many countries, Western trade unions created special forums on a national level. Polish migrants from their side, met in Zurich in December 1981 and in Brussels in January 1982, and decided that each country should have one coordinating offi ce. In some countries, this ambition of unifi cation was realized, but in other countries, ideological differences and personal tensions between local leaders were too big. Moreover, these committees could not be integrated by a Group of Delegates to the National Convention of the ISTU ‘Solidarity’ Currently Abroad, that was founded in Paris in February 1982 by delegates to the First (and only) National Congress of the NSZZ Solidarność (September 1981). However, when some leaders of the Polish underground created the Temporary Coordinating Commission (TKK) on 22 April 1982, and ordered their compatriots abroad to make a single representation in the West, a Coordinating Office Abroad of NSZZ Solidarność (Biuro Koordynacyjne NSZZ Solidarność Za Granicą) was founded in Oslo in July 1982. At first sight, the position of this Coordinating Office looks very favorable. As it was created with the official support of the TKK and was allowed to act as the offi cial intermediary between the leadership of Solidarność in Poland and foreign governments and institutions, it had an enormous advantage on most other exile organizations, that usually deal with problems of legitimacy, such as internal divisions and external recognition. Moreover, it could profi t from a very opportune climate: the events in Poland were followed in the West with a lot of attention and sympathy. However, the question presents itself whether these apparent trump cards were so permanent and useful as they seem to be on the face of things. Could the Coordinating Offi ce indeed narrow the gaps between all the different groups within the Polish emigration? Was the Western support really that widely spread and that continuous? Were there differences between countries, ideological groups and types of partners the Coordinating Office collaborated with (e.g. trade unions, human rights organizations, national governments, international organizations…). Finally, was the Coordinating Offi ce able to profi t from the support and to convert it in real influence? And if so, on which fi elds, at which moments and to what extent could it get a grip on events? These are the main questions that will be dealt with in this article.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2007, 1(11); 309-334
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawomocność czy integracja? Studia porównawcze działalności politycznej na uchodźstwie
Legitimization or Integration? Comparative Study of Political Activities in Exile
Autorzy:
Goddeeris, Idesbald
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478462.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Opis:
Exiles, defined as refugees or immigrants engaging themselves in opposition politics against their homeland, have been studied quite thoroughly. This research, however, does rarely exceed the frameworks of national history, treating exiles only as the trailblazers of the nation’s current political system. Only a few scholars have approached exile politics in a more systematic and comparative way. Their research, though, concentrates on exiles claiming legitimacy (governments in exile, national committees), while the political activities of other exiles seem to have been more influential.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2010, 1(15); 171-186
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Between Conservatism and Radicalism. Wincenty Tyszkiewicz in Belgium (1833-1848)
Między konserwatyzmem a radykalizmem. Wincenty Tyszkiewicz w Belgii (1833-1848
Autorzy:
Claerhout, Veerle
Goddeeris, Idesbald
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954355.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Wielka Emigracja
Belgia
Wincenty Tyszkiewicz
Tadeusz Tyszkiewicz
uchodźcy polityczni
Great Emigration
Belgium
Exile Politics
Opis:
Artykuł niniejszy rzuca światło na życie i działalność polityczną na emigracji hrabiego Wincentego Tyszkiewicza (1795-1856). Opracowano go na podstawie zbiorów archiwalnych w Belgii i Polsce i korespondencji Lelewela oraz prasy emigracyjnej. Odkryto między innymi kilka źródeł belgijskich dotąd nieznanych polskim historykom, jak teka Tyszkiewicza w archiwum brukselskiej policji do spraw cudzoziemskich. Autor omawia także życie syna Wincentego, Tadeusza Tyszkiewicza (1833-1877), jednego z Polaków (oprócz Joachima Lelewela oraz Ludwika Lublinera), któremu poświęcono biogram w narodowym belgijskim słowniku biograficznym. Wincenty Tyszkiewicz był synem Jerzego Janusza a bratankiem generała Tadeusza Tyszkiewicza. W 1831 r. skoordynował kilka niefortunnych akcji na Ukrainie i został wybrany posłem. Jesienią tego roku uciekł do Lipska, a rok później wrócił do Galicji. W przeciwieństwie do wcześniejszych przypuszczeń dotyczących rekrutacji polskich oficerów do wojska belgijskiego w r. 1832, ze sprawą tą łączony jest inny Tyszkiewicz. Po udziale w konspiracji Józefa Zaliwskiego, Wincenty Tyszkiewicz został zmuszony do ucieczki na Zachód. Przyjechał do Belgii w grudniu 1833r. Początkowo osiedlił się w Brukseli. Brał tam czynny udział w życiu emigracyjnym bardzo ożywionym dzięki Lelewelowi. Działał w kilku klubach demokratycznych, m.in. ZDLP. Jednocześnie utrzymywał dobre stosunki z kilkoma monarchistami (między innymi z Kruszewskim oraz Proszyńskim) i przyjął wraz z rodziną bardziej arystokratyczny styl bycia na emigracji. Nie przyniosło mu to szczęścia: żona i starszy syn zmarli w Belgii, mimo że w roku 1838 z powodów zdrowotnych rodzina przeprowadziła się z Brukseli na wieś koło Namur. Tam Tyszkiewicz żył w większej izolacji od emigracji. W latach 1842 i 1843 prawie przez rok przebywał w Wielkim Księstwie Poznańskim. Potem osiedlił się znów w stolicy belgijskiej. Po powstaniu krakowskim przyjął zwierzchnictwo nad ZEP i jego periodykiem „Orłem Białym”, ogłosił się Pełnomocnikiem Zjednoczonej Emigracji i zorientował dawną organizację lelewelowską w kierunku bardziej monarchistycznym. Po upadku rewolucji 1848 r., Tyszkiewicz przeprowadził się do Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Zmarł w roku 1856 w majątku nowej żony Izabeli Grabowskiej. Rzecz oczywista, że Wincenty Tyszkiewicz nie był najważniejszym przedstawicielem Wielkiej Emigracji. Okazał się fundamentalnym sceptykiem i nigdy nie pałał entuzjazmem do projektów politycznych. Wielkie dylematy składały się na jego życie: wyemigrować czy zostać w kraju?; monarchizm legitymistyczny czy radykalizm lelewelowski?; angażować się w sprawę polską, czy wybrać rodzinę i wycofać się na wieś lub do Wielkiego Księstwa Poznańskiego? Syn Wincentego Tadeusz wahał się nawet między walką z Rosją a służbą w Sankt Petersburgu. Charakterom ojca i syna Tyszkiewiczów może być zarzucona chwiejność, ale biografia Wincentego Tyszkiewicza nie wydaje się aż tak wyjątkowa. Inni uchodźcy polscy także nie mogli rozwiązać dylematu dotyczącego powrotu do kraju lub wycofania się z polityki. Wśród emigrantów taką dwoistość polityczną między lewicą a prawicą prezentowali m.in. hrabia Wincenty Budzyński i generał Józef Dwernicki. Nie wolno zapominać, że, oprócz emigrantów zaangażowanych w działalność na obczyźnie, wielu było takich, którzy wiedli życie mniej udane, pełne frustracji i wahania zarówno w dziedzinie politycznej, jak i z dala od spraw publicznych. Oni również zasługują na zainteresowanie ze strony historyków, jak i ich bardziej szczęśliwych ziomków.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 2; 99-136
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ministerstwo Spraw Zagranicznych „Solidarności”. Biuro Koordynacyjne NSZZ „Solidarność”, 1982–1989, część 1
Solidarity’s Foreign Ministry. The Coordinating Offi ce Abroad of NSZZ Solidarność, 1982–1989, part 1
Autorzy:
Goddeeris, Idesbald
Błaszczyk, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477484.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Opis:
The proclamation of the Martial Law in Poland on 13 December 1981 caused a storm of protest in the West. Although some West European governments did not completely condemn Jaruzelski’s attempt to end the Polish crisis in an internal and ‘peaceful’ way, most Western societies reacted fi ercely on the delegalization of Solidarność, the arrest of thousands of its militants, and the return of repression. Dozens of committees were founded at both sides of the Atlantic Ocean by Western sympathizers, Polish migrants and even Solidarność members who were coincidentally kept abroad by the Martial Law. All these organizations tried to support the underground trade union in Poland by informing the public opinion of their country, lobbying at local and national authorities, and raising money to assist Polish victims and their families. In order to coordinate these actions, several umbrella organizations were set up. In many countries, Western trade unions created special forums on a national level. Polish migrants from their side, met in Zurich in December 1981 and in Brussels in January 1982, and decided that each country should have one coordinating offi ce. In some countries, this ambition of unifi cation was realized, but in other countries, ideological differences and personal tensions between local leaders were too big. Moreover, these committees could not be integrated by a Group of Delegates to the National Convention of the ISTU ‘Solidarity’ Currently Abroad, that was founded in Paris in February 1982 by delegates to the First (and only) National Congress of the NSZZ Solidarność (September 1981). However, when some leaders of the Polish underground created the Temporary Coordinating Commission (TKK) on 22 April 1982, and ordered their compatriots abroad to make a single representation in the West, a Coordinating Offi ce Abroad of NSZZ Solidarność (Biuro Koordynacyjne NSZZ Solidarność Za Granicą) was founded in Oslo in July 1982. At fi rst sight, the position of this Coordinating Offi ce looks very favorable. As it was created with the offi cial support of the TKK and was allowed to act as the offi cial intermediary between the leadership of Solidarność in Poland and foreign governments and institutions, it had an enormous advantage on most other exile organizations, that usually deal with problems of legitimacy, such as internal divisions and external recognition. Moreover, it could profi t from a very opportune climate: the events in Poland were followed in the West with a lot of attention and sympathy. However, the question presents itself whether these apparent trump cards were so permanent and useful as they seem to be on the face of things. Could the Coordinating Offi ce indeed narrow the gaps between all the different groups within the Polish emigration? Was the Western support really that widely spread and that continuous? Were there differences between countries, ideological groups and types of partners the Coordinating Office collaborated with (e.g. trade unions, human rights organizations, national governments, international organizations…). Finally, was the Coordinating Offi ce able to profi t from the support and to convert it in real influence? And if so, on which fields, at which moments and to what extent could it get a grip on events? These are the main questions that will be dealt with in this article.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2006, 2(10); 315-347
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Solidarność a Trzeci Świat. Część I. Chrześcijańsko-demokratyczna droga do Ameryki Łacińskiej
Autorzy:
Christiaens, Kim
Goddeeris, Idesbald
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609018.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Solidarność
Ameryka Łacińska
Trzeci Świat
kontakty międzynarodowe
Latin America
Third World
transnational contact
Opis:
Od samego początku Solidarność rozwijała obiecującą politykę wobec Ameryki Łacińskiej. Odwiedziły ten kontynent różne oficjalne delegacje oraz stały przedstawiciel Solidarności. Jednak od 1983 r. okazało się, że partnerzy w samej Ameryce Łacińskiej wykorzystywali sprawę polską do własnych celów i posiadali inne poglądy na stosunki międzynarodowe, Stany Zjednoczone i komunizm. From the very beginning, Solidarność developed a promising policy towards Latin America. Several official delegations and a permanent Solidarność representative stayed on the continent. From 1983 onwards, however, it appeared that the local partners were making use of the Polish case for their own purposes and that had different views on international politics, the US, and communism.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2018, 50, 1
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modi’s India and the European Union: A Perception Study
Autorzy:
Ling, James
Goddeeris, Idesbald
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2091670.pdf
Data publikacji:
2020-06-24
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
EU
Indian media
perception
news frequency
sources and framing
FTA
France
Germany and the UK
Opis:
India and the European Union (EU) have long been touted as natural partners, yet despite their apparent commonalities, political relations between the two global powers have lost momentum. The impasse reached in negotiations towards an EU–India Free-Trade Agreement (BTIA), and niggling bilateral disputes are indicative of the current state of affairs. Therefore the EU is for India a relatively insignificant partner, which is reflected in the way the EU is presented in the Indian media. Although occasionally portrayed in a negative way, the EU is on the whole treated with indifference by the Indian online news media, receiving minimal coverage. France, Germany and the United Kingdom (UK) are far more visible in the Indian media, unsurprisingly as close bilateral ties with these three EU Member States is central to the Government of India’s strategy in Europe. A shortage of understanding about the EU and a lack of profile gained by EU leadership in India are identified as main causes for the current indifference felt towards the EU in India. High level engagement is identified as being the most effective way to increase the EU’s profile and perception in India, with the EU–India summit expected in the first half of 2016, offering leaders a perfect platform.
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2015, 51, 4; 153-177
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Solidarność i Trzeci Świat. Część II. Taktyczne sojusze z kluczowymi ruchami lat osiemdziesiątych XX wieku
Autorzy:
Christiaens, Kim
Goddeeris, Idesbald
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609000.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Solidarność
Nikaragua
Chile
RPA
Apartheid
Nicaragua
South Africa
Opis:
Kontakty Solidarności z ruchami społecznymi lub politycznymi w Trzecim Świecie miały raczej ograniczony charakter oraz były bardzo wybiórcze. Solidarność zaakceptowała tylko te sprawy, które posiadały instrumentalną wartość dla jej pozycji międzynarodowej. Niechętnie uczestniczyła w walce przeciwko apartheidowi. Unikała wyraźnie antykomunistycznych ugrupowań. Było to widać nie tylko w jej niechęci do sprzymierzania się z opozycją antysandinistyczną w Nikaragui, ale także we współpracy z lewicową opozycją z Chile. W ten sposób Solidarność mogła uniwersalizować swoją sprawę, przeciwstawiając się polaryzacji ładu zimnowojennego oraz pokazać, że była częścią ogólnej walki antytotalitarnej. Solidarność’s contacts established with social and political movements in the Third World were rather limited and highly selective. Solidarność only embraced causes that were instrumental to its international profile. It reluctantly sided with the anti-apartheid struggle. It also avoided explicitly anti-communist groups. This became not only clear in its reluctance to side with the anti-Sandinista opposition in Nicaragua, but also in its collaboration with the left-wing opposition from Chile. In this way, Solidarność could universalise its cause, defy the Cold War bipolarity, and demonstrate that it was part of a general anti-totalitarian struggle.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2018, 50, 2
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
[Ankieta] Czym była „Solidarność”? / Jaką rolę odegrała „Solidarność” w najnowszej historii?
Autorzy:
Kamiński, Łukasz
Blažek, Petr
Dudek, Antoni
Friszke, Andrzej
Goddeeris, Idesbald
Kemp-Welch, Anthony
Kowalczuk, Ilko-Sascha
Kramer, Mark
Opriş, Petre
Paraskevov, Vasil
Polak, Wojciech
Stykalin, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477842.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2010, 2(16); 13-49
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies