Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Gawrycki, Marcin F." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Latynoamerykańska ekonomia polityczna stosunków międzynarodowych – studium endemicznej myśli
    Latin American Political Economy of International Relations – a Study of Endemic Thought
    Autorzy:
    Gawrycki, Marcin F.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2091756.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    ekonomia polityczna
    strukturalizm
    neostrukturalizm
    neoliberalizm
    państwo logistyczne
    political economy
    structuralism
    neo-structuralism
    neo-liberalism
    logistic state
    Opis:
    Ekonomia polityczna stosunków międzynarodowych jest jedną z najprężniej rozwijających się poddziedzin tej dyscypliny w Ameryce Łacińskiej. Wiąże się to z faktem, że rozwój stanowi podstawowy cel, który kraje regionu starają się zrealizować, wykorzystując zarówno przestrzeń wewnętrzną, jak i zewnętrzną. Od powstania Komisji Ekonomicznej Narodów Zjednoczonych ds. Ameryki Łacińskiej (CEPAL) kwestia rozwoju jest także przedmiotem namysłu na poziomie regionalnym, zaś powstające tam koncepcje przedstawiają spójne i całościowe podejście do tego problemu. Celem niniejszego artykułu jest pokazanie ewolucji latynoamerykańskiej ekonomii politycznej stosunków międzynarodowych oraz prezentacja kilku dominujących w niej trendów. Będę starał się wykazać, że częste tarcia między ideami endogennymi a egzogennymi oraz próby narzucenia uniwersalistycznej wizji stymulowały kształtowanie się latynoamerykańskiej ekonomii politycznej stosunków międzynarodowych, zdolnej do oporu wobec presji zewnętrznej.
    Political economy of international relations is one of the most dynamically developing elements of this discipline in Latin America. The reason for this is that development is the primary aim that the countries of this region are trying to achieve, both through the internal and external dimension. Since the establishment of the United Nations Economic Commission for Latin America and the Caribbean (CEPAL), the issue of development has also been the subject of discussion on the regional level, and the concepts developed on this forum constitute a coherent and comprehensive approach to this problem. The aim of the article is to present the evolution of the Latin American political economy of international relations and to show a number of dominant trends. I will try to prove that the frequent frictions between endogenous and exogenous ideas as well as the attempts to force a universalist vision have stimulated the development of the Latin American political economy of international relations, which was able to resist external pressure.
    Źródło:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2015, 51, 2; 71-91
    0209-0961
    Pojawia się w:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między autonomią a potęgą – latynoamerykańska interpretacja neorealizmu w okresie zimnowojennym
    Between Autonomy and Power – The Latin American Interpretation of Neorealism in the Cold War Era
    Autorzy:
    Gawrycki, Marcin F.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2091741.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    neorealizm
    potęga
    autonomia
    Ameryka Łacińska
    Puig Juan Carlos
    Jaguaribe Hélio
    Abarca Ethel
    neorealism
    power
    autonomy
    Latin America
    Opis:
    Klasyczna teoria (lub teorie) neorealizmu silnie inspiruje latynoamerykańskich badaczy stosunków międzynarodowych, jednak zdają oni sobie sprawę, że podstawy tej koncepcji zostały zaprojektowane dla wielkich mocarstw (zwłaszcza Stanów Zjednoczonych) w ich grze o potęgę w obrębie systemu międzynarodowego. Latynoamerykańscy badacze są świadomi, że w odniesieniu do ich państw nie można mówić o klasycznym rozumieniu potęgi, a więc nie może być ona rozumiana jako zdolność do wpływania na inne kraje. Należy ją raczej pojmować jako możliwość państw Ameryki Łacińskiej do przeciwstawienia się – w dopuszczalnych granicach – presji i naciskom innych aktorów międzynarodowych (przede wszystkim USA i korporacji transnarodowych). Dlatego implementacji neorealizmu na grunt latynoamerykański towarzyszy jego dostosowanie do regionalnej specyfiki. Najlepszym tego przykładem jest zastąpienie kategorii „potęgi” terminem „autonomia”. Praktycznie we wszystkich państwach regionu rozważania o autonomii stanowią punkt wyjścia badań miejsca i roli Ameryki Łacińskiej w stosunkach międzynarodowych. Celem artykułu jest więc przedstawienie specyfiki latynoamerykańskiej wersji neorealizmu przez pryzmat tego pojęcia. Na podstawie prac trojga przedstawicieli tej dyscypliny: Argentyńczyka Juana Carlosa Puiga, Brazyliczyka Hélia Jaguaribego oraz Kostarykanki Ethel Abarki, autor niniejszego artykułu postara się udowonić, że w kontekście silnej zależności politycznej i gospodarczej państw Ameryki Łacińskiej, mają one ograniczoną zdolność do niezależnego działania w stosunkach międzynarodowych i raczej starają się negocjować swój zakres autonomii w polityce zagranicznej oraz posiadane pole manewru.
    Neorealism is one of the principal theoretical approaches applied by Latin American researchers of international relations. They are, however, nonetheless aware of its limitations. First of all, Latin American scholars understand that neorealism was developed with great powers and with their vying for power within the international system in mind. Therefore, implementation of neorealism to in the Latin American reality is accompanied by adjustments to the regional specificity. The best example of this is the replacement of the category of ‘power’ with the term ‘autonomy’. Thus practically in all the countries of the region, deliberations on autonomy are the starting point for studying Latin America’s place and role in international relations. The aim of this article is, therefore, to present the specificity of the Latin American version of neorealism from the angle of autonomy. Drawing on the works of three representatives of this discipline in the region – the Argentinean Juan Carlos Puig, the Brazilian Hélio Jaguaribe and the Costa Rican Ethel Abarca – the author seeks to prove that in the context of the strong political and economic dependence of Latin American countries, they have only limited capability of independently acting in international relations, and they attempt to negotiate the extent of their autonomy in foreign policy and the room for manoeuvre.
    Źródło:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2015, 51, 3; 223-244
    0209-0961
    Pojawia się w:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postrzeganie Indii i Chin w brazylijskiej nauce o stosunkach międzynarodowych w kontekście globalnych aspiracji Brazylii
    Perception of India and China in Brazilian International Studies in the Context of Brazil’s Global Aspirations
    Autorzy:
    Gawrycki, Marcin F.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2091666.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-24
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    Brazylia
    Indie
    mocarstwo wschodzące
    BRICS
    IBSA
    Brazil
    India
    emerging power
    Opis:
    Od ponad pół wieku Brazylia, obok strategicznego sojuszu z Zachodem (zwłaszcza USA), stara się budować swoją mocarstwową pozycję w świecie w oparciu o współpracę w ramach globalnego Południa, nawet za cenę problemów w definiowaniu własnej tożsamości międzynarodowej. Niegdyś szansy na dywersyfikację stosunków zewnętrznych upatrywano przede wszystkim w Afryce, ale po zakończeniu zimnej wojny zainteresowanie przesunęło się zdecydowanie ku Azji. Ta ewolucja brazylijskiej polityki zagranicznej znajduje swoje odzwierciedlenie w tamtejszej nauce o stosunkach międzynarodowych. Celem niniejszego artykułu jest pokazanie, w jaki sposób brazylijscy badacze postrzegają szansę na wzrost znaczenia swojego kraju w świecie przez zacieśnianie współpracy z Azją. Autor stara się wykazać, że zdaniem brazylijskich badaczy współpraca ich kraju z państwami azjatyckimi – przede wszystkim z Indiami i Chinami – może stworzyć skuteczną przeciwwagę dla Zachodu, pozwalając wreszcie na spełnienie aspiracji Brazylii do odgrywania większej roli w świecie. Przygląda się trzem zasadniczym kwestiom: problemowi tożsamości międzynarodowej Brazylii, postrzeganiu przez badaczy z tego kraju rozkładu potęgi międzynarodowej (na przykładzie Samuela Pinheiro Guimarãesa Neto) oraz zwrotowi Brazylii ku globalnemu Południu, zwłaszcza za prezydentury Luiza Inácio Luli da Silvy. Pojemna kategoria „mocarstw wschodzących”, różnie definiowana i (re)interpretowana, obejmuje Chiny, Indie i Brazylię. Nie ma jednakże wątpliwości, że ostatnie z wymienionych państw znacząco odstaje od dwóch pierwszych w kontekście zwiększania znaczenia międzynarodowego. Złożył się na to szereg czynników wewnętrznych i zewnętrznych, które nie są tutaj przedmiotem analizy. Z pewnością mniejszy potencjał Brazylii – gospodarczy, demograficzny czy wojskowy – wpłynął na fakt, że kraj ten nie jest traktowany na równi z Chinami czy Indiami. Wpływ na to miało także przyjęcie w latach 80. przez Brazylię zdecydowanie neoliberalnego kursu, który de facto włączał ten kraj w strefę wpływów Zachodu, zwłaszcza Stanów Zjednoczonych, czy raczej utrzymywał go w tej strefie.
    For more than half a century, apart from developing the strategic alliance with the West (especially the United States) Brazil has striven to establish itself as a major power in the world on the basis of cooperation within the global South, even if this creates problems in defining its own international identity. Africa used to be perceived as the opportunity for Brazil to diversify its external relations, but after the Cold War ended the focus of interest shifted decisively to Asia. This evolution of the Brazilian foreign policy is reflected in the Brazilian international studies. The aim of this article is therefore to show the perception of Brazilian researchers on the opportunity to raise their country’s importance through deepening cooperation with Asia. In this paper the author will attempt to demonstrate that according to Brazilian scholars, their country’s cooperation with Asian countries – primarily India and China – could create an effective counterbalance to the West, finally allowing Brazil to fulfil its aspiration to a greater role in the world. Consequently, I would like to look into three key issues: the problem of Brazil’s international identity, Brazilian scholars’ perception of the distribution of international power (on the example of Samuel Pinheiro Guimarães Neto) and Brazil’s turn towards the global South, especially under President Luiz Inácio Lula da Silva. The broad category of ‘emerging powers’, defined and (re)interpreted in various ways, encompasses China, India and Brazil. There is no doubt, however, that the last of these states considerably lags behind the other two in terms of international position and role. A number of internal and external factors have led to this, but they will not be analysed in this paper. Brazil’s lesser potential – economic, demographic and military – certainly contributes to the fact that the country is not treated equally with China or India, but it is also the consequence of Brazil adopting a decisively neoliberal course in the 1980s, which effectively brought (or rather kept) the country in the sphere of influence of the West, especially the United States.
    Źródło:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2015, 51, 4; 115-132
    0209-0961
    Pojawia się w:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies