Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Foremniak, Katarzyna" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Interpunkcja w tłumaczeniu. Polski myślnik w przekładzie na język włoski
Punctuation in Translation. The Polish Dash Translated into Italian
Autorzy:
Foremniak, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955536.pdf
Data publikacji:
2021-12-29
Wydawca:
Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
Tematy:
interpunkcja
myślnik
przekład
język włoski
punctuation
dash
translation
Italian
Opis:
Przekład interpunkcji jako osobne i wymagające zadanie tłumacza jest kwestią niedocenianą zarówno przez nauczających warsztatu, jak i przez badaczy. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na istotę problemu, a także wskazanie i opisanie technik stosowanych w tłumaczeniu na język włoski polskich kontekstów wymagających użycia myślnika (wł. lineetta). Jako znak, którego zastosowania znacząco różnią się w obu badanych językach, myślnik pozwala dostrzec konteksty wymagające kontrastywnego zestawienia dwóch norm przestankowania. Materiał językowy poddany analizie obejmował zbiór reportaży Mariusza Szczygła Nie ma opublikowany w 2018 przez wydawnictwo Dowody na Istnienie oraz włoskie wydanie tomu w przekładzie Marzeny Borejczuk –  Quello che non c’è (Nottetempo, 2021). Analiza ilościowa przykładów wyekscerpowanych z polsko-włoskiego korpusu wykazała znaczną przewagę użyć myślnika w języku polskim (znak pojawił się ponad dziesięciokrotnie częściej w polskiej części materiału). Analiza jakościowa pozwoliła wyodrębnić zastosowane w przekładzie techniki: rozwiązania polegające na odwołaniu się do innych znaków interpunkcyjnych (przecinka, dwukropka i wielokropka), modyfikacje na poziomie leksyki (uzupełnienie tekstu o informacje, których nośnikiem jest w polszczyźnie myślnik) i składni (wprowadzenie dodatkowych podziałów syntaktycznych, zmiana szyku zdania). Przeprowadzona analiza i płynące z niej wnioski mogą być podstawą do dalszych badań kontrastywnych nad interpunkcją, a także przyczynkiem do uzupełnienia dydaktyki języków obcych o zagadnienia związane z przestankowaniem.
Punctuation as an important and challenging part of translation process is a neglected area of interest both in teaching and academic research. The purpose of the present study was therefore to draw attention to its importance and to identify and describe techniques that have been employed in translation of Polish dash to Italian. As the uses of dash (myślnik in Polish and lineetta in Italian) in both languages differ significantly, a proper translation requires not only an in-depth interpretation of the text structures, but also a contrastive analysis of punctuation norms in both languages in question. The linguistic data analysed in this study derived from a collection of reports by Mariusz Szczygieł published in the book Nie ma (Dowody na Istnienie, 2018) and its Italian translation by Marzena Borejczuk Quello che non c’è (Nottetempo, 2021). The topic was investigated by using a combination of both quantitative and qualitative research approaches. Quantitative analysis reveals that the use of dash in Polish is significantly more frequent than in Italian (frequency of dash in Polish text is higher than in Italian by a factor of 10). Qualitative analysis highlighted several techniques applied to translate Polish structures which involve the use of dash: substitution by a different punctuation mark (mainly by comma, colon or ellipsis); lexical modifications (in order to clarify or complete the meaning); reorganization of syntactic structure (including changing syntactic sequences and word order). The findings of the study may be useful both to promote contrastive analysis of punctuation and to develop practical approaches to teaching and learning punctuation of foreign languages.
Źródło:
Półrocznik Językoznawczy Tertium; 2021, 6, 2; 194-210
2543-7844
Pojawia się w:
Półrocznik Językoznawczy Tertium
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Cose che imparerai meglio con l’uso e col criterio». Codificazione della norma interpuntiva in Italia e in Polonia
Cose che imparerai meglio con l’uso e col criterio”. Codification of the norm of punctuation in Italy and in Poland
Autorzy:
Foremniak, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051019.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
punctuation
codification process
typology
norm
Opis:
The purpose of the article is to present the results of analysis regarding the processes of developing and standardizing the norm of punctuation in Poland and in Italy since the beginning of the 20th century to recent times. Aiming to describe the character of the two norms and to explain the differences between the Polish and the Italian rules, the study emphasizes the role of institutions in the codification process. Furthermore, it examines the typology of normative sources in both countries and comments the status of punctuation among other branches of linguistics.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2013, 40, 3; 5-15
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kryminalistyczne fenotypowanie DNA - wybrane problemy prawne
Forensic DNA phenotyping - selected legal issues
Autorzy:
Tomaszewski, Tadeusz
Foremniak-Szadura, Beata
Figaszewska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057485.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji
Tematy:
badania genetyczne
kryminalistyczne fenotypowanie DNA
profil genetyczny
genetic analysis
forensic DNA phenotyping
DNA profile
Opis:
Przełom XX i XXI wieku cechował dynamiczny rozwój badań genetycznych. Osiągnięcia tej dziedziny nauki wykorzystywane są również w kryminalistyce. Identyfikacja potencjalnego sprawcy przestępstwa przez porównanie jego profilu genetycznego z DNA ujawnionym na miejscu zdarzenia jest jednym ze standardów kryminalistyki. Taki dowód uważany jest w procesie karnym za niemal w stu procentach pewny. Rozwój badań genetycznych w ostatnich latach pokazał natomiast, że zabezpieczony na miejscu zdarzenia ślad biologiczny dzięki badaniu DNA może zostać również wykorzystany do określenia wybranych cech człowieka, zarówno fizycznych, jak i psychicznych. Autorzy skupiają się przede wszystkim na cechach fizycznych jako mocno eksplorowanych przez genetyków sądowych i niewywołujących tak głośnych kontrowersji jak określanie charakteru człowieka na podstawie badania jego DNA. Określając wygląd człowieka, jego pochodzenie biogeograficzne oraz wiek, można stworzyć wizerunek potencjalnego sprawcy oraz rozpocząć poszukiwania konkretnej osoby. W związku z tym rodzą się pytania, czy takie fenotypowanie jest dopuszczalne w świetle obowiązującego prawa, a w szczególności czy może służyć jako narzędzie wykrywcze i – chyba jeszcze trudniejsze – czy jego wynik może stać się dowodem w sprawie, a na jego podstawie udowodniona zostanie wina albo niewinność typowanego sprawcy zdarzenia. W artykule skoncentrowano się na uregulowaniach ustawy o Policji oraz zadaniach wykonywanych przez funkcjonariuszy Policji, gdyż to oni mogą być największymi beneficjentami nowej metody ustalania podejrzanego. Osobnych rozważań wymaga natomiast to, czy i w jakim zakresie może być ona wykorzystana na dalszych etapach postępowania procesowego. Zdaniem autorów przepisy ustawy o Policji nie regulują w stopniu wystarczającym poruszanego zagadnienia, brak regulacji zaś może skutkować naruszeniem praw obywatelskich, a w konsekwencji także praw procesowych uczestników postępowania.
The turn of the twenty-first century was characterised by a dynamic development of DNA analysis. The applications of the achievements in this field include the forensics. An identification of a potential perpetrator of a crime by comparing his/her genetic profile with DNA detected at a crime scene is one of the standards in this area. Such evidence is considered to be almost a hundred percent certain in a criminal trial. The development of DNA analysis in recent years has demonstrated that a biological trace recovered at a scene of a crime can be also used for determining certain features of an individual, including both physical and psychological ones. The Authors concentrate first of all on physical features as they are extensively explored by forensic DNA analysts and they do not evoke as acute controversies as identifying person’s character based on analysing DNA. By defining person’s appearance, biogeographic origin and age it is possible to generate an image of a potential perpetrator and start searching for a specific person. As a result, questions arise as to whether such phenotyping is acceptable under the law, in particular whether it can serve as a detection tool and, perhaps even more difficult one, whether the result may become evidence in a case and lead to proving guilt or innocence of a suspect. The article focuses on the regulations of the Police Act and tasks performed by the police as they can be the largest beneficiaries of the new method for identifying a suspect. However the question, whether and to what extent it can be used at further stages of the proceedings calls for a separate discussion. According to the Authors, the provisions of the Police Act do not adequately regulate the issue in question, which may result in violation of civil rights and in consequence, lead to breach of the procedural rights of the parties.
Źródło:
Problemy Kryminalistyki; 2019, 303; 5-12
0552-2153
Pojawia się w:
Problemy Kryminalistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies