Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Dorota, Szczeblowska," wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    ZDROWY TRYB ŻYCIA JAKO ELEMENT KULTURY BEZPIECZEŃSTWA
    Autorzy:
    Dorota, Szczeblowska,
    Iwon, Grys,
    Mariusz, Sokołowski,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/890839.pdf
    Data publikacji:
    2018-08-21
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
    Tematy:
    bezpieczeństwo
    zdrowie
    zmęczenie
    profilaktyka
    Opis:
    Zgodnie z definicją WHO – zdrowie to przynależny człowiekowi dobrostan fizyczny, psychiczny i społeczny. Załamanie się zdrowia stanowi poważne zagrożenie bezpieczeństwa. Tylko zdrowy człowiek może brać udział w efektywnej edukacji, w procesach organizacyjnych oraz aktywnie i twórczo włączać się w działania celem których jest podnoszenie kultury bezpieczeństwa i obronności, służącej harmonijnemu rozwojowi określonych podmiotów oraz osiąganiu bezpieczeństwa w szerokim tego słowa znaczeniu. Tymczasem zmęczenie, wywołane prowadzeniem niewłaściwego stylu życia czy zmianami fizyko-somatycznymi, obniża poczucie dobrostanu będącego ekwiwalentem bezpieczeństwa. Podjęcie adekwatnych działań, mających na celu zminimalizowanie subiektywnego poczucia braku dobrostanu mogłoby przyczynić się do zwiększenia naszej efektywności i kreatywności, a tym samym poprawić warunki naszego bezpieczeństwa.
    Źródło:
    Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje; 2014, 16; 474-479
    2299-4033
    Pojawia się w:
    Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Samoistny drenaż ropnia trzustki do światła przewodu pokarmowego
    Spontaneous drainage of pancreatic abscess into digestive tract
    Autorzy:
    Hebzda, Andrzej
    Dyrla, Przemysław
    Serwin, Dariusz
    Szczeblowska, Dorota
    Wojtuń, Stanisław
    Gil, Jerzy
    Hebzda, Zbigniew
    Grys, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033296.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    computed tomography
    endoscopy
    endoskopia
    fistula
    pancreatic abscess
    spontaneous drainage
    samoistny drenaż
    ropień trzustki
    przetoka
    tomografia komputerowa
    Opis:
    The progress of the modern graphic technology is connected with better diagnosing of the pseudocyst of the pancreas in clinical practice. The pancreas pseudocysts are diagnosed accidentally in 20% of the patients in ultrasound examination, computed tomography, magnetic resonance imaging or endosonography; 24% of the patients reveal such abnormality in autopsy examinations. Pseudocyst is a complication occurring in 7–15% of acute pancreatitis patients. Usually they dissolve spontaneously, however, pseudocysts of diameter higher than 6 cm have a 30–50% risk of complications such as: rupture, bleeding and infection. Pseudocyst can turn in abscess in few weeks since acute pancreatitis. In this article we would like to present a case of spontaneous drainage of pancreatic abscess into gastric lumen. The treatment options for this entity are dictated by the severity of symptoms, the size of the pseudocyst, the ductal anatomy, and the surgical expertise available. Surgical drainage using open laparotomy or percutaneous drainage were the chosen treatment options. In most of the cases open surgical drainage should be reserved for patients in whom pancreatic necrosis, abscess, haemorrhage, or rupture of pseudocyst occurs. Transmural drainage using approach endoscopic ultrasound guidance is a technically feasible, minimally invasive, and safe procedure for drainage of pancreatic pseudocyst.
    Postęp w dziedzinie współczesnych technik obrazowania sprawił, że zmiany torbielowate trzustki są coraz częściej rozpoznawane w praktyce klinicznej. Wykrywa się je przypadkowo u około 20% pacjentów, u których wykonywane są badania obrazowe (ultrasonografia, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, endosonografia), zaś badania autopsyjne potwierdzają ich obecność aż u 24% badanych. Torbiel rzekoma jest powikłaniem rozwijającym się u 7–15% pacjentów z ostrym zapaleniem trzustki. Przeważnie ulega samoistnej regresji, jednak w przypadku zmian o średnicy większej niż 6 cm ryzyko wystąpienia powikłań, takich jak pęknięcie, krwotok czy infekcja, oceniane jest na 30–50%. Na podłożu torbieli rzekomej w ciągu kilku tygodni od epizodu ostrego zapalenia trzustki może rozwinąć się ropień. W niniejszym artykule opisujemy przypadek samoistnego drenażu ropnia trzustki do światła żołądka. Wskazaniem do leczenia torbieli rzekomej jest występowanie objawów klinicznych i powikłań. Leczenie zależy od stopnia nasilenia objawów, wielkości torbieli, rodzaju powikłań oraz doświadczenia i preferencji danego ośrodka. Nadal wykorzystywane są metody chirurgiczne, takie jak laparotomia czy drenaż przezskórny, jednak w większości przypadków powinny one być zarezerwowane dla pacjentów, u których mamy do czynienia z zakażoną martwicą trzustki, obecnością ropni, krwotokiem lub pęknięciem torbieli. Przezścienny drenaż torbieli rzekomej trzustki pod kontrolą endoskopowej ultrasonografii jest zabiegiem technicznie wykonalnym, małoinwazyjnym i bezpiecznym dla pacjenta.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 67-70
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pęknięcie śledziony po badaniu kolonoskopowym – opis przypadku
    Splenic rupture during the colonoscopy – a case study
    Autorzy:
    Serwin, Dariusz
    Hebzda, Andrzej
    Szczeblowska, Dorota
    Pokrzepa, Wojciech
    Wojtuń, Stanisław
    Gil, Jerzy
    Grys, Iwon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032245.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    colonoscopy
    complications
    hemoperitoneum
    mesenteric hematoma
    splenic rupture
    kolonoskopia
    pęknięcie śledziony
    powikłania
    krwiak krezki
    krwiak otrzewne
    Opis:
    Introduction: Colonoscopy is routinely performed test in the diagnosis and prevention of colon diseases. Splenic rupture is a rare complication, 80 cases described so far. Case study: Patient at age 72, hospitalized with anaemia. During the colonoscopy – polypectomy of sigmoid colon polyp. In the second day after treatment: the morning syncope, hypotension, positive peritoneal signs. Additional examinations: X‑ray: no change, USG and CT scan: splenic rupture with a large hematoma, a large amount of blood in the peritoneal cavity. The patient was qualified for laparotomy by which it was found: blood in the peritoneal cavity, spleen rupture, liver capsule ruptured, stomach with a small hematoma, mesentery colon hematoma, no perforation of the colon. Discussion: Splenic rupture is a rare but serious complication of colonoscopy. Mechanisms leading to splenic rupture: direct trauma, traction system ligament, pulling adhesions between the spleen and the purse. Start of symptoms could occur as from 1 hour up to 2.5 days, usually until 24 hours after colonoscopy. Time to determine the diagnosis: as from 2 hours up to 13 days, mostly before 24‑48 hours. The most commonly used methods for the diagnosis: CT scan, USG. Conclusion: Persons performing endoscopic examination as well as patients undergoing colonoscopy should be aware of the possibility of splenic rupture. In the case of indication of the factors predisposing to complications, in asymptomatic patients an observation for 24 hours after the colonoscopy is recommended as well as USG. If symptoms of splenic rupture appeared, USG and CT should be urgently carried out.
    Wprowadzenie: Kolonoskopia jest rutynowo wykonywanym badaniem w diagnostyce i profilaktyce chorób jelita grubego. Pęknięcie śledziony to rzadko odnotowywane powikłanie, dotychczas opisano 80 przypadków. Opis przypadku: Pacjent, lat 72, hospitalizowany z powodu niedokrwistości mikrocytarnej. W trakcie badania kolonoskopowego wykonano polipektomię polipa esicy. W drugiej dobie po zabiegu: poranne omdlenie przy próbie pionizacji, utrzymująca się hipotonia, dodatnie objawy otrzewnowe. W badaniach dodatkowych: RTG przeglądowe jamy brzusznej – bez zmian, USG jamy brzusznej – płyn w jamie otrzewnej, powiększona śledziona o nierównych obrysach. W KT jamy brzusznej – rozerwanie śledziony z rozległym krwiakiem, duża ilość krwi w jamie otrzewnej. Pacjenta zakwalifikowano do laparotomii zwiadowczej, w wyniku której stwierdzono: znaczna ilość płynnej krwi i skrzepów w jamie otrzewnej, śledziona z linijnym pęknięciem przy szypule, wątroba z pękniętą torebką oraz niewielkim uszkodzeniem miąższu i krwawieniem, na przedniej ścianie żołądka krwiak z niewielkim uszkodzeniem surowicówki, krezka okrężnicy – w pobliżu zagięcia śledzionowego krwiak, nie ujawniono perforacji jelita. Omówienie: Pęknięcie śledziony jest bardzo rzadkim, ale groźnym powikłaniem kolonoskopii. Wśród mechanizmów prowadzących do uszkodzenia śledziony wymienia się: bezpośredni uraz, pociąganie układu więzadłowego, pociąganie zrostów między śledzioną i okrężnicą. Pęknięcie śledziony może być natychmiastowe lub opóźnione. Początek objawów występuje od 1 godziny do 2,5 dnia, najczęściej do 24 godzin od wykonania kolonoskopii. Czas do ustalenia rozpoznania – od 2 godzin do 13 dni, najczęściej do 24‑48 godzin. Najczęściej stosowane metody ustalenia rozpoznania to KT jamy brzusznej i USG jamy brzusznej. Śmiertelność wskutek pęknięcia śledziony po kolonoskopii – opisano 2 przypadki. Leczenie – w większości przypadków splenektomia. Podsumowanie: Wykonujący badania endoskopowe, jak również pacjenci poddawani badaniu kolonoskopowemu powinni być świadomi możliwości wystąpienia pęknięcia śledziony. W przypadku wystąpienia czynników predysponujących do wystąpienia tego powikłania u pacjentów bezobjawowych wskazana jest obserwacja do 24 godzin po kolonoskopii oraz wykonanie badania USG jamy brzusznej. W przypadku wystąpienia objawów sugerujących pęknięcie śledziony należy w trybie pilnym wykonać USG i KT jamy brzusznej.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 2; 168-171
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nieswoiste zapalenia jelit a płodność, przebieg ciąży, porodu i karmienie piersią
    Non-specific enteritis and fertility, course of gestation, labour and breast feeding
    Autorzy:
    Szczeblowska, Dorota
    Serwin, Dariusz
    Hebzda, Andrzej
    Wojtuń, Stanisław
    Grys, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031699.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Crohn’s disease
    breast feeding
    fertility
    gestation
    non-specific enteritis
    ulcerative enteritis
    nieswoiste zapalenia jelit
    choroba leśniowskiego-crohna
    wrzodziejące zapalenie jelit
    płodność
    ciąża
    karmienie piersią
    Opis:
    The non-specific enteritis include ulcerative inflammation of the large intestine and the Crohn’s disease. As the peak of incidence of the diseases is between 15 and 35 years old and these concerns people in procreative period, some questions and doubts on the influence of the diseases and their treatment on fertility, the course of gestation, labour and the safety of breast feeding are born. In the paper, some rules on the treatment of nonspecific enteritis in males and females planning having offspring as well as pregnant and feeding females are showed. It should be underlined that non-specific enteritis are not contraindication to become pregnant. Gestation also does not constitute indication for the non-specific enteritis treatment interruption. It should be underlined that gestation is not indication for the non-specific enteritis treatment interruption as their exacerbation relates to higher risk for offspring than implementation of an invasive but successful treatment. The disease activation increases the risk of miscarriage, preterm labours and intrauterine death of foetus. Continuous pharmacotherapy of the enteritis with non-carcinogenic substances has great influence on the birth of a healthy child. The best time to become pregnant is the period after at least 3 months of the disease remission. At the time of gestation planning, folic acid supplementation is indicated.
    Do nieswoistych zapaleń jelit zaliczamy wrzodziejące zapalenie jelita grubego i chorobę Leśniowskiego-Crohna. Ponieważ szczyt zapadalności na te choroby przypada między 15. a 35. rokiem życia, a więc dotyczy osób w okresie prokreacyjnym, rodzi się szereg pytań i wątpliwości na temat wpływu tych schorzeń oraz ich leczenia na płodność, a także przebieg ciąży, porodu i ewentualne bezpieczeństwo późniejszego karmienia piersią. W opracowaniu zostały przedstawione zasady leczenia nieswoistych zapaleń jelit u mężczyzn oraz u kobiet planujących posiadanie potomstwa, jak również kobiet będących w ciąży i karmiących. Należy podkreślić, że sam fakt rozpoznania nieswoistych chorób zapalnych jelit nie jest bezpośrednim przeciwwskazaniem do zajścia w ciążę. Ciąża nie stanowi również wskazania do przerwania leczenia tych chorób, tj. nieswoistych zapaleń jelit, gdyż zaostrzenie ich przebiegu wiąże się z większym ryzykiem dla potomstwa w porównaniu z niebezpieczeństwem wynikającym z wdrożenia nawet agresywnego, a skutecznego leczenia. Aktywacja tych chorób zwiększa zarówno ryzyko poronień, jak i porodów przedwczesnych oraz wewnątrzmacicznego obumarcia płodu. Nieprzerwana farmakoterapia nieswoistych zapaleń jelit środkami niemającymi działania karcynogennego ma istotny wpływ na urodzenie zdrowego dziecka. Optymalnym czasem do zajścia w ciążę w takim przypadku jest okres po trwającej przynajmniej 3 miesiące remisji choroby. W okresie planowania ciąży zaleca się suplementację kwasu foliowego.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 2; 104-109
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niedrożność jako powikłanie leczenia za pomocą żołądkowego balonu odchudzającego
    Obstruction as a complication of treatment with intragastric balloon for obesity
    Autorzy:
    Nowak, Angelika
    Serwin, Dariusz
    Szczeblowska, Dorota
    Hebzda, Andrzej
    Wojtuń, Stanisław
    Gil, Jerzy
    Grys, Iwona
    Pokrzepa, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032795.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    balloon slimming
    complications
    endoscopy
    obesity
    obstruction
    otyłość
    endoskopia
    balon odchudzający
    powikłania
    niedrożność
    Opis:
    Obesity is a disease of civilization, which may result in and aggravate already existing diseases. One method of weight loss is a gastric balloon – BioEnterics Intragastric Balloon (BIB). Treatment with the BIB is safe. Complications are rare. Aim: Consult doctors about the possibility of this rare and serious complication that can be treated conservatively. Description of case: Patient, 38 years old, hospitalized due to continuing strong 3 days intra-abdominal pain, nausea and vomiting. In an interview founded for over 9 months ago slimming balloon into the stomach. Imaging studies, such as abdominal X-ray and computed tomography (CT) of the abdomen and pelvis, in the left lower abdomen visualized an irregular change in the corresponding slimming balloon. In the absence of indications for emergency laparotomy, conservative treatment was used. Finally, there was a spontaneous expulsion of the balloon. An improvement of the general condition, relief of symptoms. Discuss the case: Treatment of obesity by setting the gastric balloon is a minimally invasive method of treatment. However, the effectiveness and the lack of complications are dependent on the patient’s knowledge about the possible complications of obesity and the chosen therapeutic method, a sense of the disease and the patient’s motivation to achieve the therapeutic success. Symptoms of spontaneous expulsion of the balloon are symptoms of a foreign factor in the gastrointestinal tract. In the case described, these symptoms have evolved along with the movement of the balloon for the next segments of the gastrointestinal tract. There were signs of high obstruction and intestinal colic. The exact position of the balloon in the gastrointestinal tract was possible to determine after taking CT scan of the abdomen. In the case described, a conservative method was used. This was possible thanks to the close cooperation between doctors of conservative and surgical specializations, and a careful observation of the dynamics of disease symptoms and movement of the balloon for the gastrointestinal tract. Conclusions: Because of the potential complications of intervention methods for weight reduction should be preceded by conservative methods. Selection of invasive methods of treatment should be preceded by a detailed analysis of the causes of failure of conservative treatment. Maintenance of balloon slimming timeout therapy may result in dangerous to life and health complications. If symptoms of obstruction or intestinal colic, patient with founded into the stomach slimming balloon should be observed in a hospital. In the absence of clinical signs of gastrointestinal perforation, esophagoduodenoscopy should be performed to locate the balloon in the stomach in the first instance, further radiological imaging studies locating the position of the balloon in the gut and documenting progress in its elimination. Surgical treatment should be considered if there is no progress spontaneous expulsion of the balloon.
    Otyłość jest chorobą cywilizacyjną, która sprzyja powstawaniu schorzeń i pogarsza przebieg już istniejących. Jeden ze sposobów redukcji masy ciała stanowi balon żołądkowy. Jest to bezpieczna metoda, powikłania zdarzają się bardzo rzadko. Cel pracy: Zapoznanie lekarzy z możliwością wystąpienia niedrożności jako rzadkiego i groźnego powikłania, które może być leczone zachowawczo. Opis przypadku: Trzydziestoośmioletnia pacjentka, hospitalizowana z powodu utrzymujących się od 3 dni silnych dolegliwości bólowych w śródbrzuszu oraz nudności i wymiotów. W wywiadzie założony ponad 9 miesięcy temu balon odchudzający do żołądka. W badaniach obrazowych, m.in. na przeglądowym zdjęciu rentgenowskim i za pomocą tomografii komputerowej jamy brzusznej, uwidoczniono w lewym podbrzuszu nieregularną zmianę odpowiadającą przemieszczonemu balonowi odchudzającemu. Z uwagi na brak wskazań do doraźnej laparotomii zastosowano leczenie zachowawcze. Ostatecznie doszło do samoistnego wydalenia balonu, uzyskano poprawę stanu ogólnego i ustąpienie dolegliwości. Omówienie przypadku: Leczenie otyłości poprzez założenie balonu żołądkowego jest małoinwazyjną metodą terapii. Skuteczność oraz brak powikłań zależą jednak od wiedzy chorego o możliwych powikłaniach, zarówno otyłości, jak i wybranej metody leczniczej, poczucia choroby oraz motywacji pacjenta do osiągnięcia celu terapii. Objawy samoistnego wydalania balonu są objawami ciała obcego w przewodzie pokarmowym. W opisanym przypadku ewoluowały one wraz z przemieszczaniem się balonu przez kolejne odcinki przewodu pokarmowego – były to objawy wysokiej niedrożności i kolki jelitowej. Dokładne zlokalizowanie balonu oraz ustalenie odcinka przewodu pokarmowego, w jakim się znajdował, były możliwe po wykonaniu tomografii komputerowej jamy brzusznej. W tym przypadku zastosowano zachowawczą metodę leczniczą – było to możliwe dzięki ścisłej współpracy pomiędzy lekarzami o specjalnościach zachowawczych i zabiegowych oraz dokładnej obserwacji dynamiki objawów chorobowych i przemieszczania się balonu przez światło przewodu pokarmowego. Wnioski: Ze względu na możliwość powikłań interwencyjne metody redukcji masy ciała powinny zostać poprzedzone metodami zachowawczymi. Przed doborem metody inwazyjnego leczenia należy przeprowadzić szczegółową analizę przyczyn nieskuteczności leczenia zachowawczego. Utrzymywanie balonu odchudzającego po upływie dozwolonego czasu terapii może skutkować niebezpiecznymi dla zdrowia i życia powikłaniami. W przypadku objawów niedrożności lub kolki jelitowej pacjenta z założonym balonem należy poddać obserwacji szpitalnej. Przy braku klinicznych objawów perforacji przewodu pokarmowego w pierwszej kolejności należy wykonać badanie gastroskopowe w celu zlokalizowania balonu w żołądku, w dalszej – badania obrazowe radiologiczne, lokalizujące położenie balonu w jelitach oraz dokumentujące postęp w jego wydalaniu. Leczenie operacyjne należy rozważyć w przypadku braku postępów samoistnego wydalania balonu.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 4; 363-366
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    HEALTHY LIFE STYLE AS AN ELEMENT OF SAFETY CULTURE
    Autorzy:
    Dorota, Szczeblowska,
    Iwon, Grys,
    Mariusz, Sokołowski,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/891856.pdf
    Data publikacji:
    2018-08-21
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
    Tematy:
    safety
    health
    fatigue
    prevention
    Opis:
    Due to WHO – health is a physical, psychical and social welfare. The collapse of health is serious threats of safety. Only healthy man may be liable to education, will participate in organizational processes, actively and creatively incorporate processes aimed at improving safety culture and defense, which serves harmonious development of certain entities and achieving safety in its broad sense. Meanwhile fatigue, caused by unhealthy lifestyle or physico-somatic changes, reduces feeling of welfare which is equivalent of safety. Taking adequate measures to minimize subjective feeling of lack of welfare might contribute to increasing our effectiveness and creativity and, at the same time, to improve conditions to our safety.
    Źródło:
    Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje; 2014, 16; 474-479
    2299-4033
    Pojawia się w:
    Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Enhancing the Safety of Medical Personel Through the Use of Modern Technology
    Autorzy:
    Ratusiński, Tadeusz
    Szczeblowska, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1832572.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
    Tematy:
    security
    health
    modern technologies
    teaching process
    education
    dopamine
    GeoGebra
    infusion pump
    Opis:
    Security of a society is related to the level of its health which largely depends on the level of professional education of medical staff whose task is to help a person in life-threatening situations. Life-threatening situations include among others acute cardiac failure or renal failure. One of the methods to improve health condition of patients with these medical problems is intravenous treatment with dopamine administered by an infusion pump. Medical staff is responsible for proper programming of a pump so that it gives a patient the appropriate dose. Introduction of modern technology to training programme can facilitate the process of learning how to programme an automatic infusion pump. The article describes an example of a simple computer programme created on the basis of free software which is GeoGebra and shared as HTML pages. The prepared learning resource does not require from its receivers any programming skills or special software.
    Źródło:
    Security Dimensions; 2017, 24(24); 150-162
    2353-7000
    Pojawia się w:
    Security Dimensions
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Choroby autoimmunizacyjne w praktyce lekarskiej
    Autoimmunological diseases in medical practice
    Autorzy:
    Szczeblowska, Dorota
    Hebzda, Andrzej
    Wojtuń, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031829.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    antibodies
    antigens
    autoimmune polyglandular syndrome
    autoimmunological disease
    epitopes
    choroby autoimmunologiczne
    autoimmunologiczne zespoły wielogruczołowe
    przeciwciała
    epitopy
    antygeny
    Opis:
    Autoimmunological diseases are becoming more common in everyday medical practice. It is a group of diseases which originate from coincidence of genetic and environmental factors. Autoimmunisation is an immunological reaction directed against organisms own antigene or group of antigenes. It is attributed to loss of distinguishing of own and else antigenes, which leads to destruction of body tissues. There are two main patomechanisms responsible for destruction of cells and tissues: cellular and humoral. Synergy of those mechanisms is responsible for occurrence of symptoms. Autoimmunological diseases occur in 3-8% of world population, more often in women. In recent years incidence of these diseases has been steadily rising. Occurrence increases with increase of latitude. They are characterised by chronic course with remissions and flares. They can result in disability or even death. Most diagnoses are established between puberty period, and retirement, so it affects mostly working people. Recently it has been noted that more than one autoimmunological disease can occur in one patient. This realisation can set physician on right course of diagnostic-therapeutic process, which facilitates right diagnosis and introduction of adequate treatment, which will hasten improvement of patients’ health and reduces sick absence. This paper is to remind of possibility of simultaneous occurrence of more than one autoimmunological disease.
    W codziennej praktyce lekarskiej coraz częściej spotykamy się ze schorzeniami rozwijającymi się na podłożu zaburzeń autoimmunologicznych. Jest to grupa schorzeń, do których rozwoju przyczynia się koincydencja szeregu czynników genetycznych i środowiskowych. Autoimmunizacja jest reakcją immunologiczną organizmu skierowaną przeciwko antygenowi lub grupie własnych antygenów. Wiąże się z utratą zdolności układu odpornościowego do rozróżniania antygenów „własnych” i „obcych”, co prowadzi do niszczenia własnych tkanek. W rozwoju chorób autoimmunizacyjnych odgrywają rolę dwa główne patomechanizmy odpowiedzialne za uszkodzenie komórek i tkanek: komórkowy i humoralny. Współdziałanie obu tych mechanizmów odpowiada za wystąpienie objawów chorobowych. Schorzenia autoimmunologiczne dotyczą 3-8% światowej populacji ogólnej, z przewagą płci żeńskiej. W ostatnich latach notuje się wzrost zapadalności na te choroby. Częstość ich występowania zwiększa się wraz ze wzrostem szerokości geograficznej. Mają one klinicznie przebieg przewlekły i charakteryzują się okresami zaostrzeń i remisji. Ich konsekwencją może być inwalidztwo, a nawet śmierć. Szczyt zachorowań występuje pomiędzy okresem dojrzewania a wiekiem emerytalnym, dotyczy więc ludzi w tak zwanym okresie produkcyjnym. Ostatnio zwraca się coraz większą uwagę na możliwość współwystępowania różnych chorób o podłożu autoimmunologicznym. Uświadomienie sobie takiej możliwości może naprowadzić nas na właściwe tory diagnostyczno-terapeutyczne, a to pozwoli na ustalenie właściwego rozpoznania i wdrożenie odpowiedniego leczenia, co przyspieszy powrót do zdrowia naszych pacjentów i skróci tym samym okres absencji chorobowej. Niniejsza praca ma na celu przypomnienie o możliwościach koincydencji różnych chorób autoimmunologicznych.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 3; 218-222
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Choroba Leśniowskiego-Crohna – diagnostyka i leczenie
    Crohn’s disease – diagnosis and treatment
    Autorzy:
    Hebzda, Andrzej
    Szczeblowska, Dorota
    Serwin, Dariusz
    Wojtuń, Stanisław
    Hebzda, Zbigniew
    Grys, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031708.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Crohn’s disease
    biological treatment
    extraintestinal manifestations
    immunomodulators
    immunomodulatory
    steroid treatment
    choroba leśniowskiego-crohna
    leczenie biologiczne
    powikłania
    pozajelitowe
    sterydoterapia
    Opis:
    Crohn’s disease is a chronic disease that may occur in any part of digestive tract, causing significant lowering of quality of life and declining of fitness of patients. Most common symptoms are: abdominal pain, diarrhoea, blood in stool, palpable (often tender) mass in abdomen, weight loss, weakness, fever and feverishness. Those symptoms are often accompanied by perianal lesions such as fistulae, fissures and abscesses, and also other enterocutaneous fistulae. Diagnosis is based on endoscopy with biopsies, histopathology and radiological techniques with use of barium contrast. In spite of improving recognition of Crohn’s disease and better accessibility to diagnostic procedures some cases are diagnosed during surgery because of ileus or wrong diagnosis of appendicitis. Typical treatment includes 5-aminosalicilates, glicocorticoids and thiopurines. At the moment there are two monoclonal anti-TNF-α antibodies registered in Poland for biological treatment of Crohn’s disease. Conventional and biological therapy doesn’t always allow us to prevent surgical treatment. In years of observation, most of the patients undergo at least one surgery. Recent publication demonstrate purposefulness of early biologic and immunosuppressive therapy (top-down strategy). The chance to change course of disease is tempting, but possibility of complications (esp. infectious) suggest cautious approach, until further data are known. Those complications also incline us to leave this kind of treatment to experienced sites.
    Choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekłym schorzeniem, które może dotyczyć dowolnego odcinka przewodu pokarmowego (najczęściej końcowego odcinka jelita cienkiego), powodującym znaczne obniżenie jakości życia oraz upośledzenie sprawności chorego. Najczęstsze objawy to ból brzucha, biegunka, krew w stolcu, badalny (często tkliwy) opór w jamie brzusznej, utrata masy ciała, osłabienie, stany podgorączkowe i gorączka. Często towarzyszą im zmiany okolicy odbytowej – przetoki, szczeliny i ropnie, a także przetoki jelitowo-skórne. Rozpoznanie opiera się na endoskopii z pobraniem wycinków, histopatologii oraz metodach radiologicznych z użyciem kontrastu. Pomimo coraz lepszego rozpoznawania i łatwiejszego dostępu do diagnostyki część przypadków jest diagnozowana w trakcie zabiegu z powodu niedrożności lub mylnie rozpoznanego zapalenia wyrostka robaczkowego. W leczeniu najczęściej stosuje się preparaty 5-aminosalicylanów, glikokortykosteroidy oraz tiopuryny. Obecnie w Polsce zarejestrowane są dwa przeciwciała anty-TNF-α, stosowane w terapii biologicznej. Leczenie metodami klasycznymi oraz lekami biologicznymi nie zawsze pozwala uniknąć interwencji chirurgicznej. Z dłuższej obserwacji wynika, że większość chorych przechodzi przynajmniej jeden zabieg operacyjny. Nowe doniesienia coraz śmielej wskazują na celowość wczesnego włączania terapii biologicznej i immunosupresyjnej (strategia top-down). Choć szansa zmiany przebiegu choroby w wyniku agresywnego leczenia od momentu rozpoznania jest kusząca, ze względu na możliwość wystąpienia powikłań takiej terapii, zwłaszcza infekcyjnych, należy zachować ostrożność, dopóki nie będziemy mieli więcej danych. Powikłania te wymuszają również, aby leczeniem tym zajmowały się ośrodki referencyjne, mające duże doświadczenie w tej dziedzinie.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 2; 98-103
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Celiakia – domena nie tylko pediatrii
    Celiac disease – not only pediatric subject
    Autorzy:
    Szczeblowska, Dorota
    Hebzda, Andrzej
    Serwin, Dariusz
    Wojtuń, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031482.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    IgA antibodies
    IgG antibodies
    celiac disease
    gluten-free diet
    intestinal inflammatory disease
    choroba trzewna
    przeciwciała iga
    przeciwciała igg
    choroby zapalne jelit
    dieta bezglutenowa
    Opis:
    Celiac disease (sprue, non-tropical coeliac disease) is an inflammatory enteropathy of the small intestine on the immunological basis, caused by gluten intolerance in genetically predisposed people. Gluten is a protein existing in wheat, rye and barley. It was considered up to now that the celiac disease was the childhood disease. However, the research led in the USA and in Europe in the end of the XX century showed the increased number of adults diagnosed with celiac disease. The disease diagnosis is often delayed in adulthood as its course, contrary to what is observed in children, is atypical. In children the symptoms relate mainly to malabsorption – plentiful, stinking stools, abdominal pains, low weight. In adults, the course of the disease is often monosymptomatic and the symptoms may not be related to digestive system for instance: anaemia, osteoporosis, infertility etc. Revealing the presence of antiendomysial antibodies celiac disease, antireticular and/or against tissue transglutaminase accompanied by characteristic histological changes in the small intestine bioptates constitute the basis of the diagnosis. Gluten free diet is the basis of the treatment and, in the case of its ineffectiveness, immunosuppressant treatment. The aim of the treatment is not only to reveal the symptoms, the improvement of the general state, but also to prevent various further complications such as neoplastic processes of the digestive tract.
    Celiakia (choroba trzewna, sprue nietropikalna) jest enteropatią zapalną jelita cienkiego o podłożu immunologicznym wywołaną nietolerancją glutenu, do której dochodzi u osób predysponowanych genetycznie. Gluten jest białkiem obecnym w ziarnach jęczmienia, żyta i pszenicy. Dotychczas uważano, że celiakia jest chorobą wieku dziecięcego. Tymczasem badania przeprowadzone w Ameryce i w Europie pod koniec XX wieku zwróciły uwagę na zwiększoną liczbę osób dorosłych, u których rozpoznaje się to schorzenie. Stwierdzenie choroby w wieku dojrzałym często jest opóźnione, gdyż jej przebieg, w przeciwieństwie do tego, jaki obserwujemy u dzieci, jest zwykle nietypowy. U dzieci objawy związane są przede wszystkim z zaburzeniami wchłaniania – obfite, cuchnące stolce, bóle brzucha, niedobór wagi. U dorosłych przebieg choroby jest często monosymptomatyczny, a objawy mogą nie być związane z przewodem pokarmowym, np. niedokrwistość, osteoporoza, niepłodność itd. Podstawę rozpoznania stanowi wykazanie obecności przeciwciał przeciw endomysium mięśni gładkich, przeciwretikulinowych i/lub przeciw tkankowej transglutaminazie, którym towarzyszą charakterystyczne zmiany histologiczne w bioptatach jelita cienkiego. Podstawą leczenia jest dieta bezglutenowa, a w przypadku jej nieskuteczności leczenie immunosupresyjne. Celem leczenia jest nie tylko uzyskanie ustąpienia objawów klinicznych i poprawa stanu ogólnego, ale również zapobieżenie szeregowi odległych powikłań, do których należą między innymi procesy nowotworowe przewodu pokarmowego.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 1; 22-26
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies