Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Dmuchowska, Marta" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Wedantyjska egzegeza
Autorzy:
Dmuchowska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/705298.pdf
Data publikacji:
2013-09-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
egzegeza
samowiedza
Śankara
Upaniszady
wyrzeczenie
Opis:
System adwajta-wedanty opiera się na paralelizmie samoświadomości i wolności, jaką łączy z nieprzemijalnością. Samopoznanie jest równoznaczne z wyjściem poza dualne przejawione istnienie i wszelkie iluzyjne identyfi kacje mające w nim źródło. Dążenie do nirgunicznego brahmana jest pozbawianiem się możliwości identyfi kacji z doznaniami z empirycznego świata. Adwajta jest hermeneutyką, w której eksplikacja Upaniszad to okazja do refleksji nad treścią doświadczenia odbiorcy. Ponieważ język jest medium objawienia, bada się, w jaki sposób, na poziomie składni i semantyki, przekazuje on metafi zyczne zbawcze prawdy.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2013, 3; 59-76
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne interpretacje wedantyjskiej „niewiedzy”
Autorzy:
Dmuchowska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2105754.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
adwajta-wedanta
analiza języka
błąd
niewiedza
złudzenie
Opis:
Artykuł dotyczy problemu pozornej, albo złudnej, samowiedzy w ujęciu współczesnych badaczy adwajta-wedanty, którzy analizują opisywane przez Śankarę (VIII/IX w.) procesy generujące poczucie „ja” i iluzję separacji. Śankara demitologizuje procesy mentalne jako projekcje nierealnych granic i rozłamów. Wizje umysłu, które porównuje do snu, formują się stopniowo, by w końcu lawinowo i szczelnie zakryć źródło „światła świadomości”. Zarzuca się Śankarze, że nie rozstrzyga kwestii początku niewiedzy, ale jest to problem z czasowego, względnego porządku, który on chce przekroczyć. Zajmuje go soteryczny sens iluzji, a nie jej geneza. Współcześni autorzy, gdy relacjonują zależności między składowymi wedanty, zwykle akcentują rolę złudzenia.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2016, 3; 227-243
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies