Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Danowska, Ewa" wg kryterium: Autor


Tytuł:
Multimodalne aspekty komunikacji, nauczania języków i kultury polskiej
Autorzy:
Ciszek, Przemysław
Chwastyk-Kowalczyk, Jolanta
Danowska, Ewa Lidia
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polski Uniwersytet na Obczyźnie w Londynie
Opis:
Publikacja, którą proponujemy Państwa uwadze jest rezultatem Konferencji zorganizowanej 22 maja 2022 roku przez Zakład Nauczania Języka Polskiego i Kultury Polskiej PUNO wspólnie z Polską Macierzą Szkolną w Londynie, Wydział Filologiczny Uniwersytetu Łódzkiego i Zespołem Literatura a Glottodydaktyka IBL PAN w Warszawie pod hasłem „Multimodalne aspekty nauczania języka i kultury polskiej”. Celem spotkania było podniesienie jakości nauczania przedmiotów ojczystych, głównie języka polskiego jako dziedziczonego/drugiego/obcego w Wielkiej Brytanii.
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Książka
Tytuł:
Jolanta Chwastyk-Kowalczyk, Polskie dziennikarki na emigracji w XX i XXI wieku, Wydawnictwo UJK, Kielce, 2021, 302 s., ISBN 978-83-7133-924-0
Autorzy:
Danowska, Ewa Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037488.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polski Uniwersytet na Obczyźnie w Londynie
Źródło:
Zeszyty Naukowe PUNO; 2021, 1; 267-271
2052-319X
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe PUNO
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O osiemnastowiecznych orderach polskich
Autorzy:
Danowska, Ewa (1962- ).
Powiązania:
Mówią Wieki 2021, nr 12, s. 54-57
Data publikacji:
2021
Tematy:
Ordery i odznaczenia
Szlachta
Order Orła Białego
Order Św. Stanisława
Order Wojenny Virtuti Militari
Artykuł problemowy
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Opis:
Ordery w Polsce nie cieszyły się społeczną akceptacją „panów braci”, gdyż w opinii szlachty wywyższały odznaczanych. Order Orła Białego ustanowił August II Wettyn w 1705 roku, wręczając go swoim współpracownikom na zamku w Tykocinie, a następnie jeszcze w tym samym roku m.in. kanclerzowi litewskiemu Karolowi Radziwiłłowi. Z czasem odznaczenie prywatne, jakim był Order Orła Białego, po wypracowaniu ceremoniału stał się odznaczeniem państwowym. W ostatnim dziesięcioleciu rządów Augusta III nadano około 160 orderów. Nadawanie tych orderów kontynuował Stanisław August Poniatowski. W 1765 roku ustanowił kolejne odznaczenia– Order św. Stanisława, a w 1792 roku, na prośbę księcia Józefa Poniatowskiego, Order Virtuti Militari.
Ilustracje.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Codzienność w rzeczach : staropolskie inwentarze pośmiertne
Autorzy:
Danowska, Ewa.
Powiązania:
Mówią Wieki 2020, nr 5, s. 42-45
Data publikacji:
2020
Tematy:
Inwentarz
Majątek
Spadek
Testament
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Artykuł analizuje koncepcję inwentarzy pośmiertnych jako swoistych prototypów testamentu w Polsce od ok. XVII wieku. Należą one do najlepszych i najbardziej szczegółowych źródeł dotyczących majątków osobistych. Spisywano je przede wszystkim jako zabezpieczenie prawne i ułatwienie w podziale spadku po zmarłym. Inwentarze takie sporządzano w całej Europie, różniły się sposobem zapisu i kategoryzacji. Wskazano, że z niektórych inwentarzy łatwo można wywnioskować czym trudnił się zmarły albo jakie były jego zainteresowania. Autor przedstawił przykłady inwentarzy pośmiertnych po osobach zamożnych.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Domy kwarantanny : walka z zagrożeniem epidemicznym na wschodnich kresach Rzeczypospolitej w XVIII wieku
Autorzy:
Danowska, Ewa.
Powiązania:
Mówią Wieki 2020, nr 11, s. 44-47
Data publikacji:
2020
Tematy:
Stanisław August Poniatowski (król Polski ; 1732-1798)
Potocki, Szczęsny (1752-1805)
Epidemie
Choroby zakaźne ludzi
Leczenie
Artykuł problemowy
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Opis:
W ówczesnej Polsce miało miejsce blisko 20 epidemii, jak obliczono trwających łącznie pół wieku. Nosicielami często byli żołnierze walczący podczas wojny północnej (1700-1720) na terenie Polski, Szwecji, Litwy, Ukrainy, a pod koniec wieku Podola. Tak rozprzestrzeniała się dżuma, dur brzuszny, czarna ospa, tyfus plamisty i czerwonka. Pierwsze zachorowania odnotowano na Ukrainie, potem we Lwowie, Zamościu i Opatowie. Do 1712 zaraza opanowała całe terytorium Korony i Litwy. Próby zapobiegania rozwojowi epidemii przez organizację kordonów sanitarnych czy domów kwarantanny (ok. 42 dni) w Austrii i Prusach nie skutkowały. Zarazę przenosili też kupcy, roznoszący zarazki na jarmarkach i targowiskach. Apogeum epidemii dżumy nastąpiło w latach 1770-1771 na Wołyniu i Podolu w związku z wojną rosyjsko-turecką i konfederacją barską. W marcu zaraza wygasła po mroźnym lutym, ale straty wśród ludności obliczano na blisko 200 tys. osób. Z braku budynków chorzy leżeli na słomie pod gołym niebem, ogrodzeni drutami i pilnowani przez żołnierzy. Wielu magnatów nie czekając pomocy państwa, budowało domy kwarantanny na własny koszt, a pierwszym był wojewoda ruski Stanisław Szczęsny Potocki. W tym czasie powstały też szczegółowe przepisy dotyczące leczenia, zasad kwarantanny i sposobu pochówku osób zakażonych. Ostatecznie wzmożone starania obywateli i władz Rosji i Polski, w tym wzrost higieny, spowodowały, że liczba epidemii zmalała.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Epidemie w dawnym Krakowie
Autorzy:
Danowska, Ewa.
Powiązania:
Mówią Wieki 2020, nr 8, s. 35-38
Data publikacji:
2020
Tematy:
Choroby zakaźne ludzi
Epidemie
Społeczności lokalne
Dżuma
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł problemowy
Opis:
Artykuł opisuje różne przypadki epidemii chorób zakaźnych, które występowały w Krakowie między XVI a XVIII wiekiem. Autor przywołuje historyczne teksty, w których zawarto teorie wytłumaczenia epidemii, opisano obrzędy religijne i pochody o wstawiennictwo świętych w czasach zarazy, omówiono jak władze miasta próbowały sobie radzić z zapobieganiem rozprzestrzeniania się choroby, jak pracowali ówcześni grabarze. Wspomniano o epidemii dżumy w latach 1590-1592 oraz o zniszczeniach, jakie ta choroba poczyniła na krakowskiej ludności.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Jolanta Chwastyk-Kowalczyk, Londyński „Nowy Czas” na początku XXI wieku, Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego, Kielce, 2019, 270 s., ISBN 978-83-7133-740-6
Autorzy:
Danowska, Ewa Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1936222.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polski Uniwersytet na Obczyźnie w Londynie
Źródło:
Zeszyty Naukowe PUNO; 2020, 8, 1; 393-397
2052-319X
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe PUNO
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jolanta Chwastyk-Kowalczyk Londyński „Pamiętnik Literacki” – organ Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie – w latach 1976–2018
Autorzy:
Danowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/484444.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Źródło:
Studia Medioznawcze; 2020, 2; 601-603
2451-1617
Pojawia się w:
Studia Medioznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jolanta Chwastyk-Kowalczyk, Londyński „Pamiętnik Literacki” – organ Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie – w latach 1976–2018, Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego, Kielce, 2019, 300 s., ISBN 978-83-7133-776-5
Autorzy:
Danowska, Ewa Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1936220.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polski Uniwersytet na Obczyźnie w Londynie
Źródło:
Zeszyty Naukowe PUNO; 2020, 8, 1; 399-404
2052-319X
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe PUNO
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wolne Miasto Kraków : powstanie, rozkwit, upadek
Autorzy:
Danowska, Ewa.
Powiązania:
Mówią Wieki 2020, nr 10, s. 34-37
Data publikacji:
2020
Tematy:
Kongres wiedeński (1814-1815)
Życie codzienne
Artykuł problemowy
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Opis:
Artykuł poświęcony jest powstaniu, zasadom funkcjonowania i dziejom Wolnego Miasta Krakowa. Zostało utworzone na mocy postanowień kongresu wiedeńskiego, pozostając pod opieką Rosji, Austrii i Prus. Przyjęło nazwę Rzeczpospolita Krakowska. Funkcję rządu pełnił Senat, składający się z 12 członków oraz prezesa. Czterech senatorów zasiadało w nim dożywotnio, czterech czasowo (wskazywał ich parlament), czterech pozostałych wybierali profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego i członkowie kapituły katedralnej. Parlamentem była Izba Reprezentantów (41 członków). 26 z nich było wybieranych przez zgromadzenie gminne. Izba Reprezentantów uchwalała podatki, ustalała budżet, wybierała wyższych urzędników administracji i sądu. Obywatele Wolnego Miasta Krakowa byli wolni i równi wobec prawa, co nie dotyczyło Żydów, a Komisja Włościańska oczynszowała wszystkich chłopów ze wsi leżących na terenie Republiki. Żydzi mogli osiedlać się wyłącznie na Kazimierzu, mieli ograniczone prawa wyborcze, na wsiach mogli trudnić się rolnictwem i rzemiosłem. Zakazano im wyszynku alkoholu i handlu na terenie Krakowa. Profesorowie i doktorzy pochodzenia żydowskiego korzystali z pełni praw politycznych. Pretekstem do likwidacji i wcielenia Rzeczpospolitej Krakowskiej do Austrii, było dziewięciodniowe powstanie w 1846 roku.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies