Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Czermińska, Lucyna" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Działalność Towarzystwa Opieki nad Nieuleczalnie Chorymi w Warszawie (1897-1949). Praca Sióstr Franciszkanek od Cierpiących w warszawskiej Królikarni
    The actvity of the Society for the Incurably Ill in Warsaw (1897-1949). The work of Franciscan Sisters of Suffering in ”The Rabbit House” (Królikarnia) in Warsaw
    Autorzy:
    Kowalik, Jolanta
    Czermińska, Lucyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/545133.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    nieuleczalni
    Towarzystwo Opieki nad Nieuleczalnie Chorymi
    Królikarnia
    Kazimiera Gruszczyńska
    Dom św. Franciszka
    franciszkanki od cierpiących
    the terminally ill
    Society for the Incurably Il
    “the Rabbit House” (Królikarnia)
    House of St. Francis
    Franciscan Sisters of Suffering
    Opis:
    Jednym z naglących problemów służby zdrowia na terenie Warszawy w końcu XIX wieku była nierozwiązana kwestia osób cierpiących na nieuleczalne choroby. Brak odpowiednich placówek, gdzie można by ich było otoczyć stosowną opieką, powodował, że często umierali w nędzy i strasznych cierpieniach. Nadzieją dla tych „najnieszczęśliwszych” okazało się powołanie Towarzystwa Opieki dla Nieuleczalnie Chorych. Dzięki jego działalności stworzono zorganizowany system opieki dla tych chorych, który obejmował: 3 lecznice, w których udzielano doraźnej medycznej, a także materialnej pomocy chorym nieuleczalnie; utworzono zakład dla nieuleczalnych przy ul. Wspólnej, później przeniesiony do Królikarni, gdzie cierpiący na choroby nowotworowe objęci byli opieką szpitalną. W ramach działalności Towarzystwa udzielano pomocy chorym „rakowatym” także w ich domach rodzinnych. Od początku istnienia Towarzystwa Opieki nad Nieuleczalnie chorymi, w skład Rady Opiekuńczej weszła Założycielka Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących – Matka Kazimiera Gruszczyńska. Opiekę zaś nad chorymi powierzono jej duchowym córkom – siostrom franciszkankom od cierpiących. Swoją posługę wobec nieuleczalnie chorych objętych opieką Towarzystwa siostry sprawowały nieprzerwanie do lat 50. XX wieku, tzn. do czasu, kiedy zakład ostatecznie upaństwowiono i stworzono w nim oddział chorób wewnętrznych, jako filię szpitala przy ul. Goszczyńskiego. Wówczas chorzy nieuleczalnie zostali przewiezieni do szpitala w Wyrozębach, natomiast wszystkie siostry franciszkanki zwolniono z pracy. Po przemianach politycznych w 1989 roku, Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek od Cierpiących odzyskało teren zakładu Królikarnia oraz nabyło prawo własności tej posesji. Staraniem sióstr oraz darczyńców na terenie Królikarni został wybudowany i w 1995 roku oddany do użytku i prowadzony przez zgromadzenie Dom św. Franciszka (tj. Zakład Pielęgnacyjno-Opiekuńczy Dom św. Franciszka), przeznaczony dla osób starszych i niepełnosprawnych.
    One of the urgent problems of health care in Warsaw in the late 19th century was the unresolved issue of people suffering from incurable diseases. The lack of appropriate facilities, where they could be taken care for, meant that they often died in poverty and terrible suffering. The appointment of the Society for the Incurably Ill was found to be a hope for those "unhappiest". Thanks to its activity, an organized system of care for these patients was created, which included: 3 hospitals, in which emergency medical assistance was provided, as well as material help for terminally sick patients; an institution for the incurably ill was established at Wspólna Street, later moved to “the Rabbit House” (Królikarnia), where people suffering from cancer were hospitalized. As part of the Society's activity, cancer patients were also helped in their family homes. Since the beginning of the Society for the Incurably Ill, one of the members of the Council of Guardians was the Foundress of the Congregation of the Franciscan Sisters of Suffering - Mother Kazimiera Gruszczyńska. Care for the sick was entrusted to her spiritual daughters - the Franciscan Sisters of Suffering. The sisters continued their service to the terminally ill under the care of the Society until the 1950’s, i.e. until the institution was finally nationalized and turned into internal medicine ward, as a branch of the hospital at Goszczyńskiego Street. At that time, terminally ill patients were transported to the hospital in Wyrozęby, while all the Franciscan sisters were dismissed from work. After the political transformation in 1989, the Congregation of the Franciscan Sisters of Suffering regained the premises of “the Rabbit House” (Królikarnia) and acquired the ownership right to this property. Through the efforts of the sisters and donors the Nursing and Care House of St. Francis was built there for the elderly and the disabled, run by the Congregation.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2019, 131; 217-256
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Historia kaplicy pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy przy ul. Wilczej w Warszawie
    The history of the Chapel of Our Lady of perpetual help at Wilcza street in Warsaw
    Autorzy:
    Kornaś, Maria
    Czermińska, Lucyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/545111.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    Przytulisko
    kaplica Matki Bożej Nieustającej Pomocy
    życie religijne
    Kazimiera Gruszczyńska
    “The Shelter” (Przytulisko)
    the Chapel of Our Lady of Perpetual Help
    religious life
    Opis:
    istoria Kościoła ściśle łączy się z historią narodu. Kościół katolicki w Polsce odgrywał dużą rolę w jej dziejach. Dzieje kaplicy Matki Bożej Nieustającej Pomocy oraz środowiska ludzi, którzy byli i są z nią związani, pisane były na wspólnej karcie dziejów Warszawy. Kaplica od początku swojego istnienia związana była z „Przytuliskiem”, instytucją dobroczynną powstałą, na terenie Warszawy. Szeroka działalność dobroczynna w II połowie XIX wieku była odpowiedzią na problemy ubogiego świata pracy oraz narastającą biedę. To właśnie „Przytulisko” stało się fundamentem tworzącego się Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących, a kaplica stała się własnością sióstr. Pierwsza kaplica powstała w roku 1856 i była kaplicą przenośną. Stałą kaplicę – początkowo drewnianą wzniesiono w miejscu stałej siedziby „Przytuliska” w 1870, w niedługim czasie powstała kaplica murowana. Ze względu na znaczne zniszczenie, kaplicę trzeba było przebudować. W obecnej formie istnieje od roku 1915. Mimo działań wojskowych i zniszczeń, jakie dotknęły Warszawę w latach II wojny światowej, kaplica Matki Bożej Nieustającej Pomocy – mimo znacznych uszkodzeń, nie została całkowicie zburzona. Po przeprowadzeniu koniecznych remontów, służy nieprzerwanie siostrom franciszkankom od cierpiących, a także mieszkańcom stolicy, którzy do niej uczęszczają. W kaplicy, oprócz licznych figur, obrazów, znajduje się ołtarz poświęcony głównej patronce – Matce Bożej Nieustającej Pomocy z kopią jej ikony. Przywieziony został z Rzymu przez Kazimierę Gruszczyńska, założycielkę Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących. O czci, jaką Matka Bożą odbiera w tej świątyni, świadczą liczne wota zgromadzone w gablotach zawieszonych na ścianach obok ołtarza. Epitafia i tablice pamiątkowe zamieszczone na ścianach kaplicy i w jej przedsionku, wskazują, że w tym miejscu przeplatają się ze sobą dzieje narodu, kościoła oraz doświadczenie religijne wielu osób.
    The history of the Church is closely related to the history of the nation. The Catholic Church in Poland played a large role in its history. The history of the Chapel of Our Lady of Perpetual Help and the circle of people who were and are connected with it were closely woven with the history of Warsaw. From the beginning, the chapel was associated with “the Shelter” (Przytulisko), a charitable institution founded in Warsaw. Broad charity activity in the second half of the 19th century was a response to the problems of the poor world of work and growing poverty. It was “the Shelter” that became the foundation of the Congregation of the Franciscan Sisters of Suffering, and the chapel became the property of the Sisters. The first chapel was founded in 1856 and was a transitory chapel. The permanent chapel – initially wooden – was erected in the place of the permanent seat of “the Shelter” in 1870, and soon a brick chapel was built. Due to significant destruction, the chapel had to be rebuilt. In its present form, it has existed since 1915. Despite the military activities and destruction that affected Warsaw in the years of World War II, the Chapel of Our Lady of Perpetual Help – despite considerable damage, was not completely demolished. After carrying out the necessary repairs, it has continuously served the Franciscan Sisters as well as the inhabitants of the capital who attend it. In the chapel, apart from many statues and paintings, there is an altar dedicated to the Main Patron – Our Lady of Perpetual Help with a copy of her icon. The altar was brought from Rome by Kazimiera Gruszczyńska, the founder of the Congregation of the Franciscan Sisters of Suffering. The veneration which Our Lady receives in the chapel is evidenced by the numerous votive offerings in the display cases hung on the walls next to the altar. Epitaphs and commemorative plaques placed on the walls of the chapel and in its vestibule indicate that the history of the nation, the church and the religious experience of many people are intertwined in this place.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2019, 131; 193-216
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kobieta niepodległości – Sługa Boża Matka Kazimiera Gruszczyńska, założycielka Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących (1848-1927)
    Woman of independence – servant of God Mother Kazimiera Gruszczyńska, the foundress of The Congregation of Franciscan Sisters of Suffering (1848-1927)
    Autorzy:
    Czermińska, Lucyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/545121.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    Kazimiera Gruszczyńska
    Honorat Koźmiński OFM Cap
    Siostry Cierpiących
    Przytulisko
    cierpiący
    Sisters of the Sufferers
    the Shelter
    the suffering
    Opis:
    Kazimiera Gruszczyńska ur. w 1848 r. w Kozienicach. Wychowana w duchu wartości katolickich i patriotycznych była otwarta na drugiego człowieka i wrażliwa na jego potrzeby. Od najmłodszych lat pragnęła swoje życie poświęcić Bogu. Początkowo, za radą spowiednika zgłosiła się do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo, jednak do niego nie wstąpiła. W dalszych poszukiwaniach drogi życiowej, w czerwcu 1875 roku, udała się do Zakroczymia. Pod kierunkiem o. Honorata Koźmińskiego odbyła tygodniowe rekolekcje na podstawie Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli. Po odbyciu rekolekcji, wstąpiła do ukrytego Zgromadzenia Posłanniczek Serca Jezusowego, założonego przez o. Koźmińskiego. Kazimiera przez kilka lat pracowała, jako nauczycielka. Po odbyciu formacji zakonnej, 1 czerwca 1879 roku złożyła pierwsze śluby. W 1881 roku, o. Honorat Koźmiński powierzył jej funkcję przełożonej w warszawskim „Przytulisku” – schronisku dla kobiet, z zaleceniem by w nim założyła nowe zgromadzenie zakonne o ukrytym charakterze. Pod jej kierunkiem w 1882 r. powstało nowe zgromadzenie: Siostry Cierpiących. Przy zatwierdzeniu zgromadzenia w 1909 r., Stolica Apostolska zmieniła jego nazwę na Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek od Cierpiących. Założoną przez siebie wspólnotą K. Gruszczyńska kierowała przez 45 lat, do swojej śmierci. Troszczyła się o jego rozwój materialny i terytorialny, o rozwój apostolskiej posługi cierpiącym i o każdą powierzoną jej siostrę. Zmarła 17 września 1927 roku w Kozienicach. Jej ciało zostało uroczyście przewiezione i pochowane na Powązkach w Warszawie. Od 2013 roku toczy się jej proces beatyfikacyjny.
    Kazimiera Gruszczyńska was born in 1848 in Kozienice. Raised in the spirit of Catholic and patriotic values, she was open to other people and sensitive to their needs. From an early age, she wanted to devote her life to God. Initially, at the advice of her confessor, she considered becoming a Sister of Charity, but she did not join the Congregation. In further search for the way of life, in June 1875, she went to Zakroczym. Under the direction of Father Honorat Koźmiński, she made a week-long retreat based on the Spiritual Exercises of St. Ignatius Loyola. After completing the retreat, she joined the Congregation of the Messengers of the Sacred Heart of Jesus, founded by Father Koźmiński. Kazimiera worked as a teacher for several years. After completing her religious formation, on June 1, 1879, she made her first vows. In 1881, Father Honorat Koźmiński entrusted her with the function of the superior in “the Shelter” (Przytulisko) in Warsaw – a women's shelter, with the recommendation that she should establish a new religious congregation of a hidden character. Under her direction, in 1882, a new congregation was formed: Sisters of Sufferers. When the congregation was approved in 1909, the Holy See changed its name to the Congregation of Franciscan Sisters of Suffering. K. Gruszczyńska managed the Congregation for 45 years, until her death. She took care of its material and territorial development, the development of the apostolic ministry for the suffering and of every sister entrusted to her. She died on September 17, 1927 in Kozienice. Her body was ceremoniously transported and buried at Powązki Cemetery in Warsaw. From 2013, her beatification process has been under way.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2019, 131; 73-102
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies