Historia kaplicy pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy przy ul. Wilczej w Warszawie

istoria Kościoła ściśle łączy się z historią narodu. Kościół katolicki w Polsce odgrywał dużą rolę w jej dziejach. Dzieje kaplicy Matki Bożej Nieustającej Pomocy oraz środowiska ludzi, którzy byli i są z nią związani, pisane były na wspólnej karcie dziejów Warszawy. Kaplica od początku swojego istnienia związana była z „Przytuliskiem”, instytucją dobroczynną powstałą, na terenie Warszawy. Szeroka działalność dobroczynna w II połowie XIX wieku była odpowiedzią na problemy ubogiego świata pracy oraz narastającą biedę. To właśnie „Przytulisko” stało się fundamentem tworzącego się Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących, a kaplica stała się własnością sióstr. Pierwsza kaplica powstała w roku 1856 i była kaplicą przenośną. Stałą kaplicę – początkowo drewnianą wzniesiono w miejscu stałej siedziby „Przytuliska” w 1870, w niedługim czasie powstała kaplica murowana. Ze względu na znaczne zniszczenie, kaplicę trzeba było przebudować. W obecnej formie istnieje od roku 1915. Mimo działań wojskowych i zniszczeń, jakie dotknęły Warszawę w latach II wojny światowej, kaplica Matki Bożej Nieustającej Pomocy – mimo znacznych uszkodzeń, nie została całkowicie zburzona. Po przeprowadzeniu koniecznych remontów, służy nieprzerwanie siostrom franciszkankom od cierpiących, a także mieszkańcom stolicy, którzy do niej uczęszczają. W kaplicy, oprócz licznych figur, obrazów, znajduje się ołtarz poświęcony głównej patronce – Matce Bożej Nieustającej Pomocy z kopią jej ikony. Przywieziony został z Rzymu przez Kazimierę Gruszczyńska, założycielkę Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących. O czci, jaką Matka Bożą odbiera w tej świątyni, świadczą liczne wota zgromadzone w gablotach zawieszonych na ścianach obok ołtarza. Epitafia i tablice pamiątkowe zamieszczone na ścianach kaplicy i w jej przedsionku, wskazują, że w tym miejscu przeplatają się ze sobą dzieje narodu, kościoła oraz doświadczenie religijne wielu osób.

The history of the Church is closely related to the history of the nation. The Catholic Church in Poland played a large role in its history. The history of the Chapel of Our Lady of Perpetual Help and the circle of people who were and are connected with it were closely woven with the history of Warsaw. From the beginning, the chapel was associated with “the Shelter” (Przytulisko), a charitable institution founded in Warsaw. Broad charity activity in the second half of the 19th century was a response to the problems of the poor world of work and growing poverty. It was “the Shelter” that became the foundation of the Congregation of the Franciscan Sisters of Suffering, and the chapel became the property of the Sisters. The first chapel was founded in 1856 and was a transitory chapel. The permanent chapel – initially wooden – was erected in the place of the permanent seat of “the Shelter” in 1870, and soon a brick chapel was built. Due to significant destruction, the chapel had to be rebuilt. In its present form, it has existed since 1915. Despite the military activities and destruction that affected Warsaw in the years of World War II, the Chapel of Our Lady of Perpetual Help – despite considerable damage, was not completely demolished. After carrying out the necessary repairs, it has continuously served the Franciscan Sisters as well as the inhabitants of the capital who attend it. In the chapel, apart from many statues and paintings, there is an altar dedicated to the Main Patron – Our Lady of Perpetual Help with a copy of her icon. The altar was brought from Rome by Kazimiera Gruszczyńska, the founder of the Congregation of the Franciscan Sisters of Suffering. The veneration which Our Lady receives in the chapel is evidenced by the numerous votive offerings in the display cases hung on the walls next to the altar. Epitaphs and commemorative plaques placed on the walls of the chapel and in its vestibule indicate that the history of the nation, the church and the religious experience of many people are intertwined in this place.