Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Buczkowska, Janina" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Reprezentacje poznawcze i znaczenia językowe. Niektóre konsekwencje informacyjnej teorii reprezentacji
    Autorzy:
    Buczkowska, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/705449.pdf
    Data publikacji:
    2012-09-01
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    reprezentacja
    informacja
    język
    poznanie
    umysł
    relacja
    Opis:
    Artykuł analizuje ogólną ideę reprezentacji poznawczych jako stanów informacyjnych mózgu. Wskazuje trudności, jakie łączą się z takim podejściem. Jako rozwiązanie zaproponowane zostało rozumienie reprezentacji jako relacji konstytuowanej w procesach informacyjnych. Zostały także ukazane niektóre konsekwencje takiego podejścia dla rozumienia związku języka z poznaniem. Język odgrywa w poznaniu dynamiczną funkcję organizacji i integracji informacji o świecie.
    Źródło:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2012, 3; 261-272
    1230-1493
    Pojawia się w:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poznawcza geneza języka a informacyjna struktura znaczenia
    The cognitive origins of language and the informational structure of linguistic meaning
    Autorzy:
    Buczkowska, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/431330.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    language
    meaning
    cognitive representations
    information
    język
    znaczenie
    reprezentacje poznawcze
    informacja
    Opis:
    W pracy została przedstawiona propozycja wyjaśnienia różnorodnych aspektów, w jakich przejawia się znaczenie językowe w poznaniu i komunikacji z perspektywy poznawczej genezy języka. Język został ujęty jako element systemu reprezentacji poznawczych, w którym zachodzą określone procesy przetwarzania informacji. Procesy informacyjne w układzie poznawczym człowieka leżą u podstaw związku języka z poznaniem świata i działaniem użytkownika języka w świecie. Są też one źródłem znaczenia językowego i jego różnorakich funkcji informacyjnych. Przeprowadzona analiza pokazuje, że nie można mówić o jednej funkcji informacyjnej znaczenia. To, co uznajemy za znaczenie (w sensie informacji przekazanej przez wyrażenia w konkretnej sytuacji), nie jest jedną funkcją języka, taką samą we wszystkich wymienionych procesach, lecz wiązką różnych funkcji informacyjnych jakie pełni język, od znaczenia konwencjonalnego po kontekstowe. Takie ujecie zagadnienia pozwala wskazać wzajemne warunkowanie się różnych funkcji i aspektów znaczenia i ujmować je jako komplementarne a nie opozycyjne.
    In this paper I would like to propose an explanation of a variety of aspects in which linguistic meaning manifests itself in cognition and linguistic communication from the perspective of the cognitive origins of language. The analysis shows that language is understood as a system of cognitive representations, within which the specific processes of information processing occur. These processes taking place in the human cognitive system are the basis of the relationships between language and human cognition and action. They are also a source of the linguistic meaning and its various informational functions. The analysis shows that no single informational function of language provides linguistic meaning. What is consider to be the linguistic meaning (in the sense of the information submitted by the expression in a specific situation) is not a single function of language, the same in all these processes, but it is rather a complex of different informational functions that language fulfills (for example conventional meaning fulfill different function then contextual one). Such an explanation allows us to identify the mutual relationships of different functions and aspects of the linguistic meaning and recognize them as complementary rather than oppositional.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2015, 51, 4; 75-96
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie językowe i kontekst z perspektywy kontekstualizmu i minimalizmu semantycznego
    Linguistic meaning and context from the perspective of contextualism and semantic minimalism
    Autorzy:
    Buczkowska, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/431389.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    contextualism
    semantic minimalism
    pragmatic content
    semantic content
    minimal proposition
    context sensitivity
    kontekstualizm
    minimalizm semantyczny
    treść wypowiedzi
    treść semantyczna
    sąd minimalny
    zależność kontekstowa
    Opis:
    This article refers to one of the most intense debates in contemporary philosophy of language, namely the dispute over the scope and nature of context sensitivity of linguistic meaning. In fact, this is a dispute about the autonomy of semantics The two opposing positions in this debate are contextualism and semantic minimalism. The proposed approach recognizes speech acts as intentional and rational acts of communication in which the linguistic expression and context are both distinct as separate different sources of information that finally define a content of utterance. This attitude makes it possible to identify more precisely the role of linguistic meaning on the one hand and the influence of context on the other hand in pragmatic interpretation of utterance. From this perspective, the utterance of the sentence John is tall was analyzed in three different contexts of usage to examine the main theses of the positions in question. Considerations were made as an attempt to defend the semantic minimalism, which claims that the only context sensitive expressions are the completely obvious ones such as “I,” “here,” “now,” “that.” The context influence on the expressions outside this group is limited to a pragmatic level. Pragmatic processes do not modulate the semantic content of expressions but contribute to the interpretation of the expression. Linguistic sentences, after fixing the semantic value of these obviously context sensitive expressions, express propositions (minimal propositions) without additional contextual information. It definitely rejects the contextualist position that that almost all expressions are context sensitive and that the pragmatics changes semantic content in a substantial way. It argued against the contextualist claims that sentences such as John is tall have no propositional content – only utterances can have propositional (truth-conditional) content. The analysis of the sentence in question used in different contexts provides arguments in favor of semantic minimalism. They show that both the word tall itself has some content common to all contexts and references, as well as the sentence, John is tall formulates a (minimal) proposition with truth-conditional content.
    Artykuł nawiązuje do jednej z najbardziej intensywnych dyskusji we współczesnej filozofii języka, jaką jest spór o zasięg i charakter wpływu kontekstu wypowiedzi na znaczenie użytych w niej wyrażeń, gdzie kontekst jest rozumiany bardzo ogólnie, jako „zewnętrzne okoliczności, które wykorzystywane są przez uczestników sytuacji komunikacyjnej do określenia pewnej własności pewnej jednostki językowej”. Jest to w istocie spór o autonomię semantyki. Spornymi stanowiskami w toczonej debacie są kontekstualizm i minimalizm semantyczny. Zaproponowane ujęcie wypowiedzi jako celowego i racjonalnego aktu komunikacji, w którym wyrażenie językowe i kontekst stanowią odrębne źródła informacji będącej przedmiotem interpretacji wypowiedzi, pozwoliło bardziej szczegółowo określić rolę kontekstu i znaczenia językowego w determinowaniu treści wypowiedzi. Z tej perspektywy została przeprowadzona analiza wypowiedzi zdania ‘Jan jest wysoki’ w trzech różnych kontekstach, co pozwoliło lepiej ocenić siłę argumentów badanych stanowisk. Rozważania zostały przeprowadzone jako próba obrony minimalizmu semantycznego, który utrzymuje, że grupa wyrażeń, których znaczenia zależą od kontekstu, ogranicza się do typowych wyrażeń okazjonalnych. Wpływ kontekstu na wyrażenia spoza tej grupy zaznacza się jedynie na płaszczyźnie pragmatycznej. Procesy pragmatyczne nie zmieniają znaczenia językowego wyrażeń użytych do sformułowania wypowiedzi, a jedynie wpływają na interpretację wypowiedzi. Zdania języka po usunięciu typowych wyrażeń okazjonalnych wyrażają sądy minimalne i nie wymagają dodatkowej informacji kontekstowej. Minimalizm semantyczny pozostaje w opozycji do stanowiska kontekstualizmu głoszącego, że niemal wszystkie wyrażenia języka naturalnego są wrażliwe na kontekst, który moduluje ich znaczenie na poziomie semantycznym. Zgodnie ze stanowiskiem kontekstualizmu zdania języka, takie jak np. ‘Jan jest wysoki’, nie mają określonych warunków prawdziwości, gdyż warunki prawdziwości można przypisać tylko konkretnym wypowiedziom, a nie zdaniom rozumianym jako wyrażenia językowe. Przeprowadzona analiza użycia w różnych kontekstach zdania należącego do spornej grupy dostarcza argumentów na rzecz minimalizmu semantycznego. Pokazuje ona, że zarówno samo słowo ‘wysoki’ posiada pewną treść wspólną dla wszystkich kontekstów i odniesień, jak też zdanie ‘Jan jest wysoki’ formułuje pewien sąd minimalny o określonych warunkach prawdziwości.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2016, 52, 2; 5-34
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Normatywność znaczenia a kryterium poprawnościużycia wyrażeń
    Autorzy:
    Buczkowska, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2101462.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    normatywność znaczenia
    kryterium poprawności
    poprawność
    semantyczna
    znaczenie językowe
    treść semantyczna
    reprezentacja
    orzekanie terminu o przedmiocie
    Opis:
    Jednym z szeroko omawianych i kontrowersyjnych wątków w dyskusji nad normatywnością znaczenia jest problem kryterium semantycznej poprawności użycia wyrażeń. Można wyodrębnić dwa główne składniki tego problemu: kwestię samego sformułowania takiego kryterium oraz kwestię konsekwencji normatywnych istnienia takiego kryterium. Przedstawione w artykule rozważania odnoszą się do pierwszego z wymienionych problemów i koncentrują się wokół następujących kwestii: analiza trudności, jakie napotyka najczęściej wskazywane kryterium, utożsamiające poprawność użycia terminu z prawdziwością orzekania o przedmiocie, a szczególnie wynikającego z niego zobowiązania do mówienia prawdy; wskazanie potrzeby rozróżnienia poprawności semantycznej i prawdziwości orzekania o przedmiotach; przedstawienie propozycji kryterium poprawności semantycznej użycia wyrażenia w kategoriach treści przypisywanej do wyrażenia w jego konkretnym użyciu; wskazanie i analiza relacji pomiędzy poprawnością użycia a prawdziwością orzekania o przedmiocie opartej na funkcji reprezentowania rzeczywistości przez system językowy.
    Źródło:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2017, 1; 125-139
    1230-1493
    Pojawia się w:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Some remarks concerning the reference of mental and language representations
    Autorzy:
    Buczkowska, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1070373.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    representation
    Peirce
    language
    Opis:
    This paper is an attempt to answer the question, what is exactly represented by our thoughts or language expressions. At the beginning, the article presents the main philosophical problems regarding the understanding of the nature of the subject of reference of such representations as names or descriptions. Is the name directly referred to the real object or rather to the content of thought? What about cases when the name cannot be referred to the real object? What is the relation between the intentional subject connected with every name (or description) and the external object to which only some names can be referred to, and which one is prior to the constitution of representation? The idea to understand the subject of mental or language representations as a complex structure which has a relational nature is the solution proposed in this paper. This structure is constituted by cognition and ties internal elements of a given representation such as the content with the elements which are external with regard to this given representation. This structure reflects such elements as the content of representation, the way in which this content is given, the correlate of the content and its mode of existence as well as additional systemic information coordinated with given representation. Some consequences of this proposal are discussed at the end of the article. It is explained how the differentiation of the elements of this structure can lead to different types of reference. The basis to understand the issue in question is the relation between internal and external object of reference. It can be interpreted (as is suggested in the paper) as a connection between internal elements of the described structure.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2020, 56, S1; 123-145
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Realizm strukturalny a problem reprezentacji w nauce w kontekście sporu o realizm naukowy
    Structural realism and the problem of representation in science in the context of the dispute over scientific realism
    Autorzy:
    Buczkowska, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1926941.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    realizm naukowy
    realizm strukturalny
    semirealizm
    reprezentacja rzeczywistości w nauce
    model teorii
    dane modelu
    struktura teorii naukowej
    scientific realism
    structural realism
    semi-realism
    representation in science
    model of theory
    data model
    structure of scientific theory
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest ukazanie realizmu strukturalnego jako stanowiska realistycznego w dyskusji, prowadzonej wokół realizmu naukowego – jego wybranych zalet i słabości. Realizm strukturalny jest odpowiedzią na wyzwanie, jakie realizmowi naukowemu stawiają historyczne fakty zmiany teorii w nauce. Nawiązuje on do semantycznego ujęcia teorii naukowych i wypracowanego w tym podejściu aparatu pojęciowego. Zgodnie z realizmem strukturalnym to, co zostaje zachowane z dojrzałych teorii naukowych po zmianie teorii, to ich sformułowania matematyczne, będące abstrakcyjnymi modelami teorii. Są one aproksymacyjnie prawdziwe, gdyż reprezentują realne struktury rzeczywistości w sposób wolny od ontologicznej interpretacji, narzuconej przez język teorii. Realizm strukturalny i nawiązujący do niego semirealizm, który rozszerza niezmienniczość dojrzałych teorii na własności detekcyjne obiektów fizycznych, bronią tezy realizmu naukowego w kwestii aproksymacyjnej prawdziwości teorii naukowych, interpretując realistycznie zmiany teorii naukowych. Pozostawiają jednak na boku istotny dla realizmu problem reprezentowania rzeczywistości w teoriach naukowych. Oba wspomniane stanowiska, nawiązując do modelowego ujęcia teorii naukowych, przyjmują, że reprezentacja jest izomorfizmem struktur matematycznego modelu teorii i rzeczywistości. Takie rozumienie reprezentacji jest zbyt wąskie, nie uwzględnia, że struktura zjawisk nie jest jednoznacznie określona. Strukturę tę dla teorii zastępuje matematyczny model danych, który odzwierciedla zjawiska przedstawione jako związki własności określonych przez teorię. Realistyczna interpretacja modelu danych stanowi dla realizmu strukturalnego konieczne uzupełnienie, aby spełniał on naczelną tezę realizmu, głoszącą, że nauka poznaje świat taki, jaki jest niezależnie od teorii. Stanowi to podstawę, aby broniona w realizmie strukturalnym aproksymacyjna prawdziwość teorii naukowych miała ugruntowane uzasadnienie. Wskazanie potrzeby rozszerzenia realizmu strukturalnego i semirealizmu o odpowiednią dla nich koncepcję reprezentacji jest tezą tej pracy. W artykule zostały przedstawione podstawowe elementy współczesnej dyskusji wokół realizmu naukowego oraz stanowiska realizmu strukturalnego i semirealizmu jako uzgodnienie realizmu naukowego z faktem radykalnej zmiany teorii. Następnie zostały ukazane konsekwencje, jakie dla realizmu strukturalnego wynikają z semantycznego (modelowego) ujęcia teorii naukowych i związanego z tym pojęcia reprezentacji jako izomorfizmu struktur. Ostatni fragment został poświęcony wskazaniu, że aby spełnić postulaty realizmu naukowego zarówno realizm strukturalny, jak i semirealizm powinny być uzupełnione o interpretację reprezentacji rzeczywistości w modelu danych w duchu realizmu naukowego. -------------- Zgłoszono: 17/09/2020. Zrecenzowano: 12/10/2020. Zaakceptowano do publikacji: 09/11/2020
    The aim of this article is to present structural realism as a realistic position in the discussion around scientific realism – its selected advantages and weaknesses. Structural realism is a response to the challenge that the historical facts theory change in science pose to scientific realism. It refers to the semantic approach to scientific theories and the conceptual apparatus developed in this approach. According to structural realism, what is preserved from mature theories when a theory is changed are their mathematical formulations, which are abstract models of the theory. They are approximately true because they represent the structures of reality in a way that is free from the ontological interpretation imposed by the language of the theory. Structural realism and the semi-realism related to objects, defend the theses of scientific realism in the matter of the approximate truth of scientific theories by realistically interpreting changes in scientific theories. However, they leave aside the problem of representing reality in scientific theories, which is essential for realism. Both of the above-mentioned positions, by referring to the model-theoretic approach to scientific theories assume that a representation is simply an isomorphism of the structure of the mathematical model of a theory and the structure of reality. Such understanding of a representation is too narrow: it does not take into account that the structure of phenomena is not clearly defined. In a theory, a real phenomenon is replaced by a data model, a mathematical structure that reflects the phenomena represented as relationships of the properties defined by the theory. A realistic interpretation of the data model is a necessary supplement to structural realism in order for it to satisfy the main thesis of realism that the reality which scientific theories describe is largely independent of theoretical commitments. This is the basis for defending the thesis about the approximate truth of the theory defended by structural realism. The aim of this paper is to motivate the need to extend structural realism and semi-realism with a richer and more adequate concept of representation. This article presents the basic elements of the contemporary discussion around scientific realism and the positions of structural realism and semi-realism as the reconciliation of scientific realism with the historical facts of theory change. Next, it highlights the consequences for structural realism resulting from the semantic (model theoretic) approach to scientific theories and the related notion of representation as an isomorphism of structures. The final section is devoted to arguing that in order to meet the postulates of scientific realism, structural realism and semi-realism should be supplemented with an explanation of the representation of reality in the data model in accordance with scientific realism. -------------- Received: 17/09/2020. Reviewed: 12/10/2020. Accepted: 09/11/2020 it, which extends the invariance of mature theories to the detection properties of physical
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2020, 56, 4; 153-178
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Realizm naukowy wobec zmiany teorii w nauce
    Scientific realism and theory change in science
    Autorzy:
    Buczkowska, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1927037.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    realizm naukowy
    realizm konwergentny
    realizm strukturalny
    semirealizm
    aproksymacyjna prawda
    strategia divide et impera
    scientific realism
    convergent realism
    structural realism
    semirealism
    approximate truth
    divide et impera strategy
    Opis:
    Ważnym elementem współczesnej dyskusji pomiędzy realizmem i antyrealizmem naukowym jest próba nadania realistycznej interpretacji historycznemu faktowi zmiany teorii w nauce. Fakt ten według L. Laudana podważa nie tylko najważniejszy argument na rzecz realizmu naukowego, ale i najważniejsze tezy tego stanowiska. Argumentem kwestionowanym przez Laudana jest twierdzenie H. Putnama, że ogromny sukces nauki w przewidywaniu zjawisk i rozwijaniu nowych technologii świadczy przynajmniej o aproksymacyjnej prawdziwości teorii naukowych. Laudan wykazuje jednak fakty z historii nauki, gdy odnoszące sukces teorie okazywały się z biegiem czasu fałszywe. Powiązany z tym argument przeciwko realizmowi, zwany pesymistyczną indukcją (PI), głosi, iż skoro przeszłe teorie, które odniosły sukces, okazywały się fałszywe z perspektywy nowszych, to także obecne odnoszące sukces teorie mogą okazać się w przyszłości fałszywe. Podważa to tezę odnośnie związku sukcesu teorii z jej aproksymacyjną prawdziwością. Ważnym wyzwaniem dla realizmu naukowego staje się zatem uzgodnienie jego tez z faktem zmiany teorii w nauce. Najbardziej znaczących rozwiązań tego problemu dostarcza realizm strukturalny zaproponowany przez J. Worralla i semirealizm A. Chakrawarttiego. Oba stanowiska przyjmują tę samą strategię obrony realizmu, zwaną divide et impera, uznającą, że nie całe teorie, lecz tylko ich fragmenty bezpośrednio związane z sukcesem spełniają tezy realizmu. Realizm naukowy w tych sformułowaniach zostaje w znacznym stopniu ograniczony i osłabiony. Celem artykułu jest przedstawienie tych rozwiązań i pokazanie z jednej strony realistycznych odpowiedzi na argument PI, jakich dostarczają te stanowiska, z drugiej ograniczeń, jakie z nich wynikają dla realizmu naukowego. Osłabiona wersja realizmu, jaką one proponują, również nie jest wolna od istotnych trudności, na jakie musi odpowiedzieć zarówno realizm strukturalny, jak i semirealizm. Identyfikacja tych trudności może stanowić wskazówkę dla dalszego rozwoju stanowiska realistycznego. -------------- Zgłoszono: 05/02/2020. Zrecenzowano: 11/03/2020. Zaakceptowano do publikacji: 24/03/2020
    An important part of the contemporary dispute between scientific realism and anti-realism is an attempt to give a realistic interpretation to the historical facts of the theory change in science. According to L. Laudan, this fact undermines not only the most important argument for scientific realism but also the most important theses of this position. The argument contested by Laudan is the H. Putnam’s claim that the huge success of science in predicting novel phenomena and developing new technologies proves at least the approximate truth of scientific theories. Laudan, however, shows facts from the history of science when successful theories have turned out to be false over time. A related argument against realism called Pessimistic Induction (PI). According to PI, since previous theories that had been successful turned out to be false from the perspective of newer ones, also current successful theories may turn out to be false in the future. This undermines the thesis that the predictive success of a theory is related to its approximate truthfulness. Therefore, an important challenge for scientific realism is to reconcile its theses with the facts of theory change in science. The most significant solutions to this problem are provided by structural realism proposed by J. Worrall and semirealism by A. Chakrawartty. Both positions adopt the same strategy of defending realism known as divide et impera, stating that not all theories, but only parts of them that are directly related to success, meet the theses of realism. Scientific realism in these formulations is largely limited and weakened. The aim of the article is to present these solutions and show, on the one hand, realistic answers to the PI argument provided by these positions, and on the other hand, the limitations that result from them for scientific realism. The weakened version of realism they propose is also not free from significant difficulties to which both structural realism and semirealism must respond. The identification of these difficulties may be helpful for the further development of the realistic position. -------------- Received: 05/02/2020. Reviewed: 11/03/2020. Accepted: 24/03/2020
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2020, 56, 3; 5-30
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Relacje między następującymi po sobie teoriami a sposoby odpowiedzi realizmu naukowego na zarzut pesymistycznej indukcji
    The Relationships Between Successive Theories and Ways of Responding to the Pessimistic Induction Argument
    Autorzy:
    Buczkowska, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2098329.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    realizm naukowy
    realizm strukturalny
    zmiana teorii
    aproksymacyjna prawdziwość teorii
    ciągłość teorii
    scientific realism
    structural realism
    theory change in science
    approximate truthfulness
    theoretical continuity
    Opis:
    Artykuł nawiązuje do dyskusji wokół uzgodnienia realizmu naukowego z argumentem pesymistycznej indukcji (PI) i jest próbą jej rozwinięcia. Przedstawia propozycję dodatkowej argumentacji na rzecz realizmu naukowego, odwołującą się do pominiętej w realizmie strukturalnym i semirealizmie relacji korespondencji między następującymi po sobie teoriami. Pokazuje, że choć sposób argumentowania przyjęty w dotychczasowej dyskusji, opierający się na strategii divide et impera, trafnie odnosi się do przypadków zmiany teorii podobnych, do zastąpienia teorii optycznej Fresnela teorią elektromagnetyczną światła, to nie jest odpowiedni dla przypadków zmiany teorii, w których poprzedniczka i następczyni pozostają w relacji korespondencji. Rozwiązanie Worralla pomija istotne przesłanki, jakie z tej relacji wynikają dla rozumienia ciągłości teoretycznej. Uwzględnienie specyficznej różnicy zakresu zjawisk w następujących po sobie teoriach, które łączy relacja korespondencji, pozwoliło wskazać inny rodzaj ciągłości między teoriami i sformułować dodatkowe uzasadnienie dla realistycznego stanowiska wobec tego typu zmiany teorii. Wykazano, że w przypadku relacji korespondencji aproksymacyjna prawdziwość teorii i jej ciągłość mają inny charakter niż przyjmowany w strategii divide et impera, gdyż opierają się na innej relacji między następującymi po sobie teoriami. Odwołanie się do ograniczonego zakresu poprzedniczki i jej „lokalnego” względem następczyni charakteru pozwoliło uniknąć niektórych zarzutów, wysuwanych przeciwko argumentom na rzecz realizmu naukowego, odwołujących się do relacji korespondencji. W świetle przeprowadzonych rozważań teza, że zmiana dojrzałych teorii, odnoszących sukces, przeczy ich aproksymacyjnej prawdziwości, nie znajduje właściwego odniesienia do przypadków zmiany teorii, w wyniku której poprzedniczkę i następczynię łączy relacja korespondencji. Przedstawiona argumentacja uchyla zarzut PI w stosunku do tego rodzaju zmiany teorii i nie narzuca niektórych ograniczeń realizmu naukowego wynikających z realizmu strukturalnego. --------------- Zgłoszono: 24/03/2021. Zrecenzowano: 18/06/2021. Zaakceptowano do publikacji: 05/07/2021.
    This paper considers and aims to advance the discussion on the reconciliation of scientific realism with the pessimistic induction argument. It presents a novel argument in favour of scientific realism based on the correspondence relationship between successive theories, which has been overlooked in the debates on structural realism and semirealism. Firstly, the paper argues that the traditional arguments for scientific realism , based on the divide et impera strategy, correctly refer to cases of theory change similar to the replacement of Fresnel’s optical theory with the electromagnetic theory of light. However, it is argued that such arguments do not apply to cases of theory change in which successive theories remain in a correspondence relation. Worrall’s solution does not take into account the important implications that follow from this relation for an understanding of theoretical continuity despite theory change. Taking into account the different scope of phenomena in successive theories, linked by a correspondence relationship, enables us to indicate a different type of continuity between theories and to formulate additional justification for a realist position concerning this type of theory change. Secondly, it is argued that a correspondence relationship between successive theories admits an understanding of approximate truthfulness and the continuity between theories different from the divide et impera strategy. By appealing to the limited scope of the theory that is replaced and its “local” correctness according to its successor, it is possible to avoid some of the objections raised against the traditional arguments in favour of scientific realism based on the correspondence relationship. In the light of this justification, the thesis that successful mature theories turn out to be false as a result of theory change does not apply to cases of theory change in which successive theories are linked by a correspondence relation. Our argument overrules PI’s objection to this kind of theory change and does not impose limitations on scientific realism resulting from structural realism.  --------------- Received: 24/03/2021. Reviewed: 18/06/2021. Accepted: 05/07/2021.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2021, 57, 2; 5-34
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojęcie reprezentacji mentalnych a problem intencjonalności w ujęciu teleosemantyki
    The concept of mental representations and the problem of intentionality according to teleosemantics
    Autorzy:
    Buczkowska, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1070428.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    reprezentacje mentalne
    intencjonalność
    teleosemantyka
    nabywanie treści mentalnych
    funkcja
    relacja
    mental representations
    intentionality
    teleosemantics
    mental content
    function
    relation
    Opis:
    Niniejszy artykuł poświęcony jest zagadnieniu wyjaśnienia poznania w teleosemantyce, która jest najbardziej zaawansowaną wersją reprezentacyjnej teorii umysłu. Krytyka reprezentacjonizmu ze strony teorii poznania ucieleśnionego powoduje, że założenia i tezy teorii reprezentacyjnych powinny zostać poddane analizie w kontekście pytania o adekwatność i sukces tego podejścia. Głównym założeniem tego podejścia jest teza, że procesy poznawcze jak percepcja, myślenie pojęciowe, wiedza itp. polegają na wytwarzaniu reprezentacji mentalnych i operowaniu nimi. Materialną składową reprezentacji mentalnych są stany neuronalne mózgu (np. wzorce pobudzeń neuronów), będące nośnikami treści poznawczych. Głównym problemem tego podejścia jest wyjaśnienie przypisywania stanom mózgu treści pełniących funkcję reprezentacji. Teleosemantyka łączy wyjaśnienie nadawania treści z zagadnieniem intencjonalności stanów mentalnych i tezą o reprezentacyjnym charakterze poznania. Jako punkt wyjścia, zostały omówione związki jakie zachodzą pomiędzy ogólnym pojęciem reprezentacji a intencjonalnością. Ogólna struktura reprezentacji jest strukturą spełniającą warunki intencjonalności zarówno w sensie „bycia o czymś”, jak i skierowania na przedmiot intencjonalny. Problemem do rozwiązania jest konstytuowanie relacji reprezentacji i przypisywanie treści stanom mózgu. Następnie podana została analizie propozycja rozwiązania tego problemu przedstawiona przez R. Millikan w jej teorii teleosemantyki. Upatruje ona źródło intencjonalności w biologicznych funkcjach zdobywania informacji niezbędnej do przetrwania. Funkcje te spełniane są przez relacje konstytuujące reprezentacje mentalne. Semantyka reprezentacji jest nadana przez cel funkcji biologicznej, natomiast warunki prawdziwości skorelowane są z własnościami otoczenia. Końcowa część poświęcona jest omówieniu ograniczeń takiego ujęcia i przedstawieniu krytyki ze strony stanowisk antyreprezentacyjnych. Prowadzi to do konkluzji, że teleosemantyka, rozwijając relacyjne rozumienie reprezentacji wnosi do wyjaśnienia poznania ważny element. Łączy pojęcie intencjonalności z reprezentowaniem świata w umyśle. Nie daje jednak jeszcze pełnej odpowiedzi na pytanie o konstytucję treści poznawczych. Nie powinna też być traktowana jako jedyny i uniwersalny sposób rozwiązania problemu treści, ale jako jedna z propozycji wyjaśnienia elementów poznania wyposażonych w treść intencjonalną.
    This paper deals with the issue of explaining cognition in representational theories of mind and teleosemantics in particular, which is the most advanced representationalist account of mental content. The criticism of representational theories from the standpoint of embodied cognition means that the assumptions and theses of the former should be analyzed in terms of the adequacy and success of this approach The main assumption of the representational approach is the thesis that cognitive processes such as perception, conceptual thinking, knowledge, etc. rely on the creation and manipulation of mental representations. The material components of mental representations are neuronal states of the brain (e.g., neuronal stimulation patterns), which are carriers of cognitive content. The main problem with this approach is to explain the attribution of content to brain states that act as representations. Teleosemantics combines the explanation of content attribution with the intentionality of mental states and the thesis about the representational character of cognition. As a starting point, the relationships that occur between the general concept of representation and intentionality are discussed. The general structure of representation meets the conditions of intentionality both in the sense of aboutness and in the sense of referring to an intentional object. The problems to address here concern the formation of representational relations and the attribution of content to states of the brain. Next, the paper examines the solution to these problems proposed by R. Millikan in her theory of teleosemantics. She sees the source of intentionality in the biological functions of acquiring information necessary for the survival of an agent. These functions are fulfilled by relations constituting mental representations. The semantics of mental representations is given by the purpose of biological functions, whereas the truth conditions are correlated with properties of the environment. The final part of the paper is devoted to discussing the limitations of this approach and presenting a criticism from the anti-representationalist position. In turn, this will lead us to the conclusion that teleosemantics, by developing a relational understanding of representation, introduces an important element to the explanation of cognition. It combines the concept of intentionality with the representation of the world in the mind. However, it does not yet give a full an answer to the question of content attribution, nor should it be treated as the only and definitive way to solve the problem of content. Rather, teleosemantics should be regarded as one of the available proposals explaining the intentionality of mental content.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2019, 55, 4; 5-33
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reguły użycia wyrażeń i normatywność znaczenia
    Rules of use and the normativity of meaning
    Autorzy:
    Buczkowska, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/430950.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    linguistic meanings
    rules
    norms
    conventions
    normativity
    use of linguistic expressions
    znaczenie
    reguły
    normy
    konwencje
    normatywność
    użycie wyrażeń
    Opis:
    This article focuses on some issues in the contemporary debate about the normativity of meaning initiated by Kripke’s famous book. The core of this debate concerns the relationship between the normativity of meaning and the correctness conditions of language use, but fails to deal with the concept of normativity itself. This article aims to discuss this neglected problem, and considers issues such as: What does it mean that rules are normative? How are we to understand the concept of a “norm”, and what distinguishes norms from other types of rules? What is the justification of the normative character of the rules governing the use of linguistic expressions? To begin, Kripke’s thesis of meaning normativity is briefly presented together with its main line of criticism and a defence of this idea. Then various proposals for understanding the concepts of “rules” and “norms” are considered, and the basic features of these two concepts are identified. Next, the idea that the rules for the use of linguistic expressions are socially determined is examined, and the social dimension of language is considered as a possible justification for the normativity of meaning. The last issue considered concerns the relationship between the socially established rules for the use of linguistic expressions and their meaning, which has a referential component. Meaning is connected with content and as such it is not only conventional, but also constituted by a representative function of language. Finally, it is suggested that there are two dimensions of the normativity of meaning: a social dimension, which is granted on normative conventions, and a non-social dimension related to the representative function of language.
    Rozważania podjęte w tym artykule nawiązują do współczesnej dyskusji o normatywności znaczenia, jaka została zapoczątkowana przez S. Kripkego. Główny nurt tej dyskusji dotyczy związku normatywności znaczenia z poprawnością użycia wyrażeń i pozostawia problem rozumienia samej normatywności na boku. W tym artykule podjęta zostanie próba odpowiedzi na takie pytania, jak: Na czym polega normatywność reguł znaczeniowych? Jak rozumieć normy i co je wyróżnia spośród innych reguł? Do jakich racji można odwołać się w uzasadnieniu normatywności znaczenia? W niniejszym artykule, jako punkt wyjścia, została krótko przedstawiona teza Kripkego o normatywności znaczenia oraz dominująca linia dyskusji dotyczącej tej tezy. Zostały pokazane trudności związane ze sformułowaniem kryterium poprawnego użycia, oraz wskazane, że istnienie reguł użycia wyrażeń nie jest jednoznaczne z normatywnością tych reguł. Podjęta została próba wskazania podstawowej charakterystyki znaczeń terminów „reguły” i „normy”, a następnie została omówiona kwestia społecznej determinacji reguł znaczeniowych. Zostało pokazane, że reguły użycia wyrażeń są zakotwiczone w społecznej funkcji języka. Na koniec została poruszona kwestia związku społecznie ugruntowanych reguł użycia wyrażeń z funkcją reprezentacji w języku świata pozajęzykowego. Znaczenie rozumiane jako treść wyrażenia nie jest tylko konwencjonalne, ale jest też konstytuowane przez reprezentatywną funkcję języka. Zostało wskazane, aby normatywność znaczenia rozpatrywać w dwu wymiarach: społecznym, konwencjonalnym oraz drugim związanym z funkcją reprezentacji świata w języku.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2017, 53, 4; 5-30
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie wyrażenia a sens wypowiedzi. Semantyczne i pragmatyczne składniki komunikacji
    The linguistic meaning and sense of an utterance. Semantic and pragmatic components of linguistic communication
    Autorzy:
    Buczkowska, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/431060.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    meaning of expression
    sense of utterance
    context
    pragmatics
    semantics
    communication
    znaczenie wyrażenia
    sens wypowiedzi
    kontekst
    pragmatyka
    semantyka
    komunikacja
    Opis:
    The aim of this article is to analyze the semantic and pragmatic determination of linguistic meaning. Current research in pragmatics emphasize the influence of context on the interpretation of the utterance. The theses of “semantic underdetermination” of linguistic meaning is assumed. The article defends the autonomy of semantic properties of expressions in the process of communication. It refers to the M. Devitt proposal to associate semantic properties of the expression with the representational function of language. This allows to distinguish between the meaning of expression in the literal sense and the utterance interpretation in which the context of the utterance is taken into account. The terms what is said and what is meant proposed by Grice an Devitt correspond to this distinction. It has been shown that what the sentence says, the meaning of an expression is defined semantically and is the basic and necessary condition of linguistic communication. Pragmatic properties do not constitute the meaning of expressions (what is said) but sense of utterance (what is meant) which is a combination of sentence, context and interpretation. Although the sense of the utterance is richer and different from the meaning of the expression, the phrase used in a speech retains its conventional content. What is said provides independent premises apart from context to interpretation of what is meant.
    W artykule została podjęta analiza semantycznych i pragmatycznych uwarunkowań znaczenia językowego. Współczesne badania z dziedziny pragmatyki wskazują na wpływ, jaki kontekst wypowiedzi wywiera na jej interpretację. Wysuwana jest teza o niedookreśleniu znaczenia przez własności semantyczne. Artykuł broni tezy o autonomii własności semantycznych wyrażeń w procesach komunikacji. Odwołuje się do propozycji M. Devitta, aby własności semantyczne powiązać z funkcją reprezentacji spełnianą przez język. Pozwala to rozróżnić pomiędzy znaczeniem zdania w sensie literalnym i interpretacją uwzględniającą kontekst wypowiedzi, w której zostało ono użyte. Wprowadzone terminy: znaczenie zdania i sens wypowiedzi odpowiadają temu rozróżnieniu. Pokazano, że znaczenie wyrażenia, określone konwencjonalnie nie zmienia się pod wpływem kontekstu i stanowi podstawę i warunek konieczny komunikacji językowej. Zmienia się natomiast sens wypowiedzi, na który kontekst ma istotny wpływ. Własności pragmatyczne nie konstytuują znaczenia wyrażeń lecz jedynie sens wypowiedzi. Chociaż sens wypowiedzi jest bogatszy i różny od znaczenia wyrażenia, to znaczenie wyrażenia zachowuje w wypowiedzi swą konwencjonalną treść. Stanowi ono, obok kontekstu, niezależną przesłankę do interpretacji sensu wypowiedzi.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2014, 50, 2; 25-45
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies