Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "zasady leczenia" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 18
Tytuł:
Zasady leczenia zakażenia układu moczowego u dzieci
Autorzy:
Bochniewska, Violetta.
Jung, Anna.
Goszczyk, Alina.
Powiązania:
Lekarz Wojskowy 1997, Suplement III, s. [40]-42
Data publikacji:
1997
Tematy:
Układ moczowo-płciowy zakażenia leczenie dziecko
Opis:
tab.; Materiały XI Konferencji Naukowo-Szkoleniowej Pediatrów Wojskowej Słuzby Zdrowia; Kościelisko k/Zakopanego, 12-13.06.1997; bibliogr.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Podstawowe zasady leczenia przełyku Barretta
Treatment basics of Barrett’s oesophagus
Autorzy:
Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Florek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032393.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Barrett’s oesophagus
adenocarcinoma
endoscopic treatment
oesophagus carcinoma
treatment
przełyk barretta
endoskopia
rak gruczołowy przełyku
rak przełyku
leczenie
Opis:
Barrett’s oesophagus, reflux disease complication is a raising and important clinical issue. Basic diagnostic tool facilitating intestinal metaplasia diagnosis in squamous epithelium of lower part of oesophagus is endoscopy with histopathological samples. Because of high risk of malignant transformation endoscopic surveillance is required in patients with Barrett’s oesophagus. On the basis of histopathological type of lesion, length, and its location different procedure should be implemented. In the paper we discuss current treatment paradigm of Barrett’s oesophagus. Pharmacotherapy and anti‑reflux procedures can be implemented in patients with symptoms and without dysplasia. Endoscopic procedures (mucosectomy) or surgical (lower part of oesophagus removal) should be used in patients with high grade dysplasia and adenocarcinoma. In case of neoplastic lesion findings following rules should be used. Neoplastic lesion of low grade – endoscopic resection all visible lesions. In case of high grade neoplasia lesions endoscopic resection of all neoplastic lesions and all Barrett’s epithelium ablation is required. In case of patients with Barrett’s oesophagus and high grade dysplasia or intraepithelial carcinoma when oesophagus removal is planned they should be referred to surgical centers specialized in upper part of gastrointestinal tract cancer and dysplasia treatment.
Przełyk Barretta jako powikłanie choroby refluksowej przełyku stanowi istotny i narastający problem kliniczny. Wiemy, że nadal podstawowym badaniem pozwalającym na stwierdzenie obecności metaplazji jelitowej w obrębie nabłonka wielowarstwowego płaskiego w dolnym odcinku przełyku jest klasyczne badanie endoskopowe z pobraniem wycinków do badania histopatologicznego. Ponieważ istnieje wysokie ryzyko transformacji nowotworowej w przełyku Barretta, w pracy wskazano na potrzebę prowadzenia nadzoru endoskopowego u tych chorych. W zależności od rozpoznania histopatologicznego, typu zmiany i długości zajmowanego odcinka ustala się sposób postępowania z chorym. W artykule omówiono współczesne metody leczenia przełyku Barretta. U chorych z dolegliwościami klinicznymi i bez dysplazji zastosowanie mają farmakoterapia lub zabiegi antyrefluksowe, z kolei u chorych z dysplazją wysokiego stopnia i gruczolakorakiem stosuje się zabiegi endoskopowe (mukozektomia) lub chirurgiczne (wycięcie dolnego odcinka przełyku). W przypadku stwierdzenia zmian neoplastycznych proponuje się następujące zasady postępowania: neoplazja niskiego stopnia wymaga resekcji endoskopowej wszystkich widocznych zmian, neoplazja wysokiego stopnia – resekcji endoskopowej wszystkich ognisk neoplastycznych i ablacji pozostałego nabłonka Barretta. Chorych z przełykiem Barretta z dysplazją wysokiego stopnia lub z rakiem śródnabłonkowym, u których rozważa się wycięcie przełyku, należy kierować do ośrodków chirurgicznych specjalizujących się w leczeniu raka i dysplazji wysokiego stopnia w górnym odcinku przewodu pokarmowego.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 4; 308-314
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasady leczenia guzów gonadalnych jajnika
Sex cord stromal tumors of the ovary: principles of management
Autorzy:
Markowska, Janina
Mardas, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030827.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Sertoli-Leydig cell tumors
granulosa cell tumor
grupa otoczkowiakowłókniaków
guzy gonadalne
guzy sznurów płciowych i zrębu z obrączkowatymi cewkami
guzy z komórek Leydiga i Sertoliego
gynandroblastoma
leczenie
management
sex cord stromal tumors
sex cord tumors with annular tubules
thecoma-fibroma group
ziarniszczaki
Opis:
Sex cord stromal tumors of the ovary are rare neoplasms that account for only 7% of all ovarian malignancies. They are derived from the sex cords and the ovarian stroma or mesenchyme. Most common in this group is granulosa cell tumor that accounts for approximately 70% of malignant sex cord stromal tumors and divides into adult and juvenile type. Surgery remains the mainstay of initial management and is necessary to establish a definitive tissue diagnosis. In patients wishing to preserve their fertility unilateral salphingo-oophorectomy seems to be reasonable. In patients with advanced disease and in postmenopausal women total abdominal hysterectomy with bilateral salphingo-oophorectomy and complete surgical staging should be performed. Most of these tumors are classified as stage I at the time of diagnosis. Patients with stage I disease have a very good prognosis (5-years survival 84-95%) and do not require adjuvant treatment. Only long-term, careful follow-up is recommended. In advanced stages adjuvant chemotherapy with BEP is usually considered standard first line. Serum tumor markers are very useful in follow-up, especially inhibins and estradiol. Other sex cord stromal tumors include tumors from thecoma-fibroma group, Sertoli-Leydig cell tumors and very rare gynandroblastoma and sex cord tumors with annular tubules.
Guzy gonadalne jajnika są rzadko występującymi nowotworami, które stanowią około 7% nowotworów złośliwych jajnika. Rozwijają się one zarówno z elementów gonady żeńskiej, jak i męskiej oraz z komórek podścieliska i fibroblastów. W tej grupie guzów najczęściej występują ziarniszczaki, które są odpowiedzialne za występowanie prawie 70% złośliwych guzów gonadalnych. Dzieli się je na postać dojrzałą, stanowiącą 95% ziarniszczaków, i młodzieńczą, która stanowi jedynie 5% przypadków w tej grupie. Podstawę leczenia stanowi zabieg operacyjny, który jest niezbędny do ostatecznego rozpoznania histopatologicznego. U pacjentek z niskim stopniem zaawansowania, chcących zachować płodność, zasadne jest leczenie oszczędzające z jednostronnym usunięciem przydatków. Z kolei u kobiet z zaawansowaną chorobą i po menopauzie wskazane jest przeprowadzenie zabiegu radykalnego: wycięcie macicy z przydatkami i maksymalna redukcja guza. Większość guzów rozpoznaje się w stadium I według FIGO. Pacjentki w I stopniu zaawansowania mają bardzo dobre rokowanie (5-letnie przeżycia: 84-95%) i nie wymagają dalszego leczenia. Zaleca się wyłącznie długoletnią, dokładną obserwację. W zaawansowanych przypadkach (FIGO >II) niezbędne jest leczenie uzupełniające. Najczęściej rozpatrywane postępowanie pierwszego rzutu to chemioterapia według schematu BEP (bleomycyna + etopozyd + cisplatyna). Pomocne w monitorowaniu przebiegu choroby są markery nowotworowe, szczególnie inhibina i estradiol. Do guzów gonadalnych zalicza się również guzy z grupy otoczkowiakowłókniaków, grupę guzów z komórek Leydiga i Sertoliego, jak również niezwykle rzadkie: gynandroblastoma oraz guzy sznurów płciowych i zrębu z obrączkowatymi cewkami.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 4; 265-272
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktualne zasady rozpoznawania i leczenia bablowicy
Autorzy:
Pawlowski, Z S
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/837381.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
choroby pasozytnicze
parazytologia
leczenie
diagnostyka
bablowica
Opis:
Diagnostic proces and choice of optimal management of cystic echinococcosis have to be related to the natural bistory of the parasite. The early and the late stages of invasion require a careful differential diagnosis with non-parasitic diseases. These are also the stages that many not require smgery. Chemotherapy, PAIR and „wait and observe approach" are alternative ways of cystic echinococcosis management. Em-18 WB test has a good diagnostic value in alveolar echinococcosis. Management of alveolar echinococcosis is based on radical surgery, prolonged chemotherapy and long-term observation.
Źródło:
Annals of Parasitology; 1999, 45, 2; 217-223
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Functional disturbances of the masticatory apparatus – diagnosis and treatment
Zaburzenia czynnościowe układu ruchowego narządu żucia – diagnostyka i leczenie
Autorzy:
Kogut, Grzegorz
Kwolek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1935831.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Temporomandibular Joint
masticatory apparatus dysfunction
Diagnosis
Principles of treatment
prophylaxis
staw skroniowo-żuchwowy
dysfunkcje narządu żucia
diagnostyka
zasady leczenia
profilaktyka
Opis:
Diagnosis of the masticatory motor system functional disturbances frequently creates significant difficulties. Aside from detailed medical history and examination of a patient, precise analysis of occlusion and lower jaw movements is necessary. Routine radiological examinations of the temporo-mandibular joint reveal pathological changes of joint surfaces shape, as well as malposition of hard tissues. In cases of severe forms of dysfunction, further imaging studies should be performed (computed tomography, magnetic resonance imaging). Treatment of these dysfunctions includes many procedures. The first and important element is combating parafunctions after previously having made the patient aware of the fact of their existence. Stomatologic causal treatment aims at restoring correct intraoral (including patient's own teeth or prosthetic restoration) and extraoral (temporo-mandibular joints) relationships and restoring appropriate activity of the masticatory apparatus muscles. During the initial phase of treatment, various types of oclusion splints, relieving apparatuses and stabilising splints are used, which enable obtaining and maintaining correct position of articular disc and heads of the mandible. In cases complicated by severe pain states, appropriate pharmacological treatment is implemented. Physiotherapeutic methods are used as protective therapy. Simple methods, used even by patients themselves, include warmth-treatment (humid warmth or dry warmth) and cryotherapy. Treatment with physical agents such as electrical current, ultrasound and low-energy laser therapy is also used. Classical massage, connective tissue massage and auto-massage of the masseter muscles act adjunctively. The biofeedback method used simultaneously with passive and active exercises can also be helpful in obtaining a change in patient's behaviour,. Positive results of the therapy of the masticatory apparatus motor system dysfunctions are achieved in 60-80% of the treated patients, while prophylaxis involves mainly counteracting parafunctions of the mandible.
Diagnostyka zaburzeń czynnościowych układu ruchowego narządu żucia stwarza wielokrotnie duże trudności. Oprócz dokładnego wywiadu i badania klinicznego pacjenta, konieczna jest dokładna analiza zwarcia i czynności ruchów żuchwy pacjenta. Rutynowo wykonywane są badania radiologiczne stawu skroniowo-żuchwowego, które uwidaczniają patologiczne zmiany kształtu powierzchni stawowych, jak również nieprawidłowe położenie względem siebie tkanek twardych. W przypadkach ciężkich postaci zaburzeń należy wykonać dalsze badania obrazujące (tomografię komputerową, rezonans magne tyczny). Leczenie tych zaburzeń obejmuje wiele etapów postępowania. Pierwszym i ważnym elementem jest zwalczenie parafunkcji, po uprzednim uświadomieniu pacjentowi faktu ich uprawiania. Stomatologiczne leczenie przyczynowe ma na celu przywrócenie prawidłowych stosunków wewnątrzustnych (obejmujących zęby własne pacjenta lub uzupełnienia protetyczne), zewnątrzustnych (stawów skroniowo-żuchwowych) oraz przywrócenie prawidłowej czynności mięśni narządu żucia. We wstępnym okresie leczenia stosuje się różnego rodzaju szyny zgryzowe i aparaty odciążające oraz szyny stabilizujące, które umożliwiają uzyskanie i utrzymanie prawidłowego położenia krążków stawowych i głów żuchwy. W przypadkach powikłanych innymi bólami wdraża się leczenie farmakologiczne. Metody fizykoterapeutyczne są stosowane jako terapia osłonowa. Prostymi metodami, stosowanymi nawet przez samych pacjentów, jest ciepłolecznictwo (ciepło wilgotne i suche) i krioterapia. Zastosowanie znajdują również: elektrolecznictwo, leczenie ultradżwiękami, laserem niekoenergetycznym. Wspomagająco działa masaż klasyczny, masaż tkanki łącznej i automasaż mięśni żucia. W uzyskaniu zmiany zachowania pocjenta pomocna może być metoda biologicznego sprzężenia zwrotnego, stosowana równocześnie z ćwiczeniami aktywnymi i biernymi. Pozytywne wyniki leczenia zaburzeń układu ruchowego narządu żucia uzyskuje się u 60-80% leczonych pacjentów, a profilaktyka obejmuje głównie przeciwdziałanie parafunkcjom żuchwy.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2006, 10(1); 44-56
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pain principles of treatment in osteoarthritis (general assumptions, analgesic ladder, pan assessment scales
Zasady leczenia bólu w chorobie zwyrodnieniowej stawów (ogólne założenia, drabina analgetyczna, skale oceny bólu)
Autorzy:
Tomaszewski, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2152249.pdf
Data publikacji:
2021-11-15
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
analgesic ladder
pain sensation
pharmacological treatment
pain in osteoarthritis
drabina analgetyczna
dolegliwości bólowe
leczenie farmakologiczne
ból w chorobie zwyrodnieniowej stawów
Opis:
Pain is a frequently encountered symptom in physiotherapists’ practice, regardless their specialty. However, despite the continuous progress in the development of the means and approaches to pain alleviation, too many patients unnecessarily suffer from pain. Successful treatment of chronic pain is possible in more than 90% of patients and it is not only the primary care physician’s or specialist’s duty, but also the duty of specialists in physiotherapy and even psychotherapists. Every patient suffering from pain has the right to require and expect successful treatment from the therapist. And a physician or a physiotherapist has to meet their patients’ demands! Regretfully, in everyday clinical practice, a physician or a physiotherapist do not have adequate tools to their disposal and are unable to apply adequate treatment approaches enabling objective assessment of pain intensity degree.
Ból jest objawem, z którym terapeuta spotyka się w swojej praktyce bardzo często, bez względu na specjalizację, którą reprezentuje. Nadal jednak, pomimo stałego postępu w zakresie rozwoju środków i metod zwalczania bólu, zbyt wielu chorych niepotrzebnie cierpi z powodu dolegliwości bólowych. Skuteczne leczenie bólu przewlekłego możliwe jest u ponad 90% chorych, a obowiązek stosowania terapii przeciwbólowej spoczywa nie tylko na lekarzach (pierwszego kontaktu lub specjalistach), ale również na specjalistach fizjoterapii lub nawet psychoterapeutach. Każdy chory cierpiący z powodu dolegliwości bólowych ma pełne prawo wymagać i oczekiwać od terapeuty skutecznego ich leczenia, a lekarz lub fizjoterapeuta musi tym wymaganiom sprostać! Niestety w codziennej praktyce klinicznej, lekarz lub fizjoterapeuta nie dysponują narzędziami lub badaniami umożliwiającymi obiektywną ocenę stopnia nasilenia bólu.
Źródło:
Polish Journal of Sports Medicine; 2021, 37(3); 173-178
1232-406X
2084-431X
Pojawia się w:
Polish Journal of Sports Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz kliniczny i przebieg schizofrenii oraz zasady leczenia w zależności od współwystępującego używania substancji psychoaktywnych
Clinical picture and course of schizophrenia as well as the principles of treatment depending on concomitant use of psychoactive substances
Autorzy:
Dietrich-Muszalska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945677.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
double diagnosis
podwójna diagnoza/podwójne rozpoznanie
psychoactive substances – use/addiction
schizofrenia
schizophrenia
substancje psychoaktywne – używanie/uzależnienie
Opis:
The article presents some issues of the impact of the use of various psychoactive substances on the clinical picture and course of treatment of schizophrenic patients. The use of psychoactive substances by people with schizophrenic disorders creates some problems with a proper diagnosis, because it may modify the clinical picture (it exacerbates psychotic symptoms) and course of the disease. Significant for modification of the clinical picture and course of the disease is the use – by the same people – of several psychoactive substances, such as cannabinoids, amphetamine or cocaine, sometimes combined with almezokorcohol. In such cases it is very difficult to determine the effects of each substance on psychopathological symptoms, course of the disease and interaction with antipsychotic drugs. The patients with concomitant use of psychoactive substances and schizophrenia exhibit also more depressive symptoms, higher risk of suicidal attempts, more prevalent positive than negative symptoms, besides schizophrenia of paranoid type is diagnosed more frequently. Treatment of patients, who exhibit schizophrenic disorders and use psychoactive substances may create more health hazards related to an enhanced number of drug-induced adverse symptoms (e.g. tardive dyskinesias) or of symptoms intensity. The course of the disease is disadvantageous, the disease recurs more often, the drugs are often found to be ineffective, therefore it often becomes necessary to use higher doses of antipsychotic drugs.
W pracy omówiono zagadnienia wpływu stosowania różnych substancji psychoaktywnych (SPA) na obraz kliniczny i przebieg leczenia osób chorych na schizofrenię. Używanie SPA przez osoby z zaburzeniami schizofrenicznymi stwarza problemy z ustaleniem prawidłowej diagnozy, gdyż może modyfikować obraz kliniczny (zaostrza objawy psychotyczne) i przebieg choroby. Istotne znaczenie dla modyfikacji obrazu klinicznego i przebiegu choroby ma używanie przez te same osoby kilku substancji psychoaktywnych, takich jak kanabinole, amfetamina czy kokaina, czasem w połączeniu z alkoholem. W takich przypadkach bardzo trudne jest określanie efektu działania każdej substancji na objawy psychopatologiczne, przebieg choroby i interakcję z lekami przeciwpsychotycznymi. W obrazie klinicznym u osób chorujących na schizofrenię, które jednocześnie używają SPA stwierdza się większe nasilenie objawów depresyjnych, zwiększone ryzyko podejmowania prób samobójczych, częstsze występowanie objawów pozytywnych niż negatywnych, częściej niż zazwyczaj rozpoznaje się schizofrenię typu paranoidalnego. Leczenie osób z zaburzeniami schizofrenicznymi używających SPA może stwarzać więcej zagrożeń zdrowotnych związanych z wystąpieniem większej liczby niepożądanych objawów polekowych (np. późnych dyskinez) lub większym nasileniem tych objawów. Przebieg choroby jest niekorzystny, występuje zwiększenie liczby nawrotów choroby, częściej stwierdza się niedostateczne efekty działania leków i z tego względu w wielu przypadkach zachodzi konieczność zastosowania zwiększonych dawek leków przeciwpsychotycznych.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2005, 5, 4; 212-216
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Brachyterapia o wysokiej mocy dawki u chorych na raka szyjki macicy
High dose rate brachytherapy in cervical cancer: an update
Autorzy:
Żółciak-Siwińska, Agnieszka
Jońska-Gmyrek, Joanna
Staniaszek, Jagna
Kawczyńska, Maryla
Kulik, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031065.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
3D planning
HDR brachytherapy
allogeneic hematopoietic stem cell transplantation
brachyterapia HDR
cervical cancer
computed tomographye treatment
extracorporeal photopheresis
mesenchymal stem cells
planowanie trójwymiarowe (3D)
principles of treatment
rak szyjki macicy
tomografia komputerowa
zasady leczenia
Opis:
Selection of optimal treatment modality in a patient with cervical cancer depends on FIGO clinical stage. At stages IB2-IVA, the cornerstone of treatment is radiochemotherapy. As first step, patients undergo irradiation from external fields combined with chemotherapy (cisplatin, 40 mg/m2, QW). Brachytherapy is used as second-line treatment – an essential component thereof – enabling delivery of high dose of radiation to both genital organs and tumor. Quality of this treatment directly correlates with local control of the disease, long-term overall survival and quality of life of patients after completion of therapy. The paper presents current principles of high dose rate (HDR) brachytherapy in cervical cancer patients. Discussed are principles of two-dimensional (2D) planning, used to date in about 50% of brachytherapy centers worldwide, as well as three-dimensional (3D) magnetic resonance (MR)-based planning. As availability of MR in ours and many other oncology centers is limited, a computed tomography-based modification of gynecologic recommendations GIN GEC ESTRO has been suggested. Therapeutic areas are defined: high-risk clinical target volume (HR CTV) and intermediate risk clinical target volume (IR CTV) which may be safely contoured based on clinical exam and CT study, when no MRI is available. Acceptable doses for critical organs are listed. Based on own experience, indications and limitations for use of intraparenchymal (interstitial) and intracavitary applications were developed.
Wybór metody leczenia chorych na raka szyjki macicy jest uzależniony od stopnia zaawansowania, ocenionego według klasyfikacji FIGO (International Federation of Gynecology and Obstetrics). Zasadniczą metodą leczenia chorych na raka szyjki macicy w stopniach zaawansowania IB2-IVA jest radiochemioterapia. W pierwszym etapie przeprowadzane jest napromienianie z pól zewnętrznych wraz z chemioterapią z zastosowaniem cisplatyny w dawce 40 mg/m2, raz w tygodniu. W kolejnym etapie leczenia stosuje się brachyterapię. Brachyterapia jest istotną częścią leczenia, umożliwiającą podanie wysokiej dawki na narząd rodny wraz z guzem, a jakość tego leczenia ma wpływ na kontrolę miejscową nowotworu (LC), przeżycia odległe (OS), jak również na jakość życia chorych po zakończeniu terapii. W pracy przedstawiono zasady obowiązujące współcześnie podczas leczenia brachyterapią o wysokiej mocy dawki (high dose rate brachytherapy, HDR) u chorych na raka szyjki macicy. Opisano zasady planowania w systemie dwuwymiarowym (2D), stosowanym do dzisiaj mniej więcej w połowie ośrodków brachyterapii na świecie, oraz planowania w systemie trójwymiarowym (3D) na podstawie rezonansu magnetycznego (MR). Ponieważ dostępność MR w naszym i wielu ośrodkach onkologicznych jest utrudniona, zaproponowano modyfikację rekomendacji GIN (Gynaecological) GEC ESTRO dla potrzeb planowania, opierając się na tomografii komputerowej. Zdefiniowano obszary terapeutyczne: HR CTV (high-risk clinical target volume), IR CTV (intermediate risk clinical target volume), jakie można bezpiecznie konturować, opierając się na badaniu klinicznym i TK, przy braku MR. Opisano dopuszczalne dawki dla narządów krytycznych. Na podstawie własnych doświadczeń opracowano wskazania i ograniczenia w zastosowaniu aplikacji śródtkankowych i śródjamowych.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 4; 264-271
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Angina paciorkowcowa – zasady diagnostyki i leczenia
Streptococcal tonsillopharyngitis – principles of diagnosis and treatment
Autorzy:
Dziekiewicz, Marcin
Radzikowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034223.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Streptococcus pyogenes
penicillin
pharyngitis
streptococcus pyogenes
zapalenie gardła i migdałków podniebiennych
penicylina
Opis:
Tonsillopharyngitis is one of the main causes of medical appointments. In fact, a seemingly simple diagnosis and treatment causes various problems and is the reason of many problems and errors, including antibiotic misuse or overuse. The most frequent aetiological agents of pharyngitis relate to viruses. A carefully taken medical history and physical examination can help distinguish patients in whom bacterial (streptococcal) aetiology should be suspected. However, signs and symptoms themselves do not usually allow the correct diagnosis to be established. A clinical suspicion of bacterial infection must be confirmed microbiologically. The best practice is a throat culture. Rapid tests for the presence of Streptococcus pyogenes antigen are a convenient alternative. They are characterised by high sensitivity and specificity. The first-line treatment in streptococcal tonsillopharyngitis is phenoxymethylpenicillin used for 10 days. Streptococcus pyogenes is uniformly sensitive to this antibiotic. Cefadroxil is reserved for patients with non-immediate hypersensitivity to penicillin and Streptococcus pyogenes carriers. Macrolides, in turn, should be used only if immediate hypersensitivity occurs. In this case, 3–5-day treatment with azithromycin is a convenient alternative to clarithromycin. It is important to use its high, double doses – the standard dose is ineffective. Treatment of streptococcal tonsillopharyngitis with amoxicillin, amoxicillin with clavulanic acid and cefuroxime axetil is considered inappropriate and harmful. These are relatively broad-spectrum antibiotics, but their overuse is conductive to the spread of pneumococci of reduced penicillin sensitivity.
Zapalenie gardła i migdałków podniebiennych jest jedną z częstszych przyczyn wizyt lekarskich. Pozornie prosta diagnostyka i leczenie nastręcza w rzeczywistości wiele problemów i jest przyczyną błędów, w tym nadużywania antybiotyków lub stosowania ich niezgodnie z zaleceniami. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym zapalenia gardła są wirusy. Dokładnie zebrany wywiad i badanie przedmiotowe powinny pomóc wytypować pacjentów, u których trzeba podejrzewać bakteryjną (paciorkowcową) etiologię objawów. Same w sobie są jednak niewystarczające do ustalenia właściwego rozpoznania. Kliniczne podejrzenie zakażenia bakteryjnego należy koniecznie potwierdzić za pomocą badania mikrobiologicznego. Złotym standardem pozostaje posiew wymazu z gardła. Wygodną alternatywę stanowią szybkie testy na obecność antygenu Streptococcus pyogenes. Cechują je wysoka czułość i swoistość. Lekiem pierwszego rzutu w leczeniu paciorkowcowego zapalenia gardła i migdałków podniebiennych jest fenoksymetylopenicylina stosowana przez 10 dni. Wrażliwość szczepów Streptococcus pyogenes na ten antybiotyk jest pełna. Cefadroksyl rezerwuje się dla pacjentów z nienatychmiastową nadwrażliwością na penicylinę oraz nosicieli Streptococcus pyogenes. Z kolei makrolidy powinny być stosowane jedynie w razie wystąpienia nadwrażliwości o typie natychmiastowym. Tutaj wygodną alternatywą dla klarytromycyny jest trwające 3–5 dni leczenie azytromycyną. Bardzo ważną rolę odgrywa stosowanie jej wysokich, podwójnych dawek – dawka standardowa jest nieskuteczna. Za niecelowe i szkodliwe uznaje się leczenie anginy paciorkowcowej amoksycyliną, amoksycyliną z kwasem klawulanowym czy aksetylem cefuroksymu. Są to antybiotyki o relatywnie szerokim spektrum, jednak ich nadmierne wykorzystanie sprzyja rozprzestrzenianiu się szczepów pneumokoków o zmniejszonej wrażliwości na penicyliny.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 2; 141-149
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 18

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies