Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "współczesna kultura" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 88
Tytuł:
Contemporary Ukrainian Visual Culture on the Way to the International Cultural Space
Współczesna ukraińska kultura wizualna w drodze do międzynarodowej przestrzeni kulturowej
Autorzy:
Bakirov, Bil
Petrenko, Dmytrii
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37479807.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
ukraińska kultura wizualna
sztuka współczesna
fotografia konceptualna
instalacja
kino dokumentalne i fabularne
Ukrainian visual culture
contemporary art
conceptual photography
installation
documentary and fiction films
Opis:
The article is devoted to the visual culture of Ukraine since independence. It pays special attention to the trends and phenomena of contemporary Ukrainian visual culture that have entered the context of world culture through recognition on international cultural platforms (competitions, festivals, biennials, etc.). The considerations concern the development of various trends in contemporary Ukrainian art, which use various artistic media: photography, installation, performance and film. In particular, Ukrainian conceptual photography was the most interestingly represented by several generations of photographers of the Kharkiv School, who combined radical bodily imagery and social criticism. The Ukrainian installation is represented by the works of artists of the REP (Revolutionary Experimental Space) group, which is focused on the unity of art and politics and considers artistic creation as a political act. An interesting sub-direction of the installation is the video installation, which delivers an original combination of contemporary Ukrainian artists with site-specific art and artistic means of reflecting on the traumas inflicted on Ukrainian society by the war. The article pays special attention to the development of contemporary Ukrainian cinema. The author demonstrates the connection between the work of contemporary Ukrainian filmmakers and the traditions of Ukrainian poetic cinema. In addition, other trends in Ukrainian cinema are identified: the experimental search for a new film language, the development of documentary cinema, on top of the convergence of fiction and non-fiction artistic languages in the work of contemporary Ukrainian filmmakers. The dominant issues of contemporary Ukrainian films selected for screening at leading European film festivals are identified: inclusiveness, reflection on Ukrainian history, war trauma, psychological rehabilitation of combatants, etc.
Artykuł poświęcony jest ukraińskiej kulturze wizualnej od czasu uzyskania niepodległości. Tekst zwraca szczególną uwagę na trendy i zjawiska współczesnej ukraińskiej kultury wizualnej, które weszły w kontekst kultury światowej poprzez zdobycie uznania na międzynarodowych platformach kulturalnych (konkursy, festiwale, biennale itp.). Badany jest rozwój różnych trendów we współczesnej sztuce ukraińskiej, które wykorzystują rozmaite media artystyczne: fotografię, instalację, performance i kino. W szczególności ukraińska fotografia konceptualna była najciekawiej reprezentowana przez kilka pokoleń fotografów szkoły charkowskiej, którzy łączyli w swoich pracach radykalne obrazy ciała z krytyką społeczną. Ukraińską instalację reprezentują prace artystów z grupy REP (Rewolucyjna Przestrzeń Eksperymentalna), która koncentruje się na jedności sztuki i polityki oraz traktuje twórczość artystyczną jako akt polityczny. Interesującym podkierunkiem jest instalacja wideo, będąca oryginalnym połączeniem współczesnych ukraińskich artystów ze sztuką site-specific i odzwierciedlająca traumy zadane ukraińskiemu społeczeństwu przez wojnę. Artykuł zwraca szczególną uwagę na rozwój współczesnego kina ukraińskiego. Pokazuje związek między twórczością współczesnych ukraińskich filmowców a tradycjami ukraińskiego kina poetyckiego. Ponadto zidentyfikowano inne trendy w kinie ukraińskim: eksperymentalne poszukiwanie nowego języka filmowego, rozwój kina dokumentalnego oraz konwergencję artystycznych języków fikcji i non-fiction w twórczości współczesnych ukraińskich filmowców. Zidentyfikowano dominujące tematy współczesnych ukraińskich filmów wybranych do pokazów na wiodących europejskich festiwalach filmowych: inkluzywność, refleksja nad ukraińską historią, trauma wojenna, psychologiczna rehabilitacja bojowników itp.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 41, 2/2; 91-110
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Образ современной Испании в зеркале социолингвистики (размышляя над книгой Е.В. Астаховой Испания как метафора)
Image of Contemporary Spain in the Mirror of Sociolinguistics (Reflecting on the Book by E. V. Astakhova “Spain as a Metaphor”)
Autorzy:
Baranov, Andrei
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52417822.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Umiejętności
Tematy:
obraz
Hiszpania współczesna
image
contemporary Spain
Opis:
We współczesnej kulturologii nacisk kładzie się na badanie charakteru narodowego, prowadzone w dialogu z naukami historycznymi, etnologią, psychologią i socjolingwistyką. Przykładem takiego podejścia badawczego jest monografia znanej hispanistki J. Astachowej. W niniejszym artykule analizie poddany został obraz Hiszpanii w kulturze rosyjskiej jako metafory przybliżającej prawdę o państwie i narodzie, ale także jej ocenę emocjonalną. Rozpatrywane są główne etapy i źródła powstania wizerunku Hiszpanii w kulturze rosyjskiej, a także współczesne stereotypy Hiszpanii. Podkreślona została rola świąt w narodowej tradycyjnej i współczesnej kulturze Hiszpanii. Przemiany społeczne ukazane zostały w świetle symboli i metafor, opisano wzajemne oddziaływanie obrazu Rosji i Hiszpanii w świadomości masowej.
The study of national images carried out in line with the dialogue of historical science, ethnic psychology, and sociolinguistics has become a topical trend in contemporary cultural studies.  A striking example of such a study is the monograph of the famous Hispanist E.V. Astakhova. The review reflects on the perception of Spain in Russian culture as a metaphor, giving rise not only to the meanings of a real country and people, but also their figurative and emotional evaluations. The main historical stages and sources of creating an image of Spain in Russian culture, modern stereotypical ideas about Spain are considered. Estimated role of color in the image of Spain. Attention is paid to the genres of holidays in the national culture of the Spaniards – traditional and modern. Changes in Spanish society are analyzed in terms of the worldview and mentality, symbols and metaphors of linguistic phenomena. The mutual influence of images of Russia and Spain in the mass consciousness is noted. 
Źródło:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2019, XV; 171-183
2451-4985
2543-9561
Pojawia się w:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od antropologii do metaetnografii. Wokół problemu zmiany paradygmatu w refleksji nad kulturą współczesną
Autorzy:
Barańska, Edyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/647277.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
textualization of culture
anthropology
meta-ethnography
contemporary culture
tekstualizacja kultury
antropologia
metaetnografia
kultura współczesna
Opis:
The article discusses the problem of textualization of culture and shows the process of moving anthropology towards ethnography. The author looks for the answer to the question about the final shape that anthropology assumed today, and also about the significance of this kind of change for the “science” of culture itself. The starting point of the considerations is the assumption that if deconstructivism in postmodernism undermined the legitimacy and sense of reading the text (reading the text of culture is not a sense and meaning reading, but its production), perhaps anthropology is going in a similar direction today. The article consists of two main parts. The first discusses the issue of postmodernist reconstruction of culture, including changes occurring within the subject and the object of anthropological cognition. The second part talks about a new way of “researching” culture, which takes on the character of the meta-reflection of ethnography. Three main but different interpretations of culture as a text have been discussed here: interpretive anthropology, meta-ethnography and “theory” of G. Steiner’s translation.
W niniejszym artykule został omówiony problem tekstualizacji kultury oraz pokazano proces przechodzenia antropologii w stronę etnografii. Autorka szuka odpowiedzi na pytanie o ostateczny kształt, jaki dziś przybrała antropologia, a także o to, jakie znaczenie ma tego rodzaju zmiana dla samej „nauki” o kulturze. Punktem wyjścia rozważań jest założenie, że jeśli dekonstruktywizm w postmodernizmie podważył zasadność i sens czytania tekstu (czytanie tekstu kultury nie jest odczytywaniem sensu i znaczenia, lecz jego wytwarzaniem), to być może również antropologia idzie dziś w podobnym kierunku. Artykuł składa się z dwóch głównych części. W pierwszej omówiono kwestię postmodernistycznej rekonstrukcji kultury, w tym zmiany zachodzące w obrębie podmiotu i przedmiotu poznania antropologicznego. W części drugiej mowa jest o nowym sposobie „badania” kultury, który przybiera charakter metarefleksji etnografii. Zostały tu omówione trzy główne, ale różne, interpretacje kultury jako tekstu: antropologia interpretatywna, metaetnografia oraz „teoria” przekładu G. Steinera.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia; 2018, 43, 1
2300-7540
0137-2025
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesna dronosfera. Socjalizacja i uczenie się w globalnej „kulturze czujników”
Contemporary Dronosphere. Socialization and Learning in a Global “Culture of Sensors”
Autorzy:
Bougsiaa, Hussein
Kopciewicz, Lucyna
Nowicki, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140708.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
dron
społeczeństwo nadzoru
kultura
globalizacja
wojna z terroryzmem
uczenie się
drone
surveillance society
culture
globalization
war against terrorism
learning
Opis:
W artykule autorzy dokonują analizy współczesnej dronosfery i figury drona w kontekście wyłaniającej się logiki wszechobecnego nadzoru i „kultury czujników”. Argumentacja zaprezentowana w artykule nie dotyczy wyłącznie dronów jako maszyn, ale dronizacji jako procesu rozwoju wszechobecnych, stale czuwających, połączonych siecią, sensorów, zaprojektowanych z myślą o automatycznym gromadzeniu i przetwarzaniu danych oraz generowaniu przez system automatycznych odpowiedzi. Analizujmy społeczne implikacje procesów dronizacji w wielu sferach społecznej praktyki, w sferze codziennych interakcji, w nauczaniu, rozrywce, socjalizacji i kształtowaniu się tożsamości. W artykule podejmowany jest również problem zmilitaryzowanej racjonalności właściwej globalizacji, codzienności i współczesnej kulturze.  
This article explores the figure of the drone and the emerging logics of the ubiquitous, always-on sensor-based monitoring. The arguments presented in the article are not exclusively about drones, but about what is described as “drone logic”: the deployment of ubiquitous, always-on networked sensors for the purposes of automated data collection, processing and response. We examine the social implications of the process which might be called the “droning” of daily interactions across various spheres of social practices such as learning, entertainment, socialization and identity construction. This article offers an insight into the military-inflected rationality of globalization, everydayness and contemporary culture.
Źródło:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2016, 19, 4(76); 7-22
1505-8808
2450-3428
Pojawia się w:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
TOŻSAMOŚĆ MUZYKI SAKRALNEJ W DIALOGU Z KULTURĄ WSPÓŁCZESNĄ
Autorzy:
Bramorski, Jacek
Misiaszek, Antoni
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Opis:
Mija pięćdziesiąt lat od ogłoszenia posoborowej instrukcji Musicam sacram. Z tej okazji w marcu 2017 roku zostało zorganizowane w Rzymie międzynarodowe sympozjum nt. „Muzyka i Kościół: kult i kultura 50 lat po Musicam sacram”. W wygłoszonym do jego uczestników przemówieniu papież Franciszek zwrócił uwagę na potrzebę podjęcia pogłębionej refleksji nad tożsamością muzyki sakralnej w dialogu ze współczesną kulturą. Podkreślił „związek między muzyką kościelną i współczesną kulturą, między repertuarem muzycznym, z którego czerpie wspólnota chrześcijańska, a panującymi trendami muzycznymi”1. Muzyka kościelna, będąca wyrazem wiary, stanowi nieodzowny element kultury. Świadczy o tym wypracowany na przestrzeni wieków ogromny skarbiec arcydzieł muzyki sakralnej. Ta wielowiekowa tradycja nie jest zamknięta w sobie, lecz otwiera się szeroko dla nowych, twórczych wyzwań. Otwarcie nie oznacza bynajmniej rezygnacji z tożsamości. Kościół nie powinien podporządkowywać się bezkrytycznie współczesnej kulturze, gdyż niejednokrotnie odcina się ona od swoich religijnych korzeni. W tej sytuacji ważny jest dwustronny dialog, w którym poszukuje się punktów stycznych między wiarą a sztuką. Papież Franciszek dostrzega w tym kontekście podwójny wymiar misji Kościoła: „Chodzi, z jednej strony, aby chronić i waloryzować bogate i różnorodne wielowiekowe dziedzictwo; korzystając z niego współcześnie z umiarem i unikając ryzyka wizji nostalgicznej lub «archeologicznej». Z drugiej strony, koniecznym jest sprawiać, aby muzyka kościelna i śpiew liturgiczny były «inkulturowane» we współczesne języki artystyczne i muzyczne; muszą zatem potrafić ucieleśniać i tłumaczyć Słowo Boże w pieśniach, dźwiękach, harmoniach, które poruszą serca nam współczesnych, tworząc również odpowiedni nastrój emocjonalny, który otwierał będzie na wiarę oraz pobudzał do przyjęcia i pełnego uczestnictwa w odprawianych tajemnicach”. Muzyka sakralna, wyrażając wiarę, staje się istotnym elementem kultury. Zachowując ciągłość wielowiekowej tradycji, muzyka rozbrzmiewająca podczas liturgii zdolna jest nadal przemawiać do dzisiejszego człowieka. Tradycja nie jest rzeczywistością zamkniętą w sobie, lecz otwartą na kontynuację i rozwój. Nie należy jednak zapominać, że bezkrytyczne przeszczepianie do liturgii wzorców popkultury to „banalizacja wiary”, która „nie jest żadną nową inkulturacją, lecz zaprzeczeniem kultury i prostytucją uprawianą z antykulturą”. Odnosząc się do trudności, które pojawiły się w muzyce liturgicznej po Soborze Watykańskim II, papież Franciszek zauważa, że „spotkanie z nowoczesnością i wprowadzenie języków mówionych w liturgii przysporzyło sporo problemów, dotyczących: języków, form i gatunków muzyki. Czasami górę wzięła swego rodzaju przeciętność, powierzchowność i banalność, na niekorzyść piękna i głębi celebracji liturgicznych”. Dlatego Ojciec Święty zachęca, aby „różnego rodzaju specjaliści z tego zakresu, muzycy i kompozytorzy, dyrygenci i chórzyści scholae cantorum, animatorzy liturgii, wnieśli cenny wkład w odnowę, przede wszystkim jakościową, muzyki sakralnej i śpiewu liturgicznego”. Odpowiedzią na to papieskie wezwanie jest wieloaspektowa refleksja podjęta podczas zorganizowanej przez Katedrę Muzyki Kościelnej XIV Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej z cyklu „Musica sacra”, która odbyła się w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku w dniach 16-17 maja 2017 roku. Przeprowadzone wówczas analizy dotyczą zarówno tożsamości i wielowiekowej tradycji muzyki sakralnej, jak również jej inspirującej obecności w kulturze współczesnej. Owocem tych naukowo-artystycznych poszukiwań jest trzynasta monografia naukowa w cyklu Musica sacra, którą oddajemy do rąk Czytelników. Pierwsza część niniejszego tomu poświęcona została analizom filozoficzno-teologicznych podstaw liturgicznej kultury muzycznej. Wprowadzeniem do tej problematyki jest opracowanie autorstwa ks. Jacka Bramorskiego, teologa muzyki i kierownika Katedry Muzyki Kościelnej Akademii Muzycznej w Gdańsku, który snując rozważania na kanwie nauczania św. Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka, poszukuje odpowiedzi na pytanie o miejsce muzyki sakralnej we współczesnym dialogu wiary i kultury. Pogłębioną refleksję filozoficzną podejmuje w swym artykule Danuta Stankiewicz, wykładowca Akademii Muzycznej w Gdańsku, wskazując na wzajemną, ubogacającą relację pomiędzy kultem a kulturą. Ks. Piotr Wiśniewski, muzykolog i kierownik Katedry Polifonii Religijnej Instytutu Muzykologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, podejmuje natomiast próbę wytyczenia granic inkulturacji w muzyce liturgicznej. Wielkim orędownikiem dialogu pomiędzy wiarą a kulturą jest papież senior Benedykt XVI, którego nauczanie dotyczące muzyki liturgicznej w świetle hermeneutyki ciągłości przypomina Łukasz Bilski, organista i teolog z Uniwersytetu Szczecińskiego. Ks. Robert Tyrała, twórca Międzyuczelnianego Instytutu Muzyki Kościelnej w Krakowie i prezydent Międzynarodowej Federacji Pueri Cantores, nakreśla natomiast w swoim artykule chóralną perspektywę współczesnej percepcji instrukcji Musicam sacram, wskazując na perspektywy i szanse rozwoju chóralistyki w Kościele Powszechnym. Śpiew liturgiczny, ale także szeroko rozumiana muzyka wokalno-instrumentalna o charakterze religijnym, może stać się nośnikiem Słowa Bożego, przybliżając człowieka do Boga. Tej problematyce dedykowana jest druga część niniejszej monografii. Piotr Ziółkowski, muzykolog i doktorant w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, sięga w swych analizach do zabytków krzyżackiej tradycji liturgicznomuzycznej, zapraszając do współczesnej recepcji zapomnianego śpiewu rycerzy zakonników. Zagadnieniu retoryki muzycznej jako wstępu do rozumienia i interpretacji dzieł oratoryjnych epoki baroku poświęcony jest artykuł Anny Moniuszko, dyrygenta i adiunkta na Wydziale Instrumentalno-Pedagogicznym w Białymstoku Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Maciej Babnis, organista i muzykolog, adiunkt w Instytucie Muzyki Akademii Pomorskiej w Słupsku, przybliża w swych artykułach chóralną muzykę anglikańską. Świadectwem tożsamości muzyki sakralnej jest forma Stabat Mater, w której aspekty wykonawcze w dziełach od Pergolesiego do Pendereckiego wprowadza Czytelnika Monika Fedyk-Klimaszewska, profesor Akademii Muzycznej w Gdańsku oraz solistka Opery Bałtyckiej (mezzosopran). Sławomir Bronk, dyrygent i śpiewak, adiunkt w Katedrze Muzyki Kościelnej Akademii Muzycznej w Gdańsku, opisuje próbę ocalenia bogatej tradycji pieśni „pustej nocy” na Kaszubach. Dialog wiary chrześcijańskiej z kulturą współczesną obecny jest w wielu kompozycjach muzycznych powstałych w XX i XXI wieku. Przykładem tego są pieśni na sopran Augustyna Blocha, które analizuje Joanna Schiller-Rydzewska, teoretyk muzyki i wykładowca na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Michał Sławecki, dyrygent, kompozytor, organista i pedagog Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, podejmuje natomiast refleksję nad dialogiem tradycji z nowoczesnością na przykładzie Mszy legnickiej Stanisława Moryto. Nie tylko śpiew, ale także muzyka instrumentalna stanowi istotny element objawiania się sacrum w muzyce. Temu zagadnieniu poświęcona jest trzecia część niniejszej monografii. Szczególne znaczenie w muzyce sakralnej mają organy, których „brzmienie potęguje wzniosłość kościelnych obrzędów, a umysły wiernych porywa ku Bogu i rzeczywistości nadziemskiej”. Zagadnieniu historii budowy jednego z największych instrumentów organowych w Polsce, który znajduje się w kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni, poświęcony jest artykuł Pawła Pasternaka, organisty i doktoranta z Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Dialog kompozytorów z muzyką sakralną dotyczy nie tylko twórców muzyki organowej, ale także wiolonczelowej. Instrumentalne „ikony pisane dźwiękiem” na przykładzie twórczości Sofii Gubaiduliny, Johna Tavenera i Wojciecha Kilara ukazała Anna Sawicka, wiolonczelistka, pedagog i koncertmistrz Orkiestry Opery Bałtyckiej w Gdańsku. Najstarsze przekazy o liturgicznym zastosowaniu dzwonów pochodzą z VI wieku. Monika Kaźmierczak, teoretyk muzyki i carillonistka, adiunkt w Katedrze Muzyki Kościelnej Akademii Muzycznej w Gdańsku, prezentuje w swym artykule współczesny dialog między sacrum i profanum na przykładzie multimedialnej ekspozycji „Wodowanie Sztuk” z udziałem carillonu kościoła św. Katarzyny w Gdańsku oraz Fontanny Heweliusza. Podjęte w niniejszej monografii wieloaspektowe analizy stanowią próbę odpowiedzi na pytanie o znaczenie muzyki sakralnej w dialogu wiary z kulturą współczesną. Aby zrozumieć, czym jest muzyka sakralna, należy podjąć refleksję nad relacją pomiędzy Kościołem a kulturą. Europejska kultura, wyrastająca z korzeni antycznych i chrześcijańskich, od epoki Oświecenia zaczęła się stopniowo oddalać od swego źródła. Spowodowało to zagubienie duchowej tożsamości sztuki, która stała się wartością sama dla siebie. Także kultura liturgiczna została pozbawiona blasku ponadczasowego piękna, którego nośnikiem jest muzyka. Pilnym wezwaniem jest zatem nawiązanie na nowo dialogu wiary i kultury, z którego twórczość muzyczna czerpie swoją siłę i dzięki której może narodzić się na nowo.
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Książka
Tytuł:
Sergey Arno’s Personal Comments on the Value of Literature and the Function of Literary Criticism Incorporated in His Works
O wartości i wartościowaniu literatury. Odautorskie komentarze Siergieja Arno
Autorzy:
Brążkiewicz, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52169938.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Umiejętności
Tematy:
Sergey Arno
Russian Literature
Contemporary Russian Literature
St Petersburg Prose
Siergiej Arno
literatura rosyjska
współczesna literatura rosyjska
proza petersburska
Opis:
On the one hand, Sergey Arno’s prose stands out due to its black humour, full of paradoxical thoughts and absurd imaginations, but on the other hand, it deals with the condition of literature, its function, value, and literary criticism (i.e. its assessment). Apart from addressing literary subjects, his works relatively often reveal autobiographical and self-referential elements. For this reason, it is possible to extract from Arno’s texts fragments investigating the value of literature and its assessment that can be identified with the author’s own position. This article is an attempt to reconstruct the writer’s views based on four of his works in prose: three fictional pieces and one non-fiction book.
Prozę Siergieja Arno wyróżnia z jednej strony pełen paradoksalnych myśli oraz absurdalnych wyobrażeń czarny humor, z drugiej zaś strony stosunkowo ważne miejsce zajmują w niej odniesienia do kondycji literatury, jej funkcji, wartości, a także do krytyki literackiej (tj. wartościowania). Ponieważ twórczość prozaika, obok literaturotematycznych, stosunkowo często wykazuje też cechy autobiograficzne i autotematyczne, z niektórych  tekstów Arno daje się wydobyć fragmenty dotyczące wartości i wartościowania literatury, które można utożsamić ze stanowiskiem samego autora. Niniejszy artykuł stanowi próbę takiej rekonstrukcji poglądów pisarza w oparciu o cztery utwory prozatorskie: trzy fikcjonalne oraz jeden faktograficzny.
Źródło:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2023, XIX; 69-82
2451-4985
2543-9561
Pojawia się w:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozof na wygnaniu. Uwagi wokół emigracyjnej twórczości Györgya Márkusa
Autorzy:
Bulira, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/462612.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
Tematy:
György Márkus
szkoła budepszteńska
kultura współczesna
postmodernizm
intelektualiści
wygnanie
Budapest School
conteporary culture
postmodernism
intellectuals
exile
Opis:
Autor artykułu proponuje przyjrzeć się filozofii krytycznej Györgya Márkusa z perspektywy socjologii wiedzy, i potraktować ją jako przykład tego rodzaju myśli, która wpisuje się w nurt tzw. hermeneutyki dystansu. Innymi słowy, chciałby zastanowić się nad tym, na ile krytyczny stosunek Márkusa względem wielu aspektów kultury współczesnej bierze się z zajmowanej przez niego uprzywilejowanej pozycji epistemologicznej wygnańca, który właśnie dzięki temu, że jest wygnańcem potrafi spoglądać na otaczającą go rzeczywistość z innej perspektywy i stawiać jej trudne pytania. Artykuł składa się z trzech części. Pierwsza ma charakter metodologiczny, autor precyzuje w niej swe stanowisko teoretyczne oraz definiuje pojęcia, przy pomocy których – w części drugiej i trzeciej – analizuje wybrane problemy emigracyjnej twórczości Márkusa.
The author of this paper proposes to treat the critical philosophy of György Márkus as an example of the theoretical position which could be named “a hermeneutics of distance”. In other words he tries to look at his work from the perspective of sociology of knowledge and consider to what extent Márkus' critical approach to the many aspects of the contemporary (western) culture may be rooted in his experience of being an exile who – as an outsider – is able to glance at the social and cultural reality and pose it difficult questions. The paper is divided into three parts. In the first one the author defines his theoretical position, in the second and the third parts he tries to analyze the several problems of Márkus' emigrant writings in the light of mentioned theoretical assumptions.
Źródło:
Language. Culture. Politics. International Journal; 2017, 1; 203-217
2450-3576
2719-3217
Pojawia się w:
Language. Culture. Politics. International Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Visual Culture of the Selfie from the Perspective of ‘Visual Identity’. The Issues of the Selfie within Contemporary Art
Kultura wizualna selfie z perspektywy „tożsamości wizualnej”. Problematyka selfie w sztuce współczesnej
Autorzy:
Chmielecki, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37262194.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
kultura wizualna
sztuka współczesna
selfie
tożsamość wizualna
koncepcja biowładzy
potulne ciała
obraz
ORLAN
visual culture
contemporary art
the selfie
visual identity
the biopower concept
the docile bodies
an image
Opis:
The essay attempts to outline the issues of the visual culture of the selfie from the perspective of “visual identity” that has referred to contemporary art. In this paper, I analyze examples of the following artworks: The Reincarnation of Saint ORLAN by the French artist ORLAN, the Bodies© INCorporated website, designed by Victoria Vesna, The Little Revenge from the Periphery by José Bedia Valdés, The Chief: He Who Sold Africa to the Colonists and Autoportraits by Samuel Fosso. In addition, this paper is focused on an analysis of the “biopower” concept which refers to Michel Foucault’s “docile bodies.” This concept is based on the neoliberal power process over the production of living beings and exercising control over them is an updating of the development of political, democratic, and economic institutions, as well as information and biocybernetic technologies. The “docile bodies” concept strengthens the conviction of the bodies must become the object of biopower interventions for the “perfect body” concept to act upon the strictly defined appearance of the body consistent with the standards and norms of “beauty” adopted by visual culture. In this situation, the selfie and photographic images produce homogeneous images, which function as “ideological texts” making our “visual identity” and self-image. This concept is given a lot of considerable space in this paper because the selfie can be regarded as an “personality identity” shaping the visual appearance of our bodies. In the essay’s conclusion, I claim that the visual culture of the selfie seems to be an aesthetic phenomenon shaped by a visual medium such as digital photography. However, photography does not is the key medium of the selfie. My analyses were aimed at showing that this role plays an “image,” no matter how it can be understood.
Esej jest próbą nakreślenia problematyki kultury wizualnej selfie z perspektywy „tożsamości wizualnej”, która odnosi się do sztuki współczesnej. W niniejszym artykule analizuję przykłady następujących dzieł sztuki: The Reincarnation of Saint ORLAN francuskiej artystki ORLAN, strona internetowa Bodies© INCorporated, zaprojektowana przez Victorię Vesna, The Little Revenge from the Periphery José Bedia Valdésa, The Chief: He Who Sold Africa to the Colonists i Autoportraits Samuela Fosso. Ponadto niniejszy artykuł koncentruje się na analizie koncepcji „biowładzy”, która odnosi się do „podatnych ciał” Michela Foucaulta. Koncepcja ta opiera się na neoliberalnym procesie władzy nad produkcją istot żywych i sprawowaniem nad nimi kontroli. Jest aktualizacją rozwoju instytucji politycznych, demokratycznych i ekonomicznych, a także technologii informacyjnych i bio-cybernetycznych. Koncepcja „podatnych ciał” wzmacnia przekonanie, że ciała muszą się stać przedmiotem interwencji biowładzy, aby koncepcja „ciała idealnego” oddziaływała na ściśle określony wygląd ciała zgodny z przyjętymi przez kulturę wizualną standardami i normami „piękna”. W tej sytuacji media i obrazy fotograficzne wytwarzają jednorodne obrazy, które funkcjonują jako „teksty ideologiczne” tworzące naszą „tożsamość wizualną” i obraz siebie. Koncepcji tej poświęcono w tym artykule bardzo dużo miejsca, ponieważ selfie można traktować jako „tożsamość osobistą”, kształtującą wizualny wygląd naszych ciał. W podsumowaniu eseju twierdzę, że kultura wizualna selfie wydaje się zjawiskiem estetycznym ukształtowanym przez medium wizualne, jakim jest fotografia cyfrowa. Fotografia nie jest jednak kluczowym medium selfie. Moje analizy miały na celu pokazanie, że funkcję tę pełni „obraz”, bez względu na to, jak może być rozumiany.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 42, 3; 201-226
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Coercive Transformation of the Attitudes of Patients Nowadays
Wymuszona współczesna transformacja postaw pacjentów
Autorzy:
Choi, Florence Wai-man
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31231852.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Leid
Krankheit
Transformation
Erfahrung
hängt von uns ab
suffering
illness
transformation
experience
up-to-us
cierpienie
choroba
transformacja
doświadczenie
co zależy od nas
Opis:
With advancement of modern medical technologies, attitudes of patients nowadays are forcefully being transformed. While we think that these advanced and reliable technologies bring us some reasonable hope, there are uncertainties that patients are coerced to bear. Taking the COVID-19 pandemic as an example, patients are subject to many uncertainties caused by some overestimation of positive effects, ongoing clinical results, and so forth. Then, not only do the patients suffer non-voluntarily but they also face new challenges caused by the uncertainties. They are forced to transform their attitudes by reflecting on their experiences. By referring to the argument of Havi Carel and Ian James Kidd, namely, suffering experiences are more transformative, I comment on it and specifically describe the patients’ coercive transformation. Finally, I suggest how the concept of clarifying what is up-to-us or not helps the patients to identify their desires and change their attitudes.
Mit der Entwicklung moderner medizinischer Technologien unterliegen die Haltungen der Patienten starken Veränderungen. Obwohl es uns scheint, dass diese fortschrittlichen und bewährten Technologien uns eine legitime Hoffnung geben, gibt es Unbekannte, die Patienten ertragen müssen. Wenn wir die COVID-19-Pandemie als Beispiel nehmen, sind Patienten vielen Unbekannten ausgesetzt, die durch Überschätzung der positiven Ergebnisse aktueller klinischer Studien usw. verursacht werden. In einer solchen Situation leiden Patienten nicht nur nicht aus eigenem Willen, sondern stehen auch vor neuen Herausforderungen, die durch Unsicherheit verursacht werden. Sie müssen ihre eigenen Einstellungen ändern, indem sie über ihre Erfahrungen nachdenken. Unter Bezugnahme auf das Argument von Havi Carel und Ian James Kidd, dass die Erfahrung des Leidens transformativer ist, kommentiere ich dieses Argument und beschreibe detailliert die erzwungene Transformation von Patienten. Schließlich weise ich darauf hin, wie das Konzept der Erklärung, was von uns abhängt und was nicht, den Patienten hilft, ihre Wünsche zu bestimmen und Einstellungen zu ändern.
Wraz z rozwojem nowoczesnych technologii medycznych postawy pacjentów ulegają obecnie silnym przemianom. Choć wydaje nam się, że te zaawansowane i sprawdzające się technologie przynoszą nam pewną słuszną nadzieję, to jednak istnieją niewiadome, które pacjenci muszą znosić. Jeżeli za przykład weźmiemy pandemię COVID-19, to pacjenci są poddawani wielu niewiadomym spowodowanym przecenianiem pozytywnych rezultatów bieżących ba-dań klinicznych itp. W takiej sytuacji pacjenci nie tylko że cierpią nie z własnej woli, ale też stają przed nowymi wyzwaniami wywoływanymi przez niepewność. Musza zmieniać własne postawy poprzez refleksję nad swoimi doświadczeniami. Odwołując się do argumentu Havi Carel i Iana Jamesa Kidda, zgodnie z którym doświadczenia związane z cierpieniem są bardziej transformujące, komentuję ten argument i szczegółowo opisuję wymuszoną transformację pacjentów. Na koniec wskazuję, w jaki sposób koncepcja mówiąca o wyjaśnianiu, co należy lub nie należy do nas, pomaga pacjentom w określeniu ich pragnień i zmianie postaw.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2022, 33; 5-23
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
SPOTKANIE Z INNYM JAKO PRZYKŁAD EDUKACJI GLOBALNEJ W PRZESTRZENI MUZEUM
ENCOUNTERING THE OTHER AS AN EXAMPLE OF GLOBAL EDUCATION WITHIN THE MUSEUM SPACE
Autorzy:
Dorota, Baumgarten-Szczyrska,
Krystyna, Milewska,
Dorota, Obalek,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433570.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
edukacja globalna
przeciwdziałanie uprzedzeniom i stereotypom
prawa człowieka
współczesna sztuka i kultura krajów afrykańskich
Ryszard Kapuściński
teatrzyk kamishibai
global education
counteracting prejudice and stereotypes
human rights
contemporary art and culture of African countries
kamishibai theatre
Opis:
In the face of the migration crisis in Europe in 2015, discussions on refugees and emigrants who live in Poland have been dominated by stereotypes and negative images presented by the media, and the division into supporters and opponents of the “Others” have also become highly visible in schools. The lack of topics in the field of global education and of knowledge about the current situation of African countries has contributed to the increase in xenophobic attitudes among pupils, and to all sorts of manifestations of verbal and physical violence motivated by prejudices against people who stand out because of their appearance or origin. The Encountering the Other project, which has been run by the Artykuł 25 Foundation and the National Museum in Szczecin since 2014, attempts to reply to the lack in Poland of a social basis of sensitivity, respect and solidarity with people of different geographical and cultural backgrounds. Its main aim is to allow primary, middle and secondary school pupils to acquire knowledge about the Countries of the Global South, which may encourage them to revise their attitudes. The basis of the project is classes in school which are based on our own script prepared from a lecture by Ryszard Kapuściński, Encountering the Other: the challenge for the 21st century, which he gave upon receiving the title of doctor honoris causa from the Jagiellonian University. The National Museum in Szczecin plays an important role in the project. It runs classes for students which show them the old art and culture of West-African countries and their influence on European art, but also presents works by contemporary artists from Benin, Nigeria and the Republic of South Africa. As part of the Week of Global Education, the museum presents documentaries for children and teens from the Docs Against Gravity Festival, and there are workshops using the kamishibai theatre and discussions on mutual understanding and global interdependence. The project is complemented by a conference targeted at teachers and representatives of organisations working with children and teens, whose main aim is to provide knowledge on the contemporary culture and art of African countries, and to show good practices for counteracting discrimination and violence motivated by prejudice. The Encountering the Other project aims to counteract prejudice and stereotypes, to show a different image of the Countries of the Global South, to convince children, teenagers and teachers to make their social attitudes more responsible, which would be of key importance on shaping trends today or in the future, and to incorporate global issues into mainstream discussions.
W obliczu kryzysu migracyjnego jaki dotknął Europę w 2015 r., dyskusje na temat uchodźców i emigrantów mieszkających w Polsce zostały zdominowane przez stereotypy i negatywne obrazy przedstawiane w mediach, a podział na zwolenników i przeciwników „Innych” stał się niezwykle wyraźny również w szkole. Brak tematów z zakresu edukacji globalnej i wiedzy na temat obecnej sytuacji krajów afrykańskich przyczynił się do wzrostu postaw ksenofobicznych wśród uczniów, a także wszelkiego rodzaju przejawów słownej i fizycznej przemocy motywowanej uprzedzeniami wobec osób wyróżniających się wyglądem czy pochodzeniem. Projekt Spotkanie z Innym realizowany przez Fundację Artykuł 25 i Muzeum Narodowe w Szczecinie od 2014 r., jest próbą odpowiedzi na polski deficyt społecznej postawy wrażliwości, szacunku i solidarności z ludźmi z innych obszarów geograficznych i kulturowych. Jego celem jest umożliwienie uczniom szkół podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych zdobycia wiedzy na temat Krajów Globalnego Południa, która może zachęcić ich do zweryfikowania poglądów. Podstawą projektu są zajęcia w szkole na podstawie autorskiego scenariusza, powstałego na bazie wykładu Ryszarda Kapuścińskiego Spotkanie z Innym jako wyzwanie XXI wieku wygłoszonego z okazji przyznania mu tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W projekcie istotną rolę odgrywa Muzeum Narodowe w Szczecinie realizując zajęcia dla uczniów pokazujące dawną sztukę i kulturę krajów Afryki Zachodniej, ich wpływ na sztukę europejską, ale też prezentujące twórczość współczesnych artystów z Beninu, Nigerii czy RPA. W ramach Tygodnia Edukacji Globalnej w muzeum prezentowane są filmy dokumentalne z festiwalu Docs Against Gravity dla dzieci i młodzieży, prowadzone warsztaty z wykorzystaniem teatrzyku kamishibai oraz dyskusje przybliżające tematy dotyczące wzajemnego porozumienia i globalnych współzależności. Dopełnieniem projektu jest konferencja kierowana do nauczycieli i przedstawicieli organizacji pracujących z dziećmi i młodzieżą, której głównym zamierzeniem jest dostarczenie wiedzy na temat współczesnej kultury i sztuki krajów afrykańskich oraz pokazanie dobrych praktyk przeciwdziałających dyskryminacji i przemocy motywowanej uprzedzeniami. Projekt Spotkanie z Innym ma na celu: przeciwdziałanie uprzedzeniom i stereotypom, pokazanie innego obrazu Krajów Globalnego Południu, nakłonienie dzieci, młodzieży i nauczycieli do zmiany postawy społecznej na bardziej odpowiedzialną, która już dziś lub w przyszłości będzie miała kluczowy wpływ na kształtowanie trendów oraz włączanie zagadnień globalnych do dyskusji mainstreamowych.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 227-239
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od kapliczki do mody. Obraz Maryi w kulturze współczesnej
Between Chapel and Fashion. Our Lady’s Image in Contemporary Culture
Autorzy:
Draguła, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1591980.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
contemporary culture
Mary
Marian devotion pop culture
popular piety
kultura współczesna
Maryja
pobożność maryjna
popkultura
pobożność ludowa
Opis:
W katolicyzmie Maryja odrywa szczególną rolę pośród świętych – jest matką Jezusa, Syna Bożego. Jej wyjątkowość odbija się także w kulturze, która wyrasta z chrześcijaństwa. W kulturze tej jest ona prototypem kobiecości i macierzyństwa, łącząc w sobie nie tylko kult Maryi, ale także pozostałości przedchrześcijańskiego kultu pramatki. W pobożności ludowej, a zwłaszcza w jej wiejskiej wersji, postać Maryi ujawnia się w dwojaki sposób: jako Maryi z Nazaretu, znanej z kart Ewangelii, oraz jako przychodzącej z nieba Matki Bożej. W obu przypadkach Maryja jest tą, która przebywa z ludźmi, dzieląc ich troski życiowe. Wraz z urbanizacją, ten kulturowy model został przeniesiony do miasta, jak to ukazują w swoich powieściach Sylwia Chutnik i Salcia Hałas. Współczesny obraz kulturowy Maryi często wykracza poza teologiczną ortodoksję, co widać na przykład w „ewangelizacyjnych” działaniach Ady Karczmarczyk, a także wykorzystania wizerunku Maryi w sztuce, kulturze popularnej oraz w modzie. Opisane w artykule przykłady pokazują, że osoba Maryi odgrywa wciąż bardzo ważną rolę we współczesnej kulturze, choć funkcjonuje w niej często w sposób niezgodny z jej ewangelicznym i teologicznym obrazem.
In Catholicism, Our Lady’s role among the saints is special, as she is the mother of Jesus, Son of God. Her uniqueness is reflected also in the culture stemming from Christianity. Here she constitutes the prototype of womanhood, maternity and mother-figure combining the cult of Our Lady and the relics of the pre-Christian cult of mother goddess. In popular piety, and especially in its rural version, the figure of Our Lady appeares in two ways: as Mary of Nazareth, known from the pages of the Gospel, and as the coming from heaven Mother of God. In both cases she is the one who lives with people, sharing their life concerns. Along with urbanization, this cultural model was transferred to the city, as it is shown in the novels of Sylwia Chutnik and Salcia Hałas. The contemporary cultural image of Mary often goes beyond theological orthodoxy, as it can be seen in Ada Karczmarczyk’s “evangelization” attempts, as well as in the use of Mary’s image in art, pop-culture and fashion. The examples presented in the paper indicate that Mary as a character still plays an important part in the contemporary culture, although the way she functions in it is often inconsistent with her image in the Gospel and theology.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2018, 2; 43-64
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Bible in Translation”: Bulgarian Narrative About St. Clement of Ohrid in the Interwar Period and the Transfer of Modern Ideas
„Biblia w przekładzie”. Bułgarska narracja o św. Klemensie z Ochrydy w okresie międzywojennym a transfer idei nowoczesnych
Autorzy:
Drzewiecka, Ewelina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38592487.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Biblia
modernizm
przekład
kultura współczesna
św. Klemens z Ochrydy
Bułgaria
okres międzywojenny
Bible
modernism
translation
modern culture
St. Clement of Ohrid
Bulgaria
the interwar period
Opis:
The paper raises the question of the role of Biblical tradition in the transfer and adaptation of modern ideas in cultures rooted in Eastern-Orthodox tradition. The subject of reflection is the narrative about St. Clement of Ohrid, the most famous disciple of SS. Cyril and Methodius, and its various literary paraphrases during the interwar period in Bulgaria, in the context of modernist reading of the Bible, as well as the ambivalent experience of secularization among the local intellectual elites.
W artykule poruszono kwestię roli tradycji biblijnej w transferze i adaptacji idei nowoczesności na gruncie kultur prawosławnych. Przedmiotem namysłu jest narracja o św. Klemensie z Ochrydy, najsłynniejszym uczniu św. św. Cyryla i Metodego, oraz jej literackie parafrazy z okresu międzywojennego w Bułgarii — rozpatrywane w kontekście modernistycznego odczyt(yw)ania Biblii, a także ambiwalentnego doświadczenia sekularyzacji ze strony lokalnych elit intelektualnych.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2023, 13; 1-22
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(A)heroizm życia codziennego (na przykładzie wybranych utworów współczesnej literatury rosyjskiej)
(Non)heroism of Everyday Life (on the Example of Chosen Compositions in Russian Modern Literature)
Autorzy:
Duda, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52407703.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Umiejętności
Tematy:
heroizm codzienności
zmagania z rzeczywistością
współczesna literatura rosyjska
everyday heroism
struggle with reality
modern Russian literature
Opis:
Prezentowany tekst został podzielony na dwie części: teoretyczną, w której dokonano próby zdefiniowania pojęć takich jak „heroizm”, „(a)heroizm”, codzienność, współczesna literatura rosyjska oraz praktyczno-opisową, gdzie uwidacznia się odniesienie podanych wyżej pojęć do sfery powszedniości, tę ostatnią umieszczając w beletrystycznych przekazach dzieł rosyjskich powstałych głównie w XXI wieku. Autorzy powieści i opowiadań ukazują, iż bohaterstwo bądź też jego przeciwieństwa – tchórzostwo, ucieczka od wolności – mogą przejawiać się nie tylko w warunkach ludobójstwa (komunizm, łagry, tortury, aresztowania), ale również w powszedniości, kiedy człowiek musi podejmować walkę z cierpieniem, chorobą, niespełnioną miłością… Trudności życia codziennego, co podkreślają pisarze rosyjscy, także ujawniają różnorodne postawy: od życia skupionego zaledwie na własnych potrzebach aż do zupełnego poświęcenia się innym, przy czym walka o codzienną egzystencję nie jest wcale łatwiejsza niż wojna z okupantem. To, co najważniejsze w codzienności, to oparcie się na wartościach, trudny wybór między dobrem a złem.
The following article is divided into two parts. The first, theoretical part, is connected literature”. The second part shows how these expressions are reflected in short stories and novels written by Russian authors after the collapse of communism. The authors try to prove that bravery can exist not only during wars, in concentrations camps, in special Soviet psychiatric prisons where dissidents were sent, but also in our common life. Not only are people described in the novels as cowards, informers and enemies but they are real heroes as well. They struggle with fatal diseases, poverty, death, the stupidity of other people. They look after their ill children, old parents meanwhile overcoming different obstacles and barriers. It turned out that the struggle for everyday existence is not easier than the war with invaders. As far as the everyday life is concerned, moral values and difficult choices are the most important.
Źródło:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2018, XIV; 285-304
2451-4985
2543-9561
Pojawia się w:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między Wschodem a Zachodem (pisarze czwartej fali emigracji rosyjskiej)
Between the East and the West (Writers of the Fourth Wave of Russian Emigration)
Autorzy:
Duda, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52171655.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Umiejętności
Tematy:
współczesna emigracja
przyczyny emigracji
wyróżniki czwartej fali
Contemporary emigration
causes of emigration
characteristics of the fourth wave
Opis:
Niniejszy artykuł stanowi próbę określenia fenomenu czwartej fali emigracji rosyjskiej w odniesieniu do pisarzy wyjeżdżających z ich ojczyzny po upadku ZSRR albo będących potomkami przedstawicieli trzeciej fali. Wskazano tu na cechy charakterystyczne współczesnej emigracji, różniące ją od poprzednich fal uchodźców, oraz na przyczyny opuszczenia kraju ojczystego. Uwzględniono także stacje docelowe emigrantów (USA, Kanada, Szwajcaria, Izrael) kształtujące specyfikę krajobrazu mentalnego przyjezdnych, bariery, granice, które muszą pokonać w dążeniu do ustanowienia dobrych relacji z obywatelami państw przyjmujących. Celem wielokulturowości nie jest bowiem burzenie murów, ale budowanie mostów. W tej kwestii najważniejszy jest dialog i związany z tym język jako podstawowy wyróżnik kultury decydujący o tożsamości każdego człowieka. Z tożsamością i jej odzyskaniem wiąże się, promowany przez wielu emigrantów, nurt literatury postpamięciowej, autobiograficznej oraz wspomnieniowej. Jeśli chodzi o młodych emigrantów – przyszło im żyć w globalnej wiosce, w specyficznym zuniformizowaniu, jakie wprowadził XXI wiek, jedną z wartości nadrzędnych czyniąc mobilność.  
This article attempts to define the phenomenon of the fourth wave of Russian emigration in relation to writers leaving their homeland after the symbolic collapse of the USSR, or who are descendants of representatives of the third wave. The characteristics of contemporary emigration that differ from previous waves of refugees and the reasons for leaving their homeland are indicated here. The destinations of emigrants (USA, Canada, Switzerland, Israel) that shape the specifics of the mental landscape of the newcomers, the barriers, the borders that they have to overcome in order to establish good relations with the citizens of their host countries are also included. Indeed, the aim of multiculturalism is not to tear down walls, but to build bridges. In this respect, dialogue and the associated language as a fundamental distinctive feature of culture that determines the identity of each person is of paramount importance. The current of post-memory, autobiographical and memoir literature, promoted by many emigrants, is linked to identity and its recovery. As far as young emigrants are concerned, they have to live in a global village, in a specific uniformity introduced by the 21st century, which makes mobility one of the most important values.
Źródło:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2023, XIX; 39-54
2451-4985
2543-9561
Pojawia się w:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pamięć „mniejszościowa” i pokaleczona w najnowszej literaturze chorwackiej (na przykładach prozy Ludwiga Bauera, Ivany Šojat Kuči i Slobodana Šnajdera)
“Minority” and Mutilated Memory as Depicted in the Latest Croatian Literature (in Representative Examples of Prose by Ludwig Bauer, Ivana Šojat Kuči and Slobodan Šnajder)
Autorzy:
Dyras, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52433619.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Umiejętności
Tematy:
współczesna proza chorwacka
pamięć
przemilczenia
tożsamość
medium pamięci
contemporary Croatian prose
memory
omissions
identity
memory medium
Opis:
W artykule została poruszona problematyka pamięci zbiorowej oraz indywidualnej, na przykładzie traumatycznych doświadczeń mniejszości niemieckiej (tzw. Szwabów) w Jugosławii (w latach 1945-1990). Trwająca kilkadziesiąt lat konfiskata pamięci skutkowała utratą tożsamości, którą po 1990 roku trzeba było na nowo zbudować. Sposobem na jej odzyskanie stały się narracje literackie, motywowane pamięcią pokaleczoną przez system autorytarny. Problematykę tę poruszono między innymi w trzech powieściach, których publikacja spotkała się z ożywioną reakcją badaczy i krytyków literatury. Są to Ludwiga Bauera Kratka kronika porodice Weber, Ivany Šojat Kuči Unterstadt i Slobodana Šnajdera Doba mjedi. Pamięć, zgodnie z ustaleniami teoretycznymi Elżbiety Rybickiej, została ukazana zarówno jako koncept literaturoznawczy, jak również kategoria egzystencjalna. Powieści przywołanych autorów ilustrują, w jaki sposób literatura staje się medium i nośnikiem pamięci.
The article deals with the issues of collective and individual memory, based on the example of traumatic experiences of German minority (so-called Swabians) in Yugoslavia (1945-1990). Decades-long confiscation of memory resulted in the loss of identity, which had to be rebuilt after 1990. Literary narratives, motivated by mutilated memory resulting from the authoritarian system, became the way to regain it. These issues are discussed, among others, in three novels, the publication of which met with a lively response from researchers and critics of literature. These are Ludwig Bauer’s A Brief Chronicle of the Weber Family, Ivana Šojat Kuči’s Unterstadt and Slobodan Šnajder’s The Age of Brass. Memory, according to theoretical findings of Elżbieta Rybicka, has been presented both as a literary concept and an existential category. The novels by the above-mentioned authors illustrate how literature becomes a medium and a carrier of memory.
Źródło:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2021, XVII; 235-247
2451-4985
2543-9561
Pojawia się w:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 88

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies