Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "umorzenie postępowania" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-30 z 30
    Tytuł:
    Umorzenie postępowania przygotowawczego wobec nieletniego w Polsce
    Autorzy:
    Bembas, Ireneusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1930323.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-26
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
    Tematy:
    przestępstwo
    czyn zabroniony
    nieletni
    umorzenie postępowania karnego
    Opis:
    Artykuł dotyczy problematyki oceny prawnokarnej oraz procesowej podstaw umorzenia wszczętych postępowań przygotowawczych, w których ustalono, że sprawcą zachowania zabronionego jako przestępstwo jest nieletni. Problematyka nieletnich, ich status na gruncie prawnokarnym, stanowi kwestię złożoną, z uwagi na różnorodność aktów ustawowych uwzględniających pozycje prawną osób nieletnich. Celem artykułu jest wskazanie podstawy faktycznej i prawnej umorzenia wspomnianych wyżej postępowań przygotowawczych, w praktyce dochodzeniowo-śledczej bowiem zdarzają się przypadki wskazywania różnych przesłanek umorzeń postępowania karnego wobec tego samego powodu — nieletności sprawcy czynu zabronionego. W treści artykułu, poruszając się na gruncie wielu ustaw: k.k., k.p.k., u.p.n. oraz innych, omówiono status prawny nieletniego w odniesieniu do przestępstw, a następnie na podstawie ustalonej pozycji prawnej nieletniego wskazano podstawę faktyczną i prawną umorzenia postępowania przygotowawczego.
    Źródło:
    Przegląd Policyjny; 2018, 4(132); 144-152
    0867-5708
    Pojawia się w:
    Przegląd Policyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Warunkowe umorzenie postępowania jako szczególny środek odpowiedzialności karnej
    Autorzy:
    Wiśniewska, Milada
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/662066.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Opis:
    The subject of this study is a conditional discontinuance of legal proceedings as one of the measures related with giving the perpetrator a probation. It firstly has been introduced to Polish penal system in 1969. This solution seems to be very specific comparing to the others as it exists as a conditional discontinuance of legal proceedings as well as a parole, or conditional release from serving the full sentence. Further development of this probational measure took place in 1997 as a part of a wider amendment of Polish Penal Code (Kodeks Karny). Art.66 defines the conditional discontinuance of legal proceedings. A verdict ajudicated on a basis of articles 341 § 5 and 414 § 1 KPK (Code Of Penal Rules) and conditionally discontinuing the legal proceedings is a verdict confirming the perpetration of a criminal offence, although is not the conviction itself. Conditional discontinuance of legal proceedings’ function is to give a perpetuator a chance for unpunishability and a clear criminal record after committing the crime in exchange for not breaking the law in the future. Positive expired probation ex lege shapes the conditional discontinuance into a final one. Main reason for this study is to discuss the articles: 66-68 of Polish Penal Code. The above articles are regulating the matter of the conditional discontinuance of legal proceedings. The research is being divided into four topically related sections. Section one are simply introduction remarks. Section two describes the circumstances for use of conditional discontinuance of legal proceedings. The circumstances might be categorized into three groups: crime related, perpetrator related and finally – case related. To specify, all of the liability circumstances must be determined for legal use of conditional discontinuance of legal proceedings. Moreover, the circumstances are supposed to occur in a cumulative manner. Section three depictures the duties on a probation and the effects of its progress. Finally section four defines reasons for taking legal actions. The study finishes with a short summary of all discussed topics. It also questions why, if it is such a charity, the courts who are up for judgement practically do not apply for this solution. What reason lies behind this conditon?
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2010, 53, 3-4; 307-320
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Agnieszka Gołąb, Umorzenie postępowania w procesie cywilnym, Wolters Kluwer, Warszawa 2020, 651 ss.
    Autorzy:
    Partyk, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1201095.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Źródło:
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2020, 1(26); 207-209
    1689-8052
    2451-0807
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Umorzenie postępowania wskutek cofnięcia aktu oskarżenia
    Discontinuation of the proceeding resulting from withdrawal of the indictment
    Autorzy:
    Błoński, Michał
    Najman, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/596849.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    zasada skargowości
    cofnięcie aktu oskarżenia
    zgoda oskarżonego
    umorzenie postępowania
    principle of accusatorial procedure
    the withdrawal of the indictment
    the consent of the accused
    discontinuation of the proceedings
    Opis:
    Poruszane w artykule zagadnienie stanowi środek kierujący polski proces karny ku kontradyktoryjności, zgodnie z założeniami wielkiej nowelizacji kodeksu postępowania karnego, wchodzącej z dniem 1 lipca 2015 roku. Modyfikacja dotycząca zasady skargowości polega na wprowadzeniu możliwości cofnięcia aktu oskarżenia, w miejsce istniejącej dotychczas instytucji odstąpienia od oskarżenia. Zgodnie ze znowelizowanym art. 14 § 2 k.p.k. do skutecznego cofnięcia aktu oskarżenia niezbędna stanie się zgoda oskarżonego, zaś do rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej prokurator będzie uprawniony do samodzielnego podjęcia decyzji w tej kwestii. Zdaniem autorów, cofnięcie aktu oskarżenia jest możliwe za każdym razem w toku przewodu sądowego przed sądem pierwszej instancji, czyli również po uchyleniu wyroku i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania. W opracowaniu zajęto stanowisko, iż instytucja cofania aktu oskarżenia nie stanowi wyłomu od zasady oportunizmu, gdyż oskarżyciel publiczny, decydując się na dokonanie tej czynności procesowej, jest obowiązany przestrzegać przepisów wszelkich ustaw, a przede wszystkim kierować się z zasadą obiektywizmu i legalizmu. Autorzy z aprobatą odnieśli się do brzmienia art. 14 § 2 k.p.k., który nie przedstawia w sposób egzemplifikacyjny powodów uzasadniających decyzję oskarżyciela publicznego w omawianej kwestii. W przypadku skutecznego cofnięcia aktu oskarżenia postępowanie karne winno zostać umorzone z uwagi na brak skargi uprawnionego oskarżyciela (art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k.).
    Issue raised in the article is a mean directing Polish penal process to the adversarial principle, in line with the great amendment to the Code of Criminal Procedure, which comes into force on 1 July 2015. Modification on the principle of accusatorial procedure introduces the possibility of withdrawal of the indictment in place of now existing institution of withdrawal from the prosecution. According to the amended Article. 14 § 2 of the Code of Criminal Procedure, for the effective withdrawal of the indictment the consent of the accused will be necessary and before the opening of the court proceedings, during the first main court session, the prosecutor will be entitled to independently take a decision on this issue. According to the authors, the withdrawal of the indictment is possible at all times in the course of the proceedings before the court of first instance, which is also after the discharge of judgments and remand of the case. The study assumed the view that the institution of withdrawal of the indictment is not a breach from the principle of opportunism. The authors approvingly referred to the wording of Art. 14 § 2 of the Code of Criminal Procedure, which does not exemplify the reasons justifying the decision of the public prosecutor in this matter.
    Źródło:
    Studia Prawno-Ekonomiczne; 2015, XCIV (94); 31-47
    0081-6841
    Pojawia się w:
    Studia Prawno-Ekonomiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Umorzenie postępowania dyscyplinarnego w NIK – procedura dotycząca mianowanych kontrolerów
    Dismissal of Disciplinary Proceedings at NIK – Procedure for Nominated Auditors
    Autorzy:
    Padrak, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/417234.pdf
    Data publikacji:
    2017-10
    Wydawca:
    Najwyższa Izba Kontroli
    Tematy:
    disciplinary proceedings
    Supreme Audit Office
    dismissal of disciplinary proceeding
    punishing of culprits
    nominated auditors
    Opis:
    The article attempts to discuss the reasons for dismissing disciplinary proceedings at the Supreme Audit Office and the contents of the ruling that the Disciplinary Committee should issue in this regard. Since the provisions of the Act on NIK of 23rd December 1994 do not regulate this issue, and Article 97p of the Act sets forth that the provisions of the Code of Criminal Procedure (Polish: k.p.k.) should be applied accordingly. The ruling on dismissal of disciplinary proceedings at NIK should include the contents listed in Article 413(1) of the Code of Criminal Procedure. The provisions of Article 17(1) of the Code shall also be applied accordingly. The article presents a set of situations when criminal proceedings shall not be conducted or shall be dismissed. Since we should assume that a dismissal of disciplinary proceedings, similarly as is in the case of dismissal of criminal procedure, takes place when further proceedings are impermissible or pointless.
    Źródło:
    Kontrola Państwowa; 2017, 62, 5 (376); 27-49
    0452-5027
    Pojawia się w:
    Kontrola Państwowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Instancyjna kontrola rozstrzygnięcia umarzającego postępowanie administracyjne z powodu bezprzedmiotowości w świetle orzecznictwa WSA i NSA: zarys problematyki
    Autorzy:
    Stotko, Sybilla
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1819133.pdf
    Data publikacji:
    2019-05-12
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    : postępowanie administracyjne
    umorzenie postępowania
    bezprzedmiotowość postępowania
    decyzja kasacyjna
    Opis:
    Kodeks postępowania administracyjnego (Kpa) przewiduje wydanie decyzji umarzającej postępowanie w sytuacji, gdy organ administracji publicznej uzna, że prowadzone postępowanie administracyjne jest bezprzedmiotowe (art. 105 Kpa). W artykule przedstawiono problematykę związaną z umorzeniem postępowania administracyjnego w wyniku jego bezprzedmiotowości przez organy pierwszej instancji oraz zakres instancyjnej kontroli rozstrzygnięć umarzających postępowanie przez organy odwoławcze. W orzecznictwie sądowo-administracyjnym utrwalił się pogląd, zgodnie z którym w sytuacji, gdy organ pierwszej instancji umorzy postępowanie administracyjne z uwagi na jego bezprzedmiotowość, to organ odwoławczy nie może uchylić tej decyzji i w tym zakresie orzec co do istoty sprawy (art. 138 § 1 pkt 2 Kpa), gdyż tak wydana decyzja naruszałaby zasadę dwu-instancyjności postępowania administracyjnego (art. 15 Kpa). Organ odwoławczy w takich sytuacjach jest zobowiązany do wydania decyzji kasacyjnej (art. 138 f§ 2 Kpa). W artykule przedstawiono pogląd o braku możliwości wydania przez organ drugiej instancji decyzji merytorycznej w prowadzonym postępowaniu odwoławczym w sytuacji uprzedniego umorzenia postępowania przez organ pierwszej instancji, w oparciu o analizę stosownego orzecznictwa WSA i NSA.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach; 2018, 46, 119; 73-80
    2082-5501
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zakaz prowadzenia pojazdów i świadczenie pieniężne a warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec sprawcy przestępstw z art. 178a §1 k.k.
    Autorzy:
    Leżak, Kazimierz J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392163.pdf
    Data publikacji:
    2016-09-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    ban on driving motor vehicles
    conditional discontinuance of a proceeding
    zakaz prowadzenia pojazdów
    warunkowe umorzenie postępowania
    Opis:
    Przedmiotem opracowania jest zagadnienie orzekania zakazu prowadzenia pojazdów i świadczenia pieniężnego w wyroku warunkowo umarzającym postępowanie karne w związku z popełnieniem przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. W artykule poruszono kwestie materialnoprawne dotyczące charakteru prawnego omawianych środków, zakresu i podstaw ich stosowania oraz okresu, na jaki można orzec te środki wobec sprawcy przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. w razie zastosowania instytucji probacji w postaci warunkowego umorzenia postępowania karnego. Analiza została przeprowadzona w oparciu o normatywny kształt instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego nadany Ustawą z 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw oraz przepisy regulujące środki karne w postaci zakazu prowadzenia pojazdów i świadczenia pieniężnego w brzmieniu ustalonym Ustawą z 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, a także Ustawą z 20 lutego 2015 r., jak też w oparciu o dotychczasowe poglądy wyrażane w doktrynie i orzecznictwie sądowym.
    The article deals with the issue of ruling a ban on driving and compensation in a sentence conditionally discontinuing a criminal proceeding involving crime under Article 178a § 1 of the Criminal Code. The author focuses on substantive issues concerning the legal character of the discussed measures, the scope and bases for their application and the period for which the measures may be ruled against a perpetrator of a crime under Article 178a § 1 CC in case of the application of probation in the form of conditional discontinuance of a criminal proceeding. The analysis is conducted based on the normative form of conditional discontinuance of a criminal proceeding under the Act of 20 February 2015 amending the Criminal Code and some other acts and provisions regulating penal measures in the form of a ban on driving and compensation in the wording laid down in the Act of 20 March 2015 amending the Criminal Code and some other acts, and the Act of 20 February 2015, as well as based on the opinions of the doctrine and court decisions.
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 3; 77-95
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    WPŁYW MEDIACJI NA EFEKTYWNOŚĆ INSTYTUCJI WARUNKOWEGO UMORZENIA POSTĘPOWANIA KARNEGO
    Autorzy:
    Juszka, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/663873.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    warunkowe umorzenie postępowania karnego
    mediacja
    efektywność
    badania spraw sądowych.
    Opis:
    The Influence of Mediation Proceedings on The Effectiveness of the Institution of Conditional Discontinuation of Criminal ProceedingsSummaryThe aim of this article is to present the theoretical and practicalaspects of the specifics of mediation proceedings. I present my ownresearch results, consisting of an analysis of the court records for 405cases on the effectiveness of conditional discontinuance of criminalproceedings within the areas of jurisdiction of the Appellate Court inKraków in 2003-2009. I will continue the analysis for the successivestages of criminal proceedings.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2015, 15, 1
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Instytucja rehabilitacji w ustawodawstwie Republiki Mołdawii
    Autorzy:
    Veaceslav, Ursu
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/45240889.pdf
    Data publikacji:
    2022-04-28
    Wydawca:
    Akademia Policji w Szczytnie
    Tematy:
    rehabilitacja
    rehabilitacja sądowa
    rejestr karny
    oddalenie postępowania karnego
    umorzenie postępowania karnego
    Opis:
    W artykule przedstawiono analizę instytucji rehabilitacji jako gwarancji udzielanej osobom, które popadły w konflikt z prawem karnym jako podejrzani, oskarżeni lub skazani. Rehabilitację gwarantują przepisy art. 110–112 Kodeksu karnego Republiki Mołdawii, a w artykule przeanalizowano istotne dla badanego zagadnienia zasady postępowania karnego zawarte w Kodeksie postępowania karnego Republiki Mołdawii.
    Źródło:
    Przegląd Policyjny; 2022, 145(1); 5-11
    0867-5708
    Pojawia się w:
    Przegląd Policyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wygaśnięcie zobowiązań podatkowych w wyniku przedawnienia
    Expiration of a tax liability when the deadline set by the lawmaker is over
    Autorzy:
    Staniszewski, Mieczysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1590905.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    expiration of tax liability
    lapse of tax liability
    remission of tax proceedings
    remission of executive proceedings
    przedawnienie zobowiązań podatkowych
    wygaśniecie zobowiązań podatkowych
    umorzenie postępowania podatkowego
    umorzenie postępowania egzekucyjnego
    Opis:
    Jedną z przesłanek wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przedawnienie, które następuje w momencie upływu określonego przez ustawodawcę terminu, w jakim ono nastąpi. Organ podatkowy ma obowiązek z urzędu dbać o to, aby nie zaistniała sytuacja, w której przedmiotem egzekucji byłyby wygasłe zobowiązania podatkowe. Z drugiej strony wygaśnięcie zobowiązania w wyniku przedawnienia powoduje, że prawidłowo ustalone lub określone zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane. Zgodnie z obecnie obowiązującym prawem do przedawnienia zobowiązań podatkowych może dojść w trakcie toczącego się postępowania podatkowego, a nawet postępowania egzekucyjnego. Tym samym państwo, a w konsekwencji obywatele, ponoszą nie tylko koszty związane z wymiarem i poborem przedawnionych zaległości podatkowych, ale również koszty postępowania egzekucyjnego związane z wymuszaniem wykonania takich zobowiązań.
    One of the premises of the expiration of a tax liability is the lapse that takes place when the deadline set by the lawmaker is over. It is the tax authority’s duty to avoid a situation in which the subject of the execution is a tax liability that is in void. On the other side, the expiration of a lability that happens as a result of a lapse leads to not executing a correctly determined tax liability. According to the present law an expiration of tax liability can only apply to on-going tax proceedings or even executive proceedings. This means that the country and consequently its citizens are burdened with the costs of the administration and levy of the executive proceedings concerning extortion of such liabilities.
    Źródło:
    Studia Administracyjne; 2017, 9; 183-200
    2080-5209
    2353-284X
    Pojawia się w:
    Studia Administracyjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Umorzenie postępowania karnego na podstawie art. 59a k.k. – wybrane zagadnienia
    Discontinuation of proceedings under Article 59a of the Criminal Code – selected issues
    Autorzy:
    Marciniak, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/697509.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    discontinuation of criminal proceedings
    compensation
    damage
    non-pecuniary damages
    Opis:
    Discontinuation of proceedings under Article 59a of the Criminal Code is a new institution in Polish criminal law. This article discusses selected issues relating to the premises for the application of Article 59a of the Criminal Code in practice. In view of the use by the legislator in Article 59a of the Criminal Code of concepts with vague meanings, their possible interpretations were proposed. It has been suggested that a rephrasing of the provision in question should be considered, in order to ensure the possibility of applying the said institution to a wider range of misdemeanours, as compensatory discontinuation is intended by the legislator to fulfil the redress function of proceedings and ensure the effectiveness and speed of criminal proceedings
    Źródło:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2016, 14, 1; 91-108
    2658-1922
    Pojawia się w:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skreślenie obwinionego z listy studentów a umorzenie postępowania dyscyplinarnego w sprawach studentów
    The Defendant’s Striking from Students’ Register and the Discontinuance of Disciplinary Proceedings Against Students
    Autorzy:
    Barszcz, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/519153.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Fundacja Utriusque Iuris
    Tematy:
    disciplinary proceedings against students
    discontinuance of disciplinary proceedings
    striking from students register
    linguistic rules of legal interpretation
    Opis:
    The aim of the article is to organize the justification for the thesis: the model of disciplinary proceedings against students, mostly provided by The Higher Edu- cation and Science Act of 2018, consists of the rule: “disciplinary proceedings against students are not instituted, or, if previously instituted, are discontinued in case where the defendant was struck from students’ register.” The argumenta- tion is bipartite. First, there are the reasons that shake the aforementioned thesis. The second part of the article boils down to demonstration of the fact that the reasons are incorrect and their correction triggers the approval for the main thesis.
    Źródło:
    Forum Prawnicze; 2019, 5 (55); 88-101
    2081-688X
    Pojawia się w:
    Forum Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skutki negatywnych ustaleń organu kontroli a umorzenie postępowania karnego wobec podatnika
    The effects of the control authority’s negative findings and discontinuation of criminal proceedings against the taxpayer
    Autorzy:
    Charkiewicz, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28762054.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-31
    Wydawca:
    Instytut Studiów Podatkowych Modzelewski i wspólnicy
    Tematy:
    kontrola organów
    umorzenie postępowania
    karuzela podatkowa
    odpowiedzialność karna skarbowa
    przestępstwo skarbowe
    świadomość podatnika
    inspection of tax authorities
    discontinuation of proceedings
    carousel fraud
    fiscal penal liability
    fiscal crime
    taxpayer awareness
    Opis:
    Tematem opracowania jest problematyka skutków negatywnych ustaleń organu kontroli wobec podatnika, w tym możliwość umorzenia postępowania karnego. Celem artykułu jest przybliżenie znaczenia ustaleń organów poczynionych w trakcie przeprowadzanej kontroli wobec podatnika, skutkujących umorzeniem postępowania karnego z powodu braku dowodów wystarczających do przypisania podejrzanemu podatnikowi działania z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym jako niezbędnej przesłanki do przypisania odpowiedzialności z tytułu popełnienia przestępstwa z art. 56 § 1 i art. 62 § 2 ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy1.
    The study deals with the problems of the effects of tax authority audit findings and the possibility of discontinuing criminal proceedings. The aim of the article is to present the meaning of the findings of the tax authorities made during the inspection against the taxpayer, resulting in the discontinuation of criminal proceedings due to lack of evidence for the suspect the taxpayer under art. 56 § 1 art. 62 § 2 of the Fiscal Penal Code.
    Źródło:
    Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych; 2022, 5(309); 39-43
    1427-2008
    2449-7584
    Pojawia się w:
    Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Umorzenie postępowania karnego według art. 62a ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii
    Discontinuance of criminal proceedings under Article 62a of the Act on Preventing Drug Addiction 2005
    Autorzy:
    Muszyńska, Anna
    Łucarz, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693295.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    the offense of possession of a drug
    intoxicant
    psychotropic substance
    discontinuance of criminal proceedings against offenders
    so called possession of minor amounts
    przestępstwo posiadania środka odurzającego
    środek odurzający
    substancja psychotropowa
    umorzenie postępowania karnego wobec sprawców tzw. drobnego posiadania
    Opis:
    So called possession of minor amounts of illegal substances, a new institution referred to in Article 62a of the Act on Preventing Drug Addiction has been analysed. This regulation provides for a possibility of discontinuing the proceedings against offenders charged with possession of drugs in small amounts. Discussing the normative structure of the offence, the authors indicated areas that are defective and require urgent intervention of the legislature.
    Autorki, na tle rozwoju rozwiązań prawnych stosowanych wobec sprawców przestępstw "drobnego posiadania" substancji zabronionych, dokonały obszernej analizy nowej instytucji z art. 62a u.p.n. Regulacja ta zakłada możliwość umorzenia postępowania wobec wspomnianej kategorii sprawców. Omawiając tę konstrukcję normatywną, autorki wskazały jednocześnie obszary, które są wadliwe i stąd wymagają pilnej interwencji ustawodawcy.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 2; 137-149
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przepadek a instytucja umorzenia postępowania z art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii
    FORFEITURE VERSUS DISCONTINUANCE OF PROCEEDINGS IN ACCORDANCE WITH ARTICLE 62 OF THE ACT ON PREVENTING DRUG ADDICTION
    Autorzy:
    Łucarz, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1390341.pdf
    Data publikacji:
    2017-09-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    umorzenie postepowania karnego
    środek odurzający
    substancja psychotropowa
    przepadek
    discontinuance of a criminal proceeding
    intoxicating substance
    psychoactive
    substance
    forfeiture
    Opis:
    The topic of the article is the issue of legal admissibility of the ruling of forfeiture of objects of crime and forfeiture of instruments of crime in case of applying a new legal measure laid down in Article 62a of Act on Preventing Drug Addiction (APDA), which envisages discontinuance of a criminal proceeding in case of offences specified in Article 62 (1) and (3) APDA. Apart from this issue, the author is considering whether and to what extent it is possible to reconcile the ruling of forfeiture in the two forms with the part of the provision of Article 62a APDA, which assumes “discontinuance of a proceeding prior to its initiation”.
    Przedmiotem niniejszego opracowania jest zagadnienie prawnej dopuszczalności orzeczenia przepadku przedmiotów przestępstwa oraz przepadku narzędzi przestępstwa w razie zastosowania nowej instytucji przewidzianej w art. 62a u.p.n., która zakłada umorzenie postępowania karnego w sprawach o czyny zabronione określone w art. 62 ust. 1 i 3 u.p.n. Poza tą kwestią autorka rozważa, czy i na ile możliwe jest pogodzenie orzeczenia przepadku w obu jego postaciach z tą częścią przepisu art. 62a u.p.n., która zakłada „umorzenie postępowania karnego przed wszczęciem”.
    Źródło:
    Ius Novum; 2017, 11, 3; 74-87
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojednanie pokrzywdzonego ze sprawcą jako podstawa do umorzenia postępowania w świetle projektu Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego
    Reconciliation of the victim and the perpetrator as a basis for discontinuance of criminal proceedings in light of the draft amendment of the Criminal Law Codification Committee
    Autorzy:
    Sepioło, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693472.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    reconciliation with the victim
    discontinuance of proceedings
    resignation from punishment
    oportunizm procesowy
    pojednanie z pokrzywdzonym
    umorzenie postępowania
    zaniechanie ukarania
    Opis:
    The paper discusses the proposal to add article 59a to the Criminal Code of the following wording: ‘At the victim’s request, criminal proceedings regarding an offence punishable with imprisonment not exceeding 5 years may be discontinued if, before the commencement of judicial proceedings in the first instance the perpetrator has reconciled with his victim in the course of, in particular, mediation, and redressed the damage or otherwise provided compensation.’ The proposed amendments give rise to a number of controversies. In particular, a question may be asked whether reconciliation of the perpetrator and the victim is sufficient to determine that the former need not be punished. The paper is an attempt to evaluate the proposal put forward by the Codification Committee.
    Artykuł omawia projekt wprowadzenia do Kodeksu karnego art. 59a w brzmieniu następującym: „Na wniosek pokrzywdzonego umarza się postępowanie karne o występek zagrożony karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, jeżeli przed rozpoczęciem przewodu sądowego w pierwszej instancji sprawca pojednał się, w szczególności w wyniku mediacji, z pokrzywdzonym i naprawił szkodę wyrządzoną przestępstwem lub zadośćuczynił wyrządzonej krzywdzie”. Projektowane zmiany rodzą szereg wątpliwości. W szczególności nasuwa się pytanie, czy samo pojednanie sprawcy z pokrzywdzonym jest wystarczające do uznania, że zachodzi brak potrzeby ukarania sprawcy. Niniejsze opracowanie stanowi próbę oceny proponowanego przez Komisję Kodyfikacyjną nowego rozwiązania.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2013, 75, 2; 113-122
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Umorzenie postępowania karnego w trybie art. 62a Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jako pozytywny środek reakcji karnoprawnej stosowany wobec sprawców posiadających narkotyki miękkie w nieznacznej ilości i przeznaczone na własny użytek
    Discontinuance of criminal proceedings under Art. 62a of the Prevention Drug Abuse Act of 29 July 2005 as a positive measure of the criminal and legal reaction applied against perpetrators who are in possession of soft drugs in a negligible quantity and for personal use
    Autorzy:
    Bartha, Adrian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/964967.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    drug abuse
    discontinuance of proceedings
    criminal sanction
    preparatory and jurisdictional proceedings
    narkomania
    umorzenie postępowania
    sankcja karna
    postępowanie przygotowawcze i jurysdykcyjne
    Opis:
    Ustawą nowelizacyjną z dnia 1 kwietnia 2011 r. wprowadzono do ustawy art. 62a umożliwiający umorzenie postępowania karnego jeszcze przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia wobec sprawcy przestępstwa posiadania substancji psychotropowej lub środków odurzających, w tym także w wypadku mniejszej wagi (art. 62 ust. 1 i ust. 3 ustawy). Warunkiem koniecznym jest ustalenie, iż orzeczenie kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości, nadto podejrzewany posiadane środki odurzające lub substancje psychotropowe musi mieć w ilości nieznacznej i przeznaczone tylko na własny użytek. Artykuł omawia kwestie prawne wyżej opisanej instytucji, która wprowadziła możliwość depenalizacji zakresu odpowiedzialności karnej sprawcy – posiadacza narkotyków. Podjęto także próbę oceny skutków dodania art. 62a do ustawy poprzez analizę danych statystycznych, obrazujących zastosowanie tej instytucji przez prokuraturę i sąd karny w praktyce orzeczniczej.
    By the Act amendment of 1 April 2011, Art. 62a was incorporated into the original Act, which allows discontinuance of criminal proceedings before issuing an order to initiate an investigation or inquiry against a perpetrator in possession of psychotropic substances or intoxicants, including the case of lesser importance (Art. 62 (1 and 3) of the Act). A necessary condition is to establish that a verdict of a sentence would be pointless because of an offence circumstances and a degree of its social harmfulness. Also a person that is suspected of possession of drugs or psychotropic substances must have them in an insignificant quantity and only for personal use. This paper discusses some legal issues of the above described institution, which introduced a possibility of decriminalization of criminal liability of a perpetrator − a holder of drugs. The author also attempts to assess the effects of adding Art. 62a to the Act by presenting statistical data which illustrate the application of this institution by the prosecution and the criminal court in judicial decisions.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2016, 76
    0208-6069
    2450-2782
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lista wierzytelności a umorzenie postępowania sądowego GLOSA do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 18 stycznia 2019 r. (sygn. akt III CZP 55/18)
    LIST OF CLAIMS AND DISCONTINUATION OF COURT PROCEEDINGS COMMENTARY TO THE RESOLUTION OF THE SUPREME COURT JUDGMENT OF 18 JANUARY 2019, CASE III CZP 55/18
    Autorzy:
    Wrzaszcz, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1730125.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    lista wierzytelności
    umorzenie postępowania
    tytuł egzekucyjny
    postępowanie sądowe
    postępowanie upadłościowe
    list of claims
    discontinuance of proceedings
    enforcement order
    court proceedings
    bankruptcy proceedings
    Opis:
    W postępowaniu upadłościowym wierzyciel uzyskuje tytuł egzekucyjny w postaci wyciągu  z zatwierdzonej listy wierzytelności. Może on stanowić podstawę prowadzenia egzekucji, jednak dopiero po zakończeniu postępowania upadłościowego. Wierzyciel (powód) może jednak wcześniej zainicjować postępowanie sądowe, w toku którego może dojść do ogłoszenia upadłości dłużnika (pozwanego). Prowadzenie jednocześnie postępowania upadłościowego i postępowania sądowego, którego celem jest uzyskanie tożsamego tytułu egzekucyjnego, nie znajduje uzasadnienia faktycznego. Wydaje się, że koniecznym jest znalezienie takiego rozwiązania prawnego, które hamowałoby „dublowanie” prowadzenia dwóch postępowań, których efekt jest częściowo identyczny. Autor, bazując na treści głosowanego orzeczenia Sądu Najwyższego, wskazuje na istniejący problem prawny i na brak efektywnego rozwiązania prawnego. Wyjaśnia, dlaczego teza Sądu Najwyższego nie stanowi również remedium na problemy sądów i wystarczającej wskazówki, co do dalszych czynności procesowych w taki zaistniałym stanie faktycznym.
    In bankruptcy proceedings, the creditor obtains an enforcement order in the form of an excerpt from an approved list of claims. It may be the basis for conducting enforcement, but only after the bankruptcy proceedings have ended. However, the creditor (plaintiff) may initiate court proceedings earlier, which may lead to the bankruptcy of the debtor (defendant). Concurrent bankruptcy proceedings and court proceedings, the purpose of which is to obtain the same writ of execution, has no factual justification. It seems necessary to find a legal solution that would inhibit duplication of two proceedings, the effect of which is partially identical. The author, based on the content of the Supreme Court's ruling, points to an existing legal problem and the lack of an effective legal solution. It explains why the Supreme Court's thesis is neither a remedy for the problems of the courts nor a sufficient hint as to further procedural steps in such a state of affairs.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2019, 2; 328-341
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problem skuteczności zarzutu pauliańskiego co do spisu wierzytelności po prawomocnym zakończeniu lub umorzeniu postępowania sanacyjnego
    The Problem of the Effectiveness of the Actio Pauliana Regarding the List of Claims After Legally Valid Completion or Discontinuation of the Sanation Proceedings
    Autorzy:
    Adamus, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/3200864.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-05
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    bezskuteczność czynności
    spis wierzytelności
    prawomocne zakończenie lub umorzenie postępowania sanacyjnego
    Inefficiency of actions
    list of claims
    legally valid termination or discontinuation
    of sanation proceedings
    Opis:
    Opracowanie poświęcone jest problemowi skuteczności zarzutu pauliańskiego co do spisu wierzytelności po prawomocnym zakończeniu lub umorzeniu postępowania sanacyjnego. Spis wierzytelności w postępowaniu nie tworzy stanu prawomocności rzeczy osądzonej. W opracowaniu broniony jest pogląd, że prawomocne zakończenie lub umorzenie postępowania sanacyjnego nie dezaktualizuje skutku bezskuteczności czynności z mocy prawa. Możliwa jest jednak inna ocena prawna tego zagadnienia przez sąd procesowy i sąd restrukturyzacyjny. Z kolei oparcie spisu wierzytelności na prawomocnym orzeczeniu pauliańskim też nie zmienia charakteru prawnego tego spisu. Wiążące znaczenie ma prawomocne orzeczenie pauliańskie.
    The study is devoted to the problem of the effectiveness of the actio pauliana regarding the list of claims after the final completion or discontinuation of the sanation proceedings. The list of claims in the proceedings does not constitute a res iudicata. The study defends the view that the legally valid termination or discontinuation of sanation proceedings does not invalidate the effect of ineffectiveness of actions under the virtue of law. However, a different legal assessment of this issue is possible by the trial court and the restructuring court. On the other hand, basing the list of claims on a legally binding actio pauliana ruling does not change the legal nature of this list. The final actio pauliana ruling is binding.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2022, 1(XXII); 201-213
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    WPŁYW ZOBOWIĄZANIA DO NAPRAWIENIA SZKODY NA EFEKTYWNOŚĆ INSTYTUCJI WARUNKOWEGO UMORZENIA POSTĘPOWANIA KARNEGO
    Autorzy:
    Juszka, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/664129.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    warunkowe umorzenie postępowania karnego
    zobowiązanie do naprawienia szkody
    efektywność
    badania spraw sądowych, analiza statystyczna
    współczynnik korelacji porządku rang Spearmana
    test U-Manna Whitneya
    test Test Kruskala-Wallisa.
    Opis:
    The Effect of a Defendant’s Obligation to Redress Damageon the Effectiveness of Conditional Discontinuance ofCriminal ProceedingsSummaryThe aim of this article is to give a statistical presentation of the theoretical and practical aspects of a defendant’s obligation to redress damagein a verdict involving discontinuance of criminal proceedings. My observations are based on a statistical analysis of data I collected for 405cases involving conditional discontinuance of criminal proceedings andthe effectiveness of such verdicts. The cases were heard in the KrakówRegional Court (Sąd Okręgowy w Krakowie) and the district courts(sądy rejonowe) within its area of jurisdiction. For the statistical analysisI used the Spearman one-way ANOVA model, the Mann-Whitney U test,and the Kruskal-Wallis test to calculate the correlation coefficient. Myanalysis also includes a set of legislative proposals, both for the modification of the statutory construction of the institution of conditionaldiscontinuance of proceedings in Polish criminal law, as well as for thepractical application of the existing provisions.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2015, 15, 3
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Propozycje zmian w stosowaniu warunkowego umorzenia postępowania karnego na podstawie wyników analizy badań własnych efektywności tej instytucji
    De lege ferenda own postulates of changing criminal policy within the area of practical application of the legal institution of conditional discontinuance of criminal proceedings
    Autorzy:
    Juszka, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806913.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    warunkowe umorzenie postepowania karnego
    badania spraw sadowych postulaty
    de lege ferenda
    efektywnosc
    institution of conditional discontinuance of criminal proceedings
    research of court records
    postulates de lege ferenda
    effectiveness
    Opis:
    Celem artykułu jest przedstawienie propozycji własnych reformy prawa karnego dotyczących zmian w stosowaniu warunkowego umorzenia postępowania karnego w ramach obowiązujących przepisów w nawiązaniu do propozycji Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego dotyczących kształ-tu niniejszej instytucji przedstawionych w uzasadnieniach jej projektów, poprzedzonych szeroką dyskusją na ten temat. Niniejsza grupa zmian, obok propozycji zmian w ustawowej konstrukcji ba-danej instytucji, została zaproponowana po analizie wyników badań własnych 405 spraw dotyczących efektywności instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego z lat 2003-2009 losowanych metodą losowania zespołowego wieloetapowego. Tytułowa problematyka przedstawiona jest poprzez kolejne etapy postępowania karnego.
    The objective of this article is to present own postulates de lege ferenda concerning the action which should be undertaken in the area of effectiveness application of the conditional discontinuance of criminal proceedings within the framework of binding regulations. Own postulates will be presented as result of the author’s own research of 405 court cases from 2003-2009 which were drown using the multi-stage sampling method. Presentation will be connected with results of proposals of Polish Criminal Law Codification Commission. The presentation of the research issues will be analysed from the sequential stages of criminal proceedings.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2014, 24, 4; 73-88
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    KARNOPRAWNE IMPLIKACJE UZNANIA ZA ZMARŁEGO SPRAWCY PRZESTĘPSTWA
    Legal implications of declaring a person dead in absentia for criminal proceedings
    Autorzy:
    Kil, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/444027.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    postępowanie karne
    uznanie za zmarłego
    osoba fizyczna
    umorzenie postępowania
    przesłanki procesowe
    przedawnienie
    criminal proceedings
    declaring a person dead in absentia
    natural person
    discontinuation of criminal proceedings
    process conditions
    statutes of limitations
    Opis:
    Przedmiot artykułu stanowi analiza implikacji, jakie na płaszczyźnie prawnokarnej wywołuje wydanie przez sąd cywilny postanowienia o uznaniu za zamarłego zaginionego, będącego sprawcą przestępstwa. W opracowaniu scharakteryzowano instytucję uznania za zmarłego. Zbadano wpływ uznania za zmarłego sprawcy przestępstwa na prowadzone postępowanie karne – zarówno w fazie postępowania przygotowawczego, jurysdykcyjnego, jak i wykonawczego. Analizie poddano konsekwencje wynikające z faktu późniejszego odnalezienia zaginionego, w szczególności w kontekście potencjalnej możliwości wznowienia prowadzonego uprzednio postępowania karnego. W opracowaniu rozważono również kwestię wpływu wydania postanowienia o uznaniu za zmarłego na bieg terminu przedawnienia przestępstw zarzucanych zaginionemu
    The subject of the article is the analysis of legal implications of declaring a person dead in absentia for criminal proceedings. The article covers the main issues of declaring a person dead in absentia, in which the court may issue a ruling equivalent in legal effects to natural death of man. The paper examines the influence of declaring a person dead in absentia for preparatory proceedings, judicial proceedings as well as executive proceedings. The author analyses also a situation, when the previous court decision of declaring a person dead in absentia would turn out to be erroneous. Besides, the author examines a legal consequences of declaring a person dead in absentia for statutes of limitations on criminal actions
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2019, 2, XIX; 79-93
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sens artykułu 306 Kodeksu postępowania karnego w świetle interpretacji pojawiającej się w praktyce sądowej
    Understanding art. 306 of the code of criminal procedure in the light of the interpretation emerging in judicial practice
    Autorzy:
    Banaszkiewicz, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1590927.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    complaint against the prosecutor’s decision
    discontinuance of the proceedings
    refusal to initiate an investigation
    criminal proceedings
    art. 306 CCP
    ażalenie na postanowienie prokuratury
    umorzenie postępowania
    odmowa wszczęcia dochodzenia
    postępowanie karne
    art. 306 k.p.k.
    Opis:
    Artykuł stanowi refleksję autora na temat sensu i sposobu rozumienia, a tym samym praktycznego stosowania niektórych zapisów zawartych w art. 306 polskiego Kodeksu postępowania karnego. Chodzi o możliwość złożenia zażalenia na postanowienie w przedmiocie wszczęcia śledztwa (i odpowiednio dochodzenia). W praktyce działania sądów pojawia się tendencja do uznawania, że uprawnionemu, który złożył takie zażalenie, w przypadku, gdy zostało ono rozpatrzone pozytywnie i prokuratura zajęła się sprawą, jednak ostatecznie uznała, że brak jest podstaw do wniesienia aktu oskarżenia do sądu, w rezultacie czego umorzyła postępowanie, nie przysługuje już prawo do zaskarżenia postanowienia o takim umorzeniu. Miałoby to stanowić efekt wcześniejszego skorzystania z prawa do wniesienia zażalenia. Autor wykazuje, że jest to rozumowanie błędne.
    The article is the author’s reflection on the meaning and understanding of, and thus the practical application of certain provisions of the art. 306 Polish Code of Criminal Procedure. The point is to make a complaint against the decision to initiate the investigation. In practice, the operation of the courts there is a tendency to recognize that the holder who has submitted a complaint in the case, when it was considered favorably and the prosecutor’s office took up the case, but ultimately concluded that there are no grounds for prosecution to the court, as a result, discontinued the proceedings, no longer have the right to appeal against a decision of such redemption. This would be the effect of early exercise of the right to bring a complaint. The author shows that this reasoning is wrong.
    Źródło:
    Studia Administracyjne; 2016, 8; 167-174
    2080-5209
    2353-284X
    Pojawia się w:
    Studia Administracyjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Efektywność warunkowego umorzenia postępowania karnego w postępowaniu przygotowawczym i jurysdykcyjnym
    Effectiveness of the institution of conditional discontinuation of criminal proceedings in preparatory and jurisdiction proceedings
    Autorzy:
    Juszka, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693602.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    conditional discontinuance of criminal proceedings
    research into court records
    preparatory proceedings
    jurisdiction proceedings
    effectiveness
    amendments to Polish criminal procedure of 27 September 2013
    warunkowe umorzenie postępowania karnego
    badania spraw sądowych
    postępowanie przygotowawcze
    postępowanie jurysdykcyjne
    efektywność
    ustawa o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw z 27 września 2013 r.
    Dz.U. 2013.1247
    Opis:
    The aim of this article is to present the effectiveness of preparatory and jurisdiction proceedings in the application of conditional discontinuation of the criminal proceedings institution. The analysis has been based on factors that increase and reduce effectiveness of its application, results reported in literature, also in light of the amendments to the Polish criminal procedure of 27 September 2013 and results of own research. The proceedings that were the subject of the analysis were randomly selected from those carried out in court units within the jurisdiction of the Regional Court in Kraków between 1 July 2003 and 1 July 2009, and consisted of 405 cases. The issue in question will be analysed in this paper throughout all stages of criminal proceedings.
    Celem artykułu jest przedstawienie wyników badań własnych i innych autorów dotyczących warunkowego umorzenia postępownia karnego i jego efektywności w postępowaniu przygotowawczym i jurysdykcyjnym w przedmiocie zastosowania niniejszej instytucji. Prezentację wyników badań własnych przeprowadzono za pomocą czynników zwiększających i zmniejszających badaną efektywność, opisujących tytułową badawczą problematykę w ujęciu prawa materialnego i prawa procesowego z uwzględnieniem ustawy z 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2013, poz. 1247). Wybór niniejszych czynników został dokonany przez analizę obowiązujących przepisów prawnych, krytyczny przegląd literatury przedmiotu oraz wyniki analizy badań własnych 405 spraw wylosowanych metodą losowania zespołowego wieloetapowego, dotyczących efektywności instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego, opatrzonych sygnaturą postępowań prowadzonych w 6 powszechnych jednostkach organizacyjnych sądownictwa należących do obszaru właściwości Sądu Okręgowego w Krakowie i wszczętych w okresie od 1 lipca 2003 r. do 1 lipca 2009 r., z punktu widzenia 5 sytuacji procesowych związanych ze sposobem zakończenia okresu próby. Tytułowa problematyka została przedstawiona poprzez kolejne etapy postępowania karnego.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2015, 77, 4; 187-196
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego procesowego za 2018 rok
    Autorzy:
    Stefański, Ryszard A
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1337401.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    abstrakcyjne pytanie prawne
    klauzula wykonalności
    kontrola operacyjna
    odmowa wszczęcia postępowania przygotowawczego
    omyłka pisarska
    postępowanie w sprawach o wykroczenia
    pytanie prawne
    Sąd Najwyższy
    skład sądu
    spółka jawna
    uchylenie wyroku
    umorzenie postępowania przygotowawczego
    wyrok łączny
    zażalenie
    abstract legal question
    enforcement clause
    surveillance
    refusal to instigate preparatory proceedings
    editorial error
    proceedings in petty offence cases
    legal question
    Supreme Court
    court bench composition
    general partnership
    quashing of a sentence
    discontinuation of preparatory proceedings
    cumulative sentence
    complaint
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest analiza orzeczeń Izby Karnej Sądu Najwyższego, podjętych w 2018 r. w ramach rozstrzygania zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy (art. 441 § 1 k.p.k.), budzących poważne wątpliwości co do wykładni przepisów prawa (art. 82 § 1 u. o SN) lub wywołujących w orzecznictwie sądów rozbieżności w wykładni przepisów prawa, będących podstawą ich orzekania (art. 83 § 1 u. o SN), w zakresie prawa karnego procesowego. Rozstrzygając przedstawione mu zagadnienia, Sąd Najwyższy opowiedział się: za dopuszczalnością sprostowania jako oczywistej omyłki pisarskiej określenia w sposób odmienny cyfrowo i słownie wymiaru kary (art. 105 § 1 k.p.k.); możliwością podejmowania przez prokuratora decyzji w przedmiocie wykorzystania dowodu w postępowaniu karnym, uzyskanego w wyniku kontroli operacyjnej zarządzonej na wniosek uprawnionego organu w stosunku do innego przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego innego niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej, ale tylko wtedy gdy do tego innego przestępstwa jest dopuszczalne zarządzenia takiej kontroli (art. 168b k.p.k.); niezaskarżeniem w ówczesnym stanie prawnym ponownego postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego lub o jego umorzeniu (art. 330 § 2 k.p.k.); możliwością uchylenia wyroku uniewinniającego lub umarzającego postępowanie karne i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, związaną z regułą ne peius (art. 454 § 1 k.p.k.); ograniczeniem sądu rozpoznającego skargę na wyrok o uchyleniu wyroku sądu pierwszej instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania do zbadania, czy stwierdzone przez sąd odwoławczy uchybienie daje podstawę do wydania orzeczenia kasatoryjnego (art. 539a § 1 i 3 k.p.k.); dopuszczalnością wydania przez sąd odwoławczy wyroku łącznego raz pierwszy kary łącznej albo orzeczenia jej w innym zakresie niż orzekł sąd pierwszej instancji (art. 568a § 2 k.p.k.); pobraniem w postępowaniu karnym wykonawczym opłaty od wniosku o nadanie klauzuli wykonalności, złożonego przez osobę inną niż wskazana w tytule egzekucyjnym, na którą przeszły uprawnienia po powstaniu tytułu (art. 25 § 1 k.k.w.); niedopuszczalnością zażalenia na zarządzenie o odmowie przyjęcia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego, wydanego w postępowaniu w sprawach o wykroczenia (art. 109 § 1 k.p.w.); kontynuowaniem postępowania w danej instancji w składzie dotychczasowym w razie jego zmian w wyniku nowelizacji przepisów o składzie sądu (art. 30 ustawy z dnia 27 września 2013 r.); każdy wspólnik spółki jawnej jest obowiązany jest udzielić uprawnionemu organowi informacji, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie (art. 78 ust. 5 p.r.d.). Ponadto organ ten wyjaśnił przesłanki przedstawiania Sądowi Najwyższemu zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni (art. 441 § 1 k.p.k.) oraz wywołujących w orzecznictwie sądów rozbieżności w wykładni przepisów prawa będących podstawą ich orzekania (art. 83 § 1 u. o SN).
    The article presents an analysis of the judgments of the Supreme Court Criminal Chamber passed in 2018 as a result of resolving legal issues that require fundamental interpretation of statute (Article 441 § 1 CPC), raising serious doubts concerning the interpretation of the provisions of law (Article 82 § 1 of the Act on the Supreme Court) or causing discrepancies in case law concerning the interpretation of the provisions of law that are grounds for adjudication (Article 83 § 1 of the Act on the Supreme Court) within criminal procedure law. Resolving the legal issues referred to it, the Supreme Court held that: the correction of an obvious editorial error consisting in the different transcription of a penalty amount in words and digits is admissible (Article 105 § 1 CPC); a prosecutor may take a decision to use evidence in criminal proceedings that was obtained as a result of surveillance ordered on an authorised body’s request in relation to another offence prosecuted ex officio or a fiscal offence other than the offence covered by the surveillance order, but only when ordering surveillance is admissible in relation to this offence (Article 168b CPC); a repeated decision on the refusal to instigate preparatory proceedings or on their termination was not subject to an appeal pursuant to the legal circumstances at that time (Article 330 § 2 CPC); the acquittal or discontinuation of criminal proceedings and referring a case for rehearing is possible based on the ne peius rule (Article 454 § 1 CPC); an adjudicating court that hears a complaint about quashing a judgment of the first-instance court and referring a case for rehearing is limited to examining whether the default recognised by an appellate court constitutes grounds for cassation (Article 539a § 1 and § 3 CPC); an appellate court may issue a cumulative sentence for the first time or rule it in an amount different from the one imposed by a court of first instance (Article 568a § 2 CPC); a fee is charged for a motion in penalty enforcement proceedings to append an enforcement clause filed by a person other than the one indicated in an enforcement title to whom the entitlement was transferred after the title occurred (Article 25 § 1 PEC); a complaint about a ruling on refusal to admit a motion to develop in writing and deliver an appellate court’s sentence justification issued in cases concerning petty offences is inadmissible (Article 109 § 1 POPC); proceedings before a given instance court’s same bench are continued in case the provisions on a court bench are amended (Article 30 of the Act of 27 September 2013); every partner of a general partnership is obliged to provide an authorised body with information who was entitled to drive or use their vehicle in a particular period (Article 78 para. 5 LRT). In addition, the Court explained the requirements that must be met in order to ask the Supreme Court legal questions on issues that need fundamental interpretation (Article 441 § 1 CPC) and cause discrepancies in case law concerning the interpretation of the provisions that are grounds for adjudication (Article 83 § 1 of the Act on the Supreme Court).
    Źródło:
    Ius Novum; 2020, 14, 4; 119-154
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Commentary on the Supreme Court’s Verdict of 31 March 2016 (II KK 313/15)
    Autorzy:
    Kulik, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/619021.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    suspension of legal proceedings
    discontinuance of legal proceedings
    serious illness
    zawieszenie postępowania
    umorzenie
    ciężka choroba
    Opis:
    The commentary concerns the possibility of recognizing the terminal severe illness as a negative prerequisite for criminal proceedings. The author shares the view of the Supreme Court that such a disease is not a circumstance of this nature but for other reasons than indicated by the Supreme Court. He also states that the grounds for suspension of legal proceedings cannot be only real obstacles.
    Glosa dotyczy kwestii możliwości uznania ciężkiej choroby terminalnej oskarżonego za okoliczność skutkującą koniecznością umorzenia postępowania karnego. Autor podziela pogląd Sądu Najwyższego, że choroba taka nie jest okolicznością tego rodzaju, ale z innych powodów niż wskazane przez Sąd Najwyższy. Opowiada się też przeciwko przyjęciu, że podstawą zawieszenia postępowania mogą być tylko przeszkody faktyczne.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2017, 26, 2
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy w polskim systemie podatkowym powinny funkcjonować konsensualne metody określenia wysokości zobowiązania podatkowego na wzór wniosku o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenia kar uzgodnionych z oskarżonym (art. 335) oraz dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej (art. 387) w świetle Kodeksu postępowania karnego?
    Should there be consensual methods of determining the amount of tax liability in the Polish tax system, modeled on an application for issuing a conviction at a hearing and imposing penalties agreed with the accused (Article 335) and voluntary submission to criminal liability (Article 387) of the Code of Criminal Procedure?
    Autorzy:
    Dmowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28763022.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-30
    Wydawca:
    Instytut Studiów Podatkowych Modzelewski i wspólnicy
    Tematy:
    koncyliacyjne formy wymiaru podatku
    konsensualne formy zakończenia postępowania podatkowego
    umowa podatkowa
    mediacja podatkowa
    porozumienie w zakresie wysokości należnego podatku
    konsensualne metody wymiaru podatku
    orzeczenie uzgodnionej kary
    dobrowolne poddanie się odpowiedzialności
    umorzenie zaległości podatkowej
    conciliatory forms of tax assessment
    consensual forms of ending tax proceedings
    tax agreement
    tax mediation
    agreement on the amount of tax due
    consensual methods of tax assessment
    adjudication of an agreed penalty
    voluntary submission to criminal liability
    write-off of tax arrears
    Opis:
    Obowiązujący system podatkowy nie przewiduje konsensualnych form zakończenia postępowania podatkowego. Z wyjątkami uregulowanymi w przepisach dotyczących uzyskania porozumienia między podatnikiem a organem podatkowym (np. uprzednie porozumienie cenowe) – zakończenie postępowania podatkowego jest oparte na władczym rozstrzygnięciu w stosunku do podatnika. W toku szeroko rozumianego postępowania podatkowego organy podatkowe są każdorazowo zobowiązane do precyzyjnego określenia wysokości zobowiązania podatkowego w przypadku zobowiązań podatkowych powstających z mocy prawa lub jednoznacznego ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w przypadku zobowiązań podatkowych powstających na podstawie decyzji wymiarowych. Mając na uwadze podstawową funkcję podatków, którą jest funkcja fiskalna (zapewnienie wpływów budżetowych), oraz chęć obniżania kosztów wymiaru i samego poboru zobowiązań podatkowych, należy zastanowić się nad pytaniem, czy system podatkowy powinien przewidywać konsensualne metody określenia wysokości zobowiązania podatkowego i/lub konsensualne metody określenia wysokości należnego podatku do zapłaty. Należy podkreślić, że z sukcesem funkcjonują w procedurze karnej konsensualne metody zakończenia postępowania karnego, m.in. wniosek o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenia kar uzgodnionych z oskarżonym oraz dobrowolne poddanie się odpowiedzialności karnej. Wprowadzenie nowego sposobu powstania zobowiązania podatkowego na podstawie hipotetycznej umowy (porozumienia) między podatnikiem a organem podatkowym wydaje się niecelowe. Ponadto mogłoby podważać założenia całego systemu podatkowego i konstrukcji samego podatku jako świadczenia cechującego się przymusowym charakterem, bezzwrotnością i nieodpłatnością, jednostronnością ustalania (władztwo państwa), ogólnym charakterem, formą pieniężną. Wysokość zobowiązania podatkowego nie powinna podlegać negocjacji między podatnikiem a organem podatkowym, lecz powinna zostać określona (ustalona) zgodnie z przepisami prawa podatkowego w prawidłowej wysokości, co podlega kontroli sądowoadministracyjnej. Jednakże do rozważenia pozostaje wykorzystanie instytucji z zakresu władztwa państwa, polegającej na umorzeniu części zaległości podatkowej, uregulowanej w art. 67a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa1. Zdaniem autora istnieje możliwość wprowadzenia konsensualnych form zakończenia postępowania podatkowego. Potencjalny konsensus między podatnikiem a organem podatkowym mógłby zakładać z jednej strony potwierdzenie przez podatnika pełnej wysokości istniejącego zobowiązania podatkowego (potwierdzenie obiektywnego faktu istnienia zobowiązania podatkowego w sprecyzowanej wysokości) z jednoczesną faktyczną zapłatą uzgodnionej z organem podatkowym części zaległości podatkowej, a z drugiej strony umorzenie przez organ podatkowy bądź zobowiązanie organu podatkowego do umorzenia części zaległości podatkowej – pod pewnymi warunkami. Wspomniany konsensus mógłby się przyczynić do istotnego skrócenia skomplikowanych i długotrwałych postępowań podatkowych i sądowoadministracyjnych, generujących istotne koszty, a równocześnie do zwiększenia wpływów fiskalnych w przypadkach obarczonych dużym ryzykiem nieściągalności należności publicznoprawnych.
    The current tax system does not provide for consensual forms of ending tax proceedings. Apart from the exceptions regulated in the regulations regarding obtaining an agreement between the taxpayer and the tax authority (e.g. advance pricing agreement), the conclusion of tax proceedings is based on an authoritative decision in relation to the taxpayer. In the case of broadly understood tax proceedings, the tax authorities are each time obliged to precisely determine the amount of tax liability in the case of tax liabilities arising under the law or to clearly determine the amount of tax liability in the case of tax liabilities arising on the basis of assessment decisions. Bearing in mind the basic function of taxes, which is the fiscal function (ensuring budgetary revenues), and the desire to reduce the costs of assessment and collection of tax liabilities, the question should be considered whether the tax system should provide for procedures of consensual methods of determining the amount of tax liability and/or consensual methods of determining amount of tax payable. It should be emphasized that consensual methods of ending criminal proceedings successfully function in the criminal procedure, e.g. a motion to issue a conviction at the hearing and to adjudicate the penalties agreed with the defendant and to voluntarily submit to criminal liability. The implementation of a new method of creating a tax liability on the basis of a hypothetical „contract/agreement” between the taxpayer and the tax authority seems pointless and could undermine the assumptions of the entire tax system and the construction of the tax itself as a compulsory service, its non-refundable and free of charge, one-sided determination (state authority), of a general nature and in the form of cash. The amount of the tax liability should not be negotiated between the taxpayer and the tax authority, which should be determined/determined in accordance with the provisions of the tax law in the correct amount, which is subject to judicial and administrative control. However, the potential possibility of using the institution within the scope of the State’s authority to write off part of the tax arrears remains to be considered – today regulated in accordance with Art. 67a of the Tax Ordinance. According to the author, it is possible to introduce consensual forms of ending tax proceedings. A potential consensus between the taxpayer and the tax authority could assume confirmation by the taxpayer of the full amount of the existing tax liability (confirmation of the objective fact of the existence of the tax liability in a specified amount), with the simultaneous actual payment of the part of the tax arrears agreed with the tax authority by the taxpayer, and, on the other hand, write-off/liability of the tax authority tax office to write off part of the tax arrears under certain conditions. The indicated consensus could contribute to a significant shortening of complicated and lengthy tax and court administrative proceedings involving significant costs, while at the same time increasing fiscal revenues in cases bearing a significant risk of non-collection of public law liabilities.
    Źródło:
    Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych; 2023, 3(319); 5-17
    1427-2008
    2449-7584
    Pojawia się w:
    Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-30 z 30

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies