Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "teatr XX wieku" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-22 z 22
    Tytuł:
    Teatralne boyowanie (1). Miejsce francuskiej farsy w polskim teatrze międzywojennym z perspektywy recenzenta — Tadeusza Żeleńskiego (Boya)
    Place of the French farce in the Polish interwar theatre from the perspective of theater critic — Tadeusz Żeleński (Boy)
    Autorzy:
    Ignaczak, Lidia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035989.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    teatr XX wieku
    dramaturgia francuska
    farsa; komedia
    Tadeusz Żeleński (Boy)
    krytyka teatralna
    theater of the twentieth century
    French dramaturgy
    French farce
    comedy
    theatre critics
    Opis:
    This article, the first in the series, is devoted to the work of Żeleński-Boy as a theater critic. In his witty feature articles Boy discussed theatrical performances, sharing with the audience his view on the quality of the theatre programme, way of adapting literary texts, actors’ skills of creating a stage role. The article presents the views of Boy on shaping the repertoire of Polish theaters of the interwar period, especially with regard to the French farce and comedy. On their basis Boy demonstrated diversity of tradition of Polish and French theater and explained the impact of historical conditions on the differences in the treatment of stage entertainment.
    Źródło:
    Prace Polonistyczne; 2015, LXX; 101-117
    0079-4791
    Pojawia się w:
    Prace Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lubelska inscenizacja Ptaka Jerzego Szaniawskiego
    The Lublin Staging of Jerzy Szaniawskis Ptak [Bird]
    Autorzy:
    Walczak, Marzena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1944038.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Jerzy Szaniawski
    teatr lubelski
    recepcja krytyczna i teatralna
    teatr XX wieku
    dwudziestolecie międzywojenne
    the Lublin theatre
    critical and theatrical reception
    the theatre of the twentieth century
    the inter-war period
    Opis:
    Jerzy Szaniawski's plays enjoyed enormous popularity in the 1920s and 1930s in Polish theatres. This study is an attempt to reconstruct and interpret the staging of Ptak (12th September 1924; three performances) in the Town Theatre in Lublin at the time when Józef Grodnicki managed the theatre. As a matter of introduction, some features of Szaniawski's writing have been given, his liaison with the “Reduta” and Juliusz Osterwa. Then the paper shows how our home critics received the work, and describes the plot and construction of the work. The considerations here are not reduced only to an attempt to reconstruct the course of the staging, the structure of particular actors' play, or an outlook of the stage decoration, but also it analyses how it was received by the Lublin public, especially the critics. Because the Lublin reviewers were highly affected by their personal lives, the paper also elaborates on them and on the mechanisms that ruled the then press.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 1; 77-95
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Talent w teatrze zazdrości
    Talent in a Theater of Envy
    Autorzy:
    Ignaczak, Lidia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/690219.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    dramat XX wieku
    teatr XX wieku
    historia muzyki
    historia teatru
    Paul Barz
    Peter Shaffer
    Spiró Gyōrgy
    20th Century drama
    20th Century theater
    history of music
    history of theater
    Opis:
    This article concerns three selected works of the 20th Century drama: Peter Shaffer’s Amadeus (which had its first-night performance in the Oliver Theatre in London on 11.02.1979), The Impostor Gyorgy Spiró (staged before the Budapest audience in the theatre Katona József Szinhaz on 28.10.1983), and the drama The Four Hand Dinner of Paul Barz (included in the repertoire of European theaters after its first-night performance at the Deutsche Oper in Berlin on 27.01.1987). These dramas present the very thorough, and at the same time subtle analysis of the relationships between artists talented in varying degrees: their mutual curiosity, excessive admiration, cautious distance, small mutual malice or resulting from complexes passionate jealousy. It is interesting that the three so different playwrights used in these dramas the same structural scheme: reaching into the history of theater or music, on the canvas of real artistic biography they created their own tale about desire of unattainable fame, about creative solitude and social exclusion of talented misfits.
    Źródło:
    Prace Polonistyczne; 2014, 69; 65-82
    0079-4791
    Pojawia się w:
    Prace Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La marionnettisation des personnages dans le théâtre francophone et polonaise du Vingtie`me Sie`cle
    The marionettisation of the characters in Francophone and Polish Theatre in the twentieth century
    Autorzy:
    Bocianowski, Cécile
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/690209.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    teatr lalkowy
    marionetkowość
    teatr XX wieku
    Francja
    Belgia
    Polska
    Maurice Maeterlinck
    Alfred Jarry
    Michel de Ghelderode
    Stanisław I. Witkiewicz
    Witold Gombrowicz
    Samuel Beckett
    Sławomir Mrożek
    Puppet Theatre
    marionette
    20th century theatre
    France
    Belgium
    Polska
    Opis:
    This article is devoted to the use of the aesthetic of marionettes in twentieth-century theatre in Poland, French-speaking Belgium and France. Starting with the treatment of marionettes in Maurice Maeterlinck’s play Interior, the analysis of plays shows the function of the marionettisation of characters and how puppets inspire authors, on different levels, in the representation of metaphysical, political or social issues.
    Źródło:
    Prace Polonistyczne; 2016, LXXI; 237-255
    0079-4791
    Pojawia się w:
    Prace Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatralne role Edith Piaf
    Edith Piaf’s Theatrical Roles
    Autorzy:
    Gajos, Mieczysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519881.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Edith Piaf
    Jean Cocteau
    teatr francuski XX wieku
    aktorka teatralna
    20th-century French theater
    theater actress
    Opis:
    Artykuł prezentuje Edith Piaf nie tylko jako jedną z największych ikon francuskiej kultury XX wieku, lecz także jako aktorkę teatralną i filmową, dla której powstawały dramaty i scenariusze. Jej osiągnięcia aktorskie są imponujące, choć wielbiciele nadal kojarzą ją głównie z karierą wokalną. Artykuł ma na celu przedstawienie Edith Piaf jako aktorki teatralnej. Przedstawienia, w których wystąpiła, zostały ujęte diachronicznie i analitycznie. Uwzględniono nie tylko stworzone specjalnie dla Piaf przez dramatopisarza Jeana Cocteau czy librecistę Marcela Acharda sztuki, w których występowała na scenie, ale także adaptacje radiowe, w których można było ją usłyszeć. Ponadto artykuł omawia opinie na temat aktorstwa Piaf, w tym te opublikowane w prasie francuskiej.
    This article presents Edith Piaf not only as one of the greatest icons of French culture in the 20th century, but also as a theatrical and film actress who had dramas and movie scenarios written specifically for her. Her acting accomplishments are impressive, even though in the minds of her fans she is still associated mostly with her singing career. The article aims at presenting Edith Piaf as a theatre actress. The productions in which Edit Piaf performed as an actress are presented from a diachronic and analytical perspective. Not only the plays written especially for Piaf by dramaturge Jean Cocteau and librettist Marcel Achard, in which she performed on stage, but also radio dramas in which she played have been taken into account. In addition, the study discusses the opinions about Piaf’s acting artistry, including those published in the French press.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 1/2; 225-239
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Literatura jako wehikuł tajemnicy. O pisarstwie Jerzego Grotowskiego
    Literature as Vehicle. On Jerzy Grotowski’s Writing
    Autorzy:
    Kosiński, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32054989.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Jerzy Grotowski
    Polish theatre of 20th century
    Polish literature of 20th century
    teatr polski XX wieku
    literatura polska XX wieku
    Opis:
    Jerzy Grotowski (1933–1999), considered to be one of the greatest theatre artists of the 20th century, frequently expressed his ambivalent relation to words, repeating that any true knowledge has to be obtained by practice. However, all his life he had been creating and publishing text. The volume collecting them all in print has 1131 pages. Researchers interpreting his art (e.g. Krzysztof Rutkowski, Zbigniew Osiński) and his close collaborators like Ludwik Flaszen many times underlined the importance of Grotowski’s writings, stressing a special function the literature played in the artist’s research. Following their recognitions, partly polemizing with them, one can formulate some basic assumptions concerning the character and functions of Grotowski’s writing and its relation to the main aspects of contemporary literature. This was the man of theatre appears to be also an aware creator of a literature paradoxically close related and working for a mystery beyond the words.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2022, 38; 59-74
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The sense of a survival guilt – two images of twentieth-centurys French theatre
    Autorzy:
    Modrzejewska, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/606079.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Krieg
    Schuld
    französisches Theater des 20. Jahrhunderts
    Sartre
    Cormann
    War
    guilt
    twentieth-century French theatre
    Wojna
    wina
    teatr francuski XX wieku
    Война
    вина
    французский театр ХХ века
    Сартр
    Корман
    Opis:
    Der Band enthält die Abstracts ausschließlich in englischer Sprache.
    Two characters, Franz Gerlach in Jean-Paul Sartre’s The Condemned of Altona (Les sequestrés d’Altona, 1959) and Théo Steiner in Toujours l’orage (1997) by Enzo Cormann, are influenced by their traumatic experience of the war that makes them evade reality and leads them to self-exclusion. Talking to other people provokes questions concerning their identity, family, human development and destiny. Both of the characters are concerned by the feeling of guilt for being alive; this shows how sinuously destiny works in particularly difficult situations while one’s behaviour and actions, once they are recorded by one's conscience, do not let you live anymore because the responsibility becomes too heavy
    Le numéro contient uniquement les résumés en anglais.
    Tom zawiera abstrakty tylko w języku angielskim.
    Том не содержит аннотаций на английской языке.
    Źródło:
    Lublin Studies in Modern Languages and Literature; 2015, 39, 1
    0137-4699
    Pojawia się w:
    Lublin Studies in Modern Languages and Literature
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyktatura generała Franco we wspomnieniach Adolfo Marsillacha Tan lejos, tan cerca. Mi vida
    The dictatorship of General Franco in the memoirs of Adolfo Marsillach Tan lejos, tan cerca. Mi vida [So far, so close. My life]
    Autorzy:
    Kęsek-Chyży, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1878553.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    historia Hiszpanii XX wieku
    teatr hiszpański XX wieku
    autobiografia
    frankizm
    Adolfo Marsillach (1928-2002)
    Francisco Franco Bahamonde (1892-1975)
    history of Spain in the 20th century
    Spanish theatre of the 20th century
    autobiography
    Francoism
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest analiza wizji i interpretacji epoki frankistowskiej przez Adolfo Marsillacha w jego autobiografii Tan lejos, tan cerca. Mi vida (Tusquets, 1998). Chociaż jego opus magnum stanowi przede wszystkim panoramiczną kronikę hiszpańskiego teatru w drugiej połowie XX wieku, dostarcza również interesujących informacji na temat wielu aspektów życia politycznego i społecznego w czasach reżimu, widzianych z perspektywy jednego z najważniejszych współczesnych artystów hiszpańskich będącego w ciągłej opozycji wobec dyktatury. Dlatego istotne jest zbadanie, w jaki sposób ten intelektualista, który przez całe swoje życie starał się pozostać wierny zasadom demokracji, wolności tworzenia i wolności dla każdego obywatela, przedstawia cztery dekady rządów gen. Franco, poczynając od swego trudnego dzieciństwa w Barcelonie podczas Wojny Domowej, aż do ostatnich dni zniedołężniałego Generalissimusa, w którym to strach miesza się z nadzieją na przyszłość. Niniejszy tekst koncentruje się na najbardziej spornych osobliwościach systemu frankistowskiego, takich jak cenzura rządowa, ideologiczny przymus wobec artystów, wszechobecna dewocja i narzucona przyzwoitość, przedstawionych z odrobiną ironii przez Adolfo Marsillacha, którego twórczość artystyczna poświęcona była walce z nimi.
    The aim of the present study is to analyze Adolfo Marsillach’s vision and interpretation of the Francoist epoch in his autobiography Tan lejos, tan cerca. Mi vida (Tusquets, 1998). Though being a panoramic chronicle of the Spanish theatre in the second half of the twentieth century, this opus magnum also provides interesting details on many aspects of the political and social life under the regime, observed by one of the most significant contemporary Spanish artists in permanent opposition to the dictatorship. Therefore, it seems crucial to investigate how this intellectual, who throughout his life struggled to remain faithful to the principles of democracy, liberty of creation and freedom to every citizen, depicts four decades of Franco’s government, beginning with his difficult childhood in Barcelona during the Civil War until the last days of the senile Generalísimo, in which fear mixed with hope for the future. Our study concentrates on the most disputed peculiarities of the Francoist system, such as the governmental censorship, ideological coercion on artists, omnipresent sanctimoniousness and imposed decency, viewed with a spoonful of irony by Adolfo Marsillach, who devoted his artistic creation to fight against them.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 2; 115-128
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Karol Wojtyła i Emil Zegadłowicz – bliscy czy dalecy? Wokół koncepcji teatru
    Karol Wojtyła and Emil Zegadłowicz – Similar or Different?
    Autorzy:
    Podstawka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1731988.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Karol Wojtyła
    Emil Zegadłowicz
    teatr pierwszej połowy XX wieku
    teatr i dramat religijny
    theatre of the first half of the 20th century
    religious theatre and drama
    Opis:
    Artykuł jest komparatystycznym studium na temat koncepcji teatru Karola Wojtyły i Emila Zegadłowicza. Mimo iż powstaje wiele prac poświęconych młodzieńczej twórczości literackiej i działalności teatralnej Wojtyły, wciąż nie w pełni przeanalizowane są wątki badań teatrologicznych. Dlatego istotna wydaje się próba ukierunkowania badawczej refleksji na źródła, z jakich czerpali obaj twórcy, kształtując swą poetycką wrażliwość, koncepcję człowieka i świata uzewnętrznianą w strukturze dzieł dramatycznych, wpisaną w myśl teatralną, poglądy na temat misji sztuki i aktora. Rekonesansowa próba porównania kompozycji wczesnych dramatów Zegadłowicza i Wojtyły wskazuje na wspólne korzenie postrzegania roli teatru i model dramaturgii wyrastającej z tradycyjnych, misteryjno-moralitetowych form teatralnych. Widoczne są również podobne kierunki i obszary artystycznych penetracji, pojmowania estetycznych kanonów sztuki, wartości regionalnej kultury, przy równoczesnej odrębności światopoglądu i twórczości obu artystów.
    This article is a comparative study of the concept of the theatre of Karol Wojtyła and Emil Zegadłowicz. Although many works have been devoted to the youthful literary output and theatrical activity of Wojtyła, the themes of theatre studies have still not yet been fully analysed. Therefore, it would seem to be important to research those sources from which both artists drew, those that shaped their poetic sensitivity, their concept of man and their concept of the world as externalised in the structure of the dramatic works, inscribed in their theatrical thought and in their views on the mission of art and the actor. An attempt to compare the compositions of Zegadłowicz’s and Wojtyła’s early plays points to the common roots of the perception of the role of theatre and a model of dramaturgy arising from traditional, mystery-morality plays. Similar trends and areas of artistic penetration, the comprehension of the aesthetic canons of art and the value of regional culture are also visible, while the world-views and creativity of both artists are separate.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 187-202
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Nacinanie sykomory" - czyli jak badać chrześcijański wymiar dramatu i teatru XX wieku
    Autorzy:
    Kaczmarek, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624303.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    dramat
    teatr
    chrześcijaństwo
    Opis:
    The paper approaches the problem of a research of a Christian dimension of literature and theatre in the period of the crisis of Christian anthropology, which has been deeply felt at the end of the 20th century. Destructive elements have appeared in the understanding of the history and the role which Christianity has played in the construction of the world. The fruits of the contemporary culture have become sour; they contradict achievements of humanism and create an entity which has been named by Pope John Paul II as the “culture of death”. A researcher of the 20th century literature and theatre in his/her attempt to reach to the source of these processes and reveal real roots of the European culture must make an “incision” with Logos or with “the Light of the Gospel” on the body of the work created by this culture. So, that, as a result of this “incision” the elements which poison it might be eliminated. In this way a transcendental dimension of the European culture could be revealed and a proper description could start; proper because it could undertake the type of anthropology which had been revealed in the Bible and later developed by Judaism and Christianity.
    Źródło:
    Colloquia Litteraria; 2016, 21, 2; 11-28
    1896-3455
    Pojawia się w:
    Colloquia Litteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatr tańca – dzieje pojęcia
    The theatre of dance – history of the term
    Autorzy:
    Iwańska, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/460176.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Fundacja Pro Scientia Publica
    Tematy:
    teatr tańca
    taniec XX wieku
    taniec - historia
    taniec – teoria
    theatre of dance
    20th century dance
    dance – history
    dance - theory
    Opis:
    Teatr tańca jest obecnie przedmiotem rozważań i dyskusji w wielu środowiskach. Gatunek ten silnie obecny we współczesnej kulturze nie został dotąd zdokumentowany ani poddany historycznej i naukowej refleksji. Autorka podejmuje taką próbę. Celem referatu jest przedstawienie znaczeniowych fluktuacji, jakim na przestrzeni XX wieku podlegał sam termin „teatru tańca”. Na wstępie autorka omawia źródła teatru tańca oraz przybliża dokonania i idee artystów, którzy na kształtowanie się tej formy sztuki widowiskowej wywarli największy wpływ. Następnie prezentuje i analizuje ważniejsze definicje tego zjawiska artystycznego funkcjonujące w historii w XX-wiecznej sztuki. Zwraca uwagę na wąskie i szerokie rozumienie tego terminu. W części tej omawia też elementy strukturalne spektakli teatru tańca. W zakończeniu zastanawia się nad obecnym rozumieniem teatru tańca oraz jego znaczeniem w sztuce współczesnej.
    The theatre of dance is currently the subject of reflection and discussion in numerous circles. This genre, significantly present in the modern culture, has not been yet documented nor subjected to historical and academic reflection. The author makes such an attempt The aim of the paper is the presentation of the fluctuations of meaning, which were experienced by the sole term “theatre of dance”. In the introduction the author discusses the origins of the theatre of dance and examines the achievements and ideas of the artists, who have mostly influenced the shaping of this performance art. Then, the author presents and analyzes the significant definitions of this artistic phenomenon present in the history of 20th century art. She points out to the narrow and broad understanding of this term. In this part she also discusses the structural elements of the theatre of dance performances. In the conclusion the author reflects on the current understanding of the theatre of dance and its importance in the modern art.
    Źródło:
    Ogrody Nauk i Sztuk; 2011, 1
    2084-1426
    Pojawia się w:
    Ogrody Nauk i Sztuk
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Тупые, дикие, идиоты” a nowy teatr w Rosji na przełomie XX i XXI wieku
    “Tupyje, dikije, idioty” vs. new theatre in Russia since the 1990s
    Autorzy:
    Osińska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22446773.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    new theatre in Russia
    new theatre
    Moscow Conceptualism
    “Hudozhestvennyi zhurnal”
    ‘zaum’
    absurd
    performance of laughter
    Opis:
    In the Russian theatre, especially the postmodern one, since the turn of the 80s and 90s we have been able to observe that young theatre creators tend to adopt a defiant derisive attitude – both towards reality and to texts originating from the culture of the past which often constitute the subject matter of their works. A part of phenomena that are mentioned here might be presumably called ‘performances of laughter’ (as opposed to ‘performances of violence’ – this was the way the so-called new Russian drama was named by Mark Lipovetsky and Birgit Beaumers). This kind of artistic gesture was a reaction to the fact that in the former Soviet Union art was regarded as a mission and theatre was treated as a cradle of culture. They also meant a rebellion against authority figures, also the authority of tradition, and on the other hand they were an expression of surrender in the face of challenges brought in by the new social, political and cultural situation. In the article I assume that ‘performance of laughter’ and other theatre forms, whose authors undermined the possibility of rational cognition, simultaneously enhancing such strategies as absurd, eccentricity, chaos, infantilism, showing-off (in Russian „stiob”), originated from the chronologically earlier trend of visual arts, deriving from the Moscow Conceptualism. Therefore, I begin the article presenting the contents of the magazine “Hudozhestvennyi zhurnal” (2000, 26–27) dedicated to art taming the type of consciousness which medicine diagnoses as “idiotism”.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2013, Zeszyt specjalny 2013; 31-42
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niewidzialny pochód I. Kambanellisa jako obraz przemian zachodzących w twórczości autora oraz w dramaturgii nowogreckiej lat osiemdziesiątych XX wieku
    Iavakos Kambanellis's The Invisible Procession as an example of the transfromation in the author's creativity and new Greek drama of the 1980s.
    Autorzy:
    Jędraś, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/970044.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Fundacja Pro Scientia Publica
    Tematy:
    Iakovos Kambanellis
    dramat nowogrecki
    teatr w latach 80. XX w.
    dramat w latach 80. XX w. Niewidzialny pochód
    K. P. Kawafis
    new Greek drama
    theatre and drama in the 1980s The Invisible Procession
    Opis:
    Celem artykułu jest przedstawienie zmian, jakie zaszły w dramacie i teatrze greckim w latach osiemdziesiątych XX w. Zmiany te stanowiły duże wyzwanie dla pokolenia dramatopisarzy lat pięćdziesiątych, dlatego też dla ukazania jednej z głównych tendencji w pisarstwie omawianego okresu w artykule zostaje przedstawiona sztuka I. Kambanellisa Niewidzialny pochód oraz omówione zostają recenzje, jakie pojawiły się w greckiej prasie po premierze w 1988 r. Podkreślone zostaje także znaczenie tego dramatu w twórczości I. Kambanellisa oraz zmieniające się wraz z upływem czasu jego oceny.
    The aim of this article is to present the changes which took place in Greek drama and theatre in the 1980s. These changes constituted a great challenge for playwrights from the 1950s, and for this reason the article discusses Iakovos Kambanellis's play The Invisible Procession as one of the main leteral tendencies of the period. The reviews which the play received in the Greek press after its premiere in 1988 are also discussed.
    Źródło:
    Ogrody Nauk i Sztuk; 2015, 5; 522-527
    2084-1426
    Pojawia się w:
    Ogrody Nauk i Sztuk
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Samotność antybohatera w niemieckim dramacie współczesnym - Adam Geist Dei Loher jako Woyzeck schyłku XX wieku
    Einsamkeit des Anti-Helden im modernen deutschen Drama - AdamGeist Dea Lohers als Woyzeck Büchners von heute
    Autorzy:
    Dubrowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933664.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Dea Loher
    Georg Büchner
    dramat stacyjny
    teatr ekspresjonistyczny
    niemiecki dramat współczesny
    antybohater
    samotność
    station drama
    theatre expressionism
    modern German drama
    anti-hero
    loneliness
    Opis:
    [In dem Beitrag „Einsamkeit des Anti-Helden im modernen deutschen Drama – Adam Geist Dea Lohers als Woyzeck Büchners von heute“ wird der Versuch unternommen, zwischen den Dramenfiguren von Woyzeck (entst. 1836/37) Georg Büchners und Adam Geist (1998) Dea Lohers eine Brücke zu schlagen: Trotz der erheblichen zeitlichen Distanz in der Entstehung der beiden Theaterstücke weisen die Texte viele Gemeinsamkeiten auf. Es kann zwischen ihnen eine formale und inhaltliche Analogie hergestellt werden. Zusammengehalten werden die Dramen vornehmlich durch die Titelfiguren: Die Protagonisten sind zum Außenseitertum stigmatisierte Anti-Helden: Mörder und zugleich in Wahnsinn getriebene Selbstmörder. Da sie nicht imstande sind, die Regeln der Wirklichkeit zu durchschauen, stehen sie in der Welt rat- und schonungslos da. Sie scheitern an ihrer Naivität, die in die Brutalität umschlägt und in den Mord mündet. Das Leid, das sie ihren Mitmenschen antun, ist ein stummer Ruf gegen Einsamkeit und Kälte der Umgebung, der ignoriert wird. Ihr Lebensweg wird somit zu einer Sackgasse, zu einer Passionsgeschichte ohne Erlösung. Sie scheitern und sterben an Einsamkeit.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 5; 173-183
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    From painted decoration to the screen. The turn in stage illusion in the late 20th and early 21st century
    Od malowanej dekoracji do ekranu. Zwrot w iluzji scenicznej na przełomie XX I XXI wieku
    Autorzy:
    Raszewska, Magdalena
    Łarionow, Dominika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593806.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    disillusion
    illusion
    projection
    screen
    space in the theatre
    stage design
    theater
    turn
    deziluzja
    ekran
    iluzja
    projekcja
    przestrzeń teatralna
    scenografia
    teatr
    zwrot
    Opis:
    The painted decoration discovered in the Renaissance dominated the European stage for almost 300 years. In the second half of the nineteenth century, the so-called Great Reforms theater challenged this tradition, but it has survived in various guises until the present day. Today we perceive this form as anachronistic, as a quote from the past or an awkwardness of the set designer. Changing the perception of reality on the screen has also led to a change in the treatment of illusion and stage space. The screen has become not only an element of decoration, but it also shows or in extreme cases replaces reality. The impact of the new media on theatre today results not only from the introduction of technology, but also from the entrance into theater of artists from the world of the media. The new relationship leads in extreme situations to the denial of the basic definition of theater as an interaction between the creator and the recipient. The purpose of the paper is to show the interrelationships between the actor and the spectator, illusion and disillusionment. It seems that the described change will determine the direction of further development of theater. It remains an open question how the relationships between all of the participants in the interaction will be impacted by the use of screens and other electronic media. Describing and naming the attempts at qualitative change in the structure of the stage is important for the formation of new methodology for analyzing theatrical reality.
    System malowanych dekoracji, wynaleziony w późnym renesansie, zdominował sceny europejskie na 300 lat. Co prawda w II połowie XIX wieku zjawisko tzw. Wielkiej Reformy Teatru zanegowało tę tradycję, jednak przetrwała ona w różnych odsłonach aż po dzień dzisiejszy. Współcześnie mamy zdecydowane poczucie anachronizmu tej formy, wręcz odczuwamy ją jako cytat z przeszłości lub nieporadność scenografa. Zmiana sposobu postrzegania świata z realnego na oglądany za pośrednictwem ekranu spowodowała również zwrot w traktowaniu iluzji i przestrzeni scenicznej. Ekran stał się nie tylko nośnikiem dekoracji, ale również realnym elementem świata przedstawiającego lub w skrajnych przypadkach go zastępuje. Zwrot multimedialny dokonuje się dziś nie tylko dzięki obecności techniki, ale również poprzez wejście do teatru twórców ze świata mediów. Nowa zależność w skrajnej sytuacji doprowadza do zanegowania podstawowych definicji spektaklu teatralnego rozumianego jako współobecność twórcy i odbiorcy. Celem naszego tekstu będzie pokazanie zwrotu, jaki zachodzi w relacji aktor/widz, iluzja/deziluzja. Wydaje się, że ta zmiana wyznaczy kierunek dalszego rozwoju teatru. Otwarta pozostanie kwestia, jaką relację interpersonalną pomiędzy wszystkimi uczestnikami widowiska wytworzą ekrany czy inne media elektroniczne. Opisanie i próba nazwania przemiany jakościowej w strukturze dzieła scenicznego jest istotna dla kształtowania się nowych metodologii analizy rzeczywistości teatralnej.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2015, 17; 291-307
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dzieci Chaplina. Filmowe tropy w działalności gdańskich teatrów studenckich lat 50. i 60. XX wieku (Cyrk Rodziny Afanasjeff i Co To)
    Chaplin’s children. Movie paths in Gdansk student theatres of 50. and 60. of the XXth century (Cyrk Rodziny Afanasjeff and Co To)
    Autorzy:
    Świąder-Puchowska, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1365193.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-28
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Tematy:
    polski teatr współczesny
    gdańskie teatry studenckie
    Bim-Bom
    Cyrk Rodziny Afanasjeff
    Co To
    Opis:
    Autorka artykułu prezentuje kilka najważniejszych gdańskich teatrów studenckich lat 50. i 60. XX wieku – zwłaszcza Cyrk Rodziny Afanasjeff i Co To. Jego celem jest przedstawienie roli filmu i kina w działalności tych grup (przede wszystkim pierwszej z nich). Opisane w artykule przykłady z programów teatralnych pokazują, jak filmowe dzieła zmieniały nie tylko sposób budowania widowisk (za sprawą środków i estetyki filmowej), lecz także inspirowały humanistyczny przekaz i wartości (zwłaszcza w wydaniu Charliego Chaplina i Vittorio de Siki), prezentowane przez twórców wczesnych teatrów studenckich w Gdańsku.
    This article discusses several important Gdansk student theatres of 50. and 60. of the XXth century: Bim-Bom, Cyrk Rodziny Afanasjeff, Co To. The aim of this article is to show the role of movies and cinema in those theatres work (especially Bim-Bom). Examples of theatre programs presented in the article show, how movies changed the way of creating theatre performances and inspired humanistic ideas and values (especially the ones realised by Charlie Chaplin and Vittorio de Sica), presented by early Gdańsk student theatres creators.
    Źródło:
    Media Biznes Kultura; 2019, 1(6); 81-89
    2451-1986
    2544-2554
    Pojawia się w:
    Media Biznes Kultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kolonizacja i chrystianizacja a teatr – spojrzenie z perspektywy XX i XXI wieku
    The processes of colonization and Christianization and the theatre – the overview from 20th and 21st century perspective
    Autorzy:
    Delimata, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/460331.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Fundacja Pro Scientia Publica
    Tematy:
    kolonizacja
    chrystianizacja
    teatralność
    misjonarze
    inkulturacja
    hybrydyczność
    iztapalapiańska pasja
    filipińskie widowiska sakralne
    indonezyjski wayang wahyu
    Colonization, Christianization
    theatricality
    missionaries
    enculturation
    hybridity
    The Passion Play of Iztapalapa
    Philippine religious shows
    Indonesian wayang wahyu
    Opis:
    Artykuł porusza temat procesu kolonizacji i chrystianizacji, prowadzonej przez europejskich misjonarzy od czasu tzw. „wielkich odkryć geograficznych”. Celem nie jest jednak opisanie historii kolonizacji, lecz spojrzenie na dzisiejsze oblicze artystyczno-sakralnych działań, obecnych w postkolonialnym świecie. Opisane zostały przykłady współczesnych widowisk i performansów sakralnych w Iztapalapie (Meksyk), na Filipinach (prowincje: Aklan, Pampanga, Rizal) oraz jawajski teatr cieni wayang wahyu. Ich charakter należy odczytywać jako hybrydyczny, a zatem taki, który nigdy nie powstałby bez prekolonialnych korzeni, kolonizacyjno-chrystianizacyjnej działalności misjonarzy oraz postkolonialnego Nowego Porządku.
    The article discusses the issue of colonization and Christianization processes conducted by European missionaries from the time of so-called “Age of Discovery”. However, the aim of the article is not creating a description of colonization history, but taking a look at today’s vision of artistic and religious activities present in postcolonial world. In the article there were described examples of religious shows and performances in Iztapalapa (Mexico) and Philippines (provinces: Aklan, Pampanga, Rizal) as well as Java shadow play called wayang wahyu. Character of these forms of art should be defined as hybrid – they would not exist without pre-colonial origins, colonization- and Christianization-related activities of missionaries and postcolonial New World Order.
    Źródło:
    Ogrody Nauk i Sztuk; 2011, 1
    2084-1426
    Pojawia się w:
    Ogrody Nauk i Sztuk
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Українське театрознавство першої третини хх століття: робота з першоджерелами
    Ukraińskie studia teatralne w pierwszych trzech dekadach XX wieku. Praca z materiałami źródłowymi
    Ukrainian theatre studies in the first three decades of the 20th century. Working with sources materials
    Autorzy:
    Korzhova, Anastasiia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1363436.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-13
    Wydawca:
    Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
    Tematy:
    Іван Франко
    Володимир Перетц
    Володимир Рєзанов
    методологія театрознавства
    дослідження історичних джерел
    Iwan Franko
    Władimir Peretz
    Władimir Rezanow
    teatr: metodologia badawcza źródeł historycznych
    Ivan Franko
    Volodymyr Peretz
    Volodymyr Rezanov
    theatre study methodology: historical sources research
    Opis:
    У статті здійснено спробу на основі аналізу текстів провідних українських істориків театру першої третини ХХ століття виявити їхні методологічні принципи. Визначено, що підходи театрознавців зазначеного періоду до дослідження першоджерел було зумовлено академічною традицією дисциплін історико-філологічного циклу, з яких постало театрознавство, і процесом самоідентифікації науки про театр. Виявлено, що для досліджень істориків театру характерні наступні ознаки: історична і жанрова атрибуція джерел; визначення композиційних і стилістичних особливостей тексту; порівняльний аналіз (визначення джерел наслідування, паралелей тощо). Разом із тим, дослідження кожного з істориків мають свої особливості: зроблено акцент на національній складовій (І. Франко), сюжетних архетипах (В. Рєзанов), сценічних ефектах і поетиці театру (В. Перетц), його естетичній (О. Кисіль) і соціологічній (П. Рулін) складових. Встановлено, що зміни способів роботи з першоджерелами протягом першої третини ХХ століття свідчать не лише про індивідуальні особливості підходів різних дослідників, а й про різні етапи театрознавства. Способи роботи з джерелами опосередковано виявляють зміну як предметного поля дослідження, так і методи, на які спиралися дослідники різних поколінь.
    W artykule na podstawie analizy tekstów czołowych ukraińskich historyków teatru trzech pierwszych dziesięcioleci XX wieku podjęto próbę ukazania ich podstaw metodologicznych. Ustalono, że podejście teatroznawców z tego okresu do badania materiałów źródłowych wynikało z akademickiej tradycji dyscyplin historyczno-filologicznych, z której wyłoniło się teatroznawstwo, oraz z procesu samoidentyfikacji nauki o teatrze. Stwierdzono, że badania te charakteryzują następujące cechy: atrybucja historyczna i gatunkowa źródeł; określenie cech kompozycyjnych i stylistycznych tekstu; analiza porównawcza (identyfikacja źródeł, podobieństwa itp.). Jednak studia poszczególnych badaczy różnią się grupą odrębnych właściwości: nacisk na komponent narodowy (I. Franco), archetypy fabularne (V. Rezanov), efekty sceniczne i poetykę teatru (V. Peretz), jego estetyczny (A. Kisel) i socjologiczny (P. Roulin) wymiar. Ustalono, iż różnice w sposobie pracy ze źródłami we wspomnianym okresie świadczą nie tylko o indywidualnym podejściu uczonych, ale także o różnych etapach rozwoju teatroznawstwa. Sposoby pracy ze źródłami pośrednio ujawniają zmianę zarówno dziedziny badań, jak i metod, po które sięgali badacze różnych pokoleń.
    The article attempts to identify leading Ukrainian theatre historians of the first third of the 20th century methodological principles based on the analysis of their texts. It was established that the approach of theatre experts from this period to the study of source materials resulted from the academic tradition of historical and philological disciplines, from which theatre studies emerged, and from the process of self-identification of theatre science. These studies are characterized by the following features: historical and species attribution of sources; defining the compositional and stylistic elements of the text; comparative analysis (identification of sources, similarities, etc.). However, the studies of individual researchers differ in the group of distinct properties: the national component emphasis (I. Franko), the plot archetypes (V. Rezanov), the stage effects and the poetics of the theatre (V. Peretz), its aesthetic (O. Kysil) and sociological (P. Rulin) component. It was found that differences of working with sources in the said period testify not only to the individual approach of scholars, but also to various stages of the development of theatre studies. Working with sources indirectly reveals the change in both the field of research and the methods that researchers of different generations sought.
    Źródło:
    Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2020, 6; 53-71
    2450-3584
    Pojawia się w:
    Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Львівський Театр імені Марії Заньковецької у процесі суспільних та культурних трансформацій кінця 1980-х–1990-х років
    Lwowski Teatr im. Marii Zańkoweckiej w procesie przemian społeczno-kulturowych lat 80. i 90. XX wieku
    The Maria Zankovetska Theater in Lviv in the process of social and cultural transformations of the late 1980s–1990s.
    Autorzy:
    Batycka, Tetiana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343506.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Maria Zankovetska Theater
    history of theater
    directing, repertoire
    social context
    culture of Ukraine
    Teatr im. Marii Zańkoweckiej
    historia teatru
    reżyseria
    repertuar
    kontekst społeczny
    kultura Ukrainy
    Opis:
    Artykuł analizuje wpływ przemian społeczno-kulturowych końca lat 80. i 90. XX wieku na twórczość jednego z największych i najstarszych historycznie zespołów teatralnych w Ukrainie – Narodowego Teatru Dramatycznego im. Marii Zańkoweckiej. Cel pracy uwarunkowany jest potrzebą analizy strategii repertuarowej teatru i pracy jego czołowych reżyserów w kontekście historycznym. Zwrócono uwagę na działalność głównego dyrektora teatru w latach 1987–2019 Fedora Stryhuna, który decydował o procesach twórczych w zespole, a także reżyserów Ałły Babenko i Władysława Sikorskiego. Oceniono również działalność społeczną teatru. W wyniku przeprowadzonych badań wyodrębniono dydaktyczny komponent pracy zespołu i scharakteryzowano go jako dominujący w tamtym czasie. Znalazło to odzwierciedlenie w wypełnianiu „luk” w umysłach widzów, ich wyobrażeniach o własnym kraju, dziedzictwie kulturowym i historycznym. Podkreślono integralność Teatru Zańkoweckiej w latach 1980–2010 oraz wpływ analizowanego społecznie programu twórczego lat 90. na kolejne lata jego twórczości.
    The article investigates the influence of social and cultural transformations of the late 1980–1990s on the work of one of the largest and historically oldest theater groups in Ukraine – the Maria Zankovetska National Theater. The purpose of the work is to analyze the features of the repertoire strategy of the theater and the work of its leading directors in the historical context. Attention is focused on the activities of the main director of the theater from 1987–2019, Fedir Stryhun, who determined the creative processes in the team, as well as the directors Alla Babenko and Vladyslav Sikorskyi, and other manifestations of public activity of theater artists. As a result of the research, the educational component of the team’s work is highlighted and described as dominant at this time. It was seen in filling gaps in the minds of viewers, their ideas about their own country, cultural and historical heritage. The integrity of the period of the Zankovetska Theater 1980–2010 is emphasized and the impact of the socially significant creative program of the 1990s on the following years of his work.
    Źródło:
    Studia Ukrainica Posnaniensia; 2022, 10, 1; 91-104
    2300-4754
    Pojawia się w:
    Studia Ukrainica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jane Cooper, The Canadian nightingale. Bertha Crawford and the dream of the prima donna, Victoria Canada 2017 Friesen Press, ss. 333. ISBN 978-1-5255-1740-2 (Hardcover), 978-1-5255-1741-9 (Paperback), 978-5255-1742-6 (eBook)
    Autorzy:
    Komorowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408586.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    śpiewczka operowa
    polski teatr operowy
    życie muzyczne XX wieku
    opera singer
    Polish opera theatre
    musical life in 20th century
    Źródło:
    Muzyka; 2019, 64, 3; 142-144
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dzieci Chaplina. Filmowe tropy w działalności gdańskich teatrów studenckich lat 50. i 60. XX wieku (Bim-Bom)
    Chaplin’s children. Movie paths in Gdansk student theatres of 50. and 60. of the XXth century (Bim-Bom)
    Autorzy:
    Świąder-Puchowska, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339616.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Tematy:
    polski teatr współczesny
    gdańskie teatry studenckie
    Bim-Bom
    Cyrk Rodziny Afanasjeff
    Co To
    Polish contemporary theatre
    Gdansk student theatres
    Opis:
    W artykule zaprezentowano kilka najważniejszych gdańskich teatrów studenckich lat 50. i 60. XX wieku – Cyrk Rodziny Afanasjeff, Co To, a zwłaszcza Bim-Bom. Jego celem jest przedstawienie roli filmu i kina w działalności tych grup (przede wszystkim ostatniej z nich). W tekście zobrazowano także kontekst powstawania w latach 50. XX wieku w Polsce Dyskusyjnych Klubów Filmowych, będących jednymi z nowych miejsc skupiających rodzącą się właśnie kulturę młodzieżową i studencką. Opisane w artykule przykłady z programów Bim-Bomu pokazują, jak filmowe dzieła zmieniały nie tylko sposób budowania widowisk teatralnych (za sprawą środków i estetyki filmowej), lecz także inspirowały humanistyczny przekaz i wartości (zwłaszcza w wydaniu Charliego Chaplina i Vittorio de Siki), prezentowane przez twórców teatrów studenckich.
    This article discusses several important Gdansk student theatres of 50. and 60. of the XXth century: ‘Bim-Bom’, ‘Cyrk Rodziny Afanasjeff’, ‘Co To’. The aim of this article is to show the role of movie and cinema in those theatres work (especially Bim-Bom). The text also presents context of formatting in 1950s of the XXth century in Poland Film Disciussion Clubs, which were one of new places gathering youth and student culture, that was just born during that time. Examples of ‘Bim-Bom’ programs presented in the article show how movies changed the way of creating theatre performances and inspired humanistic ideas and values (especially the one realised by Charlie Chaplin and Vittorio de Sica), presented by student theatres creators.
    Źródło:
    Media Biznes Kultura; 2018, 2(5); 159-168
    2451-1986
    2544-2554
    Pojawia się w:
    Media Biznes Kultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Valorisation of Mythological Female Characters in the Writings of Azama, Huston, Lemoine, and Py, at the Turn of the Century (1980–2020)*)
    Waloryzacja roli mitologicznych postaci kobiecych w interpretacjach Azamy, Huston, Lemoine’a oraz Py z przełomu wieków (1980–2020
    Autorzy:
    Leontaridou, Dora
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1366549.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    myths
    women
    French and Francophone theatre
    the 20th–21st century
    Olivier Py
    Michel Azama
    Nancy Huston
    Jean-René Lemoine
    mythes
    réécriture
    femmes
    théâtre français et francophone
    XXIe siècles
    mity
    kobiety
    teatr francuski i frankofoński
    przełom XX–XXI wieku
    Oliver Py
    Opis:
    In mythological rewritings in French and Francophone theatre at the turn of the century, female characters are valorised compared to their counterparts in hypotexts. They obtain a more significant role through various processes. The aim of the paper is to explore this issue, and, above all, to examine how the foregrounding of female characters is achieved in the rewritings of Enchaîné [Bound] by Olivier Py, Iphigénie ou le péché des dieux [Iphigenia or the Sin of the Gods] by Michel Azama, Jocasta reine [Jocasta Regina] by Nancy Huston, and Médée, poème enragé [Medea, Written in Rage] by Jean-René Lemoine. These particular works have been selected, among others, because they are representative of the process of attributing more significance to mythological female characters.
    Dans les réécritures des mythes du théâtre français et francophone au tournant du siècle, les personnages féminins sont d’habitude valorisés par rapport à ceux de leurs hypotextes. Leur valorisation est réalisée de diverses façons. Elle est différentiée selon la matrice antique, et le point de vue de la relecture du créateur. Cet article présentera quelques valorisations des personnages mythiques féminins, à l’aide des exemples précis : la prise de la parole et l’expansion de leur rôle, la resémentisation de l’épisode mythique,  la relance de l’action. 
    W interpretacjach mitów antycznych w teatrze francuskim i frankofońskim z przełomu XX i XXI wieku postaci kobiece zyskują na znaczeniu w stosunku do ich pierwowzorów z hipotekstów. Dzieje się tak dzięki wykorzystaniu różnorodnych zabiegów. Niniejszy artykuł jest próbą przybliżenia tego zagadnienia, a przede wszystkim zbadania, w jaki sposób nadaje się większą wagę postaciom kobiecym w tragediach: Enchaîné autorstwa Oliviera Py, Iphigénie ou le péché des dieux Michela Azamy, Jocasta reine Nancy Huston oraz Médée, poème enragé Jean-René Lemoine’a. Utwory te wybrano między innymi z uwagi na ich reprezentatywny charakter w ukazywaniu waloryzacji roli postaci kobiecych wywodzących się z mitologii.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2020, 38, 2; 251-265
    0239-426X
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-22 z 22

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies