Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "symbolism," wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
"And I Must Borrow Every Changing Shape 7 To Find Expression": Direct Borrowings from French Symbolism in T. S. Eliot’s Poetry
„A ja mam szukać przebrania 7 Żeby oddać uczucie”. Intertekstualny aspekt bezpośrednich zapożyczeń w poezji T. S. Eliota
Autorzy:
Piechucka, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945354.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Bezpośrednie zapożyczenia z poezji francuskich symbolistów, które Eliot włącza do własnych utworów ukazują angloamerykańskiego poetę jako bardziej pozbawionego złudzeń i cynicznego niż jego francuscy poprzednicy. Na ich tle Eliot jawi się jako poeta chłodny i beznamiętny, który często podkreśla ironiczny kontrast między wzniosłym lub tragicznym tonem symbolistycznego wiersza, z którego pochodzi dane zapożyczenie a trywialnością czy wulgarnością kontekstu, w którym to zapożyczenie umieszcza we własnym utworze. Obecność cytatów w poezji Eliota ma dalekosiężne konsekwencje i nadaje jego utworom wymiar intertekstualny. Technika zapożyczeń to dla Eliota kolejny sposób na osiągnięcie Poetyckiej depersonalizacji i uniknięcie bezpośredniości ekspresji przy jednoczesnym złożeniu hołdu tradycji. Ponadto, bezpośrednie zapożyczenia z poezji symbolistycznej stanowią niejako podsumowanie kluczowych motywów w twórczości Eliota, takich jak kontrast między wzniosłością a przyziemnością oraz między tym, co romantyczne i tym, co żałosne, poczucie zagubienia i straty, kosmopolityzm, utrata tożsamości, jałowość, samotność, bezradność i świadomość rozpadu. Symbolistyczne zapożyczenia podkreślają też filozoficzno-religijne fascynacje Eliota, którym dał wyraz w swojej poezji: rozważania na temat istoty grzechu * odkupienia przeplatają się w niej z refleksjami dotyczącymi losu człowieka rozdartego pomiędzy ziemskimi rozkoszami i wzniosłym ideałem, czystością i żądzą, mityczną przeszłością i odstręczającą teraźniejszością. Cytaty z francuskich symbolistów, rozmieszczone w twórczości Eliota z zadziwiającą symetrią, są niczym drogowskazy, ukazujące jak poezja autora Ziemi jałowej ewoluuje w kierunku zagadnień o charakterze filozoficznym, metaliterackim i metafizycznym takich jak czas, wieczność, język, rola poety, muzyczność wiersza, a także dążenie do Absolutu w wymiarze artystycznym i religijnym.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Anglica; 2009, 8
1427-9673
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Anglica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Declaration of Immortality" – Inspirations Derived from Creative Documentaries by Wojciech Wiszniewski
Autorzy:
Tes, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/918068.pdf
Data publikacji:
2014-06-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
artistic creation
form
heroes of socialism
symbolism
metaphysics
Marcin Koszałka
Wojciech Wiszniewski
Opis:
In his documentary Declaration of Immortality, Marcin Koszałka intentionally refers to the style of Wojciech Wiszniewski. Visual creativity is strongly exposed here, both in the style of fi lming and the presentation of the hero. Th e main character in the fi lm, Piotr Korc zak, reminds of the monument-like heroes from Wiszniewski’s fi lms, like protagonist from Wanda Gościmińska. A Weaver Koszałka fi lmed the scenes in the Potocki Palace in Krzeszowice in the manner of Wiszniewski’s long tracking shots. Visual creativity in Koszałka’s and Wiszniewski’s fi lms encompasses the staging, precise frame composition, and their intentional artifi ciality, which does not nullify the documentary their nature. Form in the works of the directors of Primer (Wiszniewski) and Declaration of Immortality (Koszałka) interacts more or less with the spirit of Stanisław Witkiewicz’s art. Koszałka, like Wiszniewski, ‘dismantles’ reality, exposing the illusion of cinema to present a guru of mountain climbing (Korczak) as a ‘hostage of immortality’. Th e lonely hero from Wiszniewski-like staged scenes in Declaration of Immortality is presented as an ‘outgoing star’ whose fame has passed, giving way to alienation or a sense of failure. Th e tension from Declaration of Immortality emerges from the contrast between the way of fi lming (heroic style), and the meaning of particular scenes. Th e cinema of Wojciech Wiszniewski includes symbols, metaphors, and allegories. Th is artistic conception goes well with Marcin Koszałka’s concept of cinema, which – since the making of Existence (2007) – has become more and more symbolic, incorporating Baroque-like formal ideas based on strong contrasts to evoke ‘cognitive discomfort’ in the viewer. 
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2014, 15, 24; 145-154
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Doors into Unexpected Chambers" : The Use of Tarot Symbolism in T. S. Eliot’s The Waste Land
Tarot w Ziemi jałowej T. S. Eliota
Autorzy:
Budzińska, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945355.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie o rolę symboliki kart Tarota dla odczytania Ziemi jałowej. Punktem wyjścia do dyskusji jest analiza fragmentu pierwszej części utworu, w którym obrazy z talii kart Tarota, przywołane bardziej lub mniej dosłownie, pojawiają się po raz pierwszy. Symbole Tarota i ich modyfikacje powracają w kolejnych odsłonach poematu, tworząc rozbudowane metafory, w oparciu o intertekstualiie nawiązania religijne i mitologiczne. Odwołując się do często cytowanych w kontekście twórczości Eliota źródeł, takich jak From Ritual to Romance Jessie L. Weston i The Golden Bough Frazera, artykuł eksponuje rolę symboliki kart Tarota dla rozwoju najważniejszych wątków wiersza, w tym historii upadku i odrodzenia ziemi jałowej.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Anglica; 2009, 8
1427-9673
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Anglica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ecclesia est paradisus” – interpretacja Kościoła jako raju na „Planie z Sankt Gallen” z 819 r.
“Ecclesia est paradisus” – Interpretation of the Church as Paradise on the “Plan of Saint Gall” of 819
Autorzy:
Nowiński, Janusz Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944233.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
symbolika świątyni
paradisus
Raj
arbor vitae
drzewo życia
Plan z Sankt Gallen
symbolism of the church
Paradisus
Paradise
tree of life
the Plan of
Saint Gall
Opis:
Among manifold symbolic interpretations of the Christian temple, of special importance was the perception of the church as a projection of the reality of Paradise (ecclesia est paradisus). This interpretation was especially popular in medieval monasteries (claustrum est paradisus). The abbey church on the Plan of Saint Gall is presented as Paradise, with the entrance flanked by two towers dedicated to the archangels Raphael and Gabriel. The cross in the centre of the temple represents the Tree of Life (arbor vitae). An identical cross is placed in the centre of the monastery’s cemetery among the trees of heavenly arboretum, as the announcement of the reward to be received on the day of Parousia. Both crosses on the Plan of Saint Gall – the one in the centre of the church representing the Tree of Life in the middle of Paradise and the one in the centre of the cemetery epitomizing the promise of the Parousia and eternal life – are a synthesis of the history of Salvation whose beginning and end are marked by Paradisus and Parusia.
Wśród symbolicznych interpretacji chrześcijańskiej świątyni ważne było postrzeganie Kościoła jako odwzorowania rzeczywistości Raju (ecclesia est paradisus). Taka interpretacja znalazła w średniowieczu szczególną popularność wśród wspólnot mniszych (claustrum est paradisus). Na Planie z Sankt Gallen kościół opactwa został przedstawiony jako przestrzeń raju, do którego wejścia bronią dwie wieże dedykowane archaniołom Rafałowi i Gabrielowi. Krzyż w centrum świątyni reprezentuje drzewo życia (arbor vitae). Taki sam krzyż został powtórzony w centrum klasztornego cmentarza, pośród drzew rajskiego arboretum, jako zapowiedź nagrody w dniu paruzji. Oba monumenty krzyża na Planie z Sankt Gallen – w centrum kościoła jako drzewo życia pośrodku raju i w centrum cmentarza jako zapowiedź paruzji i rajskiej nagrody – stanowią syntezę historii zbawienia, której początkiem był paradisus, a końcem będzie parusia.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2020, 41, 2; 127-135
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ekstaza” czy „admiracja”? Ikonografia obrazu św. Franciszka z Muzeum Diecezjalnego w Siedlcach w kontekście wymowy wybranych płócien z serii franciszkańskiej El Greca
Ecstasy or admiration? Iconography of the painting of st. Francis from the diocesan museum in siedlce in the semiotic context of selected works from el greco’s franciscan series
Autorzy:
Kossowski, Maciej Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2046336.pdf
Data publikacji:
2021-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
El Greco
Ecstasy of St Francis
notions of ecstasy and admiration
symbolism of the open arms gesture
stigmata and finger arrangement
context of the skull and bone fragments
painting conservation
Opis:
The widely adopted title of “Ecstasy of St Francis”, a painting at the Diocesan Museum in Siedlce, was introduced in literature in 1966 based on the typology developed by José Gudiol. The designa- tion continues to be used until today. However, the significance and the purport of the title has not been confronted with the representation, especially given the current knowledge about its details. No attention has been paid so far to the nature of the stigmata, nor have any conclusions been drawn from the arrangement of the fingers or the depiction of bone remains, their pattern and placement. An analysis of those motifs changes the previous interpretation of what the work seeks to convey. The paper also cites arguments in favour of amending the current dating, from 1578-80 to the early seventeenth century.
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2021, 23; 47-66
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Flowers that never die”: Stéphane Mallarmé’s ‘Soupir’ and ‘To My Sister’s Smile’ by Wacław Rolicz-Lieder
Niewiędnące kwiaty. „Soupir” Stéphane’a Mallarmégo – „Uśmiechowi mojej Siostry” Wacława Rolicza-Liedera – powinowactwa
Autorzy:
Gacek, Norbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088343.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Polish literature of the 19th century
Modernist poetry
symbolism
Polish-French literary connections
Stéphane Mallarmé (1842–1898)
Wacław Rolicz-Lieder (1866–1912)
XIX wiek
symbolizm francuski
symbolizm polski
Młoda Polska
symbolizm w poezji
Opis:
This article presents a comparative analysis of two poems, Stéphane Mallarmé’s ‘Soupir’ (1866) and Wacław Rolicz-Lieder’s ‘To My Sister’s Smile’, published in 1891. ‘Soupir’ is one of Mallarmé’s early poems, yet in many respects, as this analysis demonstrates, looks forward to the French poet’s mature phase and foreshadows the poetics of Wacław Rolicz-Lieder. Chief among the similarities are the autothematic focus and the intent to convey feelings of emptiness and longing for an ideal in poems refi ned to the point of préciosité. However, for all their preoccupation with the craft of poetry, either poet believed that inspiration was absolutely vital for creativity. This article argues that Mallarmé’s poetics, especially his ideas of inspiration and originality, was taken over by Wacław Rolicz-Lieder, who adapted it to suit his own poetic project.
Źródło:
Ruch Literacki; 2018, 6; 699-714
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Intermedijalna osjetljivost” poezije Antuna Gustava Matoša, perspektiva lirskog subjekta
„Intermedial Sensitivity” of Antun Gustav Matoš’s Poetry, the Perspective of the Lyrical Subject
Autorzy:
Jukić, Sanja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635458.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
intermedial sensitivity
poetic subject
cultural construction of the subject
symbolism
modernism
artism
Opis:
The paper aims to show that the lyrical subject of Matošʼs poetry is indeed a media hybrid structure. This subject usually identifies with the signifiers of other artistic media, such as the theater, dance, music, painting, fashion and architecture. Therefor, Matoš’s lyrical subject reveals itself as a media hybrid being, which is defined by both time and culture.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2014, 7
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Interpretation of garb…”. The history and symbolism of the Carmelite habit in Polish convents
„Objaśnienie o sukience…” Historia i symbolika habitu karmelitańskiego w polskich klasztorach żeńskich
Autorzy:
Łukawska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560517.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
symbolika habitu
saya
Karmelitanki Bose
recepcja ubioru kobiecego
symbolism of habit
Discalced Carmelite Nuns
reception of women’s clothing
Opis:
The habit of the Carmelite Nuns of the Ancient Observance, formed on the basis of their constitutions of 1482, combined forms borrowed from the habit of the Carmelite Monks (tunics) with the models that came from Polish women’s fashion (headwear used by married women and widows – mob cap, wimple). The analysis of the habit of the Discalced Carmelite Nuns is based on extensive written sources as well as iconography. Their habit demonstrated the reception of forms of women’s clothing of Spanish provenance (a dress called saya and toca – a headdress), modified in accordance with the spirit of poverty and austerity. In the dress of candidates and in the symbols introduced to the vestition ceremony, native elements are visible. The symbolism of the habit is connected with Carmelite spirituality, whose main features are the cult of the Virgin Mary, that of the Passion, and the spirit of expiation. It also contains some meanings that come from the monastic tradition: the nuptial and baptismal significance being the symbol of new life. The habit is also the tunica sacra and the armour of the Miles Christianus.
Strój karmelitanek dawnej obserwancji, ukształtowany w oparciu o konstytucje z 1482 roku, łączył formy zapożyczone ze strojów karmelitów (tuniki) oraz wzorce płynące z polskiej mody kobiecej (nakrycie głowy używane przez mężatki i wdowy – czepiec, rańtuch, podwika). Podstawą do analizy stroju karmelitanek bosych są bogate teksty źródłowe i ikonograficzne. Habit wykazywał recepcję form ubiorów kobiecych o proweniencji hiszpańskiej (suknia zwana saya oraz toca – nakrycie głowy), modyfikowanych zgodnie z duchem ubóstwa i surowości. W ubiorach kandydatek oraz w symbolach wprowadzonych do ceremonii obłóczyn widoczne są pierwiastki rodzime. Symbolika habitu łączy się z duchowością karmelitańską, której głównym rysem jest kult maryjny, pasyjność, duch ekspiacji. Niesie także znaczenia płynące z tradycji monastycznej: nupcjalne i chrzcielne będąc symbolem nowości życia. Habit to także tunica sacra oraz zbroja Miles Christianus.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2016, 22; 211-231
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Kill a donkey”
„Zabić osiołka”
Autorzy:
Rozmus, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/444062.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
Symbolism of animals
donkey symbolism
The state and city of Maria
the covenant
symbolika zwierząt
symbolika osła
państwo i miasto Marii
zawarcie przymierza
Opis:
For thousands of years, we can observe that the donkey, an animal commonly used in the Mediterranean world and Asia as a beast of burden, has a rich symbolism associated with religion. It was ridden by ancient heroes, prophets, patriarchs and gods. In the Judaic and Christian traditions, there are positive aspects of this animal that are associated with messianic symbolism. The donkey was also used in the legal practices of the ancient East. Phrase to kill a donkey used in the existing in the second millennium BC in the present territory of Syria and Iraq, the city and the country of Mary, has become a technical term meaning the conclusion of the covenant.
Przez tysiące lat możemy obserwować, że osioł – zwierzę powszechnie używane w świecie śródziemnomorskim i w Azji jako zwierze juczne, pociągowe i do jazdy – posiada bogatą symbolikę związaną z treściami religijnymi. Dosiadali go starożytni bohaterowie, prorocy, patriarchowie i bogowie. W tradycji judaistycznej i chrześcijańskiej przeważają pozytywne aspekty tego zwierzęcia wiążące się z symboliką mesjańską. Osioł był też wykorzystywany w praktykach prawnych starożytnego Wschodu. Fraza zabić osła używana w istniejącym w drugim tysiącleciu p.n.e. na terenie współczesnych Syrii i Iraku mieście i państwie Mari stała się terminem technicznym oznaczającym zawarcie przymierza.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2017, 17/1; 103-112
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Komercjalizacja Barbary” - pozasemantyczne uzasadnienie identyfikacji językowej w reklamie
Autorzy:
Jasielska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041572.pdf
Data publikacji:
2015-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
commercial
levels of language organization
sound symbolism
infant/ childdirected speech
denotative meaning
connotation
Opis:
One of the advertising strategies is the use of names of their own. The name is given to products or to the characters of commercials. The name Basia is especially operated in Polish commercials. This article assumes that the popularity of this name is conducted beyond its semantic, denotative meaning and is result of emotive associations. The sound symbolism, the infant/child-directed speech and connotative meaning were used to analysis the Basia’s “commercial potency”. It was established, that every of these phenomena was assigned to another level of lingual organization - from phonological to pragmatic - and has a specific impact into evoking the positive associations to neutral objects, which are signed by lingual symbol, which initiates pleasant feelings.
Źródło:
Kultura i Edukacja; 2015, 3(109); 205-218
1230-266X
Pojawia się w:
Kultura i Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Kubla Khan” and Islamic Structures: Retracing Symbolism and Investigating Imagination
Autorzy:
Chatterjee, Subhradeep
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/601223.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Kubla Khan
Samuel Taylor Coleridge
Islamic architecture
paradise garden
Taj Mahal
Mecca
Xanadu
Kashmir
Opis:
Samuel Taylor Coleridge’spoem “Kubla Khan” draws upon the historical Xanadu, the summer palace of Mongol ruler Kubla Khan, and presents an architectural space that uses a commixture of imagination and mimesis to present a space of historical and supernatural transactions and transcends geographical limits.The architectural characteristics of Kubla Khan’s pleasure-dome in Xanadu are replete with similarities with various elements of Islamic architecture. The walled-in structure bears a great deal of resemblance to the layout of Islamic paradise gardens which are often found in the chaharbagh structure in mosques and Islamic sites.Further, the poem proposes a setting which has marked similarities with Kashmir and its geographical spaces and the same has been posited by several scholars.In this paper, I have aimed to present a coherent sequence of arguments in an attempt to relate the similarity of Xanadu with real geographical spaces and its intersection with elements of Islamic architecture through an examination of its actual history along with various tales of Xanadu found in the accounts of Marco Polo and other travellers. The paper also compares Xanadu with the structural compositions of the Taj Mahal in India and later, the Mecca, and also engages in discussing its allegorical significance in relation with the Islamic paradise or Jannah.The paper also discusses the possible sources for Coleridge’s poem and how they might have influenced him and his dreams and investigates the poem’s role in revisiting the fabled summer city of the Mongol ruler and its pleasure-dome configuration that resembled his paradise.
Źródło:
New Horizons in English Studies; 2019, 4
2543-8980
Pojawia się w:
New Horizons in English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Mówię rzecz, jak jest – kolor biały nie rozwija się przez niuanse”. Wybrane przykłady funkcjonowania symboliki bieli w liryce Cypriana Norwida
Autorzy:
Wójcik, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030696.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
symbolism of whiteness
romanticism poetry
Cyprian Norwid
19th- -century Polish poetry
symbolika bieli
poezja romantyzmu
poezja polska XIX wieku
Opis:
W artykule przedstawiono funkcjonowanie bieli jako symbolu w twórczości poetyckiej Cypriana Norwida na wybranych przykładach. Autorka wskazuje, że zagadnienie to nie zostało jeszcze w pełni zbadane, a artykuł ze względu na jego rozległość jest jedynie zarysem tematu. Badania koncentrują się na kilku wybranych znaczeniach: bieli krajobrazu, bieli jako symbolu szlachetności i boskości, dziewictwa i czystości, a nawet etycznej dwuznaczności. W tekście rozróżniono także motywy bieli i bladości. Biel kojarzy się przede wszystkim z tematem światła w poezji, który Norwid bardzo często używał, ale to nie jedyne znaczenie. Kultura starożytna i chrześcijańska definiowała semantykę białego koloru jako symbol czystości, dziewictwa i boskości i takie znaczenia dominują w wierszach Norwida. Co ciekawe, pisarz wykorzystał biel także do opisania natury zła. Poeta zestawił symbolikę bieli, porównując ją z brudem czy czernią, gromadził tematy związane z bielą, by ukazać jej znaczenie w szerszym kontekście. Podsumowując, Norwid w swoich poetyckich utworach często posługiwał się symboliką bieli w sposób zdeterminowany kulturą, robił to jednak w sposób oryginalny, wzbogacając ją własnymi pomysłami i skojarzeniami.
The article presents functioning of whiteness as a symbol in Cyprian Norwid’s poetic works, based on selected examples. The author indicates that this issue has not yet been fully investigated and the article is only an outline of the subject due to its extent. The research is focused on several selected meanings: whiteness of the landscape, white color as a symbol of nobility and divinity, of virginity and purity, even of ethical ambiguity. Author also distinguishes between themes of whiteness and pallor. White color can be mainly associated with theme of the light in poetry, which Norwid very often used, but this not makes the only meaning. Ancient and Christian culture defined the semantics of white color as a symbol of purity, virginity and divinity and such meanings dominate in Norwid’s poems. Interestingly, the writer also used the whiteness to describe the nature of evil. The poet juxtaposed the symbolism of white by comparing it to dirt or black color, he  accumulated themes related to whiteness as well to show its meaning in a broader context. In conclusion, Norwid, in his poetic works, often used the symbolism of whiteness in the sense determined by culture, however, he did it in an original way, enriching it with his own ideas and associations.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2020, 15, 10; 359-371
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Pieśń duchowa” św. Jana od Krzyża – przekład,aluzje biblijne i symbolika
St. John’s of the Cross Spiritual Canticle – translation, biblical allusionsand symbolism
Autorzy:
Bardski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1008846.pdf
Data publikacji:
2019-01-22
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Pieśń duchowa
Jan od Krzyża
Pieśń nad pieśniami
symbolika
Spiritual Canticle
John of the Cross
Song of Songs
symbolism
Opis:
The article presents a new translation into Polish of the sixteenth-century poem The Spiritual Canticle of Saint John of the Cross. The translation was made in the form of an eight-syllable verse, without rimes. In the introduction, we presented earlier Polish translations of the work, and in footnotes, we emphasized the issues related to symbolism and biblical allusions.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2019, 32, 1; 60-79
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ruch muzykalny” jako ucieleśnienie afektu i metoda wychowania człowieka. Taniec i psychoanaliza na początku XX wieku w Rosji
“Musical movement” as the embodiment of affect and method of education. Dance and psychoanalysis at the beginning of the twentieth century in Russia
Autorzy:
Nabokina, Anastasia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521149.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
nowy taniec rosyjski
Heptachor
ruch muzykalny
symbolizm
afekt
psychoanaliza
new Russian dance
musical movement
symbolism
affect
psychoanalysis
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie i analiza stosowanej w rosyjskim studiu tańca „Heptachor” metody „ruchu muzykalnego” jako praktyki artystyczno-wychowawczej. Analiza źródeł nowego tańca rosyjskiego, jak i samej metody wskazuje na łączenie praktyk artystycznych, wychowawczych i psychoterapeutycznych. Badanie wskazuje na prawdopodobny wpływ teorii psychoanalitycznych na poszukiwania choreografów rosyjskich na początku XX wieku.
The aim of the article is to present and analyse the ”musical movement” method used in the ”Heptachor” studio as an artistic and educational practice. The analysis of the sources of the new Russian dance, as well as the method itself, indicates the combination of artistic, educational and psychotherapeutic practices. The study suggests that psychoanalytic theories had some influence on the search for new trends by Russian choreographers at the beginning of the 20th century.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2019, 11, 2 "Teatr w edukacji, terapii i profilaktyce"; 36-48
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Trzy damy przodujące godom”. Kreacje kobiecości w "Barwinkowym wianku" Stanisława Vincenza
“Three ladies leading the celebration”: creations of femininity in Stanisław Vincenz’ “Barwinkowy wianek”
Autorzy:
Serafin, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1789177.pdf
Data publikacji:
2021-09-17
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
"Barwinkowy wianek"
feminizm
gender studies
kobiecość archetypowa
judaizm
chrześcijaństwo
symbolika liczb
Stanisław Vincenz
feminism
archetypal femininity
symbolism of numbers
Judaism
Christianity
Opis:
Artykuł jest próbą analizy i interpretacji kreacji postaci kobiecych w Barwinkowym wianku Stanisława Vincenza. Zaobserwowano, że autor posłużył się tradycyjnym repertuarem kreowania postaci kobiecych, czerpiąc z konwencji romantycznych i modernistycznych. Znalazły się tu obrazy mityczno-archetypowe, biblijne, wzorce i fantazmaty kulturowe. Role społeczne babek, matek, żon, panienek, nianiek i służących zostały osadzone w realiach właściwych dla każdej z opisywanych kultur. Deskrypcje ciała kobiet zmierzają ku „odcieleśnieniu” postaci. W Barwinkowym wianku wizerunki kobiet oscylują między uduchowieniem („anioł”, „królowa”, „księżniczka”, „kobieta-dusza”, Bóg-Matka, matka karmicielka) infantylizacją („kobieta-dziecko”), a obrazami społecznej opresji (moda, konwenans, przemoc). Jednak większość obrazów prezentuje bohaterki w sytuacjach uroczystych, idealnych. Znaczenia postaci bohaterek zostały rozważone z perspektywy symboliki liczb oraz archetypowej kobiecości (Wielka Matka, jasne i ciemne oblicze Szechiny).
This article is an attempt at analyze and interpret the creation of female characters of Stanisław Vincenz’ novel Barwinkowy wianek. It can be concluded that Vincenz used the traditional repertoire of creating female characters, drawing on romanticism and modernism. This repertoire contains mythical, archetypal and biblical images, as well as patriarchal social patterns and phantasms, all of which were identified in the text. The social roles of grandmothers, mothers, wives, maids, nannies, servants were set in the realities specific to each described culture. The descriptions of the female body tend to be “disembodied” in the novel. The images of women in Barwinkowy wianek oscillate between spirituality (“an angel”, “a queen”, “a princess”, “woman-soul”, God Mother, a mother feeder), infantilisation (“a woman-child”) and descriptions of social oppression (corset fashion, conventions, violence). However, in most cases the women are shown in festive, ideal situations. The article looks at the meanings of the characters through the symbolism of numbers and symbolism of archetypal femininity (great Mother Goddess Sophia, light and dark faces of Shekhina).  
Źródło:
Literatura Ludowa; 2021, 64, 6; 5-26
2544-2872
0024-4708
Pojawia się w:
Literatura Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies