Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "sofiologia" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Sofiologia jako nowy dział filozofii i sposób na jej ożywienie
Софиология как новый раздел философии и способ на её оживление
Sofiologia as a New Branch of Philosophy and a Way to Revitalize It
Autorzy:
Breczko, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/497545.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
Tematy:
софиология
философия
мудрость
знание
правота
благоразумность
чувство юмора
sofiologia
filozofia
mądrość
wiedza
prawość
roztropność
poczucie humoru
philosophy
wisdom
knowledge
honesty
prudence
sense of humor
Opis:
Автор постулирует создание нового раздела философии, который был бы систематичным, рациональным рассуждением о мудрости. Автор называет его «софиологией», желая использовать этот термин не только в теологическом значении (как в русской традиции), но и в философском (автор считает, что английский термин wisdom research слишком далек от польского языка). Софиология делилась бы на описательную часть (которая исследовала бы то, как понимали мудрость в разных культурах и временах) и на нормативную часть, которая бы занималась вопросом, чем собственно является мудрость (что такое настоящая мудрость). Таким образом, автор стремлюeт подчеркнуть значение поучительной рефлексии и усилить роль философии в современном культурном пейзаже, в котором специалист и эксперт вытесняют мудреца.
The author proposes the creation of a new branch of philosophy that would be systematic, rational reflection on wisdom. He calls it “sofiologia”, using the term in the sense of not only theological (as in Russian thought), but also philosophically (he thinks that the English term wisdom research is too far from the Polish language). Sofiologia would contain the descriptive part (investigating as wisdom is conceived in different cultures and times) and the operative part, trying to figure out what wisdom really is (what is the true wisdom). He would like to emphasize the importance of sapiential reflection and strengthen the role of philosophy in the contemporary cultural landscape, in which a specialist or an expert displaces a sage.
Źródło:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2015, 15; 35-45
1642-1248
Pojawia się w:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Western Sophiology? The Eternal Feminine” in the Thought of Henri de Lubac
Autorzy:
Persidok, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043979.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
sofiologia
mariologia
eklezjologia
Henri de Luback
Teilhard de Chardin
wieczna kobiecość
sophiology
Mariology
ecclesiology
Henri de Lubac
eternal feminine
Opis:
The study is dedicated to the Mariology and ecclesiology of Henri de Lubac. It analyzes the works in which de Lubac emphasizes the unity of these two fields of theology, referring primarily to the Fathers of the Church and to the thought of Pierre Teilhard de Chardin. This article tries to show that these are not purely historical references, but an expression of de Lubac’s original reflection, which forms a coherent whole. This whole is reconstructed at the end of the article. In consequence, there might be seen a kind of “Western sophiology,” a theological synthesis in which the “feminine element” plays an important role, and the central, rather than peripheral, nature of the truths of faith concerning the Mother of God and the Church becomes visible.
Niniejsze studium poświęcone jest mariologii i eklezjologii Henri de Lubac’a. Zostały w nim poddane analizie te dzieła, w których podkreśla on jedność tych dwóch dziedzin teologii, odwołując się przede wszystkim do Ojców Kościoła oraz do myśli Pierre’a Teilharda de Chardin. Staramy się pokazać, że nie są to czysto historyczne odwołania, ale wyraz osobistej refleksji samego De Lubac’a, która tworzy pewną spójną całość. Całość ta została zrekonstruowana w zakończeniu artykułu. W ten sposób ukazał się obecny u niego rodzaj „zachodniej sofiologii”, teologicznej syntezy, w której ważną rolę odgrywa „pierwiastek kobiecy” oraz widoczny staje się centralny, a nie peryferyjny charakter prawd wiary dotyczących Bogurodzicy i Kościoła.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 2; 327-345
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Una Persona in tre Persone. La teologia trinitaria in Sergej Bulgakov
Autorzy:
Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1368701.pdf
Data publikacji:
2021-06-24
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Bulgakov
Trójca
absolutna Osoba
Osoby Boskie
ontologia miłości
natura boska
sofiologia
Trinity
absolute Person
Divine Persons
ontology of love
divine nature
sophiology
Opis:
Teologia trynitarna Sergieja Bułhakowa jest w gruncie rzeczy rozwinięciem dwóch biblijnych stwierdzeń: „Bóg jest Duchem” i „Bóg jest miłością”. Bycie Duchem, i to Duchem absolutnym, oznacza, że Bóg jest absolutnym Ja, absolutną Osobą. A skoro tak, to Bóg ma w sobie także Ty, On, My, Wy. Ja nie może bowiem istnieć bez Ty. Objawienie dane nam w Jezusie Chrystusie pozwala powiedzieć, że owa pełnia relacji realizuje się między Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Stąd dla Bułhakowa Bóg jest Ja w trzech Ja czy też Osobą w trzech Osobach. Innymi słowy, Bóg jest Duchem absolutnym trój-hipostatycznym. Nasz autor przeciwstawia się tradycji, która wyprowadza doktrynę o Trójcy z pochodzeń wewnątrztrynitarnych rozumianych przyczynowo. W konsekwencji odrzuca koncepcję Boga Ojca jako odwiecznej przyczyny Syna i Ducha. Monarchia Ojca nie polega na byciu pierwszą przyczyną, ale na samoobjawianiu się w dwóch innych Hipostazach. Drugie stwierdzenie, tj. „Bóg jest miłością”, Bułhakow rozumie jako przede wszystkim ontologiczne, to znaczy wyrażające wewnętrzne życie Trójcy. Ponadto formułuje aksjomat ontologii miłości: nie ma miłości bez ofiary (kenozy) i nie ma miłości bez radości (błogosławieństwa). Także miłość w Bogu jest kenotyczna. Każda Osoba umniejsza siebie, aby dać „przestrzeń” innym Osobom. Jednocześnie kenoza jest przezwyciężana w radości odnalezienia siebie w jedności z innymi Osobami. Kenotyczne relacje między Boskimi Hipostazami mają swoją treść, zawartość, czyli to, co nazywamy Bożą naturą, życiem intratrynitarnym. Boska natura nie jest – podkreśla Bułhakow – jakąś statyczną wielkością, w której partycypują Osoby Boskie, ale jednym, trójhipostatcznym życiem, polegającym na manifestowaniu się Ojca, Syna i Ducha w wewnętrznym Bożym życiu (Sofia niestworzona) i na manifestowaniu się w nie-Bogu, czyli w stworzeniu (Sofia stworzona). Ta sofiologiczna perspektywa zmierza ku pokazaniu, że Trójca Przenajświętsza istnieje nie tylko w swej transcendencji, ale także w świecie i w człowieku, natomiast stworzenie istnieje nie obok Boga, ale w Bogu (panenteizm).
The trinitarian theology of Sergei Bulgakov is in fact an extension of two biblical statements: „God is Spirit” and „God is love”. To be Spirit, and to be absolute Spirit, means that God is the absolute I, the absolute Person. And if so, then God also has you, him, us, the plural you. I cannot exist without you. The revelation given to us in Jesus Christ allows us to say that this full relationship is realized between the Father, the Son and the Holy Spirit. Hence, for Bulgakov, God is I in three selves, or a person in three persons. In other words, God is an absolute tri-hypostatic Spirit. The author is opposed to the tradition that derives the doctrine of the Trinity from causal intra-Trinitarian origins. Consequently, he rejects the concept of God the Father as the eternal cause of the Son and the Spirit. The Father’s monarchy is not in being the first cause but in self-revelation in two other Hypostases. Bulgakov understands the second statement, i.e., „God is love,” as primarily ontological, that is, expressing the inner life of the Trinity. Moreover, he formulates the axiom of the ontology of love: There is no love without sacrifice (kenosis) and there is no love without joy (blessing). Also, love in God is kenotic. Each Person diminishes themselves in order to give „space” to other Persons. At the same time, kenosis is overcome in the joy of finding oneself in union with other Persons. The kenotic relations between the Divine Hypostases have their content, that is God’s nature, an intratrinitarian life. The divine nature is not – emphasizes Bulgakov – some static greatness in which the Divine Persons participate, but one, three-hypostatic life, consisting in the manifestation of the Father, Son and Spirit in God’s inner life (un-created Sophia) and in manifesting itself non-God, that is in creation (Sophia created). This sophiological perspective aims to show that the Holy Trinity exists not only in its transcendence, but also in the world and in the human being, while creation exists not next to God, but in God (panentheism).
Źródło:
Studia Bobolanum; 2021, 32, 1; 173-191
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog z klasyką. Sonieczka Ludmiły Ulickiej i Sonia Tatiany Tołstoj
Autorzy:
Ziomek, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520337.pdf
Data publikacji:
2023-12-18
Wydawca:
Uniwersytet Bielsko-Bialski
Tematy:
literatura rosyjska
Sofia
sofiologia
Tatiana Tołstoj
Ludmiła Ulicka
Russian Literature
Sophia
Sophiology
Tatyana Tolstaya
Lyudmila Evgenyevna Ulitskaya
Opis:
The aim of the present article is to analyse the intertextual contexts invoked by the titles of two works: Tatyana Tolstaya’s Sonia and Lyudmila Ulitskaya’s Sonechka. The name of the protagonists on the one hand refers the reader to the ideal of So phia – the Eternal Feminine, which appeared in Russian culture through the influ ence exerted by the philosophy of Vladimir Solovyov, and on the other hand in vokes the model of femininity that appeared in Russian literature primarily thanks to Sonya Marmeladov, who embodies humility, kindness, forgiveness, and the ready embrace of suffering. Juxtaposing these two images in the works analysed creates an interesting dialogue within the philosophical-literary tradition.
Źródło:
Świat i Słowo; 2023, 41, 2; 165-177
1731-3317
Pojawia się w:
Świat i Słowo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Georges Florovsky on the method of scientific research
Gieorgij Fłorowski o metodzie uprawiania badań naukowych
Autorzy:
Kiejzik, Lilianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096261.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
G. Florovsky
N. Berdyaev
I. Berlin
S. Bulgakov
R. Pipes
V. Solovyov
A. Walicki
religious-philosophical renaissance
sophiology
sophianity
Russian émigrés
G. Fłorowski
M. Bierdiajew
S. Bułgakow
W. Sołowjow
renesans religijno-filozoficzny
sofiologia
sofiaństwo
emigracja rosyjska
Opis:
The article deals with two issues: (1) the research method of father Georges Florovsky used in his study entitled The Ways of Russian Theology (1937), which is regarded a classic in its genre, and (2) the practice of scientific research conducted with the use of this method. The article is supplemented with Florovsky’s opinions, expressed in letters to his brother Anton, a professor at the Charles University in Prague, concerning the scientific achievements of the authors and scholars whom he met with or whom he came to work with after his departure to the USA (1948). The content of this correspondence has remained hitherto unpublished.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2019, 2; 69-85
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Идейные истоки литературного движения «Скифов» (от Владимира Соловьева к Александру Блоку)
The Ideal Sources of the “Scythian” Literary Movement (from Vladimir Solovyov to Alexander Blok)
Idealne źródła ruchu literackiego „Skify” (od Władimira Sołowiowa do Alexandera Błoka)
Autorzy:
Kirichenko, Oleg
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342713.pdf
Data publikacji:
2022-09-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
«Scytowie»
społeczność literacka
A. Błok
R. Iwanow-Razumnik
W. Sołowjow
A. Czaadajew
A. Hercen
sofiologia
populizm
nietzscheanizm
rewolucja światowa
“Scythians”
literary community
Alexander Blok
Razumnik Ivanov-Razumnik
Vladimir Solovyov
Pyotr Chaadaev
Alexander Herzen
sophiology
populism
Nietzscheanism
world revolution
Opis:
Скифская идеология выросла из двух источников: софиологии Владимира Соловьева, адаптированной Александром Блоком к революционному стандарту «антихристианского апокалипсиса», и идей Разумника Иванова-Разумника, опиравшегося на мнения западников Петра Чаадаева и Александрa Герценa. Для Блока скифство стало формой выражения его антихристианских, ницшеанских идей, долго зревших под прикрытием его софиинизма. Революция позволила ему открыто выразить их и привлечь внимание основателя скифского литературного течения. Радикализм Блока позволил включить скифство в партийную жизнь левых эсеров, придав движению новый характер и новые ориентиры, связанные с мировой революцией на небольшевистский лад.
Ideologia scytyjska wyrosła z dwóch źródeł: sofiologii Włodzimierza Sołowjowa, dostosowanego przez Aleksandra Błoka do rewolucyjnego standardu «apokalipsy antychrześcijańskiej» i idei Razumnika Iwanowa-Razumnika, który bazował na opiniach okcydentalistów Piotra Czaadajewa i Aleksandra Hercena. Dla Błoka scytyzm stał się formą wyrazu jego antychrześcijańskich, nietzscheańskich idei, które długo dojrzewały pod przykrywką jego sofinizmu. Rewolucja pozwoliła mu wyrazić je otwarcie i przyciągnąć uwagę założyciela scytyjskiego ruchu literackiego. Radykalizm Błoka umożliwił włączenie scytyzmu w życie partyjne lewicowych eserowców, nadając ruchowi nowy charakter i nowe wytyczne związane z rewolucją światową rozumianą na sposób niebolszewicki.
The Scythian ideology grew from two sources: the sophiology of Vladimir Solovyov, adapted by Alexander Blok to the revolutionary standard of the “anti-Christian apocalypse”, and the ideas of Razumnik Ivanov-Razumnik, who relied on the opinions of the Westernisers Pyotr Chaadaev and Alexander Herzen. For Blok, Scythianism became a form of expression of his anti-Christian, Nietzschean ideas, which had matured for a long time under cover of his sophiology. The revolution allowed him to express them openly and attract the attention of the founder of the Scythian literary movement. Blok’s radicalism made it possible to include Scythianism in the party life of the Left Socialist-Revolutionaries, giving the movement a new character and new guidelines associated with the world revolution in a non-Bolshevik manner.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 261-274
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies